Masyw Hiett

First topic message reminder :


W tej właśnie okolicy znalazły się - trzy? - Syrenki. Niewielka ilość śniegu pod ich stopami, czy też lekko opadający biały puch, sprawiający, iż mroźna warstwa powoli przybierała na sile. Poza tym ich przyszłą potencjalną ścieżkę otaczały... martwe drzewa? Nie ma to, jak przyjemny start wędrówki.

Nie od dziś wiadomo, że ex-demoniczny członek lamii należał do inteligentniejszej grupy społeczeństwa. Z początku ślady zdawały się pokrywać, jednak po pewnym czasie mógł on dostrzec, że z pewnością pojawił się tutaj ktoś jeszcze. Przynajmniej dwie osoby kroczyły ów ścieżką, a ta zmierzała do nieco większej i skutej lodem groty. Właśnie tam zdawały się prowadzić ślady i to właśnie one w niej zdawały się one urywać. Nawierzchnia wewnątrz groty zdawała się dość niebezpieczna, a sama jaskinia wydawała się być jakimś nienaturalnym puntem zimna. Co więcej, czy to na pewno tutaj udałby się nastolatek? Ponadto sam Lindow mógł wyczuć coś, co różniło się dość mocno od poprzednich wrażeń, bo z każdym krokiem kamyk, który posiadał chłopak zdawał się stawać coraz to jaśniejszy jakby sama jaskinia była dość wynaturzonym przez dobro miejscem, albo w niej skrywało się coś takiego. Czy był jednak na to gotowy?

Towarzystwo? Nie przypominał sobie by ktokolwiek inny był w okolicy kiedy schodził do dziury, prócz chłopca. Może to właśnie on był powodem dla którego nie zaczekał na niego przy wejściu?
Nie... podwójne ślady zaczynały się dopiero w połowie drogi. To znaczy, że coś do niego dołączyło. Albo zostało przywołane. Albo było od samego początku tylko schowane. Albo..
- Aghr za dużo możliwości!
Rozglądnął się wokół czy na pewno nie ma innej lepszej drogi i czy ślady na pewno tam prowadzą. Widząc jednak, że to nie wchodzi w grę westchnął i ruszył w głąb jaskini licząc, że nie będzie zbyt dużych kłopotów. Jeżeli zaistniałby problem ze światłem użyłby wtedy odpowiedniego zaklęcia, ale nie chciał korzystać jeszcze z magii. Potrzebował nieco więcej czasu by to wszystko przyswoić co miał w głowie.
Ostrożnie zapuszczał się w głąb jaskini...

Głównym problemem ciemnowłosego zdawała się nawierzchnia. Co prawda, dziwne odczucia zdawały się ostrzegać go non stop, jednak ten z pewnością nie mógł nic na to zaradzić. Zwłaszcza, że to właśnie lekki poślizg przy zejściu w dół sprawił, że ten zjechał zderzając swój tyłek z podłożem i zatrzymując się na jakiejś stercie śniegu wewnątrz sporej groty. Dobrych kilkanaście metrów od niego, na skraju krateru zdawał się siedzieć mężczyzna o długich, blond włosach związanych w staranny warkocz. Miał on na sobie strój, który mógłby wskazywać na jakieś szlacheckie pochodzenie. Do tego w jego ubiorze dominowały barwy czerni i szarości, zaś jedynym wyróżnieniem zdawały się być złote guziki, czy wykończenia haftów i szwów. To jednak nie było w tym najgorsze. Nie. Kamień zdawał się robić za niemałe źródło światła, którego głównym źródłem mógł być ów mężczyzna lub... spód krateru. Miejsce, w którym to znajdywało się monstrum o kilkunastu metrach wzrostu w białej barwie. Plusem wydawało się to, że ów gigant, który nie wyglądał na żadne znane mu zwierzę - ani na człowieka, do którego było mu chyba najbliżej - znajdywał się aktualnie w bryle lodu. Nie było tu jednak nigdzie jego wcześniejszego rozmówcy.


//Lindow wyczuwa demony inaczej jak za 5 MM?

Mama zawsze mówiła, żebym patrzył pod nogi zanim gdzieś wleze. No i dostałem za swoje. Po dość niemiłym zjeździe po lodzie, wygrzebał się ze śniegu w który wpadł masując obolałe pośladki. Podniósł kamień z ziemi i przyglądnął się całej sytuacji. Mężczyzna, który zdecydowanie na jaskiniowca nie wyglądał oraz stworzenie w kraterze, które mogłoby być Yeti lub Lodowym Trollem gdyby... nie był tak duży. Lindow zmarszyczył czoło zdając sobie sprawę, że jego kamień przestał już połyskiwać, a promieniował z całą mocą. Co mogło oznaczać, że któryś z nich był demonem. Niech to szlag!
Wziął głęboki oddech i wypuścił pomału z płuc. Spokojnie. Nie rób głupot. Nie tym razem.
- Mogę wiedzieć kim jesteś i gdzie jest ten mały chłopiec? Miałem z nim układ. - Odezwał się skupiając swoje spojrzenie na blondyna. Nie wiedział czego się spodziewać, wiedział jednak, że był na straconej pozycji jeśli zaczęłaby się walka. Dlatego też opcja rozmowy była bardziej korzystna.

Delikatne ziewnięcie zostało przesłonione dłonią przez ów mężczyznę. Był człowiekiem, a może demonem? Sam członek lamii nie mógł tego orzec w żaden sposób. Mimo wszystko, miał on w spojrzeniu coś, co zdawało się wskazywać na tę drugą opcję. Zdawał się być niebezpieczny, a inteligencja chłopaka śmiało podpowiadała mu, że lepiej nie robić tutaj niczego głupiego.
- Nie jesteście na to jeszcze gotowi - powiedział tylko krótko mężczyzna, przenosząc spojrzenie z ciemnowłosego na skute lodem stworzenia. Jakby nie spojrzeć, to coś musiało być źródłem ów potężnej, demonicznej energii. - Jak sądzisz... dałbyś radę zabić któregoś z nich? - proste pytanie padło, kiedy to ów osobnik wyjął z kieszeni srebrny zegarek. Otworzył go, a w pomieszczeniu rozległa się melodyjka. Spokojna, jakby kojąca nerwy i wyznaczająca swego rodzaju przerwę lub czas na odpowiedź dla maga Lamii. - Indra. - padło jeszcze tylko krótkie słowo w międzyczasie. Najwyraźniej ów osobnik nie miał zbytnio ochoty na walkę lub przynajmniej nic na to nie wskazywało.

Przynajmniej nie wyglądał na takiego co ma wobec niego złe zamiary... chyba. Nie wiedza jednak o lokalizacji chłopca go niepokoiła, a owa persona ani się nie przedstawiła, ani nie powiedziała gdzie on jest. No chyba, że jego imię to Indra... w co bardzo wątpił.
Z zmrużonym czołem zwrócił swoją spojrzenie w stronę zamrożonego demona. To było dobre pytanie. Czy byłby w stanie zabić tą bestie? Mógłby być w stanie go znieruchomić, ogłuszyć, przewrócić lub nawet pozbawić przytomności... ale to nadal za mało by go unicestwić. I pewność siebie tutaj nie pomoże.
- Nie. Nie byłbym w stanie zabić samemu tego... czegoś. Ale chce być w stanie.
- Odpowiedział blondynowi, po czym wziął głęboki oddech, a następnie użył Demon Spectre. Nie miał ku temu złych intencji. Jedynie chciał się dowiedzieć jak bardzo miał do czynienia z demoniczną mocą i co najważniejsze, czy gdzieś może nie przebywa chłopiec. Już raz go wyczuł i wiedział jaką miał energię. Sam dziwił się tym, ale wyglądało na to, że zaczął się przejmować o niego. Demona. Co za drwina z życia.

Niewiele trzeba, aby wywołać u drugiej osoby zrezygnowane westchnienie. Podobne zdawało się dobyć ze strony blondyna, który swoją dłonią przesłonił twarz. Wszystko po to, aby odgarnąć z niej włosy, a następnie uchylić usta. Zupełnie tak, jakby miał coś zaraz powiedzieć. Chwila ta jednak zdawała się nie nadchodzić. Ciemnowłosy zaś zdążył aktywować swoją tropiącą zdolność, która dała mu dość dziwne wyniki. Pomijając ów zamrożone bryły, z których z ilości mnogiej liczba ta zeszła do jednej, wyczuwał jeszcze jedno, demoniczne istnienie, które urosło tylko w siłę wraz z pewnym zjawiskiem. Dokładniej ujmując to jedna z demonicznych istot zdawała się nagle pęknąć i zmienić w masę kryształków, a ów energia, która po niej pozostała skierowała się do nikogo innego, jak do samego mężczyzny, z którym to mag Lamii rozmawiał.
- ...nie radzę - stęknął jedynie wyduszając z siebie tylko te parę zgłosek i odchodząc ze dwa kroki od samego maga. Co więcej, sam Lindow mógł stwierdzić, że ów demoniczny byt, który odczytywał jakby z wnętrza ów osoby w porównaniu do zamrożonych figur zdawał się o wiele silniejszy.

- Nie zamierzam. Ale to co robisz... czy ty właśnie pochłaniasz tą zamrożoną abominacje? Czyżbyś należał do Demon Slayerów czy to coś innego? - Opowiedział natychmiast chłopak widząc czujność nieznajomego. Nie walcz. Nie w tych warunkach. Zdobądź jak największą ilość informacji. Może należy do tych "niekrzywdzących" demonów jak chłopiec. Choć ciężko było mu wierzyć w dobre intencje czegokolwiek co posiadało pochodzenie demoniczne. Tworzyło to wątpliwości wewnątrz Lindowa, który nie wiedział już jak ma myśleć na ten temat. Jeszcze niedawno znisczyłby wszystko na swojej drodze co miało źródło demoniczne, a teraz rozmawia sobie z osobą nasączoną piekłem prawie tak samo jak Hannibal. Aż strach byłoby pomyśleć, że mógłby być silniejszy. Mimo że zyskał siłę to walki, to było za mało i wciąż nie do końca ją pojmował. Dlatego jedyne co mu pozostało, to rozmowa.
Stał udając spokojnego. Choć w jego głowie przelatywało kilka zaklęć do użycia, nie chciał prowokować blondyna. Nie miał złych zamiarów. On jedynie... jedynie... sam nie wiedział teraz czego chciał.

Cisza. Właśnie to zjawisko odpowiedziało początkowo magowi. Co jednak z resztą demonów? Ta w międzyczasie zdawała się pęknąć. Mimo wszystko, nie oznaczało to jednak jakiejkolwiek ignorancji ze strony mężczyzny. Jakby się tak przyjrzeć to ten zdawał się zaprzeczyć kiwnięciem głowy słowom chłopaka. Czyżby chodziło o wszelkie pytania względem zabójcy demonów? Co więcej, niedługo później pozostałe lodowe elementy zdawały się pęknąć, a ów osobnik odsunąć o kolejne dwa kroki.
- Kończy mi się czas... - wydusił z siebie z dość wyczuwalnym bólem w głosie, czy chociażby w samym widoku twarzy. Sam zaś mag Lamii mógł zobaczyć, jak ów mężczyzna zdaje się stopniowo zanikać, jakby nigdy go tutaj nie było. Mimo wszystko dopowiedział jeszcze krótkie: - P-Próbuję ją powstrzymać. Zebrać esencje...
Cokolwiek miało to znaczyć, najwyraźniej nie zostało wiele czasu na rozmowę, a sam ciemnowłosy nie miał wiele do zrobienia. Chyba...

Zaraz... co on takiego robi? Powiedział, że pobiera esencje. Wygląda to jakby pobierał istnienie kolosalnych demonów. Czyżby je powstrzymywał? A może chciał je po prostu usunąć, by nie mogły w jakiś sposób ożyć? Powiedział też, że ma mało czasu i zaczął znikać. Kim on był? Czyżby działał jak gwiezdne duchy, które nie umią utrzymać się zbyt długo w świecie? A może po prostu osiągnął pewien limit istnienia w niematerialnym ciele?
Cokolwiek się działo nie mógł cały czas stać i się po prostu patrzeć. Przegryzł wargę z frustracji, że chce pomóc komuś kto wręcz ociekał demonizmem, ale coś czuł, że będzie musiał się do tego przyzwyczaić. Nie zawsze walka jest rozwiązaniem.
- Wężowa królowo, która czychasz na swoją ofiarę. Niczym rzeka wypełniająca morza, ty wypełniasz innych swym jadem. Usłysz mnie w chwili potrzeby. Uwiąż tych którzy zbłądzili. Ugryź tych co zawinili. Zabij tych co ni serce lecz pustke mają. Niech twoja wola zwiąże się z moją i porazi winnowierców!
Bakudo No.18. Wahosoku! (siła zwiększona o 25% przez inkantacje i znacznie zwiększone efekty bo demon) - Inkantował jednocześnie rysując w powietrzu magiczny symbol po czym wycelował go prosto w demona, z którego blondyn jak to mówił "wysysał esencje". Z jego palców wystrzeliło wężowa smuga, która oznaczyła swój cel czyli zamrożonego demona.
Lindow wiedział, że to zaklęcie wzmacniało zaklęcia jego magii, ale to było jedyna rzecz z jaką mógł pomóc w... bodajże zniszczeniu tej istoty. Żadne inne zaklęcie nie było w większym stopniu pomóc.
Jednak nie poprzestał tylko na tym. Czując złudną pewność siebie, ale jednocześnie obowiązek w powstrzymaniu zła zrobił parę kroków naprzód wyciągając dłoń przed siebie w kierunku blondyna. Jego oczy nie zdradzały złych zamiarów, bo tak w rzeczywistości było. Nie wachał się już. Wiedział co ma robić.
Niech ma moc wspomoże tego co zło pragnie zwalczać. By była jego opoką i wsparciem w kryzysie. By mógł dopełnić celu swego i przynieść światu ukojenie. Niechajże pomyślność mu sprzyja, a wola jego nieugięta była! - Wypowiedział sięgając wewnątrz siebie do tego co można nazwać "zrozumieniem" magii w czystej postaci. Chciał sprawić by jego moc wzmocniła nieznajomego i by jego zaklęcie rzucone na zamrożonego zareagowało na źródło magii Lindowa. Nie wiedział czy to zadziała. Być może to wszystko poszło na marne. Ale wierzył, że mu się uda. A wiara może czasem zdziałać więcej niż można by było sądzić.

Niejednokrotnie akcja okazywała się czymś, co nie przynosiło przydatniejszych efektów. Chłopak zdawał się podjąć jakąś walkę, jednak ta była bliższej potyczce z... powietrzem? Kiedy to skończył inkantacje i ta ruszyła w kierunku demonicznego bytu, ten zaczął się rozpadać na masę drobnych kawałków. Zupełnie tak jak poprzedni. Czy jego działania okazały się jednak zbyteczne? To trudno już ocenić. Ruszył w kierunku mężczyzny, jednak coś zdawało się zmienić. Poza tym, że jego postura zdawała się kompletnie prześwitywać jak u ducha, jego spojrzenie wydawało się kompletnie puste. Co więcej, ciemnowłosy zdawał się przeniknąć przez ów osobnika, jednak ten krótki kontakt pozwolił mu dostrzec coś, czego normalnie nie widział. Pięć innych, człekokształtnych postaci, które zdawały się być zrobione z cienia. Do tego wszystko spowijała bezkresna ciemność, a podłoże przypominało pustą, jasną skałę i pył. Widok ten trwał ledwie kilka sekund, a zaraz potem przeciwnik demonów mógł dostrzec, że w miejscu mężczyzny znajdował się jedynie magiczny krąg. Krąg złożony z ośmiu elementów, z czego dwa w górnych 'rogach' świeciły się na biało i żółto. Pozostała szóstka zdawała się pusta. Co mogło to dokładniej oznaczać? To trudno stwierdzić, a przynajmniej sam Lindow nie do końca wiedział. Mimo wszystko, wyczuwał z ów kręgu coś na kształt demonicznej mocy tylko jakby innej. Energii, która dochodziła od ów ośmiokątnej spinki.

Lindow - 3 pd, magiczna spinka - wygląda jak oktagram z niewielkimi kryształkami w górnych rogach. Lewy mieni się bladą, białą barwą, a prawy żółtawą. Pozostałe są puste, jakby przezroczyste. W przypadku zabicia demonicznej istoty obdarza użytkownika od 1 do 3 MM. Jeśli moce demonicznej istoty opierały się na lodzie lub elektryczności ilość ta zwiększona jest od 3 do 5 MM. W przypadku odprawienia różnego rodzaju egzorcyzmów, czy wygnań demonów dostaje się dolną wartość PD. W sytuacji zabicia demonów o innej podstawie elementarnej skontaktować się z Finnem.

Co... co do cholery właśnie się stało? Rozumiał fakt, że jego magia nie odniosła większego skutku, w końcu improwizował i nie wiedział dokładnie z czym ma do czynienia. Ale to, że blondyn zamienił się w "magiczną spinkę"? No może nie zamienił się w nią, ale pojawiła się ona na nowopowstałym kręgu. Czyli... może to był efekt jakiegoś rytuału?
Nie wiedział i chyba nigdy nie będzie mu dane się dowiedzieć.
Wolnym krokiem podszedł bliżej kręgu i obejrzał go dokładnie. Sprawdził czy jest bezpieczny, a następnie sięgnął po przedmiot i przypiął go sobie do koszuli. Chłopiec zniknął, nieznajomy zniknął, demony zniknęły. Nic więcej tutaj mu nie zostało do roboty. Czas wrócić do gildii.

z/t