Plac zabaw

First topic message reminder :

Zwykły w świecie plac zabaw. Dwie huśtawki, zjeżdżalnia, drabinki, ścianka wspinaczkowa, piaskownica, wszystko po to, by dzieci dobrze i bezpiecznie się bawiły.

Plac zabaw może się wydawać dość dziwnym miejscem do treningu, ale Nori jakoś to nie przeszkadzało. Na całe szczęście dla dziewczyny, żadne dziecko się na nim nie bawiło, więc mogła spokojnie przećwiczyć nowe zaklęcie, bez uszczerbku na czyimś zdrowiu. Czarnowłosa westchnęła ciężko i usiadła na huśtawce. Najpierw teoria, ona jest podstawą do nauczenia się czaru. Chciała, by jej dłonie zostały pokryte kawałeczkami potłuczonego lustra. Miało to niby na celu zwiększenie siły uderzenia, która u Norki raczej była poniżej przeciętnej.
Zaczęła układać w głowie plan działania. Miała zamiar przesłać trochę many do swoich pięści, co miało spowodować pokrycie się ich kawałkami potłuczonego lustra, o ostrych brzegach. Dobra, pora do roboty! Wstała z huśtawki i skupiła się na swoich pięściach, które mocno zacisnęła. Dobrze. Teraz była pora na użycie magii. Starała się przesłać trochę many do swoich dłoni, przy okazji skupiając się na oczekiwanym efekcie. Jednakże początki bywają bardzo trudne, dlatego też za pierwszym razem jej nie wyszło. Ani za drugim, ani za trzecim. Za sześćdziesiątym dziewiątym również. Zmęczona od ciągłego myślenia dziewczyna upadła na ziemię. Jak zwykle jej nie wychodziło, więc pewnie gdzieś popełniała błąd. Ale w czym? Miała problem stworzenia potłuczonego lustra. Jakby ktoś kazał jej teraz wyczarować zwierciadło, to pewnie bez problemu to zrobiła, jednakże… takie od razu potłuczone?
Nagle ją olśniło.
Lustro to lustro, prawda? Nie powinna się przejmować tym, że w zaklęciu występuje pod troszkę inną postacią niżeli normalnie. Nawet potłuczone nadal pozostało lustrem. Wzięła głęboki wdech.
- Dobra, jedziemy z tym koksem- szepnęła sama do siebie.
Zamknęła oczy i skupiła się bardziej niżeli wcześniej. Jej celem były pięści pokryte potrzaskanym zwierciadłem, o ostrych brzegach, zdolne zranić kogoś porządnie. Nie mogła się przejmować tym, że to inna postać. Lustro to lustro, a ona za pomocą swojej magii je tworzy.
Poczuła jak mana się zbiera w jej pięściach, formując w ten sposób coś a’la rękawicy z kawałków szkła, tudzież lustra. Nori uśmiechnęła się szeroko. Musiała jednak na czymś to wypróbować, prawda? Obejrzała się wokół siebie. Zauważyła drzewko. Powinno być dobrym „przeciwnikiem”. Podeszła do niego i uderzyła raz, potem drugi. Pod wpływem uderzenia kora odpadła, a nawet na drewnie został ślad. Jakby to była ludzka skóra, to mogłaby zostać przecięta. Jednakże najlepsze było to, że jej samej nic się nie stało. I o to chodzi. Nie może przecież ranić dziewczyny jej własne zaklęcie, prawda?
Anulowała zaklęcie, a potem odeszła od drzewa na jakieś dobre dziesięć metrów. Podbiegła w jego kierunku i w biegu aktywowała zaklęcie. Poczuła jak magia działa i formuje rękawice. Gdy była przy drzewie i zrobiła zamach, uderzając je w pień.
Uśmiechnęła się zadowolona. Kolejny trening zakończony sukcesem. Stawała się coraz silniejsza, a za tym idąc: będzie mogła samodzielne się bronić, nie będzie potrzebowała opiekunki. Dzień dobiegał końca. Tak. Kolejny dzień spędziła na treningu, ale nie żałowała. Wiedziała, że dobrze spożytkowała jednak swój czas. Teraz wrócić do domu, a potem do sklepu. Musiała załatwić tam parę spraw.

zt

Rozglądała się na boki w poszukiwaniu dziwnego mężczyzny, którego ciągle słyszała w głowie. Naśmiewał się z niej lub samym magów. To było słyszalne w jego głosie dość wyraźnie.
-Ciekawiej? Co masz na myśli? Dlaczego siedzisz w mojej głowie? - aktualnie miała dość sporo pytań. Nie wiedziała jednak czy dostanie na nie odpowiedź. Zaczęło ją to martwić. Mimo to powoli zaczęła iść przed siebie. Mimo to czuła nie pokój w środku. Dodatkowo ktoś znowu ją obserwuje. Co tu się dzieje? Szła z podniesioną głową rozglądając się na boki wyszukując ów obserwatora.

~Przekonasz się...~ odpowiedział jej głos i ucichł. A Ari czuła, że tak jakby... zerwał połączenie. Idąc przed siebie widziała w oddali Kardię, gdy nagle dostrzegła jakąś postać w bocznej uliczce.
-Gosh, jak kłopotliwieeeee. - rozległ się kobiecy głos. Cienie uniemożliwiały porządną identyfikację celi, a sama dziewczyna zdawała się niezbyt skora do opuszczenia uliczki -Po co tu przyłaziłaś? Teraz mam robotę. - warknęła zirytowana. W sumie trudno określić na co lub na kogo była bardziej zirytowana, ale na pewno, nie był to jej dzień. Może okres? Albo wstała lewą nogą? Trudno było to określić, acz zdecydowanie... była zła. To dało się usłyszeć w jej głosie.

- Przekonać jak? - zapytała jednak odpowiedzi nie dostała. Zmarszczyła brwi lekko. Kiedy po chwili to coś jakby puściło odetchnęła z ulgą. Słysząc po chwili kobiecy głos zwolniła kroku. Nie mogła dobrze dostrzec kim ona jest, jednak ewidentnie była zła.
- Robotę? Co masz na myśli? Ja tylko... przechodziłam obok - w jej głosie można było wyczuć lekką nutę niepewności. Jednak mimo to nie zamierzała się tłumaczyć tej kobiecie. Choć to pierwsza spotkana osoba przez nią to nie wygladała ona specjalnie przyjaźnie.

Kobieta westchnęła, wyraźnie poirytowana.
-No właśnie! Mogłam spać! Nic nie robić! Ale nie! Ktoś musiał się znaleźć, by akurat przełazić i gadać na głos. Genialnie! - warknęła zirytowana, po czym wyszła z cienia w stronę Ari. A ta dostała niezłego szoku, bo miała wrażenie, że patrzyła na siebie. Jakby ktoś normalnie lustro jej przed nos postawił. -I co? I teraz muszę tu być. A nie chcę! - dodała wyraźnie podirytowana. Następnie przyjrzała się bliżej rozmówczyni, jakby nad czymś się zastanawiała. -Czego tu szukasz? I dlaczego wyglądasz tak jak ja? - dodała po chwili zirytowana, po czym zaczęła robić kółeczka dookoła wróżki. Oj, widać było, że ją nosi. I najchętniej by się jakoś wyżyła. Ale jeszcze się powstrzymywała. Chyba. Miejmy nadzieję. Tak czy inaczej nic nie mówiła, tylko tak sobie okrążała Ari, uważnie się jej przyglądając.

Nie rozumiała dlaczego nieznajoma się wściekła nic złego nie zrobiła. Jej na
pewno.
- Nikogo nie było kiedy gadałam do siebie. - powiedziała na spokojnie. Kiedy nieznajoma wyszła z cienia i wyglądała ona jak Ari nie kryła swojego zaskoczenia. Jak dwie krople wody. Czy to był przypadek? Trudno uwierzyć w taki zbieg okoliczności.
- To zwykły spacer. I sama nie wiem czemu wyglądamy identycznie - dodala. Nie podobało jej się to w jaki sposób okrąża ją nieznajoma. Wyglądała na złą i zdenerwowany jej pobytem tutaj. Spięła lekko mięśnie czując się lekko zdenerwowana daną sytuacją.

Spoiler:

-To po co gadała? By mnie zirytować!? - warknęła znów kobieta zatrzymując się przed sobą. Albo przed tym, kogo uważała za siebie. Czy coś. -Po co spaceruje tam gdzie ja odpoczywam? I czemu kradniesz mój wizerunek!? Tak to przynajmniej byłam oryginalna. - rzuciła wkurzona, po czym wyjęła z torebki (identycznej jak u Arisu)... flaszkę półlitrową i talię kart. -Dobra, trudno. Poker? Makao? Garbialtka? Wist? Tysiąc? Cokolwiek? - zapytała siadając po turecku przed Ari zaczynając tasować karty. -Nie czeka, siada! - warknęła po chwili, wyraźnie zirytowana. Ktoś tu miał chyba naprawdę zły dzień. Strach pomyśleć co jeszcze może się stać. Grunt, że chyba nie zamierzała walczyć. Czy coś. Znaczy nie fizycznie. Jeszcze. Tylko tak bardziej... farciarsko-intelektualnie. Czy coś. Wszak gra w karty to sport. Prawda?

-Ciebie? Nie. Gadałam do siebie przecież - powiedziała nie rozumiejąc o co jej chodzi. Nawet nie było jej w obrębie kiedy rozmawiała bądź ukrywała się w cieniu i podsłuchowała.
-Nic nikomu nie ukradłam - westchnęła. Czuła, że w ten sposób nic nie zdziała.  Widząc alkohol i karty zdziwiła się. Grała w karty będąc dzieckiem wiec nie było jej to obce.
-Może być makao   - rzekła niepewnie.  Spojrzała na nią i niepewnie ukleknela ma ziemi by po chwili usiąść na swoich nogach. Gra w karty? Wyglądało dość prosto. Może to jakaś podpucha? Odwrócenie uwagi? Rozejrzała się odruchowo dookoła.

Dziewczyna westchnęła słysząc, że Makao. Chyba przy okazji jeszcze dodała coś w stylu "każdy to makao". Koniec końców zaczęła rozdawać, a przed nimi wylądowała dama karo.
-Dama na wszystko, wszystko na damę. Walety żądają numerów 5 do 10. Można je przewaletować, póki nikt nie wystawił żądanej karty. I tylko waletem. Asy podobnie, ale z kolorami. Król Kier - ciągnie pięć kart osoba z przodu, król pik, ciągnie pięć kart osoba z tyłu. Przebicie dobierania tylko po kolorze. Dama kier ratuje przed dobieraniem. Czwórki - tura, włączając w to turę z wyłączenia ruchu. Za każde napoczęte 5 kart brania pijemy z butelki. Osoba przegrana pije 3 shoty pod rząd. Z gwinta. Jasne? Zaczynaj. - przedstawiła w skrócie zasady, po czym pozwoliła drugiej sobie rozpocząć tę rozgrywkę. A karty miała następujące: 2 Kier, 8 Karo, 9 Pik, 10 Trefl i Waleta Kier. A jakoś wypadałoby rozpocząć tę alkoholową rozgrywkę. Przynajmniej nie musiały walczyć na pięści. Czy sztylety. Czy w budyniu. Tylko kulturalnie, przy wódeczce grały se w karty. Jak na damy przystało. Chyba.

-Te zasady nie są mi obce - powiedziała z zadowoleniem. Co prawda dawno już nie grała, ale jak to mówią tego się nigdy nie zapomina. Wystarczyła chwila by z uśmiechem trzymała karty z ręce. Nie przepadała pić alkoholu bez okazji. Ale nie mówiła nie alkoholowi.
-Dobra. Stoi zakład - dodała. Wyglądało na to, że nie będzie się nudzić. Spojrzała na swoje karty, a następnie na damę leżąca na ziemi. Rzuciła 8 karo na damę. Zapowiada się ciekawie.

Kobieta spojrzała na swoje karty i uniosła do góry lekko jedną brew. Mimo wszystko nie zastanawiała się długo z wyborem karty na stół i wyrzuciła 7 karo, po czym spojrzała na Ari.
-To nie jest zakład. To są zasady. - odparła na spokojnie, po czym czekała, uważnie przyglądając się swojej karcianej przeciwniczce. To prawie jak w samo południe. Tylko zamiast kowboi były dwie identyczne niewiasty. A zamiast rewolwerów karty trzymane w ręce. Pytanie tylko, kto pierwszy dostanie shota w pysk. Bo alkohol to wróg. Trza go w mordę lać.

Lekko skrzywiła się widząc kartę na stole. Dobrała kartę i po chwili upiła łyk alkoholu. Delikatnie się skrzywiła czując jej smak.
-Zasady jak zasady. Dla mnie mogą być - rzekła. Uśmiechnęła się pod nosem. Może się okazać, że ta partyjka będzie dość długa. Albo i nie. Zobaczymy jakie karty dobierze. Z ręką na sercu może powiedzieć, że dobry alkohol nie jest zły. Miała nadzieję, że tak jest i w tym przypadku.

Ari dobrała trójkę karo, którą natychmiast zagrała, po upiciu łyka wódki. Jej przeciwniczka na moment wyglądała na spanikowaną, ale po chwili... zagrała trójką pik. A w kartach Ari nie miała niczego, co mogłoby to przebić. Nawet pierwsza dobrana, piątka trefl niezbyt jej pomagała. A to oznaczało kolejne dwa łyki alkoholu. Dziewczynie żołądek się wykrzywił, chcąc chyba się od tego ocalić. Co gorsza, popity ani widu, ani słychu. Obecnie w dłoniach posiadała 2 kier i trefl, 3 kier, 5 kier i trefl, 6 karo, 9 pik, 10 trefl, waleta kier i damę kier. Jej przeciwniczka za to upiła łyk wódki i dobrała kartę. Od razu też nią zagrała. Dama pik.
-Bitna na bitną tylko po kolorze i kształcie. - dodała na spokojnie jej oponentka.

Ari: Ból brzucha, kręci się lekko w głowie.

Wódka wódką tylko czemu taka mocna? Nie tylko musiała dobrać i przy okazji się napić. Skrzywiła się kiedy jej brzuch się odezwał, a i w głowie lekko jej zaszumiło. Rzuciła damą kier na ziemię. Spojrzała na swoją przeciwniczkę i czekała na jej ruch.

3 shoty praktycznie pod rząd mogły wykończyć. Dziewczyna natomiast zagrała waletem trefl i powiedziała dość dumnie:
-Dziewiątek. - po czym bystro spojrzała w oczy jej oponentki. Widać było, że taka ilość alkoholu, a takim tempem i bez jakiejkolwiek przerwy, popity, zagryzki, to jednak nie jest mądry pomysł. Chociaż z drugiej strony, teraz lekko się uśmiechnęła. Chyba lubiła pić. Lub patrzeć na pijanym ludzi.

Ari: Ból brzucha, kręci się lekko w głowie.

Ja rozumiem, że taka sytuacja, ale 5 linijek to minimum ;_;

OOC: postaram się ale pisze z telefonu i nie wiem jakiej długości post mi wychodzi ;_;

Tak trochę powoli zaczęła się obawiać tych shotów wiec było by fajnie gdyby to ona wygrała. Więc przydało by się teraz by karty jej weszły i nie musiała dobierać. Choć to tylko marzenie ścietej głowy. Na widok  waleta uśmiechnęła się i rzuciła swojego waleta kier.
-A ja chcę piątek - powiedziała zadowolona. Spojrzała na swoje odbicie lustrzane z lobuzerskim uśmiechem.

/Mogę rzucić dwie piątki na raz?