Gorące Źródła

Równie popularne co samo SPA w tym mieście. Do tego miejsca przeciętne osoby lub magowie nie muszą się bać wchodząc do środka. Ceny nie są horrendalnie wysokie. Najczęściej można tu spotkać samych magów, którzy postanowili się odprężyć po misji. Gdy dokona się wyboru jedna z pracownic ośrodka zaprowadza klienta na miejsce. Przychodząc tutaj posiada się dwa wybory; Gorące źródła tylko dla pań lub panów oraz publiczne. Kiedy ktoś ma ochotę może również zatrzymać się w jednym z pięciu pokoi.

/by Akane

Wyrzucona w powietrze moneta zawirowała w najwyższym punkcie swojego lotu, po czym zgrabnym lotem nurkującym spoczęła z powrotem w dłoni Yuichiego. W momencie, gdy krążek metalu zetknął się z powrotem z jego palcami wiedział już, gdzie skieruje teraz swoje kroki. Po dosyć długiej podróży z Onibusa uznał, że powinien trochę się zrelaksować, a jakie miejsce nada się do tego lepiej niż słynne Hoseńskie gorące źródła?
Obojętnym wzrokiem przeleciał wywieszone na ściennej tablicy informacje dotyczące wynajmu pokoi. Przecież nie chce tu zamieszkać, przynajmniej na razie, dopóki nie znajdzie jakiegoś towarzystwa, żeby nie siedzieć samemu w pustym pokoju. W końcu kto to lubi? Już lepiej wyjść na miasto i pogadać choćby z przypadkowymi przechodniami. Nieraz i nie dwa poznawał tak ciekawych ludzi.
Póki co zmierzył wzrokiem kasjerkę, która z przyklejonym permanentnie sztucznym uśmiechem powitała go w "zgodnym z najstarszymi tradycjami kompleksie gorących źródeł" i po (bardzo) krótkiej chwili wahania uiścił stosowną opłatę. Godzina moczenia się chyba wystarczy.
Po podjęciu w odpowiednim okienku ręcznika i eleganckich bambusowych klapków Asper przebrał (a raczej rozebrał) się szybko i skierował w stronę publicznego basenu. A nuż trafi się jakaś samotna i śliczna dziewczyna, z którą będzie można pogadać parę chwil. A może i nie tylko pogadać.
Zupełnie nagi już chłopak wsunął się aż po głowę do termalnego basenu z wyrazem wyraźnej ulgi. W końcu wyczekiwana chwila relaksu.

Misja, misja i po misji. Nie była jakoś specjalnie wymagająca, dla Miyu takie zadanka to pikuś. Tylko czasem, niestety jakieś problemy się trafiają no i klops. Nie raz się zastanawiała jak to by było brać udział w misji z inną osobą. Zawsze jest sama i często myśli co by było gdyby nie wyszła z tego cało. Nie chciała już przebywać w mieście portowym i zrobiła sobie małą wycieczkę do Hosenki. Tam na pewno znajdzie się jakaś rozrywka, kilka następnych dni powinna mieć wolne. Tak sądzi. Kto wie, może właśnie za pięć minut by otrzymała kolejne zadanie? W sumie to zawsze musi być gotowa na otrzymanie kolejnego zadania. No i jak tutaj pojechać na porządne wakacje? Trzymając pasek od torby przemierzała uliczki, ulice i różnorakie miejsca w Hosence. Nie zaciekawiło ją nic co by mogła kupić, chociaż już nie jedna pani poobwieszana tandetną biżuterią ją zaczepiła.. już nie wspominając o facetach. Jednak na większość starych pryków nie zwracała uwagi, tacy to lubią się przywitać z młodszymi dziewczynami. W każdym razie nagle przechodziła obok gorących źródeł. Zatrzymała się i przez chwilę przyglądała się budynkowi, wzruszyła ramionami i weszła do środka. Kiedy się rozglądała po wnętrzu podeszła do dziewczyny jedna z pracownic, która przywitała ją ciepłym uśmiechem. Przy okazji zarezerwowała sobie pokój bo był wolny, trochę mały ruch. To nawet lepiej. Dziewczyna została zaprowadzona do szatni gdzie mogła się rozebrać i wyposażyć tylko w ręcznik. Torbę zawinęła w ubrania i tak ryzykuje, zostawiając ją. W każdym razie. Wyszła na plac publicznych źródeł Czemu wybrała publiczne? Było jej to obojętne. Jednak nie była sama z tego co już zauważyła.

Gorące źródła są świetne, w każdym czasie i niemal każdym miejscu. Asper szczególnie nie przepadał za tymi zlokalizowanymi blisko sanatoriów, bądź domów spokojnej starości. Nie trzeba być specjalnie bystrym, żeby zrozumieć, dlaczego właśnie takich miejsc wystrzegał się młody czarodziej. Nie przytoczę tutaj konkretnych argumentów, nie chcąc nikogo urazić, ale wiadomo o co chodzi.
Gdy większy kłąb dymu rozwiał się Yuichi zobaczył, że dzisiejsza wizyta w publicznym basenie była bardzo dobrym pomysłem. Oto do basenu zbliżała się niewątpliwie piękna dziewczyna, a każda sekunda oglądania jej skutkowała odkryciem kolejnych szczegółów potwierdzających tylko jej nieprzeciętną urodę.
Zacznę może od włosów, bo te, prócz tego że było ich mnóstwo, mieniły się inną barwą, gdy tylko obracała głowę, siejąc to złociste, to bladoróżowe błyski. Chwilę zajęło Asperowi przeniesienie wzroku na twarz, w której przede wszystkim zwrócił uwagę na szafirowe oczy, w których dosłownie utonął.
Im dłużej się przyglądał, tym bardziej uznał, że należy do niej zagadać, w końcu takiej osoby nie widuje się często.
Szybko zamienił słowa w czyny, podpływając szybko w stronę dziewczyny.
- Wskakuj, woda jest świetna. Rzucił do niej z uśmiechem, zapraszając ją do tak przyjemnie gorącego basenu.

Stała tak przez chwilę czekając by ciepłe opary pozwoliły jej bardziej dostrzec osobę w wodzie, tak to widziała jedynie jej zarys. Jednak szybko mogła już zobaczyć twarz mężczyzny o rudych włosach. który nie kwapił się by podejść bliżej brzegu i zaprosić dziewczynę do wody. Jak wiadomo gorące źródła, woda zawsze jest wspaniała już kilka razy miała okazję je odwiedzić. Potem zaczęło się jej szczurze życie i już nie zawsze może sobie pozwolić na takie rzeczy, ale nie narzeka. d czasu do czasu każdy powinien się trochę rozluźnić. Jednak Miyu nie miała jeszcze na tyle dobrego humoru by przywitać się z mężczyzną, 17 lat już raczej nie miał. Wciąż przechodził przez nią nastrój z ostatniej misji, musi wejść do wody i posiedzieć w niej kilka minut by już nie musiała się wydawać jakby była z kamienia.
-Możesz się odwrócić? - spytała się bez jakiegoś wyraźnego uczucia. Po prostu od tak najzwyklejsze pytanie. Była w samym ręczniku i nie będzie się już do końca obnażać przed całkowicie obcą osobą i jeszcze facetem. Jeśli pan będzie tak miły się odwróci to dziewczyna podchodzi do brzegu, siada zanurzając nogi i przygarniając włosy na klatkę piersiową zdejmuje ręcznik i szybko się zanurza w wodzie. Jeśli nie to nadal będzie tak stała i chyba będzie guzik z gorących źródeł. Nie lubi kiedy ktoś się na nią za długo gapi.

Tak ogólnie rzecz biorąc Asper nierzadko pojawiał się w przybytkach podobnych do gorących źródeł w Hosence, a wiadomo, że kobiety różnej urody i wdzięku się w takich miejscach spotyka. Miał więc zapamiętane wszystkie warianty odpowiedzi, jakie mogą się pojawić po klasycznym i prostym zagajeniu. Podstawowa zasada brzmiała: Nie narzucać się i spełniać te mniej wymagające życzenia.
Toteż nie był zupełnie zdziwiony prośbą jasnowłosej, nic a nic. Szczerze mówiąc rzadko która chciała tak od razu obnażyć się przed nieznajomą osobą, a Yuichi to szanował. Bo jak można szanować osoby, które nie szanują same siebie? Tak czy siak przez króciutką chwilę udawał, że zastanawia się nad jej prośbą, od tak, żeby zagrać na jej cierpliwości. Następnie powoli, bardzo powoli odwrócił się, odpływając nawet dwa metry od ściany basenu, żeby nie przytłaczać dziewczyny. Niech ma wrażenie, że to ona kontroluje sytuację.
Poczekałem chwilę odwrócony plecami, aż usłyszę znajomy plusk wody. No, zabrzmiało to raczej jak szmer, plus ciche tąpnięcie ręcznika rzucanego na podłogę. Gdy tylko ten, bądź co bądź hałas, w porównaniu do panującej w źródłach ciszy, ustąpił Asper odezwał się ponownie.
- Już mogę się odwrócić, czy chcesz zasłonić się jeszcze trochę?

Jaki miły człowiek, chociaż zajęło mu to dość długo to się obrócił. Jak dobrze, że nie musiała mu tłumaczyć czemu. Po za tym sądząc po jego zachowaniu to pewnie nie posiedzi sobie w ciszy, w sumie to nawet nie ma nic przeciwko rozmowie. Powoli zanurzyła nogi w wodzie.. o ciepło robi swoje, ma się wrażenie jakby miała poparzyć, ale po chwili już nie ma problemu by się całkiem zanurzyć. Woda sięgała jej do ramion, idealnie. Oparła się o ściankę i wypuściła powoli powietrze z ust oraz zamknęła oczy. Było tak cieplutko, gdyby mogła i nie stawała się trochę pomarszczona to by mogła siedzieć w takiej wodzie cały czas. Natychmiast się rozluźniła, można było poznać po ramionach, już nie była taka napięta. Już nawet zapomniała na chwilę o mężczyźnie, który był kawałek od niej. Nie podnosząc głowy mruknęła
-Jak chcesz - odpowiedziała i dalej się zajęła na myśleniu... o niczym. Tak to było całkiem przyjemne. Dobrze tak odpłynąć trochę od swojej rzeczywistości. Zwłaszcza, że niedawno dokonała zabójstwa, ale taka praca. Nie powinna o tym myśleć, już tyle tego za nią jest, że stała się obojętna wobec tego wszystkiego. Dlatego chyba woli oddzielać siebie w czasie misji i kiedy ma wolne. Czyli nie mówić i swoim zajęciu po za życiem codziennym, które jest w sumie mniej barwne od misji.

Owszem, jak każdy facet, Yuichi zdecydowanie bardziej wolał towarzystwo pięknej nagiej dziewczyny, niż brak towarzystwa. Ale te paręnaście sekund, które spędził odwrócony, żeby uszanować prywatność nowo przybyłej mógł spożytkować na coś innego niż rozmyślanie jak mogła ona wyglądać bez zakrywającego jej, jak zdążył zauważyć, zgrabne ciało białego ręcznika. Otóż zajmował się przez ten czas szukaniem jakiś ciekawych kształtów w unoszącej się nad tak przyjemnie gorącą wodą parze. Ciekawskim mogę zdradzić, że jedyne co dostrzegł to przeciwległy kraniec basenu. Kształt dość dokładny i łatwy do rozpoznania, ale zaryzykuję stwierdzenie, że nie z powodu wyjątkowego zgęstnienia pary.
W końcu usłyszał ciche przyzwolenie, na zaprzestanie ignorowania swojej towarzyszki. Znaczy, on cały czas był świadom jej obecności, po prostu na chwilę zostawiał jej trochę przestrzeni. Z drugiej strony ona chyba co jakiś czas zapominała, że tak naprawdę nie siedzi w tym basenie sama.
Przy okazji nie była też za bardzo rozmowna. Asper nie był pewny, czy próbować zagajać, czy ona po prostu każdym kolejnym zdaniem będzie go coraz bardziej zbywała. No, ale mimo wszystko zwyciężył w nim optymista, który nigdy się nie poddawał, niezależnie od tego, jak się zapowiadało na pierwszy rzut oka.
- W sumie, to trochę dziwne, siedzieć w jednym basenie i nie znać swoich imion. Jestem Yuichi, ale zazwyczaj mówią na mnie Asper. Chłopak podjął kolejny neutralny temat, podsuwając się do dziewczyny i zatrzymując niecały metr od niej. Nie za daleko, nie za blisko. Jak dla niego... idealnie.

Wygląda na to, że mężczyzna był bardziej towarzyszki od Miyu i chciał jakiś kontakt z nią złapać, no ale początki są zawsze trudne, zwłaszcza z różowo włosą. Zresztą gdy chce się kogoś poznać od tego się zaczyna, zawsze na początku jest dość dziwnie. Nie wiadomo o czym mówić i w ogóle takie tam bzdety. Już raczej nie powinien długo czekać by Miyu bardziej się otworzyła, czuła się coraz bardziej zrelaksowana i nawet lekko się uśmiechała pod nosem. Tylko gdzie jej myśli wędrowały? Daleko za siedmiogórogród do małej chatki, którą sobie wyobraża dziewczyna. Tam też jej myśli pozostaną nikt się o nich nie dowie. Otworzyła oczy kiedy została spytała o imię i spojrzała wprost na niego.
-Tak, ale jestem przyzwyczajona do nieużywania imion. Miyu. - odpowiedziała spokojnym głosem przy czym lekko się zawahała wypowiadając swoje mię. Powinna czy nie powinna? W sumie co on tam może wiedzieć o Szczurach, wśród których do dziewczyny nie zwracają się po imieniu. Dlatego było jej to obojętne, ale miała od tak powiedzieć "Możesz mi mówić Błaźnie" Jak to w ogóle by brzmiało? Trochę dziwnie czyż nie? Jeszcze by się pytał dlaczego właśnie tak każe na siebie mówić, a o Szczurach nie może mówić nie będąc ze znajomą osobą, których jest niewiele. Niestety.

Szczerze mówiąc rudowłosy nie oczekiwał, że dziewczyna od razu stanie się super rozmowna. Mało kto nagle się otwierał przed zupełnie obcymi ludźmi, więc ciężar prowadzenia dialogu spoczywał raczej na tym zagajającym, czyli w jakiś dziewięćdziesięciu dziewięciu procentach przypadków na Asperze. Teraz widać też tak miało być, ale co z tego, trzeba poznawać nowych ludzi, więc nie można tchórzyć. W końcu najtrudniejsza jest pierwsza rozmowa.
No ok, zgodziła się ze mną w tej, w sumie drobnej sprawie, więc jakaś już więź jest. Teraz trzeba tylko pociągnąć tą rozmowę, ale gorąca woda, lekki powiew i wszechobecny spokój gorących źródeł zawsze rozleniwia. A w takich chwilach człowiek, nawet tak energiczny i chętny do poznawania nowych ludzi jak Asper ma ochotę po prostu zamknąć oczy i odpłynąć.
- Według niektórych poglądów, imię w pewien sposób oddaje to, kim jesteśmy. Chyba nie chcesz tak po prostu zrezygnować z części swojej istoty, nie? Rzuciłem pół żartem, pół serio. Po części sam w to wierzyłem, w końcu poznałem Jokerów. A po części chciałem rozluźnić atmosferę, gorące źródła nie są miejscem na powagę. To po prostu nie działa.
Uśmiechnąłem się do Miyu, ciekawe kim była. Czy mogłem powiedzieć jej, kim jestem? I z kim jestem?
Pewnie by nie uwierzyła...

Wysłuchała tego co mówił nie odrywając od niego spojrzenia. Pozbawiać się części siebie? Dziewczyna i tak już jest podzielona na dwie części, czyli Błazen i na tą, do której mówi się po imieniu czyli Miyu. Dlatego bardziej się utożsamia z Błaznem, gdyż częściej słyszy to określenie. Chociaż chętnie by się na chwilę oderwała od tego i wolała by pożyć tylko z imieniem, a nie jakimiś przydomkami, rangami czy jak to tam się mówi.
-Chciałabym ją przywrócić - takie życie wybrała jakieś 4 lata temu? Nigdy nie sądziła, że osiągnie taki poziom i mało kto będzie się zwracał do niej po imieniu. Wiedziała jak to wygląda i chyba powinna zdawać sobie z tego sprawę, ale nawet wśród Szczurach jest ktoś z czyich ust może usłyszeć swoje imię. Nie często, ale jakaś odmiana jest. Nie zawsze ma okazję do ujawnienia swojego imienia, a tym bardziej spotkać ponownie osobę, której się przedstawiła. Zwykle ginie. Wyciągnęła dłonie nad powierzchnię gromadząc z nich odrobinkę cieplej wody, którą ochlapała sobie twarz i przeczesała włosy palcami. Przechyliła głowę w bok z lekko uniesionym kącikiem ust.
-Zresztą już się przyzwyczaiłam, nie lubię mówić o takich rzeczach - odpowiedziała, a uśmiech wciąż nie zniknął. Teraz Asper powinien mieć pewność, że jej powaga zniknęła i się rozluźniła i mogła bez problemu porozmawiać o czymkolwiek.

Dosłownie sekundę po rzuceniu ni to stwierdzeniem, ni to pytaniem zanurzyłem całą głowę w wodzie. Broń boże nie próbowałem podglądać tego, co tam było, po prostu lubiłem zanurzyć się całym, szczególnie w tak idealnie ciepłej wodzie. Szybko się wynurzyłem, żeby po pierwsze nie zostać posądzonym o zbytnią ciekawość cudzych miejsc intymnych, po drugie, żeby nie sprawiać wrażenia, że ignoruję swojego rozmówcę. Po prostu czasem nawet kultura musi ustąpić przed czarem gorących źródeł.
- Ok, Miyu, to bardzo ładne imię. Uśmiechnąłem się znowu do dziewczyny. Cóż, po tych paru minutach pierwsze określenie jakie przychodziło mi do głowy to "urocza". Ciepło, ciepło, ale to jeszcze nie to.
Zagapiłem się chwilę na krople wody, które perliły się w różnych drobnych załamaniach na jej twarzy, rozbłyskując niczym brylanty. Światło i woda to doskonała kombinacja, życie nieraz dawało mi tego dowody. Zastanawiało mnie tylko, jak ona wychodzi z wody mając na głowie aż tyle mokrych włosów. Musi mieć strasznie mocne mięśnie karku.
Z rozmyślań wyrwał mnie jej głos. Chyba nie była już taka spięta, jak na początku naszej rozmowy. Zresztą, nie przeszkadzało mi to, wolałem ludzi, którzy nie zachowują się jakby połknęli kij, a tacy niestety chodzą po świecie.
Na szczęście teraz ominęła mnie ta wątpliwa przyjemność i mogłem porozmawiać z kimś naprawdę uśmiechniętym.
- Wiesz, do niczego nie trzeba się przyzwyczajać, w końcu sama decydujesz, co chcesz robić i jak chcesz żyć. Chyba, że sama będziesz się ograniczać. A w takim miejscu trudno czuć się ograniczonym przez cokolwiek. Dodałem. Może zbyt w stylu "Wujka Dobra Rada", ale bóg mi świadkiem, że nie próbowałem zmieniać rozmowy w ciąg ponurych pouczeń.

-Chciałabym, ale już zdecydowałam dawno temu. Ogranicza mnie to w pewien sposób, ale już powiedziałam. Przyzwyczaiłam się. Nie wiem co bym ze sobą zrobiła gdybym z tego zrezygnowała i jakie by były konsekwencje. W każdym razie. - odpowiedziała bez odwracania wzroku od niego. Kiedy już skończyła zaczęła się lekko rozglądać i zastanawiać czy powinna mu powiedzieć o czym czego się dowiedziała tylko na niego patrząc. Dokładniej w chwili kiedy się odwrócił. Obróciła się i wyciągnęła ręce na brzeg, skrzyżowała po czym położyła na nich głowę. Tak tutaj nie czuła się ograniczona, może po za jedną rzeczą. Wciąż jest naga a obok niej znajduje się mężczyzna przez to na pewno od tak sobie nie wyjdzie z wody i zacznie sobie spacerować bez jakiegokolwiek okrycia.
-Jeśli chodzi o ograniczenie w tym miejscu, to nie całkiem. O tak nie wyjdę z tej wody, nie prosząc cię o odwrócenie się - dodała jeszcze śmiejąc się troszkę pod nosem.
-Przez Grimoire Heart jesteś ograniczony? - spytała nagle zamykając oczy. Tak, kiedy się odwrócił zobaczyła znak gildii na jego karku. Obojętne jej to było do jakiej gildii przynależał, na pewno w tej chwili. Była też ciekawa jego reakcją, chociaż powinien sobie zdać sprawę, że skoro się obrócił to dziewczyna mogła rozpoznać symbol na jego karku. Chociaż mógł również myśleć, że Miyu nie będzie sobie zdawała sprawy z tego co oznacza on oznacza. Właściwie to myślała, czy teraz bardziej gra czy jest sobą. Już nawet trudno jej rózróżnić.

Gdy dziewczyna mówiła Asper nie odrywał wzroku od jej oczu, choć pewnie nie on pierwszy, a na pewno nie ostatni. Cóż miał poradzić, ciężko przestać się wpatrywać, szczególnie, że dziewczyna nie przerwała kontaktu wzrokowego ani razu.
- Cóż, to Twój wybór, bądź co bądź. Chociaż... gdyby nie to, co działo się dotąd nie spotkalibyśmy się w takich a nie innych okolicznościach. Może nie mielibyśmy w ogóle okazji porozmawiać, czy nawet na siebie zerknąć. Więc chyba dobrze wybraliśmy, oboje. Chłopak mrugnął do Miyu po wypowiedzeniu ostatnich słów. Gdy ta się odwróciła zaczął się zastanawiać, czy powinien już podsunąć się bliżej, choć mogło to być mocno krępujące, zważywszy na fakt, że oboje są nadzy. W końcu zdecydował się pozostać w miejscu, planował jeszcze trochę tu posiedzieć, nie miał ochoty nikomu się narzucać, przyszedł tu, żeby się zrelaksować.
Skonstatował, że podświadomie miał rację, zaraz po kolejnych słowach dziewczyny. Cóż, w takim razie może nie powinien się odwracać? Żeby nie wychodziła i mogli porozmawiać. Asper przesunął się bliżej wysepki, jaką zrobiono niedaleko wejścia na teren basenu, więc mógł przysiąść, jednocześnie mocząc się w wodzie, a mając głowę ponad wodą, będąc niedaleko od rozmówczyni dalej miał możliwość prowadzenia rozmowy. Od taki schodek, który ktoś, świadomie lub nie, zaprojektował w idealnym miejscu.
Pytanie Miyu nie było wielkim zaskoczeniem, już od jakiegoś czasu chłopak nie nosił długich włosów, więc zdawał sobie sprawę, że jego przynależność nigdy nie będzie tajemnicą.
- Nie, choć jeśli wiesz o nas trochę więcej, może Ci się to wydać dziwne. Grimoire Heart jest dla mnie sposobem, żebym mógł znosić swoje ograniczenia, jednocześnie czując, że robię coś zgodnego z zasadami. Nie chciał mówić więcej, o swoich ograniczeniach, więc nie brnął w ten temat. Jeśli będzie chciała wiedzieć, zapyta, jeśli nie, po co ma gadać o głupotach, w które równie dobrze może nie uwierzyć.
- Swoją drogą... spostrzegawcza jesteś. A może jesteś wyczulona na takie szczegóły, bo sama nie jesteś zwyczajną osobą? Nie chciał, żeby jego pytanie zabrzmiało ofensywnie. Po prostu był ciekaw.

-Moglibyśmy nawet nigdy siebie nie zobaczyć. Chociaż mówi się, że świat jest mały. Być może - odpowiedziała. Otworzyła oczy i zaczęła zgarniać kosmyki włosów z czoła. Kiedy włosy są mokre nagle robią się takie przyplaszczone i wydają się dłuższe. Przeniosła kosmyki do tyłu i jej włosy wydawały się teraz takie... przyliżone. W sumie nawet wygodniej jej było. Nie czul ograniczenia? Skoro czuje się dobrze w tej gildii, niech tak będzie. Odwróciła się tak by być przodem do niego.
-Zgodnie ze swoimi zasadami oczywiście? Co jak co, ale Grimoire Hearts nie należy do przyjaznych? Nie wiem zbyt wiele o was, tylko kilka podstawowych informacji - spytała opierając głowę na dłoni, która miała wyjętą na brzeg. Każdy miał swoje zasady, ale czy Miyu nie jest lepsza? Szczury nie są dokładnie określeni, ale i tak zabija. Jednak gdy jest to wymagane i otrzyma zlecenie, a nie ze zwykłych powódek "Bo tak chcę". Przynajmniej tak to postrzega dziewczyna, nie miała do tej pory bezpośredniej styczności z tą gildią i może tylko przypuszczać jak działa.
-Nikt nie jest zwyczajny, na swój sposób. Jednak ty masz na myśli to czy jestem magiem? Prawda? Spostrzegawczość to jedna z moich cech. Po za tym zgadza się, nie jestem zwyczajna. Chyba nic mi nie zrobisz z tego powodu? - spytała i zaśmiała się pod nosem. Nawet gdyby Miyu miała jakiś konkretny powód to nie jest wstanie nic zrobić na chwilę obecną. Dlatego miała nadzieję, że rozmowa nie doprowadzi do jakiegoś konfliktu. Swoją drogą całkiem miło się z nim gawędzi.