Zdarzenie I - Wyścig kul

First topic message reminder :

MG

Pierwsze zdarzenie, które miało odbyć się na turnieju magicznym. Nikt jeszcze nie wiedział jakiego wyzwania spodziewać się po organizatorach zawodów. Wszystko miało się wkrótce wyjaśnić, gdy nagle przemówił głos w głośnikach. Ciekawe, kto wypowiadał słowa.
- Witam drodzy magowie na pierwszej konkurencji, wyścig kul - powiedział - Mam nadzieję, że spodoba wam się pierwsze zadanie. Okej przejdę do zasad, ale najpierw pokażę wam arenę
I nagle arena zaczęła się przekształcać za sprawą magii. Wszystko wyglądało jakby to byłą iluzja. Elementy pojawiały się i znikały. W końcu na arenie pojawiło się olbrzymie koło o promieniu około 30 metrów. W jego środku znajdowało się 6 przeźroczystych, plastikowych kul o średnicy około 1,5 metra każda [takie przeźroczyste Zorbing jbc]
- Dobrze więc waszym zadaniem będzie wejść w te kule i wypchać pozostałych przeciwników poza arenę. Jak to zrobicie? Nie mam pojęcia jest tu całkowita dowolność - oznajmił głos - Aha jeszcze jedno. Po wejściu do kul zamkną się one. Mają one powłokę antymagiczną. Czyli nie będziecie mogli używać zaklęć, które są "rzucane" we wroga jak kula ognia. Za to użyjecie zaklęć typu spowolnienie czy powiększenie grawitacji, gdzie nie jest wymagany kontakt fizyczny, a zaklęcie działa mentalnie. Możecie również przyzywać stwory na zewnątrz kul. Kule są również niezniszczalne więc nie pytajcie co się stanie jak zniszczycie kule przeciwnika. Wygrywa osoba, która najdłużej pozostanie w kółku. Okej możecie teraz wybrać swoich kandydatów.
Po tych słowach głos czekał, aż wybierzecie swoich przedstawicieli, którzy zasiądą w kuli. Jakby ktoś nie wiedział o jakie kule chodzi można wpisać w google zorbing.

Powodzenia. Pamiętajcie o regulaminowym czasie. W ciągu 24h musicie wystawić uczestnika.

- Waaah!
Moje cięcie, mimo że widowiskowe i potężne, niestety miało za mało siły, aby dosięgnąć klona. Gdyby nie ta kula, która mi zagradzała linię ataku. Coś chyba ktoś wspominał o tym, że była niby niezniszczalna. Nawet ja, bohater, nie dałem rady się przez nią przebić! Damnit! Kage Bunshin przez to pozostał nietknięty i będziemy tutaj stać cały dzień!
- W takim wypadku... Trzeba zmienić taktykę!
Skoro atak bezpośredni nie dał rady, to należy... Eto... Co zrobić? Było tam napisane... Ach, właśnie! Pokonanie źródła! Często używali tego bohaterowie, aby wygrać z arcymistrzami zła.
- Dlatego.... DLATEGO! TRZEBA ZACZĄĆ OD KORZENIA!
Rozejrzałem się i, widząc mojego prawdziwego przeciwnika w kuli, z jakiegoś powodu znalazł się blisko krawędzi. Ta okazja... TA OKAZJA!
- NIE MOGĘ ZMARNOWAĆ TEGO ODSŁONIĘCIA! UOOOOOOOOAAAAAAAAW!
Rozpocząłem swoją maksymalną, w pełni sił, szarżę na kulę Dona. Towarzysze na mnie liczą, gildia na mnie liczy, świat na mnie liczy! Niesiony przez ich  uczucia, uderzę w przeciwności z pełną siłą!
...
- Sigh, niewiele brakowało.
Oczywiście, atak Never-kuna tak miał się zakończyć. To było tylko zwykłe cięcie i to człowieka, który nie potrafił tego zrobić porządnie. A wzmianki o niezniszczalności jego umysł pewnie odrzucił albo nigdy nie zarejestrował. Jak zwykle, pierwsze robi, potem myśli. Ale dlatego go kocham.
-... Mmmm?
Nagle zauważyłam, że zrobił coś bardzo zaskakującego, zmienił sposób działania i zaczął nacierać na prawdziwego przeciwnika, zamiast zajmować się klonem. Niesamowite! Czyżby w jego mózgu zachowały się szczątki inteligencji? A sam Don z jakiegoś powodu znalazł się blisko krawędzi areny. Tej okazji... Nie można było przegapić!
- Nie uciekniesz... Przed przeznaczeniem! Kyou!
Nie mogłam pozwolić, żeby nagle fortuna się do niego uśmiechnęła, dlatego przeklęłam Dona na wszelki wypadek. Pozostał jeszcze klon... Ale on nie powinien stanowić większego problemu. Najlepiej byłoby, gdyby zniknął. Lecz teraz nie powinien stanowić zagrożenia, tak długo, jak mogłam użyć tarczy (Aura Shield). Póki jednak nie idzie na Never-kuna, to oszczędzałam energię, póki nie zajdzie naprawdę potrzeba jej użycia.

I co ona miała zrobić? Zacząć pałętać się po tym polu, wchodzić co raz głębiej i głębiej aż w końcu zgubić się na amen albo co gorsza wyjść poza linię? No chyba nie. Mogła też się wycofać, ale jakoś nie miała ochoty wracać na to pole walki. Tutaj miała ciszę i spokój… Czym to się zatem skończyło? Ano tym, że Laura czekała sobie w tym całym zbożu na jakiś cud albo cokolwiek innego. Jak ją coś zaatakuje to trudno. W tym czasie ktoś może wypaść poza okrąg a wtedy nie zdobędzie ostatniego miejsca.

Było źle. Albo może inaczej, widocznie Don miał wielkiego pecha i nie było to wcale ani fajne, ani miłe uczucie. A wszystko przez to że miał pecha! I jeszcze na dodatek to dziwne pragnienie... czyżby Never potrafił w jakiś sposób kontrolować ludzi? To by tłumaczyło i pecha i próbę wyjścia za arenę, więc na wszelki wypadek właśnie taką ewentualność musiał założyć wspaniały Ogrman.

Po pierwsze i najważniejsze, Don walczył z całych sił ze wszystkimi nagłymi impulsami dziwnych pomysłów które przyczynią się do opuszczenia areny. To nie tak że Donowi zależało na zwycięstwie czy tym turnieju. Huang i LS na niego liczyli, a on był wielkim superbohaterem, nie mógł zawieść swoich wielkich fanów i po prostu przegrać. To w ogóle nie wchodziło w rachubę. Jedynym, logiczny na ten moment posunięciem, było nic innego jak po prostu dalej walczyć, z całych sił i udowodnić całemu Fiore, że nie tylko ludzie ale i Ogry, mogą być naprawdę wspaniałymi bohaterami. Dlatego Don użył Udźwigu zarówno na sobie jak i na klonie. No cóż, jakoś będzie musiał znieść to nadprogramowe zużycie MM. Don pobiegnie w swojej kulce, niczym chomiczek(W końcu!) na środek areny. Obecnie zmarnował chyba najmniej sił fizycznych więc nie stanowiło to dla niego wyzwania, tym bardziej że udźwig przekładał się na siłę z jaką Don mógł obracać kulką w której biegł, przez co powinien szybciej a raczej prościej, z mniejszym nakładem sił, oddalić się od krawędzi areny i udać na sam jej środek. Obecnie ciągle wierzył w swojego pecha, dlatego też nie zamierzał osobiście w nic ingerować, aczkolwiek kiedy Never będzie na niego nacierał, Don natrze na niego, bo raczej aż takiego pecha nie ma, prawda? Wspierając się własnym zaklęcie raczej nie będzie miał problemu z przepchnięciem kuli przeciwnika ku krańcowi areny. Bo mimo że początkowo uderzy ze względnie większym impetem, to krzepa Dona, a więc jego siła, znacząco przewyższała Nevera. W tym czasie jednak klon się nie opierdzielał, oj nie.

Zadaniem Dona2 jest dotrzeć do Nevera jak najszybciej. Przed, lub już po, uderzeniu w Dona 1. Jego zadaniem jest złapać kulę z Neverm i wyrzucić za arenę. Ale co jeśli kula będzie się broniła tarczą? Może siła klona starczy by ją zniszczyć, więc pieprznie w nią raz, czy dwa. A jak nie, to po prostu tarcze obejdzie, bo dlaczego by nie? I wtedy złapie sobie kulkę.

Dlaczego czuła, że po tym następnym uderzeniu wyleci? Ponieważ nie posiadała takiej siły oraz szybkości, by jakkolwiek zagrozić dziewczynie. Wystarczyło, by ta zaczęła biec, a nie było szansy jej zatrzymać. Nawet kontr uderzenie przyniosło znikomy efekt. Więc co w tej sytuacji mogła zrobić Luśka? Rzucić wszystko na jedna kartę, skoro jasne było, że i tak niedługo skończy poza areną. A jak miała wypaść, to zabierze ze sobą kilka duszyczek. Tak więc zanim cokolwiek Hanzo zrobiła Luśka zaczęła biec w stronę krawędzi areny, zatrzymując się około dwóch, trzech metrów przed krawędzią, cały czas sprawdzając położenie Hanzo za pomocą Wyczucia. Kwestią było znanie jej położenia jeszcze zanim zbliży się na dystans, którego nie będzie mogła uniknąć w żaden sposób. Gdyby zaczęła się zanadto zbliżać (właśnie na dystans nie do uniknięcia) zanim czarnowłosa znajdzie się przy krawędzi, Luśka natychmiast się odwraca, rzuca Wypędzenie oraz zaczyna biec w prawo (lub lewo, zależy co będzie bardziej korzystne dla niej samej względem położenia Hanzo), jednocześnie kierując Hymme tak, by zaczął pchać kulę Hanzo w stronę krawędzi.
Gdyby udało jej się znaleźć przy krawędzi zanim Hanzo zbliży się tak, że nie da się jej uniknąć (biorąc pod uwagę szybkość Hanzo, Luśki, oraz wielkość kul), następuje rzucenie Posłuszeństwa z tą samą komendą, co ostatnio, po czym czeka, aż Hanzo znajdzie się blisko niej, na tyle, by Aoyoshi była w stanie jej uniknąć, ale jej samej było ciężko się zatrzymać w wyniku uderzenia w kulę. Po tym następuje rzucenie Wypędzenia, przy jednoczesnym i szybkim uniku w prawo/lewo (zależy gdzie ma więcej miejsca). Hymme w postaci ptaka z kolei popycha kulę Hanzo do przodu, dalej. Do krawędzi, oczywiście. W przypadku znalezienia się blisko krawędzi drałuje ile sił w nogach, z dala od granicy w stronę największego skupiska ludzi (czyt. ludzi, którzy stoją najbliżej siebie), nawet jeżeli Hanzo nie wypadła. Mimo wszystko wciąż ma na nią oko. W razie potrzeby posiłkuje się Hymme (o ile jeszcze jest).

Ufff... Fuks. Laska siedzi w kręgu, to niech siedzi. Wesołych Świąt. Kochany wynalazek osiadłych ludności rolniczych. A już robiło się dramatycznie... Dobra, komu w drogę temu trampki... Po czym Alv ruszyła w stronę środka ringu, próbując przedostać się między zbożem a Hanzo&Hymme. Uważa przy tym, żeby nikt, choćby przypadkiem jej nie przestawił za bardzo a w razie ataku z czyjejś strony stara się ustawić tak, by mieć za plecami pszenicę. Przy obecnej niewielkiej prędkości Alezji powinna się po prostu oprzeć o pszenicę jednak raczej nie wturla się w nią (a z resztą nawet jeśli, to akurat ona się w niej orientuje). Uważa jednak wtedy, by trzymać się jak najdalej od Laury...

MG

Alezja i Laura na pewien czas zawiesiły swoją broń i postanowiły czekać na bardziej sprzyjające okoliczności walki. W tym czasie Laura postanowiła przeczekać jak najwięcej czasu w polu, podczas gdy Alezja uznała, że lepiej wejść do środka okręgu, gdzie też pozornie było najbezpieczniej. Z tym, że w pewnym momencie poczuła konieczność, że jednak woli nie wchodzić z areny, a lepiej z niej wyjść. Tak więc zaczęłaś zbliżać się ku krawędzi. Fart, że nie miałaś na głowie Laury, bo byś wypadła. Jako taką kontrolę odzyskałaś dopiero będąc na skraju areny.

Walka Nevera i Dona nadal trwała. Don użył dwukrotnie udźwigu podczas, gdy Never zaszarżował na swojego oponenta. Klon również chciał wypchać przeciwnika jednak prędkość maga była równie szybka co klona więc z oczywistych powodów nie doszło do złapania. Przynajmniej do chwili, kiedy Never uderzył w Dona chcąc wypchać go z areny. Faktem było, że była to niepowtarzalna okazja, ale niestety członek pegazów nie przewidział, że Don będzie zmierzał ku środkowi. Zanim ten do niego dobiegł mag Lamii był już daleko od krawędzi. Choć faktycznie Never uderzył w niego i spowodował, że Don w zasadzie wrócił na wcześniejsze miejsce. W tym czasie klon doszedł do Nevera z udźwigiem jako swój buff. Kiedy podszedł wróżka użyła tarczy, ale nie uniemożliwiło to wcale klonowi chwycenie kuli i wyrzucenie jej metodą rzucania, podnoszenia i rzucania za kraniec areny. Tak więc to Never odpadł niestety jako pierwszy z tej konkurencji, a szczęście nie pomogło mu w tym wypadku.

W tym samym czasie jednak wypadł jeszcze ktoś z areny więc na szczęście Pegazus nie pozostanie sam na szarym końcu stawki. Ale po kolei. Hanzo faktycznie była szybka, ale nie dość, że Lusye również miała zwiększoną prędkość to dziewczyna użyła speed boosta dopiero, po krótkiej chwili. Czyli Luśka bez problemów doszła do krańca areny. Hanzo natomiast minęła ptaka i wrzuciła speed boosta. Ptak jednak miał skrzydła więc również jakoś tam dawał radę za nią nadążyć znajdując się w powietrzu. Przed uderzeniem jej umysł został jeszcze otępiony na tyle, że nie miałaby łatwo podejmować skomplikowanych akcji. Tuż przed uderzeniem Hanzo postanowiła odskoczyć na bok. Ale jakie szanse ma mała dziewczynka odskakująca spod kół rozpędzonego tira? Ano niewielkie i unik oczywiście wyszedł tylko po części. W efekcie Hanzo uderzyła w Ciebie bokiem wypychając Cię z areny. Jednak ze względu na rozpędzenie, otępienie i reakcję po odbiciu twojej kuli oraz ptaka, który był za nią spowodowane zostało również wypadnięcie Hanzo. W zasadzie wypadłyście w tak niewielkim odstępie czasowym, że sędziowie uznali, że wszyscy wypadli jednocześnie.

Czyli ostatnie miejsca zajmują egzekwo Lusye, Hanzo i Never. Potem podzielę punkty.

mapka

Stan:
Don: 70% MM klon i ty po 1/3 posty udźwigu, pech 1/3
Laura: 100%MM, Jesteś w zbożu 2/3
Alezja: 94% MM
---
Lusye: 50% MM wypadła x.x
Hanzo: 56%MM wypadła x.x
Never: 50% MM wypadł x.x

No więc w końcu Never został wyeliminowany. Nie ma tak dobrze, ha, wszyscy widzieli potęgę Ogrmana. Widziałeś to Ziemniaku!? Widziałeś!? Don wszystkim udowodni że jest jednym z najlepszych magów Fiore i Lamii. Ok, póki udźwig działał, wypadało pozbyć się reszty przeciwników a został... został tylko ten facet z Fairy tail i masa zboża? Może w tym zbożu krył się ktoś jeszcze!? To nie ważne, na razie pobawi się w pogromcę samczyków. Wyeliminował Nevera to teraz wróżek. I jak postanowił tak zrobił. Klon zaczął biec w kierunku kulki Alezji a co tym czasem zrobił oryginalny Don? Skierował się na środek areny skąd miał zamiar obserwować przebieg walki. Jak klon dorwie Alv to oczywiście wyrzuci ją poza arenę, podnosząc i rzucając nią jak workiem kartofli. Ale co jeśli Alv ucieknie albo wbiegnie w pszenicę? Klon ją goni! Chyba że ta zbliży się do Dona, wtedy on w nią uderzy i zacznie ją spychać, do czasu kiedy zbliży się do niej klon by ją złapać i wywalić. To samo jeśli z pszenicy wyjdzie Laura, to klon lub Don się nią zajmą, tak samo jak Alv. Jeśli na dodatek znajdzie się w jakimś momencie bliżej niż wróżka, to od niej właśnie zajmą proces eliminacji.

- TORYAAAAAAAAAAA!
Z krzykiem natarłem na kulę swojego przeciwnika, popychając ją z pełną siłą. Nabrałem inicjatywy, on był zaskoczony i spanikowany. Zaczął uciekać w stronę środka areny, ale mu nie dałem. Nieustępliwie starałem się wykorzystać tą szansę, którą podarowała mi Pani Fortuna...
I wtedy znów znalazłem się w powietrzu.
-... Ech?
Rozejrzałem się, zdezorientowany. Miałem dziwne uczucie deja vu, że to, co się działo teraz, już się stało i że o czymś zapomniałem. Kiedy spojrzałem w dół, zorientowałem się. Ten, klon, którego zostawiłem... ZNÓW MNIE PODNIÓSŁ! Lecz tym razem byłem znacznie bliżej powierzchni. Nagle szarpnięcie i poczułem, że lecę. Jak ptak... Tylko nie szybowałem! A spadałem!
- WAAAAH! SUPERBOHATER ODPADŁ NA POCZĄTKU! JAKI WSTYYYYYYYYYYD!
Mój krzyk odbijał się jeszcze po arenie.
...
- Ojej, ojej. Moje plany nie wyszły tak, jak chciałam.
No cóż, nie udało się. Tarcza, jak się okazało, nie mogła powstrzymać tego klona, który nawiasem mówiąc, coś był bardzo zHAXowany. Zastanawiałam się, czy to nie była jedna z tych starożytnych technik przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Silny, wytrzymały, tani... No i mógł się pojawić, gdzie chciał. Na świecie panował nepotyzm, to rzecz była jasna.
- Ach, nieważne! I tak nie mogę nic z tym zrobić. - machnęłam ręką. - Teraz czas na plan B: pocieszyć Never-kuna.
Jeśli komukolwiek się wydawało, że nie przygotowałam się na tą możliwość, to grubo się pomylił. Świat kręcił się wokół mojego palca, jeśli wpadł orzeł, to ja wygrywałam, a jeśli reszka, to on przegrywał. Co prawda, mojemu kochanemu nie udało się na początku, będzie niepocieszony, ale ta konkurencja była nic nie wartym prochem, który nie miał znaczenia dla moich intryg. A tak to, napełniając go ponownie nadzieją, polepszę z nim stosunki, umocnię swoją więź. Coraz bardziej wpada w moje sidła, fufufufufu!

LOSER END
But not for Grey

I nagle na arenie zrobiło się cicho i pusto. Równie nagle Inu ogarnęła, że chciała sama... z własnej-nieprzymuszonej-woli... zejść z areny?... Dobra, to nie było zabawne. Bardzo nie było. Zastanawiała się czyja to sprawka. Oczywiście myśli powędrowały do przeciwniczki w zbożu. Póki co nie obchodziła nikogo innego a magii tamtej - tfu - blondyny nie znała. Ale na szczęście nic się nie stało i Alezja odsunęła się od krawędzi. Wtem zobaczyła biegnącego na siebie jakiegoś typa. I to typa dość podobnego do tego z Lamii. Tylko, że ten był bez kuli. Klon? Ciało astralne? No brata bliźniaka chyba nie zawołał. OK, to wykorzystajmy bliskość krawędzi... Inu odsunęła się od niej jeszcze bardziej ale wciąż daleko od środka areny. Czekała. By, gdy klon spróbuje coś zrobić z jej kulą, Alezja rzuci się z kopniakiem na ściankę dokładnie tak, by kopnąć klona, który właśnie tej ścianki miał dotknąć. Miała Nadzieję, że wykopnie go poza arenę. Przy czym nie była frontem do krawędzi areny ale bokiem, przy czym takim, że klon będąc na wprost Alv niedaleko za sobą będzie miał powolny zakręt kręgu. Może od kopniaka się potknie? Może przeturla? Grunt, żeby wypadł i jej nie przeszkadzał. Jeśli natomiast zacząłby na nią szarżować Don, to Alv ponownie przerzuca się na bieg na 4 kończynach i również szarżuje na Dona. Ale to tylko jeśli on ruszy pierwszy...
Oczywiście przez calutki czas tej akcji uważa, by samej nie wypaść...

// sorki za opóźnienie spowodowane masą rzeczy na uczelni. I tak odpisuję obecnie po 35h bez snu.

MG

Klon Dona dobiegł do upatrzonej przeciwniczki, która delikatnie oddaliła się od krawędzi. Kiedy tylko klon ją podniósł ta znienacka przywaliła butem w krawędź ścianki. Jako, że była podniesiona i zaatakowała całym ciałem. Pojawiła się siła prosto na klona, który udźwig miał spory, ale nie przewidując nagłego pojawienia się siły w swoją stronę nie utrzymał równowagi, a kula, którą trzymał lekko go przygniotła. Na tyle mocno, że zniknął i nie wypchnął dziewczynę z areny. W sumie efekt równie dobry jakby miał wypaść za arenę. Prawdziwy Don dostał się do środka areny tak jak zamierzał. W tym czasie Laura siedziała nadal w polu i postanowiła nie mieszać się na razie do pojedynku. Choć zauważała, że zboże powoli zaczęło znikać, a po chwili całkiem schowało się pod ziemię całkiem ją odsłaniając.

MAPKA

Stan:
Don: 70% MM klon i ty po 2/3 posty udźwigu, pech 2/3
Laura: 100%MM, Pole powoli znika.
Alezja: 94% MM
---
Lusye: 50% MM wypadła x.x
Hanzo: 56%MM wypadła x.x
Never: 50% MM wypadł x.x

Czas na odpis do 25.10.2013 godz.18:00

Tak! W końcu zboże opadło i mogła ruszyć do ataku, niszcząc po drodze wszystkich wrogów! Zaraz… zostało ich już tylko dwoje? Cóż za szczęście, nie będzie przynajmniej ostatnia i może dostanie jakąś super nagrodę od Gumy albo mistrzyni. Laura jednak nie siadła na laurach i postanowiła dalej działać. Może uda jej się jeszcze kogoś wypchnąć. Spomiędzy dwóch celi, na oko wybrała sobie Alezję (znaczy całkiem dziewczęcego chłopaka), który znajdował się bliżej krawędzi. Łatwiej go będzie w końcu wypchnąć, prawda? W tym celu użyła na sobie podwójnego Wzmonienia, by nabrać na sile i innych popierdółkach, które miały jej atak ułatwić. Nie rozpędzała się jednak z całej siły, by w razie czego móc zahamować, gdyby przeciwnik starał się zrobić unik. Prócz tego jeżeli Alezji nie uda się uciec, stara się ją wypchnąć poza krąg.

Oho, jeden z klonów został wyeliminowany. A to niedobrze, naprawdę, bardzo nie fajnie, aczkolwiek... Don mógł przyzwać ich więcej! Dlatego przyzywa kolejnego klona który zbliża się do Alezji i Laury na jakieś 3m. W momencie w którym Laura wleci w Alezja, lub ta jej uniknie, przechodzi do działania, zbliżając się pędem do obu kul(jeśli są na tyle blisko) lub wpierw do kuli Alezji, po czym wypycha ją z areny, w miarę potrzeby posiłkując się udźwigiem. Jeżeli Alezja już wypadła, lub wypadła wcześniej, to ów czynność zostaje przeprowadzona też na Laurze. Ot bez żadnych ceregieli, po prostu popchnięcie kuli oburącz, by wypchnąć ją za linie pola gry.

Nie jest dobrze. Na głowie mam blondynę, jarosława tego typa z Lamusów, no i samego Lamusa. Dobra... hyh... To będzie desperackie... Rzuciła się "na wschód" mapki i zaczęła uciekać w bliskiej odległości od krawędzi areny przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, ale nie na tyle bliskiej, by nie miała czasu na reakcję i ratowanie się przed wypadnięciem. Chodziło o to, by ściągnąć Laurę jak najbliżej krawędzi. Gdy już Laura znalazła się blisko krawędzi tak, że bliżej nie zamierzała, to biorąc pod uwagę, że obie dziewczyny biegły po arenie przeciwnie do ruchu wskazówek zegara, Alezja częściowo nad kulą blondyny z przeciwnej strony kuli Laury niż krawędź areny, przywołuje Dłubankę, by ta upadając, swoim ciężarem zepchnęła Laurę poza arenę. Jest długa, ciężka i z litego drewna. Jest spora szansa, że da radę. Szczególnie, że upadając na kulę Laury może sprawić, że ta w środku straci równowagę, i tym samym kontrolę nad już toczącą się kulą. Jak tylko Dłubanka spełni swoje zadanie zostaje odesłana do Świata Duchów...
Natomiast co do "jarosława": Inu poprosiła Ignacego o pojawienie się, przy czym Urna twarzowa dostała krótkie zadanie: by zrobić "coś". A to oznaczało, że jest źle, klasyczne sypanie nie da rady i Ignacy może improwizować. Jak tylko się pojawi, z całym swoim impetem postanawia rozbić się o głowę klona i tak też czyni, nim ten dotrze do Alv. Biedny, wierny, lojalny, kochany Ignacy...
Przy czym nie ma sytuacji, że Urna twarzowa i Dłubanka będą na arenie w tym samym czasie. Najpierw jedno, później drugie. Kolejność pojawiania się jest zależna od tego, czy najpierw Laura będzie blisko krawędzi, czy klon blisko Alv...
Jeśli uda jej się wyeliminować klona i (chociaż opóźnić, ale najlepiej to wyrzucić z Areny) Laurę, zmierza w stronę kuli Dona, przechodząc znów na 4 kończyny, by zwiększyć siłę uderzenia...

MG

Najpierw Don przyzwał swojego klona, który pojawił się między dziewczynami tworząc z nimi swego rodzaju trójkąt. Oczywiście geometryczny, nie żaden inny. Odległość między Alezją - Donem - Laurą wynosiła 3m. Dlatego atak nastąpił jednocześnie. Alezja przyzwała najpierw swoją łódkę, która miała za zadanie wypchać Laurę za arenę. W sumie to kiedy została przyzwana nie miała takiej siły pędu, by trafić w dziewczynę, a po prostu wylądowała przed nią. Laura nie była tak głupia, by na nią wpaść wiec po prostu przerwała na razie atak. W tym czasie klon Dona podszedł do Alezji z zamiarem wypchnięcia jej z areny. Nie napisałeś jak wypycha więc założę, że wszedłeś w swoją przeciwniczkę z barka. Alezja nie zdążyła przyzwać Ignacego, z resztą nie miałby on na tyle czasu by sam wpaść na pomysł co zrobić. Ogólnie więc dostałaś z bara od swojego przeciwnika i niestety wypadłaś z areny jako, że znajdowałaś się dość blisko krawędzi.

Mapka

Stan:
Don: 64% MM
Laura: 80%MM czujesz zmęczenie. 2xwzmocnienie 1/3
-----
Alezja: 88% MM wypadła x.x
Lusye: 50% MM wypadła x.x
Hanzo: 56%MM wypadła x.x
Never: 50% MM wypadł x.x

Czas na odpis do 26.10.2013 godz.21:00

Chłopak z FT wyeliminowany. Pozostała jedynie dziewczyna, która potrafiła wyczarować zboże. Może miała magię chleba? Trzeba było uważać z tak groźnym i ofensywnie nastawionym przeciwnikiem, Don jednak miał plan, jak zwyciężyć ową utarczkę. A wszystko zależało od prostego założenia.

Laura atakuje wpierw klona. W takim wypadku klon nic nie robi, do czasu w którym Laura znajdzie się blisko, po czym odskakuje w bok(ten dalszy od krawędzi areny), po czym odwracając się szybko w kierunku kuli pcha by wypchnąć dziewczynę za arenę.

Inaczej wygląda sytuacja jeżeli Laura ruszy na Dona. Wtedy Don nic nie robi. No prawie nic, bo w zasadzie ponownie używa rozrostu na zmniejszonej już płytce, by raz jeszcze zwiększyć ciężar kuli, a jednocześnie używa udźwigu by w momencie uderzenia Laury w kulę, naprzeć na kulę w jej stronę, by zrównoważyć jej siłę. Klon oczywiście cały czas biegł za Laurą, na dodatek jeżeli wszystko wyjdzie dobrze a klon dobiegnie do kuli to Don używa na nim udźwigu, zaś klon ma podnieść Laurę i podrzucając wykopać za arenę.