DU JU ŁONA FAJT!?

Polała się pierwsza takarciowa krew w tej walce! Kto by się spodziewał, ne? Ale nie bójta się, Takarcia żyje! Jeszcze... A może nie jeszcze, bo nie zginie? Who knows..Bądź co bądź fakt był taki, że nie śpieszyło jej się zemrzeć, jednak czy pan w fartuchu weźmie to pod uwagę? Chyba nie... Tak czy siak, Takarcia nie chciała walczyć ale widać, że innego wyjścia nie ma. Chcą wpierdol? Dostaną wpierdol, noł problem, sir. Takarcia odwróciła się (jeśli jeszcze nie) w stronę przeciwnika mimo odniesionych ran i bólu głowy by natychmiast zacząć bieg. Czy boli czy niet, skopać go trzeba. Fakt, niezbyt mądrym byłoby odwracanie się do dosć masywnego robota plecami noale im większa waga tym mniejsza szybkość i zwinność, więc zanim ten coś zrobi to Takarcia już będzie mimo wszystko hen daleko. Nawet jak coś nagle za nią wyrośnie to będąc w ruchu powinna ograniczyć możliwość zatrzymania jej tudzież złapania. A jak coś wyrośnie jej z przodu? Wlatuje w owe cudo lewym barkiem. o ile owe cudo to nie kilku tonowy robot. W takiego lepiej nie wlatywać tylko się grzecznie zatrzymać i go wyminąć. Tak też jeśli ten nigdzie nie odfrunie to celuje prawą pięścią w przeponę. Atak ten, dość banalny, zapewne łatwo będzie ominąć, więc jeżeli Houjin chciałby odskoczyć w tył to Takarcia wybija się z lewej nogi w jego stronę dalej celując w przeponę, zaś prawą nogę zgina w kolanie i próbuje nią uderzyć naukowca w brzuch. Jeżeli to się uda, wtedy następuje lewy prosty w skroń przeciwnika.
No ale nie można się spodziewać że przeciwnik będzie stał jak ten cielak i czekał aż mu Takarcia przypierdzieli. Wręcz przeciwnie! Trzeba bardziej założyć, że ten będzie skakać w tą i z powrotem. Wtedy lecimy za nim niczym lew za antylopą i kiedy tylko da radę, chwyta go za rękę. Tak, za rękę, niczego innego nie łapie a następnie drugą wymierza uderzenie w skroń/potylicę (gdzie będzie lepiej trafiać) jednocześnie przyciągając go do siebie a lewą nogą wybijając się w jego stronę. A jeśli ten cholerny ludź się schyli? Wtedy prawą nogę zgina w kolanie i uderza go twarz, a jeśli zrobił jeszcze inny unik to w brzuch/plecy. No chyba że odchylił głowę w bok, to wtedy już tak wesoło nie będzie i sytuacja będzie wymagać innego ruchu, mianowicie ręką którą celowała w głowę zgina w łokciu a łokciem uderza z całej siły w bark/kark, prawą nogę zaś zgina w kolanie i uderza go w brzuch.
Ale Takarcia wie że zapewne przeciwnik nie głupi, może próbować kucnąć! Od tak żeby się Takarcia bliżej zapoznała z podłogą Co wtedy robi? Wykonuje kopnięcie lewą nogą w twarz ludzia tak, żeby się przewrócił na plecy a następnie zaczyna go okopywać (głównie głowę) niczym ogrodnik grządkę na wiosnę. Chyba że Takarcia nie będzie tak spostrzegawcza, zahaczy o niego i będzie leciała w strone ziemi. Co robi Takarcia? próbuje tak machnąć prawą nogą by z całej siły trafić w Houjina, najlepiej w sam czubek głowy, łapki zaś wystawia przed siebie, głowę dociąga do ciała a jak już dotknie łapkami ziemi to przerzuca cały ciężar ciała tak by wykonać śliczny przewrót w przód a następnie wstać na nogi i odwrócić się w stronę przeciwnika.
Ale żeby nie było za wesoło, jest również możliwość że usunie się w bok kiedy tylko będzie wykonywać swój opiewający epickością atak. Jedna z mniej mainstreamowych akcji w takich momentach i równie możliwa co pokonanie samego szatana w walce 1 vs 1.... Nie zostało udowodnione że jest coś takiego możliwe ale nie oznacza to, że nie jest, ne? Wtedy dociąga prawą nogę, stawia ją na ziemi, odwraca się na pięcie w strone przeciwnika a następną lewa noga idzie nieco w przód i skacze w stronę przeciwnika który to może nie spodziewać się takiego obrotu sytuacji. Wtedy są dwa wyjścia - odwróci się albo nie. Jeśli się nie odwróci to sprawa prosta, atak w potylicę. Jeśli się odwróci dalej czas reakcji może pójśc na korzyść Takarci i ponawia atak . tylko mamy małą, a nawet wielką zmienna - stan Takarci, który mimo że jest ignorowany może w każdej chwili przesądzić wynik walki, zaś szybkość ruchów może być niewystarczająca, ale co zrobić?
No i dochodzi jeszcze jedna zmienna - dość dziwna magia przeciwnika. Jak nie skrzydła, to robot.... A może jeszcze robo-kaczki do tego? Tak czy siak, skrzydła zUa rzecz i może w każdej chwili wzlecieć do góry. Ale spokojnie, Takarcia nie głupia kaczuszka, bo jak mówi że nie ce walczyć to jak znajdzie się możliwość to nie będzie, ne? Więc jak wzleci w górę by ominąć ataku Takarci to Takarcia się nie zatrzymuje, tylko biegnie do przodu. I teraz co dalej? Staje sobie w wieżyczce i odwraca się na pięcie mając prawą łapkę przygotowaną do wymierzenia prawego sierpowego w lecącą na nią harpioczłeka i uderzenia go gdzieś na wysokości brzucha.
A mamy jeszcze inną opcję - co jak coś lub ktos się wtrąci w owy atak? Najpierw obrywa owa osoba, easy, a potem mknie sobie w stronę przeciwnika. Jeśli przeszkadzajek będzie więcej to próbuje na chwile się zatrzymać, każdą po kolei (lub razem, jak nie będzie przeciwwskazań) zaatakować i przejść do kontynuacji swojego ataku.

Ok, walka zaczynała przypominać jeden wielki nieogar! Jakieś roboty, zawalone mosty i jeszcze się w główkę uderzył! Nie podobało się to smoczemu zabójcy, o nie. Ale nic strasznego, nic straconego! Wszystko przed nim, dlatego też aktywował łuski smoka żaru, a co on się będzie pierdzielił? Potrzebował ich teraz cały czas aktywnych. Zwiększało to jego możliwości defensywne. Następnie problemem był szarżujący na niego mnich... co więc z tym fantem mógł zrobić smoczy zabójca? Ano chyba mógł się opcjonalnie obronić... Wpierw oczywiście nastąpiło szybkie spojrzenie na otoczenie. Po co podczas obrony się potykać o jakieś gruzy prawda? Problem był jednak inny, woda. Jak wiadomo woda = opór. A to nie dobrze, bo znaczyło mówiąc wprost tyle, że trudno będzie wykonać jakikolwiek unik. Ale też i atak będzie wolniejszy. Tak czy siak, Gumiś nie ruszał się nadmiernie, czekając aż przeciwnik się zbliży. Potem zaś zaczęły się uniki, samym łuską bowiem też nie ufał. W momencie w którym Huang zaczął atakować, Gumiś wykonał obronę. Ugiął nogi w kolanach schodząc do przysiadu, po czym naprężając mięśnie łydek, wybił się w bok (ten mniej zagracony). po lądowaniu szybko się podnosi i stara zajść przeciwnika od tyłu, uskakując przed jego ciosami lub ewentualnie blokując je przedramieniem(tym bliższym). Te wycelowane w tor omija okręcając się na stopie, w prawo lub lewo, na prawej lub lewej, zależy jak wygodniej.

Kiedy zobaczyłem szarżującą na mnie z wielką prędkością wściekłą dziewczynę poczułem się jakbym miał żonę i właśnie wrócił z całonocnej imprezy z kolegami i nie tylko nimi. Czyli od razu do głowy myśl " O K*** trzeba sp*****, bo jak dorwie to game over". Dlatego właśnie nie myśląc długo wzniosłem się na swoich skrzydłach, które dzięki Bogu jeszcze trochę miały istnieć. W powietrzu mam nadzieję, że chociaż odrobinę utrudnię jej walkę i spuszczenie mi cięgów. Jeżeli odlecenie poniosło pozytywny skutek i ominąłem całe combo znajdując się w powietrzu MG może przejść do kolejnego akapitu, bo dotyczy on sytuacji nie zdążyłem odlecieć.

Jeżeli jednak wściekła żona okaże się zbyt wściekła, a swoją prędkością przekroczy szybkość murzyna z dvd [sprawdzone naukowo, że jest szybszy niż kura etiopska] to wtedy nie pozostaje nic innego jak obrona, która będzie miała zminimalizować straty i być może pozwolić wytłumaczyć się, że zostałem porwany przez Magiczną Radę, która wymazała mi pamięć. Minimalizacja lub być może całkowitą redukcję obrażeń miał zagwarantować mi blok. W momencie wyprowadzenia przez dziewczynę ciosu wykonuję zepchnięcie uderzenia od zewnątrz do wewnątrz uderzając jej przedramię swoim przedramieniem zgiętym w łokciu. Przy spychaniu uderzenia ręka ustawiona jest pod kątem prostym, zgięta w łokciu z dłonią skierowaną ku górze. Zepchnięcie następuje ruchem kolistym do wewnątrz, tak, aby uderzenie nie dosięgło celu. Jeżeli owy blok się powiedzie nie zamierzam pozwolić furiatce wyprowadzić kolejnych ataków. W tym celu kiedy blok zepchnie jej uderzenie moje przedramię przechodzi pod jej wewnętrzną stroną łokcia dookoła zaciskając na jej barku chwyt [taka typowa policyjna dźwignia]. Taka kontra, która być może uniemożliwi jej dalsze ataki. Jeżeli dziewczyna złapie moją rękę to ja łapię jej drugą rękę w ramach odpowiedzi. Tak, aby było po równo i sprawiedliwie. Jeżeli jednak to się nie uda to z tego co ogarnąłem dziewczyna jednocześnie wyskakuje kopiąc mnie w brzuch, a drugą ręką uderzając w bliższą skroń. Normalnie wk**** żona wersja berserk. W tym wypadku staram się przychwycić kolano nieco się do niego przybliżając i łapiąc wewnętrzną częścią dłoni, które miały chronić twarz przed uderzeniem. Przy okazji schylając się staram się przepuścić uderzenie w skroń ponad sobą, a jeżeli to się nie uda robię wszystko by trafiło w inne miejsce nie wykluczając mnie z walki. Nawet jeżeli oberwę staram się zachować przytomność nie mógłbym tak łatwo przegrać. Niezależnie od uderzenie pięścią przechwytując i blokując kolano wewnętrzną częścią dłoni wykorzystuję różnicę w naszych masach i napierając na dziewczynę ciężarem swojej masy staram się przepchnąć ją do przodu i sprawić, by się wywróciła, a walka przeniosła się do parteru, gdzie ja byłbym u góry. Jeżeli kopnięcie i uderzenie nastąpiły po sobie to najpierw następuje uchylenie się przed ciosem, a potem blok wewnętrzną stronią dłoni i obalenie. Gdyby dziewczyna obaliła go na ziemię i próbowała zacząć kopać to zginam nogi w kolanach i biodrach ustawiając stopy w stronę dziewczyny [o tak mniej więcej to wygląda: o__,-]. Nogami osłaniam wrażliwe części ciała, tak aby leżąc dziewczyna nie mogła mnie za bardzo uszkodzić. Lepiej, żeby kopała w nogi, co zbyt uciążliwe nie będzie. Gdyby próbowała mnie obchodzić obracam się na plecach by zawsze mieć skierowane w tej pozycji stopy w jej stronę. Gdyby okazało się, że dziewczyna w jakiś sposób uniemożliwiła odlecenie i ruch, no stosując zaklęcie to wtedy staram się nie dopuścić żony do mnie przywołując między mną, a nią jak najbliżej dziewczyny jednak kolejnego robota, który będzie miał na celu uniemożliwić jej dobiegnięcie do mnie. Jeżeli jednak pojawienie się robota będzie mogło skutkować spowodowaniem również moich obrażeń, wtedy go nie przywołuję. Wtedy stoję w miejscu i staram się zrobić to co pisałem wcześniej poza obaleniem na ziemię, co w w tej sytuacji jest chyba niemożliwe i wykonując jedynie blok przed uderzeniem.

Jeżeli jednak uda się odlecieć to zauważę, że dziewczyna próbuje wejść na wieżyczkę... zaraz, zaraz jaką wieżyczkę? Chodziło jej o ścianę, która gdzieś tam się za mną znajdowała? A może do domku, gdzie wcześniej postawiła ścianę w miejsce drzwi uciekając przede mną? Nie ważne. Jeżeli dziewczyna zacznie się wspinać opowiadam jej nieprzyzwoite żarty, żeby zaczęła się śmiać i spadła z tej ściany wspinaczkowej obijając się przy okazji ładując broń. W końcu wspinaczka trochę trwa , . Jeżeli jednak nie zamierza spaść lub w ogóle się nie wspinała to będzie chciała wyprowadzić atak. Wtedy po prostu odlatuję delikatnie od niej i od punktu wysokościowego, z którego mogła mnie atakować, tak aby atakując mnie spadła najlepiej na dół. Jeżeli z jakiś względów nie uda mi się to, to blokuję uderzenie pierwszym opisanym blokiem w akapicie opisanym powyżej.

Pod koniec posta zdając sobie sprawę, że moje skrzydła niedługo znikną ląduje na niezniszczonej części mostu, najlepiej tej samej na której znajdowała się dziewczyna, tak aby nie odgradzała nas żadna przeszkoda. Optymalna odległość między nami to 3 metry. Jeżeli jednak dziewczyna będzie na zniszczonej części mostu ląduję jak najbliżej niej na jego niezniszczonej części.

Pod koniec postu przed atakiem ładuję również swoją broń.

Theme
Oj nie dobrze, oj bardzo źle. Został dźgnięty~! A źle to wróżyło dla naszego smoka któremu z każdą sekundą malał zapał a co za tym idzie pomysły. No bo w sumie ta walka okazała się go po prostu nudzić. Ale co tam, bo teraz mimo kilku dodatkowych trudności, postanowił przeprowadzić kolejny atak. Jak to wyjdzie? Kto wie, nie zamierzał się tym przejmować bo była to tylko walka. Najcięższym faktem w tej sytuacji było uszkodzenie obu kończyn smoka, ale co tam, ten nie zamierzał się tym przejmować w najmniejszym stopniu. Teraz bowiem było trzeba postawić wszystko na jedną szalę. Lewą dłonią złapał za trzon włóczni i korzystając ze swojej siły i żaru swych łusek postanowił ustrojstwo szybkim i sprawnym ruchem złamać. Nim przeciwnik zdoła wyszarpnąć przedmiot z rany. Nie miało to bynajmniej na celu powstrzymać krwotoku, a rozbabrania rany. Przeciwnik pojawił broń znikąd, wniosek? Mógł ją też odwołać, a to sprawiało że krwotok był bardzo prawdopodobny. Niemniej jednak jeśli po złamaniu broń ciągle istnieje to Gumiś stara się ją przeciwnikowi wyszarpnąć. jak nie da rady, a nie zamierza ciągnąć na chama to pociągnie wpierw w przód a potem momentalnie popchnie do tyłu. Zaraz po tym ugiął lekko nogi i wystartował biegnąć leciutko w przód, ot taki zwykły szybki doskok do przeciwnika. Przeciwnik stał do niego przodem, wiec doskok w tył byłby najgorszą możliwą dla nieco opcją, człowiek porusza się bowiem szybciej w przód niż w tył. Dlatego załóżmy wpierw podstawowe akcje, jeśli Huang odskoczy w tył, nie zrobi nic, przewróci się... po prostu znajdzie się w zasięgu Gumisia, to zaczynają się akcje ofensywne. Leżącego Huanga, kopie lewą stopą w goleń na którym następnie staje i wykonuje na tej stopie szybki piruet by drugą trafić go w twarz z obrotu. A następnie odskok do tyłu. Jeśli przeciwnik jednak dalej stoi to po doskoku następuje szybkie schylenie i ugięcie lewej ręki w łokciu (dłoń mimo ból,u zwinięta w pięść)a następnie wyrzut pięści do przodu z jednoczesnym odpaleniem ognistego biegu z łokcia. Ów płomień zawsze będzie leciał za Gumisia, wiec gdy łokieć i ramię pokryją się, płomień będzie pokrywał ramię, a nie wylatywał z łokcia pod kątem 90 stopni do ramienia. Ma to na celu nie zepchniecie ręki na bok a nadanie jej większej siły przebijającej. Uderzenie tak przyspieszoną ręką, pokrytą łuskami, niewątpliwie zaboli. Zaraz potem nastąpi obrót na prawej stopie w lewo, by po pełnym obrocie lewą stopą kopnąć przeciwnika w lewe zgięcie kolanowe. Po tym jeszcze cios lewej pięści na lewą skroń i odskok. Gorzej jeśli przeciwnik spróbuje odlecieć ale i to dla Gumisia nie stanowi problemu. Dystans których i dzielił był wystarczająco krótki by Gumiś się do niego dostał a potem? Złapał go lewą dłonią za kostkę i użył ognistego biegu na swojej dłoni, tym razem płomień byłby skierowany w górę, więc nie tylko palił by nogę przeciwnikowi ale jednocześnie sprowadził go wraz z pięścią Gumisia na dół. Ten oczywiście odpowiednio się schyla, wraz z obniżaniem pieści, by mu ręki nie nadwyrężyło, gdy przeciwnik zniży pułap, ognisty bieg zostaje przerwany, Gumiś się szybko unosi i jak wyżej lewą ręką z ognistym biegiem uderza go w brzuch. Jeśli przeciwnik zamierza odskoczyć na bok, to Gumiś wykonuje piruet na bliższej przeciwnika nodze i zamierza trafić go drugą z półobrotu w twarz, an dodatek by zrobił to szybciej niż przeciwnik uskoczy, dodaje do łydki ognisty bieg, którego płomień wylatuje w tył i zgina się pod takim katem by nadać nodze siły przy ruchu obrotowym. Co jeśli przeciwnik zrobi się niewidzialny? Gumiś dostosuje powyższe ataki do swojego słuchu za pomocą którego postara się zlokalizować przeciwnika, byli w wodzie więc nie będzie to problemem
//zero pomysłów o.o//

Cóż jak widać zostałem rozdzielony od rady i kogoś jeszcze. Niestety teraz nawet jakbym chciał walczyć nie byłem w stanie nic zrobić przez ścianę, która zajmowała całą powierzchnię mostu. Niezbyt było to przyjemne, ale tylko zakląłem narzekając na swoją bezużyteczność. Mogłem mieć tylko nadzieję, że reszta powyrzyna się nawzajem. Z tym właśnie zamiarem postanowiłem udać się w inne, sobie tylko znane miejsce. Tak więc znikam wam z oczu. Pa.

Nie miałem zamiaru tym razem dać się nawet dotknąć. Dlatego też będąc nauczony, że znowu może mi się przytrafić coś niefajnego ( znowu plucie tym popiołem lub inne bajery) nie czekam specjalnie na działania przeciwnika. Poza tym przez tą wodę jest mi troszkę zimno dlatego też trzeba stamtąd spadać. Dlatego też od razu robię sus w tył by pleckami dotknąć wody. Liczę na to że uda mi się zanurzyć. Gdy tylko będę zanurzony od razu używam Błogosławieństwa Kappy by zejść pod wodę tak nisko jak się tylko da. Gdy już mi się to udaje to po prostu opływam swojego przeciwnika gdyż chce wrócić na powierzchnię. Opływam go z prawej strony mniej wiecej w taki sposób by odległość od jego nóg ( tylko je widzę skoro jestem zanurzony) nie była mniejsza niż 5 metrów. Gdy już zostanie opłynięty to płynę wtedy w linii prostej na brzeg. Gdy już stanę mokrą stopą na brzegu cofam moją formę i orientuję się w sytuacji. Mój przeciwnik powinien nadal jak baran stać w gaciach po kolana w wodzie. Odchodzę w głąb tak by mieć mniej więcej 7 metrów do brzegu z którego niedawno się wyłoniłem. Gdy już przeciwnik mnie zauważy to macham do niego zachęcająco ręką, by poszedł w moje ślady i wyszedł z wody( mniej więcej ten ruch co go wykonywał Morfeusz a potem Neo w trylogii Matrix). Sądzę, że jest to dobry pomysł i obu nam lepiej się będzie walczyło na powierzchni. W końcu w zimnej wodzie nieprzyjemnie się ruszać a nikt tutaj nie chce przecież złapać kataru albo innego choróbska, prawda?

No więc przeciwnik spierdzielił przed majestatem Takarci. Bardzo dobrze. Tylko Takasia ma pytanie - jak stąd wyjść? Wpadła w swoista pułapkę która w połowie sama stworzyła. Jak miło... Ale moment~! Czy na pewno? Takasia patrza czy robocik stoi. Stoi? No to... nie dobrze. Zawsze zostaje jeszcze miejsce gdzie postawiła Shielda ale jest możliwość że znowu wpadnie na tego ludka. Do wody nie włazi, bo kto wie czy nie słona. Nie zostało nic innego jak wleźć gdzieś wyżej na most uszkodzony by nie siedzieć w wodzie, usiąść i odpocząć Kiedyś trzeba, nie? Przynajmniej poczekać aż rany na plecach choć trochę przestaną krwawić i zrobi się strup usadowiwszy się pod swoim shieldem. Noale moment, Takarcia jest w środku walki. Co z tego, że nikogo nie ma co by jej mógł zagrażać jak gdzieś niedaleko jest ludź który bawi się w Tupolewa? I jeszcze to... coś. Tak też siedząc obserwuje niebo i ewentualnie rejon mostu. Regenerując siły (?) pilnuje, co by nic się nie pojawiło co by jej mogło zagrozić, a jeśli sie pojawi automatycznie Shieldem zamyka się w kopule.... Że też musi mieć jedno defensywne i to na B. Noale Takaś nie jeleń, jeżeli do obrony starczy jakieś sunięcie się to się przesuwa najszybciej jak można. Jeśli zaś zacznie na nia lecieć coś co gabarytowo przeciążyłoby Shielda Takarci to wstaje z szybkością powstańca ściganego przez rosyjski czołg i równie szybko ucieka jak najdalej od miejsca zrzutu. Jeśli będzie to koniecznie skacze nawet do wody i płynie w stronę brzegu na wschodzie próbując byc cały czas pod wodą.

Dobra, Takaś tu nie przyszła leżeć. Było nie było to nie Hawaje a bitwa dalej trwa. Dość sporawa bitwa. Takaś w dobrej sytuacji nie była noale... Takaś to Takaś, a Takaś się nie poddaje. Tak też czy boli czy nie Takaś wstaje. Wstaje powoli bo plecki, ale wstaje. No i Takarcia sprawdza jedną rzecz - liny/barierki. A dokładniej skupiamy się na tym, czy to liny. Jeśli liny, to przy upadku wielkiej maszyny powinny się zerwać. Jeśli teza Takarci jest prawidłowa, to próbuje sięgnąć po ową linę łączącą się z brzegiem na wschodnie. Pierwsze co robi to ciągnie za linę i sprawdza, czy gdzieś nie jest uszkodzona, wtedy będzie kiepsko jak spadnie. Jeśli nie, to przywiązuje sobie linę do nadgarstka na supeł, łapie ową obiema dłońmi i próbuje ją napiąć tak, by przejść po robocie/uszkodzonym moście w stronę baszty a dokładnie Takaś stara się stanąć na moście i po nim dalej przejść nadal trzymając linę. Może zostanie alpinistką? Jak już stanie na moście i przejdzie przez basztę to rusza w stronę brzegu.
A co, jak to jednak barierki? Stal jest mało plastyczna. Co więc robi Takarcia? Przykłada łapkę do ściany i używając PWM zmiękcza ścianę. Użyte tyle razy, aby powstała dziura przez którą będzie mogła przejść. Jak już przejdzie to rusza w stronę brzegu uważając na wszelakiego rodzai kucharzy/naukowców/lekarzy/whatever. Jak już dojdzie to używa Divera i idzie... gdzieś.... Jeśli coś by ją chciało zaatakować i to zauważy, to po prostu zaczyna biec. Jeśli czyms rzuca/strzela to biegnie tak, by nie trafił, a jak coś zacnie na nią lecieć z góry? Jeśli jest na brzegu używa Divera. Jeśli na moście - skacze do wody na taką odległość, by nic jej na łeb nie spadło. Jeśli chce ją ktoś zajść z tyłu - przyspiesza. jak przeciwnik biegnie - Takaś też biegnie i jak będą ku temu warunki ląduje pod ziemią.

Robiłem teraz sobie tylko znane rzeczy, znowu czas na opowieść pod tytułem naukowiec in wonderland. Zwierzątko uciekło, ale nie planowałem się poddawać, postanowiłem dalej walczyć i pokazać radzie do czego jestem zdolny. Nie mogłem pozwolić, aby ktoś inny wygrał te zawody i posiadł owy tajemniczy skarb. Musiałem kontynuować walkę. To jednak co zrobiłem stało się nieznane dla moich potencjalnych konkurentów. Nie znali moich ruchów, ale wierzyłem, że to ja pierwszy odnajdę poszukiwany przez wszystkich uczestników walki skarb.

"Takasia, żyjeta?" ,,Żyjeta" odpwoiedziała Takasia... Nie wiadomo komu, nie wiadomo kiedy, nie wiadomo gdzie.... I nie wiadomo czy wgl taki dialog miał miejsce ale przejdźmy do konkretów. Niczym zawodowy nurek wskoczyła pod powierzchnię wody i.... PŁYNĘŁA~! Może sie to wydać niedorzeczne, ale wcale nie próbowała siać chaosu. Płynęła z owym różowym kwieciem w stronę miejsca X, a raczej w strone najbliższego lądu, by następnie Diverem zanurkować w mniej oczywistym miejscu (czyt. w ziemi) i przedrzeć się w zupełnie inne miejsce. I w sumie tyle dla was, śmiertelników, jest wiadome. No bo gdzie ruszyła? Who knows..

No więc Takasia w swej epickości wykonała zadanie mimo licznych przeciwności losu. Brawa dla niej~! Fakt, że więcej miała z tego szkód niż pożytku, wydawał się nie mieć w ogóle znaczenia, to też olała ten szczegół. Niczym rasowy krecik przekopała się w chciane przez nią miejsce, wykonując przy tym swe zacne zadanie. Jaką ma nagrodę? W sumie.... walcie się... albo sami dowiedźcie bo oto na tym koniec posta. Albo nie, jeszcze coś się napisze~! Mianowicie to, że Takasia była zmęczona. Była bardzo zmęczona, wycieńczona, ranna, zadowolona, zła i zimno jej było. Ale nie poddała się~! Tak robi Takasia - byle do przodu. Tylko teraz pytanie - jak w takim stanie Takasia ma wyknockoutować trójkę przeciwników, która wydawała się być w o wiele lepszym stanie niż ona sama? No właśnie... i tutaj był problem. Jednak jak to z Takasią bywa - coś się wymyśli.