Trakt handlowy Wschód-Zachód

Kupiec skinął głową Illowi. Wierzył jego osądowi, a pogoda tylko pomagała mu w realizacji tego "planu". Oczywiście, pomogli mu się dostać tam dopiero tuż przed dalszym wyruszeniem w drogę. W międzyczasie, mag wybuchów miał czas wolny, ale dostrzegł też, że w międzyczasie Peter spoglądał nieustannie na południowy-wschód. Ruszyli w końcu w dalszą drogę, choć nic nie zapowiadało, że miałby nastąpić dalszy atak.W końcu jednak ruszyli. Podczas wędrówki, gdy słońce zbliżało się już powoli ku zachodowi, przy Spinebreakerze pojawił się duch kapłana.
-Niedługo będziesz musiał się z nimi rozdzielić. Giganci niekoniecznie mogą chcieć widzieć całą gromadę wozów i ludzi w swoim mieście. Nie wiem jak jednego przyjmą. - powiedział, chcąc ostrzec maga i przyjrzeć się, czy jest on gotów do tego rozstania.

Znajdując się już na dachu najwyższego wozu, Ill zdjął bluzę, zwinął ją w rulon, po czym położył na nią ranną stopę, zaś torba z całą resztą posłużyła mu za podparcie pod głowę. Leżąc i gapiąc się w niebo miał teraz chwilę dla siebie, którą w pierwszej chwili postanowił wykorzystać na nagle przerwany sen, jednak ciekawość wzięła górę i tylko gdy przy Spinebreakerze pojawił się duch kapłana Petera, blady mag kiwnął głową w kierunku, w którym wpatrywał się Riest. Może Kapłan dostrzegł coś, czego Ill, ani nikt inny nie był w stanie, jeszcze żywy, chowający się w krzakach ze strachu niedobitek z bandyckiej grupki, zapomniany przez historię świecący artefakt lezący w tym miejscu od stuleci... To byłaby zdecydowanie lepsza opcja. Mając w planach kolejne wielkie zakupy musiał się szybko wzbogacić, by nie musieć brać kredytu. To była jedyna rzecz, jakiej nigdy w życiu nie chciał brać. Mógł mieć problemy ze zdrowiem, odciętą nogę, brać kiepskie fuchy by zapewnić sobie jedzenie i dach nad głową, ale nigdy, przenigdy nie chciał zadłużać się u nikogo na żadną sumę. Za żadne skarby. Słysząc słowa Petera przytaknął kiwnięciem głowy, po czym usiadł i wyjął z torby białe koło, które aktywował.
-Spokojnie. Odeskortujemy karawanę do granicy ze Stellą, albo do...-zamyślił się przez chwilę. -Kurwa...-wyszukał wzrokiem Baala. -...Edwardzie. Dokładnie dokąd jedziemy?-po czym przejechał palcem, by widzieć mapę Stelli. -... do portu w Lamare, Akwizgranu, czy do stolicy w... Mon... tagne Verde?-wydukał nazwę miasta z mapy. W oczekiwaniu na odpowiedź, Ill ponownie zwrócił się w stronę Kapłana Riesta.
-Co tam jest?-rzekł pytającym głosem, wskazując kiwnięciem głowy południowo-wschodnią część horyzontu.

Kupiec, widząc zainteresowanie jego osobą przez czarodzieja, podszedł bliżej, tak by rozmowa nie wymagała krzyku.
-Początkowy cel to Thaumaturgie, a później Lamare. - wyjaśnił spokojnie, a następnie odpowiedział na pytanie skierowane do Petera (wszak go nie widział) -Potencjalni kupcy. Dodatkowo z Lamare możemy ogarnąć transport morski do Fiore. - wyjaśnił spokojnie Edward.
-Norgath... - odpowiedział Illowi kapłan, gdy kupiec zamilkł -Kraina rządzona przez demony, które nie powinny nigdy ponownie pojawić się w tym świecie. - wyjaśnił przygnębionym tonem, choć jego ostry wzrok zdawał się wręcz chcieć pokazać, że on ma tu coś jeszcze do powiedzenia.

-Thaumaturgie...-Ill powtórzył nazwę po Edwardzie, przejeżdżając paluchem po mapie. Dopiero po dłuższej chwili odnalazł miasto, a na jego twarzy pojawił się niewielki uśmiech.
-To miasto graniczne między Stellą i Bosco. Doskonale...-rzekł z lekkim entuzjazmem zarówno do Riesta, jak i do Baala, choć zapewne obydwaj mężczyźni doskonale wiedzieli, czym było Miasto Wiedźm i gdzie się znajdowało. -...choć jeszcze kawałek drogi.-dodał jeszcze po chwili. Popatrzył jeszcze na fragment mapy przedstawiający granicę Stelli. Przestudiował odcinek drogi z Thaumaturgie do Khazadu, jeżeli taki był. Następnie wyłączył i schował białe koło do torby i położył głowę na "poduszce" jak tylko mógł najwygodniej.
-Jeżeli noga mi się zagoi, tam Was zostawię. Wy pojedziecie do portu sami, a ja odbiję w stronę granicy z Isenbergiem...-odparł Edwardowi mając na uwadze główny cel swojej wyprawy. Ill miał tylko nadzieję, że nim dojadą do granicy, będzie mógł normalnie chodzić. Jeśli nie, będzie musiał wykombinować sobie jakiś transport. -... a jak nie to... coś wymyślę.-będzie się tym martwił, jak dojadą do Thaumaturgie, a więc miał jeszcze chwilę czasu. Na ostatnie słowa Riesta przez jakiś czas nic nie odpowiedział, jedynie wpatrując się w czyste gwieździste niebo. -Trzeba będzie znaleźć nową Czwórkę...-rzekł nieco ciszej, jak gdyby głośno myślał, aby Edward, o ile jeszcze szedł przy bladym magu nie zwrócił uwagi na jego słowa, a jeżeli zwrócił, Ill zbył go słowami "Nie przejmuj się, głośno myślę."
-Ciekawe, czy mnie w ogóle przyjmą...-Ill wrócił w myślach do słów Riesta na temat Gigantów. -Mogliby nie przyjąć?

Podróż mijała. Po kilku dniach noga Illa była już zdrowa, a po kilkunastu kolejnych - dojechali już do Thaumaturgie. Tam, zgodnie z planem, opłacili usługi czarodzieja, a następnie kupcy ruszyli sprzedać tyle swojego towaru, ile tylko będą w stanie, zostawiając czarodzieja wybuchów samemu sobie. Ten, po zaopatrzeniu się, mógł spokojnie wybrać się w dalszą drogę, zostawiając handlarzy za sobą i udając się w góry, do osady gigantów, zgodnie z wskazaniami Petera. Naturalnie, wcześniej udało im się zaopatrzyć na tyle dobrze, by nie ryzykować głodu czy pragnienia.

+20.000 , + 20 PD, z/t, kontynuuj TUTAJ