Szpital w Hosence

First topic message reminder :


---------------------------------------------------------------------

Kuran po skończeniu swojej misji, skończył w szpitalu z nieznaną chorobą. Na szczęście udało mu się trafić do swojego miasta. Obudził się rankiem w szpitalnym łóżku, słysząc czyjeś kroki. Momentalnie zauważył, że coś się nie zgadza. Po pierwsze jego wyposażenie leżało przy stoliku. Po drugie czuł się dziwnie i widział obok jakiś posiłek. Sięgnął po niego i zjadł szybko z powodu ogromnego głodu. Momentalnie cała zawartość jego żołądka wróciła do przełyku. Mężczyzna szybko wstał powstrzymując zwrócenie posiłku i podszedł do umywalki, gdy skończył wrócił do łóżka i sięgnął swój miecz, którym się chwilę bawił, próbując przypomnieć sobie co się stało.

Nie pogonił go nawet słowem. Cierpliwie czekał, przyglądając się czynnością wykonywanym przez swego rodzaju staruszka. Spoglądał jedynie to na niego, to na biurko swoim wizualnie zmęczonym, a nawet nieco martwym wzrokiem. Cóż poradzić, że takie właśnie efekty uboczne niosło za sobą posiadanie przez niego SR. Mimo wszystko, ostatecznie uzyskał odpowiedzi, chociaż te niekoniecznie go satysfakcjonowały. Nie był złe, jednak spodziewał się czegoś... innego?
- Co dokładniej mam zrobić? - zadał proste pytanie, bo nie widziało mu się bawienie w królika doświadczalnego. Nie widziało mu się też zbytnio krojenie ludzi w celach testowych. Musiał jednak przyznać, że sama koncepcja leczniczych lacrym zdawała się kusząca. Nawet jeśli to niekoniecznie byłoby dobre rozwiązanie, to gildia mogłaby pozyskać jakieś środki, które dopomogłyby niemagicznych najemników, a to zawsze jakaś korzyść. Dlatego też czekając na odpowiedzi, William przyłożył jednie dłoń do ust w geście jakby zastanowienia, a może i wyczekiwania.

MG:

Mężczyzna siedzący po drugiej stronie biurka w dalszym ciągu obserwował maga, który przybył do niego na jego prośbę i który krótką odpowiedzią wykazał zainteresowanie jego propozycją. Poprawił swoje niedawno założone okulary mimo, że nie potrzebne było coś takiego, taki zwykły gest po czym sięgnął do kolejnej szuflady z której po chwili wyciągnął kilka kartek. Było na nich coś zapisane jednak znajdowało się na drugiej stronie, która była niewidoczna dla Mistrza DHC, a było ogólnie tego dosyć sporo napisane. Tak to przynajmniej wyglądało poprzez analizę ilości odwróconych liter, co przebijało się na drugą stronę.
- Zanim zaczniemy, umowa. Prosta zwykła w której jest deklaracja, że do zakończenia badań i analiz, żadna ze stron nie powie nic na ich temat osobom trzecim. W dwóch takich samych wersjach - doktor Lee przesunął bliżej Willa kartki po czym po chwili skierował w jego kierunku pióro, które wyciągnął z kitla lekarskiego.

Nie zapowiadało się to najlepiej. Przed brązowowłosym chłopakiem pojawiła się wizja dość długiej i mozolnej rozmowy, która nie przyniesie zbyt szybko widocznych informacji. Poważne sprawy jednak zdawały się lepsze, aniżeli zwyczajne ploteczki. Dlatego też nie czekał i niemalże od razu sięgnął po papiery. Uważnie przyjrzał się zawartości, aby upewnić się, że nie zgadza się przypadkiem na sprzedaż nerki, bądź amputacje nogi. Przyjrzał się też, czy nie ma drobnych druczków, a następnie... podpisał. Jeśli nie zauważył niczego, co mogło go zaniepokoić i rzeczywiście tyczyło to tylko poufności, to nie widział żadnych obiekcji.
- Więc? - krótkie słówko, które robiło za ponaglające pytanie padło ze strony mistrza kaczuszek, a ten odłożył wtedy papiery, czekając na wyjaśnienia. Nie chciał powtarzać pytania. Zresztą, był tutaj w jednym, dość wiadomym celu.

MG:

Umowa, którą otrzymał do przeczytania oraz do podpisania mag, nie zawierała nic co mogło zaskoczyć czy nie spodobać się. Żadnych punktów drobnym kruczkiem, żadnych sprzedaży nerek czy amputacje nogi, tylko sprawa milczenia w sprawie badań. W razie złamania przez którąś stron badań, druga dostaje na wyłączność wyniki tego co dowiedziano się do tej pory oraz karę do zapłaty w wysokości 150.000 . Oby dwie wersje do przejrzenia wyglądały dokładnie tak samo, tak więc Mistrz DHC złożył swój podpis w oznaczonych miejscach, gdzie po drugiej stronie kartki znajdowały się podpisy lekarza. Po chwili jedną z nich wziął doktor, po czym złożył ten kawałek papieru kilkakrotnie po czym schował do jakieś kieszeni wewnątrz noszonego kitla.
- Skoro formalności mamy już za sobą, zapraszam do pokoju badań, gdzie zaczniemy naszą współpracę i gdzie powiem więcej - powiedział Lee, po czym wstał z swojego krzesła, a następnie udał się w stronę drzwi na korytarz.

Z początku nawet nie drgnął. Siedział w spokoju na swoim krześle, wiodąc powoli spojrzeniem za lekarzem. Nie ruszył do drzwi. Czekał na konkrety, o których ewidentnie wolał porozmawiać na neutralnym gruncie. Nikt by nie chciał, aby w przypadku pewnych... niejasności, zaszły jakieś szkody w nowoczesnym ekwipunku, czy stwierdzono czyjś brak funkcji życiowych.
- Chwila. Pomówmy tutaj... - zasugerował nastolatek, a jego spojrzenie raczej sugerowało, że wolał nie usłyszeć rozmowy. Chciał najpierw poznać konkrety, a gdzie indziej byłoby bezpieczniej, jak w gabinecie samego doktora. Poza tym, nikt nie chciał negatywnie wpłynąć na pracę urządzeń, jednak nie o to tutaj chodziło. - Jakie badania? - zadał dość proste pytanie, które poruszało dość poważny problem. W końcu wypadało wiedzieć, co będą badać oraz na kim.

MG:

W czasie, gdy Will postanowił powiedzieć coś do lekarza, ten był już przy drzwiach, które częściowo już otworzył na tyle, aby każde wypowiedziane przez któregoś z nich słowo będzie dobrze słyszane w korytarzu. Przez pewien czas w takiej pozycji mężczyzna stał trzymając jedną rękę klamkę, po czym szybko wystawił swoją głowę na zewnątrz, najpewniej patrzył czy nikogo nie ma za ścianą. Niewiele czasu mu to zajęło, gdyż tak naprawdę miał do sprawdzenia tylko jedną stronę, po czym wrócił do swojego gabinetu, zamknął drzwi o które następnie się oparł.
- Z takich bardziej podstawowych to chciałbym pobrać trochę krwi od ciebie, tak z pół litra, oraz solidną porcję twojej śliny. Następnie chciałbym podłączyć ciebie do paru urządzeń, dzięki którym zdobędziemy bardzo dużo informacji, a które będziemy analizować i sprawdzać co możemy z nich się dowiedzieć przydatnego. One są można powiedzieć kopią wielu urządzeń jakie znajdują się w Altail, no są one bardzo do nich podobne i mają prawie takie same możliwości. Znajdujące się one tam pomagają im poszerzyć wiedzę o magii, którą niezbyt chcą się dzielić z innymi osobami. Nic ci się nie stanie podczas badań, zostanie wykonane jeśli dobrze liczę 5 ukłuć - powiedział Lee, jednak te słowa zostały wypowiedziane ciszej niż podczas rozmowy poprzedniej, gdy dzieliło ich tylko i wyłącznie biurko. Może to dlatego, że znajdował się doktor obecnie przy drzwiach i nie chciał, aby ktoś przypadkowy usłyszał to co on mówił do Mistrza DHC.

Przełknął ślinę, co najpewniej nie umknęło uwadze pana doktora. Nie bał się igieł, czy samej krwi. Problem leżał jednak w naturze jego biologicznej inności. Wolał uniknąć tego, aby świat dowiedział się o jego czarnej krwi, czy narządach. Wolał też nie rozpowszechniać tej wiedzy, że jego układ krwionośny ma tak jakby każdą i żadną grupę krwi w tym samym czasie. Uniwersalizm miał swoje plusy, jednak stanowił też poważną wadę. Bardzo poważną.
- Bez krwi... - powiedział jedynie pod nosem, mając na uwadze fakt, że zapewne nie tylko zdradziłaby zbyt dużą ilość informacji o nim samym, co doprowadziłaby jeszcze do wszelkiego rodzaju nieprawidłowości w pomiarach. W końcu rzadko się widuje kogoś o nienaturalnej barwie, czy właściwościach tej... tkanki. Dlatego też przeniósł raz jeszcze spojrzenie na lekarza, mając zamiar skorzystać z najbardziej uniwersalnej formy wyjaśnienia. - Powody osobiste - dodał, naciągając nieco bardziej rękawy, jakby tym samym chciał odciąć dostęp do swoich żył. Co po części wiązało się z nieufnością względem miasta technologii, ale co poradzić, skoro ojciec wolał pracować dla czegoś takiego, zostawiając rodzinę gdzieś na dalszym planie. Eh...

MG:

Było dobrze widoczne, że doktor nie był zbytnio zadowolony, że nie otrzyma krwi od Mistrza DHC, który miał mu pomóc w jego badaniach, a o którą właśnie go prosił. W jego zachowaniu dało się jednak zauważyć, że pomimo odmowy jaką otrzymał, nie wyglądał na kogoś, kto zamierza wszelkimi dostępnymi środkami otrzymać to co jest mu potrzebne. Zdjął po paru chwilach przyglądania się magowi, po czym zdjął swoje okulary, a następnie zaczął je wycierać o swój kitel lekarski.
- Skoro taka jest twoja wola, nie zamierzam napierać... Utrudni to nasze badania jak zapewne znacznie wydłuży je, jednak nie przekreśla to ich. Jest coś co możesz mi dać zamiast swojej krwi, która byłaby najlepsza do badań, potrzebuje jakiś innych płynów od ciebie, przynajmniej dwóch, obojętnie jakie, może to być pot, ślina, mocz, nasienie... Im więcej tym lepiej, jeśli potrzebujesz przygotowania, to powiedz mi tylko, dać ci odpowiednie pojemniki do tego - lekarz powiedział do Willa, gdy skończył wycierać swoje okulary i ponownie założył je na swój nos. Ciągle opierając się plecami o drzwi do jego gabinetu, czekał na odpowiedź na tą propozycję skierowaną w stronę młodego czarodzieja.

Wydawać by się mogło, że lekarz jakkolwiek oburzy się na niesubordynacje mistrza najemników. Nic takiego nie miało jednak miejsca. Gorsze wydawały się dalsze kwestie, które sprawiły, że w pewnym momencie jego wzrok zdawał się nieco zboczyć, aby po lekkim westchnieniu wrócić na miejsce. - ...sok żurawinowy - powiedział jedynie, sugerując tym samym, że względnie moczopędny napój może się przydać. Oczywiście uprzednio zająłby się przynajmniej próbkami śliny, ale nie oznaczało to, że już od razu. - Gdzie są odpowiednie pojemniki? - zadałby proste pytanie, będąc gotowym doprecyzować, że chodzi o ślinę i mocz. Wszystko po to, aby później spróbować doprowadzić swój własny organizm do względnego, acz kontrolowanego ślinotoku. Wyobrażenie sobie czegoś słodkiego, czy stymulacja i kontrola ślinianek przy odpowiednich zdolnościach mogła tu jakoś dopomóc. Wtedy też zebrałby odpowiednią, wymaganą ilość śliny, licząc na to, że jakoś znajdą sok żurawinowy, a jeśli tego nie było, cóż... wtedy napiłby się własnego, kartonikowego soku jabłkowego. Niewiele, ale też może dopomoże. W międzyczasie wziąłby potencjalny drugi pojemniczek i spytał o jakieś ustronne miejsce, jeśli ruszyli gdzieś dalej. Jak nie, to zrobił tyle, na ile pozwalały mu warunki.

MG:

Lekarz wysłuchał uważnie co ma do powiedzenia Mistrz DHC, po czym zaczął grzebać czegoś w zewnętrznej kieszeni swojego płaszcza. Po chwili wyciągnął z niego klucz z przyczepioną zieloną kartką, który rzucił w stronę czarodzieja, obrócił się w stronę drzwi i złapał za klamkę.
- Dzięki niemu dostaniesz się do mojego osobistego pokoju, gdzie znajdziesz w lodówce coś do picia oraz jest tam łazienka. Znajdziesz w niej też kilka pojemników w które napełnisz tym czym zdecydujesz. Mój pokój jest na drugim krańcu tego korytarzu, gdy już skończysz tam, udaj się do recepcji, będę czekał tam na ciebie, a potem pójdziemy zrobić badania. Jakieś pytania ? - powiedział doktor, gdy nieco pociągnął za klamkę jednak nie na tyle, aby otworzyć drzwi, czekając także na ewentualne jakieś słowa skierowane w jego kierunku przez Willa.

Wyglądało na to, że wszelkie niejasności zostały wyjaśnione. Przynajmniej w aktualnej sytuacji nastolatek nie miał zbyt wielkiego wyboru, aniżeli przystanąć na warunki mężczyzny. Przytaknął jedynie głową, spoglądając w kierunku lekarza.
- Chwilowo brak. - odpowiedział zgodnie z prawdą, aby chwilę później udać się we wskazanym kierunku. Jeśli podczas badań miałby jakieś pytania, wtedy nadejdzie odpowiednia pora, aby je zadać. Póki co chciał się skupić na ów pojemniczkach, jednak opisywanie tego, jak robił siku, czy ślinił patyczki lub w razie potrzeby pluł do kubeczka raczej nie stanowi większej konieczności. Ot stopniowo spróbowałby napełnić kolejne pojemniczki, dbając o czystość, czy higienę miejsca. W końcu nie przybył tutaj robić bałaganu. Przy okazji obejrzałby pomieszczenie pana doktorka, jakby chciał sprawdzić, czy nie ma tam nic ciekawego. Oczywiście zakluczyłby się w nim, coby nikt mu przypadkiem nie przeszkodził. Gdyby pojemniczki były napełnione w wystarczającej ilości, wtedy ruszyłby też pewnie do recepcji. Co innego miał zrobić? Chyba, że coś by go jakoś zaniepokoiło lub mu przeszkodziło.

MG:

Mistrz DHC szybko dotarł do określonego miejsca w którym miał napełnić odpowiednie pojemniki przy pomocy możliwości swojego ciała. Pokój lekarza nie wyglądał jakoś nietypowa, zwykła kanapa na której mógł w razie czego zdrzemnąć, wspomniana lodówka, biurko oraz krzesło przy nim. I to właśnie na tym drewnianym przedmiocie czarodziej znalazł kilka pojemników różnej wielkości których mógł użyć. Łazienka również nie wyglądała jakoś specjalnie nietypowo możliwe, że doktor przewidział taką możliwość, że ktoś może wejść tutaj samemu, tak więc schował niektóre przedmioty. Mogło też tak nie być, mężczyzna mógł po prostu tak żyć, praktycznie nic nie potrzebując w swoim pokoju. W każdym razie, w lodówce Will znalazł parę różnych soków w tym także sok żurawinowy, który bardzo mu smakował. Szybko opróżnił całkowicie butelkę w którym on się znajdował, jak i równie szybko i bez problemu udało mu się zapełnić obydwa pojemniki z którymi udał się w stronę recepcji. Podczas przebywania w pokoju należącym do lekarza z którym zamierzał współpracować Mistrz DHC wydawało się, że ktoś próbował otworzyć drzwi,  ruszając klamką, jednak szybko zrezygnował. Tak więc po zrobieniu wszystkiego co miał tam zrobić i udaniu się do tej recepcji,  gdzie już mężczyzna z nim czekał, popijając najpewniej kawę.
- Wszystko w porządku ? Udało się ? Możemy ruszać ? - doktor zadał kilka pytań do Willa, po czym wziął z białego kubka kilka łyków płynu który w nim się znajdował.

Ech. Możliwe, że nastolatek liczył na ciut więcej informacji o jego zleceniodawcy, jednak takowych nie znalazł. Nie myślał jednak o tym, jak o jakiejś porażce. Zwyczajnie go to obeszło, jakby w ogóle nie dotyczyło jego osoby. Zamiast tego skupił się na swojej powinności. Spokojnie przygotował odpowiednie kubeczki, zapamiętując w głowie to, że ktoś próbował się dostać do środka. Nie miał zamiaru poruszać tego tematu, jednak miał na uwadze to, że ktoś albo chciał odwiedzić doktora, albo mu przeszkodzić. Skończywszy wszystko to, co miał do zrobienia, sprzątnął po sobie, aby zostawić pomieszczenie w taki sam sposób, w jakim je zastał. Wtedy też ruszył do recepcji odkładając pojemniczki z zawartością oraz dopowiadając proste: - Tak. Raczej tak.
Nie miał raczej nic więcej do dodania, a pozostało jedynie czekać na dalsze odwiedziny szpitalnej placówki, czy inne 'badania', które na dobrą sprawę się nie rozpoczęły.

MG:

I tak lekarz wraz z Mistrzem DHC ruszyli w kierunku miejsca, gdzie miało się odbyć badania, które miały w przyszłości przynieść obydwu stronom korzyści. Wziął zanim jeszcze ruszyli pełne pojemniki które dał mu Will jak i również oddał mu klucz do jego gabinetu. Zeszli piętro niżej do piwnicy, w której widoczne było niemało okien, przez co było tutaj dosyć jasno, jednak nie tak jak to miało miejsce piętro niżej czy na zewnątrz. Tak więc udali się znajdującym się na tym poziomie korytarzem na sam jego koniec, gdzie znajdowały się solidne stalowe podwójne drzwi, które posiadały trzy zamki. Doktor po podejściu do nich najpierw włożył klucz do otworu znajdującego się na samym dole, następnie do tego na samej górze, a na sam koniec do tego pośrodku. Czy tak trzeba było, aby otworzyć przejście dalej, czy to była jednak tylko i wyłącznie jakiś zwyczaj Lee, czarodziej mógł zgadywać, albo samemu się go o to spytać. Gdy mężczyzna to zrobił i przekręcił każdy z nich w prawo, po czym po lekki pchnięciu drzwi, te powoli zaczęły otwierać się do wewnątrz następnego pomieszczenia. Oczom maga ukazał się pokój wyglądający jak zwykły gabinet zabiegowy, jednak z znacznie większą ilością przyrządów badawczych jak i paru urządzeń, którego przeznaczenia na chwilę obecna nie znał. A na samym środku znajdował się fotel, który można było pochylać do przodu jak i do tyłu jak i zmieniać wysokość na jakim ma sie on znajdować.
- W Artail mają znacznie więcej urządzeń to, że udało mi się przynajmniej kilka podobnych do nich posiąść, uważam za pewne osiągnięcie. Usiądź na fotel, a wtedy rozpoczniemy badania - powiedział lekarz, który podszedł do jednej z znajdujących się tutaj maszyn, a do której włożył w pewne miejsce pojemniki otrzymane od Willa.

Zapamiętał całą sekwencje, czy drogę, która powiodła go do tej nietypowej sali badawczej. Mimo wszystko, niezbyt uśmiechała mu się rola ów królika doświadczalnego. Nie chciał, aby to przypadkiem coś poszło nie tak, a potem to on będzie musiał za to płacić. Niepotrzebne, upierdliwe i stratne dla jego gildii. Omiótł wzrokiem całe pomieszczenie wraz z maszynerią, aby to na koniec przyjrzeć się uważnie fotelowi. Czy nie miał w sobie... niczego dziwnego lub podejrzanego? Przezorny zawsze ubezpieczony.
- Co jeśli się zepsuje? - zadał dość proste pytanie, będąc właściwie gotowym zająć odpowiednie miejsce, o ile jego obserwacje niczego nie wykazały. Tym razem nie skończyło się to na jednym pytaniu. - Jaki jest przebieg? - spytał się, mając na myśli serię wszystkich badań. Chciał wiedzieć, co zostanie zbadane i ile mniej więcej czasu to zajmie. Dopiero potem mógłby zająć spokojnie wskazane miejsce.