Biblioteka

Sprawa z gildią załatwiona, więc należało wziąć się za co innego. Oczywiście po drodze znalazła chwilę na odpoczynek - ave pociąg, gdzie można sobie w spokoju posiedzieć i porozmyślać. Swoją drogą ostatnio miała strasznie zajęty czas... z drugiej strony czy będzie tak po wizycie w bibliotece? A jak nie znajdzie tego czego szuka? Pozostanie w kropce i będzie musiała czuwać... A jak coś znajdzie?! O dziwo jakoś wątpiła w swe szczęście, ale mimo wszystko nie chciała się poddać. Obiecała komuś, że o nim... lub o niej, nie zapomni - i nie zapomni!
W każdym razie, gdy w końcu dotarła do Onibus, udała się oczywiście do głównej biblioteki. Zważywszy na to, że Henry-san był niegdyś jej nauczycielem magii, spędziła tutaj sporo czasu. Ba, nawet ostatnio ćwiczyła tutaj zaklęcia. Dzisiaj jednak przybyła w poszukiwaniu informacji! Tak tak... mogła wybrać jakąś bliższą bibliotekę, ale ta była naprawdę spora i co tu dużo mówić... miała do niej sentyment. Po prostu uwielbiała tu przychodzić i tyle! Może powinna pomyśleć o przeprowadzce do Onibus? Lubiła ta miasto.
Tak czy inaczej, gdy w końcu weszła do środka, przywitała się z osóbką, która dzisiaj siedziała przy biurku i ruszyła sobie między regałami. Nie miała zamiaru zaprzątać główki innym - a tym bardziej nie swemu nauczycielowi bo słyszała o tym co się działo... Nie tak szczegółowo bo z FN, ale i tak, niszczenie ksiąg to zbrodnia! Wyglądało jednak na to, że już wszystko było w porządku - ku uldze jasnowłosej - więc wpierw udała się do działu... słowników. No co? Najprostsze rozwiązanie to sprawdzenie wpierw czy gdzieś w jakiejś encyklopedii znalazłaby słowo 'Changer/Changerzy' lub coś podobnego. Zapewne trochę to zajmie, ale liczyła się z tym, że nie ogarnie całego działu w minutę. Huh... musi pomyśleć nad zaklęciem, które w przyszłości by jej pomogło...
Jeśli nic nie znajdzie w słownikach - właściwie nawet jak znajdzie coś - to i tak następne swe kroki kieruje do działu z legendami i mitologią. Czemuż tam? Dość często jakieś stwory czy wręcz przeciwnie - wojownicy - w świecie magii stawały się prawdą. A ktoś kto może takie rzeczy urzeczywistniać jak Sam powinien o tym coś wiedzieć... Wiedziała, że legend istnieje niezliczona ilość, ale cóż... od czegoś zacząć musiała, prawda? A im szybciej zacznie tym szybciej skończy... Wiedziała też, że i w tym dziale może nie znaleźć to czego chciała, ale będzie się tym martwić później... Tak więc zrobiła tak samo jak przy encyklopedii - brała kilka ksiąg ze sobą, siadała przy najbliższym stoliku i dokładnie wertowała strony.

Niby niczego nowego się nie dowiedziała, ale przynajmniej potwierdziła swe przypuszczenia co do tego co może znaczyć 'Changer'. Niestety wciąż trudno było połączyć to z tym co mówił nieznajomy osobnik... Lepiej byłoby dla wszystkich, gdyby wszyscy Changerzy narodzili się martwi. Huh... Dlaczego? Są aż tak źli? Co właściwie robią? A może... może to oni byli tymi dobrymi? Uh... Akurat na tym etapie wiedzy nie mogła stanąć po niczyjej stronie - a mimo to chciała pomóc tajemniczej personie ze szpitala. Problem polegał na tym, że pamiętała co się stało na wyspie... wtedy, gdy też nie wiedziała kto jest tym 'dobrym'. Oby teraz się dowiedziała wcześniej niż przy kolejnych trudnych wyborach.
Tak czy inaczej pozostało jej tylko westchnąć - ale zapamiętała oczywiście to co potwierdziła. Niestety w legendach i mitach nic nie znalazła, więc zaczęła się zastanawiać, gdzie powinna szukać dalej. Hmmm... odkładając książki na miejsce, miała chwilę czasu by się zastanowić - no co? Szanowała księgi i trzeba było je odłożyć bo może ktoś zechce skorzystać! Nie ona jedna czyta. Ekhm... Co więc zrobiła po ich odłożeniu? Udała się w dział historyczny. Miała zamiar poczytać nieco historii. Wpierw oczywiście zaczęła od ksiąg/archiwów Fiore, ale już wiedziała, że jeśliby tam nic nie znalazła albo niewielką ilość to w następnej kolejności wzięłaby... no wpierw to Atlas żeby nie popełnić gafy przy geografii państw. Dopiero po tym zaczęła by pewnie przeglądać historie innych państw... jeśli takowe znalazły się w bibliotece. Cóż... okaże się później.

Doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że księgi historyczne muszą być... no spore i wiele ich istniało. Wszak nawet jedno państwo to wiele miast i naprawdę dużo historii - ale czy miała jakiś wybór? Naprawdę zależało jej na tym by czegoś się dowiedzieć, a co ważniejsze - by nie zapomnieć o personie ze szpitala. Wciąż ją to trapiło... będąc na jego miejscu, Marone byłoby przykro, gdyby nikt jej nie mógł zapamiętać.
Powoli traciła rachubę czasu, ale nie przejmowała się tym jakoś szczególnie. Musiała coś znaleźć! Co prawda zmęczenie było minusem, jednak... nie było niczym dziwnym przy pracy. Aczkolwiek jej determinacja, nie zmieniała tego, że co jakiś czas jej nadzieja na znalezienie czegokolwiek malała... na szczęście po chwili odżywała by ponownie brać się za czytanie.
Czas się dłużył... aż tu nagle na coś trafiła! Niby nic wielkiego, ale po tylu poszukiwaniach, pojawiła się jednak kropelka nadziei, że sobie tego wszystkie nie wyobraziła, a ci cały Changerzy istnieli! Problem polegał na tym, że trudno było to ogarnąć po tak małej ilości tekstu. Huh... czemu była o nich tylko wzmianka? A gdzie reszta? Czy nie powinno się o tym rozpisać? W dodatku ciężko było ustalić kiedy to miało miejsce... jakby była data to mogłaby od razu rzucić się na archiwa właśnie z tym, a tak... hmmm... W tej krótkiej informacji opisano ich raczej pozytywnie, ale... cóż, była to krótka informacja, więc niewiele mówiąca.
Co więc zrobiła? Wzięła ze sobą ów zapiski i udała się w poszukiwaniu jakiegoś bibliotekarza. Oh, nie skończyła jeszcze! Ale skoro na coś trafiła to pomyślała, że czas aby poprosić o pomoc... Tak więc jeśli znalazła kogoś to oczywiście podchodzi.
- Dzień dobry - skłoniłaby się lekko - Znalazłam coś co mnie interesuje, ale... niewiele się dowiedziałam. Może szukałam w złych działach, więc... można poprosić o pomoc? - uśmiechnęła się prosząco i jeśli dostałaby zgodę to pokazała by owy zapisek - Wie pan/i coś może o tych Changerach? Albo... gdzie szukać?

Uśmiechnęła się niepewnie, słysząc 'powitanie' bibliotekarza. Oh, zapewne by od razu odpowiedziała, protestując, ale sam mężczyzna się roześmiał, więc raczej był to żart, prawda? Chyba... Tak czy inaczej okazało się, że mimo tego, iż Marky nie żył w tamtych czasach - nie niespodzianka - to jednak coś wie! A na pewno więcej niż dotychczasowe księgi, po których szukała. Trzysta... czterysta lat temu... em... to czemu persona ze szpitala o nich mówiła? Czy to jakaś organizacja co przetrwała do dzisiaj czy co? Bo chyba normalni ludzie nie żyją tak długo? Z drugiej strony świat magii, więc pewnie są i takie cuda... Aczkolwiek póki co, Marone stawiała, że to jakaś organizacja albo coś podobnego. Nie rozumiała tylko, dlaczego mieli zginąć. Ze słów bibliotekarza wynikało, że nie byli źli. Ba, nawet pomagali osadom, więc... czemu? Hmm... przez to, że szkolili? Uzbroili? Ale mieli chyba się tylko chronić?
- Tak... Dziękuję. Wie pan o wiele więcej od książek - podziękowała z uśmiechem - Więc... w tych czasach o nich nie słyszano więcej?
Najchętniej zadałaby jeszcze z tysiąc pytań bo mogło się zdarzyć, iż mężczyzna coś wiedział dodatkowo, ale... cóż, jedno pytanie naraz. Jeszcze by wyszła na... właściwie trudno powiedzieć na kogo - ciekawską? Żądną wierzy? Oh, chciała wiedzieć jak najwięcej, ale nie chciała nikogo zamęczyć, a fakt faktem, Marky sporo jej powiedział - a pytań się namnożyło czy tego chciała czy nie.
Tym bardziej zrobiła się czerwona ze wstydu, gdy żołądek dał o sobie znać. Ugh! I to przy ludziach! Przy kimś kto jej pomógł - wstyd! Jeszcze się tak nigdy nie wstydziła jak w tym momencie... najchętniej by się zapadła pod ziemię... powinna mieć takie zaklęcie...
- Eeeem... przepraszam... - była wdzięczna, że nic nie powiedział! - ...i dziękuję za pomoc. Powinnam się już zbierać. Jeszcze raz dziękuję.
Tak... był to swego rodzaju pośpiech, ale co się dziwić po tym co przed chwilą zaszło? Miała jednak nadzieję usłyszeć jeszcze odpowiedzieć na swe poprzednie pytanie i po tym skierować się do wyjścia... by coś zjeść i wrócić dnia następnego - zasiedziała się trochę, zapominając o świecie.

Następnego dnia, wróciła po śniadaniu - najważniejszy posiłek dnia, to i może pozwoli jej dzisiaj uniknąć sytuacji takiej jak wczoraj... Ekhm... poza tym trochę się dowiedziała, więc postanowiła, że dzisiaj sprawdzi kilka ksiąg i może póki co odpuści - obserwując wydarzenia w Fiore i mając nadzieje dowiedzieć się reszty z innych źródeł.
W każdym razie skierowała swe kroki ponownie do działu z historią, mając zamiar zabrać ze sobą na stół, książki, opisujące dzieje, które miały miejsce 300-400 lat temu. Zdawała sobie sprawę, że to spory przełom lat, i że Fiore ma więcej niż jedno miasto, więc pewnie i ksiąg nie będzie tak mało, ale cóż... przynajmniej miała jakiś punkt zaczepienia i mogła się zabrać za ich czytanie.

Niestety pan Marky więcej nie wiedział, a następnego dnia i reszta przeszukanych ksiąg, również niewiele zdradziła. Dlaczego ci Changerzy są... no nie ma ich! Skoro pomagali to czemu mało kto o nich słyszał i nie istnieją księgi o nich? Chociaż... może istnieją, ale nie są dostępne dla ogółu, znajdują się w jakiejś innej bibliotece, albo nie wiadomo co jeszcze...
Cztery godziny i nic... czyżby znowu źle szukała? Czy powinna przeglądnąć każdą księgę w bibliotece? To by trochę zajęło... Nie miała zamiaru się poddawać, ale może faktycznie nic więcej tutaj nie znajdzie? Albo dłuższa przerwa pozwoli jej pomyśleć, gdzie jeszcze powinna szukać? Chciała wierzyć, że mimo wszystko los pozwoli jej spotkać osobę, o której nie może zapomnieć, a także dowiedzieć się o Changerach nieco więcej, niekoniecznie z biblioteki. Z drugiej strony w bibliotece czuła się jak w domu i trudno było pomyśleć, że może tu czegoś nie być, huh... No dobra! Chciała już posprzątać i wyjść, ale sprawdzi jeszcze jedno coś, a potem zrobi sobie dłuższą przerwę w nadziei, że dowie się wszystkiego w inny sposób albo... wróci tu za jakiś czas.
Co więc chciała sprawdzić? A to czy mogłaby znaleźć jakieś księgi czy spisy o organizacjach Fiore - może gdzieś istniał jakiś ślad po nich? Naturalnie jeśli znajdzie takie dokumenty/księgi, a w środku i tak niczego się nie dowie to poszuka te z innych państw - o ile takie się znajdowały w obecnej bibliotece. No i oczywiście nie boi się poprosić o pomoc jakiegoś bibliotekarza - Marky-san był bardzo miły.

O dziwo - i ku szczęściu Marone - ostatnie poszukiwania, które nie pozwoliły jej opuścić biblioteki dały efekt. Może dalej nie jakiś spory, ale każda mała informacja była na wielki plus! Zapewne to jedynie małe ziarenko piasku w całej tej sprawie z Changerami i osóbką-do-nie-zapomnienia, ale ziarno do ziarnka i wiadomo. Zwłaszcza, że dzięki temu nadzieja, na dowiedzenie się czegoś rosła i podtrzymywało to w dziewczynie wiarę, że niczego sobie nie wymyśliła.
No dobrze... tytuł zapisków nie był jakoś specjalnie potwierdzający tezę 'na pewno istnieli' ale co może powiedzieć ktoś kto posługuje się magią ksiąg? No właśnie - tym bardziej akurat ona, dość łatwo mogła uwierzyć w co 'fantastycznego'. Poza tym w świecie magii jest wiele dziwnych i nie zbyt normalnych zjawisk, więc... tytuł wcale jej nie zniechęcił!
Hm hm... wciąż informacji niewiele, ale się potwierdziło, że była to jakaś organizacja. Z tego co mówił Marky-san nie byli źli bo pomagali, prawda? No i właściwie tutaj też opisują ich jako kogoś kto pomagał, więc... czemu powinni zginąć... Najdziwniejsze, że mimo tego, iż jest jasno napisane, że pomagali to jednak ktoś nie włączył tego całkowicie do 'dobra'. Czyżby coś faktycznie było na rzeczy? Im bardziej się nad tym zastanawiała tym więcej chciałaby wiedzieć... Co mogła jednak zrobić? Pozostać czujna! W nadziei, że jakaś misja, informacja w gazecie, czy sama plotka, pozwoli jej na dalsze śledztwa. Poza tym... może za parę dni wróci do biblioteki z nowymi pomysłami i z większą energią? Co jak co, ale dość często tutaj bywała, więc któż to wie... Na tą chwilę jednak postanowiła zakończyć swe badania... Tylko na tą chwilę! Tak więc po długim czasie poszukiwań, opuściła bibliotekę by dać główce odpocząć.


zt

Biblioteka! Tak! W końcu Nim znalazła się w tym jakże pięknym miejscu, w którym książek jest pod dostatkiem na każdy praktycznie temat! A miejsce to zowie się biblioteką! Taaaak!
Dobra, może tak skończmy z tą głupotą i przejdźmy do konkretów. Tak więc, zaraz po wyjściu ze sklepu Nim udała się do swego tymczasowego lokum (w którym mieszkała oczywiście za darmo, bo przemiły właściciel omal nie narobił w gacie gdy wyczuł że dziewczyna JEST groźna), zabrała wszystkie swoje klamoty po czym udała się do...  Jak właściwie nazywa się ta mieścina? Ombuis? Onmusis? Onibus! Tak! Onibus! Dokładnie tak się ta mieścina nazywa! I... Hm. Czy Nim już tu kiedyś nie była? Jakby nie patrzyć, podczas swego dotychczasowego życia (czyt. przed misją z planszówką) imała się różnych zajęć przez co też w różnych miejscach bywała, a zatem kto wie? Przynajmniej ten dworzec wygląda dość znajomo... Mniejsza o niego! Trzeba przecież znaleźć nowe lokum, czyż nie? Bo w końcu ma zamiar zostać tu na trochę dłużej, więc miejsce do spania też by się gdzieś tu przydało. No i do zostawienia całego tego syfu, który posiadała... Meh. Patrząc na swe walizki, Nimui tylko głośno westchnęła, po czym wraz z poznanym w pociągu chłopaczkiem (którego oczywiście też zastraszyła, a co!) wyruszyła w miasto, coby znaleźć nowe mieszkanko. I takie też znalazła, dość blisko nawet biblioteki. Mimo, że nie wielkie, La Rive bardzo się podobało. (Opis tejże miejscówki gdzieś się pojawi. Zapewne jako nowy temat). Tak więc, serdecznie dziękując (i wprawiając młodzieńca w osłupienie) Nim pożegnała się z chłopaczkiem, przebrała się w coś "normalniejszego" po czym zabrała swój piękny sztylet, przypięła go do paska po czym wyruszyła do biblioteki. 
No, to jesteśmy w domu. tak więc, będąc już w bibliotece... Nim była oczarowana. To miejsce jest przecież piękne! Przecież nawet jej nowe mieszkanko nie może się z nim równać! Matulu kochana! Ciekawe, ilu robotników zginęło przy budowie tego kolosa... Nieważne! Przecież biblioteka do czegoś służy, nie? No jasne, że tak!

Niespodziewanie Nim zauważyła, że łańcuch duszy, z którym Sadaharu połączył się z nią, zaczął lśnić i drżeć energicznie co czuła dziewczyna nawet fizycznie. Uczucie było dość dziwne, gdyż miało się wrażenie, jakby energia zaczęła gwałtownie wzrastać tworząc coś nieokreślonego wewnątrz niej. Po chwili ujrzała błękitną smugę energii lecącą w zatrważającym tempie w jej stronę, ciągnąc i jednocześnie zwijając łańcuch, przy melodyjnym dźwięku obijającego się metalu. Owy byt wchłonął do wnętrza Nimuie, a ciało kobiety roztoczyło niezwykłe i nieznane jej dotychczas ciepło oraz rozchodząca sie w jej umyśle zupełnie nowa świadomość.
- Witaj Nim, znalazłem cię. - Rozległ się w głos w głowie rudej. Głos pewnego duszka. Obie strony wyczuwały siebie pod względem umysłu i ciała. Słychać było myśli, emocje, oddczuwano wspólny dotyk. Mimo, że Sad nie miał w chwili obecnej ciała.
Wokół ciała partnerki powstała błękitna aura w skutek zaklęcia jednakże szybko zaczęła zanikać, Sadaharu nie chciał by ludzie wokół zwracali na nich zbyt dużą uwagę. Nim czuła też niespotykaną wówczas jej siłe, które wręcz pulsowało w jej wnętrzu dając poczucie, że może dokonać wszystko.
- To Postać Ducha: Połączenie. Zaklęcie dzięki któremu mogę bezpośrednio i bez ograniczeń wspierać cie w potrzebie. Jak się czujesz? Hmm...organizm prosperuje bardzo dobrze, choć tętno wzrosło. Zapewne na skutek szoku. W takim razie wystarczy, jak na pierwszy raz. - Rzekł chłopak, odzywając się dźwięcznie i z pewnym podekscytowaniem w świadomości szermierki. Następnie Nim wyczuła jak obecność jej partnera zanika z niej i tuż przed nią w kłębie niebieskiej energii pojawia się postać Sadaharu.
Był ubrany w podobny strój co na misji: japońska koszula pod białą kamizelką z licznymi kieszeniami i paskami, długie biało czarne bojówki, sznurowany pas oraz buty sportowe.
Z uśmiechem na ustach spoglądał na nim swoim żółtym okiem, którego kolor zdawał się mienić niczym nocne gwiazdy odbijane na jeziorze.
- Ojej! Wyglądasz przepięknie! Nie wiedziałem, że masz wadę wzroku. Wybacz za moją nieobecność ale poszukiwałem latarni no i chciałem złapać ten nędzny kawałek chle... to znaczy Sucharka. Rany, cóż za wybuchowy charakter... - Stwierdził ukazując gestem dłoni piękne oblicze rudej i ostatnie zdanie mówiąc tak trochę sam do siebie.

"No więc, zacznijmy od początku. Po pierwsze, nie każdy może zostać magiem. Bo co to takiego jest magia. Magia to coś, do czego wykorzystywana jest specjalna energia, w tej książce nazywamy ją maną. No więc, aby zostać magiem, musisz posiadać w swoim ciele manę. To pierwszy i najważniejszy krok w zostaniu magiem. Nauka jej kontroli to już inna, drugorzędna sprawa którą zajmiemy się później. No więc, aby sprawdzić czy posiadasz w sobie manę przede wszystkim musisz się skupić. Skupienie to podstawa! Skupionyś? No to jedziemy dalej - wyciągnij rękę przed siebie i wyobraź sobie w niej kulkę z energii. To będzie trudne i pewnie Ci się nie uda, ale próbuj" - to właśnie teraz robiła Nim. A tak dokładniej: siedziała przy stoliku, z wyciągniętą przed siebie łapką i próbowała wyobrazić sobie tą kulę z energii na swej własnej, malutkiej łapce co... niezbyt jej wychodziło. Znaczy czuła, że coś się dzieje. Coś wibrowało, coś świeciło, ale to wciąż nie było to! I nagle ten głos - Witaj Nim... Do cholery jasnej. Dziewczyno! Skup się na ćwiczeniu, a nie wyobrażaj sobie tego gościa! Co z tego, że go lubisz! Teraz masz ćwiczyć, żeby spuścić manto tym co to będą chcieli go odebrać! No, dalej! Kulka! 
- To postać ducha... - ZARAZZARAZZARAZZARAZ. To nie Twoje wyobrażenia! On serio siedzi w Twojej głowie! No już, głęboki wdech. Jakoś musisz go wywalić, przecież on zaraz się dowie! A nie może! NIKT NIE MOŻE! Wdech, wydech. Wdech, wydech. to nie działa, on nie chce wyjść, mamo ratunkuuuu (;-;). Zaraz, znika! Ha, to działa! No już, poszedł szatanie! Wynocha z głowy biednej rudowłosej! Nie możesz się przecież dowiedzieć, że ona Cię LUBI! Nie, nie, nie nie!
Gdy Sad pojawił się przed nią, Nim pierwsze co poczuła to ulgę. A tak. Ulgę, że wyszedł z jej głowy i nie dowiedział się tego najważniejszego! Co by to było! Poza tym, gdzie on do cholery był? I skąd wiedział, gdzie ona jest? Tyle pytań! Tyle! I żadnej odpowiedzi! W sumie... Mniejsza o odpowiedzi. On tu był. Z nią. Mrau.
- Nie mam. Siadaj, pomożesz mi. - Warknęła, nawet nie patrząc na chłopaka. Nie daj po sobie poznać, Nim! Nie wolno!

- Bardzo bym chciał, lecz niestety czeka nas misja do wypełnienia. Jeśli chcesz możesz wziąć te książki, w końcu to biblioteka, a ja pomogę Ci w czasie podróży. Pojedziemy część drogi tym niesamowitym pojazdem mechanicznicznym, jak wy to nazywacie... ach tak! Pociągiem! Zawsze chciałem się nim przejechać. Jak będziemy w podróży opowiem Ci co tylko chcesz o świecie magii, moja droga partnerko. - Rzekł entuzjastycznie, po czym wziął ją za rękę, chwycił książki, wypożyczył je i ruszył na stacje trzymając swoją towarzyszkę za rękę. Musiał ją pilnować by nic złego jej się nie stało. W końcu byli połączeni.

z/t