Biblioteka

Skuliła się w sobie, nie wiedząc co właśnie uczyniła i czemu rzeczy się gniewają. Na szczęście koleżanka ją wyciągnęła przed wybuchem reaktora. Chwilkę uspokajała oddech, patrząc to na Arbatel, to na otoczenie. Co się stało z drzwiami oplecionymi przez pnącza? Bez zmian?
- T-tak, po pierwsze powiedz mi, co właśnie zrobiłam? Po drugie, co oznaczają te wszystkie drzwi, a zwłaszcza te tu, których przedtem nie było, po trzecie uprzedzaj, zanim mnie gdzieś wyślesz, proszę... Dziękuję - wyrecytowała i westchnęła ciężko, trzymając dłoń na piersi. Z jednej strony część rzeczy została jej wyłożona jak na tacy, a z drugiej - te cholerne wrota nic jej nie mówiły. Nie rozumiała tej symboliki. Bała się znowu gdzieś trafić, przechodząc przez którąś z bram. Bała się też, że Arbatel zrobi coś bez pytania. Ale jednak... Nie miała na kim innym polegać. Lekko roztrzęsiona, błagalnie wpatrywała się w odwrotną dziewczynę, czekając jej odpowiedzi.


Od narratora: Well meme'd

MG

Arbatel patrzyła uważnie na Reiko wysłuchując wszystkich jej pytań z kamienną miną. No tak, pytania. One często się pojawiają. I często musiała na nie odpowiadać, ale nie przeszkadzało jej to. Była tylko książką, a to była jej część pracy. - Wprowadziłaś zmiany... A dokładniej mówiąc, usunęłaś w pewnym sensie zmiany wprowadzone przez twoją własną magię. Ale nie do końca. Mimo wszystko możliwe, że osiągnęłaś cel. Będziesz wiedziała po powrocie. - tak, pierwsze pytanie z głowy. Chyba. Miała nadzieję. Nie byłą pewna czy to, co ona uznaje za wyczerpującą odpowiedź jest wyczerpująca dla kogoś innego. Dużo rzeczy wiedziała sama z siebie. - Drzwi prowadzą do różnych rejonów twojej podświadomości. Rejonów, do których z poziomu świadomości nie masz dostępu. Te, których tutaj wcześniej nie było prowadzą tam, gdzie nie ma zazwyczaj dostępu nawet z poziomu podświadomości. Podświadomość głęboka. I będę pamiętać. - odpowiedziała, chociaż sama nie wiedziała, co złego jest w niemówieniu. Przecież nic jej się nie stało! - Czy mogę już rozpocząć procedurę kończącą? - zapytała spokojnie. Chyba chciała odesłać Reiko do siebie, bo chyba nic więcej do roboty tutaj nie miała.

Obiecała sobie nie być zbyt chciwa. W końcu... chciała tylko jedną rzecz poprawić. I to z niebłahych powodów. Skoro to prawdopodobnie był ten przełącznik, to może lepiej nie zaglądać sobie do głowy głębiej, niż trzeba. Gdzie indziej, niż trzeba. Bo można nabroić, oj można. Niewiele z tego rozumie bez pomocy Arbatel, a ta pokierowała ją... wiadomo, gdzie...
Tak sobie układała w głowie coś, żeby znaleźć w sobie odpowiedź - czy rozpocząć procedurę kończącą? Wychodziło na to, że jest już tylko jedno, bardzo ważne "ale".
- Jeszcze chwilka. Powiedz, czy gdyby coś było nie tak po tym jak wrócę do siebie, w razie czego będę mogła ponownie skorzystać z twojej pomocy?

MG

- Tak. - odpowiedziała zwięźle, zaś operacja na własnej podświadomości nie wyglądała na coś, czego można spróbować tylko raz w życiu. Kto wie, może po czasie dziewczyna uzna, że jednak jej się podobało i chce jeszcze raz? W każdym razie skoro to miała być ostatnia część, to Arbatel narysowała kilka znaków w powietrzu, zaś dziewczyna po powtórnym otworzeniem oczu wyczuła pod sobą drewnianą, biblioteczną podłogę. Za sobą zaś mało wygodną do opierania półkę. Nie było to jednak główne pomieszczenie, a jakieś pomniejsze, ciemne, chyba mało odwiedzane. Światło było zgaszone, jednak przez okna przedzierały się promienie słońca. Chyba zaczynało się powoli zmierzchać. Nie mniej sama poczuła w sobie zmianę. Jakąś. Ciężko powiedzieć, czy to właśnie o to chodziło.

Lilin: + 20pd; zmiana imienia na Reiko (w przypadku zaczęcia używania starego MG, czyli ja, z chęcią się o tym dowiem .w.); zanik "jasnej" strony magii na rzecz ciemnej; magia nie wpływa już na charakter dziewczyny, właściwie mało co wpływa. Jest pod tym względem neutralna, jak Szwajcaria, przynajmniej dopóki nikt nie zacznie majstrować przy tym magią. Potrafi nad nimi panować nieco lepiej niż przeciętny Kowalski, któremu w temat nie wcina się własna magia; + 1lv bariera emocjonalna

Może nie było aż tak ważne, co Reiko mówi, bo Arbatel widzi wszystko, co myśli? Książka widocznie zobaczyła, że nie będzie więcej pytań i może już kończyć. Czarodziejka pokręciła chwilę głową, dobudzając się. Czuła się dziwnie. Tak jakby... powinna się cieszyć. Ale cały cud polegał na tym, że nie musiała. Nic już nią nie rządziło... Przynajmniej w tej kwestii. Musiała tylko dotrzymać prostej umowy - zgrywać głupią i nigdy nie przyznać się do dawnego imienia. Ale nie musiała koniecznie udawać, że nie jest sobą. Tylko że zawsze nazywała się Reiko. Zamknęła książkę, wzdychając. - Dzięki - mruknęła. - I tobie też... - dodała ciszej po chwili.
Rozejrzała się, wstała. - Halo... skończyłam... - wyła cichutko, szukając chochlika. Chciała go znaleźć, oddać książkę, podziękować i pożegnać się grzecznie. Jeśli nie da rady go znaleźć, zostawi książkę w tamtym miejscu i tak czy inaczej sobie pójdzie. Do Clover, wytłumaczyć się najbliższym, że przecież zawsze mieli córkę Reiko. Potem do urzędu, zmienić imię i nazwisko na Reiko Hatsuru. Nie ma przeszłości kryminalnej ani z niczym się nie kryje, powinni jej pozwolić... Jak raz będzie musiała podać stare imię urzędnikom, to pewnie jej tamta daruje, przecież sama jej to sugerowała. Coś z tym trzeba zrobić... A potem lekko zmienić imidż.

[z/t]