Dworzec kolejowy

Anulej ciągnął, ona zaś nie przypadkowo dała pik na wierzch. Dzięki temu może pozbyć się i 9 pik.
- Makao - powiedziała ogłaszając wszem i wobec, że jeden krok dzieli ją tylko od wygrania pierwszej rozgrywki. Oczywiście jeszcze zbyt wcześnie, by świętować, wiele rzeczy może się zdarzyć.
- Wujek, albo babcia... nie, chyba jednak wujek. W każdym razie z rodzeństwem dużo w to graliśmy - wspominała. Przy okazji też zadała pytanie:
- A ty w co grywałeś? Bo tak bez powodów talii kart nie nosi się przy sobie.

Aż pobladł, jednak musi to jakoś przełknąć, że pierwszą rundę tej batalii zamiast wygrać, przegrywa i to mocno. Senchii ma już tylko jedną kartę, ten ma pięć na ręku. Dlatego szybko daje na stół kartę, którą za pewne niedawno co wylosował. Karta ta to 2 pik
- Ciekawe czy masz coś by to pobić, czy coś innego
Był ciekaw co teraz się stanie w końcu to karta funkcyjna, moze się przed nią obroni czy coś. Do pytania o karty
- Kupiłem kiedyś, na czas podróży, ale nie miałem zbytnio z kim grać, ani .. no wiesz, gadatliwy jestem
To fakt, a zagrywka ciekawa

Senchi oczywiście nie miała. Nie miała już pików, a z dwójek też dziwny nieurodzaj w ręce. Bez mrugnięcia okiem wyciągnęła 2 karty.
- Nom, teraz ty dajesz znowu - podpowiedziała partnerowi (czy przeciwnikowi) który oreślał się mianem gadatliwego. Nie oznaczało to jednak, że należało go lekceważyć. Z drugiej strony jednak, to tylko gra, i ma to być miła rozrywka, zatem siedzenie z kamiennymi minami też nie jest wymagane.
- Nadal nie powiedziałeś jeszcze, że w co lubiłeś grać - przypomniała Anulejowi. - Bo chyba nie tylo w 'wojnę'?

Spojrzał aa spokojnie dobiera dwie karty czyli jest tzy do pięciu.
Ciężka gra, jak bym wiedział że aż tak, to zaproponowałbym kierki kartami, ta by było
Jednak problem pozostawał pod tytułem co dać teraz? Kolor,ok a więcyjmuje czarne sześć treflvi tak patrzy na to, ciężka sprawa jak raz co raz musi spoglądać na kartkę z podpowiedziami.
Zmiana gry na inną niesie ze sobą jakieś kary? Ciężko skupić się nanowo poznanej grze, kiedy myślibsię o celu. Pomyśl dam ci trzy wafelki i zdejmnę za tą rundę coś, co ty na to?
Mina błagalna raczej, najwidoczniejvuznał że zanim opanuje zasady będzie siedzieć w samych slipkach. A kierki kartami zwane potocznie "kibelek"ciekawie by było tu grać w tovw pociągowych warunkach, wręcz pewne krótkie rozgrywki.
W sumie możemy grać i w to, nitdy nie grywałem w karty za często

- Myślę, że dałbyś z nią rady bez trudu, gdybyś mniej myślał o nagrodzie za wygraną - zakpiła Senchi poprawiając niezauważanie niedopatrzenie że był to pik, a nie trefl.
Rzuciła kolejną kartę i wysłuchała propozycji przeciwnika. Ona jakoś nie miała nic przeciwko ograniu Anuleja do samej bielizny, skoro zboczeniec jedne zażyczył sobie rozbierania.
- Zdjąć pewnie zdejmiesz i tak. A wafelki mogę wziąć (szatański śmiech) Co jeszcze masz do zaoferowania? - zainteresowała się, gotowa jednak rozpatrzyć możliwość zmiany gry. No ale chciała się podrażnić trochę z chłopakiem, a jakże.

Ta zakłopotana myśląca mina i natłok myśli mówiący jednym głosem to samo, ta jedna nuesamowicie mocna myśl, którna aż wypowiedział na głos, no tak to już czasami jest
Już po mnie
Tu do siebie dochodząc
Znaczy się, mam cię czymś przekupić.
Przerwa na myśli, sporo ma ona racji, wafelków jej nie broni, rozebranie go to żaden problem tylko problemem jest rozebrać ją. Kwestia trudra, lecz na pewno warta podjęcia działań.
Nie wiedziałem, że jesteś aż tak interesowna. No dobra niechaj ci będzie, dorzuce masaż tymi oto łapkami
Tu jest prezentacja łapek, ta he pokazuje, następnie zdejmuje rekawiczki zgodnie z obietnicą. Zmuerzył ją wzrokiem, ale spodziewał się czegoś takiego, Senchii jest trudna ciężko ją wyczuć i też dlatego aż tak bardzi ją kocha, bowiem u niej zawsze jest ciekawie.
no to jak? Wymasuje ci co zechcesz

Oferta niewątpliwie ciekawa. Senchi obejrzała zaprezentowane łapki, i bez chwili wahania odparła:
-Zgoda.
Czyli punkt dla pana Anuleja. Wrzuca swoje karty na stos i miesza wszystko, podczas gdy przegrany zdejmuje co chce. Potem biorą się za budowanie domku z kart ściśle wedle instrukcji mistrza Nekozumy. Dziewczyna przy tym triumfalnie zjada wafelka. Niebawem pole do nowej gry zostało przygotowane, i można było od nowa zaczynać pasjonujące zmagania dwójki magów.

Tymczasem pociąg chyba whechał do tunelu, słychać było charakterystyczny stłumiony dźwięk. Trwało to z trzy minutki, a Anulej oglądał co tu się dzieje. Uśmiechną się zadowolony na to, że jednak ona zamierza dać mu jakieś szabse no i też na to, że ona ma humor na takowe podchody. To mie i nawet interesujące kiedy strony tak sobie utrudniają.
Chcesz masaż teraz czy na końcu?
Tu też się pochylił i bardzo ostrożnie wyciągnął jedną karte. Wiadomo pierwsze to czysta prościzna potem się zacznie, mimo to pociąg robi swoje, kołysze trzęsie sam donek ma ciężko ustać w tych warunkach. Czyli gra zapowiada się ciekawie, a na pewno będzie szybsza i mniej wymagająca myślenia logicznego w nocy.
teraz ty

Tunel na 3 minuty jazdy, to długi. Widocznie osiągnęli już góry.
- Potem, jak skończymy grać. Po co się dwa razy rozbierać?... - odpowiedziała Senchi ze znaczącym uśmieszkiem.
(inna sprawa, że myślenie logiczne w nocy właónie że nie powinno stanowić przeszkody dla Anuleja..)
Potem jednak musiała skupić się na zadaniu. Wyciąga kartę, potem Anulej wyciąga, potem znowu ona... Początek łatwy jest, ale potem corz trudniej. Ułożony domek chwieje się niebezpiecznie. A co, jeżeli poczeka, aż sam runie? Jednak budowła ustabilizowała się, można było wyciągnąć kolejną kartę. Senchi powoli wyjmuje kartę z brzegu, z miejsca, które w żadne sposób nie powinno zagrażać ułożonemu domkowi.

Tymczasem pociąg znów wyjechał z tunelu i wjechał do kolejnego. Anulej nie słyszał, o tym by tu było aż tak dużo gór, co więcej przez jakąś godzine nie zapowiada się żaden postój czyli dworzec i mogli jechać raczej szybko. Zaciekawiony wstał i podciągnął zasłone na chwile by podejrzeć co się dzieje. To co ujrzał to ogromne drzewa, tak wiekkie że pociąg miał w nich wydrążone tunele. Bardzo niecodzienny widok, tory przez prastary ogromny las. Gwiazd, księżyca nie widać, jednak sama obecność nocy dobrze na Nekozume wpływa. Tak, od razu dostał błysku w tych swoich oczach.
Po kim ty masz swoje oczka? Po kim odziedziczyłaś urodę?
Wiecznie interesujący się Anulej, go chyba interesuje wszystko związane z Senchii.
Jego kolej, wyjął kolejną ale ostatnią łatwna kartę. Taki fuks, z brzegnow nie ma już takich, od teraz już należy się starać i to bardzo.

- Oczy podobno po prababce, ale ogólny wygląd, to raczej po matce - odpowiedziała, lecz natychmiast po tym skupiła się na zadaniu. Teraz już było trudniej, Anulej usunął właśnie ostatnią bezpieczną kartę, którą miała już wypatrzoną. Senchi szukała wzrokiem, która z pozostałych kart jest jeszcze mniej 'nośna', i da się w miarę łatwo usunąć. Jest!
W stosie na którym stał domek uśmiechała się do dziewczyny karta, która była tylko lekko wsunięta rożkiem między inne, utrzymujące domek. Ta przy bliższych oględzinach wyglądała na wolną, nie była zadekowana, ani też nie wyglądało, żeby cokolwiek ją przytrzymywało. Czarnowłosa ujęła deikatnie kartę i ostrożnie wysunęła spomiędzy tamtych. na szczęście dobrze zauważyła, karta powyżej ani drgnęła.

Trzeba się zastanowić nieco nad taktyką działania, w końcu to nie tylko szczęście pomaga w tej sprawie zmieszane ze zręcznością i pewnością w dłoniach. Wiele zmiennych jest tutaj, jak i równierz sprawy techniczne co do zasad, których chyba nie trzeba tłumaczyć typu, że jak zdejmujemy coś to pare czyli nie but a buty, bowiem ta para to ubiór.
Tymczasem Anulej niedowierzał w szczęście u spryt swej ukochanej, ale też to jest noc, tu on ma przewagę, tak ta zacznie się ba dobre i będzie coraz to później senność da się Senchi we znaki. Nekozuna obczaił kolejną kartę, po woli bardzo ostrożnie ją wysuwał nie odginając nic ku górze. Widać był skupiony na tym zadaniu, domek się zachwiał odsunąnk nieco lewy bok, ale się dakej trzyma lecz ledwo ledwo
No i teraz ty
Odparł zadowolony,  wręcz szczęśliwy z tej sytuacji, nie dośc że brak łatwych kart, to osłabiona konstrukcja i pociąg.

Senchi łypnęł na chłopaka widząc, co on jej zostawia za zadanie, i jej złe przeczucia wkrótce potwierdziły się. Domek runął, a żółtooka pozbyła się przykładowej pary butów. Ponownie mieszanie kart,układanie domku. Ustawienie budowi udało się dopiero a którymś razem, bo najpierw pociąg gwałtowniej przyhamował, a potem przejeżdżał przez jakieś torowisko o iluśtam przekładniach (dokładność ich ustawienia wydawała się pasażerom dość wątpliwa). W końcu dziewczyna rozpoczęła drugą rundę z nadzieją, że tym razem to Anulej będzie tym, kto odda następny fant.

Zaciekawiony urzeczony spoglądał na to wielkie wydarzenie, jakim było to oto wyciąganie kolejnej karty przez rywalkę. Tak,  teraz los łaskawie się do niego uśmiechnął, co więcej Anulej mając przeczucie szybko wyjął luźną kartę, tak to torowisko takie niepewne, no no warunki do gry straszne, jednak dla nie których, aż wymarzone.
Buciki, no no chociaż stopy odpoczną, podziwiam że tyle w nich wytrzymałaś. Ja to je zdjąłem przed konkursem, sama wiesz mam wysokie podbicie
Ta, jednak kartę miał już, to o dziwo as w łapce, tak as serce, aż się uśmiechnął, może to dobry znak, może coś się polepszy.
Ślub duży wykwintny, huczny czy skromny? Jaki sobie marzysz?
Ta, może nie może skupić się na wielu rzeczach na raz, ot takie podchody.

- Ślub? Nie wiem. Lubię, jak są ładnie i szykownie urządzone, i zawsze myśałam, że jak najwięcej rodziny i przyjaciół powinno świętować ze mną i dzielić się radością tego wydarzenia. Ale obecnie, raczej niewielu moich znajomych byłoby w stanie przyjechać, nawet nie wiem, czy rodzinie by się udało. Chociaż pewnie tak, rodzice na pewo wszystko zrobią, żeby mogli być obecni na moim ślubie. Ale może nawei nie liczba zaproszonych jest najważniejsza - uśmiechnęła się do Anuleja. Zupełnie inaczej się marzyło wcześniej o tej uroczystości, a zupełnie inaczej było planować realny już i nadchodzący ślub. - Jedyne co ważne, to żeby był wyjątkowy. A z tobą u boku już na pewno nie może być zwyczajny, więc się nie obawiam niczego. Może urządzimy sobie niecodzienny ślub, może być nawet skromny, liczy się tylko, żebyśmy się dobrze czuli, i żeby mieć dobry styl - dokończyła pewnie.
Oczywiście dziewczyna byłana tyle przezorna, że najpierw odpowiedziała na pytanie, a dopiero potem zajęła się swoim ruchem w grze. Nie mogła sobie pozwolić na rozproszenie uwagi, gdyż każdy najmniejszy błąd w wykonywanym ruchu mógł się okazać zgubny.
Manewr zakończył się sukcesem, i mogła odetchnąć z ulgą przynajmniej do następnego ruchu.
Gra toczyła się dalej zaciekle i niesłychanie wyrównanie.
Przypadkiem była to gra, w której boje mieli spore pole do popisu na tle kantowania, co oczywiście wcale nie musiało oznaczać, że to robili.