Sklep Magiczny

MG:

- Której. Mów poprawnie. - rzucił kąśliwie sklepikarz, odnotowując jednak słowa wypowiedziane przez Sadaharu. Podrapał się przez chwilę po brodzie, a następnie z cichym westchnięciem i zirytowanym spojrzeniem w kierunku klienta podreptał na zaplecze, następnie wracając z niewielką latarnią, niemalże kieszonkową, wielkości puszki po Magicoli, opatrzonej dodatkowo sznureczkiem tak, że całość przypominała właściwie breloczek albo coś co zawiesić można na ręce. - Światło tej latarynki oświetli teren w odległości jednego metra (przez dwa posty). W tym czasie będziesz w stanie dojrzeć duchy, które znajdą się w tej odległości. Po użyciu latarnia wymaga jednak odpoczynku, musi ponownie pobrać energię z otoczenia do działania (cztery posty). No i będziesz widzieć. Tylko widzieć. Bez interakcji. - wytłumaczył działanie cacka sklepikarz, następnie zostawiając przedmiot na ladzie, tak by Sadaharu mógł się mu przyjrzeć. - A. Z jakiegoś powodu przy użyciu tej latarni jednego ducha zobaczyć można tylko dwa razy. Potem jakbyś nie świecił już go nie wyłapiesz. 35.000 i jest twoja. -

Uśmiech pojawił się na twarzy maga. Podobało mu się. Może jedynie lekko przerobiłby wygląd, ale tylko lekko. Żeby wyglądał bardziej dramatycznie o!
- Zaraz wracam! - Krzyknął wybiegając ze sklepu. Musiał szybko dostać się do banku, a najszybciej było się przenieść do swojego tostowego przyjaciela...

2 godziny później ponownie wkroczył do sklepu, trzymając w dłoni odliczoną kwotę 35. 000
- Oto pańskie pieniądze, zabieram te cudeńko i do zobaczenia niebawem, bowiem wiele pańskich przedmiotów wzbudza moje ogromne zainteresowanie. - Oznajmił grzecznie, po czym z latarnią w ręku ruszył w sobie tylko znanym kierunku, wcześniej wychodząc oczywiście ze sklepu.

- Dzień dobry! - zabrzmiało ciepło od drzwi, a w sklepie pojawiła się nowa persona, rozglądając się z ciekawością po wnętrzu. Jeśli sprzedawca gdzieś się krzątał, Arturia postanowiła cierpliwie poczekać, międzyczasie oglądając asortyment wystawiony na widok klientów. Jeśli ekspedient (płci dowolnej) się zjawił, Archie zapytała:
- Czy jest papier fotograficzny do zdjęć magicznych? Najlepiej wodoodporny. Rozmiarów różnych ale nie większych niż 50x50cm. Jeśli tak, to jakie są jego ceny?
Z delikatnym, nieinwazyjnym uśmiechem czekała na odpowiedź...

Dobra, humorek był, wszystko skończyło się dobrze, trochę smutno może i rzeczywiście było, ale teraz przynajmniej miał hajs! Miał pinionżki! MOŻE KUPIĆ KLUCZYKI! TAK! Z wielką więc radością wskoczył do sklepu i rzucił głośno, wesołym tonem:
-DOBRY! KLUCZYKI GWIEZDNYCH DUCHÓW KUPIĆ CHCIAŁEM! - krzyknął na wejściu, podchodząc żwawo do lady. -Dobry! - przywitał się jeszcze z Arturią, choć jej nie znał, ale była w sklepie przed nim. Gdy ktoś postanowił go obsłużyć rzucił z uśmiechem, mówiąc jednocześnie, co chciał kupić -Chciałbym kupić w sumie 6 srebrnych kluczy Gwiezdnych Duchów! Eridanusa (B), Herculesa (B), Oriona (B), Perseusa (B), Korony Północnej (A) i Korony Południowej (A)! - przedstawił swoje zamówienie, oczywiście wtedy, gdy ktoś podszedłby go obsłużyć. I choć nadal cierpiał po Arii, to musiał stać się silniejszy. I taki też był plan.

Nie żebym nie był oszczędny, ale no… To nie moja wina, że pieniądze jakoś ciężko trzymają się moich kieszeni… Miały mi przynajmniej wystarczyć do końca tygodnia… Trochę jeszcze zostało, ale pewnie nie za długo na tym pociągnę. Co prawda szybko znikają, ale czasem chyba warto. Zwłaszcza gdy w rączki wpadnie taki ładny kuponik, który można wymienić w Sklepie Magicznym na Sacred Relict! Normalnie chyba nigdy bym na coś takiego nie zarobił, ale dzięki poświęceniu, oraz dużej ilości szczęścia, mam okazję zdobyć tę zacną srebrną kulkę. W dobrym nastroju, z uśmiechem na twarzy kieruję się do budynku na wzgórzu. Hop, hop i hop! I jestem na miejscu! Wycieram buty przed wejściem, a następnie grzecznie pukam trzy razy do drzwi. Chwila… Po co pukać do sklepu?
-Ehehe… - śmieję się sam z siebie, po czym wchodzę do środka. – Dzień dobry! – mówię jak najmilszym głosem. Potem szybkie rozglądnięcie. Pani Policjant? Niby drobne zaskoczenie, ale nawet miłe. Uśmiechając się skłaniam lekko głowę w geście powitania.
-Co tam u pani słychać? – pytam, po części z uprzejmości, a po części z czystej ciekawości. Nie minęło w sumie za dużo czasu od naszej wspólnej misji.
Ciężko nie być w takiej chwili w dobrym humorze. Podchodzę do sprzedawcy, jeżeli gdzieś jakiś jest i chyba całość nie potrzebuje żadnych słów. Po prostu ściskając w dwóch dłoniach kuponik, pokazuję go, szczerząc ząbki w najszczerszym z możliwych uśmiechu. Mam nadzieję, że to wystarczy.

MG:

- Dla kogo dobry, dla tego dobry... na pewno nie na długo. - odpowiedziało policjantce burknięcie sklepikarza, który jednak chyba był obecnie w średnio rozmownym nastroju, bo nawet nie próbował odpowiedzieć żadnymi uszczypliwościami dzisiaj, a jedynie momentalnie przyjął zamówienie.  - Jest. Za jedną sztukę 500 klejnotów. Ile potrzebujesz? - następnie natomiast zwrócił się do innych, którzy pojawili się w sklepie. W tym przypadku Matta. - To razem będzie... 200.000 klejnotów. Niezłe zakupy. Zima się zbliża czy w domu wszystkie klucze popękały? - sprzedawca odszedł na chwilę od lady, wracając do niej z naręczem kluczy, które położył przed sobą, lecz jeszcze nie przekazał w ręce Matta czekając na pieniążki.

Ejji natomiast spodziewał się cholera wie czego, myśląc, że tak to wszystko działa. Sprzedawca westchnął głęboko, a następnie spojrzał wzrokim mordercy na swojego klienta, tak że wydawałoby się, że gdyby tylko spojrzenie mogło zabijać to Ejji już leżałby martwy. Po chwili jednak podreptał znów na tył sklepu i przyniósł Ejjiemu jego Sacred Relict. A następnie wskazał głową drzwi. Odreagowywał w ten sposób stratę klejnotów na tym całym psim konkursie.

//Jak rozumiem Ejji wybrałeś już SR przygotowany przez Dona i jego odbierasz, prawda? Pamiętaj by wstawić dokładny opis jaki podał Don do swoich opisów dodatkowych lub banku! Przy okazji, w przypadku odbierania SR można od razu wyjść ze sklepu w tym samym poście, nie trzeba czekać na sprzedawcę, wiadomo po co każdy wchodzi.//

-Przekonamy się! - rzucił wesoło do sprzedawcy, gdy ten tylko się pokazał, najpierw obsługując panią, a następnie jego. Ten słysząc koszty był w siódmym niebie! Skubaniutki zaoszczędził! A przynajmniej miał jeszcze w zanadrzu 100 tysięcy klejnotów! To jest biznes! Ej, czy tyle mniej więcej nie kosztował Sacred Relict? EJ! MAM JESZCZE ZNIŻKĘ! -Po prostu trzeba poznawać nowe duchy! - odpowiedział sklepikarzowi, po czym przekazał mu kwotę potrzebną na klucze, jednocześnie dodając -To ja również jeszcze Sacred Relict poproszę. - to powiedziawszy wyjął kupon zniżkowy i resztę swoich hajsów, czekając na reakcję sklepikarza, na razie chowając klucze do kieszeni.

Wkroczyłem do sklepu wesołym krokiem, jednocześnie kiwając do sprzedawcy. W końcu mogłem pozwolić sobie na Sacred Relict i właśnie teraz zamierzałem go kupić. Ustawiłem się w kolejce, a kiedy przyszła moja kolej, uśmiechnąłem się do pracownika sklepu i mruknąłem
-Sacred Relict dla mnie-
Dodatkowo korzystam z mojego bonu, który ktoś wcisnął mi jakiś rok temu. 33% to całkiem sporo przy takiej cenie...

- O, witaj! - uśmiechnęła się szeroko na widok Tizzara. - A wszystko dobrze, dziękuję. - odparła szczerze z uśmiechem. - Trochę mnie martwi sprawa pana Eugeniusa ale staram się być dobrej myśli. A co u Ciebie?
Gdy natomiast sprzedawca podał cenę, odliczyła 5500 i podała je sprzedawcy:
- Zatem poproszę 11 arkuszy różnych formatów, nie większych niż 50x50cm. - dopytała też - Jaka byłaby cena pistoletu Glock 18, przeładowywanego i generującego w magazynku naboje magicznie? Niewrażliwy na zalanie. Magazynek na 33 naboje o cechach dokładnie takich, jak niemagiczne kaliber 9mm. Na razie to pytanie z ciekawości.
Pomachała też do Lianga, ale ten chyba jej nie widział...

Tak zaaferowany całą sytuacją z kupnem Sacred Relict, nie zauważyłem nawet obecności Arturii i Tizzara. Ucieszyłem się ogromnie gdy ich tylko zobaczyłem, a mojej głowie pojawiła się myśl "Pewnie przygotowują się na kolejne starcie z demonami. Zupełnie tak jak ja!".
Nie pozostało nic innego jak do nich pomachać i podejść.
-Jaki świat jest mały! Kto by pomyślał, że spotkamy się akurat tutaj!-
Tak... Kolejka była strasznie długa, więc jeszcze chwilę tutaj poczekam...

MG:

- ...pogwałciło was wszystkich z tymi Sacred Relictami. - westchnął zirytowany sklepikarz, a następnie ponownie ruszył na zaplecze, gdzie spędził nieco dłuższą chwilę. Ciekawe czy kogokolwiek zastanawiało w ogóle to jak powstawał Sacred Relict? Czy sprzedawca tylko przez kontakt wzrokowy kradł swoim klientom kawałek duszy, a następnie zaklinał go w odpowiednim przedmiocie? A jeśli tak, to czy przypadkiem nie powinno to wywołać poczucie zaniepokojenia w duszach tych biedaków. Tak czy siak po chwili sklepikarz wrócił do wspomnianej dwójki przynosząc im ich cacka, w ładnych reklamówkach z Biedronki, a następnie szybko wytłumaczył co i jak z nimi. Skasował też bony, które posiadali obaj chłopcy, tak by nigdy już nie mogli z nich skorzystać. - 100.000 i 100.000, skoro obaj mieliście po bonie. - szybko rzucił mężczyzna, a dopiero po otrzymaniu pieniążków wydał zakupy nowym właścicielom. Następnie zaś zwrócił się do Arturii, wcześniej sięgając pod ladę i wyjmując arkusze. - 5x 40x40, 5x 50x50, 1x 50x25. - powiedział rzucając je dziewczynie, a następnie odbierając od niej pieniądze. Następne pytanie jednak zmusiło go do chwilowego zastanowienia. - Sporo. Tym bardziej, że kolegom ze zwykłego sklepu byłoby to nie na rękę, gdyby nagle nie musieli sprzedawać nabojów. Minimum 100.000, tak myślę. Może więcej. -

Zgarnąłem swoje cacko i szybko założyłem na rękę. Momentalnie poczułem jak ogarnia mnie poczucie przywiązania do małego, srebnego pierścienia. Podniosłem rękę na wysokość twarzy i przyjrzałem się małemu, błękitnemu klejnotowi, który jarzył się objęty metalowymi ogonami węży.
-Tak, teraz jesteś mój-
Szybko podziękowałem sprzedawcy i zwróciłem się do Arturii i Tizzara
-Słyszałem, że znowu zaczęły się problemy pokroju ostatniej misji- pokazałem nowo zdobyte ogłoszenie, mówiące o wiosce, gdzie nagle poznikały wszystkie osoby. Zupełnie jakby nieznana siła porwała wszystkich mieszkańców -wygląda na to, że tym razem na większą skalę. Jeśli nie zareagujemy, to tym razem demon przedostanie się do naszego świata-
Tak, tym razem nie zniknęło kilku mieszkańców. Teraz zniknęli wszyscy...
-Ja już się zapisałem, mam nadzieję, że jeszcze się spotkamy-
Uścisnąłem Arturię, podałem też rękę Tizzarowi i wyszedłem ze sklepu.

[z/t]

Zmartwiły ją słowa Lianga...
- Oj, złe wieści przynosisz. Ale jeśli masz rację, to liczę, że przełożony przydzieli mnie do zbadania tej sprawy. Jeszcze się z nim nie widziałam od czasu zakończenia naszej misji. Jeśli jednak da mi inne zadanie, będę się modlić i trzymać kciuki za twoją walkę. - rzekła ciepło...
W międzyczasie zapłaciła za papier i schowała go do plecaka. Natomiast cena sprzedawcy ją zaskoczyła...
- Nawet, jeśli ponownie załadować będę mogła dopiero po opróżnieniu magazynku, a każde przeładowanie kosztowałoby pewną ilość mojej mocy magicznej? I gdyby pojemność magazynka byłaby 17 lub 19 naboi? - Szukała uparcie opcji, która zmieściłaby się w kuponie na 50 000. W tej chwili broń to było to, czego najbardziej jej teraz było brak...

O czymś ludzie gadali, ale Matty był zbyt zafascynowany swoim Sacred Relictem. YAY! Dostał go, a jakby tego było mało, na swój sposób była to pamiątka po drugiej, bardzo ważnej dla niego osobie. Może to i głupie, ale przywiązał się do Arii. Okazała im dobroć i przyjaźń, do tego im pomogła. Teraz, mógł czuć jej dobroć przy sobie, a także i próbować jej pomóc, nawet, jeśli było to niemożliwe. Tak, był dumny z tego niewielkiego kolczyka w lewym uchu, a co.
-Dziękuję! Do widzenia i miłego dnia wszystkim! - rzucił jeszcze na odchodne do reszty, po czym opuścił pomieszczenie z uśmiechem na twarzy, planując udać się do Lamia Scale, popytać co u Rina oraz Lulu.

z/t

Wziąłem to co trzeba, dalej utrzymując uśmiech, pomimo morderczego spojrzenia sprzedawcy, chociaż poczułem jak stróżka potu spłynęła mi po czole. Jak najszybciej się od niego odwróciłem, podchodząc do Arturii i… Liang też tutaj? Jego również miło jest spotkać w tym miejscu, choć wygląda na trochę zabieganego. Co za przypadek… Cała drużyna znów w komplecie, tylko okoliczności nieco inne. Jednak Sklep Magiczny chyba nie jest najlepszym miejscem do rozmów, zwłaszcza w obecności tego sprzedawcy. Nie wygląda na takiego co przepada za ludźmi. Dziwnie się czuję, żeby rozmawiać z kimś w jego obecności.
-Hej Liang! – witam się z chłopakiem, unosząc rękę. – Jakoś daję sobie radę, chociaż… dość szybko przepadły mi pieniądze z misji… Ale mniejsza z tym! – Jednak znów pojawia się okazja, by znów coś zarobić! Tylko, że pokroju ostatniej misji? Ehh… Niedobrze. Nie wiem czy jestem wystarzająco silny, aby znów mierzyć się z czymś podobnym. Jednak skoro Liang tam idzie, to chyba nie mogę pozostać obojętny… Nie wiem czy robię dobrze, czy źle i jak na tym wyjdę, ale to chyba okazja, by naprawić wcześniejsze błędy. Byleby tylko nie dać plamy.
-Skoro od tego mają zależeć losy świata… Nie możesz przecież zgarnąć dla siebie całej chwały – odpowiadam uśmiechając się. Następnie kieruję się do wyjścia.
-To do zobaczenia! – rzucam jeszcze przed opuszczeniem sklepu.

[z.t]