Park Clover

Niewielki park, w którym często ludzie się spotykają, by porozmawiać, pospacerować czy po prostu spotkać się ze znajomymi i gdzieś pójść. Panuje tutaj cisza i spokój. Wokół sama zieleń, czyste powietrze, a w samym środku parku jest dość sporych rozmiarów fontanna. Co kilka metrów jest ławeczka, na której można usiąść i odpocząć.


Zleceniodawcy wysłali do magów list, w którym zawarli datę i miejsce spotkania. Nie chcieli, by magowie przychodzili do ich domu, dlatego też postanowili, że spotkają się o godzinie 16:30 w cloverskim parku przy fontannie. Był to centralny punkt całego parku, więc trudno byłoby o to, żeby nie trafić.
Na magów czekała dwójka ludzi. Niziutka kobieta, mierząca nieco ponad metr pięćdziesiąt i jej mąż - wysoka, dwumetrowa tyka. Kobieta była ubrana na czarno, każdy kawałek jej ciała był zasłonięty materiałem. Nawet na rękach miała koronkowe rękawiczki. W dłoniach trzymała parasolkę, która chroniła jej mlecznobiałą skórę przed promieniami słońca. Za to jej mąż był ubrany zwyczajnie... zwykłe dżinsy, biała koszula i krawat przy tym jedynie. Jak się na nich patrzyło to sprawiali raczej wrażenie ojca z córką niżeli małżeństwa.

Czas na odpis:6.06.2014

Akareshi szedł przez park na miejsce spotkania z klientami. Zapomniałem powiedzieć tej dziewczynie, że zaprosiłem ją tu bo mam spotkanie z klientem. Wampirek był zmartwiony tym, że nowo poznana dziewczyna może się zdenerwować. Miejsce spotkania było niestety dość słoneczne przez co ruchy wampira znacznie się obniżyły. Bardzo ale to bardzo dziwnie się poruszał starał się wejść w każdą możliwą smugę cienia. Pomimo tego, że był w samym środku słońca stanął jak wryty na widok ludzi, którzy byli najpewniej jego klientami. To jest małżeństwo!? to pierwsza myśl, która przeszła mu przez głowę na ich widok. Pomimo złego pierwszego wrażenia podszedł do dziwnej jego zdaniem pary.
Witam ukłonił się lekko jestem Akareshi o ile dobrze mi wiadomo miałem się spotkać się tu z państwem. Wypowiedzenia tak długiego zdania w słońcu było dla niego dość męczące musiał więc wziąć wdech i zaczął dalej mówić. W celu omówieniu szczegółów misji to chodziło o państwa tak? Spytał ponieważ młoda dama jego zdaniem prędzej byłaby jego córką niż żoną.

-Zaczekaj !- Dobiegła zdyszana, a jej wzrok oznaczał ,,zamorduje cię``.
-Dlaczego ty tak szybko chodzisz ?- Spytała patrząc na ziemie i podbierając ręcę o kolana.
Nagle uświadomiła sobie, że klienci już tu są. -Witam.- Powiedziała zarumieniona, może wzieli już ją za wariatkę ? -Nazywam się Aiko, Aiko Kyoko- Powiedziała uśmiechnięta i się ukłoniła. -Tą sprawe omówimy później...- Szeptem powiedziała do chłopaka, nie odwracając wzroku od małżeństwa.
-Przyszliśmy w sprawie zaginienionego chłopca, czy miał jakiś wrogów, lub państwo kogoś podejrzewa ?- Spytała już poważnie. -O ! Ma pani przy sobie zdjęcia chłopca, a jak nie to może nam go pani opisać ?- Spytała z bardzo poważną miną i co chwile odwracała wzrok w kierunku wampira Wampira, sprawdzając czy przpadkiem nie mdleje od słońca.

Chłopak o zielonych oczach wszedł do parku. Poruszał się dość szybko po brukowanych chodniku wprost do swojego celu czyli fontanny w centrum parku. W jego kroku, postawie i wyrazie twarzy można było zauważyć pewność siebie, to znaczy więcej jej niż ostatnim razem. Dalej jednak jego twarzy wyglądała pogodnie i dość miło z tymi jego dużymi oczyma.

Dość szybko jego oczom okazała się fontanna, nigdzie nie widział jednak pary. W jej poszukiwaniu obszedł fontannę dookoła i dopiero wtedy się zorientował. Właściwie domyślił się tylko dlatego, że usłyszał jak pewna dziewczyna pyta o zaginionego chłopca. Nie było mowy o pomyłce, Akihito nigdy by nie uwierzył, że jeszcze jakieś osoby przyszły tutaj w sprawie zaginięcia innego dziecka. Ale blondyn spodziewał się dwójki, małżeństwa, a nie czwórki ludzi. W drodze do nich jednak zorientował się, że przecież pozostała dwójka może być magami tak jak on chętnymi wykonać pracę. W końcu ostatnim razem też tak było. Na myśl ostatniej misji zadrżał, w końcu zabił na niej czł... Nie zaraz, on nie był człowiekiem. To była istota z innego wymiaru, a pokonując ją ocalił świat. Ta myśl ponownie napełniła go pewnością siebie.
- Witam. Jestem Akihito. - powiedział poważnym głosem, bo nadmierna wesołość nie była wskazana. W końcu byli tu rodzice, których dziecko zaginęło. - Jestem magiem i przychodzę w sprawie ogłoszenia.  

Pracodawcy czekali, aż wszyscy się zjawią. Kiedy trójka magów przybyła na miejsce, głos zabrał mężczyzna.
- Witam was. Nazywam się Rillan Herverd, a to moja żona Anna - powiedział, uśmiechając się smutno. - Dziękuję wam bardzo za przybycie i za chęć podjęcia tej pracy. - Spojrzał na każdego po kolei. - Sytuacja wygląda tak, że nas syn, Gabriel, zaginął tydzień temu. Żona była z nim na spacerze i tylko na sekundę oderwała wzrok, a jego już nie było... - Gdy wypowiedział te słowa, kobieta(?) zaczęła płakać. Mąż pogładził ją po głowie. - To było tu w parku. Policja oprócz kilku nic nie znaczących śladów nie znalazła - w głosie mężczyzny był smutek.
Przez dłużą chwilę nic nie mówił, spoglądał tylko na swoją żonę, która wtulała się w niego niczym małe dziecko do starszego brata. Chlipała sobie cichutko, ale tak naprawdę bardzo to przeżywała. Po chwili zerknął na Aiko, która zadała pytanie o wrogach.
- Nie... raczej nie - powiedział i znów spojrzał na żonę. - A ty jak myślisz, Anno?
Kobieta nic jednak nie powiedziała, pokręciła jedynie głową na znak, że nie miała żadnych wrogów a co dopiero Gabryś... przecież to było jeszcze małe dziecko.

Czas na odpis: 9.06.2014

Hmm nie miał wrogów? a państwo? Spojrzał na małżeństwo. Moim zdaniem ktoś mógłby to zrobić w zemście a wy jak sądzicie? Spojrzał na kompanów miał nadzieje, że to co powiedział jest prawdą nie chciał jedyne chodzić po Magnolii i szukać chłopca. Fajnie by było gdyby to był jakiś gang porywaczy. Lizard był zdenerwowany tym incydentem z restauracji. Nie nie mogę tak myśleć pomyślność misji jest ważniejsze niż moja zabawa mamrotał przed nosem.

//Na przyszłość proszę zaczynać zdania od myślników. ~Nori.

-Dobrze myślisz- Spojrzała na wampira, uśmiechnięta. -Koigo państwo, najbardziej podejrzewa ?- Spytała zamyślona patrząc na małżeństwo. Po chwili zaczęła się rozglądać po parku, może ktoś ich podsłuchuje ? Nie zauważyła nikogo podejrzanego. -Może mial kolege, którmy miał podejrzanych rodziców?- Spytała. -A jakie policja, ma poszlaki ?- Spytała zamyślona. Sądziła, że dobrym pomysłem będzie spytanie co policja znalazła, przecież ułatwi im to śledztwo. -O, jeszcze jedno pytanie, w którym miejscu zniknął ?- Spytała z uśmiechem...

Blondas stał i słuchał tego wszystkiego. Pozostała dwójka myślała tylko o jakichś porywaczach, albo o tym, że mógł mieć jakichś wrogów. Oczywiście tam mogło być, ale nie wzięli pod uwagę jeszcze jednej możliwości. - Dzieciak zwyczajnie uciekł. Na głos nic jednak o tym nie wspominał, przynajmniej jeszcze nie teraz.
- To ja też mam kilka pytań. Po pierwsze, czy mogę dostać namiary na policjantów którzy zajmowali się sprawą? Po drugie - gdzie państwo mieszkają? Po trzecie jak chłopiec wyglądał? Na razie tyle. Akihito miałby może jeszcze kilka pytań, ale to już raczej nie do pary a policjantów bądź sąsiadów ich mieszkania cz domu. Poza tym tak jak dziewczyna chciał dowiedzieć się gdzie chłopczyk zniknął i obejrzeć to miejsce.

Małżeństwo uważnie przysłuchiwało się pytaniom magów, którzy najwidoczniej byli bardzo bardzo ciekawi wszystkich informacji. W sumie to dobrze, mężczyzna czuł pewnego rodzaju ulgę, że trafił na osoby, które poważnie potraktowały swoje zadanie.
- Na pewno nie miał wrogów. Gabriel to dziesięcioletni chłopiec - powiedział zleceniodawca, wzrok skierował na Aiko. - Nie... Gabryś nie utrzymywał bliższych kontaktów z rówieśnikami. Jest bardzo cichym chłopcem. Miał jedną przyjaciółkę, Alicję, ale zmarła dwa miesiące temu w tajemniczych okolicznościach. Od tamtego czasu bardzo zamknął się w sobie. - Wytłumaczył wszystko dokładnie i przytulił mocniej żonę, która ciągle płakała mu w koszulkę. - Anno, pokaż tym miłym ludziom zdjęcie naszego syna - szepnął do niej.
Kobieta skinęła delikatnie głową i odwróciła się w kierunku magów. Z małej torebeczki wyciągnęła nieco pogięte zdjęcie chłopca. Miał kręcone, blond włosy, na jego buzi malował się szeroki uśmiech. Wyglądał niczym aniołek, który jest rysowany na religijnych obrazkach.
- T-to Gabryś - powiedziała kobieta piskliwym głosikiem. Jej oczy były ciągle pełne łez. Było w nich widać rozpacz.
- Jeżeli chodzi o policjantów to byli to panowie Albert Grimmdam oraz Larry Heilover. Gabriel zgubił się tutaj w parku, zaraz przejdziemy w to miejsce. A mieszkamy tutaj, w Clover - powiedział mężczyzna, uśmiechając się smutno.

Czas na odpis: 19.06.2014

-Mam nadzieje, że będzie tam cień bo usycham Powtarzał sobie w myślach chłopak.
-Może uciekł z domu? było to jedyne co przychodziło mu do głowy
-Ech mam nadzieje, że to nie prawda chłopakiem rządziła chęć zabawy i walki.
Gdy zobaczył zdjęcie chłopca od razu przeszła mu myśl o porwaniu. Lizard nie wyobrażał sobie żeby taki chłopiec mógł mieć wrogów.
-On wygląda jak aniołek to nie możliwe wyszeptał pod nosem.

Mężczyzna popatrzył na wszystkich... jacyś milczący byli, jedynie Lizard powiedział coś na temat tego, że mały wygląda jak aniołek. Co w tym dziwnego? Miał taką urodę i tyle. Długie, blond kręcone włoski, nieco pucułowata buzia, ale ogólnie bardzo uroczy i wydawał się być grzecznym dzieciaczkiem.
- To ja może pokażę państwu miejsce, w którym się zgubił mały... - powiedział mężczyzna, by przerwać niezręczną ciszę.
Zaczęli iść w stronę przeciwną, z której przyszli magowie. W sumie nic ciekawego się nie działo. Oprócz tego, że gołąb nasrał Akihito na ramę, a Aiko się potknęła. Ale w sumie to nic takiego.
- To tutaj...
Miejsce jakie wiele w parkach. Wokoło były klomby kwiatów, drzewa... nieopodal znajdował się także plac zabaw. W sumie niczym specjalnym się nie wyróżniało raczej.

Info poboczne:

Lizard, w regulaminie jest punkt, że post musi zawierać PIĘĆ PEŁNYCH LINIJEK TEKSTU. Proszę, żeby następnym razem one były.

Czas na odpis: 27.06.2014

Zaczęła iść za małżeństwem. Gdy byli w połowie drogi potknęła się o kamień. Zresztą to chyba nic, bo blondyn, dostał ptasią kupą. Wracając do rzeczy, wreszcie dotarli do miejsca zaginięcia chłopca.Aiko oddaliła się od grupy, pozwiedzała tereny dookoła miejsca porwania chłopca.Nie znalazła nic. Na placu zabaw bawiące sie dzieci. Wokół drzewa. Wynik jej szukań wynosił: 0 poszlak, wskazówek. Może coś ominęła? Podeszła do małżonków, zniesmaczona.-Jakie poszlaki ma Policja?- Spytała małżonków.

Blondyn zmrużył zielone ślepia na ptaka, który go zbombardował. Gdyby nie miał na głowie teraz misji i rodziców w żałobie pewnie pogoniłby za gołębiem ciskając w niego co jakiś czas kamieniami. Tak tylko wydał z siebie gniewny ponury pomruk. Nie czas był teraz na to.
Kiedy dotarli na miejsce i rodzice wskazali miejsce w którym chłopak zaginął Akihito rozejrzał się dookoła. Przeszedł się w tą i z powrotem w poszukiwaniu jakichś poszlak chociaż wątpił, że cokolwiek znajdzie. W końcu minęło już sporo czasu i jeśli faktycznie jakieś ślady były to zapewne zostały już zatarte. Nie przejmował się więc jeżeli nic nie znalazł.
- To chyba wszystko, my się resztą zajmiemy. Jeśli tylko byliby państwo tak mili i wskazali mi drogę do policjantów zajmujących się sprawą, chcę z nimi porozmawiać. Poza tym to już wszystko, niech państwo czeka na wyniki naszych działań w domu. - powiedział miło blondyn uśmiechając się do nich ciepło. Jeszcze nie miał żadnych pomysłów, ale liczył że to się zmieni niebawem, po rozmowie z funkcjonariuszami.

Lizard podążał za małżeństwem powolnym krokiem był kilka metrów w tyle za towarzyszami. Lecz oni na pewno słyszeli jak się śmiał z ich wpadek. Potknięcie się Aiko go nie ruszyło, ale zbombardowanie Akhito już tak.
-Ech zawsze oni mnie ubiegają zawsze jak chce coś powiedzieć oni mówią to pierwsi. Narzekał cicho pod nosem patrząc na towarzyszy. Rozglądał się po okolicy naiwnie szukając jakiś śladów jednak po chwili uświadomił sobie, że jakby były to już zatarte.
-Nie mam żadnego pomysłu czemu zniknął ech........ powiedział to na tyle głośno, że małżeństwo mogło to usłyszeć. Zaraz po wypowiedzeniu zdania spojrzał na klientów ucieszył się ponieważ nie wyglądało na to, że usłyszeli tego co mówił. Miał także nadzieję, że policjanci naprowadzą ich na jakiś trop ponieważ nikt nie wyglądał jakby miał jakiś pomysł.


Sory nie policzyłem linijek obiecuję poprawę sory że tak późno post

Akihito przeszukiwał teren z nadzieją, że coś znajdzie, ale jakoś w to wątpił. A szkoda, że nie wierzy w siebie! No ale nic.Mimo tego i tak jego oczy ujrzały kawałek kartki, a na  nim literę "G". Jak Gabryś. Mag podniósł karteczkę. Była brudna i pogięta, oraz najwyraźniej ktoś oderwał kawałek, bo można było zobaczyć postrzępienia na krawędzi kartki. Teraz pytanie, czy to ma coś wspólnego ze zniknięciem chłopca? A może ta litera to tylko zbieg okoliczności?
- Policja? Policja znalazła kawałek rozdartego materiału ze spodenek Gabriela. Oraz ślady butów - powiedział mężczyzna ku Aiko, która się tym zainteresowała. Następnie zwrócił się ku Akihito. - Musicie wyjść z parku, tamtym wyjściem. - Wskazał palcem. - Potem skręcić w lewo i iść cały czas prosto. Komisariat jest na samym końcu - powiedział mężczyzna i się uśmiechnął w kierunku maga.
Para udała, że nie usłyszała komentarza Lizarda. Jak na razie nikt nie wiedział, czemu ich syn zniknął, ale może w najbliższym czasie się dowiedzą.

Czas na odpis: 8.07.2014