Park Clover

First topic message reminder :

Niewielki park, w którym często ludzie się spotykają, by porozmawiać, pospacerować czy po prostu spotkać się ze znajomymi i gdzieś pójść. Panuje tutaj cisza i spokój. Wokół sama zieleń, czyste powietrze, a w samym środku parku jest dość sporych rozmiarów fontanna. Co kilka metrów jest ławeczka, na której można usiąść i odpocząć.


Zleceniodawcy wysłali do magów list, w którym zawarli datę i miejsce spotkania. Nie chcieli, by magowie przychodzili do ich domu, dlatego też postanowili, że spotkają się o godzinie 16:30 w cloverskim parku przy fontannie. Był to centralny punkt całego parku, więc trudno byłoby o to, żeby nie trafić.
Na magów czekała dwójka ludzi. Niziutka kobieta, mierząca nieco ponad metr pięćdziesiąt i jej mąż - wysoka, dwumetrowa tyka. Kobieta była ubrana na czarno, każdy kawałek jej ciała był zasłonięty materiałem. Nawet na rękach miała koronkowe rękawiczki. W dłoniach trzymała parasolkę, która chroniła jej mlecznobiałą skórę przed promieniami słońca. Za to jej mąż był ubrany zwyczajnie... zwykłe dżinsy, biała koszula i krawat przy tym jedynie. Jak się na nich patrzyło to sprawiali raczej wrażenie ojca z córką niżeli małżeństwa.

Czas na odpis:6.06.2014

Blondyn naprawdę nie spodziewał się niczego znaleźć, w końcu minęło już trochę czasu, dodatkowo miejsce badała policja. A tu proszę, jednak coś się znalazło. Mała, pogięta i brudna karteczka. Nawet nie zwróciłby uwagi na ten śmieć gdyby nie to, że była na niej jedna literka - "G".
- Jak Gabryś... - bąknął pod nosem. Ale wcale nie musiało to mieć związku z tą sprawą. Ale jeśli nie mógł to być ważny ślad, dlatego Akihito nie mógł tego zignorować.

- Dziękuję. - odpowiedział kiedy mężczyzna wskazał mu drogę. - To chyba wszystko, teraz państwo powinni wrócić do domu i tam czekać na dalsze informacje.
Jeśli małżeństwo go posłuchało zabrał się do pracy. Wypytywał o komisariat, ale po odnalezieniu karteczki zdecydował się odłożyć wizytę w nim na potem. Najpierw postanowił poszukać śladów podobnych to tego kawałka kartki nieco dalej. Za obszar poszukiwań obrał sobie kierunek w którym potencjalnie mogli uciec bandyci. Była to nikła nadzieja, ale tym razem Aki liczył że się nie myli.

Mężczyzna skinął jedynie głową i wziął swoją żonę za rękę i poszli w kierunku przeciwnym, niżeli był komisariat. Akihito, jako jedyny z grupy, starał się poszukać nowych poszlak. W sumie to dobrze. Chłopaczyna był zainteresowany chociaż misją, nie co Ci jego dwaj kompani, którzy stali wryci w ziemię i chyba nawet nie mieli zamiaru się ruszyć. No i chyba tego pożałowali, bo właśnie biegła dość sporych rozmiarów pani i nie zauważyła naszej kochanej dwójki i po prostu do nich dobiła, przewracając na ziemię. Oboje sobie obtarli trochę dłonie...
- Przepraszam! Wszystko dobrze? - zapytała i uśmiechnęła się do nich.
Za to Akihito szukał... na razie nic nie znalazł, ale kto wie, czy czegoś nie znajdzie?


Lizard - Obtarte dłonie, trochę piecze.
Aiko - Obtarte dłonie, trochę piecze.

Czas na odpis: 14.07.2014

Nie wiedziała zbytnio co robić. Akihito coś tam znalazł, troszeczkę ją to zaciekawiło i gdy do niego podeszła wpadła na nią kobieta-olbrzym. Przeprosiła ją, a ta kiwnęła głową. Otrzepała ręce i będąc przy chłopaku zauważyła zaniedbaną karteczkę z literką "G". Od razu wpadła na pomysł. Trzeba będzie poszukać reszty literek, może to zaprowadzi ich do chłopca. Zaczęła rozglądać się za literkami. Nagle coś przykuło jej uwagę. Pomiędzy zieloną trawą, zauważyła skrawek brudnej, pogniecionej kartki. W momencie gdy zaczęła odchodzić, potknęła się o kamień, pod którym leżała trzecia kartka...
Niegdyś nie znalazła nic godnego uwagi. Wycinek z gazetki, pobrudzona kartka itp.

Akihito myślał podobnie jak dziewczyna z Fairy Tail. Liczył, że znajdzie jakieś kolejne karteczki, które wskazałyby mu w którą stronę powinien się udać, dały by mu jakieś wskazówki. Myślał, że tą karteczkę zostawili porywacze. Było to trochę zarozumiałe z jego strony, ale był przekonany że nie przypadkiem policjanci i cała reszta jej nie dostrzegli - została zostawiona w takim miejscu, aby tylko ktoś wystarczający spostrzegawczy ją dostrzegł. Inną możliwością na którą liczył było to, że to sam Gabrysiek zostawił jakiś ślad, aby można było go odnaleźć, ale tą opcje w sumie szybko odrzucił. Bo skąd chłopak miałby pod ręką kartkę i długopis, żeby wypisać swój inicjał na niej? Nie mniej wierzył, że pochwycił odpowiedni trop i starał się odnaleźć więcej elementów tej układanki. Najpierw w najbliższej okolicy od znalezienia pierwszego karteczki. Potem nieco dalej, także w miejscach mniej widocznych na pierwszy rzut oka, czy może nawet przede wszystkim w takich miejscach.
Jeśli jednak przez dłuższą chwilę nie odnajdzie żadnej nowej poszlaki zadecyduje się odwiedzić komisariat.
- Idę się spotkać z tymi policjantami. Chyba, że macie jakieś inne pomysły? - poczekał na ich odpowiedź, może akurat coś im wpadło do głowy. Tak czy inaczej potem zapewne nie zostało mu nic innego jak udać się na spotkanie z tymi funkcjonariuszami.

MG

Szukanie karteczek jest dość mądrym pomysłem. Znaleźli jedną i to na dododatek z pierwszą literką imienia chłopca. To musiało coś znaczyć, co nie?
Jeżeli chodzi o Aiko to nie potknęła się o kamień. Jak zostało napisane w poprzednim poście na nią i Lizarda wpadła gruba baba, która chyba chciała schudnąć. Wróżka i jej towarzysz nadal byli na ziemi. Kobieta chyliła sie nad nimi. Głowa Lizarda, jakby się odwrócił, wylądowałaby w obfitym biuście nieznajomej.
- Wszystko dobrze? - zapytała raz jeszcze.
Akihito tymczasem zobaczył kolejny skrawek kartki. I na nim była literka "H". Była bardzo podobna do poprzedniej. Brudna, pognieciona i jakby wyrwana na szybko.

Lizard - Obdarte dłonie, trochę piecze.
Aiko - Obdarte dłonie, trochę piecze.

Porszę, żeby nie decydować co się znalazło itp. O tym decyduje MG. I nie ignorować tego, co napisałam.

Czas na odpis: 18.07.2014

Akihito z pożałowaniem popatrzył na pozostałą dwójkę, która aktualnie miała spotkanie bliskiego stopnia z jakąś panią. Wyglądało na to, że cały ciężar misji spadnie na jego barki bo jego "towarzysze" byli chyba raczej niezbyt kompetentnymi specjalistami. Nie było więc co liczyć na ich pomoc, blondyn miał jedynie nadzieję że zleceniodawca uwzględni to wszystko podczas wypłacania nagrody. Ale, żeby ją dostać najpierw trzeba będzie znaleźć chłopaka.
Dlatego właśnie młody Jerome szukał dalej jakichś śladów i to opłaciło się, bo w łapy wpadł mu kolejny skrawek papieru. Tym razem była na nim literka "H".
- G i H ... Grimoire Heart? - zaczął rozkminiać pod nosem. Gdyby faktycznie była to sprawka mrocznej gildii to by troszkę skomplikowało sprawy. Ale literki "G" i "H" pasowały do czegoś jeszcze. Co w sumie było chyba bardziej prawdopodobne, przynajmniej Akihito miał taką nadzieję. Jednak co mu to dawało? Co najwyżej mógł w ten sposób potwierdzić, że faktycznie w tym miejscu chłopak został porwany, bo nie wydawało mu się prawdopodobne, żeby był to zbieg okoliczności. Ale kto zostawił tutaj te karteczki i dlaczego pozostawało dla niego zagadką. Ale miał zamiar ją rozwiązać. W każdym razie nie było sensu póki co udawać się na komisariat, potrzebował czegoś więcej niż te dwie karteczki, bo to nic mu nie dawało.
Spojrzał jeszcze raz na pozostałą dwójkę, a potem zostawił ich samym sobie i ruszył na poszukiwanie kolejnych śladów, aby rozwiązać tą zagadkę. Pytanie brzmiało gdzie powinien szukać. Zdecydował się udać nieco dalej, bowiem wszystko co tutaj było zapewne zostało już odnalezione.

Czyżby dzielny Akihito musi solować misję?! Na to wychodzi, bo pozostała dwójka nadal się nie uporała z dość dużym ciężarem (dosłownie i w przenośni) grubego babsztyla, który coraz bardziej się denerwował, że ją ignorują. Spojrzała na Aiko i Lizarda, podniosła ich z ziemi tymi swoimi wielkimi, pulchnymi łapami (jedna ręka była grubsza niż noga od Akiego) i zlustrowała ich wzrokiem.
- Jak Helga pyta, czy wszystko dobrze, to musicie odpowiedzieć, dzieciuchy! - powiedziała zdecydowanie niezadowolona z tego, że tak to poszło. - Wszystko dobrze? - powtórzyła swoje pytanie raz jeszcze. Tym razem po raz ostatni.

Tymczasem Akihito szedł przed siebie, zostawiając dwójkę swoich towarzyszy w tyle. A to niedobry! Jednakże chyba mu to na dobre wyjdzie. Dostanie zapewne więcej kasy od Aiko i Lizarda, którzy jak na razie niczym się nie popisali. Szedł tak przed siebie, oglądając się na prawo i lewo, a wtedy zauważył niewielki błysk, jakieś pięć metrów przed sobą. Wyglądało na to, że słońce odbija się od jakiejś powierzchni, połyskując przy tym delikatnie.

Stan postaci:

Lizard - Obdarte dłonie, trochę piecze.
Aiko - Obdarte dłonie, trochę piecze.

Czas na odpis: 1.08.2014

Z tamtej dwójki nie było żadnego pożytku, więc Akihito nie tracił już więcej swojej uwagi na nich. Trochę współczuł rodzicom zaginionego dzieciaka, że do tej misji zgłosiła się dwójka jak Lizard i Aiko. Ale Aki nie miał zamiaru tracić więcej na nich czasu. Zamiast tego wolał skupić się na misji. Skoro cała odpowiedzialność spadła na niego trzeba było się postarać.
Więc kierując swoją uwagę na właściwe tory - czyli misję - blondyn szukał kolejnych poszlak, które rzucą jakieś światło na sprawę tajemniczego zniknięcia. Nadal nie chciał iść jeszcze na komisariat, bo nie wiedział czy w ogóle pchnie to sprawę do przodu, przynajmniej póki nie znajdzie czegoś jeszcze. Kiedy zauważył błysk kilka metrów przed sobą miał nadzieję, że nie będzie to jakaś rozbita butelka czy inny śmieć, a jakiś kolejny ślad. Znalazł już dwie karteczki, które najprawdopodobniej miały jakiś związek ze sprawą. Był więc dobrej myśli i miał dobre przeczucia co do tego błyszczącego przedmiotu przed sobą. Właśnie jego obrał sobie chwilowo za cel, trzeba było czym prędzej sprawdzić z czym ma się do czynienia. Jeśli to faktycznie było coś związanego ze sprawą znaczyłoby to, że Akihito podąża we właściwym kierunku. Dlatego bez zastanowienia rusza dalej licząc, że doprowadzi go to do jakiegoś rozwiązania.

Zacznijmy od naszej fantastycznej dwójki. Gruba kobieta była bardzo zniesmaczona ich zachowaniem. Mruknęła coś pod nosem i pobiegła dalej. Aiko i Lizard niestety jednak nie wiedzieli, gdzie poszedł Akihito - stracił się im z oczu. Po prostu postanowili wrócić do siebie, nie mieli po co już tu siedzieć.

Jeżeli chodzi o samego Akihito - chłopak postanowił pójść w stronę błyszczącego czegoś. Czy słusznie? Trudno stwierdzić. Oczom młodego maga ukazała się srebrna bransoleta z zawieszką w kształcie łezki, zrobioną z bliżej nieznanego pochodzenia niebieskiego kamienia. Wyglądała raczej na kobiecą i była uszkodzona - zapięcie było zerwane, jakby posiadaczka bransoletki się wyrywała. Nic specjalnego jednak w niej nie było i równie dobrze, mogła zgubić ją jakaś przypadkowa kobieta.
Jeżeli chodzi o jakieś inne rzeczy to Akihito niczego nie dostrzegał. Może będzie coś dalej, kto wie?

Aiko i Lizard - 1PD, wypadacie z misji.

Dwójka "towarzyszy" już zniknęła z oczy blondaskowi, ale spoglądając za plecy i nie dostrzegając ich na specjalnie zmartwionego nie wyglądał.
Kiedy za to podniósł jakąś bransoletę z nadzieję, że to kolejny ślad w sprawie porwania chłopczyka troszkę się zasmucił. Była to raczej kobieca biżuteria i w żaden sposób nie udało mu się jej powiązać z porwaniem Gabriela. Chociaż wyglądało na to, że była zerwana. Jakby ktoś się w niej szarpał, aby się uwolnić. Czyżby kolejne porwanie? Akihito optymistycznie założył, że właśnie tak było. Ma coraz więcej poszlak, więc włożył bransoletkę do kieszeni u ruszył dalej. Nawet jeśli nic nie znajdzie może wrócić na komisariat i z tym wszystkim co znalazł do tej pory może uda się z pomocą policji na coś wpaść. Może chociażby skierowaliby go do pani, która jest właścicielką ostatniego znaleziska. Wtedy mógłby ją zapytać w jakich okolicznościach zgubiła swoja cenną biżuterię. Może dowiedziałby się czegoś od niej. Kto wie kto wie... Więc nie załamywał się, wciąż nie był w martwym punkcie nawet jeśli niczego więcej nie znajdzie.

To czy to było kolejne porwanie to się w najbliższym czasie okaże... ewentualnie może to być po prostu zgubiona przez jakieś dziewczę bransoletka, która była na spacerze w parku z psem, kotem czy innym stworzeniem, prawda? Akihito już miał pewnie zamiar chować bransoletkę do kieszeni, gdy zobaczył na niej grawer "GH". Kolejny przypadek? Kto wie!
W parku zrobiło się nagle głośno. Źródłem hałasu była kłócąca się para nieopodal dzielnego maga. Nie do końca rozumiał słowa, ale czasem doleciało do niego jakieś przekleństwo czy coś w ten deseń. Nie wyglądało to prawdę mówiąc za ciekawie, no ale co w tym dziwnego? Pary się czasem kłócą, nawet te najbardziej udane.

Jako że żadnego odzewu nie ma, misja zakończona klapą.

+2 PD.

Ellej dotarł do Clover. Właśnie tutaj chciał wstąpić do sklepu żeby zdobyć informacje o cenie materiałów, które potrzebuje. Nie wiedział ile to może kosztować, ale coś czuł że raczej nie uda mu się zdobyć tego co potrzebuje tak z marszu. Prawdopodobnie nie było go stać nawet na lakrymę potrzebną do zamknięcia magii w mieczu. Będzie miał jednak świadomość ile kasy musi w sumie zdobyć. Aktualnie szedł przez park rozglądając się to w prawo to w lewo ciekaw okolicy. Miasto było całkiem łądne, ale nie miał zamiaru zabawić tutaj zbyt długo. W końcu trzeba było zabrać się do jakiejś roboty żeby zdobyć więcej pieniędzy. I z takimi przemyśleniami udał się w stronę sklepu.

z/t

Dokąd kroki podróżującego mogą zaprowadzić, tego nigdy nie można być pewnym. Jednakże jeśli ma się jakiś cel, to przecież prędzej czy później się do niego dotrze. Wystarczą chęci i stałe dążenia oraz nieustanna praca nad sobą! Mimo, iż nieraz się gubię i ciężko mi odnaleźć mój własny cel, to jednak nie mam zamiaru się poddawać! Cały czas będę iść przed siebie, aż w końcu może od kogoś się dowiem, tego co chcę wiedzieć! A konkretnie, to jak zostać rycerzem!
Rycerzem na białym ogierze, w lśniącej zbroi! Szlachetnym obrońcą uciśnionych! Uosobieniem dobroci i sprawiedliwości! Szerzącym pokój i zgodę wszędzie tam, dokądkolwiek dotrze! Tego właśnie najbardziej bym pragnął... Tylko nie mam pojęcia jak się do tego zabrać... Gdzie szukać... I co zrobić w tym celu... Prędzej, czy później, to się na pewno uda! Dam radę! Nie mam zamiaru się poddawać!
Zatem podnoszę się z trawnika, na którym spędziłem ostatnią noc, żeby wyruszyć w kolejną podróż! Po rycerstwo! Po szlachectwo! W imię wyższego dobra!

MG

Rycerstwo marzeniem tego chłopca było. Jak jednak jednym zostać, tego nie wiedział więc za pierwszy krok wziął sobie dowiedzenie się tego. Lecz skąd, lecz jak? Nad złotowłosym zdawało się że czuwała dobra wróżka, gdyż gdy tak kręcił się po parku jego gołębica przysiadła na ziemi i spojrzała na swojego towarzysza wyczekująco. Bo tak, przysiadła na ulotce która na pewno by Feelana zainteresowała. Zlot Rycerzy Fiore, odbyć miał się w Clover. Mało tego odbyć miał się dzisiaj, gdy słońce zacznie kryć się za drzewami. A czy była lepsza osoba która mogła mówić o rycerstwie, niż sam rycerz?

To... To chyba na pewno musi być przeznaczenie! Niewątpliwie! To, że znalazłem się w tym momencie akurat w Clover, (bo to chyba Clover czyż nie?) nie może być przypadkiem! To może być właśnie moja szansa na zostanie prawdziwym rycerzem! Lecz nie mogę zapomnieć komu to wszystko zawdzięczam.
- Sisi, jesteś przewspaniała i przegenialna! - wykrzykuję radośnie, przytulając do siebie Sisi.
Następnie podnoszę ulotkę, aby dokładnie przeanalizować jej treść. W które miejsce się udać i w jakim czasie... Wynika z tego, że coś około wieczora, więc chyba mam jeszcze trochę czasu na przygotowanie mentalne. Bo jakiż to zaszczyt móc spotkać prawdziwych rycerzy! I to z całego Fiore! Niesamowite! Będę musiał zachować właściwe obyczaje, wyrażać zupełny szacunek,  a także będę musiał się przed nimi jakoś wykazać, aby zechcieli przyjąć mnie w swój poczet! To raczej nie będzie łatwe, ale się postaram! Tylko najpierw, trzeba znaleźć to miejsce... I upewnić się, że to na pewno Clover...