Park Clover

First topic message reminder :

Niewielki park, w którym często ludzie się spotykają, by porozmawiać, pospacerować czy po prostu spotkać się ze znajomymi i gdzieś pójść. Panuje tutaj cisza i spokój. Wokół sama zieleń, czyste powietrze, a w samym środku parku jest dość sporych rozmiarów fontanna. Co kilka metrów jest ławeczka, na której można usiąść i odpocząć.


Zleceniodawcy wysłali do magów list, w którym zawarli datę i miejsce spotkania. Nie chcieli, by magowie przychodzili do ich domu, dlatego też postanowili, że spotkają się o godzinie 16:30 w cloverskim parku przy fontannie. Był to centralny punkt całego parku, więc trudno byłoby o to, żeby nie trafić.
Na magów czekała dwójka ludzi. Niziutka kobieta, mierząca nieco ponad metr pięćdziesiąt i jej mąż - wysoka, dwumetrowa tyka. Kobieta była ubrana na czarno, każdy kawałek jej ciała był zasłonięty materiałem. Nawet na rękach miała koronkowe rękawiczki. W dłoniach trzymała parasolkę, która chroniła jej mlecznobiałą skórę przed promieniami słońca. Za to jej mąż był ubrany zwyczajnie... zwykłe dżinsy, biała koszula i krawat przy tym jedynie. Jak się na nich patrzyło to sprawiali raczej wrażenie ojca z córką niżeli małżeństwa.

Czas na odpis:6.06.2014

MG

No i jakoś szło. Konie już za bardzo nie szalały, zdawało się nawet że zaczęły lubić Feelana, aż tu nagle gdy mył jednemu z nich zad, ten pierdnął. Był to chyba najbardziej śmierdzący bąk, jakiego Feelan czuł w swoim życiu. Aż zaczął kaszleć bo oberwaniu tą biologiczną bronią prosto w nozdrza. Rzecz jasna wszystkie konie jak jeden mąż zaczęły rżeć ze śmiechu. Widocznie bardzo je ta sytuacja rozbawiła. W końcu przyszedł jednak do niego Nicolas.-Dobra młody. Idź napij się piwa i zjedz kiełbaskę. Musisz nabrać nieco masy!-Zawyrokował mężczyzna i pociągnął Feelana do miejsca, gdzie przy stołach siedzieli rycerze. Miał teraz zasiąść z nimi wszystkimi!

Spoiler:

To było doprawdy wstrętne i okrutne... Ja tylko próbowałem być miły i umyć konie, a te... Tego typu żarty nie są wcale śmieszne... Co prawda, nie ma się co złościć, w końcu to tylko konie. Co prawda niezbyt wychowane i kulturalne, ale cóż na to poradzić? Nie jestem jednak w stanie nawet się do nich uśmiechnąć. Mogę tylko w milczeniu znosić okrutny smród, którym szczycą się te wierzchowce. Jednakże swoje z nimi już zrobiłem! To poprawia nawet humor i ponownie przepełnia entuzjazmem.
I w nagrodę aż mogę zasiąść do stołu wraz z rycerzami! Chociaż raczej powinienem im usługiwać, jako giermek, ale jeśli taka jest ich wola, żeby zasiadł wraz z nimi. Odmówić przecież nie mogę! To zaszczyt ogromny! Zwłaszcza, że jak to określił Sir Nicolas, muszę nabrać masy! Więc jakby nikt nie miał nic przeciwko, to chętnie poczęstowałbym się kiełbasą. A jakby był jakiś chlebek, to podzieliłbym się nim z Sisi! Co zaś do piwa...
- Chyba jestem na to jeszcze za młody - oznajmiam z niepewnym uśmiechem. Może i jest to szlachetny trunek, dla szlachetnych wojowników, ale poniekąd mąci na umyśle. Tak słyszałem, wszakże nigdy nie próbowałem. Nie wiem czy powinienem... Czy aby na pewno bym mógł...

MG

Za młody? A gdzie tam! Nicolas postawił przed Feelanem ogromny kufel z piwem.-Nie gadaj, pij! Rycerz musi umieć pić! W wielu sytuacjach będzie się od ciebie wymagało udziału w zabawach a co za tym idzie, picia! Musisz wyrobić sobie mocną głowę-Huknął Nicolas, na co zawtórowali mu inni rycerze, stukając się kuflami.-Młody, wiesz jak to mawiają u nas?-Zaczął siedzący obok Terry.-Chleją zbóje, piją rycerze-I cokolwiek to oznaczało, rycerze znów radośnie zgodzili się z Terrym i napili piwa. Tego samego chyba oczekiwano od Feelana. Mimo wszystko.

Początkowo nie jestem zbytnio przekonany, co do trunku. Wszakże wiele się słyszało o tym, jakby to alkohol niszczył żywota wielu ludzi, jakoby to był zły, okropny i okrutny. Jednakże to głównie przez to, że stawiano go jako coś ważniejszego, aniżeli wszelkie inne rzeczy. W teorii, wszystko może być równie złe co alkohol i piwo, jeśli się tego źle używa. Zaś patrząc na rycerzy i słysząc ich słowa, czyż nie mógłbym stwierdzić, że piwo może być czymś dobrym? Coś jest w słowach, które wypowiada rycerz obok Terry'ego. Wszystko należy czynić z umiarem, z odpowiednim podejściem, a także z głową. Poza tym, źle jest odmawiać temu, co jest oferowane, chyba, że to coś ewidentnie prowadzi do zła. Zaś ci rycerze na pewno chcą dla mnie jak najlepiej! Jeśli mam być kiedyś taki jak oni, to chyba powinienem nauczyć się pić! A nauczyć, oznacza, że robić to z rozwagą. Jeśli kiedyś picie ma stać się dla mnie przeciwnością i przeszkodą, to muszę nauczyć się z nią walczyć! Do tego też należy wyrobić sobie mocną głowę! Chwytam więc postawiony przed sobą kufel, lecz zanim przyjdzie się z niego napić, jest jeszcze jedna kwestia do rozważenia.
- Sisi, myślisz, że mogę? - zapytałbym swej najpiękniejszej, najcudowniejszej i najmądrzejszej gołębicy. Nie chcę, żeby sobie cokolwiek złego sobie o mnie pomyślała. Jej zdanie jest dla mnie niebywale ważne. W końcu to ona zawsze przy mnie była, nawet jeśli tego nie dostrzegałem. Zatem chcę nadrobić te wszystkie lata i pokazać jak jest dla mnie ważna!
I jeśli nie miałaby nic przeciwko, to z radością spróbowałbym jak smakuje ów trunek, w towarzystwie Fioryjskiego rycerstwa. Gdyby jednak Sisi się nie zgodziła, to z przykrością musiałbym odmówić. Aczkolwiek uśmiechnąłbym się do mej gołębicy. To, żeby była zadowolona i szczęśliwa u mego boku jest najważniejsze. W końcu żadne rycerstwo nigdy nie będzie równie szlachetne, co prawdziwa miłość.

MG

Alkohol był zły, czy dobry? Było to bardzo ważne pytanie, na które Feelan odpowiedź musiał znaleźć sam. Jednak teraz nie było na to czasu, a to właśnie teraz wymagano od niego picia. Sisi usiadła przed nim na stole-No nie wiem Feelanie. Nie jestem pewna, ale to droga do twojego marzenia. Czasem trzeba podejmować ciężkie decyzje. Uznajmy to za pierwszy krok-Odparła dalej jednak niespokojna ze względu na ten pomysł. Koniec końców Feelan się napił. I nic. Nie umarł. Było... no w smaku było jak piwo. Co kto lub.-Widzisz młody? Jak chcesz to umiesz.-Nicolas klepnął go w plecy.-Więc, dlaczego chcesz być rycerzem?-Zapytał Terry.

Skoro Sisi pozwala, to nie ma co sobie żałować. Uśmiecham się do niej i piję. Choć napój ten ma dość dziwny smak oraz śmierdzi, to jednak nie jest taki zły. Gdyby nie ten nieprzyjemny zapach, to może i byłby całkiem dobry. Na pewno idzie z czasem się przyzwyczaić. Jednak zdecydowanie preferowałbym herbatę, aniżeli to. Tylko czy rycerze pijają herbatę? Może czasem... W każdym razie, najważniejsze jet to, że nie zawodzę ani Sisi, ani rycerzy! I można dalej świętować i się radować! Bo powodów do radości jest dużo!
- Hehe... No staram się! - odpowiadam radośnie Nicolasowi na jego pochwałę. Miło zyskać jego uznanie, nawet za samo picie piwa. Następnie spoglądam na Terry'ego, uśmiechając się dumnie.
- Z wielu powodów. Rycerze są szlachetni, bronią słabszych, czynią dobro. I walczą na turniejach! Ogółem, są wspaniałymi ludźmi! Chciałbym zostać wzorcowym rycerzem! Mistrzem miecza i istnym wzorcem do naśladowania. Chciałbym, żeby ludzie widząc we mnie dobro, sami zaczęli je czynić. Dlatego też, żeby to się stało muszę się stać kimś ważnym. Tak ważnym, jak rycerz! - oznajmiam wyniośle, po czy biorę kolejny łyk piwa. Nad wszystkim jednak panuję! Myślę trzeźwo i rozważnie! I nie mam zamiaru zrobić niczego głupiego! Poza tym, w razie czego, to pilnuje mnie Sisi. Oraz pozostali rycerze.

MG

Picie, było nieodzownym elementem, każdej biesiady. Czasem i rycerz musiał umieć się zabawić. Teraz więc wszyscy jedli i pili a jakiś minstrel nawet zaczął coś grać na mandolinie.-Słuchaj młody. Śpiewać oraz grać na instrumentach, też by wypadało żebyś się nauczył.-Zauważył nagle Nicolas.-Oraz historii Fiore. I kartografii. Taktyki i strategii!-Dodał Terry. Przed Feelanem zdawało się że lata nauki, nim osiągnie poziom prawdziwego rycerza.-Myślę że każdy powinien młodego na trochę nauki wziąć.-Zauważył Nicolas. Wtedy też odezwał się łysy brodacz, siedzący naprzeciw Terrego.-To biorę młodego pierwszy, dobrze żeby się nauczył obchodzić ze zwierzętami, a wiecie ile u mnie koni.-Spojrzał na Feelana ciemnymi oczami.-Jestem sir Conor McKimney chłopcze.-Przedstawił się Feelanowi. Nicolas zaś skinął głową na ten pomysł, więc wyglądało na to że po zlocie, wpadnie wpierw w ręce sir Conora.

Atmosfera jest naprawdę wspaniała! Niewątpliwie, to przyjemniejsza część rycerskiego życia, na którą z pewnością każdy rycerz sobie zasługuje. Kiedy są powody do świętowania i radowania, to wtedy powinnością jest, żeby się dobrze bawić! Instrumenty pięknie brzmią, a jadło zacnie smakuje. Czegóż jeszcze chcieć więcej?
- Zawsze chciałem grać na harmonijce. Zaś pieśni parę się w życiu już słyszało. Znam trochę ballad i przyśpiewek - oznajmiam dumnie.
Najgorzej z tego wszystkiego brzmi jednak kartografia... Orientację terenową, to mam jednak beznadziejną. Jednak taktyka, strategie i historia brzmią wspaniale! To wszystko musi się wiązać z wielkimi, wspaniałymi rycerskimi bitwami, przełomowymi wydarzeniami i licznymi heroicznymi wyczynami! Z ogromną chęcią bym się tego wszystkiego nauczył!
Lecz niefortunnie, nauka ma się zacząć od zwierząt. Oczywiście jest to z pewnością przydatna wiedza, ale wciąż w pamięci pozostaje obrzydliwe zachowanie koni... Może jednak jak się z nimi lepiej zapoznam, to będą mnie przyjaźniej traktować i przyjemnością zostanie współpraca z nimi.
- To będzie dla mnie zaszczyt, móc ci służyć, Sir - oznajmiam, skłaniając się Sir Connorowi. Najwidoczniej to od niego teraz zależy mój los i jemu przyjdzie mi usługiwać. Niech więc i tak będzie!

MG

I tak noc jak długa powoli się kończyła. Na zabawie, śmiechu, jedzeniu, piciu. Feelanowi udało się utrzymać przytomność, choć od alkoholu, trochę zakręciło mu się w głowie. A gdy rano się obudził, chciało mu się pić. Ale głowa nie bolała więc było dobrze! Większość rycerstwa już się zebrała, scenę już zbierano, a do Feelana podeszli jeszcze Nicolas i Conor.-Trzymaj młody mój adres, widzimy się za 3 dni-Powiedział Conor odchodząc. Na kartce było napisane tylko "Wioska Hvaat". Tam widocznie musiał teraz trafić Feelan.-Pomóż posprzątać-Powiedział na pożegnanie Conor i również odszedł.

//Napisz z/t i zrobię ci nowy temat//

Pierwszą rycerską ucztę mam już chyba za sobą. Z pewnością będzie jeszcze wiele okazji do podobnych świętowań, które mogą być nawet o wiele bardziej huczne, aniżeli ta. Ale na to jeszcze przyjdzie pora. Póki co, to trzeba się zająć tym, co jest teraz. Więc najpierw przydałoby się znaleźć coś do picia, a także i pożegnać rycerzy, na jakiś czas.
- Rozumiem, Sir - oznajmiam, skłaniam się, po czym zbieram się do posprzątania całego bałaganu. Im szybciej się za to wezmę, tym szybciej skończę i tym szybciej będę mógł wyruszyć na poszukiwania Wioski Hvaat. Jak mniemam to może ona cała podlegać Sir Connorowi! Chociaż o tym przyjdzie się przekonać, kiedy już tam przybędę. Służba u niego może być naprawdę niesamowitym przeżyciem! Już nie mogę się doczekać, na czym dokładnie będzie dokładnie polegać! Na pewno na zajmowaniu się końmi i zwierzętami. Ale cóż z nimi trzeba będzie robić? To wszystko jest takie ekscytujące! Więc zaraz po uprzątnięciu terenu, najlepiej byłoby czym prędzej wyruszyć. Z mą orientacją terenową może być z tym ciężko, ale trzy dni może wystarczą na dotarcie do tej wioski... Oby...

z/t