Stepy Kharu

Rozległe tereny stepowe, ciągnące się przez dużą część zachodniego Pergrande. Wielu ludzi zamieszkujących te tereny, tworzy jedynie niewielkie osady lub prowadzi koczowniczy tryb życia, poruszając się całymi taborami rodzin wraz ze zwierzyną hodowlaną, zawsze w poszukiwaniu lepszych warunków. Wielkich miast tu nie wiele. Często można spotkać tu konnice Pergrandzką, tym bardziej że to na stepach Kharu znajduje się najwięcej stajni z Pergrandzkimi kucami.
~~

MG

Gorąco i sucho. Tak przedstawiały się stepy Kharu. Lecz nawet w nocy nie panowały tutaj przymrozki. Minęło już kilkanaście dni od czasu opuszczenia Lon Lao Lei. Odciski na nogach podróżników, zdążyły wyhodować już sobie swoje własne odciski. Samael z niesmakiem patrzył na pękającą skórę, która nie tak dawno wystawiona na mroźne temperatury, teraz bombardowana była tymi wysokimi. Na dodatek tam UV odbite od śniegu, tu normale UV i takim oto sposobem, Samael nabawił się opalenizny. Całkiem nieznośnej opalenizny. Spękane usta a i włosy w nieładzie. Tak prezentowała się Samaelowi podróż w spartańskich warunkach przez Pergrande. Byli na stepach cztery dni i jak dotąd nie spotkali żywej duszy. Tylko czasami jakiś sęp przeleciał, sprawdzając czy podróżni wciąż dychają. Problemy były jednak dwa, takie główne. Kończyła się woda i niespecjalnie wiedzieli gdzie iść, poza faktem że na wschód.

Jeśli ktokolwiek i kiedykolwiek dostanie w swoje ręce jakąkolwiek biografię, dziennik lub coś podobnego opisującego życie i przygody Białowłosego, może dojść do wniosku. Że jest on albo jakimś masochistą lubiącym poddawać swoje ciało na cierpienie i ból, albo kimś kto szuka wyzwać i zamiast poszukać lepszej drogi, porusza się możliwie najkrótszą i najcięższą. Najpierw długa podróż do Isenbergu, następnie przemierzanie terenów całkowicie pokrytych śniegiem, czując na sobie ciągle nieprzyjemny lodowaty wręcz wiatr. A następnie po jednej nocy odpoczynku, praktycznie wyruszenie przez tereny, dla których określenie gorące i suche w wielu momentach może być sporym niedopowiedzeniem. Gdyby ktoś mu powiedział, że przy swojej dosyć bladej cerze uda mu się uzyskać niezłą i nieznośną opaleniznę, wtedy by odpowiedział, że nie jest zainteresowany leżeniem na słońcu przez parę tygodni. Jak się okazało podczas tej podróży, tak wiele czasu nie jest potrzebne, wystarczyło kilkanaście dni pobytu na stepach Pergrande, aby uzyskać taki efekt. Jak się mówi, czego się nie robi dla osoby bliskiej, koleżanki z gildii i kogoś z kim Wróżek ciągle wierzy, że w przyszłości dojdzie do walki która pokaże, kto z tej dwójki jest silniejszy. Jak na razie można było powiedzieć, że jest między nimi remis, tak uważał Sam pomimo tego co sama Takara powiedziała im podczas i pojedynku na IM. A teraz, aby doprowadzić do tego starcia i nie tylko, znajdował się w obcym kraju pełnym niebezpieczeństw, szukając kogoś, praktycznie nie wiedząc nic i nie posiadając nic oprócz paru poszlak. Część z nich dostał w płonącym mieście, gdzie mogli chociaż tą jedną noc spędzić w można rzecz normalny sposób, a nie w trasie. I teraz dzięki zdobytym tam informacją, szukał wioski której trudno znaleźć bez dokładnej lokalizacji oprócz ogólnie pokazanemu kierunku dalszej podróży. No i pamiętał, że zgodnie z usłyszanymi słowami, miał używać swojej magii w ostateczności, uważać na ludzi których będzie spotykał na swojej drodze jak i pewnego osobnika z którym spotka nie gwarantowana śmierć. I to jak został poinformowany, nie tylko jego, także jego przewodnika jak i wszystkich osób, które mu do tej pory pomogły w poszukiwaniach, tak więc musiał być ostrożny i to nawet bardzo. Musiał natomiast przestać zwracać uwagi na latające nad nim i jego towarzyszem sępy i zebrać jakoś siły na dalszą podróż po tych stepach. I znaleźć jakieś źródło wody w którym będą mogli uzupełnić o nią swoje zapasy, a bez której raczej daleko nie powędrują, innej jak na przykład żywność również by się przydały. Taka nie trująca, po której się żadnej z nich dwóch nie pochoruje oraz w miarę posiadająca długi okres do spożycia, nie wiadomo przecież kiedy natkną się na coś innego do zjedzenia. No i przydałby się jakiś znak, czy idzie obecnie w dobry kierunku, czy może w jakiś sposób znacznie zboczył z trasy i idzie w zupełnie inne miejsce. Musiał liczyć na to, że może jakoś uda mu się dotrzeć do tej wioski przed wyczerpaniem się z całych sił, liczyć na szczęście, które czasami miał jak i że nic nie stanie się podczas dotarcia tam. A co będzie później i jak będzie zdobywał kolejne informacje o miejscu przebywania Takary, teraz o tym nie myślał. Wiedział, że jeśli tak nie dotrze to nie będzie mógł jej znaleźć, tak więc miał można powiedzieć że priorytet oraz cel drugorzędny, który był nim obecnie tylko chwilowo.

MG

Droga przez step była ciężka i z chwili na chwilę robiła się cięższa. Zaczął też im towarzyszyć niezrównany pech. Dnia kolejnego okazało się że cała woda wyciekła im przez dziurę. Co noc też znikało trochę jedzenia, przez co podróżni patrzeć mogli na siebie wilkiem i obwiniać jeden drugiego o wieczorne podżeranie. Na dodatek poprzecierały im się buty i teraz każdy krok był prawdziwym bólem. Urwał się pasek od plecaku Chinga, tak że musiał nieść go w dłoniach, a Samael skręcił kostkę na dziurze w ziemi które nieopatrznie nie zauważył, jeszcze bardziej zmniejszając tempo podróży. Stepy były miejscem w którym powinny się paść zwierzęta, wiadomo, nie wszędzie, ale po tylu dniach podróży nic. Ani śladu ludzi, ani śladu zwierząt, zupełnie jak gdyby Ching prowadził ich specjalnie tak, by nie natknąć się na zwierzynę. I tak w głowie Samaela zaczęło rodzić się zwątpienie, myśli czarne i okrutne jakoby to Ching sabotował jego misję. I w głowie Chinga też zaczęły rodzić się myśli czarne i okrutne, jakoby to Samael podciął mu plecak, specjalnie zwichnął nogę i wylał całą wodę. Po prostu chciał się go pozbyć i jedzenia zatrzymać tylko dla siebie! A sęp wciąż krążył nad głowami podróżnych.

Jeszcze tak do połowy czasu, może trochę więcej, od momentu kiedy wyruszyli z tamtego miasta, Białowłosy wierzył w to, że jak to się mówi, jakoś to będzie. Uda mu się dotrzeć do tej całej wioski, która miała być jego kolejnym przystankiem podczas jego poszukiwań jednej osoby w tym kraju. Wierzył na samym początku, że będzie miał szczęście, mniej lub więcej, ale jednak jakieś tam ono będzie i bez jakichkolwiek zapasów lub na pewnym wymęczeniu dotrze tam gdzie chce. Okazało się, że to szczęście w które początkowo jeszcze wierzył, postanowił go opuścić, za to przyczepić się do maga błyskawic postanowił pech. I teraz jednak Sam zaczął mieć wątpliwości, znajdując się na tych stepach, czy to na pewno było dobry pomysł, aby wyruszyć przez nie tak po prostu. Może, gdyby wypytał bardziej tamtą karczmarkę, otrzymałby więcej informacji, dzięki którym może ruszyłby nawet w zupełnie innym kierunku. A może powiedzenie, aby udał się na te stepy, było jakiś tam planem tamtej kobiety, a to co mu powiedziała o tej całej wiosce oraz o tym, na kogo miał uważać było kłamstwem. Różne czarne myśli i to nie tylko na temat tamtej kobiety zaczęły pojawiać się w głowie Wróżka, znajdowały się w niej także dotyczące osoby z którą obecnie poruszał się po tym nieprzyjemnym terenie. Chociaż te czarne myśli w przeciwieństwie do tamtej karczmarki, walczyły z silnymi innymi myślami, jakie męczyły Białowłosego. Sugerowany one, że jeśli na prawdę Ching sabotował tą jego misję, to dlaczego nie zaczął tego robić od razu po opuszczeniu obozu w Isenbergu. Tam również warunki były ciężkie, śniegu sporo, dodatkowo ten cały lodowy wiatr, miał tam wiele możliwości do zostawienia czarodzieja. Chociaż może to zrobił specjalnie, najpierw pomagał Samowi, wspierał go w tej podróży, aby zyskać jego zaufanie, a teraz tylko udawał, że jest mu również ciężko, aby go tutaj zostawić. Nie, to nie było coś co ma sens dla niego. Z powodu tego co im się zdarzyło podczas ostatnich dni tej wędrówki, praktycznie kończących się zapasów, oraz braku jakiś postępów poszukiwań, przestawał myśleć racjonalnie. Już nawet papierosy, które poprzedniego dnia spalił ostatniego nie pomagały mu zebrać myśli do kupy. A musiał coś wymyślić, znaleźć jakieś światełko w tej całej beznadziejnej sytuacji , aby nie zakończyć swojej podróży jak i życia w tym miejscu.

MG

I tak szedł. No szedł dalej. Szli sobie przez stepy jeszcze kilka godzin, aż w końcu Ching nie wytrzymał i rzucił plecakiem na ziemię.-Przyznaj, podżerasz wieczorami grubasie-Warknął, na Samaela zdenerwowany, chodząc w te i we w te.-A było wrócić do domu. Po co mi ta wycieczka. Zobacz w co nas wpakowałeś geniuszu. Może użyj tej magii by przyzwać deszcz.-Krzyczał jeszcze, potem zaczął przeklinać, nawijać w innym języku, a sępy dalej latały. I tak w sumie to chyba sama motywacja i szczęście nie dopchają ich do celu. Samael musiał zacząć podejmować jakieś decyzje.

Nic się nie zmieniało, nadal nie było widocznych jakichkolwiek źródeł zapasów czy chociaż wody, dodatkowo relacje między Białowłosym, a jego przewodnikiem znacznie się pogorszała. Tak bardzo, że w końcu ktoś musiał coś powiedzieć nieprzyjemnego do drugiej osoby i tą osobą jak się okazało był Ching. Nikt nie lubi, gdy się go obraża, tak samo było z magiem błyskawic, jednak nie zamierzał jakoś fizycznie odpowiedź za tą zniewagę jak to niektórzy robią, wysłucha go, chociaż nie były to przyjemne słowa.
- Już skończyłeś ? - powiedział Sam w dalszym ciągu udając się w wcześniej ustalonym kierunku w którym miała być ta cała ukryta wioska. - Miałeś doprowadzić do tamtego miasta, doprowadziłeś, nikt nie zmuszał ciebie, aby dalej za mną szedł. A co do zapasów, pewnie sam w nocy podjadałeś, a winić kogoś innego, najlepiej zwalać na innych, co nie ? - powiedział Wróżek, gdy po zrobieniu kilku kolejnych kroków, zatrzymał się i obrócił głowę w stronę swojego towarzysza. - Dlaczego mnie to nie dziwi... Samemu nic się nie może zrobić, to szuka się pomocy w magii... Tak zawsze jest... Jak widać, chyba nie jesteś tym jednym z najlepszych ludzi Lorda E, jak to on sam powiedział... Pewnie podczas podróży wykorzystujesz innych, a samu chwalisz się ile to niby dokonałeś - zrobił krótką przerwę między jedną, a drugą swoją wypowiedzią, po czym dalej ruszy przed siebie. Na razie nie miał pomysłu jak jakoś sobie pomóc, aby chociaż trochę zwiększyć swoje szanse na przetrwanie na tych stepach. Niby władał magią, która posiada wiele ciekawych zdolności, jednak w tym momencie nie miał pomysłu jak te swoje błyskawice wykorzystać.

MG

Wszystko szło bardzo nie tak. Nawet Samael dał ponieść się, rodzącemu w nim gniewowi. I tak dwie iskry, rozpaliły ogień. Ching słysząc oskarżenia Samaela nie wytrzymał, i rzucił się na tamtego gdy ten zaczął iść, zwalając mu się na plecy i przewracając Samaela, którego chód był osłabiony przez zwichniętą kostkę. Zaraz potem szarpnięciem przewrócił Samaela na plecy i wziął zamach lewą pięścią by uderzyć Sama w twarz. Klęczał obok niego.

Białowłosy leciał na ziemię, a gdy na niej wylądował jego przewodnik postanowił zmienić taktykę i zamiast używać do tej pory słów postanowił skorzystać i innej możliwości. Takiej jakie daje mu własne ciało i dzięki niemu odpowiedzieć mu na słowa wypowiedziane przez Wróżka, które także według niego samego nie były zbyt przyjemne. Jednak to nie była, przynajmniej według niego jego wina, on tylko odpowiedział na słowa jakie zostały skierowane w jego kierunku przez jego towarzysza. Jednak teraz to musiało zejść na dalszy plan, gdyż Sam najpierw postanowił coś sobie wyjaśnić z Chingiem i to przy pomocy jednej z najstarszych metod. Pięści.
Tak więc mag błyskawic postanowił na razie nie korzystać z żadnych dodatkowej pomocy, jaką oferowały mu jego magia oraz posiadane przez niego bardzo przydatne przedmioty. Tak więc postanowił wpierw nie dać się trafić, a jedyne co mu przyszło do głowy to zacząć obracać się wokół własnej osi w stronę przeciwną niż znajdował się jego towarzysz. Mogło to być trudne, zważywszy na jego stan oraz posiadany plecak, jednak właśnie taki ruch pierwszy przyszedł mu do głowy. Po zrobieniu kilku obrotów, nie więcej, aby z nimi nie zderzyć się z czymś oraz aby nie zakręciło się w głowie, próbuje szybko wstać i jednocześnie zdjąć bagaż na plecach. I spróbować także przyblokować kolejny cios, na który istniała szansa, a do czego nie chciał dopuścić Białowłosy.

MG

Samael zdecydowanie nie był słaby czy kiepski w walce. Ale plecak, emocje i ranna noga, nie ułatwiały jakiejkolwiek walki. Dlatego też Ching, mimo że pierwszym atakiem nie trafił, złapał za plecak Sama gdy ten próbował się turlać, i wstał, ciągnąc mężczyznę i też zmuszając go do wstania, by od razu kopnąć go w tyłek i na powrót przewrócić, chociaż przez opór białowłosego. Nie wyszło to zbyt dobrze. Ale po przewróceniu się Sama, Ching nie atakował dalej, tylko złapał za głowę.-Co się z nami dzieje Sam? Co się tu do diabła dzieje?-I przyklęknął, nie wiedząc co robić, ani jak zapanować nad myślami.

Najwidoczniej dobrze zrobił Białowłosy, a przynajmniej na to wyglądało, że samemu nie próbował zaatakować swojego towarzysza. Co prawda poczuł kopniak w tyłek, jednak w porównaniu do możliwości otrzymania pewnie solidnego uderzenia w twarz była czymś, na co można nie zwracać uwagi. Widział, że Ching nie zamierzał go zaatakować po pierwszym chybiony ciosie, oraz pozostałych wykonanych przez niego czynnościach, postanowił wstać z ziemi, na której ponownie się znalazł. W sumie był zadowolony, że jak do tej pory nic nie stało się żadnemu z nich, jednak i tak na wszelki wypadek postanowił wziąć kilka solidnych wdechów i wydechów dla uspokojenia. Kiedyś jego pierwsza Mistrzyni powiedziała mu, że czasami takie coś pomaga na nerwy, a skoro wiele rad o których usłyszał od niej było przyniosło korzyść, postanowił skorzystać również z tej. Dodatkowo na zdejmuje z swoich pleców plecak, który tam się znajdował, aby mu nie ciążył, chcą tym samym dać im odpocząć chwilę jak i na wszelki wypadek przygotować się. Tak tylko jeśli jego przewodnik ponownie skorzysta z możliwości zadania ran, jakie daje mu jego ciało.
- To proste... Odbija nam od tej podróży po tych stepach... Możliwe, że dłuższe przebywanie w tym miejscu wpływa tak na ludzi... Miałem okazję w swoim życiu już widzieć kilka równie dziwnych miejsc lub zjawisk, więc coś takiego by mnie nie zdziwiło... Ale to tylko taka moja teoria - takie słowa powiedział Sam do drugiego mężczyzny, po skorzystania z techniki na uspokojenie nerwów o której słyszał. - Musimy jak najszybciej znaleźć innych ludzi, to może nam pomoc. I może zróbmy sobie przerwę tutaj, a jak ruszymy to zamieńmy się plecakami widzę, że nie jest ci łatwo podróżować z nim tak trzymając - po kolejnej serii wdechów i wydechów mag błyskawic ponownie odezwał się do Chinga.

MG

Samael znajdował się w sytuacji bardzo nie fajnej. Na szczęście powoli zaczęli się ogarniać z chwilowego ataku furii, tylko co dalej? Co jeśli znów się zezłoszczą lub ktoś, zrobi coś zdecydowanie złego? Ciężko było stwierdzić jak się może jeszcze sytuacja potoczyć. W każdym razie Ching ogarnął się na tyle by na propozycję Samaela przecząco pokręcić głową.-Nie kuś mnie, bo zło tego miejsca mi na to pozwoli. Masz ranną nogę, nie można ci bardziej utrudniać podróży.-Mruknął Ching, kuszony jednak przez propozycję Samaela. A moze i w tym krył się jakiś podstęp? W kazdym razie podróżni nieco odpoczeli i mogli ruszać dalej. Tylko czy taka po prostu wędrówka ma sens? Równie dobrze mogli przecież krążyć w kółko.

Białowłosy po wysłuchania odpowiedzi swojego towarzysza jak i zauważeniu, że uda mu się panować nad sobą, postanowił skorzystać z okazji i usiadł na ziemi, obok siebie kładąc swój plecak. Wróżek tym samym w tej pozycji postanowił skorzystać z przerwy i odpocząć oraz sprawdzić jak się ma ta jego nieszczęsna kostka i czy nie może coś zdziałać, aby przyśpieszyć jej leczenie. Podczas tego marszu ciągle wydawało mu się, że udają się ciągle w tym jednym kierunku świata, w którym znajdowała się ta cała wioska, do której miał się on udać. Czy to możliwe, że w jakiś sposób pomimo starania się ciągle podróżowania w jednym kierunku, w jakiś sposób mogli znacznie zboczyć z trasy lub co gorsza chodzić w kółko ? Sam musiał pomyśleć, a coś co pomagało mu w tym myśleniu oprócz zatruwania powietrza już się skończyło, tak więc postanowił palcem wskazującym lewej ręki robić kółka na ziemi przed sobą. Może to mu pomoże może nie, jakieś sposobu bez możliwości skorzystania z papierosów postanowił skorzystać, a to było pierwsze co mu przyszło do głowy. Tak po pewnym czasie namysłu coś pojawiło się w tej części ciała, która odpowiadała nie tylko za myślenia, ale jeszcze za parę innych rzeczy.
- Barat Umbal... To miasto z tego co pamiętam jest stolicą Pergrande... A ta cała wioska, której szukamy podobno znajduje się blisko niej - powiedział mag błyskawic raz jeszcze przemyślając swoją propozycję. - Proponuje udać się do tego miasta, na pewno znacznie szybciej je znajdziemy, uzupełnimy zapasy, zregenerujemy chociaż część sił. A może nawet uda nam się znaleźć kogoś kto wie jak udać się do tamtej wioski - powiedział, gdy ich przerwa powoli się kończyła po czym wstał oznajmiając tym samym, że jest gotowy do dalszej podróży jak i był ciekaw na temat tego co powie jego przewodnik na tą propozycję.

MG

Zbierając się do dalszej drogi, Ching wzruszył ramionami. Mogło być i Barat Umbal, nie specjalnie zmieniało to ich trasę. I tak szli dalej i szli. Lecz po kilku godzinach nastąpiła zmiana i dało się dostrzec, gęściej rosnące trawy. A to oznaczało jedno, opuszczali stepy, a kto wie, może znajdą i jakąś wioseczkę? Na razie dostrzegali więcej traw, aż po kilku godzinach trafili na bardzo dziwną scenę. Okrąg z trawy o promieniu może 15m. W samym centrum stał kamieniem, a na kamieniu siedział mężczyzna. Ubrany w czerwone kimono, miał na piersi znak przedstawiający czarny kwiat, na tle księżyca. Siedział ze skrzyżowanymi nogami, a na nich leżała Katana w czarnej Sayi. Miał zamknięte oczy. Czarny wąs, krótkę brudkę i włosy do ramion.-Dalej nie pójdziecie, moi drodzy.-Powiedział spokojnie, nie otwierając nawet oczu.-Może jaki bandyta?-Szepnął Ching.

Po raz kolejny Białowłosy po jego podróży po tym kraju miał okazję spotkać się z czymś lub kimś, co go zaskoczyło. Tym razem to był mężczyzna siedzący na kamieniu, którego spotkał na swojej drodze i który odezwał się do niego w języku dobrze mu znanym. Tym który przed przybyciem do Pergrande używał codziennie, od kiedy tylko nauczyć wysławiać się jako mały dzieciak. To spotkanie tego mężczyzny, którego nie tylko słowa, ale i postawa pokazywała, że czekał na kogoś. Czy Sam wyglądał jak typowy Fioryjczyk i wystarczyło się na niego spojrzeć, aby wiedzieć z jakiego kraju on pochodzi ? Właśnie dlatego Wróżek po chwili po zatrzymaniu doszedł do wniosku, że to właśnie na niego i na jego przewodnika czekał ten osobnik.
- A możemy się cofnąć ? A mogę chociaż się dowiedzieć z kim mam przyjemność ? - powiedział mag błyskawic do siedzącego na kamieniu po fioryjsku, skoro mężczyzna właśnie w tym języku do niego się odezwał, postanowił odpowiedzieć tak samo. Jeśli mężczyzna nie zamierzał zrobić niczego po za siedzeniem i ewentualną rozmową z dwójką podróżników, wtedy Samael postanawia tak samo robić, tyle że zamiast siedzieć to będzie stał. Co jednak nie znaczy, że zamierza ignorować mężczyznę czy zwracać na niego jakąś mniejszą uwagę tym bardziej, że nie przepuści dalej, co sam powiedział.
- Nie sądzę - takie krótkie słowa powiedział do Chinga Białowłosy tak samo jak on to zrobił, czyli szeptem.

MG

Mężczyzna podparł brodę ramieniem, stukając palcem drugiej ręki w sayę swojej broni.-Nie znam twojego towarzysza, ale ty Samaelu jesteś nam raczej dobrze znany. Tak samo jak twoja... magia.-Mruknął od niechcenia i spojrzał w niebo.-Pewnie że możesz odejść. Mimo że jesteś wrogiem mego kraju, jestem tarczą, nie włócznią.-Stanął na kamieniu, ale nie atakował. Sam się nie przedstawił.-Muszę przyznać że jestem nieco zaskoczony... według wywiadu spodziewano się co najmniej kilkunastu magów i dlatego przyszedłem osobiście...-Mruknął niezadowolony rozglądając się.-Jesteście zwiadem, a reszta idzie zawami?-Zapytał spokojnie, znów centrując spojrzenie na dwójce przed sobą.