Knieje Barat'Dur

???

~~

MG

Pomarańczowe niebo zwiastujące powolny zachód słońca, pokryte było chmurami o nieregularnym kształcie. Te, pędziły dość szybko na południe, chociaż tu na ziemi nie odczuwało się tego wiatru aż tak. W zachodnim Fiore o tej porze roku z pogodą bywało często losowo. Nawet teraz, choć jesień się jeszcze nie zaczęła, dało się odczuć groźbę nagłej nawałnicy. Miejsce spotkania ze zleceniodawcą, zostało określone jako knajpa "Mroczny kundelek". Magowie dotarli na miejsce spotkania różnie. Być może grupkami, być może samotnie, jednak droga każdego przebiegała przez Luteę. Tam dopiero pokierowani mapami lub dobrem miejscowych, trafić mogli do małej wioski "Nagi klif", która mimo swojej nazwy wcale nie znajdowała się nad morzem. W zasadzie to nawet mieszkańcy nie bardzo wiedzieli skąd wzięła się ta nazwa, ale jako że wszyscy od urodzenia żyli w nagim klifie, to dziwnie byłoby nagle zmienić nazwę wioski na na przykład "Szorstka Brzoza". Tak, do wioski z miasta prowadziła dróżka, która przebiegała przez Brzozowy zagajnik. Nieco dalej na wschód zaczynał się nawet niewielki las, tam też znajdował się właśnie Tartak z którego miejscowi pozyskiwali brzozowe drewno - całkiem szorstkie w tych rejonach. Jak widać była by to nazwa bardziej adekwatna niż nagi klif, ale nie ma co marudzić. Mówiąc o samym nagim klifie to miejscowość ta nie była specjalnie imponująca. Znajdowało się tu może 14-15 domków z przyległymi niewielkimi polami, oraz knajpa. Przydawała się, ze względu na wielu ludzi zatrudnionych w tartaku i dojeżdżających do miasta z Lutei. W "Mrocznym Kundelku" pracował podstarzały kucharzyna bez lewej nogi na którego wołali "Bart Kutergira" oraz jego córka Mel. To właśnie od jej psiaka, małego czarnego burka, wzięła się nazwa knajpy. Choć miejscowi lubili sobie żartować z przyjezdnych że tutejsza kuchnia serwuje najlepszą zupę z psa w tej części Fiore. Nie był to specjalnie okazały budynek. Piętrowiec. Na piętrze mieszkał Bart z córką, a na parterze mieściła się kuchnia wraz z stołówką. 8 stołów przy każdym po 2 ławy. Na jednej ławie mogło zasiąść do 4 osób, tak więc miejsc było aż nadto i raczej nie zdarzało się by wszystkie były zajęte. Tak było i tego wieczoru. W knajpie znajdował się tylko jeden mężczyzna. Miał długie do pasa zielone włosy, ubrany był w skórzane spodnie i kamizelkę. Na głowie miał fedorę a na oczach okrągłe okulary. Twarz raczej młoda, nie robił też wrażenia specjalnie umięśnionego. Ale za to miał na plecach miecz, przy pasie dwa rewolwery oraz bicz. Gdy tylko dostrzegł magów, zaraz stanął przy nich, nim zdążyli specjalnie wejść do środka. Był trochę poddenerwowany? Może.-Wynamisjetak?-Powiedział bardzo szybko. Bardzo. Jak po 30 kawach.-Tosięświetnieskładabojestemzleceniodawcą-Powiedział równie szybko jak poprzednim razem.-Możekawy?-Zaproponował kiedy w jego dłoniach nagle pojawił się kubek z kawą z którego pociągnął duży łyk.-Usiądźmy.-Dodał i już siedział przy ławie, uśmiechając się do osób które przyjęły jego zlecenie, czekając aż dołączą do niego przy stole. Chyba faktycznie był po 30 kawach.

Kiara musiała się oderwać od tego co stało się na poprzedniej misji. To było dla niej za dużo, a taka wyprawa powinna poprawić jej humor. Albo po prostu wyciszyć. Jakoś ostatnio słabo sypiała, miała słaby apetyt. No i sam fakt, że misja znaczy dochód, a jak uzbiera już trochę musi przejść się do magicznego. Po coś, co pomoże jej kontrolować przyzwania, bo na razie jest zbyt nieogarnięta w tym punkcie, a jednak po ostatnich doświadczeniach stwierdziła, że z demonami nie jest bezpiecznie, więc potrzeba jak najwięcej zabezpieczeń. Droga trochę jej z Alexem zajęła. W Lutei mieli problem, ale w końcu jakiś miły starzec pokazał im kierunek do Nagiego Klifu. W Nagim Klifie jeszcze trzeba było znaleźć karczmę, ale to akurat było proste z powodu wielkości wioski. Chyba jako pierwsi dotarli, a w środku zobaczyli nadpobudliwego gościa, który okazał się zleceniodawcą na kofeinie. - Tak! Powiedziała dzielnie dziewczynka. Od jakiegoś czasu starała sama przejmować inicjatywę, a demon nie miał nic przeciwko temu. Usiedli razem przy stole czekając na resztę, no i informacje.

Kolejna misja, która zapowiadała się na stosunkowo... dziwną. Po wojennych zawirowaniach, na których nie do końca pojmował, co dokładniej się wydarzyło, przyszła pora na coś innego, a zarazem nie mniej dziwnego. Podróż karzełka wydawała się dość nietypowa, zważywszy na fakt, że ten raczej posiłkował się florą, czy bardziej fauną w celu odnalezienia tego miejsca. Ta z pewnością zdawała się bardziej godna zaufania, aniżeli ludzie. Pomijając już ten drobny aspekt, karzełek zdawał się unosić nad ziemią w pobliżu stołu, który najpewniej został przeznaczony do spotkania. Nie siadał, ani nie zaznajamiał się z zebranymi osobami, spoglądając jedynie spod kaptura po zebranych, jakby chcąc ich w ten sposób poznać.
- Nie trzeba - odpowiedział jedynie, chociaż nie tyle z grzeczności, co samego faktu, że nie miał ochoty na kawę, a tym bardziej nie pijał takowej. Wolał soki, czy nawet samą wodę. W ten sposób nie zostało już nic innego, aniżeli czekać na dalsze informacje.

Craig na spotkanie dostał się sposobem na gapę. Raz podróżował powozem, raz spacerkiem, raz nawet przydarzyło mu się, że przejął duszę Zepara i po prostu sobie leciał, popychany podmuchami wiatru.
Kiedy tylko dostał informację o miejscu spotkania, natychmiast wyruszył, nie czekając na to, aż przyjdzie ostatni dzień na podróż. Także bez pośpiechu i bez jakiegoś zrywu, zwyczajnie, na czilku.
Pytając o drogę, w końcu dotarł, gdzie dotrzeć miał. A nazwę to miejsce nosiło dość nieadekwatne do tego, jak naprawdę wyglądało. Nagi Klif. W lesie.
Chłopak wszedł do knajpy, zauważając tylko grupkę kilku ludzi i w zasadzie to wszyscy, którzy tu byli. Domyślił się więc, że to ludzie, z którymi miał tutaj wykonywać misję. I wyuważył nawet Kiarę z Alexem, a to już było dość niepokojące. Miał nadzieję, że tym razem nie wypierdzieli czegoś, z czym on sam musiałby się znowu zmagać.
Zamiast podejść do stolika, Craig w pierwszej kolejności podbił do baru i zamówił kufel piwa i razem z nim dopiero ruszył do znajomków. Strasznie go suszyło po podróży.
-Cześć- powiedziawszy to, usiadł sobie po prostu nic więcej nie mówiąc, a na propozycje kawy, Niebieskowłosy po prostu przybił się kuflem w termosik na znak toastu i wyduldał połowę.

MG

Jako że "Tak" Kiary mogło być odpowiedzią na oba pytania zleceniodawcy to ten nie omieszkał wyciągnąć z plecaka który leżał pod stołem, różowego kubka. Do tego kubka nalał kawy z termosu i podał Kiarze. Niech pije dziewczę! Sama kawa parowała i roznosiła w powietrzu, bardzo przyjemny aromat. To nie były na pewno jakieś tanie pomyje, a najwyższej jakości kawa!-Czekamy na jeszcze jedną osobę, ale kto wie czy przyjdzie, więc pozwolę sobie zacząć.-Powiedział mężczyzna patrząc po zebranych i nagle marszcząc czoło.-Za summona nie dostaniesz wynagrodzenia-Powiedział do Kiary. Skąd wiedział że Alex jest jej summonem?-W każdym razie, raz jeszcze, nazywam się John Smith i będę głównodowodzącym podczas tej wyprawy. Płatne 50.000 klejnotów za wykonane zadanie. Dodatkowo artefakty które znajdziecie i wyniesiecie są wasze. Czy takie warunki wam pasują?-Spojrzał po zebranych. Rzecz jasna nadal mówił bardzo szybko.-Udamy się na południe stąd, tam powinno mieścić się przejście do Barat'Dur. Według legend ci o czystym sercu dadzą radę tam wejść. Pozostali skończą w krainie umarłych. Byłoby miło gdyby udało nam się zbadać obie krainy, ale kto wie jak oceni nas "Przejście".-Następnie wyjął z plecaka niebieskie Lacrymy wielkości kurzego jaja i dał po jednej Kiarze, Craigowi i Princowi.-Te Lacrymy po tym jak je rozbijecie, przeniosą was do zielonej Lacrymy którą ukryłem tutaj. Tak spotkamy się z powrotem gdyby nas rozdzieliło a przejścia powrotnego nie było. Wymienimy się spostrzeżeniami, informacjami, zapłacę wam i się pożegnamy. Myślę że proste, co?-Spojrzał po zebranych. I na drzwi, bo jeszcze jedna osoba powinna była się stawić.

Wróżek uważnie przysłuchiwał się słowom pracodawcy, aby móc później zadać własne pytania. Co prawda, nie poczęstował się kawą, o którą i tak nie prosił, jednak doceniał sam gest. Niewielki uśmiech pojawił się na twarzy karzełka.
- Różnice między krainami będą raczej dostrzegalne, prawda? - zapytał się rudzielec, spoglądając na mężczyznę. Nie trwało to jednak na tyle długo, aby ktokolwiek mógł poczuć się niekomfortowo. Spojrzenie Orchidaesa szybko przeniosło się na ratunkowe lacrymy, jednak ludzkie wynalazki - chociaż magiczne - nie sprawiały, że ten czuł się przekonany tym wszystkim. - Istnieje szansa, że coś pójdzie nie tak? Przeniesie to artefakty razem z nami? - podzieliwszy się kolejną wątpliwością, wskazałby na lacrymę, mając na uwadze to, aby wysłuchać odpowiedzi i - jeśli wyruszyliby, udać się za grupą.

Podróż całkowicie zmienia się, jeśli nie potrafisz chodzić, tylko lewitujesz. Effie zaczytała się i przez to znalazła się nie ma gdzie chciała... i później musiała udać się na miejsce misji "na piechotę", co oczywiście poskutkowało tym, że się spóźniła. Jej to jednak nie przeszkadzało. Poruszała się do przodu, obserwując otoczenie i starając się znaleźć tam coś ciekawego, ale niestety nic takiego się nie zdarzyło. Czytała więc, lewitując sobie do przodu, aż w końcu znalazła się w umówionym miejscu. Zobaczyła tam grupkę ludzi, którzy najprawdopodobniej mieli być jej towarzyszami na tą misje. Westchnęła i do nich podleciała.
-Effie Cathcart. Na misje.-powiedziała, kiedy znalazła się obok nich i kiwnęła głową na powitanie, chowając książkę do torby.

MG

I tak oto drużyna pierścienia się zebrała. Niestety razem z przybyciem Effie, Kiara z Alexem opuścili to miejsce, zwyczajnie rezygnując z wykonywania misji. No bo jak by nie spojrzeć, skoro Alex miał nie dostać pieniędzy, to po co w ogóle iść na misję? A może po prostu zapomniała wyjąć pranie? Jakkolwiek było, Effie opuściła zgromadzenie, odprowadzona rozczarowanym spojrzeniem Johna. Ten jednak szybko uśmiechnął się i wzruszył ramionami.-A witam, witam. John Smith-Przedstawił się, podając Effie rękę oraz schyliwszy się, machając ręką pod nią. Ona skrzydełek jak Prince nie miała(Co ta kawa robi z ludźmi), więc było to całkiem interesujące. Następnie powtórzył dziewczynie to co powiedział pozostałym i jej również dał lacrymę.-Hmm... jakaś szansa że coś nie pójdzie zawsze jest. Ryzyko zawsze istnieje, to czyni przygody takimi ciekawymi-Obwieścił szybko, próbując w ten sposób rozwiać wątpliwości Princea.-To jak, gotowi?-Zapytał wszystkich samemu zdążywszy już stanąć przed drzwiami.

Warunki wydawały się zwyczajne, jednak z pewnością nie książęce. Wróżek z pewnością wolałby rozmowę na świeżym powietrzu, aniżeli w jakiejś gospodzie, czy knajpce. Rudzielec mógł jedynie czekać na to, aż wyruszą w celu wykonania ich zadania. Co więcej, kiedy progi przekroczyła nowa kobieta, ten przyjrzał się jej, jednak w żaden sposób nie skomentował sposobu przemieszczania. Skinął jedynie w powitalnym geście i... tyle.
- Zapewne - odpowiedział pracodawcy w kwestii wyruszenia w dalszą drogę, aby przemieścić się nieco w kierunku wyjścia, jakby oznajmiając tym samym to, że powinni się ruszać. Wszystko zostało objaśnione, a sam wróżek nie miał teraz nic innego do zrobienia, aniżeli zbadanie jednej z zaginionych, może nawet zapomnianych krain.

Dostała kawę, informacje. Ale pomyślała, że zaśmieszkuje z pracodawcy i uda obrażoną za ten brak zapłaty za Alexa, więc wyszła udając. Jednak policzyła do 10 pomijając 7, bo to podobno pechowa liczba i z swoim demonkiem wrócić do karczmy. - Żartowałam! Chciałam was rozkręcić, ale chyba nie wyszło. Przepraszam już nie będę. Powiedziała zaczerwieniona na twarzy i czym prędzej usiadła do swojej kawy. Powąchała głęboko rozkoszując się aromatem. - Dziękuję proszę pana za kawusie. Bez problemu się zgodzę na takie wynagrodzenie. Uśmiechnie się i zacznie pić kawę, najpierw oczywiście ją wypije, później sama poprosi o lacryme jak zobaczy, że inni mają. Nowa ładna dziewczynka przyszła, więc i jej wypada się przedstawić. - Kiara Ivaskov! Powie podekscytowana. Sam Alex w sumie będzie biernym obserwatorem.

Craig Hausser, jak na prawdziwego faceta i dryblasa przystało, wykończył piwo jednym haustem i wstał, uśmiechając się od ucha do ucha, a był to uśmiech istotnie zawadiacki.
-No to dalej! Im szybciej wyruszymy, tym szybciej wrócimy tu na kolejny kufel! Tak czy siak, nudno się nie zapowiada-
Zapewne to rajcowało Niebieskowłosego najbardziej. Wszak nic nie jest tak interesując, jak podróż w nieznane, przygody, artefakty i niebezpieczeństwa. Gdyby tylko Zorana mogła uczestniczyć z nim w owej wycieczce. Byłby wtedy najszczęśliwszym człowiekiem pod gwiazdami.
Craig niezdarnie powitał przybyłą dziewczynę, po czym podszedł do Kiary i Alexa, stając obok tego drugiego, kiedy już wyruszali do wyjścia. Klepnął go z niemałą siłą w plecy.
-Rozchmurz się chłopie. Tym razem postaram się nie spuścić ci łomotu-
Na sam koniec, wyszczerzył się do Kiary w niewinny uśmiechu i już niczym nie zaprzątał sobie głowy, jak tylko podróżą w nieznane.

MG

Pracodawca, ciężko ukryć, na powrót Kiary się ucieszył. I tak ze skompletowaną już drużyną, mogli wyruszać! Tym bardziej że zleceniodawca nie mógł już usiedzieć na miejscu. Wychodząc z karczmy skierowali swoje kroki na południe, zmierzając nie do końca wiadomo dokąd. Księżyc świecił, ale poza tym było nawet ciemnawo.-Mam nadzieję że dobrze widzicie w ciemnościach, bo dalej jest gorzej.-Powiedział szybko mężczyzna gdy zapuścili się w las.-Szukajcie drzewa rosnącego na skale-Odpowiedział mężczyzna. Czy to znaczyło że mieli się rozdzielić?

Misja wydawała się trudną i to dość niebezpieczną,
Ale dla ich zleceniodawcy najwyraźniej konieczną.
Zresztą, po tym co zostało już im powiedziane
Sam wróżek chciał zrobić, co zostało zadane,
By przekonać w jakiej miał znaleźć się krainie
Barat Dur wspomnianym, czy umarłych mieścinie.
Dlatego rudzielec wyruszył skoro tylko potrzeba,
Gdzie w ciemnym lesie nie dostrzegał już nieba.
"Mamy się rozdzielić?" - spytał ciut zaskoczony,
Chociaż oddzielne działania dają większe plony.
Spojrzał też powoli po reszcie zgromadzonych osób,
Ale ogarniać współpracę z nimi raczej mu nie sposób.
Nie było tu w końcu żadnej znanej dla niego już twarzy,
Czy osobnika takiego, który zrobiłby to co on wymarzy.
"Jeśli tak, to jak damy znać innym?" - zapyta ponownie,
myśląc o sposobie, wzdychając przy tym wymownie.
Jeśli jednak nie przyjdzie im się rozdzielać w tym lesie,
Wieść taką najpewniej znacznie lepiej wróżek zniesie.
W końcu może byli w lesie, może dookoła jest natura,
Ale szukanie innych potem to byłaby istna tortura.
Mimo wszystko nie oponowałby wcale na podział,
Coby lokacji wspomnianego drzewa się dowiedział.
Do tego jeśli spotkałby jakieś niegroźne zwierzęta
Za sprawą Języka Natury podpytałby o drogę i misja zaczęta.

Craig żwawo ruszył przed siebie,
Chociaż widział całkiem niewiele.
Mimo wszystko, chyba wypadało,
Oświetlić choć trochę, by się ukazało,
Drzewo na skale, którego szukać mieli,
Demoniczne płomienie Craig z ręki wystrzeli,
PWM używając, by światło drogę oświetliło,
Demoniczne płomienie, co wszystkich trochę zdziwiło.
Craiga ręka cała czarna się stała,
Dłoń czarną łuską cała porastała.
Niebieskowłosy rozglądał się dookoła,
Szukając celu, być może zdoła,
Dostrzec to, czego wszyscy szukają,
Dobrze by było, bo wszyscy czekają.
Wyprawa rozpocząć się miała dość nudno,
Ale później pójdzie już całkiem nietrudno.
Craig się uśmiechnął do towarzyszy swoich,
"Demon, nie demon, chyba nic nie zbroi"
Wytężył więc Craig oczy swoje,
Próbował wyczuć demony, może mają czworoboje.
Co jeśli siedzą w krainie ukrytej,
Czas odkryć świat, ziemi niezdobytej.

MG

No tak, rozdzielanie się mogło okazać się problematyczne, jednak zleceniodawca jedynie wzruszył ramionami.-W zasięgu wzroku jak będzie to będzie ok-Powiedział i sam ruszył w poszukiwaniu drzewa. Effie z Karią i Alexem zbili się w grupkę a Prince wraz z Craigiem udali się na poszukiwania. Ten pierwszy zaczepił jakiego biednego jeża po drodze na co ten rzecz jasna z pełnym przekonaniem odparł-Jabłka są smaczne-I odszedł w kierunku szeleszczących krzaków. Craig zaś rozpalił swe demoniczne ognie, płosząc zapewne pobliską zwierzynę. Nic jednak jeszcze nie znaleźli, za to coraz bardziej oddalali się od miasta.