Korporacja Sandstorm, oddział 3

First topic message reminder :

Oddział 3 Sandstorm zajmujący się produkcją gry Lord of the ring: The Biscuit Hammer, mieścił się w południowej części Artail. W zasadzie był to jednopiętrowy dom jednorodzinny przystosowany na potrzeby firmy.

~~

MG

Było już koło 19, kiedy magowie dotarli na miejsce zlecenia. Misja miała zacząć się wieczorem, żeby gracze mogli spędzić spokojnie całą noc w świecie gry. Osobą która ich odebrała była niewysoka brunetka w przydługich dresach i czarnej koszulce z różowym napisem "I <3 Raj Raj Skinb". Kiedy pojawiali się magowie, akurat przyglądała się dwóm puszkom w swoich dłoniach. W jednej miała MagiCole, a w drugiej Mgr.Peppera.-Jak myślicie?-Zapytała ich gdy tylko podeszli, nawet nie odrywając oczu od puszek.

MG

Kulka została posłana w nogi poczwary powodując... w zasadzie nie wiele. Potwór lekko, naprawdę nieznacznie, zachwiał się. Jednak nie wywołało to efektu jakiego mógł się spodziewać ponieważ, potwór był zbyt "Silny". Tak też Sora delikatnie się zmęczył i próbując naprawić swój błąd uderzył w oko potwora, powodując zamknięcie ślepia przez tego i jego szybki bieg na grupkę Bohaterów. Mei Mei nie pozostawała dłużna i przywołała swoją tajną broń którą zasypała przeciwnika. Na potworze pojawiły się delikatne zadrapania jednak nic mu nie było i choć Mei wciąż atakowała, widać było że powoli się męczy. A stwór nawet jak zwolnił, wciąż parł naprzód. A John? Sora widział jak ucieka.

Nie wyglądało to najlepiej. Nie posiadał za bardzo mocy związanej z walką, a ich główna siła rażenia zdawała się uciekać w pierwszym rzędzie. Biorąc jednak pod uwagę własne zmęczenie i pogarszający się stan Mei Mei - pozostała mu tylko jedna możliwość. Przygryzł początkowo wargę, cofając się o krok, aby następnie spróbować przelać nieco mocy do pierścienia. Wszystko po to, aby dodać jeszcze ciche zdanie.
- ...c-chciałbym nie musieć uciekać - wypowiedziałby jedynie stosunkowo cicho, jednak wkładając w to nieco przekonania i chęci, jakby mając zamiar zrobić właśnie z tej prośby swoje życzenie. A nuż da mu to jakąś moc, która pomogłaby mu w tej walce i uratowała go przed dość obciachowym losem staruszka Johna, który mimo własnych możliwości, wiał gdzie pieprz rośnie. W innym wypadku nie miałby zbyt wiele do zdziałania. Mógłby jedynie chwycić dziewczynę za ramię, skinąć jej głową, a następnie odciągając ją pomknąć za tym, który zniknął jako pierwszy. Przynajmniej opłacił im wcześniej jedzenie. Jeśli zaś miałby możliwość jakoś zadziałać zyskaną mocą na przeciwnika, zrobiłby to na pewno. W końcu albo wóz, albo przewóz w takiej sytuacji, prawda?

MG

Sora wypowiedział życzenie a pierścień postanowił je spełnić. Przenosząc Sorę na bezpieczną odległość. Na budynek oddalony nieco od pola walki, ale z którego wciąż świetnie widział prowadzoną walkę. Życzenie zostało spełnione. Sora nie musiał już uciekać. Mało tego zrozumiał jak powinien kontrolować swoją moc. Zniknął jakikolwiek zasięg z jego energii. Mało tego przesuwając energię w pewne miejsce mógł następnie zmusić własne ciało do dołączenia do niej. Prościej mówiąc, zyskał coś na wzór ruchomego "Checkpointu"do którego mógł się przenosić. Budynek na którym stał, znajdował się za plecami potwora. Widział stąd też że John wcale nie uciekł, biegł po dachach by zaatakować potwora z wysokości. Problem w tym że teraz bez wsparcia Sory, Mei Mei długo nie wytrzyma.-Rawr-Zawarczał Egon, chyba niezadowolony z tej sytuacji.

Nie do końca o to mu chodziło. Mimo wszystko, nie ma tego złego, coby na dobre nie wyszło. Znalazł się w bezpiecznym miejscu, w którym postanowił chwilowo zostawić białego towarzysza. Miał w końcu nieco inne zadanie do wykonania. Rozejrzałby się za tym, czy w pobliżu nie znajdywała się żadna broń, ani przedmiot, którym dałoby radę dźgnąć przeciwnika. Wiedział, że nie może zostawić Mei Mei samej, jednak wypadało, aby jakkolwiek dał radę odwrócić uwagę stwora. Przynajmniej tak długo, jak mężczyzna wykonywał własne działania, które miały - oby - im jakoś dopomóc. Nieważne, czy miałby zwyczajnie jakiś sztylet, porzucony patyk, ułamaną nogę od stolika, a może nawet i sam długopis. Miał zamiar przenieść się za przeciwnika i wbić mu ten przedmiot w plecy, aby chwilę później wrócić w swoje bezpieczne miejsce. Liczył, że to zdezorientuje wroga i da dziewczynie czas na reakcję. Gdyby jednak nic takiego nie miał lub też wykraczałoby to poza wszelkie możliwości chłopaka lub czas, który miał na działanie, zwyczajnie przeniósłby się do dziewczyny, aby odepchnąć ją na bok przed zagrożeniem i jeśli dałoby radę, przenieść się do góry razem z nią. A nuż wyjdzie, a nuż będą mieli przekołkowane...

MG

Szukając czegoś czym mógłby zaatakować, Sora przesunął swoją energią za przeciwnika. W tym samym czasie znalazł w torbie długopis, broń jak broń, więc można było atakować. Przeniósł się za przeciwnika i zaatakował. Rzecz jasna atak długopisem nie zrobił na nim żadnego wrażenia, ba nawet go nie zarysował. Na dodatek energia nie poruszała się na tyle szybo by Sora zdołał wrócić na wcześniej zajmowany budynek, jednak zdołał uniknąć nadchodzącego ataku potwora, przenosząc się za Mei, która była już całkiem wyczerpana ale dalej zasypywała stwora swoimi igiełkami. A Egon przeniósł się razem z Sorą.

Jego działania nie zrobiły większej różnicy. Nie zmieniało to jednak faktu, że chociaż trochę spowolnił potwora. Może tyle wystarczyłoby, aby to ich starszy kompan dołączył do działania i wykończył bestię. Sam z kolei rozejrzałby się po okolicy tak, aby nie zostawiać dziewczyny samej, a następnie... spróbowałby znaleźć jakiś kamień, albo inny w miarę spory i solidny przedmiot. Ba! Najlepiej większą ich ilość, aby spowolnić nimi bestię, rzucając je w kierunku oczu, czy twarzy monstra. Jeśli można było to nazwać twarzą. Jeśli ten zaś podszedłby bliżej, spróbowałby przenieść się z dziewczyną w bezpieczne miejsce lub... ewentualnie jakoś odciągnąć Mei Mei, aby ta nie ucierpiała za bardzo. Sama raczej nie miała już wiele sił, a zostawić jej ot tak nie mógł.

MG

Kamieni trochę w okolicy było, a rzucanie nimi zdecydowanie odnosiło większy efekt niż wcześniejsza próba użycia na potworze mocy czy też długopisu. Potwór przez chwilę nie był pewien na kim się skupić, po chwili jednak wrócił do parcia w kierunku Mei Mei. I wtedy też uzbrojony w łom, na potwora skoczył John. Nie tylko bestię podpalając ale i uderzając łomem kilka razy. Płonący stwór jednak, dalej nie ginął, zamiast tego uderzył Johna odrzucając go od siebie. W potworze pojawiły się jednak pęknięcia i jak by nie patrzeć, był atakowany z trzech stron!

Wszelkie działania miewały swoje wzloty i upadki. Niektóre sytuacje wydawały się krytyczne i niemalże tragiczne, jednak to właśnie upadek z głośnym hukiem mógł dopomóc w trudnych chwilach. Co prawda, obyło się może bez hucznego wybuchu, jednak zajęcie przeciwnika wydawało się przybierać na sile. Niebieskowłosy nawet spowolnił nieco rzucanie kamieniami, szukając jednego, większego i najlepiej ostrzejszego. Wszystko po to, aby potem precyzyjniej wycelować wybranym pociskiem tam, gdzie pojawiła się szczelina. Liczył na to, że może jego względna precyzja, czy zranienia na ciele przeciwnika dopomogą go w ataku, a ten zrani go bardziej lub przyczyni się nieco bardziej w zwycięstwie z oponentem. Co więcej, spojrzałby też w kierunku Mei Mei.
- ...spróbuj skierować je w pęknięcia... - rzuciłby w międzyczasie do dziewczyny, licząc na to, że te okażą się słabym punktem monstra, a kolce, czy igiełki dadzą radę sprostać takiemu wyzwaniu.

MG

Trafianie w szczelinki było tym co zadecydowała o zwycięstwie. Dzięki świetnemu rzutowi Sory, jedna ze szczelinek znacząco się powiększyła a potem ogień i atak Mei Mei doprowadziły do rozpadnięcia się potwora. Zwyciężyli. Towarzysze uśmiechnęli się do Sory i wtedy też... gra się skończyła. A on znów znajdował się w Artail. Było już późno popołudnie. Sory nigdzie nie było. Za to "Szef" siedział już z podkładką do pisania, kartką i długopisem.-Ok, więc jeszcze, powiedz mi jak wrażenia? Jakie uwagi masz co do gry?-Zapytał mężczyzna będąc gotowym na feedback ze strony Sory.

Tymi prostymi działaniami niebieskowłosy mógłby zasłużyć na uznanie niektórych znajomych z jego gildii. Co prawda, sam wiedział o nich nieco więcej, aniżeli oni o jego osobie, jednak nie to liczyło się w tym momencie. W końcu szybkie, sprawne działania zdawały się być domeną ich nowego mistrza gildii. Chociaż większość kojarzyła go z zielonymi błyskawicami, czy zielonymi włosami, które niegdyś posiadał, młodszy z braci Hoshino miał okazję spotkać go osobiście dopiero w bieli. Nie, żeby mieli szansę by porozmawiać przez jakąś dłuższą chwilę. Mimo wszystko, uznanie ze strony kogoś, kto zaszedł dość daleko w igrzyskach magicznych zdawało się niemałym osiągnięciem. Nie zmieniało to jednak faktu, że w chwili obecnej Samael zdawał się nieco nieosiągalny, jakby wyruszył na długą misję do jakiegoś odległego kraju. To zajmowało jednak coraz więcej i więcej czasu, że niektórzy mogliby już zwątpić w prędkość zielonej błyskawicy, jednak pozostawało wierzyć, że ten nie pozostawiłby gildii na pastwę losu. Niestety, jedynie tego typu rozważania pozostały nastolatkowi, który zdawał się zniknąć, czy też znaleźć w ciemnym miejscu z odpowiednim sprzętem na głowie. Zdjąwszy ustrojstwo z siebie, mógłby zająć się jakąkolwiek pogawędką z zleceniodawcami.
- G-Gdzie jest Kyouma? - dopytałby się jeszcze najpierw, zanim to udzieliłby jakiejkolwiek odpowiedzi. Nie wypadało w końcu ignorować zaginięcia towarzysza misji. Wracając jednak do tematu gry, niebieskowłosy musiał się chwilę zastanowić. Wydał z siebie coś na kształt pomruku zaciekawienia, spoglądając w kierunku podkładki dzierżonej przez pana szefa. - Wydaje się dość dopracowana, chociaż nieco... chaotyczna. Do tego życzenia postaci z gry wydawały się nie mieć wiele wspólnego z mocami które otrzymali. Mimo wszystko całkiem przyjemne i... właściwie to ile czasu minęło? - dopytałby się jeszcze nastolatek, jakby chciał ocenić to, czy jest czasochłonna, acz długi okres rozrywki często raczej działa na plus, prawda? Lepsze takie coś, niż coś co znudzi się dość szybko, bo skończyła się fabuła.

MG

-Twój kolega zrezygnował i udał się do domu.-Odpowiedział grubas a następnie wysłuchał opowieści Sory dotyczącej opinii na temat gry. Zapisał kilka rzeczy i mruknął coś do siebie kilka razy.-Dzięki wielkie, pomocna opinia.-Powiedział na koniec, uścisnąwszy dłoń Sory i wręczając niebieskowłosemu kopertę z pieniędzmi. Następnie odprowadził chłopca do wyjścia. Tak też Sora bogatszy o doświadczenie i nieco gotówki, mógł wrócić do gildii. Czy gdzieś.

[Sora z/t]

Sora: 12 PD, 20.000 klejnotów[2.000 klejnotów dla gildii]