Korporacja Sandstorm, oddział 3

First topic message reminder :

Oddział 3 Sandstorm zajmujący się produkcją gry Lord of the ring: The Biscuit Hammer, mieścił się w południowej części Artail. W zasadzie był to jednopiętrowy dom jednorodzinny przystosowany na potrzeby firmy.

~~

MG

Było już koło 19, kiedy magowie dotarli na miejsce zlecenia. Misja miała zacząć się wieczorem, żeby gracze mogli spędzić spokojnie całą noc w świecie gry. Osobą która ich odebrała była niewysoka brunetka w przydługich dresach i czarnej koszulce z różowym napisem "I <3 Raj Raj Skinb". Kiedy pojawiali się magowie, akurat przyglądała się dwóm puszkom w swoich dłoniach. W jednej miała MagiCole, a w drugiej Mgr.Peppera.-Jak myślicie?-Zapytała ich gdy tylko podeszli, nawet nie odrywając oczu od puszek.

Ludzie dojrzewali w różnym czasie. Niebieskowłosy z pewnością potrzebował nieco czasu, aby zrozumieć pewne kwestie, albo te zwyczajnie wydawały mu się inne ze względu na jego własne dzieciństwo. Niektórzy mogliby podejrzewać go o jakiś 'gender', czy jak to się mawiało w nowoczesnych czasach, a jeszcze inni zwyczajnie by się spytali, dlaczego nie przegląda świerszczyków, czy Playboya jak niektórzy rówieśnicy. Nie zmieniało to jednak faktu, że podróżowali wspólnie, a sam nastolatek starał się zrozumieć podstawy umiejętności dziewczyny.
- Magnestia? - powtórzył pytającym tonem, przyglądając się ofensywnym zastosowaniem tego typu mocy. Co prawda, spodziewał się większych możliwości, jednak samemu najpewniej preferowałby coś bardziej obronnego, bądź skoncentrowanego na silniejszym uderzeniu, aniżeli sporym obszarze. Mimo wszystko, nie uczestniczyli w żadnym wyścigu szczurów w boju o aktorską statuetkę Oscara, a ich działania miały opierać się na współpracy. - Coś podobnego? C-Chyba przydałoby się nam coś, co uzupełniłoby nasze możliwości, prawda? - dopytał się jeszcze białowłosego towarzysza. Niby znajdywali się aktualnie w grze, czy jakiejś formie wirtualnej rzeczywistości, do której przenieśli się specjalnymi hełmami, jednak wszystko wydawało się tak realistyczne. No cóż... pozostawała jednak kwestia życzenia, która ewidentnie nie należała do najłatwiejszych dla chłopaka. Niby dało się porównać to do bajki, jednak to właśnie Egon robiłby tutaj za wróżkę chrzestną, a on jedynie za kolejną księżniczkę Disneya.

Spoiler:

MG

Dziewczyna promieniała wręcz dumą i samozadowoleniem-Fantastyczna nazwa prawda? Sama ją wymyśliłam.-Powiedziała z dumą, obracając się wokół własnej osi jak by chcąc zaprezentować Sorze epickość w najlepszym wydaniu.-A ty, jaką dysponujesz zdolnością? Prócz popychana niewiast rzecz jasna-Dodała robiąc nieco obrażoną minę. Tak by się z Sorą podroczyć.-Myślę że jeszcze nie wypowiedział życzenia-Powiedział szerszeń, a dziewczynka spojrzała na Sorę zdziwiona.-Żadnych pomysłów? Może zażyczysz sobie wzrostu-I zaśmiała się z idealnego przytyku. Choć dużo wyższa nie była. Po chwili byli już za to w barze, gdzie zasiedli przy jednym ze stolików. Gdy podeszła do nich kelnerka, Mei zamówiła podwójne Yakitori ramen.

Niektóre rzeczy lepiej pozostawić bez komentarza. Do takich kwestii należała zapewne sprawa nazwy mocy, która należała do jego nowo poznanej towarzyszki. Mógł przyznać, że ta miała w sobie jakiś wydźwięk, ale nie sądził by akurat taka nazwa była najlepszym, na co stać dziewczynę. Jakby tego było mało, sam niebieskowłosy nie należał do najbardziej pomysłowych osób, które szukały wyszukanych nazw. Względem tego, jego nazwy wydawały się szare i nudne, a przeważnie streszczały w obcym języku działanie jego zaklęcia.
- Jest j-jak... - zaczął swoją odpowiedź, jednak wymiana zdań pomiędzy szerszeniem i dziewczyną nie dała mu nawet odparować jakkolwiek tej kwestii. Chciał z początku nawet przyznać rację owadowi, jednak dalsza konwersacja między tą dwójką i uwaga ze strony ludzkiej części ich zespołu zdawała się jakoś ugodzić we wnętrze chłopaczka. Może nie należał do najwyższych osób, ale... to też miało swoje plusy! - Nie potrzebuję czegoś takiego... - rzucił jedynie lekko nadąsany, spoglądając na tygrysa, jakby to w nim szukał ratunku w tej sytuacji, czy jakiegokolwiek wsparcia. Nie milczał jednak nazbyt długo, bo wpadł na pewien nie do końca taktowny, ale może pomocny dla jego osoby pomysł.
- ...a ty co sobie zażyczyłaś? - zapytał jeszcze niebieskowłosy, przyglądając się dziewczynie. Słysząc jej uprzedni komentarz nie zdziwiłby się, jeśli to był właśnie wzrost, albo bardziej kobiece kształty, albo jeszcze inne coś, co tyczyło się wyglądu. Nie zaskoczyłoby go też to, że miałby to być jakiś karnet na cały ten ramen. Co jednak, jeśli zamówienie dziewczyny nie uwzględniało chłopaka? Wtedy najpewniej poprosiłby to samo, ale w ilości sztuk jeden. Może i mniej, jak dziewczyna, jednak młodszy z braci Hoshino wolałby najpierw spróbować jedzenia, zanim brać je w ciemno.

MG

Czy Egon był pomocną istotą? Może trochę, więc gdy ich spojrzenia się spotkały, przejechał łapką po pyszczku.-Małe jest piękne-Odparł, wiedząc doskonale że wiele dziewczyn zabiłoby za możliwość potrzymania go na rączkach czy pogłaskania. Mei jednak nie wydawała się specjalnie przekonana, nie żeby ją to w zasadzie specjalnie interesowało.-Wiecznie pełnej lodówki rzecz jasna.-Jej zamówienie nie obejmowało Sory więc musiał zamówić samemu i tak w końcu stanął przed nimi Yakitori ramen. Bardzo smaczny swoją drogą.-Jak myślisz kiedy pojawi się pierwszy przeciwnik?-Zapytała dziewczyna w trakcie posiłku.

Słowa tygrysa ugodziły niebieskowłosego najbardziej. Łezka zdawała się zakręcić w jego oku, a ten spojrzał gdzieś na bok, jakby nie potrafił odnaleźć już nigdzie indziej wsparcia. Może wypowiedź Egona miała mu pomóc, jednak zważywszy na wcześniejszą egzystencje nastolatka, czy jego ucieczkę od egzystencji jako osoba reprezentująca raczej tę piękniejszą płeć. Ciarki nawet przez moment przeszły mu po plecach, jednak nie mógł tym się przejmować. Przynajmniej nie za bardzo.
- ...jakoś mnie to nie dziwi - powiedział spokojnie nastolatek ze skrywanym w głosie zawodem postawą jego towarzyszki. Mimo wszystko, pokazywało to jedno - życzenia niekoniecznie dały to, o co się prosi. Zastosowanie Magnestii nie wypełniało w końcu lodówki, a przynajmniej raczej tego nie robiło. Sam z kolei pogłaskałby tygrysa, spojrzeniem próbując mu przekazać, że raczej sam o coś takiego nie poprosi. Krótkie westchnienie miało najwyraźniej to podkreślić, a nastolatek zabrałby się ostrożnie i powoli za swój posiłek. Chciał w końcu go zasmakować, a nie jakoś napchać się jak tucznik na rzeź. Nie omieszkałby też podzielić się swoim posiłkiem z kotowatym. - Nie mam pojęcia. Egon mówił, że raczej nie dowiemy się tego póki to się nie stanie, więc może nawet za chwilę, albo i za tydzień, prawda? - skwitowałby tylko w przerwie na spożywanie własnego posiłku, aby spojrzeć na tygrysa raz jeszcze, jakby ten miał potwierdzić jego słowa. Co więcej, wrócił potem spojrzeniem do pałaszującej dziewczyny, czy też do dalszej konsumpcji jedzenia.

MG

Sprawa życzenia zdawała się dość zamknięta. Chociaż uwagi towarzyszy zdecydowanie ugodziły Sorę. Ale nikt nie znał jego przeszłości. Pewnie nawet cybernetyczny Egon nie specjalnie miał o niej pojęcie, więc nie ma się co dziwić takiemu podejściu. Może inaczej by reagowali, gdyby wiedzieli?-Chciałabym już jakiegoś pokonać-Marudziła nowa koleżanka Sory, wtedy też obok nich przeszedł całkiem grubszy mężczyzna z bujną brodą i wąsem, w czarnych okularach i motocyklowej kurtce. Wyglądał jak prawdziwy postrach dróg. Ale to co bardziej przyciągało uwagę, to kroczący dumnie za nim pingwin. Pingwin spojrzał na Sorę a potem Mei i uniósł płetwę w geście powitania. Dostrzegł to i motocyklista który zatrzymał się i podniósł okulary, odsłaniając piwne oczy.-Niech mnie, dzieciaki też mają ratować świat, Morty?-Zapytał patrząc na Pingwina, ten również spojrzał na swojego partnera i przez chwilę patrzyli na siebie w milczeniu. Nie padło żadne słowo kiedy to nagle mężczyzna znów odwrócił się do stolika.-No to zróbcie miejsce wujkowi Johnowi. Dzisiaj ja stawiam. KELNER, JESZCZE JEDNA PODWÓJNA PORCJA.-Wydarł się i wbił obok Mei, która w ostatnim momencie się przesunęła żeby ten jej nie zmiażdżył.

Przeszłość najlepiej było zostawić za sobą. W końcu niekoniecznie każdy może się cieszyć z jej powodu. Nie wszyscy mieli okazje wykazać się wielkimi, heroicznymi przeżyciami w trakcie swego żywota. Nie zmieniało to jednak sytuacji niebieskowłosego w najmniejszym stopniu.
- Byłoby miło... - odparł na słowa dziewczyny, aby niedługo później spojrzeć na pingwina, który to znalazł się w ich otoczeniu. Poszukiwania z pewnością wydawały się łatwiejsze, a przynajmniej tak można było wywnioskować uwzględniając dotychczasowe doświadczenia. Sora przywitał się oczywiście z ptasim kompanem ciut obszerniejszej osóbki, podając mu rękę do płetwy i delikatnie wstrząsając, aby później przyjrzeć się mrożącej krew w żyłach scenie. Walce o przetrwanie dziewczyny, która mogła zginąć przygnieciona sporym ciężarem. - Najwyraźniej tak - odpowiedział siląc się nieco na śmiech, jakby słowa mężczyzny były czymś zabawnym. Wszystko po to, by następnie wymienić raz jeszcze spojrzenie z tygrysem, czy dokończyć własną porcję, jeśli jeszcze ją posiadał. Sami raczej nie mieli rozbudowanych planów, jednak zawsze istniała szansa, że skoro osobnik był starszy, to mógł kogoś już spotkać, czy z kimś już zawalczyć. - Nie spotkał pan nikogo innego? Albo jakiś przeciwników? - dodał jeszcze pytanie, kiedy to czekali na zamówienie, czy wszystko inne. Raczej nie miał zbytnio powodu do biegnięcia na ślepo przed siebie.

MG

No cóż, przynajmniej to nie Sora będzie płacił.-Jaki Pan, jaki pan, czy ja ci wyglądam na staruszka młody?-Zapytał Sorę z wielkim uśmiechem.-Mówcie mi Johny, albo wujek John, jak wolicie. No i dziwnie tak mówić do was młodzi, więc też możecie mi swoje imiona zdradzić. A ten płetwiasty milczek to Morty.-Wskazał na pingwina, który po uściśnięciu płetwy przez Sorę, patrzył na nią teraz nieco zadziwiony.-Egon-Przedstawił się kotek.-Mei Mei a to mój wierny towarzysz-Jednak szerszeń sam się przedstawił-Flo-Ciężko byłoby uścisnąć dłoń szerszeniowi, ale Johny uścisnął dłoń Mei Mei i Egonowi. No i Sorze, jeśli się przedstawił. Zaraz potem przyniesiono jego ramen.-No a jak, jednemu już nakopaliśmy z Mortym, a wy?-Zapytał patrząc na Mei Mei i Sore.

Cywilizacja borykała się z mnogimi problemami. Jednym z nich z pewnością były wszelkie podatki, czy wydatki na rzeczy mniej lub bardziej potrzebne. Co prawda, młodszy z braci Hoshino nie musiał się teraz przejmować tą kwestią, jednak nie oznaczało to, że nie przyjdzie mu się kiedyś zrewanżować podobnym gestem. Dokończywszy zaś swoją porcję, odsunął ją od siebie, przyglądając się uważniej nowemu rozmówcy.
- Sora - dodał dość krótko, spoglądając raz na mężczyznę, a raz na ptasiego kompana, aby następnie skinąć głową, jakby powitalnym, acz niekoniecznie trafionym gestem. Nie oznaczało to jednak, że rozmowa dobiegła końca, bo po raz pierwszy od wyruszenia mogli liczyć na jakieś dokładniejsze informacje. - Naprawdę? J-Ja jeszcze nie miałem okazji... tak trochę dopiero zaczynam... - dopowiedziałby w reakcji na stwierdzenie Johna, przyglądając się mu i powstrzymując się przed jeszcze jednym, nurtującym go pytaniem. Wszystko po to, aby ostatecznie polec w walce z własną ciekawością. - Jak wyglądali? Są mocni? - dopytałby jeszcze, czekając przy tym aż jego kompani zjedzą, a zarazem starając się dowiedzieć, z czym przyjdzie im walczyć. No i oczywiście zapewnić jakiś temat do pogawędki, skoro już mieli tutaj spędzić jeszcze jakiś czas. Gdyby jednak zapadła decyzja o wyruszeniu, wtedy najpewniej towarzyszyłby reszcie grupki. Gorzej w przypadku jakiegoś ataku znienacka. To mogłoby okazać się bardziej problematyczne, jednak niekoniecznie musiało nastąpić w najbliższym czasie.

MG

Mei Mei również przyglądała się Johnyemu z zaciekawieniem. No bo jak wyglądał potwór? Jak był silny?-Jak go pokonałeś?-Dodała też własne pytanie, wyczekując na opowieść. Morty w tym czasie oparł dziób na stole i zaczął wpatrywać się w pieprzniczkę.-No dobra, słuchajcie.-Zaczął Johny, zacierając ręce-Idę sobie z tym tutaj pingwiniarzem, kiedy to nagle z krzaków wyskakuje potwór. Ze dwa metry miał, posturę zapaśnika i jedno tylko malutkie oczko na środku cielska. No to myślę kurczę, trzeba nakopać. I wtedy ten stwór wyrwał drzewo z korzeniami.-Morty złapał w dziób pieprzniczkę i przechylił, wysypując sobie cała zawartość do gardła.-No to kurcze, pomysł walki, zamienił się w pomysł na ucieczkę. Zacząłem więc biec, motoru akurat nie było a za szybko nie biegam, ciężka sprawa.-Zauważył mężczyzna, Morty zaś oblizał się, jak by pieprz mu wcale nie zaszkodził.-No i wtedy ogarnąłem że nie ucieknę to wziąłem użyłem swojej mocy i gnoja spaliłem.-I uniósł kciuk w geście zwycięstwa.

Nie potrafił samodzielnie ocenić tego, która z usłyszanych historii wydawała się bardziej niewiarygodna. Z jednej strony mógł obserwować pingwina, który najwyraźniej był niemałym pasjonatem pikantnej żywności pod postacią pieprzu i pieprzniczki. Z drugiej mógł wysłuchać, jak to mężczyzna wykazał się tchórzliwym bohaterstwem, które mimo wszystko przyniosły mu jakieś efekty. Nie umknęło tez jego uwadze to, że moc mężczyzny najwyraźniej polegała w pewnym stopniu na ogniu.
- Czyli... możesz podpalać rzeczy? I tyle wystarczyło? - dopytał się niebieskowłosy, jakby chciał upewnić się, że mają jakiś pogląd na słabości ich przeciwnika. Poza tym może ten rozwinąłby się bardziej względem swoich mocy. Nie omieszkał też spytać ich o pewną kwestię, która jakoś nie uszła jego uwadze, a której raczej nie mógł ot tak pominąć. - Zostało nam znaleźć jeszcze... ile osób? - podpytał w ten sposób, sugerując też fakt, że powinni chyba się tym zająć, bo siedząc raczej nie wykonają powierzonego im zadania.

MG

Mężczyzna podrapał się po głowie.-W zasadzie jak się palił to siekłem go jeszcze kilka razy łomem, to mogło mieć jakiś związek z jego pokonaniem. Ale tak, umiem podpalać rzeczy. Czy też raczej, umiem wypełnić własną sferę ogniem.-Odparł mężczyzna, rzucając pieniądze na stół i udając się do wyjścia, gestem wołając też dzieciaki. Pingwin spojrzał jeszcze łakomie na solniczkę, ale ostatecznie ruszył do wyjścia razem z Johnym.-Jeszcze siedmioro i księżniczka.-Powiedziała Mei Mei.-Zgadza się.-Zaskrzeczał Flo. I tak cała trójka stojąc pod restauracją, musiała zadecydować, co dalej.

Chociaż niebieskowłosy chciałby powiedzieć, że nie takiej odpowiedzi spodziewał się po najstarszym członku ich drużyny - nie mógł tego zrobić. Owszem, pozorna odwaga zdawała się pasować do mężczyzny, jednak scenariusz z łomem wydawał się równie realny. Na tyle prawdziwy, że przez krótką chwilę miał wrażenie, jakby scena ta rozegrała się przed jego oczyma. Ach, te uroki bogatej wyobraźni, czy sporego oczytania.
- ...czyli mamy do dyspozycji ogień i kolce, tak? - dopytał się jakby chciał się upewnić, na czym dokładniej stali. Nie zmieniało to jednak tego, że musieli gdzieś ruszyć. Jeśli nikt z jego towarzyszy nie miał zamiaru niczego zasugerować, pozostawałoby więc ruszyć w prawo, kontynuując jakieś ustalenia. Znaczyło to też tyle, że mogli równie dobrze trafić tam na kogoś innego, albo na jakieś zagrożenie. W przypadku tego drugiego musiałby uważać i odpowiednio zareagować, jak chociażby odskoczyć, unikając ataku. Nie znaczyło to jednak, że to się wydarzy lub była to jedyna opcja. Bardziej problematyczne wydawało się odnalezienie księżniczki. - Ktoś wie, gdzie powinniśmy się udać, czy ruszamy po prostu... dalej? - dopytałby się jeszcze względem tego, czy aby na pewno byli zgodni z jego decyzją, czy może ktoś miał inne sugestie. Mógł mieć tylko nadzieje, że poszukiwania nie okażą się być legendarnym pościgiem za księżniczką Będzisławą, gdzie grupa bohaterów zebrała się by wspólnie pokonać jej porywaczy, po czym okazało się, że ta znajdywała się w zupełnie innej wierzy, a cała przygoda dała im tyle, co nic, okazując się zwykłą, syzyfową pracą opartą na niezliczonych walkach z żółwimi wojownikami i smokami. Może zwiedzili tyle zamków, że to własnie było przyczyną zniknięcia smoków z Earthlandu? Byle tylko im się to nie przytrafiło...

MG

Jakoś tak wędrując, nietypowa grupka złożona z Shoty, loli, grubego harleyowca, pingwina, tygrysa oraz szerszenia, dotarła do alejki, prowadzącej między tyłami dwóch bloków. Ot taka, boczna uliczka. Było tu jasno. I wtedy też zna przeciwka, wylazł potwór. Wyglądał jak ulepiony z gliny. Miał jakieś dwa metry wzrostu i przypominał wielkie Tayyaki o dwóch oczach. Po jednym z obu stron "Głowy", albowiem patrząc od przodu, był całkiem cienki. Miał jednak dość masywne ręce i nogi. I tak stał i sobie patrzył. A bohaterowie patrzyli na niego.-To ten potwór?-Zapytała w końcu nieco rozczarowana Mei Mei.-Tak, uważajcie, na pewno jest potężny.-Odparł Egon. Natomiast Morty podszedł do jednego z pobliskich śmietników i zaczął przeżuwać skórkę po bananie.

Nie trzeba opisywać formy zawodu, która zdawała się odmalować na twarzy młodszego z braci Hoshino. Nastolatek spodziewał się czegoś bardziej... potwornego. Już wielkie jaszczurki szponiaste wydawały się groźniejsze od tego czegoś przed nimi. Chociaż jego nastawienie wydawało się nieco inne, a przynajmniej spokojniejsze jak to dziewczyny, zdawał się podzielać jej opinię.
- Potężny? - powtórzył zaraz po Egonie, jednak w jego ton wypowiedzi wkradła się ewidentna nutka zwątpienia. Nie zamierzał jednak ignorować przeciwnika w formie przerośniętego pokarmu. Nie posiadał nazbyt rozwiniętej zdolności, czy życzenia, które by mu je pomogło osiągnąć. Mimo wszystko, chciał spróbować jednej rzeczy z wykorzystaniem własnej, ograniczonej zdolności. Spróbowałby ukierunkować jakoś swoją kulkę tak, aby ta zadziałała dokładnie tak samo, jak miało to miejsce w przypadku Mei Mei. Co prawda, tym razem celował wyłącznie w nogi, a dokładniej tę lewą nogę przeciwnika - w okolicach kolana. Chciał aby ten musiał jakoś na to zareagować lub też może zgięło się pod wpływem nietypowego wpływu siły zewnętrznej na kończynę. Mógłby tym chociaż ułatwić walkę reszcie grupy. Jeśli to jednak nie podziałało, spróbowałby na pełnej mocy pchnąć taką kulkę nigdzie indziej, jak w twarz monstra, czy też w jedno z oczu. Samemu zaś starałby się pozostać poza zasięgiem wroga i jakoś pilnować siebie oraz białego tygrysa. Byłoby głupio polec na pierwszym przeciwniku.