Wioska drwali

First topic message reminder :

Trochę, ale nie za daleko, w północnej części lasu znajduje się wioska drwali. Domy tam są drewniane. Ludność choć prosta, to jednak silna i siekierami wymachiwać potrafią. Żyje tam blisko dwudziestu tęgich mężów do wycinania drzew przywykłych. Tam też prowadzona jest wycinka lasu, z którego to drewno dostarczane jest do Fiore i sprzedawane zostaje. Niezaprzeczalnie jest to drewno bardzo dobrej jakości.

MG:
Do wioski drwali przybył Liang, a wraz z nim Evan. Słońce jasno świeciło, a ptaszki śpiewały. Zapowiadało się na naprawdę ładny dzień bez ani jednej chmurki i być może problemów. Jednak nie dla mieszkańców wioski drwali, w której tych problemów ostatnio było niemało. Idąc pośród wyciętych pni, Liang i Evan zdołali dostrzec jedno samotnie rosnące drzewo, a nieopodal był też zrujnowany drewniany dom. W niektórych były widoczne liczne usterki, a jednemu ze wszystkich okien i z komina wyrastały grube gałęzie.
W końcu jednak dotarli tam gdzie mieli dotrzeć, czyli na główny plac wioski, gdzie czekało już na nich trzech brodatych drwali, a jeden był łysy i gładko ogolony. Pierwszy był rudy, drugi miał czarne włosy, a najstarszy był siwy. Podpierali się o siekiery, czekając przybycia magów. Na powitanie im wyszedł ten łysy.
- Witojcie w naszych skromnych progach! Wyglądacie jak magowie i pewnie magami jesteście! - przemówił tymi słowami.
- Tędzy to oni nie są - skomentował wzgardliwie rudy.
- Ale czary majo! - wytłumaczył mu siwy.
- Tak, tak... - napomknął łysy, machając na nich ręką, po czym zwrócił się z powrotem do magów. - Wiedźmę trza kłopotliwą ubić. Na północ stąd w przeklętym gaju mieszka - wytłumaczył pokrótce, nie owijając w bawełnę, aczkolwiek gotów był na pytania, gdyby te miały się pojawić.

MG:
Sposobem, który obrał Evan z Laingiem na rozwiązaniu problemu polegał na zakamuflowaniu się i ruszeniu w stronę aury, wyczuwanej przez Evana. Zakradali się między drzewami, które burczały, czasem nawet stękały, a wrażenie bycia obserwowanymi na moment nie ustępowało. I pomimo kamuflażu i cichego zachowania zostali dostrzeżeni, lecz to jeszcze nie oznaczało jeszcze prawdopodobnie niczego złego. Aura, którą wyłapał Evan należała do istoty, czarnego wilka, lecz ten stał na tylnych łapach, niczym pies robiący stójkę. Wyglądał jednak przy tym bardziej majestatycznie, aniżeli komicznie. Latające wokół niego duszki, były żukami i motylami. Wilk zaś przemówił do przybyłych, kiedy Evan zbliżył się do niego na odległość ośmiu metrów, Liang stał dwa metry dalej.
- Czemu niepokoicie las swoją obecnością?! Czego w nim szukacie?! Dlaczego ranicie jego mieszkańców?! - warknął ludzkim głosem wilk, sprawiając przy tym wrażenie wściekłego.


Stany Postaci:
Liang: 160 MM Maska kamuflażu 1/3
Evan: 106 MM Maska kamuflażu 1/3

Uśmiechnąłem się tylko do Lianga, kiedy ten rzucił żartem. Oczywiście, że złapał odniesienie, pamiętał dobrze tą misje... Potem spotkał maga LS na innej misji i musiał się tłumaczyć, żeby mu zaufał, że ta maska faktycznie mu pomoże, a nie wysadzi twarz. Ale musiał wtedy to zrobić. Inaczej misja by się nie udała. Co prawda musiał uciekać i narobił sobie wrogów, ale cóż... Życie. W każdym razie, powoli szli w tamtym kierunku, aż naszym oczom ukazał się... Wilk. Ale nie taki zwykł wilk, tylko taki jakiś bardziej humanoidalny... Przystanąłem i wysłuchałem jego słów.
-Szukamy wiedźmy.-powiedziałem, po czym zrobiłem kilka kroków do przodu.-Te wilki nas zaatakowały. Musieliśmy się bronić.-wyjaśniłem, patrząc spokojnie na Wilka.. Nagle zachciało mi się śmiać. Bóg śmierci, w którego wierzyłem i który towarzyszył mi już od tylu lat, kazał nazywać się Wilkiem. Nigdy nie widziałem jego twarzy, ale był on człowiekiem... chyba. Ten tutaj wydawał mi się taką karykaturą moje boga. Uśmiechnąłem się do siebie w myślach.

Ruszyłem za Evanem, nie wiedząc tak naprawdę do czego się zbliżamy... Cały czas jednak czułem się ogromnie nieswojo i chciałem po prostu wziąć nogi za pas...
Pragnienia jednak nie miały znaczenia w stosunku do mojej powinności... A powinnością moją jest podniesienie Lamii z kolan... A nie zrobię tego, jeśli stchórzę w jakimś lesie...
Kiedy zbliżyliśmy się do owej aury, zobaczyłem wilka... W zasadzie chyba bardziej Wilkołaka... Do tego mówiący ludzką mową. I delikatnie mówiąc, nie był w dobrym humorze...
-Wybacz nam, wkroczyliśmy do lasu, by odszukać wiedźmę, która gnębi okoliczną ludność...-
Nie miałem w intencjach zabijać tego wilka, ale nie mogłem dać się także zabić... Zabij lub zostań zabity... W takich miejscach panują tylko takie zasady...

MG:
Wilk nie wyglądał na zadowolonego, ale nie wyglądało też na to, żeby miał przejawiać jakąś agresję. Powarkiwał sobie jedynie, słuchając słów Lianga i Evana. Kiedy ci wspomnieli o "Wiedźmie", wyraźnie się zirytował i głośniej warknął.
- Wiedźma?! Tak mówią o naszej Opiekunce?! Typowe dla waszej ludzkiej rasy! To oni wszczęli konflikt z lasem, krzywdząc go i jego mieszkańców! My się tylko bronimy przed ich destruktywną siłą! To dzięki Opiekunce ta część lasu jeszcze żyje! To oni weszli na nasz teren! Oprawcy! Złoczyńcy! Niech na wieki będą przeklęci! - warczał wściekle wilk, rycząc na wszystkie strony świata, a od jego ryku, aż dreszcze przechodziły po plecach, w taki złowieszczy wpadł szał. Lecz kiedy już się nawrzeszczał, spojrzał uważnie na magów.
- Lecz wy nie jesteście nimi. Przysłali was, ale to od was zależy czy będziecie wrogami, czy nie - oznajmił wilk, po czym bardzo uważnie patrzył na Evana i Lianga.

Stany Postaci:
Liang: 160 MM Maska kamuflażu 2/3
Evan: 106 MM Maska kamuflażu 2/3

Wysłuchałem Wilka, siląc się na spokój, chociaż czułem jego złość i aż drgnąłem z niepokoju. Wydawał się być silny i jakiś taki ważny. Wyraźnie nie bał się nas. Czyżby dysponował jakąś magią? A może po prostu tak wierzył w swoją opiekunkę? Spojrzałem na Lianga. Co tu robić? Było tak jak pomyślałem na samym początku... Pojawił się pewien konflikt i trudno było to rozwiązać. Z jednej strony mieli zadanie, do którego się zobowiązali. Mieli usunąć Wiedźmę, aby drwale mogli pracować. Ale z drugiej strony Wilk miał racje. Oni niszczyli ich środowisko. Niszczyli ich las, a oni tylko próbowali się bronić. I co tu teraz zrobić? Najchętniej porzuciłbym to zadanie w cholere, ale zdałem sobie sprawę, że mam kredyt do spłacenia. Wziąłem Lianga na stronę.
-Wiesz, on trochę ma rację... Ale ja mam kredyt do spłacenia. Muszę dostać wynagrodzenia za misje.-mruknąłem do niego. Co tu robić. Może kiedy pogadają z Opiekunką, sytuacja bardziej się rozjaśni? Ale czy Wilk na to pozwoli? Z drugiej strony, jeśli pójdą dalej, będą otoczeni wrogami. Czy dadzą sobie radę?
-Um... Czy moglibyśmy porozmawiać z waszą Opiekunką?-zapytałem po chwili.

Cholera, trudno było określić komu teraz pomóc... Spojrzałem na Evana, też wyglądał na zamyślonego. Oboje chyba zastanawialiśmy się nad tym samym.
Kto ma rację?
Cóż... Bardziej odpowiadała mi strona Wilka i Opiekunki, gdyż to drwale weszli na ich teren. Ale z drugiej strony, drwale wystosowali oficjalne zadanie, a ja jestem pracownikiem rady, a Evan policji...
Cholera, zadania porzucić też nie możemy...
Evan wziął mnie na stronę, by pogadać...
-Właśnie tak się składa, że też mam kredyt do spłacenia i już niewiele czasu- spojrzałem badawczo na Evana i wskazałem na broszkę, która wcześniej została użyta -SR? Moje też było drogie...- pokazałem Evanowi pierścień. -Wolałbym pomóc Wilkom i Opiekunce, ale sam wiesz... A zabranie tego problemu do Rady za długo potrwa, zdążą się powybijać... No i nie będzie hajsu...-
Pokiwałem głową... Musieliśmy jakoś rozwiązać ten problem sami...

MG:
Wilczek lekko skrzywił łeb, powarkując sobie, kiedy magowie do niego mówili. Najwidoczniej prowadził wewnętrzną walkę sam ze sobą co zrobić z przybyszami. Aczkolwiek złagodniał lekko.
- Nie jesteście tacy jak oni - rzekł po dłuższej chwili, spuszczając łeb, po czym szybko go podniósł, spoglądając na magów swymi złowieszczymi oczami. - Mogę was zabrać do Opiekunki, lecz jeśli będziecie czegoś próbowali... - wilk wyszczerzył swe zęby i warknął wściekle, dając magom do domysłu, cóż by uczynił.
Następnie odwrócił się, a drzewa same odsunęły się przed nim, tworząc drogę, którą to ruszył.
Jeśli Liang i Evan zdecydowaliby się za nim ruszyć, to po dziesięciu minutach dotarliby do przeogromnej wierzby, mającej z co najmniej dwadzieścia wysokości. Znajdowała się na zielonej łączce pełnej fioletowych kwiatów. Wilk warknął coś, a wierzba się skręciła, a oczom magów ukazała się postać kobiety, której skóra była zielona, a kręcone włosy ciemnozielone. Sylwetka jej zgrabna całkiem była, oczy ciemne, a jedyny jej ubiór stanowiły gałązki i listki obwiązane wokół tych miejsc, na które z reguły nie pozwalało się patrzeć.
- Witaj Wolgryku. Widzę, że sprowadziłeś tu ludzi - przemówiła łagodnym i delikatnym głosem do wilka, który nisko się przed nią ukłonił. - Nie przyszliście tu, aby niszczyć, prawda? Więc jaki macie cel? -zwróciła się do magów,

Stany Postaci:
Liang: 160 MM Maska kamuflażu 3/3
Evan: 106 MM Maska kamuflażu 3/3

Pierwszy raz od bardzo dawna, miałem ochotę się zaśmiać. A więc Liang miał ten sam problem co ja? Najwidoczniej pensja radnego nie była wcale tak dobra, jak się mogło wydawać. Westchnąłem. A więc mieliśmy pewien zastój. Co tu robić, co robić? Na szczęście Wilk okazał się być bardzo pomocny. Jednak pozwoli im zobaczyć się z Opiekunką. Odetchnąłem z ulgą. To wiele zmieni. Jeśli z nią porozmawiają, będą przynajmniej wiedzieli na czym stoją.
-Pójdziemy z tobą Wilku. Dziękujemy.-powiedziałem, po czym kiwnąłem głową do Lianga i ruszyliśmy w drogę.
Kiedy znaleźliśmy się na miejscu, ukłoniłem się lekko Opiekunce, po czym przyjrzałem się jej dokładniej. Ona była człowiekiem? Rośliną? Czymś... innym?
-Witaj Opiekunko. Przybyliśmy tutaj, ponieważ zostaliśmy poproszeni o pomoc, przez tutejszych Drwali.-na chwile umilkłem.-Chcieli, abyśmy Cie zabili, ponieważ ty ranisz ich ludzi i przeszkadzasz im w pracy.-znowu na chwile urwałem, patrząc w jej ciemne oczy.-Nie chcemy jednak tego robić. Wiem, dlaczego powstał ten konflikt. Ty bronisz swojego domu i swojej rodziny. Ale oni też mają swoje rodziny, które potrzebują wyżywienia. Drwale muszą pracować, żeby jakoś żyć. A ich praca to wycinanie drzew.-zamilkłem tym razem na dłużej, patrząc na Lianga, mając nadzieję, że ten mi pomoże.-Chcielibyśmy rozwiązać ten konflikt w jakiś inny sposób. O ile w ogóle się da.-dodałem jeszcze po chwili.

Nie miałem w zwyczaju się za dużo odzywać, tak więc liczyłem na, o dziwo, aż małomówny zawsze Evan wszystko wyjaśni.
Kiwałem tylko głową, na potwierdzenie jego słów i na znak, że rozumiem co mówi do nas Wilk.
Kiedy dotarliśmy na polanę, przez chwilę się... rozmarzyłem?
Piękna łąka porośnięta fioletowymi kwiatami a na środku samotna, poskręcana wierzba.
Ukłoniłem się, tak jak Wilk i Evan, kobiecie, która zapewne była Opiekunką tego lasu.
Już chciałem coś powiedzieć, ale Evan zrobił to pierwszy... Jak wcześniej, tylko kiwałem głową.
Jak skończył dodałem.
-Na prawdę nie chcemy nikogo krzywdzić, tak samo was, jak i drwali. Oboje reprezentujemy najważniejsze instytucje magów, więc nie możemy też pozostawić tego samemu sobie...-

MG:
Czymkolwiek była owa Opiekunka, stanowiła problem dla drwali. Ale dla Lianga i dla Evana już nieco mniejszy. Niby kształty miała ludzkie, ale jej spójność z naturą wydawała się być ogromna. Postawa magów i ich słowa wywołały u niej delikatny uśmiech, jednakże wydawał się być on nieco smutny.
- Rozumiem... Robicie dla nich to, co do was należy, tak jak ja robię dla lasu, co należy do mnie - rzekła, po czym spojrzała na Lianga, swymi ciemnymi oczami. - Mówisz, że reprezentujecie najważniejszych spośród swoich. Temu też zaszczytem jest dla mnie móc z wami mówić - spuściła po tych słowach wzrok, zerknęła ukradkiem na wilka i splotła palce swych dłoni, przyjmując postawę zamyślonej, niewinnej niewiasty.
- Jednakże między nami, a wami trwa wojna. Ci ludzie walczą o dominację. Próbują podporządkować sobie naturę, nie potrafiąc znaleźć z nią zgody - powiedziała i przeniosła wzrok na Evana. - Wszystkie stworzenia poza ludźmi potrafią żyć w zgodzie z naturą. Potrafią tkać swe gniazda i wychowywać swe potomstwo, bez dokonywania zniszczeń. Czemu wy tego nie potraficie? Czy widzisz jakąś szansę na ugodę? Jeżeli nie zaprzestałabym walki, skazałabym ten las na powolną śmierć, jak i jego mieszkańców. Nie mogę tak po prostu odpuścić - żal w jej głosie był aż nadto słyszalny. Nawet wilk warknął smutno, słysząc jej słowa. Cóż zaś pozostało uczynić w tej kwestii magom?

Stany Postaci:
Liang: 160 MM
Evan: 106 MM

Wysłuchałem w ciszy słów Opiekunki. W tym co mówiła, było dużo racji, nie bardzo wiedziałem co na to odpowiedzieć. Właściwie jedynym powodem, aby ją zabić był ludzki egoizm. Aby drwale mieli pracę, musiałem pokonać jedyną osobę, która troszczy się o naturę, o las i jego mieszkańców. Patrząc na to od tej strony, to ona była dobra, a drwale źli. Ale z drugiej strony, powinienem stać po stronie ludzi. Co mi z tego, że las będzie bezpieczny, skoro nie dostanę pieniędzy za robotę i drwale nie będa mieli roboty, a ludzie drewna na opał i do budowy domów? Spojrzał na Lianga, szukając w nim pomocy. Co mieliśmy teraz zrobić? Odejść i powiedzieć drwalom, że no sorry, ale ta Wiedźma jest dobra, nie zabiliśmy jej, więc musicie dalej ginąć przy wycinaniu lasu? Czy istniał jakiś inny sposób na rozwiązanie tego problemu? Ugoda? Ale jaka? Niech usuwają stare drzewa i niech sadzą nowe? Ludzie prędzej czy później i tak złamią zasady. I tak będą polować na zwierzęta, bo potrzebują jedzenia. Będą niszczyć naturę, bo potrzebują drewna.
-Ludzie są bardzo egoistyczni.-powiedziałem smutno.-Nie śmiem nawet prosić o to, żebyś pozwoliła dalej niszczyć im swój dom. I nie chce tego. Chciałbym jakoś pomóc obu stronom, ale najwidoczniej nie potrafię. Może istnieje taka część lasu, gdzie drzewa są już stare i trzeba je ściąć? Może niech drwale sadzą nowe drzewa... Nie wiem, nie ma tu zbyt wielu rozwiązań.-spojrzałem na Lianga.
-Co chcesz zrobić?-zapytałem bardzo cicho.-Jeśli nie zrobimy nic, ucierpią obie strony.-mruknąłem. Opiekunka była teraz dla nich bardzo łatwym celem... Wystarcyzło, że rzucę Maską wybuchająca w jej stronę i wszystko zakończone. Ale czy będę do tego zdolny?... Będę... Problem w tym, że tym razem targały mną różne emocje. Nie byłem zdecydowany co jest słuszne, a co nie.

Pokręciłem głową. Opiekunka miała rację... To ona reprezentowała w tym sporze pokrzywdzonych i ucieśnionych...
Pieniądze nie grały już roli...
-Stoję pomiędzy tymi dwoma światami. Tak jak ty jesteś opiekunem tego lasu, jak jestem opiekunem duchów, które są aż za nadto związane z naturą. Nie potrafię podnieść ręki ani na Ciebie, ani na drwali-
Spojrzałem na Evana... Nie było dobrego rozwiązania. Drzewa rosną bardzo powoli, a zapotrzebowanie jest zbyt wysokie, by taki układ wypalił...
Westchnąłem...
-Odejdziemy Evanie... Przynajmniej ja odejdę... Jeśli obrócimy się w jedną stronę, wtedy całkowicie polegnie druga... Nie wiem czy istnieje sposób na koegzystencję...-
Zastanowiłem się jednak, starając się wymyślić chociaż podstawę do rozwiązania sporu...
-A gdyby tak... Wystraszyć drwali i zmusić ich do przesiedlenia?-
Nie dostaniemy co prawda żadnych pieniędzy, ale to i tak byłoby bez różnicy, bo wracając teraz również nic nie zarobimy..
Zwróciłem się do opiekunki
-Jeśli zdołamy ich zmusić do odejścia, oddasz tych, których uwięziłaś?-
Przynajmniej tyle możemy zrobić...

MG:
Widać było u Opiekunki lasu żal w oczach, ale słysząc słowa magów uśmiechnęła się lekko. Dali oni nadzieję nie tylko jej, ale całemu lasu, który miała pod swoją opieką. Nawet wilk ciągle stojący obok warknął potulnie.
- Nie mogłabym was o to prosić, ale... Byłabym bardzo wdzięczna, gdyby się wam udało - powiedziała do Lianga skłaniając głowę. - Gdyby niszczyciele lasu zdecydowali by się go opuścić i będę miała pewność, że nie wrócą, by go dalej niszczyć, to obiecuję cofnąć wszelkie moje klątwy, które na nich zesłałam.
Opiekunka zaoferowała swoje rozwiązanie, ale to od magów zależało czy pozostaną wierni zadaniu, czy może staną po stronie natury, lub też nie uczynią nic, nie ingerując w ten konflikt.

Stany Postaci:
Liang: 160 MM
Evan: 106 MM

Przyjrzałem się Liangowi. Znałem tego człowieka całkiem dobrze, ale nigdy myślałem, że będzie on aż tak dbał o naturę. W każdym razie postanowione... Nie będę musiał wysadzać Opiekunki. Chociaż dalej nie byłem pewien co do tej, czy postępuje słusznie, miałem zamiar pomóc Liangowi. Najwyżej później poniosę tego konsekwencje.
-W takim razie postanowione. Wystraszymy Drwali i zmusimy ich do opuszczenia lasu.-powiedziałem, po czym ukłoniłem się Opiekunce i ruszyłem w drogę powrotną. Spojrzałem na Lianga.
-Wiesz, że możemy mieć potem przypał za to?-zapytałem, kiedy wracaliśmy.-Dobra, zrobimy tak. Przywołasz jak najwięcej tych swoich duchów, ja przyzwę Onikume bo mogę, potem użyjemy moich masek, aby zmienić się w... kiedyś spotkałem takiego człowieka, który miał jakąś dziwną magię i nie miał twarzy. Był wysoki i ubrany w płaszcz, więc wyglądał dość... strasznie. Zmienimy się w niego, wyjdziemy z lasu z tymi twoimi duchami i powiemy coś w stylu "Wasi magowie zginęli, was też to spotka jeśli nie opuścicie tego miejsca i nie przestaniecie niszczyć lasu. Coś takiego.-powiedziałem, jak ja widzę ta sytuacje.

Uśmiechnąłem się do Opiekunki, widząc ile to dla niej znaczy.
Skinąłem na Evana, dając znak do drogi.
Poprosiłem jeszcze opiekunkę, by pokazała nam najbliższą drogę do wioski, ówcześnie przygotowując z towarzyszem plan na drwali.
Spodobał mi się pomysł Evana. Czas wdrożyć to w życie.
Wziąłem maskę od Evana i przyzwałem Onikumę.
Czas teraz, by Policjant użył swoich zaklęć.