Hotaru

Imię: Hotaru
Pseudonim: Hoś
Nazwisko:Gordwig
Płeć: Żeńska
Waga: 54 kg
Wzrost: 169 cm
Wiek: 19 lat
Gildia: Fairy Tail
Miejsce umieszczenia znaku gildii: Zewnętrzna strona prawej dłoni
Klasa Maga: 0

Ma dziewiętnaście lat i mierzy sto sześćdziesiąt dziewięć centymetrów. Niektórzy nazywają ją karzełkiem. Oprócz różowych włosów nie wyróżnia się niczym specjalnym. Jest drobną osobą. Gdyby zdjąć z niej ubrania można zobaczyć lekkie zarysy kości. Mimo wszystko jej ciało jest wysportowane i wyhartowane przez misje związane z inkwizycją. Hoś rusza się jakby była cały czas w tańcu. Ma specyficzne, delikatne ruchy, które sprawiają, że chcesz dalej na nią spoglądać. Jej cera jest biała i sprawia wrażenie jakby była zrobiona z porcelany. Znajduję się na niej parę blizn. Na udach widnieje blizna po Lucianie, towarzyszu z pierwszej misji związanej z inkwizycją.
Opisując, ją dalej trzeba powiedzieć że nogi ma chude, takie patyczki. Sama twierdzi, że są krzywe. Podobno wg niej prawa jest większa od lewej. Jednak nikt oprócz jej samej tego nie stwierdził. Na stopach zazwyczaj znajduję się para trampek, lub wiązane buty za kostkę. Jadąc trochę wyżej, mamy biodra. Szerokie jak to u kobiety. Tyłek sam też niczego sobie, Hoś nigdy się na niego nie skarżyła. Płaski brzuch zdobiony jest przez wystające lekko biodra i żebra. Oprócz tego nie za duże, nie za małe piersi skrywają się pod białym stanikiem. Ręce wyglądają na delikatne i zadbany. Paznokcie pomalowane na czerwono. Na prawej znajduje się znak gildii, na lewej dziwnie wyglądające niebieskie linie.
Twarz jest okrągła. Nie wygląda ani na pulchną, ani za chudą. Oczy są niebieskie niczym błękit oceanu i ukryte pod kruczoczarnym wachlarzem rzęs. Usta są lekko malinowe.  Wykończeniem twarzy są pewno grube, piękne, różowe włosy. Hotaru bardzo o nie dba różnymi szamponami i odżywkami. Bardzo często też je czesze. Uważa, że największą ozdobą kobiety są właśnie włosy.

Charakterek? Odziedziczyła po mamusi, chociaż panienka wydaje się być bardziej narwana. Hotaru jest cały czas miła dla innych, do tego uśmiech zdobi jej okrągłą twarz. Trudno ją zasmucić, ma w sobie masę pozytywnych myśli. Nie potrafi mówić wielu rzeczy wprost. Bardzo często kręci się koło tego tematu, jednak nie wypowie tego, co naprawdę chce powiedzieć. Po prostu boi się zostać niezrozumiana, lub wyśmiana.
Raz na sto lat potrafi być spokojna, jednak jest to chwila ulotna i szybko mija.  Uparta jak osioł, a jak ktoś się z nią nie zgadza może uciec do domu. Do tego pewna siebie. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego co mówi i jeżeli nazywa kogoś trollem to on nim jest. Opanowana też jest, tylko czasem fala słów może  zdenerwować rozmówcę. Do tego zdarza się dziewczynie zachować stoicki spokój, niestety tak jest tylko w jej głowie. Zazwyczaj idzie na żywioł. Mało ją obchodzi, co się dzieje wokół po prostu dąży do celu.  Swoje emocje stara się ukrywać, zwłaszcza zranienie.  Dla innych może być złośliwa - łysą osobę nazwie ziemniakiem.
Hotaru jest specyficzną kobietą. Na pewno wydoroślała, przez okres po zobaczenia miejsca swojego pochodzenia. Stara się ukazywać opanowanie, którego się nauczyła. Nie stara się rzucać w oczy oraz jak to niektórzy twierdzą jest wilkiem w owczej skórze. W normalnych warunkach nie zrani nikogo, jeżeli natomiast zajdzie taka potrzeba potrafi zrobić to co potrzeba.  Jedną z cech jej charakteru jest to, że uwielbia zwierzęta. Jej największym marzeniem jest posiadanie czworonożnego przyjaciela.
Nienawidzi współczucia od innych ludzi. Pokazuje się zawsze jako silna kobieta. Woli posiedzieć chwilę w samotności, a potem wrócić do swojej ruchliwej natury.
Niecierpliwa. Jeżeli na coś czeka nie potrafi usiedzieć w miejscu. Łatwiej byłoby nauczyć świnię latać, niż nauczyć Hotaru siedzenia w miejscu. Ciekawość świata daje dziewczynie napędy odrzutowe. W życiu szuka szczęścia, a przede wszystkim zrozumienia. Często ludzie oceniają ją powierzchownie. Powinni się zastanowić, bowiem nie ocenia się książki po okładce. Zwłaszcza takiej książki jak Hotaru.

Opowiadanie historii innych ludzi zawsze sprawia jakąś trudność. Czasami nie pokrywa się ona z prawdą, czasami opowieść jest tak zakręcona, że trudno nam ją wytłumaczyć. Chciałabym opowiedzieć Wam historię Hotaru Gordwig, księżniczki Awyrów.  Dziewczyna nigdy nie była uznawana za postać ważną, czy silną i prawdopodobnie nigdy nie będzie. Była ona po prostu zwykłą nastolatką, która wdała się w wir wydarzeń. Zacznijmy jednak od jej narodzin.
Urodziła się w małej wiosce. Miała mamę, tatę oraz starszego brata. Jej rodzina nie była bogata, ale byli szczęśliwi. Każdy dzień dla każdego z nich był skarbem. Dzieci, które cały czas chodziły uśmiechnięte, kochający się rodzice. Bajka ta trwała ponad trzynaście lat. W końcu do rodzinnego domu naszej bohaterki wdała się epidemia. Zarówno jej matka jak i ojciec zginęli. Została na świecie z bratem, który nie chciał się nią opiekować. Mimo wszystko żyli wspólnie, dziewczyna starała się być zawsze obok niego. Niestety, po roku od śmierci rodziców chłopak wstąpił do mrocznej gildii, a Hotaru sprzedał jako służkę. Tak Hotaru nauczyła się wielu życiowych czynności - gotowania, sprzątania, prasowania... Niestety, dziewczyna nie była tam za dobrze traktowana - bardzo często była bita i poniżana. Obmyślała już plan, aby uciec stamtąd. W końcu po co żyć w takim miejscu? Nie widziała sensu, zostania tam. Mimo że nienawidziła "nowego domu", to właśnie tam nauczyła się magii. To była jej jedyna rozrywka oraz moment w którym mogła wyleczyć rany zadane jej przez właściciela. Dziewczyna ucieka pod osłoną nocy, gdy jej "właściciel" upił się na tyle by obudzić się dopiero rano.
Teraz była wolnym człowiekiem, ale samotnym. Nie miała nikogo na świecie. Jako już siedemnastoletnia dziewczyna musiała wziąć się w garść. Hotaru musiała zacząć zarabiać, nie miała co jeść i od jakiegoś czasu się nie myła. Przypadkiem usłyszała o gildii magów - Fairy Tail. Dowiedziała się, że dzięki temu będzie w stanie pomagać innym ludziom i jednocześnie zarobić na siebie.
Tak też się stało, że po podróży do Magnolii wstąpiła w szeregi Fairy Tail. Gildii, która stała się jej domem. Miejscem, gdzie poznała swoich przyjaciół i gdzie mogła dojrzeć i rozwinąć magiczne umiejętności. Tak, też się stało dziewczyna na chodziła na różne misje, gdzie zdobywała nowych towarzyszy przygód - Takarę, Kuro, Akane, czy Pheama. Misje z inkwizycją zafascynowały Hosię, chodziła na nie kiedy tylko mogła. Na jednej z nich zjadła dziwną maź, żeby uratować wioskę i przez to pojawiły się na jej lewej dłoni dziwne niebieskie znaki. Na trzech  misjach udało jej się przeżyć, ale na jednej z nich straciła  towarzysza - Pheama. On żył, jednak ona go nie widziała/pamiętała. Bardzo zależało jej na tym, jednak w końcu wyruszyła na misję dotyczącą lasu Twain. Podczas zlecenia odkryła swoje pochodzenie. Od tego momentu wiedziała, że należy do królewskiego rodu Awyrów - potomków smoka. Poznała babcię i pomogła wygrać wojnę. Niedługo potem jednak odeszła. Wiedziała, że to miał być początek jej przygody. Nigdy nie mogła już powrócić do miejsca pochodzenia. Jednak jej dom był w gildii. Podczas zlecenia w lesie Twain, Hotaru zaatakowała Akiego, przez co zostało zawieszone jej członkostwo w gildii. Panna Gordwig bardzo przeżywała jej zawieszenie, w końcu magowi niebios nic się nie stało. Dziewczyna nie potrafiła zrozumieć bardzo wielu rzeczy, rozumiała postępowanie którym się kierowała. Co więcej było jej z tym dobrze, a mogła dopiero powrócić gdy jej nastawienie do przyjaciół z gildii będzie prawidłowe. Postanowiła odizolować się do świata, nie mieć nic wspólnego z zewnętrznym światem i skupić się na jej rozwoju jako maga. Wydawało jej się to proste, myślała że rozwiązanie jej problemu zleci prosto z nieba. Niestety, nie spadło. Dziewczyna jeszcze raz zrobiła krótką retrospekcję życia. Dobrze, wiedziała dlaczego wstąpiła do gildii i jakie panują tam reguły. Zdawała sobie sprawę, co zyskała dzięki przyjaciołom i co może stracić. Z każdym dniem zadawała sobie coraz trudniejsze pytania dotyczące egzystencji życia. Hotaru nigdy nie była ani osobą normalną, ani  co więcej nielojalną. Pewne wyniki równań jej życia przyszły same z siebie. Kobieta przeszła wewnętrzną metamorfozę, nie chciała już być od nikogo zależna. Chciała zmądrzeć i wziąć się w garść. Nie miała zielonego pojęcia co się stało, podjęła decyzję o kilku miesięcznej pracy w schronisku. Chciała skupić się misji pomaganiu innym, ale rzuciła to w cholerę. Brakowało jej adrenaliny, postanowiła wrócić do starej profesji.


Łucznik [2Lv.], Kontrola przepływu energii [Lv.1], Zapasy Magiczne[Lv1.], Sokolooki [1Lv.]

Łuk, 20 strzał.
 
Magia Powietrza jest magią jednego z pięciu żywiołów. Cała magia  nie polega tylko na wytwarzaniu wiatrów, huraganów, czy innych cudów z powietrza, ale także na wytwarzaniu z substancji, które  znajdujących się w powietrzu np. gazu rozśmieszającego. Jeżeli mag byłby naprawdę potężny, potrafiłby nawet stworzyć próżnię. Cały urok tej magii skupia się nie tym, co może zrobić podczas walki, ale na tym że może dzięki powietrzu wspierać i leczyć swoich towarzyszy. Powietrze jest wszechobecne, a z niego można wszystko robić. Dzięki temu użytkownik tej magii może chronić także siebie, poprzez rzucanie zaklęć ofensywnych, czy defensywnych. Magia ta nie ogranicza się do robienia wiatrów wszelakiego rodzaju, tworzenia z powietrza różnych substancji np. gazu rozweselającego, czy supportowaniu towarzyszy misji.


[Moc dłoni Hotaru] - pozwala ona przekazać dowolnej osobie 20MM z własnych rezerw. Może to zrobić tylko gdy linie są niebieskie. Po przekazaniu zmieniają się w blizny a po upływie pełnego postu znów nabierają niebieskiej barwy i możesz powtórzyć energetyczny zastrzyk. Link do nagrody.
Ukojenie Ukojenie - może nie zna się na nich jakoś doskonale, ale jest w stanie nieznacznie złagodzić ból sojuszników, działając na ich układ nerwowy lub lecząc drobne zranienia. (lekki ból głowy, drobne skaleczenia) .
Wiaterek   - użytkownik magii jest w stanie stworzyć lekki wicherek. Ot, coś co ochłodzi w razie gorąca, lub ociepli w razie chłodu.
Pogodynka  - użytkownik magii potrafi przewidzieć pogodę, przez znajomość ruchu powietrza, które krąży wokół niego. Jest w stanie ocenić czy spadnie deszcz, czy będzie burza. Nie jest to nic pewnego, tylko przypuszczenia które mogą okazać się prawdziwe.
Ruchy  - użytkownik ma swobodniejsze ruchy podczas mocniejszych, naturalnych podmuchów wiatru i mniej odczuwa jego chłód.
Indykator - użytkownik magii czuje się lepiej w miejscach, gdzie powietrze jest względnie niezanieczyszczone, natomiast gorzej tam gdzie jest mocno zanieczyszczone. Jest w stanie stwierdzić, jakie zanieczyszczenia


Siła [A] - czy kiedykolwiek myślałeś, że jesteś słaby? A może uważałeś, ze potrzebujesz dopalaczy ale nie chcesz psuć sobie organizmu? Jeżeli tak to trafiłeś idealnie. Jest to czar wspomagający, który można nałożyć na max. 2 osoby oraz trwa 2 postów. Na czym konkretnie polega? Na wytworzenie niewidocznej dla oka bariery powietrznej, dzięki której wszystko co robimy dzieje się z dużo większą siłą. Jeżeli osoba, na który został rzucony czar chce skoczyć, robi to dużo lepiej, jeżeli chcę uderzyć, przeciwnik obrywa z pięści dużo mocniej... Wzmacnia Siłacza i Łamacza Kości o 2,5 lvl, nie przekroczy 3.5 lvl.
Leczenie [B] - użytkownik magii za pomocą powietrza, które sam wytworzy przy dłoniach przenosi swoją energię magiczną, która leczy rany, nie tylko jej, ale także i innych. W zależności od czasu i obrażeń długość leczenia zwiększa się. Maksymalnie rany rangi A+ (czyli takie, jakie zadają zaklęcia rangi A opisane jako "zadające duże jak na tą rangę obrażenia). B - 1,5 posta, A - 3 posty. "+" to dodatkowy post leczenia. Wymagany kontakt fizyczny, przerwanie go oznacza koniec zaklęcia.
Ostrza [C] - zaklęcie polegające na stworzeniu dwóch powietrznych ostrz. Stworzyć je może przez ruch wskazującym palcem. A jak wyglądają? Są to niewidoczne dla oka ostre podmuchy wiatru, które mogą przerwać ciągłość naskórka. Razem zadadzą obrażenia rangi C. Gdy dolecą do osoby atakowanej, zostawiają po sobie rany cięte. Ostrze ma długość ok. 0,75m, szerokość 5 cm i jest proste.
Sfera [C] - użytkownik wytwarza  wokół siebie kopułę, która odpycha przeciwników od rzucającego zaklęcie i trzyma ich na dystans dwóch metrów. Sfera trwa trzy posty. W sferze zostaję tylko użytkownik oraz wszystko co ma bezpośrednio przy sobie. Ktoś z siłaczem lv. 2 może próbować się dostać do środka, jednak jest to bardzo trudne i bez sprzyjających warunków niewykonalne. 3Lv. przejdzie przez barierę, ale mocno go to spowolni. Strzały i broń miotana nie przejdą przez sferę, natomiast broń palna ma małe szansę przedostania się przez nią. Zaklęcia Rangi B i C skupione na penetracji przebiją barierę od razu. Podczas działania kopuły nie można używać żadnych zaklęć.