Las Hargeoński

First topic message reminder :


Wynajęty zespół miał zebrać się przy rozwidleniu dróg, prowadzących na północny-zachód od Hargeonu. Przy drogowskazie, wskazującym na Magnolię, Erę i Hargeon stał oparty o niego, średniego wzrostu, blond mężczyzna. Czytał jakąś książkę, obok niego na ziemi leżał plecak, a w bocznej jego części widać było jakiś notatnik i kilka papierów. Zdawał się być nieobecny, dopiero gdy magowie niemalże na niego wpadli ocknął się.
-Oh, już jesteście? - spytał wyraźnie zaskoczony, po czym lekko się skinął i przedstawił -Jestem Thomas West. Miło mi was poznać. Jakieś pytania zanim zaczniemy? - rzucił, kiwnięciem głowy witając się jednocześnie z Lilin, którą to znał wcześniej. Chyba niezbyt wiedział jak ma zacząć.

Jak wspominałem, można się zgubić. Szansa na to jest w lesie i jest taka sama na całą grupę. Zgubienie się oznacza zastój fabularny na x czasu, zależnego od tego, na jakim etapie misji się zgubicie. Jeśli zgubicie się na misji, nadal możecie ją kontynuować, jeśli misja się skończy, a wy się zgubicie, możecie albo czekać, albo ze mną fabularnie próbować się wydostać.
Termin: 22 IV 2016 godz. 23.00

Weszli w las. Powoli i spokojnie, co kilkanaście metrów Jones zostawiał świetlistą kulę w powietrzu, przy pomocy sprzętu, ale mimo to, gdy już było trudniej do przejścia, Anka zaczęła skan. Niby nic ciekawego, ale pierwszy raz czuła, jak na obrzeżu jej skanu dane ma... niedokładne. Jakby lekko rozmazane. Było to coś, czego do tej pory nie spotkała, acz na szczęście, owe niedokładności wielkie nie były. Czy naprawdę ten las rośnie na tyle szybko, by jej skan miał niejako już kilka wersji lasu na jego obrzeżach?

Annie: 125MM | Weź teraz co post rzucoj kością, ok?

Termin: 22.07.2016 godz. 20.30

No i weszli. I od razu Anka stwierdziła, ze coś jest nie tak. Rozumiała, że las rósł szybko, ale... AŻ TAK SZYBKO? Ej, może powinni najpierw cały ten las wypalić czy coś? Byłoby szybciej. Tymczasem po prostu weszli w zarośla licząc na to, że się nie zgubią, a drzewa nagle nie posiądą własnej woli. Jeszcze tego jej brakowało, żeby bić się z entami. Nie mniej dalej trzymając się towarzysza włączyła Oko Obserwatora, dokładnie obserwując otoczenie. Chciała zrozumieć, na jakiej zasadzie to wszystko działa. Bo działało dość nietypowo i Ankę to jednak irytowało. Magiczny las. Świetnie. Miała nadzieję, że chociaż niezamieszkały.

// Ok rzucem... Rzucoj się kostko!

Apricot Pâte de Fruit carried out 1 launched of one K6 :

1

Aktywacja Oka pozwoliła Ance zrozumieć, że las naprawdę rośnie szybciej, niż gdziekolwiek indziej. A z pomocą jej zaklęcia dostrzegała nawet więcej! A tu trawka urosła o ćwierć milimetra, a tu pączek liścia otworzył się o jakieś 2 procent bardziej niż przed chwilą. A jakby tego było mało, zaczynało robić się coraz gęściej i gęściej, a nic nie zapowiadało zmiany. Naprawdę, miejsce to było wyjątkowe. Nawet tempo ich marszu z każdą minutą się zwalniało, gdyż teren stawał się coraz bardziej nieprzejrzysty. Widoczne kiedyś z oddali 4 czy 5 znaczników z lacrymy, teraz widzieli tylko 1, a to i tak dlatego, że Jones częściej je stawiał. W sumie... stracili tu już poczucie czasu.

Annie: 115MM | Oko Obserwatora | Nadal rzucoj

Termin: 23.07.2016 godz. 22.15

Po następnym kwadransie weszli już w bardzo gęsty las. Praktycznie światło nie przedzierało się przez gęsto porośnięte korony drzew. Gdzieniegdzie pojedyncze promienie słońca przedzierały się przez gęstwinę, ale nie dawały za wiele światła. Wkrótce nawet wykonanie trzech kroków w linii prostej okazywało się cudem, a i ich wykonanie zabierało niekiedy już nawet i minutę. W tej nieprzyjaznej gęstwinie udało im się znaleźć niewielką przestrzeń, gdzie nawet mogli usiąść i ba! Nawet mieli dla siebie trochę miejsca. Oko Anki pozwoliło jej zauważyć, że mech porastający korzenie drzew posiada na sobie jakiś ciekawy kształt.

Annie: 115MM | Oko Obserwatora | Nadal rzucoj, na razie nic nie ma, ale w następnym przypadku uznam najgorszy rzut

Termin: 28.07.2016 godz. 22.45

Ciężkie życie Anki w dżungli, oj ciężkie. Nie mniej jakoś musiała dawać sobie radę, bo jakże inaczej? Szła razem ze swoim towarzyszem, aż w końcu weszli na jakąś małą polankę. Tak! Wreszcie miejsce, gdzie nie ma tych cholernych krzoków i drzew. Nice. Ania, była zadowolona. Tymczasem jej uwagę przykuły dwie rzeczy. Las rósł za szybko i... różnie. Tak trochę. Druga sprawa - mech. I właśnie temu mchowi zamierzała się przyjrzeć. - Daj moment, chcę coś sprawdzić. - rzuciła do towarzysza po czym po upewnieniu się, że usłyszał, ruszyła w stronę mchu w celu jego zbadania (PWM Wiedza, Skan i Encyklopedia). I w sumie po tym pewnie poszłaby dalej.

Apricot Pâte de Fruit carried out 1 launched of one K6 :

5

Anka, rozpoczynając skomplikowaną analizę wzoru mchu, a zarazem budząc zainteresowanie swojego pracodawcy, zaczęła przyglądać się mchu. Po pierwsze, nie rósł on tyko od jednej strony, utrudniając tym samym określenie kierunku. A po drugie... zdawał się rosnąć w sposób, poprzez który było w nim coś obite. Na razie w mchu widziała coś, co mogłaby nazwać chyba płaskorzeźbą, przedstawiającą kwiaty. Choć, jak spojrzała na mech bliżej wyjścia dostrzegła już coś na kształt rzeki, prowadzącej ich dalej wgłąb lasu...

Annie: 115MM | Oko Obserwatora | Nadal rzucoj, na razie nic nie ma, ale w następnym przypadku uznam najgorszy rzut

Termin: 06.08.2016 godz 00.30

Oj, zaprawdę ciekawy mech. Jakaś inteligentna forma życia. Miła odmiana po takim Adamie. Przyjrzała się mu uważnie, próbując zrozumieć sekret kryjący się za roślinką, a im dłużej się przyglądała, tym więcej widziała. Na chwilę obecną miała tylko jeden wniosek. - Przypomina mapę... Sugeruję poszukać rzeki. - dlaczego rzeki? A no, tego nie musiał wiedzieć. Skomplikowana magia takie wróżenie z mchu. W każdym razie postanowiła ruszyć z pracodawcą w kierunku, który mógłby sugerować mech (a jeżeli niczego nie sugeruje, to dalej prosto), tym razem próbując nasłuchiwać wody. Zdaje się, że rzeka może być kluczem do znalezienia obiektu. Albo trapem. Ale póki co lepszy taki punkt zaczepienia jak żaden.

Apricot Pâte de Fruit carried out 1 launched of one K6 :

6

Analiza Anki doprowadziła do tego, że duet ruszył głębiej w las. Szli wzdłuż "rzeki", pokazanej na mchu, nasłuchując gdzieś jakichś odgłosów wody. Jednak kilkanaście minut później natrafili na większy problem. Prototypowe urządzenie, przestało zostawiać świetliste znaczniki. Anka natomiast dostrzegła jeszcze jedną rzecz... im dalej szli, tym bardziej wszystkie korzenie, pnie itp. wychodziły ze strony miejsca, w którego kierunku najwidoczniej zmierzali. I wtedy też usłyszeli coś, czego poszukiwali. Odgłos wody. Takie... "plum" bardziej aniżeli szum rzeki, potoku czy chociażby strumienia.

Annie: 115MM | Oko Obserwatora | Nadal rzucoj, na razie nic nie ma, ale w następnym przypadku uznam najgorszy rzut

Termin: takie 3 dni, w razie czego ja odpiszę albo po trzech dniach, albo jak znajdę czas (max w niedzielę), takie tam info.

No i mamy problem. Dość spory problem, bowiem ich op item do zostawiania znaczków zaczął zawodzić. No i masz ci los, co teraz? Przystanęła na moment spoglądając to na towarzysza, to na urządzenie. - A niech stracę... Pan poczeka moment. - rzuciła do mężczyzny, po czym opróżniła kieszenie bluzy i całą ich zawartość podała pracodawcy na przetrzymanie. Sama zaś bluzę zdjęła, po czym zaczęła ją rozpruwać, uważając, by czasem nie zerwać nitki. - Byłoby prościej gdybym miała sweter. - mruknęła pod nosem, przywiązując koniec nitki do gałęzi. Powinno styknąć. Na jakiś czas. O ile się nie zerwie, ale lepsze to niż nic. Musiała zaufać sile swojej bluzy z jednorożcem. Problem tylko polegał na tym, że jej bluza byłą długa. Na tyle długa, ze w sumie traktowała ją jak taką sukienkę mimo zakładania pod nią bluzki. Problem polegał na tym, że jej rajstopy nie zostały zaopatrzone w kieszenie, tak też West czy jak mu tam było musiał jej póki co porobić za tragarza. Pomijając to, nie zostało nic innego jak podążać za tajemniczym "plum" i zaufać korzenią-drogowskazom.

Pracodawca zmienił się w tragarza, początkowo nie do końca rozumiejąc co się dzieje. Wkrótce jednak zrozumiał, toteż posłusznie udał się za Anią. Szli tak jeszcze przez dwie minuty i kilkanaście metrów gąszczy, zostawiając za sobą jedynie nitkę, gdy nagle natrafili na śliskie błoto i kotlinę. W kompilacji, dało to krótką zjeżdżalnię i zgubienie sweterka. Ach ten brak rzutu. Tak czy inaczej to nie był długi zjazd, ale tak oto natrafili na... niewielki zbiornik wodny. Nad którym pochylały się trzy wierzby płaczące. W sumie miał on może (zbiornik) z 5 metrów promienia max. Jak się przyjrzeć kotlinie, to w jej głąb zbliżały się wszystkie korzenie z najbliższej okolicy... a może i lasu.

Annie: 115MM | Oko Obserwatora | Nadal rzucoj, na razie nic nie ma, ale w następnym przypadku uznam najgorszy rzut

Termin: takie 3 dni, w razie czego ja odpiszę albo po trzech dniach, albo jak znajdę czas (max w niedzielę), takie tam info.

Bardzo wiele niecenzuralnych słów cisnęło się na usta Anki, kiedy tylko zgubiła sweterek. Ale Anka była bardzo kulturalnym dzieckiem i nic nie powiedziała. Zamiast tego westchnęła ciężko zdając sobie sprawę, że chyba zgubili się na dobre. Peszek. Nie mniej zdawałoby się, że są już co raz to bliżej. Jezioro. Super. Świetnie. Byle żeby nie było głębokie. I jeszcze te korzenie. Albo pułapka albo środek lasu. Jeżeli to przedmiot generuje las, to może da radę go zdezaktywować i jeszcze odzyskać sweterek! Aneczce się to podobało. Dlatego też ostrożnie postanowiła zbliżyć się do zbiornika i przyjrzeć, czy czegoś czasem nie ma na jego środku. Nie mniej w miejscu, które wskazywały drzewa. Jeżeli na powierzchni niczego nie będzie, to nim wrąbie się bezmyślnie do wody rzuca kamykiem. Ot, jeden na środek, a dwoma innymi puszcza kaczki. Jak nic nie wyskoczy i nie spróbuje jej pożreć to wtedy jeszcze ostrożnie by wbiła do wody (na tyle, by nie utonąć) i sprawdzić, czy coś nie leży na dnie. Popłynąć raczej popłynie, ale jednak przemoknięte ubranka mogą ważyć. Nawet, jeżeli to nie sweterek. Jak jednak woda będzie zbyt podejrzana (coś się ruszało, świeciła, łypała na Ankę jakimiś dziwnymi oczami albo tafla drgała, chociaż nie powinna) to się tam nie pcha. To wymaga rozważenia.

Apricot Pâte de Fruit carried out 1 launched of one K6 :

6

Wierzby w ogóle nie reagowały na poczynania Anki, a jeziorko? Cóż, chyba raczej kałuża, jeśli w najgłębszym miejscu, na środku, miało ono głębokość porównywalną do wysokości kolan Anki nad ziemią. Ba, nawet stabilne było. Tylko niczego tam nie było. Na środeczku też nie. Ot, tak tam było. Tylko jak tam stanęła, poczuła na sobie wiatr, delikatnie kołyszący gałązkami wierzb.
~Czego szukacie?~ - usłyszała wysoki, szumiący ton, praktycznie zlewający się z wiatrem, ledwie słyszalny. Pracodawca zdawał się go nawet nie dosłyszeć.

Annie: 115MM | Oko Obserwatora | Nadal rzucoj, na razie nic nie ma, ale w następnym przypadku uznam najgorszy rzut

Termin: takie 3 dni, w razie czego ja odpiszę albo po trzech dniach, albo jak znajdę czas (max w niedzielę), takie tam info.

O, żywa dusza, miło. Chyba żywa i chyba dusza. Grunt, że było to coś, co mówi. A to oznacza, że chyba są już bardzo blisko. Taki main boss czy coś. W każdym razie była na terenie wroga i nie bardzo nawet wiedziała, z kim tak na prawdę rozmawia ani czego się spodziewać. Walka z lasem była ostatnią rzeczą, jakiej by chciała. Tylko kurczę, coś jej mówiło, że właśnie dostała pytanie pułapkę. - Można mieć tylko dwa powody, by znaleźć się w tym lesie. Pierwszym powodem jest zgubienie się. Drugim - poszukiwanie czegoś, co w tym lesie się znajduje. Najoczywistszym byłoby stwierdzić, że się zgubiliśmy i szukamy wyjścia. Nie jest to jednak prawdą. Szukam informacji. Ten las jest dość... niezwykły. Chcę wiedzieć, dlaczego. Znać powód. - właściwie, to szuka itemu, ale jeżeli item powoduje pojawienie się lasu, to jak najbardziej powiedziała prawdę. A jeżeli ów item ma własną samoświadomość, to prawdopodobnie rozmawia z poszukiwanym obiektem.

~Prawda... Szczerość jest zaletą. Zaletą, która ginie w waszej rasie.~ odezwał się tajemniczy świszczący głos, a wiatr poruszył gałęziami wierzb. Pracodawca spojrzał na Ankę zaskoczony.
-Z kim rozmawiasz? - spytał, nie do końca rozumiejąc co się dzieje.
~A twój przyjaciel?~ odezwał się naraz inny, acz zgoła podobny głos. Jedynie niewielka różnica w wysokości dźwięku była tym, co pozwoliło Ance rozróżnić rozmówcę. ~Żyjemy z waszą rasą w symbiozie. Stale zapewniamy wam surowce, a wy nigdy nie zapuściliście się aż tak wgłąb nas.~
~Po co Ci wiedza? Czy potrzebujesz do niego przedmiotu, o którym wspomniałaś?~ odezwał się naraz jeszcze inny głos. Jeszcze kolejniejszy. I tym razem, mimo bycia też świszczącym i w ogóle, był na pewno kobiecy. Pierwsze dwa były trudniejsze do zdefiniowania jakiejkolwiek "płci". Choć i tak nie wiadomo, czy to, z czym Anka rozmawia ma jakąkolwiek płeć.

Annie: 115MM | Oko Obserwatora | W sumie nie rzucaj już ^.^

Termin: takie 3 dni, w razie czego ja odpiszę albo po trzech dniach, albo jak znajdę czas (max w niedzielę), takie tam info.

Spojrzała na pracodawcę. Kurczę, co ma mu powiedzieć? Ej, słuchaj, gadam z dziwnymi głosami? Liście do mnie przemówiły? - Emm... Z duchami tego lasu chyba. Póki co możesz mnie ignorować. - rzuciła tylko, nie bardzo wiedząc, co jeszcze mogłaby dodać. Żeby tylko nie wyszła na schizofreniczkę, bo znowu się Lamii po reputacji oberwie. - Mój przyjaciel zbiera magiczne przedmioty. Ponoć jeden z nich jest w tym lesie. Właściwie możesz mieć rację. Nie jestem pewna, co robi ów przedmiot, ale jeżeli pozwoli mi lepiej zrozumieć na jakiej zasadzie działa ten niezwykły las to też byłabym nim zainteresowana. O ile oczywiście to nie problem. Z drugiej strony mój przyjaciel i bez tego z chęcią uzyskał by ów obiekt. Sądzę, że w razie potrzeby jesteśmy otwarci na negocjacje. - stwierdziła, nie do końca pewna co do tych negocjacji. No bo kto przypuszczał, że tu będzie trzeba robić jakiś większy deal z samym lasem? - Jedno pytanie więcej, jeśli można. Mówicie, że żyjecie z nami w symbiozie. To znaczy, że obie strony mają z tego tytułu korzyści. Ludzie mają surowce, ale co w takim razie zyskuje...cie wy? Las? - no bo ej, to ważne. Co, przedszkolaki po lekcjach przychodzą podlewać paprotki? Studenci medycyny przychodzą sadzić kwiatki? Rybacy drzewa sadzą po udanym połowie? No, to jak to?

//nie będziesz mi mówił jak mam żyć ;__;

Apricot Pâte de Fruit carried out 1 launched of one K6 :

6