Tehana

First topic message reminder :

Niewielka wioska znajdująca się na południe od wielkiego miasta Ohary. W Tehanie znajduje się zaledwie kilka domów mieszkalnych zwykłych rolników, niewielki zajazd oraz posiadłość Kikuta. Sama wioska otoczona jest niewielkimi górami i laskami, co czyni ją trudno dostępną i raczej omijaną. Panuje to spokój i cisza.
~~

MG

Podróż na północ zajęła Frederice wraz z mężem i służbą 3 dni. W końcu na wieczór trzeciego dnia zajechali do posiadłości. Otoczona murem, miała co najmniej kilka hektarów powierzchni. Własny zagajnik, oczko wodne, stajnie, dwa domy dla słóżby i posiadłość Hienshina, w której teraz mieszkać będzie Frederica. Zdawało się to całkiem miłym miejscem na wychowanie dzieci, czy feniksa. Hanzo ani Wydra nie pokazali się ani razu od czasu ślubu i Frederica nie musiała się denerwować oglądając nielubianego członka swojej nowej rodziny. Za to Shizuka zawsze wiernie towarzyszyła swojej nowej pani, razem z nią haftując i rozmawiając, gdy Hienshin zajęty był wydawaniem poleceń. Czas mijał też Frederice rzeczy jasna na oswajaniu Cezara, który wydawał się wielce niepocieszony faktem że musi siedzieć w klatce i na dodatek gdzieś się poruszają. Jego nikt o zdanie na temat przeprowadzki nie pytał, toteż dąsał się i nie gdakał zbyt wiele. Teraz zaś gdy służba ich rozpakowywała, ona została sama z klatką w której siedział Cezar, w swoim nowym domu. Dom posiadał parter i dwa piętra. Na ostatnim znajdowała się zbrojownia, sala treningowa i strych, na parterze kuchnia, jadalnia, salon i łazienka oraz sauna. Na pierwszym piętrze pokoje dla gości i ich sypialnia. Całość wykonana była z sosnowego drewna, zdobiona ładnymi malunkami. Ogólnie cały dom zdawał się cieply i piękny. Cezar spojrzał na dom, potem na Frederice, a następnie zbliżając kuper do krat klatki, zesrał się na podłogę.

MG

Pewnie Hienshin rzuciłby jeszcze coś o tym że nie ma się co martwić i że będzie dobrze, jednak nie było mu to dane gdy wargi jego żony złączyły się z jego własnymi w namiętnym pocałunku. Na tym jednak Frederica nie zamierzała poprzestać, oj nie. Wolną ręką zaczęła powoli zdejmować z męża kimono. Ten zaś złapał ją za pośladki by po chwili również przesunąć dłonie i zacząć powoli zsuwać z Frederici jej własne odzienie. A temu wszystkiemu znów musiał się przyglądać biedny cezar.

Czy mogło być coś lepszego niż spędzenie wieczoru z własnym mężem w sypialni? Nie miała pojęcia i zapewne obecnie ciężko byłoby jej znaleźć coś, co mogłoby jej sprawić tyle samo przyjemność kompletnie oczywiście pomijając wszelakie mniej kobiece zajęcia, którym hołdowała, a które naturalnie były zupełnie innym rodzajem rozrywki. Z każdą chwilą, w której ta trwała z Hienshinem w długim pocałunku jej ręka co raz to szybciej pracowała nad pozbyciem się z męża kompletnie zbędnych mu obecnie ubrań, które bardziej wolałaby widzieć obecnie gdzieś obok jak na jej lubym. Nie inaczej było z jej własnymi, którymi ten również się zajął w ślad za Fredericą, a które tylko jej zdawały się przeszkadzać. O wiele bardziej cieszył ją dotyk jej męża na jej własnym, nagim ciele niż przez wszelakie tkaniny, które jeszcze na sobie posiadała. Kiedy tylko odchyliła wystarczająco dużo kimona męża nie omieszkała smukłymi palcami przejechać delikatnie po jego szyi, by następnie pobłądzić nimi po jego torsie przesuwając się co raz to bardziej w dół, by w końcu wziąć się za pozbycie pozostałych elementów, samej delikatnym ruchem jednego z ramion ułatwiając zsunięcie się własnego odzienia. Była tym wszystkim tak pochłonięta, ze nawet nie zwracała uwagi na swoje co raz żywiej i energiczniej bijące serce czy ciepło, to przyjemne ciepło, które na powrót ją ogarniało z każdą chwilą dobierania się do mężczyzny.

MG

Zdecydowanie ciepłem które wypełniało Frederice w tym wypadku było podniecenie. Zresztą nie tylko własne podniecenie czuła, znajdując się wszak nad swoim mężem świetnie czuła, jak on reagował i jak powoli rozpalało go pożądanie. Pocałował żonę w szyję, ugryzł w ucho a potem powoli zaczął przesuwać dłoń w kierunku piersi by i nimi odpowiednio się zająć. Nie zrzucał jednak żony z siebie, dochodząc do wniosku że w sumie całkiem mu pasuje jak jest do góry i to ona prowadzi.

Niekiedy zaskakujące było to, jak podejście do pewnych spraw potrafi się kompletnie zmienić, w tak krótkim odstępie czasu, a w tym wypadku nawet - za sprawą ciągu niewiarygodnych zdarzeń. Gdzieś ta myśl zawsze krążyła, chociaż teraz została przytłoczona przez masę innych, a jednak krążących wokół tego samego tematu. Dotyk ust męża na jej szyi tylko spotęgował wszystko to, co do tej pory odczuwała wraz z dość specyficznym uczuciem dobiegającym spod jej brzucha. Na tyle, że kiedy ten ugryzł ją w ucho nie potrafiła powstrzymać cichego jęknięcia. Dłoń, która jeszcze nie tak dawno kreśliła szlaczki na torsie Hienshina zaczęła błądzić po jego biodrze i udzie by ostatecznie zostać skierowaną powoli dużo bardziej w bok delikatnie pieszcząc krocze mężczyzny jednocześnie napawając się dotykiem jego ręki na swoim nagim biuście - nie kryjąc wcale drobnego uśmiechu zadowolenia. Jej klatka unosiła się i opadała co raz szybciej znów czując pociąg do ust męża, do których mimowolnie znów się przybliżyła chociaż powoli, delikatnie muskając jego wargi językiem by zaraz znowu skraść pocałunek. Miała go tylko dla siebie. Właśnie tutaj i teraz w swojej małej przestrzeni magicznie odgrodzonej od wszystkich problemów i zła tego świata. Jakże mogłaby nie korzystać?

MG

No i bach. Po jeszcze kilku minutach gry wstępnej doszło do stosunku. Rzecz jasna wszystko jak zwykle się podobało, tak więc rano Frederica obudziła się całkiem zadowolona, chociaż jej męża już nie było bo zapewne zajmował się całkiem ważnymi sprawami. Jej natomiast wypadał dzisiaj ostatni dzień na pokonanie czekoladki. Tak więc Frederica musiała się zebrać w sobie odbębnić codzienne obowiązki i udać się na trening. A nie miała na to wiele czasu bo trochę jej się przysnęło!

//No sorry, nie umiem opisywać takich rzeczy. Może kiedyś się uda.//

Zapewne ciężko było liczyć na inny koniec tego, co działo się w ich sypialni ostatniej nocy. Nie mniej wszystko co dobre, kiedyś się kończy i znowu nadszedł kolejny poranek w pustym łóżku, w którym przecież jeszcze nie tak dawno leżał Hienshin. To jednak wyjątkowo zdawało się dużo wygodniejsze niż zazwyczaj, a zdała sobie sprawę z tego dopiero wtedy, kiedy zorientowała się, jak mało czasu zostało jej do treningu. Tak bardzo nie chciało jej się opuszczać swojej cieplutkiej kołdry... a jednak szybko wstała z łóżka chcąc jak najsprawniej zająć się zarówno Ieyasu i Cezarem, umyć ząbki i przemyć twarz w toalecie po czym naprędce zarzucić na siebie nieco niedbale ubrania. Byle tylko zdążyć na miejsce, a po drodze móc jeszcze na moment wpaść do kuchni i złapać cokolwiek, co zdawało się być jakimś substytutem śniadania. Kto to widział trenować o pustym żołądku? Idąc w kierunku stali przyklepała jeszcze jako-tako nieco skołtunione włosy, których kompletnie zapomniała uczesać. Chociaż... kto by się tym przejmował? I tak pewnie na miejscu będzie tylko czekoladka, a po kilku godzinach siłowania się z nią zapewne nie będzie kompletnie różnicy, czy wcześniej je jakoś ułożyła czy nie. To samo dotyczyło się ubrania, które po prostu na niej leżało, a właścicielka nie specjalnie kwapiła się, by je jakkolwiek poprawić. Cel zaś miała prosty - usiąść sobie wygodnie, chwycić słodycza i go zjeść, czekając na efekty.

MG

Cezar jako że to mądry ptak był, przeczuwał że coś się dzisiaj święci i mimo wczorajszych barbarzyńskich scen których był świadkiem, pozwolił się Frederice pogłaskać a nawet nakarmić i przebrać Ieyasu. No a potem już zostało tylko popędzić prosto na trening. Jednak tutaj ku zaskoczeniu Frederici prócz czekoladki była też Kiriruka. Dzisiaj miała na sobie fioletowe kimono. Zielono-czarne włosy spięła w kok a twarz miała umalowaną żółtym podkładem. W sumie niełatwo byłoby ją poznać gdyby nie jej dość charakterystyczne rysy twarzy.

Nie spodziewała się na miejscu żywej duszy, to też widok Kiriruki sprawił, że ta momentalnie stanęła w progu zaskoczona. Ale jak to? Dlaczego? Dlaczego akurat dzisiaj? Widząc jak zwykle nienagannie ubraną kobietę zmieszana przez własny stan weszła powoli do środka po czym delikatnie skłoniła się przed nią. - Dzień dobry... - rzuciła nieco niepewnie, by zaraz zrobić jeszcze dwa kroki do przodu próbując w miarę szybko doprowadzić się do w miarę akceptowalnej postaci. Tylko... Co teraz? Nie miała pojęcia, czy Kiriruka pojawiła się tutaj z bardziej konkretnego powodu czy tylko o tak, po prostu, może przez fakt, że to już jej ostatni dzień? Przez moment obserwowała ją nim ruszyła z treningiem po czym, jeśli ta nie ma jakiejś sprawy przed tym, jak zacznie - zje czekoladkę. Chciała mieć to już za sobą. Kto by nie chciał? Czuła, że dzisiaj się uda. Była w zbyt dobrym nastroju mimo wszystko, no i, wedle tego co mówiła Żmija - nie ma w tym nic, czego właściwie by już nie robiła. To też kiedy już usiądzie i ta zacznie działać zaprzęgnie do pracy tyle własnej mocy, ile zdoła. Nadmiar nie-swojego ethernano postara się wypuścić ze swojego ciała. Powoli i ostrożnie, pozbywając się nie tylko many z czekoladki ale również część swojej, żeby zrobić dużo miejsca tej nowej. Skoro nie mieściła się w całym jej organizmie, nie było sensu trzymać jej w ciele. Tę zaś, którą będzie w stanie utrzymać - użyje. Nie specjalnie miała pomysł, co z nią zrobić. Ba! Nie wiedziała, jak się może zachować. Z tego też powodu spróbuje jej użyć zamiast energii ziemi tak samo, jak przy Daughter of Earth. Z tą różnicą, że energię, którą normalnie by pobierała z ziemi - miała już w sobie. Klasycznie próbuje ją upchnąć tam, gdzie trzeba, za pomocą własnej energii, popychając ją w odpowiednie miejsca, gdzie z reguły kierowałaby energię gleby.

MG

-Witaj Frederico.-Odpowiedziała kobieta również lekko się kłaniając. Nic więcej jednak nie powiedziała, jedynie obserwując poczynania dziewczyny. A tak jak zwykle szybo przeszła do działania i połknęła czekoladkę. Znów wypełniła ją ogromna ilość energii. Tym razem jednak dziewczyna miała plan działania i zaczęła kierunkować własną energię. Część z niej wraz z obcą energią wywalała poza ciało, a część upychała. I tutaj pojawiały się już problemy. Wywalanie energii powodowało ból, a upychanie energii nie było możliwe. Ile by jej z siebie nie wyrzucała, tej wciąż było wystarczająco, by zająć całe jej ciało.

Pierwsza próba nie specjalnie była udana, a wszelakie akcje jakie podjęła - nie wystarczające. Zdecydowanie energia z czekoladki była o wiele bardziej oporna współpracy niż surowa energia ziemi czy jej. W ostatnim wypadku jednak się nie dziwiła. Jej mana była jej własnością i kontrolowanie jej nie było specjalnym wyczynem. Następowała swego rodzaju kompatybilność. Z energią ziemi zdawało się być troszeczkę podobnie chociażby przez samą naturę jej magii. A teraz klops - potężne połączenie teorii z praktyką: nie działa i nie wiadomo, dlaczego. A taśma raczej nie była odpowiedzią na tenże problem. Jedna rzecz jednak mocno przyciągnęła jej uwagę. Ktoś zamknął ogrom energii w jednej, małej czekoladce. Jakoś ją upchnął i gra. Ilość energii, której sama w swoim organizmie nie mogła pomieścić, mieścił jeden, mały sześcianik. Ba, ten energii nawet chyba przybywało, bo ubywać to raczej nie. Kolejną więc rzeczą, jaką chciała spróbować, to zabawa w WinRara - całą swoją energią postara się otoczyć energię czekoladki lokując ją na samej granicy, może nawet w pewnym stopniu zakrawając o tworzenie swego rodzaju aury. Po tym zaś chciała całość zacisnąć, skompresować i ulokować w jak najmniejszej powierzchni. Samo jednak wywieranie nacisku zdawało się wiele nie dawać. Stąd też pomysł by zastosować przy tym ruch wirowy wokół całej tej obcej energii. Tak, by nabrała prędkości i z większą siłą oddziaływała na nie swoją, przesuwając ją całą w jedno miejsce w swoim organizmie. Jeśli to zaś nie zadziała, sprawdzi nieco odwrotną metodykę. Jak nie kijem, to marchewką - spróbuje ją przemieścić zwykłym popychaniem, wkładając w to dużo mniej wysiłku niż normalnie. Jeśli im większy nacisk, tym większy opór, to powinno zadziałać. Było to jednak mocne gdybanie.

MG

Tak też Frederica dalej kombinowała co zrobić z tabletką aż w końcu zaczęła się bawić w winrara. Wpierw otoczyła swoją energią, nową energię i zaczęła ją kompresować. Rzecz w tym że energii przybywało a kompresja postępowała i postępowała i postępowała... ciężko powiedzieć ile dokładnie zajęło Frederice osiągnięcie tego efektu, rzecz w tym że energia była skompresowana aż za bardzo a pod koniec całego procesu po prostu nagle się rozszerzyła a Frederica poczuła rwący ból podbrzusza tracąc przytomność. Ale chyba się udało prawda?

Obudziła się kiedy zmierzchało. Leżała u siebie w pokoju, niedaleko siedział Ogen i patrzył przez okno z nieciekawym wyrazem twarzy.-Zaczęło się.-Powiedział tylko, nawet nie patrząc na dziewczynę.

- Utrata drugiego zbiornika
+ Kontrola przepływu magii lvl 2
+ Mana Appurtenant - Każde zaklęcie którym oberwie Frederica a nie pochodzi od niej, ładuje jej zbiornik magiczny dając od siebie 20%MM wymaganego do rzucenia danego zaklęcia.

Koniec swoich prób nie był tym, czego oczekiwała. Raczej spodziewała się czegoś... Czegoś mniej nagłego i bardziej w stylu "Tak, udało się" niż nagłego bólu i urwanego filmu, który już mógł oznaczać dosłownie cokolwiek wraz z całkowitą porażką. A więc udało się? Nie udało? Nie miała pojęcia. Jedyne, czego była pewna przy przebudzeniu to fakt, że dalej żyje. Otworzyła powoli oczy wbijając nieco nieprzytomny wzrok w sufit. Była pewna, że skądś dochodzi do niej głos Ogena, chociaż nie rozejrzała się, by to sprawdzić. Zaczęło się? Co się zaczęło? Przecież powinni mieć jeszcze czas. - Ile spałam? - zapytała powoli dochodząc do siebie po prawdopodobnie dłuższej drzemce. Nie, na pewno nie leżała tak długo. Może dzień? Tak, tak było. Hienshin na pewno jeszcze nigdzie nie ruszył, a Ogen miał na myśli co innego. Z tą też myślą powoli usiadła na łóżku nie wiedząc, jakiej reakcji po ostatnich wydarzeniach winna spodziewać się po własnym organizmie. Wtedy też rozejrzała się dopiero uważnie po pomieszczeniu jakby z nadzieją, że może gdzieś obok dostrzeże również i męża. Nie pytała nawet, co się działo podczas treningu, jakby było to nagle jak najmniej istotne. Za bardzo martwiła ją myśl, jakoby nawet nie miała jak pożegnać się z nim przed owym decydującym dniem niż jej ewentualny stan, który pewnie tak czy inaczej był znośny.

MG

Przede wszystkim to Frederica siedziała na macie a nie na łóżku, albowiem łóżka nie posiadali o czym widocznie emigrantka z Fiore nadal zapominała. Niestety wbrew wszelkim nadziejom w pomieszczeniu nie było jej męża. Jedynie Ogen z nią był. Miał rozdartą koszulę i delikatne zadrapanie na poliku. Przy jej posłaniu leżał sztylet w ozdobnej czerwonej pochwie, a pod oknem stał łuk i pełen kołczan.-Dwa dni. Byłaś bardzo zmęczona. Trening na pewno cię wzmocnił, choć po efektownym końcu wnioskuje że coś poszło nie tak. Kiriruka twierdzi że zapewne zniszczyłaś jeden ze swoich zbiorników.-Powiedział mężczyzna nawet nie patrząc na Fredericę, tylko dalej lustrując okolicę przez otwarte okno.

Łóżko czy materac - dla niej nazwa nie miała kompletnie znaczenia. Dopóki na czymś dobrze jej się spało miało dla niej rangę łóżka. To nie był przedmiot, a chwalebny tytuł. Tym tytułem także obdarzyła matę, która nie była do końca łóżkiem, ale Fretce jako prostemu człowiekowi to nie wadziło. Nie mniej nie ważne, jak dobrze jej się na niej spało, nie zmieniało to kompletnie jej nastroju. Dwa dni... Nie wydawało jej się tak dużo. To dalej mniej niż zakładany tydzień, a jednak coś jej mówiło, że dwa dni, które mogłaby przeznaczyć na spędzenie czasu z mężem spędziła leżąc i dochodząc do siebie po treningu. Dwa dni. Wydawało jej się, że przepadła jej cała wieczność. Ominęło ją tyle rzeczy. A przecież to były dwa dni... W całym tym przeświadczeniu utwierdził ją również widok swojego dzisiejszego uzbrojenia. Więc musiał już pojechać. Sama ta myśl mimowolnie chwyciła ją za gardło patrząc na pełen kołczan. Zniszczyła sobie zbiornik magiczny? Gdzieś ta informacja do niej dotarła jednak spotkała się z niemal całkowitym zignorowaniem. Wstała bez słowa z maty znajdując jakąkolwiek spinkę, po czym na szybko spięła włosy w coś, co przypominało kok. Po tym zaś szybko wyciągnęła jakikolwiek pasek, do którego mogłaby doczepić sztylet w pochwie, a na końcu zajęła się kołczanem, który wedle budowy miała zamiar doczepić albo na pasku w sąsiedztwie sztyletu albo na plecach. - Jak wygląda sytuacja? - rzuciła w końcu cicho i oschle naciągając cięciwę łuku sprawdzając naciąg, po czym bardzo powoli ją puściła. Nie miała kompletnie pojęcia, co się działo przez ostatnie 48 godzin. Jak wyglądały siły, które teoretycznie miały bronić Tehany? Uzbrojenie? Ekwipunek? Czy gdzieś w okolicy kręcili się jacyś ludzie Hanzo? Dopiero też teraz mogła się nieco bardziej przypatrzeć Ogenowi. - Co ci się stało? - zapytała tym samym tonem. Zdawało jej się, że podczas jej nieobecności coś się musiało wydarzyć. Chociaż to Ogen, to kto tam wie...Bardziej jednak od przyczyny jego stanu interesował ją obecnie jej własny potomek, którego to przecież miała bronić. Wzrok więc szybko przeniosła na Ieyasu znajdując przy tym również Cezara po czym, jeśli wszystko będzie w porządku, usiądzie obok z łukiem w ręku i nasuniętą strzałą. Obserwowanie okolicy zostawiła Ogenowi, a więc ewentualne obserwowanie drzwi i pokoju zostawało jej. Niby nic, a jednak w przypadku Wydry musieli mieć oczy dosłownie wszędzie.

MG

No tak, nie zawsze wszystko szło zgodnie z założeniami, na przykład Frederica bardzo chciała dwa ostatnie dni spędzić z mężem, niestety nie było jej to dane i zamiast tego przeleżała te dwa dni w łóżku. Na szczęście jej synkowi nic nie było. Tylko feniksa nie było nigdzie widać.-Cezar to mądre zwierzę. Widząc że śpisz, sam ruszył na pole walki z Hienshinem, ciebie i małego zostawiając w moich rękach.-I tak oto, nawet jej jeszcze nie tak dawno nieopierzony kurczak walczył o rodzinę Kikuta, kiedy ona leżała w łóżku.Nie wiem. Jedyne co możemy zrobić to siedzieć i czekać, ale zapewne walki dalej trwają. Mieliśmy w międzyczasie kilku gości... ale szybko wyszli.-Dodał Ogen uśmiechając się wrednie. Frederica natomiast zbrojąc się, poczuła mdłości i lekko zachwiała.-Nie przemęczaj się jeszcze. Nadal nie jesteś w najlepszej formie.-Powiedział spokojnie Ogen, jednak nie ruszał się, by dziewczynie pomóc czy coś.