Pokój Zgłoszeń

Tłusty policjant chyba nie spodziewał się, że dane mu będzie zaopiekować się małą bestią. Ukradkiem uśmiecham się, kiedy Yuichi wręcza mu małego potwora. Widocznie nie ja będę miał dzisiaj tylko zepsuty dzień.
Skoro Nakamura zażyczył sobie kawy, to sobie też przy okazji zrobię. Perfidnie czarną, tak czarną, że gdyby miała ręce, to mogłaby kraść. Wstaję od biurka, przy którym już tak wygodnie zdążyłem się rozsiąść i podchodzę do ekspresu.
- Chce pan mocną? Słabą? Z mlekiem? Cukrem? Czymś innym? - dopytuję, stojąc nad ekspresem, czekając na dokładniejsze instrukcje. Przy okazji wysłuchuję ambitnych planów Nakamury. Bohater się znalazł... Świata ratownik... Staram się tylko spokojnie kiwać głową, by ukryć lekkie zażenowanie, Qilin jednak nie potrafi się wstrzymać...
- Rawr... - warczy, po czym ziewa ze znudzeniem.
- To bardzo szlachetne z pana strony, ale chyba muszę pana zawieść -  mówię z szczerym żalem. - W istocie, praca w Policji Magicznej ma przede wszystkim zapobiegać wszelkim złym i zgubnym działaniom. Rzecz w tym, że bohaterem można i zostać bez należenia do policji. Tutaj, przede wszystkim liczą się zasady i obowiązki, a te niekoniecznie dotyczą ratowania świata. Czasem ta praca może się okazać obrzydliwie nudna i wyczerpująca - mam nadzieję, że Yuichi zrozumie co mam na myśli. Najpierw okaże swój zapał, a potem będzie tylko narzekać, iż nikt go nie docenia, zajmuje się błahostkami, kiedy to trzeba dokonywać wielkich rzeczy i jeszcze będzie się nieustannie upominać o awans! Chociaż... Tak jest raczej ze mną... Chyba nie powinienem oceniać ludzi według własnej miary...
- Jeśli to pana nie zniechęciło i dalej miałby pan zapał, żeby wciskać się w kolorowy mundurek, to mogę zaoferować panu taki układ, że będzie pan przez najbliższy czas pracował dla mnie. Ja dostaję jakieś zlecenie, a pan mi w nim możliwie najbardziej pomaga. Gdy nie mamy zleceń, porządkujemy razem papierki i cieszymy się z wolnego czasu. Jeśli przetrwa pan to, wtedy polecam pana swoim przełożonym, dostaje pan mundurek pracę, własne stanowisko! Będzie to jednak wymagało trochę pracy, więc od razu ostrzegam. Może nie być łatwo i przyjemnie...
To tyle na razie z mojej strony. W sumie, przydałby się ktoś taki, na kim mógłbym się wyżyć za swój brak awansu. Ktoś, kogo mógłbym wykorzystywać do ciężkich prac... Być może jednak wcale się to nie udać. W końcu cóż za szaleniec chciałby się oddawać pod rozkazy rudemu? Aż trochę współczuję temu Yuichiemu...

- Jeśli to nie problem, to poproszę espresso zalane dużą ilością mleka w kubku. Dwie łyżeczki cukru. - powiedział Nakamura na pytanie dotyczące kawy życząc sobie bardziej napój kawowy niż samą kawę, raczej mało męsko, a potem odpowiedział na stwierdzenia rozmówcy - Nie obchodzi mnie zostanie bohaterem, mam to totalnie gdzieś, jeżeli kogoś interesuje ten tytuł niech go sobie śmiało zabierze. Gdybym chciał zostać bohaterem dołączyłbym do jakiejś legalnej gildii, z tego, co zdążyłem poznać cieszą się one zdecydowanie większą popularnością niż magiczne oddziały.
Wszystkie te słowa były zgodne z prawdą, szczerze to nie chciał zostać bohaterem, chodziło mu o to, aby ocalić świat przed apokalipsą, która miała rozegrać się za cztery lata, która popchnie ludzkość na skraj zagłady. Nie chciał zyskiwać tytułu bohatera, najchętniej żylby sobie w spokoju, został nauczycielem w jakiejś szkole, albo zajął się pracą w bibliotece, ale w jego przyszłości za cztery lata wszystkie te zawody miały zniknąć z tego świata przez osobę o nazwisku Arclight. Aby spełnić swoje marzenie musiał go zabić. Informacje, a także środki do tego z pewnością będzie miała policja magiczna strzegąc pokoju z pewnością znajdą się w centrum tych wydarzeń. Po zmianie przyszłości chętnie przeszedłby na emeryturę, nie chodziło mu jako tako o pracę policji, a o zyskanie odpowiedniej sposobności do powstrzymania Arclighta. Pewnie dlatego właśnie nie przeszkadzała mu bezpłatna praca pod przewodnictwem rudego funkcjonariusza. Początkowo nie szykowało się na to, aby uczestniczył w ciekawych policyjnych akcjach, ale miał całe cztery lata na uzyskanie tutaj odpowiedniej pozycji. Może nawet dobrze dzięki temu zdąży odzyskać przynajmniej część swojej poprzedniej mocy.
- Oczywiście, rozumiem i zgadzam się na te warunki. -odpowiedział pewnym głosem, bez większych emocji Nakamura - Czy mógłbym więc dowiedzieć się jak mam Pana tytułować? I od czego mogę zacząć? Może od posprzątania tego pokoju, pewnie dawno nie było okazji tutaj posprzątać, straszny nieporządek.
W sumie to nieważne było czy faktycznie było brudno, czy czysto podróżnik w czasie był wyjątkowym pedantem, który pół dnia potrafił spędzić na sprzątaniu czystego pokoju, tak samo zamierzał uczynić tutaj skoro z tego, co zrozumiał będzie musiał tutaj pracować przez jakiś czas.

Wedle życzenia Yuichiego dolewam mu do kawy mleka i dosypuję cukru, po czym uprzejmie mu ją podaję. Kiwam głową, wysłuchując jego wytłumaczeń. Jeszcze się okaże na ile są szczere. Skoro się póki co zgadza, bez żadnych zastrzeżeń, to jest dobrze. Tych można się spodziewać po... Może dam mu tydzień... Jeśli przez ten czas nie zacznie narzekać, to będzie oznaczało, że mu trochę zależy, a po miesiącu posłuszeństwa, będzie się to już wydawało podejrzane... Ale tak długo, jak będzie pod moją opieką, raczej nie ma się co spodziewać, iż coś bardziej niż ja zepsuje. Chyba...
- Miło mi to słyszeć. Jestem Kiirobara Hoshino, ale większość i tak woła na mnie Rudy... A to jest towarzysz Qilin.
- Rawr! - warczy dumnie Qilin, wypinając pierś.
- Razem tworzymy Rudo-Rudy oddział. Elitarną jednostkę do spraw nagłych i krytycznych. A kiedy takich nie ma, to zajmujemy się jakimiś bzdurami.
Uśmiecham się potem nienawistnie, wyczuwając sugestię, jakby to w moim gabinecie panował nieporządek... Albo po prostu Yuichi jest tak narwany do tej pracy, że od razu chciałby się do czegoś zabrać. Szanuję za chęci, ale skierował je w złą stronę.
- Myślałem, żeby zacząć od jutra, ale jeśli tak bardzo ci się śpieszy... - dopijam swoją kawę, wrzucam Qilina na ramię i podchodzę do drzwi. - Chyba nie liczyłeś na to, że będziesz mi tu sprzątać, kupować pączki i przynosić kawę? Chodź... - mówię i wychodzę, prowadząc Yuichiego w miejsce, któremu może nieszczególnie Yuichi się przyda, ale to miejsce zdecydowanie przyda się Yuichiemu...

/z/t x2. Hejj Hop w to miejsce/

Kiirobara musiał wstać dzisiaj bardzo wcześniej rano, wcześniej niż zwykle dlatego musiał ustawić sobie pobudkę na ekstremalną wręcz godzinę. Kiedy wiec Kiirobara przybył na posterunek zobaczył jego całkowicie nowy wystrój. Wszystkie ściany z perfekcyjną wręcz precyzją zostały pomalowane na barwę, którą nazwano na puszce "niezapominajką", a tak naprawdę była odcieniem niebieskiego. Gdzieniegdzie znajdowały się także odcienie niebieskiego o odcieniu lazurowym, nie był to jednak przypadek czy złe rozrobienie farby, ale celowe działanie autora, który użył tego koloru, aby trochę urozmaicić kolor ścian i nadać im ekspresji. Sam sufit został pomalowany świeżą farbą na biało.
- Witaj Kiirobara-sensei, witaj Qilin-sensei - powiedział do przybyłych policjantów sprawca całego zdarzenie, gdy ich tylko zobaczył. - Mam nadzieję, że kolor nie jest zły, starałem się dobrać jakiś delikatny odcień niebieskiego, w sklepie powiedzieli, że do naszego biura będzie najlepszy. W psychologii kolorów poprawia on kreatywne myślenie i wyostrza intuicję, nie jest też drażniący jak czerwony, a raczej spokojny
O fakcie, że to Nakamura jest sprawcą całego zdarzenia ewidentnie wskazywały ślady farby na jego ciele, nie było ich zbyt wiele, ale jednak jednoznacznie określały, kto pomalował ten pokój. Jeśli ktoś chciałby się doczepić o jakąś wykonania oczywiście mógł, chociaż szczerze nie było, o co Nakamurę cechowała dokładność, precyzja i wyjątkowe uwielbienie do porządku i ładu. Teraz chyba właśnie kończył, bo zbierał rozłożone wszędzie gazety. Skubany nawet biurka nie pobrudził.

Choć praca policjanta na co dzień, kiedy nie trzeba za wiele robić wydaje się przyjemna, to jednak pozostaje pracą. Irytuje swoją obowiązkowością. Tym, że trzeba dla niej wstawać z łóżka i rezygnować z wielu przyjemności. Ranek, pomimo wspaniałej porannej kawy, jest bardzo złą porą. Niezbyt zadowolony więc przychodzę na komisariat, by spędzić kolejny dzień na siedzeniu za biurkiem. I prawie bym już zapomniał o Nakamurze, lecz ten o sobie bardzo dobitnie przypomina.
- Rawr... - stwierdza Qilin, po milczącej chwili oglądania ścian w gabinecie. To na pewno mój gabinet?! Czemu wszystko w nim jest takie... Inne?
- Masz coś do czerwonego? - pytam rozdrażniony, wyczuwając aluzję do mojego koloru włosów.
Brak mi jednak sił, czy też pomysłu, żeby się bardziej denerwować na Yuichiego za pomalowanie mojego gabinetu... To, że go sprząta, jeszcze mogę zrozumieć, ale że go maluje?! To przecież mój gabinet! Co jeśli całkowicie urządzi go po swojemu?! To tak jakby... Próbował mnie wygryźć z mojego stanowiska... To tak jakby wcale nie chciał dołączyć do Policji Magicznej, jako pracowity i dobry policjant. On próbuje się dostać za cenę mojego poświęcenia... Jeśli jednak bym go teraz przegonił, to poszedłby do kogoś innego... Zmówiłby się z kimś innym, żeby przejąć moje stanowisko... Chyba właśnie zyskałem sobie nowego wroga. Bardzo sprytnego i przebiegłego wroga...
- Nieważne. Zrób kawę - oznajmiam tak, jakbym się niczego nie domyślał. - Przy okazji, możesz powiedzieć co wiesz o gildiach magów we Fiore.

Nakamura z całą pewnością nie domyślał się, co chodziło po rudej głowie jego przełożonego tego poranka. Domyślił się jednak, że Kiirobara może mieć gorszy dzień po tym, gdy doczepił się wzmianki o czerwonym kolorze ścian w psychologii kolorów. W sumie była to też nieuwaga w sposobie mówienia podróżnika w czasie, który dość wyraźnie zaakcentował fakt, że ściany nie mogą być w tym kolorze, który pozostawał tematem tabu u jego przełożonego.
- Nie koniecznie miałem na myśli twój kolor włosów Kiirobara-sensei - poprawiłem się niemal natychmiast domyślając się, o co mogło chodzić mojemu przełożonemu w tej uwadze. Rudzi często mieli różne kompleksy ze względu na swój kolor włosów, ze względu na to, że nikt ich nie lubił, nie mieli kolegów, ani przyjaciół. Nie żeby nie było ku temu odpowiednich powodów. - Ta sama kawa, co zawsze? - zapytał jeszcze podróżnik w czasie i po odpowiedzi umyje się nieco oraz zacznie robić tą kawę, którą chciał jego przełożony, a także dla siebie jeden napój mleczny z małym dodatkiem kawy - Z tego, co wiem to Fiore jest dość dumne z gildii magów. Co o nich myślę. Jeśli chodzi o nielegalne organizacje, które nazywają siebie gildiami chyba nie muszę mówić, że każda taka organizacja terrorystyczna będzie budziła we mnie niechęć. Co się zaś tyczy legalnych gildii to jestem do nich nastawiony całkowicie neutralnie. Z jednej strony pomagają ludziom w rzeczach, które nie należą do naszych kompetencji, na które policja nie ma czasu, z drugiej jednak strony częściej wywołują więcej chaosu, który później policja pewnie musi sprzątać. Dobrze myślę? W sumie nigdy nie byłem w żadnej gildii i nie mam pojęcia jak to dokładnie działa.
Odpowiedź była taka, a nie inna, bo Nakamura do tej pory nie miał okazji poznać żadnego najemnika z gildii, a także nie wiedział jak dokładnie działa ten system mógł się tylko domyślać. Nie wiedział czy odpowiedź, którą podał chociaż trochę była zbliżona do oczekiwanej przez Kiirobarę, musiał czekać na wyjaśnienie i ocenę jego stanowiska.

Niekoniecznie... A jednak, coś takiego mogło mu przejść przez głowę. Nic bowiem nie powiedziałem o czerwonym na włosach, lecz o czerwonym ogólnie... Wzmaga to tylko podejrzenie, że moje rude włosy mogą mu przeszkadzać. Tak jak wielu innym ludziom. To jednak są już pierwsze oznaki braku szacunku... Gdyby więc udało mu się przejąć moje stanowisko, tego szacunku niewątpliwie byłoby jeszcze mniej. Raczej nie mam co liczyć na jakąkolwiek wdzięczność z jego strony po tym wszystkim.
- Tak. Ta sama - mówię, nieco zamyślony. Oby dzień, w którym to ja będę mu przynosić kawę nigdy nie nadszedł...
- Rawr - warczy całkowicie bez powodu Qilin i bez jakiejkolwiek intencji.
Oddalam więc ponure myśli o utracie stanowiska na rzecz Nakamury, by zająć się bardziej poważnymi sprawami, które mogą dotyczyć problemów gildii we Fiore.
- Chaos... Dokładnie. Nie masz wrażenia, że gildie mają za dużo swobody? Niby ich członkowie odpowiadają przed swoimi mistrzami, ale przed kim odpowiadają oni? Co rada magiczna robi w związku z gildiami? Czy ktokolwiek ponosi konsekwencje, za to, czego się dopuszczają gildyjni magowie na misjach? Czy ktokolwiek robi z tego sprawozdanie? Wiesz? To by mogło być całkiem dobre zadanie dla kogoś takiego jak ty. Mógłbyś się dowiedzieć, jaki stosunek mają gildyjni mistrzowie do magicznej policji. Taka wiedza mogłaby się kiedyś okazać przydatna. Nie jest to jednak coś, czym miałbyś się od razu zajmować, ale gdybyś miał czas, to na pewno mógłbyś coś na tym zyskać. Co o tym myślisz? - pytam, głaszcząc Qilinka. Choć nikt mi nie kazał sprawami gildii się zajmować, to jednak też nikt mi nie kazał robić nic innego. A żeby zasłużyć sobie na awans, to coś trzeba robić, aby może któregoś dnia mieć nie tylko gabinecik, a cały posterunek, z którego mógłbym zarządzać ramieniem sprawiedliwości w Fiore.

Nakamura zgodnie ze słowami swojego przełożonego zrobił więc jemu czarną kawę, a sobie napój mleczny. Do tego jeszcze podgrzał trochę mleka w ekspresie, które potem podał w specjalnej miseczce Qilinowi. Po podaniu kawy rudowłosemu oraz jego zwierzakowi sam również chwycił swój napój pijąc go powoli i delektując się jego smakiem. Była naprawdę dobra. W międzyczasie słuchał wykładu dotyczącego gildii, co pewien czas kiwając głową i potwierdzając, że rozumie problem, który przedstawiał mu jego przełożony. Oczywiście miał rację, że gildie magów posiadały dość sporą siłę w tym kraju zrzeszając potężnych magów. Zapewne, gdyby połączyły swoje siły mogłyby obalić obecną władzę w kraju. Chyba, Yuichi tylko z plotek znał ich siłę, która oczywiście mogła być mocno przesadzona. Kiedy ten wspomniał o raporcie Nakamura od razu się podniósł myśląc, że ma zrobić to już teraz, ale kiedy dokończył swoją wypowiedź ponownie zajął swoje miejsce.
- Zajmę się tym oczywiście. Masz rację gildię posiadają dość sporą siłę i dobrze byłoby znać ich założenia, myślałem jednak, że rada ma jakiś swoich przedstawicieli w tej kwestii, swoich ludzi wewnątrz gildii. Jak mówiłem dość krótko jestem na tym świecie i nie znam do końca tutejszych zasad, gdy dostanę więc odpowiednie polecenie zajmę się tym natychmiast.
Poznanie gildii nie tylko byłoby wypełnieniem obowiązków, które powinienem pełnić jako policjant, ale mogło również uzupełnić mój zasób informacji o tym świecie. Misja byłaby wręcz idealna dla mnie, wiec pozostało mi tylko czekanie na jego zlecenie jednocześnie słuchając dalej słów mojego przełożonego.
- Czym chciałbyś, abym dzisiaj się zajął?
Czekałem więc na swoje zadania.

Dobrze słyszeć, że Yuichi nie ma żadnych przeciwskazań do danego mu zadania. Raczej nie pomoże mu ono z wygonieniem mnie ze stanowiska, a zdobytej wiedzy nie będzie miał jak wykorzystać przeciwko mnie. Chyba... Taką mam nadzieję...
- Rada działa tak, że niemalże zapomniano już o jej istnieniu. Cokolwiek ona decyduje, wątpię by miało jakikolwiek wpływ na to, co się dzieje w magicznym świecie. A jej przedstawiciele w gildiach pewnie nawet sobie nie zdają sprawy z tego, że nimi są.
- Rawr... - warczy potwierdzająco Qilin, z lekkim żalem. Smutna jest bowiem myśl, że gildie mogą sobie robić, co tylko chcą. Jak i to, że jest mnóstwo magów, których nikt nie kontroluje i mają oni jeszcze większą swobodę. Prowadzenie kartoteki takim draniom wcale nie jest łatwe. Powinno się więc wszystkich wyłapać, oznakować i nieustannie pilnować. Przy okazji można byłoby zdelegalizować wszelkie demoniczne, plugawe magie, a także nie byłoby problemu z kontrolowaniem zbyt ambitnych jednostek. I tym samym sposobem cała władza leżałaby w moich rękach! To znaczy... W rękach Policji Magicznej, Rady i prawa...
- Jeśli jesteś gotowy, to możesz ruszać od razu - stwierdzam obojętnie. Raczej jednak nic mu się nie powinno stać, a konsekwencje za potencjalnie wyrządzone mu krzywdy najwyżej poniosą gildie.

Wydawało się, ze Kiirobara - sensei znalazł pierwsze poważne zadanie, którym mógł obarczyć swojego ucznia, przynajmniej tak właśnie myślał Yuichi słysząc jego słowa. Nie zamierzał on teraz odpuszczać tego zadania, a oczywiście je przyjąć wcześniej jednak chcąc ustalić kilka kwestii odnośnie tego zadania.
- Zajmę się tym zadaniem jak najszybciej, jeszcze dzisiaj wyruszę. - oznajmił Nakamura - Czy przydzielenie mnie samego do takiej misji oznacza, że zostałem przyjęty do policji magicznej? Poza tym, od której gildii w takim razie powinienem rozpocząć przygotowanie swojego raportu? Masz dla mnie Kiirobara-sensei jakieś wskazówki dotyczącego tego zadania?

Nie zamierzałem dyskutować w tej kwestii, ale na pewno przyjmując to zadanie warto było należeć już do magicznej policji skoro samotnie miałem działać w jej imieniu. W obcym mieście powołanie się na Kiirobarę mogło być niezbyt skuteczne. Jeśli będą jakieś wskazówki, gdzie najpierw powinien udać się młody policjant tam właśnie postanowi się udać podróżnik w czasie pakując swoje rzeczy w zajeździe wcześniej dokładnie go sprzątając, a potem uda się na pociąg we wskazanym kierunku. Jeśli otrzyma wolną rękę ruszy zapewne do Magnolii, gdzie znajdowała się siedziba Fairy Tail. Na samym początku właśnie ją postanowił zbadać od czegoś musiał w końcu zacząć.
- Dziękuję za trening Kiirobara-sensei - Powie na pożegnanie Yuichi - Dbaj proszę o to biuro, aby nie było tak zapuszczone jak wtedy, gdy tutaj przybyłem. Powinieneś jutro nałożyć jeszcze jedną warstwę farby, którą dzisiaj położyłem, zapas zostawiłem u twojego kolegi na posterunku, tego o dość pokaźnej masie
Byłem wdzięczny tej osobie za wcielanie mnie do policji magicznej, gdzie chciałem dołączyć, a także za trening nie tylko fizyczny, ale również psychiczny, który na pewno mógł przygotować mnie do moich dalszych działań w tym świecie.

Choć postawa Nakamury wzbudza nieco podejrzenia, to jednak nie pamiętam, żebym w ostatnim czasie usłyszał od kogokolwiek podziękowania. Nawet kiedy się bardzo staram, robię wszystko, co tylko mogę i jak mogę, to po wszystkim słyszę zazwyczaj, że mogło być lepiej, ale jest zupełnie nie tak, jak być powinno. Zdążyłem się już co prawda do tego przyzwyczaić i nawet nie zdziwiłbym się, gdyby Nakamura zaczął mi tu narzekać. Zamiast tego, on najzwyczajniej podziękował... Rudemu... I to jeszcze mnie, a nie Qilinowi.
- Rawr! - warczy z oburzeniem Qilin, czując się pominięty. Uspokajam go prędko rozczochrując mu futro na głowie.
- Będzie lepiej, jeśli wykonasz to zadanie jako człowiek z nikim niezrzeszony. Jeśli mistrzowie gildii dowiedzą się, że jesteś z policji, mogą nabrać podejrzeń i zamiast powiedzieć tego, co jest prawdą, będą mówić to, co będzie dla nas wygodne, żebyśmy się ich potem nie czepiali. A tak być właśnie nie powinno... Musimy być pewni, do czego kto jest zdolny. Dlatego też pewnie będziesz w gildiach musiał zdobyć nieco zaufania, zanim zaczniesz wyciągać informacje. Mniemam jednak, że sobie świetnie poradzisz. Najłatwiej będzie ci chyba zacząć od Fairy Tail, lub Lamii Scale. Kaktusy mogą się okazać drobnym wyzwaniem. Nie są raczej gildią, która chciałaby się komukolwiek spowiadać. Jeśli zaś dowiedziałbyś się czegoś o Grimoire Heart, to... Wielce przyczyniłbyś się dla kraju. Nie wymagam jednak, żebyś się narażał dla zdobycia informacji o nielegalnych gildiach! Niby są jeszcze Syrenki, ale chyba istnieją zbyt krótko, by o cokolwiek je podejrzewać. To jak zdobędziesz odpowiednie informacje o trzech gildiach, to w zupełności powinno wystarczyć, aby cię przyjąć. Powodzenia więc! Trzymaj się! I nie daj się zabić! - kończę uśmiechając się i prędko kiwam głową, udając jakiekolwiek zainteresowanie dalszym malowaniem swego biura. Za cholerę nie zdołam go utrzymać w takim porządku, w jakim utrzymałby go ten wariat, więc nie ma się nawet co starać...
- A! Jeszcze jedno zanim pójdziesz! Który oddział by ci odpowiadał? - dopytuję jeszcze na szybko, aby móc już spisać odpowiedni papierek na zatrudnienie Nakamury, żeby go przyjęli i żeby po powrocie czekał już na niego czyściutki mundurek, we właściwym dla niego kolorze z wydzierganym na piersi jego imieniem.