Pace i Tsubaki vs Torashiro i Samael

First topic message reminder :

MG:

Arena na której przyszło zmierzyć się dwóm zespołom wyglądała dość niepozornie. Było to uklepane pole o kształcie kwadrata 20mx20m, gdzie w rogach, w odległości o 2 metry od każdego z krańców pole to nagle ostro się kończyło, dalej znajdowało się obniżenie terenu o 2 metry, a to oznaczało, że można było nań wypaść - ta obniżona część wciąż była jednak częścią areny. Po środku areny znajdowały się dwa drzewa, ustawione obok siebie równolegle do boków areny w których stali zawodnicy. Jeden zespół po lewej stronie, drugi po prawej (oddaleni od siebie o 16 metrów). Widzieli się wzajemnie właśnie spoglądając poprzez owe drzewa. Sędzie machnął głową na ich widok, przywołał typową formułkę nawołującą do walki fair play i w ten też sposób rozpoczął walkę. Bez zbędnych słów i ceregieli, po prostu pranie po mordach, mmm, cukierki.

Stan postaci:
Tsubaki: 91MM
Samael: Doskonały stan
Pace: Osłabiona lewa ręka (ciekawe od czego)
Torashiro: 167MM

Kolejka:
Team, który pierwszy zaatakuje [Czas na odpis: 17.08 godzina 01:00]
Team, który będzie się bronić [48h po drużynie atakującej]

Cholera cholera cholera cholera! Tsubaczku głupi, przestań teleportować się do swojego własnego świata samym umysłem, bo w końcu któregoś dnia przez to zwyczajnie zdechniesz i na tym się takie aporty teleporty skończą. Może i to był ważny powód, w końcu sytuacja dość podobna do tamtej w której to straciłeś kuzynkę, ale to jest turniej do jasnej ciasnej i zdałoby się jednak skupić a nie bujać w obłokach bo to jak już mogłeś zauważyć nic dobrego nie przynosi, a cierpienie zbyt fajne przeca nie jest, jak sam możesz w tym momencie zaobserwować bo troszku Ci się rączki przypiekły plus jakiś frajer na Tobie klęczy, co już w ogóle nie dość że boli to jeszcze psuje wizerunek, a tego przecież byś nie chciał. Znaczy, to jakby nie patrzyć już się dzieje, więc zdałoby się tą sytuację jak najszybciej zakończyć. Problemem jest tu jednak Twoja mana, a raczej praktyczny jej brak... Dobra, coś się wymyśli. to jest, już się wymyśliło. 

Nabierając w płuca jak najwięcej tylko się da w aktualnej sytuacji powietrza, Tsu aktywuje Smok'a (A) którego to kieruje... na siebie. W tym samym momencie stara się jakoś przytrzymać Sama, coby ten zielony ludzik przypadkiem mu z ataku nie uciekł. Rączki nie są w zbyt dobrym stanie, ale ten typ na nim klęczy , więc Tsu zwyczajnie stara się do niego przytulić i trzymać z całej swej żałosnej siły. Ale, żeby się własnym atakiem przypadkiem nie ukatrupić Tsu aktywuje też Elektryczne Ciało (PWM) które to miejmy nadzieję ochroni go przed skutkiem smoka, a także... modli się, żeby ciało zadziałało bo coś mu się ostatnio zdarza nie działać kiedy jest najbardziej potrzebne. 

Jeżeli to to się powiedzie Tsu stara się jak najszybciej wstać i o ile to możliwe pokierować smokiem tak, żeby jeszcze "pożarł" Torę, bo trochę sobie Pacek z nim nie radzi i to jest dość spory jakby nie patrzyć problem. 

//Post ssie motzno i doskonale o tym wiem, przepraszam.

Nie spodziewałem się, że to się tak skończy. Myślałem, że ucieczka będzie jedynym możliwym wyjściem, z którego wyjdę cało. Przeliczyłem się. Momentalnie wyrosła przede mną ściana. Było to na tyle "szokujące", że w tym wszystkim zdekoncentrowałem się i w tym właśnie Torashiro ujrzał swoją szansę. Na szczęście, dzięki temu, że nie biegłem w linii prostej, całkowite obrażenia zadane przez gwiazdę śmierci, przejęła moja ręka, która już i tak była poharatana przez poprzednie laserowe wiązki. Upadłem na ziemię, a oczy zaszły mi łzami. Poczułem obezwładniający ból, jakiego jeszcze nigdy nie miałem okazji doświadczyć. Świat jakby się oddalił, a ja przeżywałem agonię w całkowitej pustce. Nie byłem w stanie nawet spojrzeć w miejsce, gdzie ręka oberwała laserem.
Wcześniej mogłem mówić, że jestem przygotowany na to, że kiedyś mogę stracić którąś część ciała, być na skraju śmierci, czy wykrwawiać się powoli. Mówiłem, że takie jest życie maga. Prawda jest taka, że nikt, kto nie doświadczył wcześniej bólu, to pomimo tego, że jest na niego przygotowany, nie uniknie szoku i obezwładnienia spowodowanego potęgującym się bólem
Jedyne, czego chciałem, to jak najszybciej trafić w bezpieczne miejsce. A jedynym sposobem na to było wypowiedzenie dwóch słów. Choć u mnie było to raczej wycharczenie czy wymamrotanie:
-Poddaję się-
Rzekłem, po czym straciłem przytomność...

Cóż można powiedzieć, Zielonowłosy był częściowo zadowolony z efektów jakie nastąpiły po wykonanym przez niego ataku. Jego oponent leżał na ziemi, był przytomny to prawda, jednak jego stan można pewnie określić za nienajlepszy. Trzeba było przyznać, że szacunek do drugiego maga u Sama zwiększył się, większość celów na których zostanie wykonana ta kombinacja ciosów i zaklęć nie może podjąć dalszej walki jak na przykład będący tutaj Pace. Tsu wydawał się być od niego znacznie wytrzymalszy, tak więc ten pojedynek dwóch magów pewnie jeszcze trochę potrwa. Pomimo zadania znacznie większej ilości  obrażeń drugiej stronie, to Wróżek nie starał się myśleć, że teraz wszystko pójdzie z górki. Słyszał jak i sam widział, że prawdziwą siłę pokazuję się na samym końcu, kiedy przeciwnik jest pewien swojego zwycięstwa. Dlatego zamierza oddalić się od swojego przeciwnika i tym sposobem z większej odległości spróbować przygotować się na to, co może zaprezentować drugi mag błyskawic. Aktywując Dendō Tatchi (Kontrola przepływu magii[1]) jednocześnie próbuje odbić się od Tsu przy pomocy wszystkich czterech kończyn. Jego dwie ręce najpierw z całej siły kieruje w leżącego pod nim maga, obydwie z zaciśniętymi pięściami, jedną w stronę szczęki, drugą w tors, tak aby zostawić po sobie jeszcze jedną pamiątkę. Ciosy w te dwa miejsca nigdy nie należą do przyjemnych, szczególnie gdy się dodatkowo zostanie użyta rękawica z metalowymi ćwiekami. To wszystko Liściastowłosy robi, aby nie dać się nawet na chwilę zatrzymać w miejscu przez swojego oponenta, co chyba nie jest trudne, zważywszy na to, że Tsubaki leży pod nim, ma nieźle uszkodzone i osłabione ręce. Gdy Samael znajdzie się w jakieś większej odległości, w razie wystrzelonej w jego stronę błyskawicy  czy tam innego ataku, próbuje jeszcze bardziej się oddalić, biegnąc zygzakiem, aby nie dać się tak łatwo zranić.

Dobra, tym razem poszło już lepiej, choć w cholerę many poszło. Ale było lepiej. Przeciwnik dostał i zwijał się z bólu. Trochę smutne, ale za to Tora swoją batalię mógł chyba zaraz uznać za wygraną. Teraz tak, jeśli poddanie się Packa jest widoczne i objaśnione, Tora od razu przystępuje do focusu na Tsu, jeżeli nie, to najpierw przywołany Miecz leci "dobić" Packa poprzez wbicie się mu w gardło czy też jego okolice, ewentualnie zatrzymuje się przed nim, gdy Tora usłyszy poddanie się/Pacek zostanie wyteleportnięty itp. itd. W międzyczasie Tora wstaje, jeżeli jeszcze tego nie zrobił po czym rozgląda się w poszukiwaniu pozostałej dwójki walczących, by tam wysłać swój miecz. Twór sobie zostaje, póki nie ma przy nim Tsubakiego, lepiej oszczędzać manę. Więc tak, mieczyk leciałby tak, by w razie czego nie zranić Samaela, leciałby nisko ziemi, celując w okolice rąk rudzielca. Gdyby w Torę nadciągał jakiś atak w postaci smoka (w ogóle jaka jest teraz na oko odległość Tory od pozostałej dwójki?), ten próbowałby odskoczyć w bok, byle tylko nie dostać, ewentualnie postawiłby na drodze tego czegoś Ścianę (C), byle tylko kupić sobie odrobinkę więcej czasu i część impetu zaklęcia na to przyjąć, samemu odskakując wówczas w bok i do tyłu. A miecz? Miecz miał gdzieś tam być przy Tsubakim, żeby w razie czego, gdyby kończył się czas trwania, a znajdowałby się on tuż przy rudym i nie zdążyłby go jakoś przebić, wtedy aktywuje... Implozję (D), by delikatnie go jeszcze zadrapać. A co się będzie. Przecież drogo to Tory nie wyniesie. A Tsubaczka by zadrapało, jakby miecz był blisko i miał zaraz zniknąć, nie będąc w stanie dotkliwie go poranić. A tak, to Tora by próbowałby po ewentualnym uniku, zbliżyć się jak najbliżej, a w przypadku bólu w klatce piersiowej, spróbowałby jakoś docisnąć bliżej rany swój strój, by robił za swoiste krwawienie, po swoim boku używając Tworu (PWM, by stworzyć z niego coś, a la spinkę/zaczep, byle tylko mocniej dociskało koszulkę do klatki piersiowej i tamowało ranę. Trzeba to jeszcze wygrać! Więc nie może jeszcze paść ot tak! Więc plan jest taki: wstać (jeśli jeszcze leży), uniknąć lecących pocisków/smoków, dorwać Tsubakiego mieczem, ewentualnie jeszcze ten miecz wysadzić przy końcu trwania rundy, jak będzie przy Tsu lub w nim (huehuehue) po jakimś wbiciu się np. w rękę, oraz dobiec do rudego, by następnie z łatwością móc go dobić. A przynajmniej już zaraz. Gdyby Pacek nie zdołał wcześniej się poddać, to wtedy miecz leci najpierw dobić leżącego z bólu maga, a potem na Tsu.

MG:

Pace nie stracił przytomności. Ból skutecznie utrzymywał go przy niej i nie pozwalał zapomnieć o sobie i w ten sposób niemożliwym było dla niego odpłynąć w inny, lepszy świat. Za to na jego słowa o poddaniu się Tora zaprzestał go atakowania, a sam Pace został wyteleportowany z areny, w ten sposób pieczętując swój los i jednocześnie zostawiając swojego partnera w walce, tak że ten z sytuacją musiał sobie radzić sam, a nie był w najlepszym możliwym położeniu.

Działania podjęte przez Tsubakiego były też bardziej rozpaczliwe niż sensowne. Jego ręce pozbawione mocy do trzymania swego ostrza z trudnością mogłyby utrzymać Samaela w żelaznym uścisku, to też jego przeciwnik bez chwili ociągania wyrwał się z uchwytu, zwłaszcza że zielonowłosy użył też zaklęcia, które miało wzmocnić jego zdolności fizyczne. Pozostawiając po sobie nieprzyjemne pamiątki na ciele chłopaka, po chwili odbił się próbując uciec od ewentualnego ataku Tsubakiego, który jednak... nie nastąpił. To sędzia przerwał walkę uznając najwyraźniej, że w obecnej sytuacji Tsu nie ma już szans na podniesienie się z desek. I być może dobrze zrobił, bo gdyby tego nie postanowił to istniało duże prawdopodobieństwo, że smok chłopaka zaatakował by jego samego, z racji na szybkość zarówno zaklęcia jak i odsuwającego się Samaela. Atak Tory nie był nawet potrzebny żeby walka się skończyła.

Stan postaci:
Tsubaki: 88MM, +1 punkt, następnego dnia obie ręce nadwyrężone, każdy ruch nimi jest wolniejszy i nieznacznie bolesny, uderzenia w dłonie bolą bardziej niż normalnie
Samael: 127 MM, +20 punktów, pełnia zdrowia
Pace: 100MM, +1 punkt, następnego dnia lewa ręka wciąż boli i wszystkie ruchy nią wykonywane są wolniejsze i sztywniejsze
Torashiro: 135MM, +20 punktów, nieznaczny ból klatki piersiowej