Sklep z bronią

First topic message reminder :

Sklep znajduje się na rynku, bardzo łatwo dostępny. Można kupić tutaj wszystkie rodzaje broni, niektóre są robione na zamówienie, ale dzięki świetnym specjalistom wyroby są najlepsze we Fiore.

by Yo Senshi

///
Ajajaj... trzeba to napisać, by każdy zrozumiał... Bardzo bym prosił o to, by użytkownicy bez akcepta nie pojawiali się tutaj. Swoje bronie wpisujcie na starcie, oszczędzicie tym sobie i mi czasu, więc to tyle...




Nim tu wejdziesz i złożysz zamówienie sprawdź cennik.

Ale zdzierstwo- pomyślała, ale nie miała wyboru. Innego sklepu w okolicy nie było. A miała się przygotować na misję.
- Biorę... I poproszę jeszcze 10 senbonów...
Zapłaciła za wszystko i wyszła ze sklepu. Miała nadzieję, że już tu więcej nie wróci...
 
[z/t]

Podniosłem i obejrzałem dokładnie obie katany, zaczynając od rękojeści, kończąc na czubku ostrza. Poczułem się pewnie trzymając je w rękach.
- Wezmę je. Oprócz tego proszę jeszcze o dwie pochwy, zakładane na plecy. - powiedziałem, czekając aż je dostanę.

Nie ma to jak zaszczycić - bo takim określeniem należało się posługiwać przy tej personie - swoją obecnością Magnolię, a dokładniej słynny sklep z bronią. Nie wdając się w szczegóły szybkiej i miłej podróży, skupmy się na tym co tu i teraz. Kobieta wparowała do lokalu, mając już coś upatrzonego na oku, a w sakiewce pokaźną ilość klejnotów za misję. Co prawda, nie znała się na broni, a na pewno nie palnej, tak też zdała się na ogólny opis, zagadując uprzejmie sprzedawcę, gdy tylko jej wzrok go uchwyci:
- Poproszę pistolet samopowtarzalny, kaliber 9 mm. Lekki, do kobiecej ręki? Albo poproszę narazię o cenę, bo w sumie jestem zainteresowana także kupnem dwóch egzemplarzy... - W międzyczasie rozgląda się po lokalu. Jeśli znajdzie gdzieś egzeplarz, który jej sie spodobał i sprostał jej wymaganiom (dajcie Berettę! - w ramach podziękowania dla Dona ;w;), to oczywiście odpowiednio poinstruuje sprzedawcę. Potem poprosi o naboje do danej broni, w liczbie równiej pojemności magazynku.

/ Nie znam sie. Przepraszam x:

MG

Sprzedawca podrapał się po głowie i rzucił Arcadiusowi dwie Saye, by miał (CZŁEKU MOGŁEŚ WALNĄĆ OD RAZU Z/T, A NIE CZEKAĆ… >_> ). Usiadł sobie wygonie i złapał za gazetkę, gdy wpadła kolejna osóbka. Dość ładna dziewczyna, a sprzedawca i tak ma dzisiaj dobrą passę w sprzedaży, bo osoby się nie targują jak szalone.
-10.000  za jedną sztukę, podstawowa Berenta 92, pociski po 275 :klejnotów:za sztukę- Poinformował cię sprzedawca, po czym wyciągnął nówkę pistolecik.

Podałem mu pieniądze. Założyłem saye na plecy i włożyłem do nich miecze. Dopasowałem je do wymiarów swojego ciała, tak aby nie były zbyt luźno, ale i nie zbyt ciasno. Po dokładnym dopasowaniu skierowałem się do drzwi.
- Dziękuję. - powiedziałem wychodząc ze sklepu.

Szybkim ruchem poprawiła niesforny kosmyk włosów, który śmiał opaść jej na twarz. Spokojnie wysłuchała oferty handlarza, a na koniec lekko skinęła głową, na znak, że akceptuje.
- Dobrze. Póki co jedną sztukę oraz w sumie... 28 naboi, skoro magazynek mieści 14... Razem 17 700 klejnotów, zgadza się?
Jeśli wszystko się zgadzało, to uczynnie zapłaciła i opuściła lokal z nowym wyposażeniem.

z/t

Do sklepu z bronią, blondyn trafił zupełnie przypadkiem. W zasadzie wędrował kompletnie bez celu, a jak to bywa z takimi spacerami, gdzieś się w końcu dociera. Gdy trafił na rynek, a z rynku do wspomnianego juz lokalu, wszedł do środka bardziej z ciekawości niż z faktycznej chęci zakupu czegokolwiek. Na miejscu jednak zmienił zdanie.
Już w sklepie, zaczął wodzić wzrokiem po wnętrzu, bez większego entuzjazmu, lecz z wyraźnym zainteresowaniem. Dłuższą chwilę milczał, zastanawiając się nad czymś. W końcu wlepił wzrok w sprzedawcę(czynię?), i rzucił rzeczowo: - Poproszę dziesięć sztyletów do rzucania. Jeżeli jest możliwość, z jakąś niewielką torbą zaczepianą na biodro, która by je pomieściła.
Znów milczał, rozważając co może być mu potrzebne. - Sprzedajecie tu trucizny? - chwila przerwy. - Będąc bardziej precyzyjnym: trucizny podawane bezpośrednio, na przykład przez tętnice szyjną za pomocą strzykawki. Paraliżującą całe ciało, oraz bo ja wiem..? Zwykły, silny środek nasenny. Mogą być o nieznacznie opóźnionym działaniu. (1 post) - wyraźnie dał chwilę czasu na odpowiedź. Nie przypuszczał, by był jakikolwiek problem z takimi środkami. Poza tym, nie przypuszczał by cena pojedynczej dawki była wysoka - w końcu aby zatruć kogoś strzykawką bezpośrednio przez tętnicę, trzeba o wiele słabszego (a więc i tańszego środka) niż próbując za pośrednictwem cięć, gazów czy nawet cieczy. - Dodatkowo, oferujecie może możliwość zatrucia ostrza? Niedużego, takiego jak to... - tutaj Levi pokazał najzwyklejszy sztylet który już posiadał. - Jeżeli tak, to jakie efekty w niskiej cenie jesteście w stanie zaoferować?

Mercutio odwiedził tego dnia Magnolię, aby zaopatrzyć się w bronie, których to brak bardzo mu doskwierał.
Mężczyzna nie potrafił zrozumieć dlaczego tylko w jednym mieście na całe Fiore do stu wychędożonych czortów znajdował się sklep z bronią, ale jak widać ciężko było doszukiwać się jakiejkolwiek logiki w tym uniwersum.
Tak, czy siak blondyn podszedł do lady obserwując co mają tu do zaoferowania.
Przyjrzał się dokładnie cennikowi, aż wreszcie wyjął z kieszeni skromną sakiewkę i wyjąwszy odpowiednią ilość pieniędzy odezwał się opierając o ladę zgięte w łokciach ręce:
- Poproszę tę oto maczetę i zestaw dziesięciu noży.
Następnie podał sprzedawcy wyliczone 1360  zabierając zakupione akcesoria.
Pożegnał się jeszcze grzecznie i wyszedł ze sklepu pogwizdując coś wesoło pod nosem.

[zt]

Sprawa sztyletów była o tyle prosta, że z racji wywieszonej ceny nie było wątpliwości do do kosztów. Ale zadać tym cholernym, niekompetentnym sprzedawcom jakieś pytanie, i już zaczynają się gubić, zwlekać, myśleć i zbywać klienta. Mało tego, w czasie, kiedy Levi czekał na odpowiedź, ktoś bezczelnie wszedł, wtrąbił mu się w kolejkę rzeczowo mówiąc czego chce i wyszedł. To przeważyło nad pozornym opanowaniem blondyna. Razem z faktem, iż był nieco zirytowany spotkaniem z bezimienną damą, nie wytrzymał.
- Pieprzyć tę truciznę, jeżeli znalezienie odpowiedzi na pytanie jest takie trudne! Namyślcie się do cholery, co tu sprzedajecie i za ile, a nie każecie klientom czekać nie wiadomo jak długo! - warknął na obsługę. - Biorę tylko te cholerne sztylety, bo to z tego co widziałem, sprzedaż rzeczy z wystawy nie przekracza waszych kompetencji! - nawiązał do klienta, który go uprzedził i już wyszedł ze sklepu. Wyraźnie lekceważącym gestem rzucił na ladę 1000  i wyszedł ze sztyletami.
(NMM)

Kirino się zbroiła, zdecydowanie można to było wywnioskować po ostatnich kilku dniach jej życia. Najpierw zafundowała sobie wzmożoną sesję treningową, co jak na nią było dosć niespodziewane, potem zrobiła coś jeszcze bardziej nietypowego jak na siebie - wyruszyła w podróż do sklepu z bronią. Niesamowite. I w jej przypadku to nie było przegięcie - to była jej chyba pierwsza w życiu podróż do tak wyspecjalizowanego sklepu, wcześniej obywała się bez usług tego rodzaju, teraz jednak, kilkukrotnie skonfrontowana z rzeczywistością, bólem, wiedziała, że nie może pozwolić sobie na to, by kolejny raz być nieprzygotowaną na starcie. Jej zaklęcia często nie wystarczały jej do zwycięstwa, nawet ona była to w stanie przyznać (choć nigdy przed drugą osobą), dlatego dziewczyna wpadła na genialny pomysł by wyposażyć się... w miecz. Tak, mimo posiadania swojego kwiatowego ostrza, chciała dodatkowo posiadać broń stałą, nie wymagającą energii magicznej do zaistnienia, nie wymagającą również poświęcenia kolejnego z jej kwiatów, byle tylko uzyskać oręż. Dlatego przekroczyła próg sklepu i podeszła do lady, mając nadzieję, że sprzedawca zgodzi się na jej dość... nietypową prośbę. Bo mimo tego, że broń dziewczyna chciała posiadac, to wcale nie chciała wszystkim pokazywać, że nagle tak bardzo się uzbroiła. Zaskoczenie często potrafiła zdecydować o wielu wygranych potyczkach, a w przypadku zielonowłosej każda, nawet najmniejsza przewaga mogła się przydać. Do tego stopnia widocznie była zdesperowana.

- Witam, słyszałam, że wykonujecie niektóre swoje oręże specjalnie na zamówienie... - zaczęła niepewnie dziewczyna, czując się dość obco w tym zmilitaryzowanym świecie broni wszelakich. - Chciałbym zamówić taką właśnie, dość oryginalną, powiedzmy... - przestąpiła z nogi na nogę, wkurzając się na samą siebie za swoją zawstydzoną postawę. Przecież była magiem do cholery, musi być bardziej zdecydowana! Podniosła głowę nieco wyżej i spojrzała na sprzedawcę teraz już z pewnym błyskiem w oku. - Chciałabym kupić katanę, naturalnego rozmiaru... Z pokrowcem w kształcie parasolki. Ostrze można by ukrywać wewnątrz parasola, a w trakcie pokoju używać jako zwykłej ochrony przed deszczem. Do tego chciałabym jeszcze dokupić specjalny pasek, z przypięciem do którego można by ten parasol przytwierdzić, tak jak nosi się normalną broń przy boku, tak żeby można zarówno cały parasol, jak i samą tkaninę zaczepić tam gdyby coś... Co do szczegółów, parasolka ma wyglądać mniej więcej tak... - tu dziewczyna opisała wygląd, krój i kolory wykonania - No wiec, da się zrobić? Jeśli tak, to za ile? -

//Te szczegóły jak na avatarze obecnym.

Sprzedawca cię wysłuchał, w końcu on słucha klientów wiadomo no. Mówi się, że klient nasz pan, ale tą zasadę nie tylko wyznają panie lekkich obyczajów, ale też ten pan chińczyk.
-Wiesz… nie prościej było to zapisać na kartce..? Ale dobrze, coś tam Ming wykombinuje…- Powiedział, po czym podrapał się leniwie po łbie.
-Żadne to skomplikowane nie jest, ale nawet ładnie wygląda chociaż, co do wzoru to bym dał coś czarnego, ale jak kto lubi- Powiedział zaczynając coś liczyć na liczydle.
-Będzie 2,500   pasek to tam pasek to 50 dodatkowe, więc 2,550 razem- No to tyle.

(Kiri, pamiętaj, że rękojeść będzie się różnić od innych, bo w końcu jest to parasol, nie? Więc to jest jak rączka od parasola)

A jednak dało się coś takiego załatwić w sklepie z bronią! W pierwszej chwili myślała, że zostanie wyśmiana przez sprzedawcę i zostanie podany jej adres sklepu z parasolami wraz z adnotacją, żeby następnym razem gdy przyjdzie przyszła z faktycznym zamówieniem, a tu proszę, niespodzianka i to ta z kategorii miłych. Dziewczyna uśmiechnęła się przyjaźnie do sprzedawcy i szybko uregulowała kwotę, którą jej podał. Następnie pochwyciła w swoje łapki swoją nową zdobycz, zadowolona z całego pomysłu, szybko przyczepiła parasolkę do swojego boku.

- Podziękować ślicznie~! - zawołała melodyjnie i czmychnęła szybko z sklepu, w obawie, że za chwilę okaże się, że zrobi/powie/zdziała coś głupiego.

[z/t]

Od sklepu to sklepu. A tu co znajdzie? Stado rozwścieczonych kotów? Prawdziwą bombę? Narnię? Tego nie wiedziała. Szła szybko, nie zwracając uwagi zbytnio na przechodnie która, chcąc nie chcąc, coś tam zaczęły biadolić pod nosem, kiedy tylko ta się trochę oddaliła. Cholerny arab... Że też nie mógł jej zamienić w zwierzątko tylko od razu zdetonować jakąś śmieszną bombkę, przez którą teraz cuchnie, a fakt ten nijak ją pocieszał. Ba! Niezbyt chciała w takim stanie wychodzić do ludzi, ale nie ma własnych murzynów, co jej zakupy zrobią. Oj, nie ma...

Weszła do sklepu szybko otwierając drzwi, szybko je zamykając, szybko podchodząc do lady... Taa, bez wątpienia wszystko robiła szybko i sprawnie. Miała jeszcze jedno miejsce do odwiedzenia, więc trzeba się streszczać, nie ma rady...
- Dobry~! Chcę wiedzieć, po ile krótkofalówki przez które można gadać w obrębie jednego miasta. A, i interesuje mnie broń. Tak, broń. Rękawica z trzema ostrzami ze stali hartowanej, odpowiednio ponacinane by po wyciągnięciu z przeciwnika zadawały dodatkowe rany. Ważne by stal była solidna i nie złamały się po pierwszym lepszym uderzeniu w coś twardszego niż człowiek. Długość ostrza 20 cm. Sama rękawica ma być lekka i fajnie by było jakby nie rzucała się w oczy. Może być ze skóry... Najlepiej jakby sięgała gdzieś do łokcia i była wystarczająco gruba by zatrzymać ostrze miecza. W sumie sama rękawica mogłaby być jeszcze czymś wzmocniona jeżeli z samej skóry będzie za słaba. No i oczywiście rękawica lewa.
Taa, bo ma za dużo kasy, nie? Ale prawda jest taka, że blacha w starych rękawicach zaczynała trochę zawodzić, a czymś solidniejszym nie pogardzi. Trudno, najwyżej da se siana z krótkofalówkami i zda się na stare acz dobre znaki dymne... Albo się nauczy nadawać Morsem.

MG

Szefo sklepu wrócił do roboty, lekko otyły i podstarzały facet, siedział na krześle i czytał gazetę, kiedy do sklepu wparowała jakaś dziewoja rzucając listą zakupów.-[b]3.000 za krótkofalówkę. A co do broni, trzy ostrza ze stali, wzmocnione u mocowania z rękawicą, stalową otoczką, sama rękawica ze stali, ale szwy okute żelazem, na dodatek w przedramieniu saszetka na stalową płytę i nieco grubsza i delikatniejsza skóra pod nią by zminimalizować szkody własne. Za całość 20k.[/color]-To powiedziawszy wyciągnął taką rękawicę z kartonu.

Żże ILE?! Tak, cena nie mała, nie ma co. Kurde, nie stać mnie na te krótkofalówki, by to szlag.. Grrr... Tyle roboty a ja biedna jak mysz kościelna. Stwierdziła z dezaprobatą, próbując jednak ukryć owe załamanie ceną wymuszonym uśmiechem. - To bez krótkofalówek... - stwierdziła, po raz kolejny uznając, że na nic więcej jej nie stać. Wyłożyła tylko należne 20 tysiaków klejnotów, by zaraz zgarnąć rękawicę z lady i wyjść, zamykając za sobą drzwi. Kiedyś faktycznie przez to całe cholerstwo zostanie bez grosza, rly. Patrząc na obecny stan portfela to nie zaszkodzi pójść na jakąkolwiek misję. No i chyba pora ograniczyć wydatki wszystkiego... Stwierdziwszy, że nie ma już nic więcej do roboty w Magnolii, postanowiła ruszyć do kolejnej mieściny  przyodziewając przy tym rękawicę na lewą dłoń.

z/t