Cafe Morges

Fiołek słuchała uważnie, jak zawsze i przez chwilę się zastanawiała, czy przypadkiem mężczyzna nie buszuje po jej głowie. W teorii miała na sobie wstążkę, którą dostała od Nanayi, która powinna ją chronić, ale skoro ten tutaj jest byłym wojskowym, to może rożne sztuczki znać.
– Ostatnio myślałam o modernizacji zabezpieczeń i nie ukrywam, że pańska pomoc byłaby w tym zakresie nieoceniona – powiedziała. Gdyby na jej miejscu był ktokolwiek inny, to zapewne by się uśmiechnął… Mistrzyni jednak wydawała się być niewzruszona. Wstała jednak z krzesła – praktycznie nim nie szurając podczas odsuwania – i podeszła do mężczyzny, by podać mu rękę. – Umowa stoi. – Może nie zarobią na tym wielkich kokosów, ale czasem znajomości, kontakty i pomoc w innym znaczeniu niżeli ta materialna są więcej warte, dlatego postanowiła się zgodzić. A ręki nie podała przez stół, bo savoir vivre jej nie pozwalał. Bądź co bądź, ale była wdową po szlachcicu, sama awansowała społecznie poprzez małżeństwo z Andersem, i pewne zasady wpojone miała, a jedną z nich było nie podawanie ręki przez stół. Ech te stare przyzwyczajenia...

Mężczyzna napisał coś na kartce, a następnie wręczył ją Fiołek. Po przyjrzeniu się jej, śmiało mogła spostrzec, że były to instrukcje jak dostać się do obozu badawczego na północy. Po wymianie podstawowych gestów uprzejmościowych ten tylko delikatnie się uśmiechnął.
- Z góry dziękuję za pomoc. Jeśli nie byłoby mnie we wskazanym miejscu, poinstruuje was mój podwładny, a teraz jeśli to nie problem pozwolę sobie na oddalenie - powiedział tylko, mając na uwadze to, że nie wypadało mu raczej wyjść bez słowa. Niemniej mistrzyni została sama z nową misją i pakującymi ubrania towarzyszkami. Oraz bratem, który chyba przysnął z wyczerpania po zwiedzaniu krainy szafy. Niemniej miały trochę czasu na odpowiednie przygotowania i ustalenie tego, kto w ogóle uda się na misje.

/Jak skończycie to możecie dać posta gdzieś na terenach północnych, acz preferowane jakieś miejsce inne niż wioska/miasto. Może to być jeśli nikt nie usunął Masyw Hiett, czy jak on miał. Prócz tego to w sumie MG znika i daje wam rozmawiać, a tak poza tym to ten...

Fiołek, Asteria - 5 pd,
Jester, Lena - 2 pd.

Fiołek wzięła od mężczyzny kartkę i zerknęła jedynie na nią. Na badanie jej przyjdzie później pora. Tymczasem musiała się uporać z pakowaniem rzeczy Visty oraz przekazać dziewczętom informacje i zapytać, która z nich w ogóle jest chętna by na misję pójść. W kwestii finansowej może wiele nie zarobią – zawsze mogła im dać pieniądze za jej wykonanie z konta gildyjnego – ale profity dotyczące współpracy z mężczyzną wydawały się mistrzyni warte zachodu. Ekspercka wiedza dotycząca zabezpieczeń na pewno im się przyda.
Po pożegnaniu się z mężczyzną, poszła na górę, gdzie dziewczęta dzielnie walczyły z pakowaniem rzeczy Visty. I śpiącego brata. Będzie musiała znowu trochę się nagadać. Co te mistrzowanie z nią robiło? Nagle zaczęła używać pełnych zdań do komunikacji.
– Jest robota do zrobienia, na terenach północnych. Mamy do odzyskania relikty, które ważne są dla naszego zleceniodawcy. Mamy zapewniony wszelaki sprzęt, w tym odpowiednie do panujących tam warunków ubranie. Wynagrodzenie raczej skromne, ale o to się nie martwice, pokryję to Wam z zasobów gildii. Ważne dla mnie jest to, że zyskamy dzięki temu eksperta, który pomoże nam w modernizacji zabezpieczeń w hotelu. No i powinnyśmy się czuć docenione, bo postanowił zlecić to nam, a nie Lamii. Czyli wszystko idzie w dobrym kierunku i nasza reputacja się polepsza. Kto jest chętny? – To się nagadała. Jeżeli Drail się obudzi i również wyrazi chęć pomocy – w sumie czemu nie?

Siedziała nad tymi nieszczęsnymi pudłami i obywając się ostrożnie z każdą rzeczą, pakowała dobytek Visty. Kto by pomyślał...Była tu zaledwie przez chwilę a zdążyła zgromadzić conajmniej dwa razy tyle rzeczy, co sama Asteria. I chyba właśnie włożyła ostatnią rzecz, kiedy pojawiła się Fiołek. Ciemnowłosa spojrzała na mistrzynię pozwalając jej się wygadać. Zwykle nie mówiła tak dużo na raz, ale...
Asteria zmrużyła oczy.
- Wiemy coś więcej o tych reliktach? Gdzie się znajdują, albo jak wyglądają? - zapyta rzeczowo. Jej samej wynagrodzenie nie interesowało. Ważniejsze, aby koszta podróży nie przekroczyły oczekiwań, a skoro odpowiedni sprzęt i ubranie mają zapewnione, to tak się nie stanie. Dla gildii, która musiała rosnąć w siłę, mogłaby iść nawet za darmo. Pieniądze nie były dla Asterii priorytetem. Na misjach zdobywa się ważniejsze rzeczy, których nie schowa się do kieszeni.
- Możesz na mnie liczyć - doda na koniec krótko wstając z podłogi i dźwigając jedno ze świeżo spakowanych pudeł.