Cafe Morges

Spojrzenie mężczyzny nieco złagodniało, jednak sam mundur zdawał się wywoływać dość niekomfortowe wrażenie. Co poradzić?
- Wystarczy, że wskaże mi pani drogę. Wolałbym omówić to z głównodowodzącą - dopowiedział spokojnie, przymykając przy tym oczy i ruszając kilka kroków do wyjścia. Co miała jednak zrobić z kartonami? Czy miała się z tym wszystkim cofnąć? Niekoniecznie. - Zaczekam na zewnątrz - dopowiedział jeszcze, po czym lekko kuśtykając i podpierając się laską ruszył w kierunku wyjścia, aby to zaczekać jakiś pięć metrów od niego. Najwyraźniej nie mogła się tego dowiedzieć jako zastępczyni. Masz ci los.

- Oczywiście - odpowie krótko, po czym kiedy nieznajomy wyjdzie na zewnątrz odetchnie jakby z ulgą, po czym złapie te swoje nieszczęsne pudła i tak szybko na ile pozwalał jej ładunek ruszy do swojego pokoju. Spakowane kartony zostawi koło stolika, sama zaś z szafy w sypialni wyciągnie kilka pustych pudeł, które tylko czekały na pierwsze możliwe przeładowanie się szafy. Teraz były jednak bardziej potrzebne w Krainie Visty. Upewni się, że zamknęła pokój, po czym szybkim krokiem zejdzie na dół i wyjdzie z hotelu. MIała nadzieję, że jegomość nie musiał czekać zbyt długo, jednocześnie cały czas wyobrażała sobie przeróżne scenariusze misji, jaką mógł dla nich mieć...
- Jestem już, przepraszam, że musiał Pan czekać. Mistrzyni obecnie przebywa w Cafe Morges, już pana prowadzę - rzekła ruszając w drogę powrotną do kawiarenki z pustymi pudłami, upewniwszy się, że nie narzuciła mężczyźnie zbyt dużego tempa, chociaż starała się, by nie było tego po niej znać.

Połowa drogi minęła duetowi dość szybko. Dziewczyna z pewnością mogła czuć się zaskoczoną, zważywszy na fakt, że jej kompan nie poruszał się wcale tak po woli. Chociaż kuśtykał to momentami zdawało się, że jest nawet szybszy jak zwykły człowiek.
- Nie macie najlepszych zabezpieczeń, prawda? - mruknął jedynie zamyślony białowłosy, mając na uwadze pewnie sam budynek gildii. Niemniej, nie wtrącał się w żadne inne kwestie, a pewnie i tak lada moment mieli znaleźć się na miejscu toteż zostało zrobić tych parę kroków, parędziesiąt ostatnich metrów i poinformować mistrzynię o gościu.

Przez całą dotychczasową trasę, Asteria skupiona była na nieznajomym i na misji, jaką miał dla Syren. Jednak nie dopytywała. Skoro chciał rozmawiać o niej z Fiołek, to takie zachowanie mogło by ujść za nieprofesjonalne. I tak mało profesjonalnie na niego wpadła idąc tak ze swoimi rzeczami, jeszcze do tego zamyślona...
Tak czy inaczej, szybkie tempo, pomimo jego zdolności motorycznych zaskoczyło ją, choć nie dawała tego po sobie poznać. Do utrudnień zawsze można się przyzwyczaić i Asteria o tym doskonale wiedziała...
- Nasz hotel w dalszym ciągu otwarty jest dla gości odwiedzających Akane, więc nie ma potrzeby stosować najlepszych zabezpieczeń, poza pomieszczeniami przeznaczonych do działań gildii - powiedziała spokojnie, dalej zmierzając w stronę kawiarenki. A kiedy już tam dojdą, poleci nieznajomemu zajęcie stolika i zamówienie sobie czegoś na koszt gildii, powiadamiając tym razem, że mistrzyni za chwilę przyjdzie.
I jeśli już może, ruszy w stronę schodów i pokoju Visty aby poinformować Fiołek o zleceniodawcy siędzącym na dole w kawiarni...

Westchnął dość ciężko. Niekoniecznie miało to związek z rozmową, jednak wszystko wskazywało właśnie na nią.
- Jeśli ktoś chciałby zaszkodzić waszej gildii to wystarczy, że zaszkodzi hotelowi. Zawsze atakuje się najsłabsze punkty, a wysokie ułożenie wcale nie jest najbardziej korzystne - dopowiedział jeszcze całkiem przekonany własnych słów, aby udać się do stolika, dając ciemnowłosej wolną rękę względem tego co zrobi. Zostanie z nim? Uda się do reszty, aby poinformować ich o gościu? Mimo wszystko nie było jej prawie pół godziny, zważywszy na pewien dystans, czy czas rozpakowania pudeł. Co jednak poradzić?

Dziewczyna nikogo nie oskarżała. Było wystarczająco głośno, a chłopak, powiedzmy, znajdował się na ziemie. Przy czym Lena doskonale wiedziała, że Fiołek należała do tych, które zdecydowanie bardziej wolą dominować. Mimo wszystko wyjaśnienie mistrzyni miało równie dużo sensu, więc białowłosa najpierw wzruszyła ramionami, rozłożyła ręce, po czym pokiwała głową, jak gdyby rozumiejąc, że dziwów, które znajdują się w szafie Visty jest dużo więcej, niż można byłoby się spodziewać. Tymczasem Fiołek przedstawiła swojego brata, na co Lena zareagowała prostym uniesieniem dłoni w geście przywitania i niemalże niemym 'hej' z ledwo otwartych ust. I pojawiły się kolejne kwestie, których do końca nie rozumiała. Pozbierać rzeczy? Zastanowiła się.
- Oczywiście. W takim razie nie przeszkadzam wam w rodzinnym spotkaniu. Przeniosę swoje rzeczy gdzieś za pół godziny, o ile nie trzeba szybciej - dodała, po czym pomachała Drailowi na pożegnanie i wyszła z pokoiku, by wrócić do siebie. Spojrzała na swoje rzeczy. Zdecydowana większość pokoiku wciąż była w stanie surowym, korzystając jedynie z mebli, które pierwotnie się w nim znajdowały. Jedynymi rzeczami należącymi do niej był niewielki stosik ubrań, trochę kosmetyków i książek oraz pościel i zasłona, którą zamontowała gdy okazało się, że ostre światło Akane uniemożliwia jej sen. To wszystko. Nie potrzebowała dużo. Dlatego też dość sprawnie uwinęła się i spakowała wszystkie ubrania i drobiazgi, które do niej należały w jeden karton. Nie była to zabójcza ilość. Powiedziała pół godziny... Uwinęła się w dziesięć, uwzględniając również czas, który potrzebowała by ubrać się w coś bardziej codziennego aniżeli nocna koszula.
- Potrzebujesz pomocy? - zapytała, ponownie wchodząc do pokoju Visty i patrząc wprost na mistrzynię. Swoje pudło postawiła przed drzwiami. Nie czekała jednak na potwierdzenie, bo od razu zabrała się za zgarnianie Vistowych rzeczy do najbliższego pudła, upewniając się, że wszystkie ciuszki są równo poskłądane, a drobiazgi nie wywołają żadnych szkód na materiale.

Fiołek spojrzała na brata i westchnęła ciężko. Chyba było dla niej już za wiele tego wszystkiego i najchętniej zamówiłaby profesjonalistów do sprzątania tego całego syfu na koszt gildii, ale szkoda było jej z drugiej strony pieniędzy na takie głupoty. Mistrzyni od jakiegoś czasu myślała o zainwestowaniu większej kwoty w zabezpieczenia w gildii, bo te były nieco przestarzałe i od czasów Sophie nie były modernizowane. Musiała tylko przegadać to z Asterią – była jej zastępczynią, więc musiała wiedzieć, co się w gildii dzieje i na co idą jej fundusze.
– Nie śpieszy się. I tak musimy czekać na Asterię – odpowiedziała jedynie Lenie, biorąc dalej się do pracy. Nie miała co prawda już do czego pakować rzeczy Visty, jednakże dalej wszystko segregowała i składała, tak by było gotowe na powrót czarnowłosej, by mogły to tylko wpakować do tych pudeł i wynieść do hotelu. Choć miała wrażenie, że i tak będzie potrzeba kilka rund, by to wszystko przenieść.
Trzeba przyznać, że Asterii nie było dosyć długo, co Fiołek zdążyło zaniepokoić. Całe szczęście pojawiła się niemalże w tym samym momencie co Lena z propozycją pomocy, choć słowa kuzynki bardziej ją zainteresowały. Zleceniodawca siedzący na dole? Fiołek przytaknęła jedynie głową, rzuciła krótkie „dokończcie to”. Zapięła guziki koszuli pod samą szyję, poprawiła amarantowy żakiet. Zeszła na dół do kawiarni.
– Fiołek, mistrzyni Mermaid Crest. W czym mogę pomóc? – zapytała, podając mężczyźnie rękę na przywitanie, a następnie siadając naprzeciwko niego.

Mistrzyni podeszła do mężczyzny w chwili, w której ten otrzymywał swoje zamówienie. Nie było tu żadnego ciasta, czy innego smakołyku. Jedynie mała, czarna - może nawet zbyt czarna - kawa. Spojrzał jedynie fioletowymi tęczówkami na kobietę i przez chwilę Fiołek mogłaby się zastanowić, czy to może nie kolejny krewny zważywszy na ostatnie przeżycia. Jasne, siwawe włosy, fioletowe oczy. Nie w tym jednak rzecz.
- Erhard Whalter von Dietrich, były porucznik wojsk Isenbergu, obecnie lekarz wojskowy - przedstawił się, ściskając w pewnym, chociaż nie nader mocnym uścisku dłoń Geriell. Zaraz potem usiadł z powrotem na swoim miejscu, spoglądając na nią. Poczekał spokojnie na to, aż ta przysiądzie do tego samego stolika, aby upić łyk własnej kawy. - Przejdę do konkretów. Chciałbym nająć członkinie pani gildii celem odzyskania pewnych reliktów, które lata temu znalazły się w tym kraju - dopowiedział, uchylając przy tym rąbka tajemnicy Asterii, o ile ta znajdywała się przy rozmowie. Niemniej, albo czekał na jej pytania, albo zwyczajnie nie zamierzał rozwijać nader mocno tematu.

Fiołek spojrzała na mężczyznę, aczkolwiek nie pomyślała, że mógłby być kimś z jej rodziny. Fiołkowe oczy były dziedziczone po jej babci, a ta była jedynaczką i już dawno temu nie żyła, więc akurat o to się nie martwiła. I zdecydowanie bardziej Mistrzynię interesowało to, co miał do powiedzenia, niżeli jak wyglądał.
Były porucznik wojsk Isenbergu – to wystarczyło, żeby Fiołek była niemalże pewna, że się dogadają. Takie osoby zwykle są ułożone, mówią konkretami, bez zbędnego owijania w bawełnę, a to Mistrzyni sobie ceniła. Jak powszechnie było wiadomo, do najbardziej gadatliwych to ona nie należała.
Tak jak podejrzewała, tak się stało. Bez zbędnych kurtuazji, od razu przeszedł do sedna sprawy. Chciał odzyskać jakieś relikty – to niewiele Fiołek mówiło i zdecydowanie chciała dowiedzieć się więcej.
– Jakich? – zapytała jedynie, spoglądając na mężczyznę bacznym wzrokiem. Nie mogła puścić dziewczyn na coś niepewnego bądź coś, co mogłoby zaszkodzić ich reputacji, nad którą tak naprawdę dopiero zaczęły pracować.

Spokojna rozmowa trwała w najlepsze. Mężczyzna nie poganiał jej, ani nie wchodził w słowo mistrzyni, chociaż te było tylko jedno. Niemniej, upił kolejnego łyka kawy, spoglądając na nią.
- Relikty zimy w ilości sztuk trzech. Znajdują się w północnej części królestwa, jednak tamtejsza gildia... sama Pani wie - dopowiedział jeszcze spokojnie, wzdychając przy tym. - Poza odblokowaniem głównego wejścia nie udało nam się zebrać zbyt wiele informacji. Same korytarze były raczej mocno skute lodem - dodał jeszcze stosunkowo krótko, wskazując przy tym na laskę spoczywającą przy stoliku. Niemniej ponownie skupił się na swojej kawie, dając Fiołek czas na przetworzenie odpowiednich informacji.

Trzeba przyznać, że fiołkowe ego zostało przez mężczyznę nieco… połechtane. Jak nic pamiętała słowa Lianga, członka Lamii, który stwierdził, że ciężko Syreny gildią nazwać. A teraz to właśnie jej gildia dostaje zlecenie na misję na terenach, które w teorii były ich rejonem. Z wielką chęcią chciałaby spotkać się teraz z Liangiem i powiedzieć mu to prosto w twarz. Nawet dorzuciłaby mu bonus w postaci kpiącego uśmieszku… Ludzie bardziej ufają świeżo odrodzonej gildii niżeli tej, która od lat jest, nazwijmy to, na magicznym rynku.
– Rozumiem – powiedziała i przytaknęła głową. Odpowiedź dotyczyła zarówno samych reliktów, jak i Lamii. Och jak jej ich było nie szkoda. – Jeżeli mogę zapytać. Do czego mają służyć? – zapytała. Fiołek z natury bywała nieufna, a teraz jeszcze dochodziła reputacja gildii, która była dla niej naprawdę ważna. Dlatego, chcąc nie chcąc, musiała wypytywać o każdy szczegół, nie chcąc Syrenom w żaden sposób zaszkodzić.

Obawy mistrzyni były słuszne. Przynajmniej mężczyzna nie krytykował jej za wątpliwości. Jego wyraz twarzy jawnie mówił, że sam chciałby wiedzieć o nich coś więcej, jednak nie miał zamiaru wstrzymywać jakiegokolwiek przepływu informacji dla Syrenek.
- Są fragmentami klucza. Jeśli dobrze zrozumiałem, ma on otworzyć przejście do zapomnianej świątyni, za sprawą której zapieczętowano znaczną część magii w Joyi - powiedział dość obojętnie i nadzwyczaj spokojnie. Na swój sposób wyglądało to trochę tak, jakby sprawa bezpośrednio go nie dotyczyła, jednak raczej wtedy nie zajmowałby się czymś takim. Co więcej, dokończył już swoją kawę, aktualnie spoglądając wprost na Fiołek, chociaż momentami mogło się zdawać jakby patrzył przez nią, a nie na nią.

Asteria odprowadziła Fiołek spojrzeniem, dopóki ta nie zniknęła za progiem pokoju Visty i najzwyczejniej w świecie ignorując obecność domniemanego kuzyna wzięła się za pakowanie rzeczy De la Cruz. A przynajmniej zaczęła od tych, które mistrzyni już posortowała.
Spakowanie tych rzeczy przynajmniej należało do prostych zadań, choć było tego sporo. Nie przeszkadzało jej to jednak - ważniejsze, że miała zajęcie. Tak...zająć czymś swoje teraz wręcz oszalałe myśli. To był priorytet. I kiedy w końcu Asteria poukłada ciuchy w kartonach, a jeszcze zostanie jej miejsce, wtedy dziewczyna w dalszym ciągu ignorujac obecność Jestera zajrzy do szafy Visty, aby upewnić się co do tego, ze nie zostały w niej jeszcze jakieś ciuchy i nie wyskoczy z niej jeszcze ktoś. A tob yło całkiem możliwe zważywszy na to do kogo w ostatnich dniach należała szafa.
Po Viście spodziewała się wszystkiego...

I kiedy już będzie miała wszystko spakowane, dziewczyna przeliczy swoje siły na zamiary i weżmie tyle kartonów ile da radę zabrać, aby zanieść je do hotelu i wrócić znowu - o ile rzeczywiście z szafy znowu nikt nie wyskoczy...

P.S. Sorki...dawno tak słabego i byle jakiego posta nie napisałam... Jeszcze sie zastanawiam czy aby na pewno go wysłać...

Fiołek uważnie się przysłuchiwała słowom byłego wojskowego, kodując sobie każdą informację w głowie. Klucz do zapieczętowanej magii w Joyi? Coś tam jej w głowie szumiało na ten temat, aczkolwiek mistrzyni Syrenek nie była osobą, która miała jakieś ogromne pokłady wiedzy o świecie magii, bo takową posługiwała się stosunkowo od niedawna, raptem sześć lat, a poza granicami Fiore bywała raczej rzadko. Ostatnio było to Bosco i raczej nie była tam z powodów, nazwijmy to, turystycznych.
– Załóżmy, że przyjmuję pana propozycję. Na jakie wynagrodzenie mogą liczyć dziewczęta, które wezmą udział w misji? Oczywiście, myśląc pozytywnie, że takowa zakończy się sukcesem. – Misja misją, ale pieniądze były źródłem utrzymania gildii i jej członkiń, dlatego to było dla niej również niezwykle ważne o jakich pieniądzach była mowa. Musiały przecież wziąć pod uwagę fakt, że wyruszały na północ, więc będzie trzeba wyposażyć się w odpowiedni sprzęt, ubrania. Zimy w Akane nie były tak surowe jak tam. No i jeszcze dochodziła kwestia transportu i kilku innych rzeczy.

Mężczyzna zadumał się przez chwilę, jednak nie wyglądało to tak, jakby myślał na temat samej misji. Nie. Bardziej wyglądało to tak, jakby próbował przeanalizować różnorodne opcje. Odstawił filiżankę i raz jeszcze spojrzał kobiecie prosto w oczy.
- Niestety nie mogę zagwarantować wiele, jednak z pewnością dostarczymy odpowiednie odzienie, czy zabezpieczymy członkinie Pani gildii - dodał spokojnie, przymykając przy tym powieki. Wszystko po to, aby westchnąć jeszcze i dopowiedzieć po krótkiej przerwie: - Jeśli to jednak zbyt mało, mogę zaoferować własną pomoc przy wzmocnieniu zabezpieczeń hotelu, o ile uzna to Pani za konieczne - dopowiedział jeszcze po chwili, jednak raczej wolał uniknąć tej właśnie części wynagrodzenia. Niemniej, najwyraźniej był w stanie zaoferować coś więcej niż tylko suche kwoty.