Ulica Kolorowa

-Jaka Magnolia, to przecież jest przestrzeń między 8, a 9 wymiarem. Myślisz, że czemu Kot gada?-powiedział Belf do nowo przybyłej dziewczyny. Może nie było to miłe, ale cóż świat jest okrutny. Prościej powiedzieć to tak "Life is Brutal" więc, to wszystko i tak mu latało.
-Oj przybyło, przybyło-powiedział do Tai kociak. No to pewnie była wina Belfa, pewnie wszystkie osobliwości na tym kontynencie przybyły podziwiać gadającego kota. Jednak przyszłość jako maskotka tego miasta, nie leżała w guście Belfa.
Po chwili zostało podniesiony przez jakiegoś nieznanego mu kolesia. Belf nie wiedział jak zareagować, myślał czy nie krzyknąć "Zoofil!!!!!" ale jednak nie, wyszło ,by z tego całkiem nie fajne zamieszanie. Gdy gościu zaczął mówić o tym żeby Belf zamiauczał dla niego ten nie wiedział czy strzelić go w twarz, czy zrobić to o co prosi. Jednak gdy tylko on powiedział o rybie kot zmienił nastawienie.
-Miauuu- wy miauczał Belf do randoma -A teraz powiem ci tak. Ryba ma być wędzona, najlepiej łosoś- powiedział do niego Belf.
-A teraz mam prośbę, postawisz mnie na ziemi?-zapytał patrząc swoimi czerwonymi oczami na nieznajomego.
-Przy okazji, wypadało by się przedstawić. Jestem Belf-

Stojąc w tym przedziwnym tłumie Mira doszła do wniosku że jest on strasznie nudny, a jak wiadomo nie od dziś nikt nie lubi strasznie nudnych tłumów. Dlatego też przepiękna i olśniewająca dziewczyna nie zamierzała przebywać z tymi tutaj oto ludźmi i dziwnym czymś ani chwili dłużej niż to konieczne. Dlatego też gdy dowiedziała się że jest w magnoli, skłoniła się rozmówcą i uśmiechając powiedziała dziękuję. A tak, trzeba czasem grzeczną dziewczynkę poudawać co by się jej prawdziwej natury nie kapnęli. Zaraz po tym po prostu sobie poszła. Bo mogła ot co.
[z/t]

-Jakieś mało kotowate te twoje "miauu", tak to trzeba robić.... "Miauuu~" Widzisz różnicę? Nie martw się, kiedyś się naumiesz! ...Ale właśnie... obiecałem rybkę... Ah! Ulotki! Poczekaj sekundkę! Odparł blondyn Odkładając kota na ziemię i rzucając się w pogoń za kartkami, które walały się po całej ulicy. Niestety... ślamazara zebrał ledwo połowę tego i z "podkulonym ogonem" wrócił do kotka i reszty paczki. Oj, biedak.. chyba właśnie miał przed oczami wściekłość właścicielki.
-Proszę Belfik... Ja jestem Afuro Tamotsu, drugi... Afuro "drugi" Tamotsu, głupi brzmi imię z numerkiem no nie? No ale to taka pamiątka po przodkach. Odpowiedział kapłan, dając kotowi ulotkę swego miejsca pracy. Na ów kartce papieru, znajdowały się oczywiście wszystkie potrzebne informacje, opisy atrakcji no i zdjęcie całego personelu, włącznie z naszym kochanym chłopaczkiem.
-Przyjdź tam, to dostaniesz dużą~ rybkę, na mój koszt oczywiście! A tak właściwie, powiedz no proszę, cóż to za piękne istotki cię otaczają? To twoje przyjaciółki? A może jesteś ich zwierzaczkiem? Damy pewnie lecą na kotki, co farciarzu? Moja Siostra je lubi... No nie, Nee-san? Zapytał Aff, ponownie podnosząc futrzaka i tuląc go w swych ramionach, spojrzał wpierw na jedną panią, potem na drugą. Każdej oczywiście podarował ulotkę! Gdyby teoretycznie, nie był teraz zajęty pracą, to pewnie zaraz by się którejś oświadczył, jednak właścicielka zakazała mu romansowania w pracy... może jest zazdrosna~?! To chyba dobrze rokuje, no nie?

No, dobra. Zbyt tłoczno, jeszcze trochę a tlenu zabraknie. Tym bardziej że zaś zaczęło huczeć a powietrze zaczął wypełniać zapewne tlenek węgla. Pewnie co wybuchło. A jak wybuch, to ogień, a jak ogień, to ranni. A jak pacjenci... to kasa! Tak, Nocka nie ma nad łbem napisane Caritas, hyhyhyhy...
- Okej, to wy tu gady gadu, ja się zbieram.
Rzuciła tylko biegnąc na koniec ulicy. Chyba rynek tam jest, nie zna topografii miasta. No ale co się będzie tym przejmować? Jest dym? Jest, więc biegnie na ratunek... A czy tamci polecą za nią to już ją mało co obchodziło. Z drugiej strony mogłaby to olać i pójść na misję. Równie dobrze jedynymi istotkami które będzie trzeba opatrzyć to karaluchy. Jednakże zawsze można komuś skopać cztery litery. Chyba że to był wybuch butli gazowej czy czego innego... wtedy zostaje bieg sprintem do gildii po karteczkę z tablicy misji. Oj, nabiega się dzisiaj... Ostatecznie w połowie drogi wpadła w jakąś uliczkę. Chyba jej się odwidziało ratowanie ranodmów.

<z/t>

Słysząc huk, kapłan aż podskoczył! Puszczając przy tym biednego kociaka... Duże bum w środku miasta nie może być niczym dobry! No chyba, że wywróciła się furgonetka z lodami... i będzie wyżerka za darmo! Na to się jednak nie zapowiadało, niestety... W końcu smród spalenizny równa się ogień, a ogień oznacza stopione lody! O ile oczywiście teoria głodnego blondyn była słuszna. Nie był to jednak zbyt dobry moment na gadanie, trzeba było ruszyć na miejsce zdarzenia! Kto wie, może jacy ludzie, bądź samotne damy potrzebują pomocy! Pomocy naszego chłopaczka!
-Wybaczcie mi... Odparł Aff opuszczają pośpiesznie gromadkę i kierując się ku pożarowi czy też czemuś podobnemu, oczywiście jedną ręka zakrył buźkę, taki odór nie był niczym dobrym!


z/t

Belf się trochę zdenerwował, jest kotem tak? raczej tak, więc on wie czy Miau jest dość kotowate czy nie.
-Zapamiętam sobie ten tekst z mało kotowatym "~miauuuu~"...-powiedział do niego Belf.
Wziął ulotkę i schował ją do swojego plecaka.
-Za tą rybkę się już nie wypłaci- pomyślał sobie Belfik stojąc już na ziemi.
-Przyjaciółki- powiedział do niego kot. Po chwili znowu został przytulony, dziwnym trafem akurat on musiał go przytulić, nie mogła to być jedna z tych dziewczyn stojących obok? Nie to musiał być oczywiście jakiś randomowy gościu.
Nagle Belf usłyszał huk i został puszczony przez Afuro.
-Coś ty zgłupiał?!- zapytał się go zdenerwowany Belf. Nagle poczuł spaleniznę, jako kot miał lepszy węch więc trochę bardziej go to irytowało. Random i Noct pobiegli w tamtą stronę, więc kot żeby nie być gorszym również tam się udał z nadzieją, że nic złego się nie stało.
-Wybacz tai, ale cię zostawiam!!!- krzyknął do swojej towarzyszki.

z/t

Wśród tłumu przeciskała się powoli zakapturzona postać, trzymając oparty o bark duży miecz. Dotarł do miasta, w którym znajdowała się gildia magów, najpotężniejsza w całym Fiore - Fairy Tail.
Jednak w tłumie ludzi, jaki panował na ulicy, Logen miał nikłe szanse na odnalezienie jakiegokolwiek maga. Mógł szukać siedziby gildii, ale to też by zajęło sporo czasu. Myślał przez pewien czas nad jakimś sensownym rozwiązaniem, aż w końcu wpadł na pomysł. Postanowił nieco poobserwować tą ruchliwą ulicę z boku.
Wybrał odpowiednie do tego miejsce, znajdujące się nieco wyżej niż wszystko inne, i zaczął rozglądać się po okolicy. Szukał ludzi, którzy jakoś by się wyróżniali, co by mogło wskazywać, że są magami.
Mogę tak spędzić pół życia nawet... - pomyślał po kilku chwilach obserwacji.

Obserwacje chłopaka przez dłuższy czas nie przynosiły żadnego rezultatu. Zrezygnowany chciał już sobie odpuścić i udać się w inne miejsce, gdy jego uwagę przykuła pewna dziewczyna siedząca na ławce. Trochę się wahał, czy powinien do niej podejść... ale kto nie ryzykuje, ten nie ma, prawda?
Ruszył przez ulicę w kierunku ławki, omijając przechodniów. Co raz musiał przepraszać kogoś, na kogo przypadkiem wszedł. Ale przy takim ruchu to nie dziwne... w końcu jednak dotarł do dziewczyny.
- Przepraszam... - zaczepił nieznajomą, odkrywając twarz spod kaptura. Ciepły uśmiech zagościł teraz na niej. Bo przecież nie chciał od razu kogoś wystraszyć.
- Jest Pani może z tych okolic? - zapytał po chwili, starając się utrzymać przyjazny ton głosu. - Niedawno tu przybyłem i szukam pewnego miejsca. Może mogłaby mi Pani pomóc?

Logen przeczesał swoje czerwone włosy wolną ręką, odrzucając do końca kaptur. Przez chwilę zastanawiał się, jak powinien zapytać się o gildie, której to szukał. Nie chciał być przecież niemiły, czy też obrazić dziewczyny. Bo mogła przecież nie żywić sympatii do Fairy Tail.
W końcu wziął głęboki wdech i zaczął wyjaśniać.
- Jakiś czas temu w okolicy miasta Oak spotkałem pewną dziewczynę. Przedstawiła się jako mag z tutejszej gildii, Fairy Tail. - rozejrzał się po ulicy, jakby obawiając się, że ktoś może ich podsłuchiwać. - Chodzi o to, że wędrowałem po całym królestwie Fiore, szukając tej gildii...
Jego mina powoli stawała się bardziej smutna, opuszczał pomału wzrok na ziemię.
- Przybyłem tu, aby odnaleźć tą gildię... - dodał po chwili, głos zaczął mu drżeć w gardle. - Proszę, możesz wskazać mi drogą do niej?

Mistrzyni Fairy Tail?! Nie mógł uwierzyć, że trafił akurat na najwyżej postawioną osobę w gildii... jego marzenie spełniało się coraz bardziej. Przyglądał się przez chwilę Takano, a z każdą chwilą jego serce waliło w klatce coraz mocniej.
- Jestem... Logen... Logen le Roux. - odpowiedział na pytanie dziewczyny, łamiącym się w gardle głosem.
Ciągle nie mógł uwierzyć, że spotkał tu na ulicy mistrzynię jego wymarzonej gildii. Mógł dołączyć teraz do tej gildii.
- Być magiem Fairy Tail... - mruczał pod nosem, wlepiając wzrok w miejsce, gdzie siedziała Takano. - Jeśli tylko zaakceptujecie magię, z jakiej korzystam. Nie jest zbyt przyjazna... - speszył się nieco, odwracając wzrok na bok.
Fakt... jego magia nie była za bardzo przyjazna. Śmierć nie jest przyjazna...
- Widzisz, Aio-sama, moją magią jest magia Śmierci... - dokończył.
Spojrzał na mistrzynię pewnym siebie wzrokiem. Nie chciał jej okłamywać... wręcz nie mógł.