Ulica Kolorowa

Słowa Takano-san dobitnie wdzierały się w myśli chłopaka, co jedno to głębiej. Nie było w jego głowie już prawie żadnych wątpliwości. Uśmiech na twarzy rósł z sekundy na sekundę. Nerwowo zaciskał dłoń na czarnym saya, trzymanego na ramieniu miecza.
- Chcę dołączyć Aio-san... - odpowiedział żywszym tonem, pochylając się w lekkim skłonie. - Do Fairy Tail!
Ostatnie słowa niemal wykrzyczał. Ludzie na ulicy odruchowo odwrócili się w jego stronę i Takano. Spojrzenia były tak różne jak ludzie przechadzający się ulicą. Dla Logen'a nie miało to jednak znaczenia... liczyło się to, że jego marzenie w tej właśnie chwili się spełnia.
Mag Fairy Tail... - wyobraził sobie siebie, ze znakiem gildii na prawym ramieniu. - Od teraz... będę jeszcze mocniej trenował, dla całej gildii.

Słysząc słowo "znaczek" nie zastanawiał się długo. Odstawił na chwilę swój miecz, opierając go o ławkę, na której siedziała mistrzyni. Odrzucił zamaszyście płaszcz z prawej ręki, rozpiął koszulę i wydobył na światło dzienne jedynie prawą rękę. Jego wyobrażenie sprzed chwili właśnie stawało się rzeczywistością.
- Na ramieniu, jeśli można. Tuż pod stawem. - wskazał dokładnie miejsce drugą ręką.
Stał w bezruchu, gdy Takano-san odbijała na jego ciele znak Fairy Tail. Po chwili było już po wszystkim. Logen założył z powrotem koszulę, zapinając tylko na kilka guzików. Wziął ponownie katanę oparł na lewym ramieniu i z uśmiechem na twarzy spojrzał na mistrzynię jego gildii...
- Korzystając z okazji... może Aio-sama wie coś na temat jakiegoś zadania, które mógłbym wykonać?

Logen odprowadził wzrokiem mistrzynię gildii. Przez chwilę jeszcze stał przy ławeczce, kiedy przypomniał sobie, że przypadkiem podsłuchał rozmowę ludzi na ulicy. Mówili coś o morderstwie... a to oznaczało śmierć. Czerwonowłosy postanowił to sprawdzić. W końcu śmierć to jego przyjaciel... no, może nie tak dosłownie jeszcze, ale na pewno miał znajomości. Był odpowiednią osobą, jeśli będzie potrzebna pomoc. A czuł, że takowa będzie konieczna...
Nie ma to jak przeczucie... zwłaszcza, jeśli związana jest z nią śmierć. - pomyślał świeżo upieczony mag Fairy Tail.
Ruszył wolnym krokiem w stronę głównego placu, naciągając na głowę kaptur czarnego płaszcza.

[zt -> Główny plac Magnolii]

Angell spokojnym krokiem szedł przez ulicę. Po ostatniej misji uznał siebie samego za niepotrzebnego. W końcu kto normalny wchodzi w każdą napotkaną pułapkę. Nie dość, że jeszcze nie opanował dobrze władania swa magią, to na jeszcze na dodatek nie znalazł żadnego klucza.
- Za mało zarobiłem... Musze pójść na kolejną misje.- mówił sam do siebie kopiąc najbliżej znajdującą się puszkę. Po chwili jednak uznał, iż jest głodny więc zerwał jakieś jabłko z pobliskich drzew i usiadł na ławce.

Ulica.. najzwyczajniejsza w świecie. Taka, jak każda inna, ale inna! Dlaczego? Bo na tej jest Acl, a na innych nie. Zjadła ciacho i już jest happy, no patrzcie ją... Tak też szła sobie i szła nucąc jakaś radosną pioseneczkę... i zachciało jej się usiąść./ Ale ktoś już na ławce siedział. Co zrobiłby normalny człowiek? Usiadłby obok. Ale Acl nie jest normalna, prawda? Tak też normalnie wyjęła katanę prawą ręką wykonując przy tym zamach i rzucając Cortar el Fuego. Ofc celując w chłopaka. Po tym normalnie... idzie sobie i kiedy ten wykona jakąkolwiek akcję defensywną (lub żadną) to używa do tego Ilama de la Teletransportación pojawiając się zaraz za nim po czym Acl wbija broń w plecy/kark/głowę/nogę... gdzie łatwiej, jednak nastawiamy się na kark i okolice. Jak się bawić, to się bawić, nie? W sumie mogłaby wybrać każdą inną ławkę... ale chciała tą. Dlaczego? Może dlatego, że tamte by jej za łatwo przyszły? Tak, miał pecha. Z resztą... Acl nie potrzebuje większego powodu by iść zabijać, nie? Jak miło być osobą ze zrytą psychą...

Angell widząc co się dzieje, stara się jak najszybciej przywołać Scutum, która z automatu używa tarczy odbijającej.
-Co się tu dzieje, jak ta dziewczyna potrafi tak szybko manewrować. Minus taki ,iż ta tarcza za dużo nie przetrwa.- kiedy Alc uderza w tarczę, Scutum wytwarza drugą, tym razem runiczną. Mając przy tym nadzieję, iż znajdzie trochę więcej czasu na obmyślenie lepszej strategii.

Angell czuł ból, czuł jak go piekła pierś, ale nie mógł nic z tym zrobić w końcu miał inne rzeczy na głowie, jak np. ta dziwna kobieta używająca magii ognia.
Boże co za ladacznica, nie mam czasu muszę szybką ją zabić-myślał, wyciągając klucz do srebrnej bramy Rylca
-Caelum forma działa, zestrzel tę babę- w jednej chwili z formy kulistej powstało działo które, szybko namierzyło wroga i w niego wystrzeliło.
-Powinno się udać, ale jest ona strasznie szybka, przez co może być ciężko, ale przy dobrym użyciu moich zdolności da się stąd jeszcze jakoś wyjść.Fajnie tez by bylo wiedzieć czemu to ja właśnie obrywam

Jeśli Alc jednak znowu użyje zaklęcia teleportacyjnego, mag stara się przeturlać w bok tak aby uniknąć nadciągającej maggini.

Alv wracała właśnie z biura architekta, z odebranymi fachowymi wizualizacjami projektu rozbudowywanego Wróżkowego Wzgórza, akademika Fairy Tail. Spacerując ulicą Kolorową, przyglądała się planom i zastanawiała się, co pokręciła i w którym miejscu. Wtem zobaczyła swojego towarzysza z ostatniej misji i jakąś dziewczynę. Angell miał ranę a do tego towarzyszył mu jeden z Gwiezdnych Duchów. Dziewczyna z kolei miała broń o obecnie obnażonym ostrzu. Choć Alv była wyrwana z kontekstu sytuacji zdążyła nauczyć się jednego co do maga GD: Angell nie szuka kłopotów - to one szukają jego...
Jako, że ani ona wcześniej, w zamyśleniu nie zauważyła ani Angella ani Aclarii, jak również oni jej, przez czysty przypadek znalazła się dość blisko dwójki (jakieś 20-30 metrów). Bez namysłu plany wcisnęła, zmięte, za pasek i dobyła falkaty, biegnąc na pomoc koledze z gildii...

Biedna Acl... już chcą ją zabić. A PONOĆ FAIRY TAIL TO DOBRA GILDIA! A to ma kurde jakąś mentalność Grimoire tylko że ich mentalność jest wielce upośledzona, nie to co tej najlepszej i najsilniejszej gildii we Fiore~!! Mowa oczywiście o Sercu Diabła. No i fart że nie czyta ludzikom w myślach... Tak, dziękować niebiosom. Ofc Acl nie jest taka głupia żeby spokojnie dać zaatakować się, a sam chłopak nawet nie miał zamiaru wstać (nie pisze nigdzie~). Tak też złapała go za łapki porządnie i... trzyma.
- Masz czas na ostatnią modlitwę et cetera, et cetera...
Powiedziała wielce radośnie do chłopaka ani na moment nie zwalniając uścisku. Taak... jak go wykończyć? Nie bardzo mogła się skupić, potylica dawała o sobie znać co jej się nie bardzo podobało. Czyżby miała w planach wysadzić się w powietrze? Kto wie, kto wie... ale nie może przecież pozwolić by taki drobiazg przeszkodził jej w dostarczeniu sobie rozrywki pod postacią zamordowania ludzika, nie? A gdyby zaś ów dziewoja co leci z takim ostrym czymś chciała coś Acl zrobić to używa Angela jako tarczy. Easy, nie? Oczywiście od razu nie powinna jej zauważyć jednak moment przed atakiem powinien wystarczyć żeby się przechylić z Angellem i się nim zasłonić.

No więc... Co może zrobić Acl? Zostawić ów ludzika w spokoju, pójść na sterowiec i pograć w wista? To by była zbyt oczywista odpowiedź, nie? Albo i nie... tak czy inaczej, ta raczej nie miała zamiaru przerywać walki. Chociaż... Może i miała? Tak, bowiem zaraz po złapaniu go używa Conflagración Ardente. Szatańska Pożoga versja Aclariusiowa. Zasięg ofc 20 metrów, a teraz... teraz można patrzeć co się będzie działo, nie? Co jeszcze można dopisać w tej jakże prostym poście ataku? Dalej trzyma Angela i dalej (jeśli zajdzie potrzeba) jest gotowa użyć go jako żywej tarczy choć atak w poście obrony czy obrona w poście ataku... po co ja opisuję obronę w poście ataku? Chyba tak na zaś, niah... ale po co? Nie, dobra, kończąc ten temat. Jeśli obliczenia nasze bedą celne to z bólem serca oznajmiamy że i chyba Alv oberwie. Niah, lajf. [dalsza cześć posta została usunięta bo była o niczym]

Prawdopodobnie w następnej turze Alv będzie pluć sobie w skwierczącą brodę, że nie jest wszechwiedząca i że nie interesowała się wcześniej personalnie członkami Grimoire Heart. Może wtedy wiedziałaby, że jeśli zaklęcie tej tam dziewoi - mające posłać Angella w atmosferę według rozkładu Auschwitz Tour a z Al zrobić kebaba - zadziała, będzie z nimi krucho... jak panierka kurczaka... W każdym razie dzięki sokolemu wzrokowi rozpoznała angellową białą koszulę i włosy. I buty... Buty też wyglądały znajomo. A wspomnienie sprzed kilku chwil Gwiezdnego Ducha potwierdziło, że ten tam chłopak za ławką, w dość ekshibicjonistycznej sytuacji (gdyby to nie było miejsce publiczne, można-by to nazwać romantyzmem...) z dziewczyną to rzeczywiście jej kolega z ostatniej misji, który z żelazną systematycznością realizował postanowienie powpadania we wszystkie pułapki we Wschodnim Lesie. Po chwili, zbliżając się coraz bardziej do ławki (tym samym coraz więcej widząc) zauważyła, że Ang nie ma jak się ruszyć. W tej samej chwili ogarnęły ją złe przeczucia. Bardzo złe. Instynkt normalnego człowieka kazałby mu uciekać bardzo szybko i bardzo daleko, czymkolwiek jest źródło strachu. Tyle, że Alv ma psią naturę a przed sobą miała członka swojego "stada", który zagrożony jest tak samo, jak nie bardziej. Adrenalina uderzyła z pełną mocą...
Jeśli pierścień ognia jeszcze się nie rozszedł - podświadomie wzywa Ignacego [zakl. urna twarzowa - ranga C], by obsypał Aclarię. Może jeśli ta zacznie się dusić, nie będzie mogła skupić się na zaklęciu. Ignacy ugryzie też w rękę Alc, ale bardziej dla "przestrachu", by automatycznie puściła Anga...
Natomiast jeśli zaklęcie Acl już działało, nie ważne, czy Alv za chwilę będzie odzierana ze skóry czy palona, czy będzie się czołgać, czy krzyczeć z bólu - dociera do Acl i Angella. W mniej niż sekundę tnie falkatą po rękach Aclarii i "sprzedaje" jej mocnego lewego sierpowego w twarz. Bólem będzie się martwić jak już opadnie jej adrenalina...
Jeśli któryś z planów się udał, wyszarpuje Angella z objęć leżącej Acl, i ciągnie go jak najdalej od tej napalonej dziewuchy (najlepiej dalej niż 20m). Chyba, że Ang sam może iść - wtedy ciągnie go za sobą za rękaw. Nie patrzy jakoś specjalnie gdzie uciekają - byle przed siebie, prosto. Ma za mało czasu na rozglądanie się i rozmyślanie...