Przystań

First topic message reminder :


Miejsce zdecydowanie wyglądało wyjątkowo, bo nie dość, że wszystko zostało uprzątnięte, to na dodatek do portu zawitał wyjątkowy statek, który swymi rozmiarami śmiało dorównywał innym, jeśli ich nie przewyższał. To właśnie ten adres znajdował się na zaproszeniu, które dzierżył Elfik i to właśnie w tej okolicy na dzielną Hikari czekał hrabia Sanies. Czy dziewczynom będzie dane się już spotkać? A może tłumy osób dookoła uniemożliwią to dwóm "przyjaciółkom"? W każdym bądź razie ludzie zaczęli powoli wchodzić na pokład, więc... wypadałoby się zebrać?

- Jeśli będziesz czegoś potrzebować, wiesz jak nas odnaleźć - dopowiedziała ciemnowłosa, odchodząc w swoim kierunku i zostawiając Asterię samą sobie. Dziewczyna mogła teraz zrobić chyba wszystko, co jej się tylko jawnie podobało, jednak zależało to od niej. Mimo dziwnego spotkania, była... wolna? Tylko, co powinna zrobić? To już zostało w ocenie dawnej syrenki, która musiała zastanowić się, czego tak naprawdę pragnęła? Czego potrzebowała? Czego chciała?

+3pd, możesz napisać zt, iść za NPC, czy dać posta gdzie indziej potem lub robić inne rzeczy, droga wolna, acz pewnie będę stalczyć @@/

Patrzyła jak dziewczyna odchodziła zostawiając ją sam na sam ze swoimi myślami. W sumie, na dobrą sprawę, Asteria mogła teraz totalnie zapomnieć o tej rozmowie i żyć dalej swoim życiem. Problem tylko tkwił tutaj w tym, że Asteria nie bardzo miała cel w swoim życiu. Dopóki była członkiem gildii, żyła tak, aby gildia miała z tego korzyści. A z tego jak gildia była prowadzona, korzyści miał cały kurort, który był jej domem. Teraz jednak Asteria była zwykłą zagubioną duszą, która nie wiedziała co ze sobą zrobić. Z jednej strony chciałaby wrócić do kurortu, do swojej pracy jako kelnerka, ponieważ sprawiało jej to przyjemność. Z drugiej jednak strony chciała bardziej przydać się światu. Wiedziała, że aby to osiągnąć będzie musiała stać się silniejsza.
Spojrzała na ciemniejące niebo.
Darzyła swoją gildię sentymentem, nawet teraz, kiedy ta już nie istnieje. Tutaj dziewczyna miała kolejny dylemat. Był taki czas, co zastanawiała się nad odnowieniem gildii Syren, ale strasznie się bała, że nie udźwignie tej odpowiedzialności. A co jeśli skończy się to tak samo jak teraz? Historia lubiła się powtarzać, o tym wiedziała...
Dobra...najpierw, zanim cokolwiek postanowi, powinna odpocząć. Dlatego westchnąwszy ostatni raz na pomoście ruszyła w stronę gospody w której zatrzymała się. Kiedy już znalazła się w pokoju, położyła się w ubraniu na łóżku i znowu oddała się przemyśleniom.
Ejji...
Wydawało jej się, że gdzieś te imię słyszała? Twarz też wydawała się być lekko znajoma, ale nie była tego pewna. Przecież w kurorcie zawsze jest pełno obcych ludzi. Może gdzieś, kiedyś, ktoś taki, też przewinął się przez jej klientelę?
Popyta.
Powinno być łatwiej, ponieważ teraz przynajmniej wiedziała kogo szuka. Miała imię, wiedziała jak wygląda. Nie to co szukać człowieka, który znałby jej matkę. Postanowiła, że jutro zabierze się w drogę powrotną do domu, a po drodze popyta...
Nawet nie wiedziała, kiedy zasnęła z tym postanowieniem.

Kiedy obudziła się rano, pozbierała swoje rzeczy, uregulowała rachunek, pożegnała się i najnormalniej w świecie, z mapą w dłoniach powędrowała w swoją stronę...

[zt]

Zachodnia cześć królestwa z pewnością różniła się od jej wschodnich zakamarków. Nastolatek odetchnął nieco z ulgą, kiedy większe skupiska miejskie zostały za nim. Aktualnie podziwiał niebieskie morze, czekając na to, aż jego statek zawinie do portu, aby to wyruszyć na poszukiwania białego, legendarnego tygrysa, który czyhał hen za wodami. Westchnął, poprawiając jedynie kaptur i wszelkie bagaże, a i gotując się do podróży. Jeszcze raz upewnił się, że komplet jego wyposażenia znajduje się przy nim. Raz kozie śmierć, czy tak mawiali ludzie dookoła. Musiał w końcu wykonać ten pierwszy krok w nieznane?

MG

Sora szukał godzinami statku odpływającego do Goma Na'ru w poszukiwaniu tygryska i nie bardzo znalazł. Może dlatego, że nie było to państwo leżące nad wodą? Dlatego też Sorę czekała pierw przeprawa przez sąsiadujące państewko. Pewnie jakimś pociągiem czy coś. W każdym razie Sora skierował swe kroki w stronę rejsowca odpływającego w stronę niejakiego Nomu zahaczającego na swej trasie o niejaką Wyspę Świętej Katarzyny. Tylko, że pojawił się drobny problem. - Nie mamy miejsca... - stwierdził jeden z marynarzy na statku ochrzczonej imieniem St. Louis. Tyle, że to chyba był jedyny statek w najbliższych dniach. Czy więc Sora powinien poczekać na kolejny rejs?

Sytuacja nie ułożyła się dokładnie tak, jak życzyłby sobie nastolatek. Ciche westchnienie opuściło jego płuca, aby ostatecznie skryte spojrzenie niebieskich tęczówek zlustrowało jego rozmówcę. Chciał go poznać, a najprostsza metoda jaką znał - był jego skan. Dowiedziałby się, czy takowy jegomość posiada nadnaturalne zdolności i jaki to jest z charakteru. A nuż go okłamuje. - Co jeśli naprawdę mi zależy na tym, aby się tam dostać? Nawet miejsce gdzieś w magazynie powinno być w porządku, póki dostałbym chociaż poduszkę. Chyba... Tak się czasem robi, prawda? - dopytał się, dodając po chwili ciszy, jeśli nie uzyskał coś w rodzaju ponownego dopytania zwykłym słówkiem 'prawdy', acz w akompaniamencie imienia jego rozmówcy. Liczył na to, że jakoś uda mu się ugadać podróż, czy też wielką przygodę, któa miała mu pomóc odnaleźć wewnętrzną część siebie, czy swojej mocy.

MG

Prosty chłop bez jakichkolwiek zdolności. Jeżeli Sora spodziewał się jakiegoś stwora podszywającego się pod zwykłego marynarza no to nie. Coś nie pykło. - Pani widzi te 2 tysiące ludzi na pokładzie? Oni też potrzebują już płynąć, nie mogą czekać. No i oni wcześniej kupili bilet... - Wytłumaczył grzecznie drapiąc się przy tym po głowie. No i co on ma zrobić z Sorą. - Z drugiej strony jest pani no... całkiem mała. Nie możemy trzymać innych pasażerów w magazynie. Wie pani jak to jest, kradną. Nie mówię ze pani, ale kto wie co się przypałętało na statek? Pani skieruje się na mostek i poszuka kapitana. Może pozwoli pani przenocować przez ten czas w kajutach marynarskich. Oczywiście jeżeli nie ma pani nic przeciw. Inaczej no to jak mówiłem, trzeba poczekać na kolejny rejs. - odpowiedział, wracając do pracy. No bo co on jej tutaj pomoże? On tutaj nie dowodzi. A jeszcze go z roboty wyleją i jak rodzinę utrzyma?

- Dziękuję - to jedno słowo wystarczyło, aby skomentować znacznie dłuższą wypowiedź mężczyzny. Ciężko, by ten mógł wiele zdziałać, będąc bezimiennym mieszkańcem miasta i to w planie B. To jednak nie było w tej chwili istotne. Dygnął jedynie, mając zamiar jeszcze sprostować kwestie płci, ale gdy tylko otworzył usta, ten wrócił do swoich zajęć. Chłopak zaś mógł udać się na mostek, szukając tam osoby, która wyglądała na kapitana. Choćby książkowego i wcale nie chodziło o bajki dla dzieci, czy telewizję. Znalazłszy osobnika i upewniwszy się, że to właśnie z nim ma do czynienia, podszedłby ostrożnie i po cichu, nie chcąc skupiać niczyjej uwagi i ściągając kaptur jeśli znalazł się w pomieszczeniu. Kultura przede wszystkim. - Ponoć byłby pan w stanie coś poradzić w kwestii noclegu. Naprawdę zależy mi na tym, aby dostać się do Goma Na'ru - powiedział, asekuracyjnie dodając całą wiązankę o tym, że właściwie kawałek pościeli, czy poduszka będą wystarczyły lub może on pomóc jakoś z ochroną statku i magazynu jako mag Fairy Tail.

MG

Kapitan był dość dużym człowiekiem, dwa metry wzrostu. Nieco łysy. Twarz zdobiły czarne, grube wąsy, Ubrany był jak każdy inny marynarz, tyle że z takim szpanerskim białym płaszczem z doczepioną jakąś żółtą odznaką. Spojrzał na Sorę i w sumie jak jego kolega wcześniej nieco się zakłopotał. No i co ma z tym zrobić. Jak musi to musi, no co to dyskutować. - Jeżeli to naprawdę pilne, może panienka pomóc załodze. Myślę, że da radę dostawić jeszcze jedną pryczę... Ale to nie będą najlepsze warunki. Nie mniej jeżeli to pilne i panienka chce się dostać tym rejowcem, nie następnym to chyba wszystko co mogę zaoferować. - rozłożył bezradnie ręce. No, dałby jej jakąś kajutę czy coś, ale miejsca zajęte, co najwyżej może spać z resztą załogi. Albo z rybkami, ale chyba nie o to chodziło i raczej kłóciło się z konceptem pilnego udania się na drugą stronę półkuli.

Wszystko zapowiadało się dość ciekawie, a na pewno bardziej kolorowo niż w normalnych warunkach. Tutaj pojawiła się jednak drobna nieścisłość, która przewinęła się już wcześniej. - Byłbym wdzięczny, ale... tak właściwie to jestem chłopakiem, a nie panienką... - skomentował, licząc w głębi, że nie jest to powód, aby odmówić pomocy nastoletniemu poszukiwaczowi przygód. Musiał w jakiś sposób dostać się na drugi koniec świata, a czekanie dodatkowego tygodnia wydłuży tylko ponowne spotkanie z pewną, raczej istotną osobą.

MG
Kapitan zmieszał się trochę po tym, jak Sora postawił go przed niewiarygodną prawdą jakim jest jego płeć. Nie mniej kapitanowi nie zrobiło to ostatecznie większej różnicy, a Sora dostał swoją malutką pryczę w kajutach marynarskich. Podróż trwała niecałe 5 dni, gdzie w międzyczasie zagoniono Sorę do pomocy na statku. A to przy kuchni, a to przy sprzątaniu co by nie było, że nagięli do niego reguł za free. Nie mniej i tak specjalnie się przy tym nie zmęczył. Tak czy inaczej w końcu dopłynął i przyszło mu się pożegnać ze statkiem. Przynajmniej póki co.

Łapaj temat

Lądujemy gdzieś na drugim końcu Fiore, gdzie z jednej strony morze, a z drugiej strony go nie ma...
- Rawr... - warczy zmęczony Qilin, zmieniając się w malutką kulkę futra. Dobra robota maleńki... Chowam go do kieszeni i niczym zombie ruszam przez port, z dwoma książkami pod ręką, w poszukiwaniu statku, łódki, bądź też samolotu płynącego na zachodni kontynent. Potrzebuję kawy... Choćby kropelkę... Odrobinkę... Toż to prawie cały dzień na nogach... Ale muszę odnaleźć braciszka! Nie mogę tracić czasu! Kto wie co może mu się w tej chwili dziać! Tak więc, zaczepiam całkowicie przypadkową osobę na mieście, w końcu chyba nie jest całkowicie opuszczone, żeby się dowiedzieć:
- Czy jest coś co płynie... - wskazuję ręką na morze. - Tam, ale dalej? - pytam zmęczonym, ponurym głosem, starając się zachować pozory... Elegancji... Normalności... Życia...

MG

Kiirobara wylądował w porcie. Kto by pomyślał kilka dni temu, ze niebawem będzie wyruszał za morze? No kto? A no nikt! Znalazł się na zachodzie kontynentu w jednym z portów - może nie był tak okazały jak ten w Hargeonie, ale kto by narzekał? Są statki? Są. No i cacy. Ale czy coś płynęło no... No tam właśnie? Na to pytanie miała mu odpowiedzieć jakaś dwudziestolatka, która akurat przechodziła obok - Tam...? Tam w sumie dużo rzeczy płynie. Ale ja się nie znam, w porcie pan pytaj. Może jest jakiś rozkład kursów czy coś. - stwierdziła szybko, po czym ruszyła w swoim kierunku. A Kiirobara przynajmniej wiedział, ze coś "Tam, tylko dalej" czasami się udaje.

- Och... Dzięki... - mówię zmuszając się do wdzięcznego uśmiechu za ilość podanych informacji. Mogą być niebywale pomocne w próbie odnalezienia Sory, więc należy je jak najlepiej wykorzystać. Trzeba zatem skierować się do portu... Tylko którędy do portu...
- A którędy do... - niestety, jest już za daleko, by się czegokolwiek dowiadywać. To na chybił trafił, wzdłuż morza, aż będą statki. No bo jeśli są statki, to logiczne, że i port będzie, a w porcie też znajdzie się jakiś człowiek.
- Rawr... - ciche warknięcie wydobywa się z kieszeni. Będę musiał kiedyś sprawdzić regularność tych warknięć... Ale... Nie teraz... Teraz najważniejsze jest to, żeby odnaleźć statek na zachodni kontynent, gdyż właśnie tam może znajdować się Sora! Ależ mam nadmiar tych informacji... Chociaż... Raczej wszyscy go powinni znać, więc kogo bym nie spytał, powinien coś o nim wiedzieć... Nawet na odległym zachodnim kontynencie. Więc... Nawet tutaj nie zaszkodzi spytać... Zatem jak znajdzie się jakiś statek, to i człowiek przy tym statku też powinien być.
- Człowieku przy statku... Czy wiesz może jak dostać się na zachodni kontynent? I czy nie kręcił się tu w pobliżu ostatnio taki chłopiec niebieskowłosy, co trochę dziewczynkę mógł przypominać? - pytam, zmęczony zmęczeniem. Jakie to wszystko męczące... Że też wymaga to tyle wysiłku i poświęcenia... A mogłem go lepiej pilnować...

MG

Kiirobara szedł.
I tak szedł, aż nie spotkał w końcu jakiś statków. Port nie był zbyt okazały, nie cumowało tutaj też sporo większych statków obecnie. Kiirobara zaś podszedł do jednego z mężczyzn, zaś nazwanie go "człowiekiem przy statku" jakoś tak go rozbawiło. Odrobinę. - Panie, jo to zwykły rybok jest. Czosem coś tutaj cumuje, takie dwo duże stotki co o tam tam za morze płyno. Pan zapyta o tam tam - pokazał większy budynek, chyba informacje turystyczną - A chłopczyka może żem widzioł, może nie, nie pamiętam. Dużo tu tokich z niebieską czupryną czasami biega. - skończył, po czym zaczął układać z powrotem sieci na kutrze.

Bardzo miły ten człowiek przy statku, który jednak jest zwykłym rybokiem. Wskazuje miejsce, które w informacje może być bogate. Spoglądam tam, potem na niego i uśmiecham się wdzięcznie.
- Rawr...
- Dziękuję panie zwykły ryboku. Wielce mi pan pomógł - mówię, kierując się w kierunku owego banku wiedzy, zwanego również informacją turystyczną. Wspaniale też by było wypić po drodze jakąś kawę... Ale nie ma na to czasu! Muszę ratować Sorę! Tam też jak się znajdę w owym budynku, prędko rozejrzę się za osobą gotową udzielić informacji i się jej zapytam.
- Przepraszam. Jak mógłbym się dostać na zachód na kontynencie? - wszystko dobrze powiedziałem. Chyba nie... - To znaczy... Który statek tam płynie? - tak... Teraz jest wszystko w porządku! Spaaaaaaać! Lecz wpierw odnaleźć Sorę! Albo... Skierować się jakoś na jego odnalezienie...