Isla Hueso

First topic message reminder :

Wyspa nie była zbyt okazała. Miała może 3km średnicy. Brzeg miał może 50m długości, w 3/4 długości była to piaszczysta plaża, jedynie zachodnio-północna ćwiartka posiadała stromy(1km) klif. Było to też jedyne wzniesienie na wyspie(rosła w kierunku północno-zachodnim). Cała była porośnięta trawą i tropikalnymi drzewami. Nie spotkano na niej zwierząt, prawdopodobnie jest więc nie zamieszkana. Za to na całej wyspie można znaleźć ludzkie szkielety. Ato wiszące na drzewach a to nadziane na włócznie... ogólnie całkiem sporo ich
~~

MG

Kiedy tylko Alezja i jej towarzysze zawitali do Hargeonu, pierwsze co rzuciło im się w oczy to cisza. Nie wiele ludzi kręciło się po ulicach, a ci którzy to robili, z lękiem odwracali się w stronę która Samaelowi była świetnie znana. Zło z Os Kelebrin wciąż było wyczuwalne w całym Hargeonie, jednak nie ono było teraz zadaniem. W porcie, na krzesełku siedziała tylko jedna osoba. Kobieta może lat 20, miała na stopach laczku, ubrana w bardzo krótkie spodenki i koszulkę, pod którą widocznie, nie było stanika. Piersi miała też dość spore, no większe od Alezji. Różowe włosy miała upięte z tyłu klamrą i dwoma Senbonami, brązowe oczy spokojnie śledziły zmierzających do niej magów.-Alezja i jej towarzysze jak mniemam?-Zapytała, z dziwnym akcentem. Zaraz też wstała i wskazała na niewielką łódeczkę.-Pakujcie się i od razu możecie zadawać pytania. Kiepska jestem w tłumaczeniach.-Powiedziała ze śmiechem. W sumie kiepska była też w przedstawianiu, bo tego nie zrobiła.

Czas na odpis: 29.07 godzina 15:00

Inu obecnie badała ścianę przeciwną do ściany JB. Nie widziała więc świecących się kamieni. Gdy Sam rozświetlił na chwilę pomieszczenie, przyjrzała się swojej ścianie. Jednak kiedy znów zapanowała od tej strony ciemność, Alezja wróciła do macania kamiennej powierzchni. Początkowo - ponieważ się zapomniała - miała otwarte oczy, po chwili jednak przypomniała sobie o wyostrzaniu innych zmysłów i oczy zamknęła. Nie przyszło jej do głowy, że kamienie mogą zacząć się np. świecić. Fakt, może się zdarzyć, że przez skórę powiek światło się odrobinę przebije, ale im słabsze, tym mniejsze prawdopodobieństwo. Tak czy inaczej, czy ma oczy otwarte, czy zamknięte, Alv wspomaga się Traseologią [PWM]. Może któreś kamienie były "traktowane" inną techniką i innymi narzędziami niż reszta? Jeśli na takie natrafi, skupia się na nich, szukając szczelin, próbując wcisnąć, dotykając, czy nie ma żadnych ornamentów, etc...
Ubytek powietrza może i zauważyła, jednak jeśli Sam zrobił to niechcący, to zapewne sam teraz wie, żeby nie ponawiać. Natomiast jeśli chcący, to może wiąże się to z jakimś planem? Wątpiła, żeby chciał ich zabić, bo wówczas siebie skazywałby na ten sam los...

Pomimo użycia może niezbyt silnego, ale jednak źródła światła, zielonowłosemu nie udało się dostrzec czegoś ciekawego w tej kamiennej pułapce w której znalazł się razem z tą dwójką. Postanowił ponownie nie rozjaśniać tego miejsca, przynajmniej na obecną chwilę, nigdy nie wiadomo, czy przez wytwarzanie tej elektrycznej kulki stanie się coś, co miało by nieprzyjemne skutki dla kogoś z nich. Podszedł do ściany, która nie była sprawdzana przez Bjorna lub Alv, po czym zaczął sprawdzać kamienie z których ona się składała. Zanim rozpoczął jej badanie, odłożył swój plecak na ziemi, bliżej środka tuż obok swoich nóg, aby nie przeszkadzała magowi błyskawic. Robił to obiema dłońmi, aby szybciej sprawdzić tą część tego pomieszczenie, a zaczął to robić od tych, które znajdowały się prosto przed jego wzrokiem. Lekko uderzał w nie raz dłonią na której Samael miał swoje metalowe rękawice, po czym robił to raz jeszcze tylko mocniej. Słuchał uważnie, starając się jakiś nietypowy dźwięk podczas tego pukania usłyszeć, jeśli czegoś takiego nie udało mu się odkryć, liściastowłosy sprawdza kolejne kamienie na tej ścianie. Oczywiście również sprawdzając je rękami, jak i wzrokiem choć niewiele widząc, staram się dostrzec w nich coś nietypowego, co mogło być, ale nie musiało być czymś pomocny w wydostaniu się z tego miejsca.

MG

Kiedy wszyscy zaczeli macać ściany, kamienie gasły i zapalały się niczym lampki choinkowe. Dało się dostrzec w tym pewne zasady: Kolory ograniczały się do zielonego, niebieskiego, czerwonego i żółtego. Jeśli jako pierwszy zapalił się czerwony, gasł. Jeśli zapaliły się dwa światełka tego samego koloru gasły. Nigdy nie zapalało się więcej niż pięć światełek. Każda błędna kombinacja obniżała kamień nad nimi. Aktualnie znajdował się 2m nad ich głowa i posuwał się jakieś 0.2m za każdą błędną kombinację. Zaczęło robić sie duszno

Czas na odpis: 11.09 godzina 20:00

Kolorowe kamienie ją trochę zaskoczyły. Próbowała różnych sekwencji, ale wszystko co próbowała, sypało się*. W pewnym momencie po prostu stanęła krok od ściany, uważnie jej się przyglądając. Jej, znaczy zaświeconym sekwencjom. Spojrzała, co robią chłopacy. Samaela niemal nie widziała jakoś super wyraźnie. Tylko tyle, co dawał blask kamieni, które aktywował mag błyskawic. Natomiast JB świecił sobie własnym światłem. Ona nie miała światła innego niż kamienie w ścianie. Sam, z tego co zauważyła, też postanowił ze swoich możliwości świetlnych na razie nie korzystać. Do tego wyglądało na to, że wszyscy wchodzą sobie w drogę, z góry dochodził łomot echa z trącymi się kamieniami ściany i płyty, a powietrza było coraz mniej...
- Sam, zaczekaj... - rzekła bez nacisku współWróżkowi po czym podeszła do JB zaglądając zza niego jak mu idzie rozszyfrowywanie. Każde z nich próbowało, ale obecnie tylko Lingwista był bardziej oświecony niż pozostała dwójka. Przypatrywała się uważnie jego poczynaniom, próbując pomagać. Może Inteligencja 1 [Um.] coś jej da? W razie gdyby widziała, że JB lub Sam przymierza się do przyciśnięcia kamienia, który popsuje sekwencję, wstrzymuje rękę kumpla swoją, kiwając głową, że nie ten kamień. Tak dzieje się jednak tylko, jeśli jest pewna, że dany kamień jest zły. Jeśli się waha, nikogo nie powstrzymuje. Byle nie wciskali kamieni obaj w jednym czasie. Wyjęła też notes i pisik, po czym, korzystając z jako takiego oświetlenia zaczęła spisywać nieudane sekwencje. Gdyby któraś miała się powtórzyć, Alezja powstrzymuje swoją dłonią rękę wciskającego. Jeśli każdy z chłopaków zajął się jednak czym innym, z czego żaden kamieniami, Inu sama próbuje sekwencji, których jeszcze nie zauważyła, by próbowano. Oczywiście notując sobie błędy w razie porażek. Gdyby z jakiegoś powodu nie mogła zanotować, stara się zapamiętać. Coś jej mówiło, że odpowiednia sekwencja otworzy przejście. Jak kod domofonu w bloku. Oczywiście w razie jakby zauważyła jakieś dodatkowe zasady poza już zauważonymi, stosuje się do nich...





*to te z poprzedniej tury. xD Żeby przypadkiem do tej nie były zaliczone xD ...

Mag trochę... przesadził. Jeśli chodzi o ilość kliknięć. Skoro kiedyś, wysokość pomieszczenia wynosiła 5 metrów, a teraz niecałe 2, to przy 20 cm za każdą błędną musieli razem popsuć ich aż 15. Dlatego teraz czarnoskóry mężczyzna po prostu stał i zastanawiał się. Po chwili wpadł na pewien pomysł, by przyjrzeć się sufitowi, który obecnie był dość nisko... zwłaszcza dla mężczyzny. Chciał się mu przyjrzeć, czy coś na nim dostrzeże. W międzyczasie oczywiście wykrył Alezję, która uroczo się do niego zakradła. Sam BJ nie miałby nic przeciwko, gdyby ta się z partyzanta do niego przytuliła, ale obecnie chyba mieli ważniejsze sprawy niż miłość w mroku i zaduchu. Widząc, że Inu chce notować kombinację, mag przyłożył swoją dłoń na górze strony jej notatnika, po czym stworzyłby tam runę Dagaz (PWM Kreacja runy), by użyć kolejnego oświetlenia, byle tylko Alv miała światło przy notowaniu. Sam z kolei, uniósłby swoją rękę z runą (czy to kamienną, czy zrobioną na rękawie) by oświetlić sufit i uważnie mu się przyjrzeć. A nóż zobaczy tam coś ciekawego, co jakoś pomoże grupie wyjść cało z tejże pułapki zgotowanej im w tej świątyni. A może także i sufit się zaświeci po jakimś dotyku? Warto spróbować i kliknąć coś raz, góra dwa. Po co ma to jeszcze bardziej się obniżać. BJ i tak się już ledwo mieścił.

Osoba, która była najważniejsza z powodu, że był to jej egzamin, czyli Alezja, powiedziała do Sama, aby ten przestał bawić się ze ścianą, która świeciła na różne kolory. Zielonowłosy od razu wykonał tą prośbę, zrobił krok w tył, wcześniej wrzucając na swoje plecy plecak, który położył na ziemi, po czym spojrzał się w górę. Sufit znacznie opadł przez takie badanie tego pomieszczenia przez całą trójkę, jak również czuć było, że zrobił się trochę duszno. Do jednego jak i do drugiego mag piorunów się przyczynił , dlatego postanowił nic nie dotykać, tylko zamknął oczy i próbował oddychać spokojniej i wolniej, aby dla nich tlenu starczyło na chociaż chwilę dłużej. Po chwili otworzył je, po czym patrzał się raz na to co robi pozostała dwójka, a raz na sufit, czy nie obniża się dalej i nie trzeba będzie lekko się schylić, aby nie oberwać w głowę, podczas wykonania którejś błędnej kombinacji. Postanowił za to sam trochę pomóc, dlatego użył zaklęcia Dairokkan tego, które miało większy zasięg niż poprzednio przez niego używane. Mogło dać znacznie więcej informacji jak i również nie powodowało zwiększenie szansy ich trójki na szybszą śmierć poprze uduszenie się. Dokładnie dzięki niemu sprawdza ich okolicę, chcą wiedzieć w którym miejscu dokładnie znajduje się coś co wykryje, nie ważne w którym kierunku.

MG

Opukiwanie sufitu nic nie dało. Wykonany został z jednej solidnej skały. Co do notowania wszystko poszło ok, dzięki Bjornowi. Alezja po chwili namyślunku doszła do prostych konkluzji. Należało wcisnąć 4 kamienie. Po jednym na każdy kolor w odpowiedniej kolejności. Potrafiła też określić gdzie i jaki kolor jest, dzięki wcześniejszym obserwacjom, teraz było trzeba tylko wziąć się do roboty i je powduszać. Co do Samaela to mimo użycia zaklęcia, nie wyczuł nikogo poza Bjornem i Alezją.

Stan postaci:
Samael: 133MM

Czas na odpis: 19.09 godzina 13:00

Gdzieś we Fiore właśnie stresowała się jakaś prywatna firma archeologiczna, mająca oddać wykonawcom przebadany kawałek ziemi pod drogę, bo ten kawałek jeszcze nie był przebadany do końca, gdyż w ostatnich dniach ujawnił masę zabytków i trzeba było wszystko pomierzyć, podokumentować, prace zwolniły. A terminy gonią. Gdzieś na jakimś fiorańskim uniwersytecie właśnie stresował się jakiś doktorant Archeologii, że jeszcze nie wysłał artykułu do pokonferencyjnej publikacji. A terminy gonią. Gdzieś w jakimś fiorańskim Muzeum kierownik wystawy stresował się, że jeszcze nie dowieziono pożyczonych na najbliższą wystawę zabytków. A terminy gonią. Gdzieś na jakiejś wyspie, pewna Archeolog zamknięta z przyjaciółmi w starożytnej (z braku lepszego słowa) studni i patrzyła na kolorowe, świecące kamienie. Spojrzała w górę na płytę, którą teraz widziała aż nadto wyraźnie. I, myśląc o trzech powyższych przykładach musiała spojrzeć prawdzie w oczy: Ci ludzie pojęcia o dedlajnach nie mają...
Było to jednak krótkie spojrzenie, będące jednocześnie pauzą dla umysłu na "złapanie oddechu", gdyż - poza tym jednym wyjątkiem - całkowicie zaaferowany był kombinacją świecących klocków. Gdzieś podświadomie miała Nadzieję, że kombinacja otworzy jakąś drogę albo sprawi, że podłoga zjedzie jeszcze bardziej w dół (aczkolwiek ważne było, że "zjedzie" a nie "zacznie spadać"). Musiała też brać pod uwagę, że kolorowe klocki mogły mieć też inną rolę. Może winda psuła się tak często, że wiernym udającym się do świątyni zainstalowano w niej gry logiczne, by się nie nudzili czekając na serwis? Gry logiczne w windach, w oczekiwaniu na naprawę "dźwigu bezwysiłkowego" dla Alezji to całkiem sensowny pomysł. Niestety, coś jej mówiło, że serwisant zwinął interes dawno temu. Nie wiedziała tylko co...
Krótkie spojrzenie i chomiczki-neuroniczki wróciły do nabijania kilometrów w kołowrotkach "psiego" mózgu. Skinęła tylko dziękująco Bjornowi za "wkręcenie żarówki" i wpadła z powrotem w walkę z symulacjami kombinacji...
Gdy spostrzegła, że chłopacy zajęli się sobą (w sensie, że "każdy sobą sam" a nie, że "sobą nawzajem") i oddano jej walkę na polu minowym, nie czekała na drugie, werbalne zaproszenie. W końcu dłonie Alezji dotykały kolejno kamieni...

Pierwsza kombinacja:
Była to dla niej "najlogiczniejsza" kombinacja z punktu widzenia wzrokowca, gdyż kolory przechodziły jeden w drugi. Niestety, jeśli to miał być szyfr nie klamka, to... no... szyfry z reguły robi się takie, żeby były logiczne dla osób, które mają je znać. I tylko dla tych osób. Choć zawsze pozostawała Nadzieja, że twórca np. był fanem haseł w stylu "admin1" (a więc "piękno tkwi w prostocie"), że taka kombinacja dla tamtych osób wcale logiczna nie była (a jest to możliwe, szczególnie, że nawet nie wiadomo jak wyglądali skoro byli rozwinięci, nim człowiek stwierdził, że do owoców, gryzoni i robaczków dorzuci jakieś większe mięso, które samo go wcześniej nie pożre), lub że po prostu kombinacja tajna nie musiała wcale być. I pewnie jeszcze coś, nad czym teraz szkoda było czasu by się zastanawiać. Po wciśnięciu "pól sapera" znieruchomiała, czekając, czy usłyszy z góry gromy [przesuwającej się w dół płyty]...
Jeśli płyta zjechała w dół, Alv napisała pod spodem nową kombinację, która jeszcze nie padła. Powyższą skreśliła jedną kreską, by widzieć, co tam było. Tak więc, jeśli nic nie zapowiadało poprawy ich obecnej sytuacji, wcisnęła piąty kamień, by "zresetować" wynik i wklepała nowy układ:


I ponowne oczekiwanie. Jeśli płyta zjechała o kolejne centymetry, Inu zaczęła się martwić o chłopaków. W tej chwili była jedyną, mogącą normalnie stać. Jeszcze...
I znów reset i od nowa:


I kolejne oczekiwanie na to, co przyniesie Los...

Zielonowłosy użył swojego zaklęcia, które nie spowodowało zmniejszenie ilości tlenu w porównaniu do tego, które użył wcześniej. Zdobył trochę informacji po sprawdzeniu terenu wokół niego jak i towarzysz, a raczej nie dowiedział się praktycznie nic. W okolicy ten trójki nie wykrył żadnych istot żywych, mogło to oznaczać, że w każdym kierunku otacza ich ziemia jak również mogą tam być korytarze w których nic się nie znajduje. Korytarze w których znajduje się znacznie więcej powietrza niż w tym w którym obecnie Sam się znajdował. Pamiętał jednak o misji w Crocus, ostatniej na której był, podczas której dowiedział się wielu różnych rzeczy. Zaczął zastanawiać się, czy mogą tutaj w tej świątyni  znajdować się istoty które tak samo jak w tamtym mieście nie mógł ich wyczuć, nawet z bardzo małej odległości. Jeśli takie znajdują się w ich okolicy, to mag błyskawic nie będzie miał możliwości wcześniejszego poinformowania Alv jak i Bjorna o swoim odkryciu, co może doprowadzić do różnych, nawet tych nieprzyjemnych wydarzeń. Oczywiście po za tymi rozmyśleniami przyglądał się co pewien czas temu co pozostała dwójka robi i jak próbują ich wszystkich uwolnić. Spoglądał również na sufit, który może po raz kolejny się opuścić, nie chciał nim oberwać w głowę, dlatego jak tylko usłyszy lub zauważy, że ten ponownie idzie w dół, schyla się. Jeśli to nadal będzie miało miejsce, wtedy będzie musiał kucać, co mu jakoś zbytnio nie przeszkadzało. Sam Liściastowłosy natomiast nie dotykał ścian ze świecącymi kamieniami, nie był jakoś dobry w takie gry, dlatego nie chciał spowodować kolejnego zmniejszenia się objętości tej pułapki. Oczywiście jeśli ktoś z pozostałej dwójki  mówi do niego lub chce, aby ten podszedł, mag FT słucha kierowanych do niego słów jak i podchodzi, jeśli to jest potrzebne,

Mag próbował dostrzec cokolwiek na suficie, tak jednak nie było. Mieli więc tylko cztery kolory kamieni, okrągłe pomieszczenie oraz opadający powoli sufit. Idealnie. BJ uważnie przyglądał się powierzchni nad nim, by ta przypadkiem wraz z kolejnym osunięciem nie uderzyła go w głowę. Widział, że Alezja zaczęła działać już z układaniem odpowiednich kolorów, więc wolał to jej zostawić. Podszedł bliżej niej i przyglądał się kombinacjom jakie wciskała. Po pierwszej nieudanej próbie (jeśli takowa nastąpiła) powiedziałby -Spróbuj może na przyszłość ponownie wcisnąć jakiś kamień, może się wyłączy. Lepsze to niż opuszczanie sufitu. - doradził ukochanej i jeśli ona to wykonywała, uważnie obserwował, czy coś się zmienia, czy zwyczajnie nic, po czym widząc jej kolejne kombinacje (niestety nieudane, gdyż przy udanych, nie byłoby sensu do tejże wypowiedzi) dodał jeszcze -Spróbuj może czerwonego, żółtego, zielonego i niebieskiego. Możliwe, że musimy też zaświecić kolory na określonych stronach świata, na przykład od strony północnej na niebiesko, od wschodu na żółto, od zachodu na czerwono, a południe na zielono. - przedstawił jeszcze jedną swoją teorię, po czym próbował sobie przypomnieć w którą stronę świata patrzyli, zanim zapadli się pod ziemię oraz czy teraz byłby w stanie to odtworzyć. Może Inteligencja (I) jakoś pomoże, a może zwyczajnie nie. Tak czy inaczej, warto było jeszcze raz szybko przyjrzeć się kamieniom i ich kształtom.

MG

Problematyczne było to, że było ciemno, ciasno i robiło się coraz ciaśniej, wraz z opadającym sufitem. Ile mogło być takich kombinacji? Całkiem sporo i na pewno nie mieli wystarczająco czasu, by sprawdzić je wszystkie. Pomijając już brak miejsca, z każdym ich oddechem robiło się coraz bardziej duszno. Cenny tlen uciekał, a prawidłowa kombinacja nijak nie chciała się ułożyć. Dało się zauważyć, że niekiedy kamienie gasną szybciej, a niekiedy pozostają podświetlone dłużej, po czym gasną szybko, wraz z ostatnim kamieniem. Gdzieś leżała metoda. Pierwsza kombinacja zgasła, gdy Alezja wcisnęła czerwony kamień, druga, gdy niebieski natomiast ostatnia zgasła już przy zielonym kamieniu. Sufit ponownie się obniżył, zmniejszając dostępną im powierzchnię. Należało działać szybko.

Czas odpisu: 26 października

Czarnoskóry mężczyzna przypatrywał się mądrej, cudownej, pięknej i w ogóle och, ach Alezji, mimochodem rejestrując też, co ona tam wyczyniała. Po chwili coś zauważył, coś, czym chyba warto się podzielić. -Nie chodzi chyba tyle o kolejność... co o umieszczenie kolorów w odpowiedniej kolejności. Przy czerwonej zgasła ostatnia kombinacja... może od czerwonej trzeba zacząć? Zwróć uwagę, w drugiej kombinacji zamieniłaś niebieski i zielony kolor i zgasło. Najpewniej zielony musi być za niebieskim, a za nimi żółty. Możliwe, że czerwony stoi na początku lub gdzieś między nimi. - krótko przedstawił swój punkt widzenia, bazując na mimowolnej obserwacji pełnych subtelnego wdzięki, pięknej bladości ruchach rąk Alezji... i jak tu nie kochać takiego ideału? Może trochę zbyt zwierzęcego, ale jednak miłość nie zna granic. Poradzą sobie z tym... jakoś... kiedyś... na pewno. W końcu... jak coś się powtarza tysiące razy, to staje się to prawdą nie? Więc po tych kilkuset miliardach razy, które BJ wypowiedział w myślach lub na głos, gdy był na osobności, fakt bycia z Alv był chyba już traktowany niemalże jak pewniak... nie?

Gdy za trzecią próbą kamienna płyta mimo wszystko zniżyła się o kolejne centymetry, tym razem i samą Alezję wprowadzając w strefę zagrożenia, Inu mimowolnie cichutko skamlnęła. Nie z bólu. Ze strachu, że zabije chłopaków. Pojawiły się myśli, że może powinna przeprosić. W końcu to ona ich tu ściągnęła. Ale jak przepraszać to tylko Sama. On jako jedyny nigdy nie pracował w podobnych warunkach. Bjorn to profesjonalista, poniekąd wiedzący na co się pisze. Odezwała się jednak druga strona Alezji: przeproszenie tylko jednego z nich będzie jakimś... takim... no... dziwnym wyróżnieniem. A nie powinno się nikogo wyróżniać w równej grupie... No i jeśli zaczęłaby przepraszać, morale chłopaków mogłoby runąć już całkiem w dół, bo to by oznaczało, że szef ekspedycji nie ma pojęcia co dalej...
And then the farryman said
"There's trouble ahead
So you must pay me now"
DON'T DO IT!
Postanowiła więc być "tą wredną" i się nie odezwała słowem. Żadnego "przepraszam". Do nikogo...

Cytat :

-Spróbuj może na przyszłość ponownie wcisnąć jakiś kamień, może się wyłączy. Lepsze to niż opuszczanie sufitu.

Skinęła w skupieniu. Miał rację. Beształa się w myślach, że przez swoją głupotę zmarnowała 60 centymetrów. Nie uszła jej też żadna z reszty rad Bjorna, jednak w pewnym momencie dotarło do niej, że powietrza jest coraz mniej, a ten nawija i nawija. Przy zdaniu, które JB i tak powiedział jako ostatnie, Alezja zakryła mu dłonią usta, myśląc, że będzie chciał coś jeszcze powiedzieć. Jako, że jednak nic więcej nie było, zabrała dłoń i skupiła się na notesie i kamieniach, patrząc to na jedno, to na drugie, jakby świat poza tymi dwiema rzeczami nie istniał. Musiała jeszcze raz wziąć pod uwagę, że:

Cytat :

Dało się dostrzec w tym pewne zasady: Kolory ograniczały się do zielonego, niebieskiego, czerwonego i żółtego. Jeśli jako pierwszy zapalił się czerwony, gasł. Jeśli zapaliły się dwa światełka tego samego koloru gasły. Nigdy nie zapalało się więcej niż pięć światełek.

Cytat :

Alezja po chwili namyślunku doszła do prostych konkluzji. Należało wcisnąć 4 kamienie. Po jednym na każdy kolor w odpowiedniej kolejności. Potrafiła też określić gdzie i jaki kolor jest, dzięki wcześniejszym obserwacjom,

Cytat :

Dało się zauważyć, że niekiedy kamienie gasną szybciej, a niekiedy pozostają podświetlone dłużej, po czym gasną szybko, wraz z ostatnim kamieniem. Gdzieś leżała metoda. Pierwsza kombinacja zgasła, gdy Alezja wcisnęła czerwony kamień, druga, gdy niebieski natomiast ostatnia zgasła już przy zielonym kamieniu.

Zamyśliła się, próbując coś kalkulować. Jest jednak humanistą z krwi i kości. Postanowiła więc zrobić to łopatologicznie. Kartka i pisik na chwilę pochłonęły ją bez pamięci. Gdy skończyła, kartka wyglądała tak:

Cytat :

CZERWONY - ZIELONY - NIEBIESKI - ŻÓŁTY
CZERWONY - ZIELONY - ŻÓŁTY - NIEBIESKI
CZERWONY - NIEBIESKI - ZIELONY - ŻÓŁTY
CZERWONY - NIEBIESKI - ŻÓŁTY - ZIELONY
CZERWONY - ŻÓŁTY - NIEBIESKI - ZIELONY
CZERWONY - ŻÓŁTY - ZIELONY - NIEBIESKI

ZIELONY - NIEBIESKI - ŻÓŁTY - CZERWONY
ZIELONY - NIEBIESKI - CZERWONY - ŻÓŁTY ?
ZIELONY - ŻÓŁTY - CZERWONY - NIEBIESKI
ZIELONY - ŻÓŁTY - NIEBIESKI - CZERWONY
ZIELONY - CZERWONY - NIEBIESKI - ŻÓŁTY
ZIELONY - CZERWONY - ŻÓŁTY - NIEBIESKI

NIEBIESKI - ZIELONY - ŻÓŁTY - CZERWONY
NIEBIESKI - ZIELONY - CZERWONY - ŻÓŁTY ?
NIEBIESKI - ŻÓŁTY - CZERWONY - ZIELONY
NIEBIESKI - ŻÓŁTY - ZIELONY - CZERWONY
NIEBIESKI - CZERWONY - ZIELONY - ŻÓŁTY
NIEBIESKI - CZERWONY - ŻÓŁTY - ZIELONY

ŻÓŁTY - ZIELONY - NIEBIESKI - CZERWONY
ŻÓŁTY - ZIELONY - CZERWONY - NIEBIESKI ?
ŻÓŁTY - NIEBIESKI - ZIELONY - CZERWONY ?
ŻÓŁTY - NIEBIESKI - CZERWONY - ZIELONY ?
ŻÓŁTY - CZERWONY - NIEBIESKI - ZIELONY
ŻÓŁTY - CZERWONY - ZIELONY - NIEBIESKI

?
N - niebieski
E - żółty
S - zielony
W - czerwony

Przyjrzała się "kodom" nie skreślonym bez skreślonego znaku zapytania obok. Wzięła następny z brzegu. Siedząca na jej ramieniu i fikająca sobie beztrosko nóżkami Dusza Alezji przyglądała się z ciekawością, co jej pomylona użytkowniczka wyczynia. Tymczasem mózg, nieproszony, zapętlił sobie mały soundtrack:
And when rain came down,
he heard the wild dog howl.
There were voices in the night
DON'T DO IT!
ZIELONY kamień został wciśnięty...
Voices out of sight
DON'T DO IT!
To many men have failed before
... i jeśli nie zgasł, ŻÓŁTY został wciśnięty...
Whatever you do:
Don't pay the farryman!
Don't even think, say price!
... i jeśli nie zgasł, CZERWONY został wciśnięty...
Don't pay the ferryman
Until he gets you to the Other Side
... i jeśli nie zgasł, NIEBIESKI został wciśnięty. Nastało oczekiwanie...
Jeśli się dało, to wciskała je w wymienionej kolejności, ale tak, by koniec końców utworzyły kompas (o ile się taka kombinacja dała tak ułożyć). Natomiast jeśli nie stało się nic po ułożeniu całej czwórki, Inu wciska "zapalone" kamienie, by je wyłączyć i ułożyć nową kombinację bez obniżania płyty o kolejne 20 centymetrów. Do tego starała się oddychać płytko, wręcz jak najpłycej, ale nie do jakiegoś ekstremalnego poziomu (gdyż tak i tak w końcu zmęczy organizm) lecz do takiego jeszcze nie męczącego. Trzeba było jakoś zaoszczędzić na cennym powietrzu. Jeszcze nie zapłaciła Przewoźnikowi...

Jeśli Bjorn lub Sam chciał coś powiedzieć albo czymś się z nią ogólnie podzielić, podsuwała mu notes, po przewróceniu "kartki kodów" na nową. W końcu słabe-ale-zawsze-jakieś światła JB dalej działały, więc można było pisać...


/To co mózg Alezji sobie zapętlił: http://listenonrepeat.com/?v=j4jTHXdx5Kg#Don_t_pay_the_ferryman_-Chris_de__Burgh_(nuvoletta) ...

//miłego słuchania

MG

Jasne było, że w tym tempie cała trójka szybciej zostanie zmiażdżona przez kamienną płytę niż skończy im się życiodajny tlen. Nie pomagały próby odkrycia właściwej kombinacji, bo, coby nie powiedzieć, to właśnie one sprawiały, że przestrzeni było coraz mniej. Alezja dość ryzykowanie postanowiła wykonać kolejną kombinację. Było to czyste szczęście, inteligencja dziewczyny lub cud od stron wyższych, że oto... podłoga windy odsunęła się z głośnym dźwiękiem i magowie runęli w dół.

Biorn obudził się pierwszy. Bolało go całe ciało, szczególnie głowa i plecy. Dookoła było ciemno, a pod sobą czuł chłodną, wilgotną ziemię. Z ilu metrów spadli? Próbując się podnieść poczuł nieprzyjemny ucisk w głowie i świat, choć ciemny, zawirował, a mężczyzna opadł z głośnym jękiem na ziemię. Bolało jak cholera. Niedługo później Alezja i Sam odzyskali przytomność w takim samym, nieprzyjemnym stanie obolałości i ogłuszenia.


Stan postaci:
Wszyscy obici i obolali, jednak brak poważnych ran czy uszkodzeń. Nie widzicie nic.

Było ciemno jak u... nie lepiej nie... nie popadajmy w autorasizm. Po prostu było mroczno i ciemno... a na dodatek, lingwista nie czuł się dobrze. Łeb go napieprzał i plecy. Zapewne od upadku. Z trudem próbował wstać, co mu się nie udało i wylądował na ziemi. Będąc jednak obolałym... nie mógł sobie od tak darować. W końcu... GDZIE JEST ALV! TAK DALEJ BYĆ NIE MOŻE! Przy pomocy więc swojej magii, ponownie stworzyłby sobie na fragmencie ubrania runę (PWM nr 1), dzięki której, rozświetliłby pomieszczenie, w którym się znaleźli... choć trochę (PWM nr 13). A jakby Alezja była jeszcze nieprzytomna, gdy oświetlenie już działało... huehuehuehuehuehuehue... można popodziwiać póki śpi. Oczywiście, dochodząc do siebie. Co jakiś czas, mężczyzna bowiem ostrożnie próbowałby wstać, by w jakiś sposób chociaż ogarnąć, gdzie się znajdują. Tak plus minus, nie oddalając się zbytnio od grupy. Pod warunkiem oczywiście, że udałoby mu się wstać. Bo gdyby nie, to będzie musiał jakoś dochodzić do siebie na ziemi... patrząc na Alv... czyż nie jest ona urocza z tymi psimi uszkami? I w ogóle, czyż nie jest ona mądra? Piękna? Cudowna? Inteligentna? Zaradna? Samodzielna? Tylko... gdzie ten zielonowłosy pajac próbujący zabrać mu miłość... gdzie on się podziewa... jeszcze zajdzie od tyłu czarnego (obalamy stereotypy dop. autora), by pozbyć się go, jako przeszkody w zdobyciu Alezji. O nie... BJ na to nie pozwoli... prędzej sam się pozbędzie tego... czegoś z jego drogi ku miłości (i tak jednak nie obalamy stereotypów dop. autora).