Isla Hueso

First topic message reminder :

Wyspa nie była zbyt okazała. Miała może 3km średnicy. Brzeg miał może 50m długości, w 3/4 długości była to piaszczysta plaża, jedynie zachodnio-północna ćwiartka posiadała stromy(1km) klif. Było to też jedyne wzniesienie na wyspie(rosła w kierunku północno-zachodnim). Cała była porośnięta trawą i tropikalnymi drzewami. Nie spotkano na niej zwierząt, prawdopodobnie jest więc nie zamieszkana. Za to na całej wyspie można znaleźć ludzkie szkielety. Ato wiszące na drzewach a to nadziane na włócznie... ogólnie całkiem sporo ich
~~

MG

Kiedy tylko Alezja i jej towarzysze zawitali do Hargeonu, pierwsze co rzuciło im się w oczy to cisza. Nie wiele ludzi kręciło się po ulicach, a ci którzy to robili, z lękiem odwracali się w stronę która Samaelowi była świetnie znana. Zło z Os Kelebrin wciąż było wyczuwalne w całym Hargeonie, jednak nie ono było teraz zadaniem. W porcie, na krzesełku siedziała tylko jedna osoba. Kobieta może lat 20, miała na stopach laczku, ubrana w bardzo krótkie spodenki i koszulkę, pod którą widocznie, nie było stanika. Piersi miała też dość spore, no większe od Alezji. Różowe włosy miała upięte z tyłu klamrą i dwoma Senbonami, brązowe oczy spokojnie śledziły zmierzających do niej magów.-Alezja i jej towarzysze jak mniemam?-Zapytała, z dziwnym akcentem. Zaraz też wstała i wskazała na niewielką łódeczkę.-Pakujcie się i od razu możecie zadawać pytania. Kiepska jestem w tłumaczeniach.-Powiedziała ze śmiechem. W sumie kiepska była też w przedstawianiu, bo tego nie zrobiła.

Czas na odpis: 29.07 godzina 15:00

Czarnoskóry mag nie czuł się dobrze. Ocknął się z wyraźnym bólem. Ostrożnie przetarł sobie dłonią czoło, coby zobaczyć, czy krew mu leci czy nie. Wszak takie miał odczucie. I do tego te wszystkie wspomnienia, które wracały. Zdecydowanie mu się nie podobały. O braku najcudowniejszej istoty na świecie nie wspominając. A te cholerne głosy wcale, a wcale nie pomagały. Odzienie Bjorna zostawmy na inny czas. Miał bowiem ważniejsze rzeczy do roboty, a mianowicie znalezienie ukochanej! Gdy więc już jakoś swój stan w miarę określił utworzył na kamiennym ostrzu (Kreacja Runy (PWM)) runę Dagaz, coby użyć Oświetlenia (PWM), by ułatwić sobie widzenie, a następnie ostrożnie i powoli rozejrzałby się po pomieszczeniu, w którym przed chwilą serki (może topione, może i nie) duchów (lel, topione duchy) zaczęły się odzywać czy coś. Chciał znaleźć jakiś tunel, przejście, cokolwiek, co mogłoby być jakąś drogą stąd i co miało jakiekolwiek ślady, że ktoś tamtędy chodził. Musiał znaleźć Alezję. Po prostu musiał. Nie mógł jej tu zostawić na pastwę losu i nie zamierzał. Cokolwiek... jakiekolwiek ślady, znaki, wyjścia. No i przy okazji szybko sprawdziłby, co ma przy sobie z jego rzeczy, bo a nóż coś mu zostało, czy też... nic mu nie zostało?

//Uwaga. Właśnie kończę wam Hueso. Przygotujcie się mentalnie. Btw. piszę w oparciu o posty tutaj, więc jak było coś po za tym to nie wiem.


Drzewo wydawało się być jedynym punktem zaczepienia, wiec też w jego kierunku skierowała się mistrzyni Wróżek. Jak widać - słusznie, bowiem kiedy tylko znalazła się pod drzewem w środku kamiennego kręgu, dostrzegła w pniu dość sporą szczelinę. Światło odbijało się od kryształowych ścianek rośliny padając na obiekt, po który oboje przybyli na wyspę - złotą kość.

Bjorn ruszył jedyną słuszną ścieżką na poszukiwania swej lubej ostatecznie trafiając do pieczary, w głębi której znalazł schody prowadzące w dół. Po kilkunastu minutach drogi dostrzegł kryształowe drzewo, zaś kiedy zszedł niżej - Alezję dzierżącą złotą kość. Mając więc to, po co przeszli tą całą długą i żmudną drogę, oboje udali się na stały ląd.

Wynagrodzenie:
Bjorn 300pd, Alv 280pd i 50k. Buk z wami.