Plaża

First topic message reminder :

Piaszczysta plaża, z białym miękkim piaskiem oraz kilkoma rozłożystymi palmami, dającymi nieco przyjemnego, chłodnego cienia pośród upalnego skwaru. Na samej plaży znajdują się dwa solidne budynki - przebieralnia z prysznicami i szafkami, osobno dla pań i panów, oraz bar z pięknym tarasem, porządnie wyposażoną kuchnią i cudownym widokiem na morze. Dodatkowo z morskiego tarasu widać inne wyspy. Na plaży również znajdują się pozostałości po klasie, w której wszyscy uczestnicy się znajdowali... Choć wcześniej niewątpliwie ściany opadły, teraz pozostały jedynie ławki na piasku.
Z plaży prowadzi kamienista ścieżka wprost do domków.


MG

Na plaży pozostała grupa nieprzychylnych sobie osób oraz Xaki, który po prostu postanowił popływać, choć gardło go bolało z braku płynów a całe ciało raczej nie było skłonne do ruchu. Mimo wszystko słońce i cudowny widok powoli łagodził nieprzyjemności. Tymczasem grupa "walczących" stała, jak stała, próbując zrobić coś dalej, gdzieś pójść, może odpocząć. Aczkolwiek żadna perspektywa nie była tak kusząca, jak przywalenie Baekowi.

Czas odpisu: 23 marca

MG

Wraz z przybyciem na plażę widoczne stały się niewielkie zmiany, które na niej zaszły. Zniknęły szkolne ławki. Niby papierowe ściany. Zastąpiła je mała scena i mównic idealnie dopasowana dla kogoś niskiego. Gdy już wszyscy się zebrali, przez chwilę nic się nie działo.
Zaczęła grać muzyka. Fanfary na czyjąś cześć. Tym kimś, a może czymś okazała się być Monolama, która z pięknym wyskokiem stanęła na mównicy i głęboko się skłoniła.
- Witam, witam~! - przywitał się energicznie, kłaniając się ponownie. Spojrzał uważnie na wszystkich, po czym odchrząknął. - A więc, zgromadziliśmy się tu w ważnym celu! Chcecie sobie stąd pójść? Oczywiście, że chcecie! Kto by chciał spędzić resztę życia w takim odosobnionym miejscu, prawda? A więc pokazuję wam drogę do wolności! - Zrobił dramatyczną pauzę, jakby chcąc dodać powagi swoim słowom. - Zabij lub zostań zabity. Jeżeli chcecie opuścić tą wyspę musicie zabić tak, by inni nie odkryli, kto zabił. Oczywiście, byście nie mieli za łatwo, możecie zabić tylko dwie osoby. Rzeź jest be, be! Tu chodzi o zabawę~! - odkaszlnął. - Jeżeli zabójca zostanie wskazany błędnie, ujdzie mu to na sucho i szczęśliwie opuści wyspę, a całą resztę czeka kara~! Jeżeli zgadną dobrze... no cóż, baj-baj~~ Na wyspie nie wolno się bić, więc czeka go kara! Wszystko jasne, moi mili? No, to do roboty, chcę zobaczyć piękną masakrę! - wykrzyknął radośnie. Szaleństwo na wielką skalę.


Czas odpisu: 10 czerwca, wybaczcie tą zwłokę.

Zabawne jest to w jaki sposób działa ludzki mózg, gdy nagle pojawiają się w nim informacje, które trudno jest normalnie przeprocesować. Oczywiście, zapewne w przypadku każdej pojedynczej osoby proces ten wygląda inaczej, ale w przypadku zielonowłosej wyglądało to mniej więcej tak, że w czasie gdy jej umysł karmiony został pomysłami o tym, by się mordować i dzięki temu stąd wyjść, informacjami, które powinny wywołać u niej kompletny szok, niedowierzanie, być może prychnięcie zniecierpliwienia z powodu tak słabego i głupiego żartu (bo ona zrobiłaby lepszy!), w tym właśnie czasie dziewczyna... Skupiła się na tym, że Monolama najpierw stwierdziła, że rzeź jest be, ale masakrę już chciałaby zobaczyć. I poświęciła tej myśli naprawdę sporą dawkę czasu, stojąc tak sobie w miejscu bezużytecznie i gdybając nad istotnymi różnicami w zakresie semantycznym tych słów, gdy nagle uświadomiła sobie, że padły tu słowa, które zdecydowanie prosiły się o więcej uwagi niż te... zawiłości językowe.

Dlatego też dziewczyna w kompletnej ciszy schyliła się i ponownie chlusnęła sobie w twarz wodą. Taaaak, zdecydowanie lepiej. Teraz dopiero, gdy była już kompletnie wybudzona, spojrzała z niedowierzaniem w kierunku Monolamy. - To... to... to nawet nie było śmieszne, wiesz? - zapytała, kompletnie nie wierząc w to co usłyszała, z otwartymi szeroko oczyma. Po chwili je wzrok się unormował, zaś dziewczyna podparła się ramionami o biodra i już z delikatnym uśmiechem mówiła dalej. - Nie mam powodu by kogokolwiek z tych ludzi zabijać, KOGOKOLWIEK. - odruchowego spojrzenia w kierunku Baeka powstrzymać się jednak nie dało, choć trwało dosłownie chwilę i raczej nie należało do tych najmilszych. Ale zabicie go też nie było dobrym pomysłem. Zwłaszcza gdy można było wyśmiać albo poplotkować o nim. - Poza tym, przecież jesteśmy na wyspie! Wystarczy, że zbudujemy sobie odpowiednio dużą łódkę, załadujemy jedzenie i wio! - powiedziała, malowniczo rozkładając ręce na boki, jakby chcąc objąć cały świat, w którym właśnie była. Zabijanie się tutaj nie miało sensu. Zaraz, w ogóle zabijanie nie miału sensu!

Co? Że co pproszę? Że dzisiaj jest pierwszy kwietnia? Moment...

Tym pluszakom już zupełnie pojebało sie w tych filcowych prototypach czegoś, co chyba miało służyć za aparat myślenia. Właśnie dlatego zabawki nie są obdarzone inteligencją. Zabić? Czy oni kazali jej kogokolwiek zabić? No way... - Wam amputowało inteligencję? Wy wiecie, czego od nas oczekujecie? Czy wy wogóle zdajecie sobie sprawę tego... - nie potrafiła długo mówić spokijnie, zwłaszcza wstając i strzelając palcami - Wy wiecie jak bardzo mam ochote was sprać?! Ściągacie nas na jakąś dziwną wyspę tylko po to, byśmy się wyrżneli co do nogi?! No chyba wam sie w łbach porąbało! - wbijała wzrok rządny mordu w pluszaka przez moment nieco nie wierząc, że to ona tak huknęła. Ona sie w to nie bawi. Nie ma powodu by komukolwiek odebrać coś, co każdy ma tylko po jednej sztuce. Nie. Szczególnie, kiedy im nawet na tym zależy. Cały pic polegał na tym, że nic nie wskazywało na to by to ona tu rozdawała karty. Nie wiedziała nawet, gdzie jest. - Dwa pytania. - zaczęła nieco spokojniejszym tonem - Co się stanie, jeśli nie odgadniemy, kto ewentualnie jest mordercą? Po za tym, czy szef rady wie, co ma się tutaj na prawdę wydarzyć? - to było istotne. Jeśli wie, zobaczy co to znaczy Inkwizycję w wersji One Man Armypo boostach.

Światła, kamera, muzyka, akcja! Zdecydowanie można by z tego wszystkiego zrobić niemałe show, którego główną atrakcją miała być najwyraźniej koniowata maskotka! Aż Finnek po uprzednim ziewnięciu, zaczął przecierać oczy, jakby chcąc się upewnić, że to co widzi i słyszy to nie jakiś sen, czy zwykła iluzja! Ba! Jakby tego było mało, jego myśli początkowo zajęły rozważania odnośnie tego - czy lamy należą do koniowatych? Dlatego też nie mając zbytniej pewności, a i chyba żadnej innej możliwości w okolicy, chłopaczek mógł poświęcić czas na obejrzenie owego występu i wsłuchanie się w jakże oryginalne wieści, które... były straszne? Przerażające? Szokujące? W jednej chwili każdy miał się stać wrogiem tego drugiego? - D-Dlaczego? - wydusił z siebie totalnie zdziwiony owymi słowami, jakby nie pojmując prawa ich bytu. Dlaczego niby mieli się zabijać? By opuścić to miejsce? To już nie lepiej było jakoś em... nauczyć się żyć tutaj? Bez żadnego rozlewu krwi! Właśnie! - Przecież to nie ma sensu. - dodałby po chwili chłopaczek, licząc, że nikt z nich nie planuje już masowej rzezi na wyspie, a co nie miało sensu? Co było pozbawione jakiejkolwiek logiki? - Nie powinniśmy się zabijać ot tak, a poza tym em... walki są zakazane, nie? - dorzuciłby tylko ciut pośpiesznie, jakby nie wiedząc, czy powinien właściwie takie coś mówić, a zarazem wyrzucając chyba oczywiste oczywistości. Mimo wszystko rozejrzał się po wszystkich, jakby zastanawiał się, czy ktoś już nie czyha na życie drugiej osoby, byle tylko stąd zniknąć, byle mieć kłopot z głowy. - Są przecież inne metody, prawda? Muszą być... - dopowiedziałby tylko po przyjrzeniu się każdemu z osobna, przełykając ślinę, jakby wątpił w to, iż sposoby na wydostanie się mogą być takie łatwe, skoro powstała taka "zasada", ale... Nadzieja matką głupich?

Wysłuchała cierpliwie, co też Monollama ma im do powiedzenia. Nie było to zbyt porywające. Ot zwykła informacja o zasadach panujących na wyspie. W obecnym momencie Laurę średnio one interesowały. Za to resztę… Nieźle się podburzyli, cholerni obrońcy praw ludzkości. Widać, że ich pod kloszem trzymano. Jakby normalnie nie trzeba było w kimś zanurzyć pewnych rzeczy. Nie chciało jej się też wdawać z nimi w jakieś pokręte dyskusje. Zamiast tego wolała dalej leżeć plackiem na piaseczku, wylegując się w najlepsze.
Blondynka uśmiechnęła się tylko lekko pod nosem, po czym przewróciła na bok.

Zabijanie...
Czy to coś dla niego dziwnego i nienormalnego, że musiałby zostać zdziwiony? Nie... tą wiadomość Ryu przyjął dość spokojnie, w końcu należał do szczurów, organizacji, która zabijała wiele osób. Pozostał zimny, nie wzruszony tym wszystkim. Jedynie głośniej przełknął ślinę i przeszedł na chłodny tryb myślenia. Czyli zabawa zawsze musi skończyć się mordobiciem i rozlewem krwi. Ryu przyłożył sobie zabandażowaną dłoń do czoła i po prostu prychnął na to całe zajście. Wiedział co ma zrobić i co będzie musiał zrobić. Niby plan z łódką jest spoko... ale... no wiemy, raczej budowa trochę zajmie i zwierzaki mogą nie pozwolić im wyjść z tego cało. Rozglądnął się po ludziach i wtedy jego uwagę zwróciła blondynka na piasku. Zamrugał parę razy i stwierdził jedno: Jeśli ma domek blisko niej to może zostać na tej wyspie nawet dłużej.

Reszka słuchała uważnie i zachowywała spokój. Nie miała zamiaru niczego robić póki nie ułoży sobie wszystkiego w głowie. Sprzeczność. Zawsze przestrzegała wszelkich zasad, ale co miała zrobić, jak złamie zasady przestrzegając ich? Nie można zabijać, a ma zabijać? Gdzie tu jest logika? Jeżeli odmówi zostanie zabita, jeżeli zabije może spotkać ją to samo. Kto będzie chciał pójść na takie coś?
Każdy posiada własny kręgosłup moralny, dla jednych będzie to dobre dla innych nie. Spojrzała na wszystkich obecnych uważnie. Nie można nikomu ufać, tak naprawdę nigdy wcześniej nikogo z nich nie miała okazji poznać. Nie będzie wiedziała, gdy ktoś będzie przed nią grał.
Westchnęła cicho. To jest gra. Gra o życie. Gra o samego siebie. A jak wiadomo w gry nikt nie lubi przegrywać i być na ostatnim miejscu.

Uśmiechnął się pod nosem, wypuszczając sporą chmurkę dymu.
Zabijać? Mieli zabijać? I to tak, żeby nikt ich nie nakrył? Że co kurwa? Fem nie wierzył w to, co właśnie usłyszał. Czy oni właśnie kazali im popełnić morderstwo w zamian za wolność?... Albo oni kogoś ukatrupią, albo sami staną się ofiarami? Rozejrzał się po twarzach ludzi i napotkał to, czego się spodziewał... W większości strach i niedowierzanie, ale wielu z nich ... oni to zrobią. Będą zabijać. Skoro nie ma innego wyjścia z tej sytuacji... Zmarszczył brwi.
Uśmiechnął się pod nosem, wypuszczając sporą chmurkę dymu, po czym odwrócił się i zniknął, wracając do swojego domku. A przynajmniej taki miał zamiar.
[z.t]

Zaśmiał się, to było pierwsze co zrobił słysząc słowa pluszaków. Oh tak, naprawdę, ej, podobało mu się to. Na swój chory sposób mu się podobało.-Nie zwykłem bawić się pluszakami.-Zaczął mówiąc do Monolamy-Niemniej zaszczycę was swoją obecnością w tej waszej grze. Zabij lub zostań zabity co...-Zaśmiał się kierując się już po plaży ku domkom, acz powoli mówiąc ciągle.-Zapraszam was robaki. Każdego. Przybądźcie wszyscy na raz lub po kolei.-Odwrócił się jeszcze na chwilę z ogromnym uśmiechem na twarzy.-Ludzie nie polują na robactwo, ale jeśli robactwo do nich samo przyjdzie...-Wybuchnął śmiechem i ruszył z powrotem. w dalszą drogą, na odchodnym wykrzyknął coś jeszcze, nie odwracając się tym razem w kierunku magów.-Udowodnijcie mi, że są wśród was inni ludzie. Teraz macie okazje tego dokonać. Zaskoczcie mnie, dajcie mi zabawę lepszą, niż podchody z robactwem.-To było wyzwanie. Wyzwanie a jednocześnie apel do ich człowieczeństwa, które być może gdzieś tam głęboko wciąż było skryte. Jak to odczytają ich sprawa.

[z/t]

Zabawa w zabijanie? Shinji nadal siedział na piasku, nie wiedząc czy pluszak mówi poważnie czy sobie z nich żartuje. Nawet jeśli to był żart to mało śmieszny dla długowłosego, który przez nie wypicie porannej kawy był w kiepskim humorze. Podniósł się powoli.
- Czyli to nie jest żadne szkolenie, aby dostać się do rady co? Ktoś po prostu wymyślił sobie tą grę i nas tutaj ściągnął? - pytał, ale tak jakby stwierdzał fakt chociaż wcale nie był tego pewny.
- I pewnie nawet jeśli weźmiemy w tym udział, jeśli zrobimy co każecie to i tak wcale zabójca nie ucieknie z wyspy, a zostanie przez was uciszony. Przecież nie możecie pozwolić, żeby się to wydało. - myślał na głos spoglądając wyczekująco na lamę. Na to co powie. A może nic nie powie? Mimo, że nie wyglądał na zbyt zadowolonego to wcale nie był pewny czy jeśli nie znajdzie sposobu na opuszczenie wyspy czy nie weźmie udziału w tej grze.

MG

Działo się, działo, nie dało się zaprzeczyć. Każdy miał własne zdanie na temat tego, co się właśnie rozgrywało, czy też miało rozegrać w najbliższym czasie. Jednak była jedna kwestia, która musiała zostać wyjaśniona jak najszybciej, bo przecież nikt nie chciał buntowników na wyspie, nie?
- Wyjaśnijmy najpierw jedną rzecz~! Rada dokładnie wie, co się tu rozgrywa i ba, to ona was wysłała do tego miejsca~! Mogliście przecież odmówić. Nikt nie mówił, że będzie łatwo, prawda? W każdym razie - zabijecie, nikt was nie odkryje, zupełnie spokojnie opuścicie wyspę i wrócicie na stały ląd~! - odpowiedział na tą paląca kwestię. Przecież robienie takich rzeczy, kiedy nie ma jasnej nagrody było bez sensu, prawda? Monolama odkaszlnął, po czym kontynuował. - Jeżeli nie zgadniecie prawidłowo, kto zabił... Cóż. Nie byłoby miło, gdyby po wszystkim dziesiątka ludzi zechciałaby się zemścić. Tak więc czeka ich kara. Bolesna i wieczna, że tak powiem~! Hu hu - odpowiedziała na drugą bardzo ważną sprawę, budzącą spore wątpliwości i obawy wszystkich. Nagle uwaga pluszaka przeniosła się na Fina. - Walka, walka... Oczywiście, trzeba przestrzegać zasad! Ale jeżeli nikt nie widział, to nikt nie może powiedzieć, że się ktoś bił, prawda? - zanegował to, co próbował przemycić chłopaczek. W każdym razie wyglądało, ze to był koniec pogadanki. - A, i jeszcze jedno~! By ułatwić wam "zabawę", każde z was posiada ukrytą umiejętność. Nazwijmy to tytuł. Może później się dowiecie, o co chodzi~! No to pa~! - Pluszak zniknął. A pytań było coraz więcej.

Czas odpisu: 18 czerwca

- Ale... Jakiś monitoring? Albo... Albo... Nie wiem. - rzucił tylko zmieszany blondasek, nie wiedząc, jak właściwie ma argumentować owy zakaz walk, a tym bardziej, co powinien zrobić, żeby nie doszło do bezsensownego rozlewu krwi. W końcu nikt tego nie chciał, nie? Nikt, a może: - Nie powinniśmy się rozdzielać... Jeśli wszyscy będą trzymać się razem to raczej... Raczej nikt nie zabije nikogo, nie? Przynajmniej nie niezauważony, czy coś... - zacząłby tylko mówić, plącząc się w swoich słowach, a zarazem upatrując w tym wszystkim jakiejś szansy na obronę? Nie zginięcie? - Poza tym może... zrobimy jakieś przyjęcie zapoznawcze? Ognisko na plaży? Przyjęcie w tej... knajpce? Barze? Et-to... może jak się poznamy znajdziemy sposób na wydostanie i poznamy te jakieś... talenty? Umiejętności? Chyba, że macie lepszy pomysł... - powiedziałby, co wiedział, a przynajmniej to co myślał, że wiedział, licząc, że raczej ktoś go poprze, a przynajmniej nie zostanie na lodzie. Nie sam. Nie teraz i tu? W jakimś zupełnie obcym miejscu, którego właściwie nikt z nich nie znał, prawda? Bo - nikt nie znał, nie?

Nie. No chyba nie. No chyba na pewno nie. Nie możliwe. Nie.... Toż to się we łbie nie mieści. - Nie wierzę... - rzuciła cicho pod nosem, wściekła na cały świat. To na pewno nie tak. Musi być w tym drugim dno. Musi... Nie ma innego wyjścia. No po prostu... A ja nie, to niech się cała rada modli, by stąd nie wróciła żywa. - Nie bawię się w to. - stwierdziła gniewnie, wstając z piasku. - Nie będą mi pluszaki dyktować, co robić. - ano tym bardziej, czy ma kogoś zabić. Wgl zabijanie hejcia całym swoim pancernym serduszkiem. Więc jeśli nie zgadną, kto zabił, wszyscy zginą...? Nie. Nie. Nie. Nie... Nie pozwolę. Nie... Nie pozwoli. Tasia idzie walczyć z systemem, kurczaczki...

z/t

Rada to banda debili! Nie, mało tego, to banda istota udających ludzi, a w rzeczywistości pozbawiony kręgosłupa moralnego, nie potrafiących odróżnić czegoś co można by uznać za żart, od przekraczania cienkiej linii, która oddzielała zabawę i śmiech od bycia totalnie pomylonym lunatykiem! Od kiedy to rada zajmowała się więzieniem ludzi na bezludnych (poniekąd) wyspach i nakłanianiem ich do wzajemnego mordowania się? Co to były za brednie? Jeśli faktycznie choćby cząstka tych wszystkich rewelacji była prawdą, to nie pozostawało nic innego jak tylko pomodlić się w intencji intelektu tamtych osób, a potem wbić im różanego kolca między oczy! Szkoda tylko, że najprawdopodobniej byli zbyt daleko od pierwszego lepszego radnego, by coś takiego uczynić, a szkoda.

- Jest cholerna różnica pomiędzy czymś co jest trudne, a pomiędzy zachęcaniem dobrych osób do zabijania innych dobrych, nawet jeśli strasznie uciążliwych osób! - krzyknęła jeszcze na odchodne zielonowłosa, gdy maskotka zniknęła, nie przejmując się, że pewnie i tak nie zostanie usłyszana. Ważne, że chociaż mogła w ten sposób rozładować nieco pęczniejących w niej emocji. - Rany... co to w ogóle ma być... - mruknęła pod nosem, spoglądając wyraźnie rozeźlonym wzrokiem na inne osoby zebrane na plaży, z których część opuszczała to miejsce. A skoro to blondynek, nieco wyższy od niej, zaczął mówić pierwszy, to na nim skupił się jej wzrok, wciąż przesycony agresją z wcześniej. Kilka sekund później i Ayame już dreptała w jego kierunku. - Finny, tak? Uspokój się. - tym razem już powiedziała, a nie wykrzyknęła, chociaż tyle panując nad swoimi nerwami, wcale nie przejmując się hipokryzją w obecnej sytuacji. - Nie powinniśmy się rozdzielać, hę? Wspaniały pomysł. Nie, poważnie, pomysł jest okej. Ale mam nadzieję, że nie zamierzasz wchodzić razem ze mną do łazienki używając tego jako wymówki. Byłabym nie-po-cie-szo-na, jeśli wiesz co mam na myśli. - rzuciła w jego kierunku ze złośliwym uśmiechem. Och tak, musiała zająć głowę czymś innym niż myśleniem o morderstwach, bo inaczej szlag by ją trafił od tego zdenerwowania. - Ale pomijając to blondasek dobrze mówi. I nawet ewentualne ognisko, jakkolwiek dziecinne nie jest złym pomysłem. Mogę zająć się szukaniem drewna na nie, ale przyda mi się traga... ktoś do pomocy. Ktokolwiek ma coś przeciw? -

Inna sprawa, że i ją interesowało to, jaką niby umiejętność posiada i o czym mówiły pluszaki w tej kwestii. Mieli odkryć to na własną rękę? No, to może zająć im trochę czasu...

I w jednej chwili wszystko zniknęło... Zupełnie jakby nigdy nie miało miejsca, a wszyscy zebrani obudzili się w różnych miejscach, niemalże w całym Fiore, jeśli nawet nie dalej. Jak to się stało? Co robili? I dlaczego dokuczał im ten cholerny ból głowy? Te pytania miały zapewne pozostać niewyjaśnione, zupełnie jak owa pustka w głowie, która dotyczyła ostatnich chwil... Niczego nie pamiętali...

Baek, Reszka, Mejiro - 7pd
Kirino, Fem, Takara, Finn, Xaki, Ryudogon - 5 pd
Laura - 3 pd