Trybuny

First topic message reminder :

Miejsce, gdzie mogą zebrać się widzowie nie biorący w danej chwili udziału w magicznych potyczkach. Znajdują się one na podwyższeniu od areny, około 20 metrów nad nią. Rozciągają się wokół areny i dzielą na kilka sektorów. Największy jest sektor dla postronnych obserwatorów nie kibicujących żadnej drużynie. Są również sektory, które zajmują się wsparciem konkretnego zespołu jak reprezentatów Fairy Tail czy Dead Head Caucus. Najmniejsze sektory to sektor dla vipów oraz rozgłośni. Co pewien czas koło sektorów kręcą się reprezentanci straży miejskiej Ery czuwającej nad bezpieczeństwem turnieju. Same ławki raczej nie należą do ekskluzywnych. Ot zwykłe siedziska jak na koncertach czy uczelni.

/Temat wolny jakby ktoś chciał popisać. Jakby był jednak potrzebny MG -> wołajcie na gg.

MG

Pudło. Bynajmniej na miejscu 42 obecnie siedział jeden człowiek, zgodnie z wyliczeniami Meliora. Teza, że podejrzany był skradzionym przedmiotem, zatem odpadała. Ale pozostawała jeszcze jedna, którą można było łatwo rozwiązać.
Osobnik jeszcze raz się roześmiał, choć może lepiej by to było nazwać chichotem. Szybko jednak spoważniał, by odpowiedzieć na zadane mu pytanie.
- Widzę, że błądzisz w głębokiej ciemności…

44% MM

Super okazało się że osobnik nie był duchem, czy fałszywym ciałem, więc jedna opcja była wykluczona. Jednakże co do drugiej koleś albo go nie zrozumiał, albo z Meliora od dłuższego czasu jaja sobie robił. Cóż jeśli te drugie to nie jest to do przyjęcia.
- Cóż miałem na myśli, czy coś cię nie pętało, lub czy ty nie opanowałeś tej osoby. - Rzucił zamyślony.
Cóż była też opcja że ten koleś należał do osób niezrównoważonych, dlatego też był czujny i ostrożny. Niezależnie od odpowiedzi zada jeszcze jedno pytanie, w końcu ta rozmowa i tak była już porąbana.
- A, może to ty jesteś tym wachlarzem? - Mówi spokojnym tonem, oczekując znowu jakiegoś dziwnego tekstu.

MG

Podrapał się po głowie, jakby dogłębnie się zastanawiając nad istotą rzeczy wszelakiej. Może po prostu go też zaswędziało, lecz minę przybrał raczej marsową.
- Rozumiem, co do mnie mówisz, jednak cały czas wydaje mi się, że błądzisz w jakiejś ciemności i popełniasz głupie błędy, idąc ciągle po tej samej linii oporu. Gdybym był tym wachlarzem, którego tak bardzo poszukujesz, nie byłbyś w stanie mnie zauważyć, jak zresztą mówiłem, ale ty chyba mnie nie słuchasz dokładnie.

Heh, jak narazie żadna opcja nie wypaliła, a podejrzany w żaden możliwy sposób nie współpracował.
- Skoro twierdzisz, że ani nie jesteś opętanym, ani opętującym, nie jesteś wachlarzem i masz amnezję, przez co nie wiadomo czy ukradłeś wachlarz, jednak twierdzisz że tutaj jest, to może powiesz jak go dostrzec? Byłbym też wdzięczny za wyjaśnienie czemu niby jest niewidzialny? Skoro był eksponatem muzealnym to raczej nie powinno być problemu z dostrzeżeniem go. - Rzucił spokojnym tonem w zadumie.
Tak jak wcześniej cały czas siwowłosy nie tracił ostrożności i czujności.

MG

Oparł się podbródkiem o dłoń, nagle przyglądając się bezczynie Meliorowi, jakby próbował rozwikłać jakąś ukrytą tajemnicę. Po chwili uśmiechnął się na granicy dostrzegalności.
- Nie dostrzeżesz go nigdy, jesteś magiem. Magowie nie mogą go zobaczyć. Niestety chyba niedługo będziemy musieli się pożegnać, mimo że jest już pan tak blisko do odnalezienia odpowiedzi. W razie czego proszę pamiętać- wszystko jest na wyciągnięcie ręki.

Heh, i po kolejnej wymianie zdań znowu pojawiło się więcej pytań niż odpowiedzi. Ta, nawet siwowłosemu z wolna zaczynało brakować pomysłów. Cóż jeśli wachlarz rzeczywiście był niewidoczny, to szukał sygnałów informujących że gdzieś może być. Tak więc rozglądał się za fałdami, czy odgnieceniami na spodniach, nogawkach, bluzie, koszuli itp. Zwracał też uwagę na dłonie rozmówcy czy przypadkiem nie trzyma tego w dłoni. Skierował swój wzrok również w stronę butów, gdzie jakiś czas temu spoglądał podejrzany.
- A, dotknąć będę w stanie? - Rzucił z zaciekawieniem. - Czy tak szybko nie wiem, raczej muszę jeszcze trochę panu dotrzymać towarzystwa. - Odrzekł uprzejmie.
Jeśli dostrzeże jakieś miejsce sugerujące położenie wachlarza, to spróbuje go sięgnąć. Naturalnie pozostaje ostrożny i czujny.

MG

Jakkolwiek Melior by szukał wzrokiem wachlarza, nie mógł go dostrzec. Żadnych śladów świadczących o jego bytności także. Podejrzany ręce trzymał obecnie na kolanach, nie zaciskając w nich nic. Także pod nogami raczej nic się nie znajdowało. Może trzeba było poszukać inaczej?
- Dotknięcie nie stanowi chyba żadnego problemu… Po prostu go nie widać. Tak myślę… Niestety są rzeczy, na które nie mamy wpływu. Na przykład moje istnienie…

Heh, i co niby zrobić z tym gościem, wręcz można by odnieść wrażenie, że ten sądzi, iż zaraz wypasuje. Cóż Melior nie zamierzał się tym przejmować, a zamiast tego wyciągnąć parę informacji, o ile to jest w ogóle możliwe.
- Hmm, skoro ty widzisz wachlarz, to sprawdźmy to, czy jestem w stanie go dotknąć. Tak, więc byłbym rad za wskazanie położenia tego przedmiotu. - Rzucił uprzejmym tonem.
Jeśli uzyska informację, to po niego sięgnie, no chyba że musiał to gdzieś w dziwnym miejscu schowane, wtedy poprosi o wyjęcie wpierw. Naturalnie cały czas jest czujny.

Dax miał już plan jak się dowiedzieć więcej o tym całym Raindow. D, a może powinien powiedzieć „Gu-chan”? Jedyną przeszkodą była w tym momencie Alezja, ale oczywiście nikt nie jest lepszy w wciskaniu kitu od Daxa, nie? Dobrze, że Diarmuid był jeszcze w ambulatorium, przynajmniej Dax go tam widział. Dlatego szybko wbiegł na trybuny, rozglądnął się po bokach, by ogarnąć sektor i zlokalizować starą, dobrą Alezje. W końcu ją znalazł, więc do niej podbiegł i udawał, że łapie oddech. Nawet się pochylił i podparł o swoje kolana.
- A-Alezja!- powiedział zmachany lekko się zacinając – Diarmuid! On w ambulatorium- znowu przerwał łapiąc oddech – Komplikacje po walce, lekarze go trzymają... wyje jak szalony! Z tego, co słyszałem to nie pomagają mu leki!- dość przekonująco powiedział, jakby na prawdę mu zależało. Czekał tylko, aż Alezja pobiegnie do ambulatorium...
- Ja idę szukać mistrzyni! Alezja, ty leć do Diarmuida!- powiedział chłopak, po czym spojrzał na Nori – Ty! Chodź ze mną, pomożesz mi!- właśnie na niej skupiał się plan o wypytanie na temat całego RP. Widać było, że był nie cierpliwy. Może nie szło mu za dobrze w walce, ale kłamać umiał... Alezja go pewnie za to zabiję, ale nie ma innego wyjścia...

MG

Znowu zachichotał jak rasowy psychopata, kryjąc przy okazji twarz w dłoniach. Czasami nie mógł wytrzymać. Melior chyba był dla niego bardzo zabawną osobą, skoro co chwila go rozśmieszał.
- Przecież mówiłem, że masz go na wyciągnięcie ręki… Czemu nigdy nie słuchasz?
Nagle odchylił głowę mocno do tyłu i zaczął z uśmiechem przyglądać się czemuś, co znajdowało się za nim lub nad nim. Trudno powiedzieć.

Heh wskazówka rozmówcy jak zawsze była przejrzysta jak woda w klozecie. To, że skradziony przedmiot jest a wyciągnięcie ręki siwowłosy już wiedział, pytanie tylko w którą stronę.
- W takim razie zobaczmy. - Rzucił spokojnym tonem.
Następnie sięgnął ręką tam gdzie spoglądał podejrzany, cóż raczej warto było sprawdzić to miejsce w końcu ten osobnik mógł to rzeczywiście widzieć. Wtedy jednak pojawia się pytanie co to robi w powietrzu. Jeśli jednak nie znajdzie przedmiotu nad osobnikiem ani zanim, to położy mu rękę na ramieniu.
- Może jakieś dokładniejsze położenie? - Odrzekł tak samo jak zwykle.

MG

Machanie w powietrzu rękoma przez tak poważanego funkcjonariusza policji musiało wyglądać co najmniej zabawnie. Na dodatek jego towarzysz odbierał całkowicie powagę sytuacji, przez co bardziej przypominało to występ jakiegoś kiepskiego cyrku niż śledztwo.
W każdym razie Melior w powietrzu nic nie wymacał, choćby niewiadomo ile by to robił. Podejrzany znowu zachichotał i z dalszym uśmiechem na twarzy odpowiedział na zadane pytanie.
- Przed tobą… Jest przed tobą…
Swoją drogą Melior mógł zauważyć, że tym, w co tak spoglądał jego nowy znajomy, była jakaś persona stojąca w kapturze na samym szczycie trybun.

Kolejny koleś na horyzoncie być może prawdziwy złodziej lub partner tego tutaj. Cóż nie ważne póki co postanowił sprawdzić ostatnią wskazówkę. Czyli sięgnął przed siebie tak jak ten sugerował. W międzyczasie zwracał też uwagę na podejrzanego i tego w kapturze, w końcu nie wiadomo czy z czymś nie wyskoczą. Spróbował też sprawdzić, czy ci się nie znają.
- Kto to? - Spytał uprzejmym tonem.
Naturalnie cały czas pozostawał czujny i ostrożny zarówno z jednej strony jak i drugiej. Jeśli rzeczywiście znajdzie wachlarz to chwyci go mocno, by mu go przypadkiem nie skradziono czy coś.

MG

I oto Melior dopiął swego. Tak, przed nim znajdował się ów wachlarz, lecz chyba był dość sporych rozmiarów, bo policjant nie mógł go objąć jedną dłonią. Mógłby nawet sprawdzić jak duży był… Ale nie mógł, bo bardziej skupił się na złapaniu wachlarza. Niestety musiał to zrobić oburącz, ale i tak czuł, że nie jest to chyba pewny chwyt. Trudno złapać coś, czego się nie widzi.
- Szkoda, że tak szybko go znalazłeś… Chciałem jeszcze zobaczyć końcówkę tego dnia, ale cóż poradzić…

To, co działo się potem, było zaledwie ułamkami sekund, trudnymi do zarejestrowania zwyczajnemu człowiekowi. Pociski wystrzelony przez zakapturzoną postać przeleciał dosłownie przez czaszkę bezimiennego kolegi, zapewne go zabijając. Wszyscy, którzy nadal pozostali na sektorze, jak na znak popadali ku ziemi. Trochę krwi rozbryzło się nawet na mundurze Meliora. Tymczasem postać zaczęła uciekać, a policjant został podstawiony przed dylematem, czy zająć się wachlarzem czy kolejnym przestępcą.

Ha! Doping się powiódł! Na słowa Paddyego kiwnęła głową potwierdzająco, z jakąś taką dziką satysfakcją, ale nie przerywała klaskania i wtórowania w przyśpiewce sektorowi. Natomiast na doping dla Fema ze strony Nori jakoś nie mogła się nie uśmiechnąć sama do siebie. Z kolei Dax... Dax ją wystraszył nie na żarty. Zerwała się z miejsca ze strachem w oczach. Już chciała się rzucić do ambulatorium lecz się powstrzymała. Czy naprawdę powinna? Pewnie będzie lekarzom tylko przeszkadzać. Zagryzła wargi. NIE. JESZCZE NIE. ZA CHWILĘ. Gdyby powinna, to już by tam była zaraz po walce Diarmuida, jak tylko Boy in Green trafił pod opiekę medyczną. Dała lekarzom czas na ramię Diara, to tym bardziej z daniem go na ramię Daxa nie powinno być problemu*. Martwić się - martwiła. Już od walki Diara wolałaby warować w ambu. Ale na polu bitwy został jeszcze jeden Wróżek i nie zamierzała go zostawić. Najchętniej by się zdwoiła i jedną sobą zostałaby tutaj do kibicowania Femowi, a druga siedziałaby w punkcie medycznym...
Przyśpiewki, "We will rock you" i meksykańska fala trwały w najlepsze, gdy po niedługim czasie zjawił się...
- D-Dax...?... - wydukała spojrzawszy po raz któryś w stronę drzwi prowadzących między innymi do ambulatorium. Biegnący "bałwanek" i to wyglądający na przerażonego, jakby go goniło stado opiekaczy, mógł w tym momencie oznaczać tylko jedno. - NIE WIERZĘ... SPIERDZIELIŁ LEKARZOM?!... - wyrzuciła z siebie, szturchnąwszy łokciem Takarę. Bo jakoś Alv nigdy nie wątpiła, że Dax byłby do czegoś takiego zdolny. Gdy tylko dobiegł, Inu go pochwyciła, bojąc się czy nie upadnie ze zmęczenia/bólu/whatever (z naciskiem na "whatever" -_- )...
- Dax, wracasz do ambulatorium. Lekarze nie zro... - zaczęła głosem nie znoszącym sprzeciwu nawet nie zauważając, że trzyma go za ramię, które przed chwilą było krwawym strzępem, ale wtedy jej śniegowy kompan wydusił z siebie w czym rzecz. Alezja pobladła, na twarz wyszło jej przerażenie porównywalne z tym o życie Takary. - C-Co takiego?... - padło ledwie słyszalne, gdyż ściśnięte trwogą gardło nie sprzyja komunikacji. Umysł podsunął jej bardzo dosłowne wyobrażenia. Przeszedł ją dreszcz. Diarmuid... Jej Diarmuid... Nawet jeśli z tego "jej" nie zdawała sobie sprawy...
- Diar... - dało się słyszeć będące czymś na granicy czułego, zrozpaczonego szeptu, a skamlnięcia. Już skoczyła w stronę drzwi, gdy jednak odezwał się w niej psi obowiązek. Dała "po hamulcach" niczym rozpędzony Clydesdale na kończącym się pod kopytami pomoście i odwróciwszy się w stronę Takary i Snowa krzyknęła, wymierzając w ich stronę wskazujący palec:
- Wy! Razem! Trzymać doping!... - po czym zerknęła na Nori i zwróciła się do Takary - Miej na nią oko, dobrze?... - bo nie chciała tak nagle znikać Nori z oczu; po czym nie czekając na odpowiedź rzuciła się pędem w stronę ambulatorium, a wszelkie przeszkody na swojej drodze mijała, pokonywała i przeskakiwała ze sprawnością Yamakasi, assassyna, berserka i ninja. Na raz. Diarowe wewnętrzne alezjo-chibi-fangirle stłoczyły się razem przerażone, anielica ze łzami w oczach czekała na to co będzie, natomiast żadna nawet nie zauważyła, kiedy inicjatywę przejęła rycerza. Po dosłownie sekundach, dzięki zwinności i szybkości jakiej Gergovia NORMALNIE nie posiada, zniknęła w budynku...
Natomiast sceny grozy jakie Alezja miała przed oczami... Cierpiący Pierwszy Rycerz Fianny, podstępne ostrze, lekarzy nie mogących sobie poradzić z wojownikiem, mnóstwo diarmuidowej krwi, dantejskie sceny... Niemal czuła ból Diara w swoim ramieniu... Daksiątko nawet nie wie, jak sobie tym numerem nagrabiło. Na następnych wykopach łopaty nie ujrzy. Będzie 3 miechy zasuwał. Najgorętsze 3 miechy w roku. W Dessertio. Kilofem. W granicie...

-z/t-



*

Spoiler: