Cafe "Cambio Dolor"

First topic message reminder :

Cafe Cambio Dolor to niewielki przybytek prowadzony przez wesołą rodzinkę Latynosów, która niespecjalnie przejmuje się tym, że niewiele osób przybywa do lokalu by zostawić w nim swoje pieniądze. Budynek jest niewielki, utrzymany w kolorystyce czerwieni, oświetlony dodatkowo parą latarni zawieszonych tuż nad wejściem do drzwi, jednocześnie pozwalając w nocy odczytać wszystkim napis "Cambio Dolor" tuż nad framugą. Przed budynkiem znajduje się szereg białych stolików z białymi krzesłami oraz czerwonymi parasolami, bogato zdobionymi, z wygrawerowanymi lwami i kozami. Wewnątrz budyneczku znajdziemy główną salę, w której znajdują się stoliki, wokół których zawsze odnaleźć można po 4 krzesła, ladę, za którą na ogół stoi uśmiechnięty Pedro i jego małżonka Yoleta. Nad ladą zawieszone jest menu, z którego można wybierać co tylko się zapragnie- kawy, herbaty, różne drinki, napoje i niewielkie przekąski. Za ladą widać dodatkowe drzwi, najprawdopodobniej prowadzące na zaplecze. Całość wnętrza sprawia ciepłe, przyjemne wrażenie, również dzięki bujnej roślinności i szeregowi obrazów przedstawiających małe, wesołe dzieciaki grające w różne gry. Dziwny lokal.
_______________________________________

...to wcale nie jest tak, że jeśli ktoś lubi kawę to piję tylko kawę. Nie jest tak, że jeśli ktoś nazywa się kochankiem czekolady to musi cały czas wcinać czekoladę. Jeśli ktoś twierdzi, że zadowala się jabłkami, to prawdopodobnie tak właśnie robi, ale być może od czasu do czasu lubi przekąsić też coś innego. Każdy ma swoje ulubione posiłki i napoje, każdy może stwierdzić, że nie wyobraża sobie życia bez jednego czy drugiego rarytasu, ale prawda jest taka, że gdybyśmy całe życie próbowali przeżyć tylko na takich specjałach, to bardzo szybko stwierdzilibyśmy, że te nam... zbrzydły. Dokładnie tak! I wcale nie mówię tego dlatego, by usprawiedliwić fakt znajdowania się młodszej z sióstr Byakushitsune w tym wesołym, zalatującym Latynosami przybytku. Nawet ona czasem miała ochotę na coś innego niż krew, krew, flaki i wnętrzności i tak dalej. Ba, te flaki stanowiły tylko element dekoracyjny, to wcale nie było tak, że była jakimś zwierzem co to zjadłby wszystko co zostało przed niego rzucone. Dokładnie!

...ale nie zbaczajmy z tematu ponownie. Ostatnio zbyt wiele dygresji pojawiało się w główce długowłosej blondynki, być może właśnie dlatego, że od pewnego czasu nie musiała się niczym za bardzo przejmować. Jakoś tak... wszystko się jej udawało! Nie wiedzieć czemu, po latach wyrzeczeń i ciężkich przepraw, dziewczynie udało się osiągnąć w końcu delikatny stan równowagi i szczęścia. I z tej beztroski trzeba było korzystać dopóki tylko się dało. Dlatego dziewczyna siedziała teraz wesoło przy jednym ze stolików na zewnątrz lokalu i wesoło tupała sobie nogą w rytm cichej muzyki dochodzącej z lokalu. W ręku trzymała gazetę zatytułowaną Fiore News i przeglądała co tam w niej ciekawego, podczas gdy druga dłoń zajęta była przytrzymywaniem filiżanki z dobrą herbatą z wysp z północy stąd, delikatnie odginając paluszek, jak to przystało kulturalnym pannom. Dawno już nie zdarzyło się jej tak długo usiedzieć w jednym miejscu. Może to artykuły były tak ciekawe? A może muzyka się podobała? Trudno było to określić.

Dłuższą chwilę zajęło Shiinowi odnalezienie lokalu o nazwie "Cambio Dolor". W końcu był w Onibus po raz pierwszy, a dokładne namiary na kawiarenkę nie zostały podane. Dlatego być może trochę się spóźnił, ale czy parę minut spóźnienia to jakaś tragedia? Najważniejsze dla niego było to, że łatwo znalazł kolejne zajęcie. Nie musiał bujać się z miejsca na miejsce w poszukiwaniu czegoś czym mógł się zająć i nie musiał rozmyślać o poprzednim zadaniu. Ostatecznie jednak odnalazł szyld wspomnianej w zleceniu kawiarenki. Poprawił więc miecze przy boku, torbę przesunął tak, aby opierała się na plecach i ruszył. Przeszedł na drugą stronę ulicy, bo tam znajdował się poszukiwany lokal. Po tym zostało do pokonania jakieś 100 metrów i znajdzie się przed wejściem. Gorzej, że nie bardzo wiedział jak miał odnaleźć zleceniodawce.
- Jakoś to będzie. - rzucił pod nosem, bo może to zleceniodawca odnajdzie jego. Już prawie znajdował się przed wejściem.

Rzadko się zdarza by przegryw z gatunku piwniczaków opuszczał swój podziemny kompleks mieszkalny. Zazwyczaj po paluszki i Colę lub nowe komiksy. Bywały jednak dnie takie jak ten. Złe i paskudne dnie. Dnie, w których znów grożono mu eksmisją i kuratorem sądowym. Nie mając więc za bardzo wyboru i nie chcąc stracić swojej kolekcji rozbieranych figurek najsławniejszych czarownic Fiore, Yaki musiał pójść na misję. Z tej okazji ubrał trampki ze świecącą podeszwą. Podeszwy te przy każdym kroku zmieniały kolor między czerwonym, niebieskim, żołtym i zielonym. Do tego miał na sobie krótkie spodnie w kolorze khaki, pomarańczową koszulkę z zielonym napisem "Jeb*ć Elfy" oraz żółty puchaty szalik owinięty wokół szyi. Nie mogło też rzecz jasna zabraknąć modnych w tym roku kocich uszek. I tak też odziany, ignorując spojrzenia ludzi, znalazł się przed kawiarenką do której miał trafić. W nocy czternaście razy przestudiował mapę a na koniec i tak dwa razy się zgubił i raz oskarżono go o obmacywanie jakiejś pani. Rzecz jasna niesłusznie. Teraz zaś stał przed drzwiami, zastanawiając się, czy nacisnąć klamkę, czy uciec do domu.

Ostatni łyk - dokładnie tyle wystarczyło, aby kobieta dokończyła swojej kawy. Tenko nie należała do najbardziej rozmownych towarzyszy, jednak sam szermierz nie miał wielu pytań. Delikatny uśmiech pojawił się jej na twarzy, a jej spojrzenie wbiło się w chłopaka, jakby przeszywając go na wskroś.
- Bez różnicy, chociaż lepiej jak was nie skojarzą. Sprawdź przy okazji czy nadają się do... czegoś - odpowiedziała chłopakowi, odstawiając przy tym swoją filiżankę na stoliku i przyglądając się jego działaniom. Sama w międzyczasie wyciągnęła notesik ze swojej kieszonki, aby naskrobać na nim proste równanie oparte na zapałkach. Ejji mógł zaś dostrzec, że aktówka - czy też dokładniej walizka miała zamek na czterocyfrowy kod. Aktualnie wszystkie ustawione były na zero, jednak to wiele nie znaczyło. W międzyczasie do wejścia kawiarenki podszedł Atha, który najwyraźniej wahał się, czy wejść do środka. - Wystarczy, że rozwiążecie tę zagadkę, a kolejne cyfry będą kodem. Starczy przełożyć tylko dwie - dopowiedziała, początkowo wskazując na dziewiętnastolatka przy drzwiach, samej zaś wstając i poprawiając swoje ubrania. Więcej nie miała już raczej do dodania, a od tej chwili najwyraźniej to Whitemoon miał dowodzić. Sama kobieta zaczęła zaś odchodzić z miejsca zebrania i tak jak ona udała się w kierunku przedmieści, tak Shiin przyszedł tutaj od strony miasta i zarówno on, jak Atha nie byli w stanie zlokalizować nikogo innego, poza członkiem Kaczuszek na tarasie i obsługą kawiarenki. Co zaś w kwestii zadania z dwiema zapałkami? Przedstawiało ono proste równanie w odpowiedniej formie, a dokładniej 8 + 6 = 4. Co jednak należało z tym zrobić? A może zwyczajnie rozwalić aktówkę?

Ukrywanie, czy też ukazywanie tożsamości jest bardzo istotne w tej sytuacji, gdyż to od tego może zależeć całe podejście do sprawy. Samemu to oczywiście podszedłbym do tego jak najbardziej profesjonalnie, ale skoro już muszę mieć towarzystwo w tym zadaniu, to wykonanie go perfekcyjnie może być nieco utrudnione. Co prawda nie musi być niewykonalne, aczkolwiek to już zależy od tego jak się sprawować będą towarzysze. Oby się tylko nie trafili jacyś kompletni idioci... Czy będą gotowi współpracować, czy też może coś im odbije i wszystko spieprzą i tylko ja będę musiał za nich wszystko naprawiać.
- Ehh... No dobrze... Może jakoś sobie z nimi poradzę... Jak już się zjawią - oznajmiam smutno, wyczekując tego, aż potencjalni towarzysze sami podejdą i się przedstawią. Ja tam nie mam zamiaru do nich wychodzić z otwartą dłonią. Jakiż niby miałbym mieć powód, aby być dla nich miłym?
Zresztą, mam tutaj bardzo interesującą zagadkę liczbową do wykonania, która jest z pewnością o wiele ciekawsza, niż większość ludzi na tym świecie. Cyferki jednak nigdy nie były moją dobrą stroną... Ale przekładanie zapałek jest akurat łatwe. I niby logiczne jest, że osiem dodać sześć nie da czterech. Możliwe, że istnieje kilkanaście rozwiązań tej zagadki, lecz całkiem pomocną i dobrą podpowiedzią jest to, iż do otwarcia aktówki potrzebne są cztery liczby, zatem z tych trzech cyferek należałoby z jednej zrobić dwucyfrową. A z tej racji, iż tylko dwie zapałki są do przełożenia, to z dwóch zapałek trzeba zrobić kolejną liczbę. Zaś najłatwiejszą do zrobienia jest jedynka. Tylko teraz problemem może być z czego ją zrobić, żeby wszystko się zgadzało i równanie było dobre... Po szybkich kalkulacjach, skomplikowanych obliczeniach, pierwiastkowaniach, potęgach, wyliczaniu delty, w końcu dochodzę do wniosku, iż wystarczy z ósemki zrobić dziewiątkę, zabierając lewą dolną zapałkę, podobnie czyniąc z szóstką, przemieniając ją w piątkę. I z dwóch zapałek zrobiłoby się jedynkę przed czwórką, co dałoby bardzo nieskomplikowane równanie, że dziewięć plus pięć daje czternaście. Więc pozostaje tylko w aktówkę wpisać dziewięć, pięć, jeden i cztery, aby następnie to otworzyć aktóweczkę i sprawdzić jakie zawiera skarby. Chyba, że nie o to chodzi z tym kodem... Możliwe, że jestem umysłowo niedorozwinięty i nie umiem w takie zagadki... I tylko potrafię wszystko psuć... Ale dobra... Jeśli mi się nie uda, to nie muszę się wcale do tego przyznawać... Nikt nie powinien się domyślić, iż coś może być nie tak...

Kiedy szermierz znalazł się przed umówionym lokalem zauważył w nim tylko obsługę kawiarenki i jakiegoś gościa na tarasie. A jako, że umówiony czas nadszedł wychodziło na to, że to właśnie on jest zleceniodawcą czy informatorem. Acz nie wyglądało na to, żeby na kogoś czekał. Zajęty był jakąś aktówką kompletnie nie zwracając uwagi na otoczenie. Shiin wszedł na taras, żeby się upewnić czy w środku nie ma kogoś kto bardziej odpowiadałby jego wyobrażeniu zleceniodawcy. Niestety nie zauważył w środku nikogo kto by jego oczekiwania spełnił. Westchnął wzruszając ramionami. Zdecydował się podejść do chłopaka bawiącego się aktówką.
- Bry. - rzucił od niechcenia. - Ja w sprawie kablówki. - dodał. Jeśli to faktycznie był gość od zlecenia to powinien jakoś zareagować na słowa, które niejako z owym zleceniem się pokrywały. A przynajmniej z jego śmieszkowym tytułem. Zwiesił wpatrujące się przez moment w Ejiego ślepia, aby rozejrzeć się wokoło kiedy uświadomił, sobie że trochę mu to coś przypomina. Niestety nigdzie nie było śladu po jego czerwonowłosej znajomej.

Ludzie chyba zbierali się na misję a on wciąż jak patrzył jak ciele na malowane wrota. No nie mógł tak, bo go na misję nie wezmą i nie opłaci czynszu, tak więc chwycił za klamkę i wszedł do środka. Teraz musiał skupić się na misji. Myślał indyk o niedzieli a w sobotę łeb mu ścieli. Czynszem się będzie przejmował jak przeżyje misję z tymi psycholami - magami. Podszedł więc do dwóch osób które już się tutaj znajdowały. Jeden z nich niczym sroka w gnat, wpatrywał się w walizkę. I jakieś zapałki. I skądś go Yaki kojarzył ale nie wiedział skąd więc jedynie wzruszył ramionami.-Ja na misje-Mruknął cicho próbując skurczyć się w sobie czy poudawać mniejszego niż był. Oby go nie zwyzywali. Ani nie obrażali. W sumie najlepiej jak by się za bardzo do niego nie odzywali.

Zagadka okazała się prostsza, aniżeli niektórzy by się spodziewali, jednak... coś poszło nie tak i aktówka nie otworzyła się. Czyżby się pomylił, a dziewięć plus pięć nie było równe czternastu? Może jednak chodziło tutaj o inną kombinację cyfrową? A może rzeczywiście pierdzielić to wszystko i rozwalić walizkę. Nie zmieniało to różnicy, że do szermierza dołączyły dwie osoby, które wyglądały dość... różnie. Po samym Shiinie może dało się dostrzec szermiercze zdolności lub upodobanie, jednak druga osóbka wydawała się bardziej specyficzna. Nie zmieniało to jednak faktu, że wypadało poinformować ich, co mają robić. Do tego zorganizować jakoś całą hałastrę i otworzyć przekłamaną aktówkę. Ba! Jakby tego było mało to Shiinowi jakoś tak zaczynało zbierać się na kichnięcie, a Edżiego coś delikatnie zaczynała swędzieć lewa noga.

Źle... I coś jest nie tak... Czyżby to oznaczało, że jestem umysłowym ułomem? Czyżbym się tylko skompromitował, siedząc przed tą teczką? I tym samym pokazuję światu, jakim to jestem idiotą? Nawet jeśli, to dość sprytnym idiotą... Jeszcze wykorzystam to na swoją korzyść...
Na szczęście w pobliżu nie ma nikogo, przed kim mógłbym się skompromitować, nie licząc tych dwóch osobników, co to są w sprawie misji. Uśmiecham się do nich wymuszonym uśmiechem, tak żeby wiedzieli, iż jest to wymuszony uśmiech i jakoś średnio mi się podoba współpraca z nimi. Ale jak trzeba, to trzeba.
- Taa... Dobrze trafiliście - oznajmiam im na powitanie, szybko przekręcając blokady aktówki na zera. - Na początek mały sprawdzian, czy jesteście kompetentni, czy umiecie myśleć, dzielić się wiedzą i tak dalej - mówię kładąc przed nimi aktówkę i podsuwam im kartkę z naskrobaną przez ognistowłosą zagadką zapałkową. 8 + 6 = 4.
- Wystarczy przełożyć tylko dwie, a kolejne cyfry będą kodem - mówię władczo, odsuwając się nieco na krzesełku, by zrobić miejsce dla ochotników i móc się też podrapać po swędzącej nodze. Pieprzone komary...
Jeszcze się może okazać, że ci dwaj mogą być mądrzejsi ode mnie... Ale o tym nikt nie musi przecież wiedzieć. Jedni lepiej myślą, inni lepiej walczą... A tutaj mamy przecież sobie pomagać, liczyć na siebie nawzajem... I tak dalej... Wpierw jednak niech się czymś wykażą, a dopiero później będziemy mogli się ze sobą pospoufalać nieco bardziej... Ehh... Jak to okropnie brzmi...

Niestety nie zauważył nigdzie swojej czerwonowłosej znajomej. Był przekonany, że ogłoszenie nieprzypadkowo brzmi mu podobnie do jego poprzedniego zlecenia, ale mógł się pomylić. Albo kobieta mogła już zniknąć. W każdym razie jej tutaj nie było, ale przynajmniej dowiedział się, że dobrze trafił. Potwierdził to chłopak z aktówką. Tylko, że zamiast przejść do rzeczy ustawił przed nimi aktówkę, z którą jak było widać sam przed chwilą się bawił oznajmiając, że chce im zrobić małą próbę zanim zaczną. Shiin co prawda nie specjalnie przepadał za takimi łamigłówkami, ale postanowił przyjrzeć się karteczce. Pierwsze co zobaczył to 3+6=9, wystarczyło zabrać z ósemki dwie zapałki i dodać do czwórki tworząc z niej ósemkę. Tylko, że w takim wypadku brakowałoby jeden cyferki. Więc to nie było okey. Popatrzył na karteczkę jeszcze chwilę zastawiając się nad tym równaniem i po chwili dostrzegł rozwiązanie, które jak najbardziej można uznać za prawidłowe. Wystarczyło z ósemki zrobić dziewiątkę, a z szóstki piątkę, aby później wstawić jedynkę przed czwórkę. Wówczas równanie się zgadzało i dostało się cztery cyferki, a mianowicie: dziewięć, pięć, jeden i cztery. Wprowadził cyferki, aby przekonać się czy rozwiązał zagadkę prawidłowo. Nie ważne jednak czy odpowiedź była dobra czy zła po prostu wzruszył ramionami. Nie lubił takich rzeczy, nie był w nich dobry i nie miał ochoty dalej nad tym rozkminiać.

No i okazało się że od razu matma. Athantha spędzając całe życie w piwnicy i na zajęcia w szkole kompletnie nie uczęszczając, powinien być kretynem, jednak dzięki swojemu stylowi życia opanował tę zdolność w stopniu dość przeciętnym, uwzględniającym dodawanie. Tutaj jednak kwestia wymagała raczej logiki. A tą też chyba miał. W każdym razie dał szansę Shinowii i dopiero kiedy mu nie wyjdzie, sam się za to weźmie. Niczym taki prezydent minstrelu. Może był człowiekiem u władzy, ale był człowiekiem dobrym, mądrym, a co ważniejsze - był magiem. Cechy Yakiego normalnie, może on też zostanie prezydentem Minstrelu? Nie, nie, nie, nie, nie, nie. Oby nie. A kiedy Shiinowi nie wyjdzie, od razu wklepuje na walizce 1064. Zabierając jedną zapałkę ze znaku dodawania i jedną z ósemki, robiąc z nich jedynkę na przedzie.

Spoiler:

Błogosławiony osobnik o zbyt długim imieniu, aby je dokładnie przepisać z pamięci. Tak. To właśnie on rozwiązał pierwsze z ich zadań i to za jego sprawą otworzyła się walizeczka. Co prawda, ciemnowłosy Shiin najpewniej znał też matematykę, jednak wprowadzając kod spotkała go ta sama reakcja, co szermierza z kaczuszek. Nie zmieniało to faktu, że to właśnie Ata odkrył ich sekretne zasoby, w których skład wchodziło nieco lin, dwie maski klaunów i jedną kominiarkę, jakiś knebel, stara szmata, klucze oraz - chyba najistotniejsze w tej sytuacji. Chloroform, czy różne narzędzia pokroju obcęgów. Wszystko dokładnie ułożone tak, że nie pozostawało nic luźne. Prawie nic. Jedynym luźnym elementem, który o mało nie wypadł z walizki przy otwarciu zdawał się być... kamień. Wyglądało to jak kamień, miało fakturę kamienia, jednak na środku znajdował się symbol słuchawek, a na górnej części był narysowany czerwony guziczek. Czyżby to właśnie za pomocą kamienia Ejji miał się komunikować z prawdziwą zleceniodawczynią? Oni zaś mieli jeszcze dobre pół godziny na omówienie strategii, zapoznanie się, czy dotarcie na miejsce, do czego potrzebowali zgodnie z informacją przynajmniej kwadrans.

Shiin - alergia na Atę, tak długo jak ten znajduje się w pobliżu, męczy cię katar. Jeśli będziesz to sam jakoś odgrywał będzie ok. Siła tego jest mniej więcej taka, że z raz na trzy posty musisz kichnąć.
Ejji - sytuacja podobna jak powyżej, jednak objawiająca się wysypką. Póki co na lewej łydce, nie swędzi bardzo, ale z czasem będzie swędziało mocniej i może objąć większy obszar.

Taak... Ta zagadka niewątpliwie niejedno miała rozwiązanie, ale temu dziwakowi udaje się ją rozwiązać. Przynajmniej do jednej rzeczy jest przydatny.
- Brawo Geniuszu... - mówię z udawanym podziwem. - To będzie twoja ksywka operacyjna. Ty będziesz... - spoglądam na drugiego osobnika, zastanawiając się nad jakimś tytułem dla niego. Cóż by mogło do takiego pasować? Wymyślanie pseudonimów nie powinno być jednak trudniejsze, niż rozwiązanie zagadki. Bo w sumie może być to byle co. A to czy się chłopaczyna poczuje urażony, czy też nie, to już nie moja sprawa. - Będziesz Różowy. Ja będę Księżyc. Więc skoro przydzielanie tytułów mamy już za sobą, to przejdźmy do sprawy. Sprawa jest prosta. Nasz cel wychodzi z banku, ponoć tylnym wyjściem, skąd mamy go przechwycić i kulturalnie zaprowadzić do magazynu na przedmieściach, a tam kulturalnie z nim sobie porozmawiamy. Nie chcemy robić zbyt dużego hałasu, ani rzucać się nikomu w oczy. Skoro jednak jest nas tylu, to sądzę, iż na wszelki wypadek Geniusz powinien przypilnować głównego wejścia, na wypadek gdyby dziadzio postanowił zmienić nawyk wychodzenia tylnymi drzwiami - oznajmiam i też podsuwam Geniuszowi zdjęcie celu, które to ruda wcześniej zostawiła. - Jak macie jakieś pytania, to zadajcie je po drodze. A teraz, Różowy bierz rzeczy i idziemy - oznajmiam z przywódczą wyniosłością, po czym wstaję i ruszam w kierunku owego banku, jako przewodnik tej radosnej i wygadanej gromadki, aby to udać się na miejsce zdarzenia i tam przygotować się do działania. Póki co, nie jest jeszcze aż tak źle. Gdyby tylko nie ta swędząca noga... To może być jakieś przeczucie o zbliżającym się spieprzeniu sprawy...
- Ehh...

Shiin źle rozwiązał zagadkę, ale nie wyglądał na specjalnie przejętego tym faktem. Za to ten drugi, który przyszedł mniej więcej w tym samym czasie co on już tak. Dzięki temu szermierz mógł zobaczyć co takiego jest w teczce. Westchnął na ten widok, bo narzędzia przypomniały mu o kasynie. Tam maltretował jakiegoś gościa przy pomocy podobnych itemków. Był wtedy nieźle naćpany, ale nawet z tym nie było to nic co dobrze wspominał, szczególnie że wtedy nie mógł faceta zabić. Teraz było podobnie, raczej ich cel też nie mógł umrzyć, bo jak wtedy spłaciłby długi. Można było spojrzeć na to z dobrej strony, Shiin miał już doświadczenie w takich sprawach.
- Aha, wszystko... - przerwało mu kichnięcie, którego nie potrafił powstrzymać. Czyżby się przeziębił? Cholercia, przecież dopiero co wyszedł ze szpitala, a tam zauważyliby, że był przeziębiony. Więc musiał złapać coś później. - Wszystko jedno. - dokończył na słowa pana księżyca, który to nadał mu pseudonim. I jak powiedział było mu to obojętne jaką ksywkę dostał, każda była dobra.
Kiedy księżyc nakreślił plan działania nie pozostało im nic innego jak tylko ruszać. Więc Shiin zamknął aktówkę i biorąc ze sobą klamoty ruszył za gościem, który przewodził.

Księżyc?-Księżyc ciężko z tobą skojarzyć. Różowy też jakoś tak mało chwytliwe. Będę was wołał eee... Facjata-Wskazał na Shina którego twarz faktycznie była jakaś taka paskudna-I karzeł-Wskazał na Ejjiego który to wielkim wzrostem nie grzeszył. Tak, to zdecydowanie były ideale ksywki. Skrzywił się trochę na swoją rolę, no bo w końcu to on miał iść solo a to mu średnio odpowiadało, ale z drugiej strony jego zadanie było najprostsze i w zasadzie prawa nie łamał prawda? Dlatego też z lekkim ociąganiem skinął głową, by następnie ruszyć za Ejjim. A może tak zawołać bagiety? Nie no... powiedzą pewnie że to on był mózgiem operacji. No masz ci los przegrywa, znowu się w coś wpakował. Widać przestępcza kariera była mu pisana wbrew jego woli.

W królestwie niewysokiego szermierza pojawiły się pierwsze głosy niezadowolenia. Wszystko z powodu rzeczonego Geniusza. Nie wiedzieć czemu, nie przypadły mu ksywki nadane przez członka Kaczuszek. Sprawę dało się oczywiście rozwiązać po drodze, jednak nie w tym rzecz. Grupka magów dotarła w odpowiednie miejsce, a dokładniej w okolicę wejścia do banku. Nie przyszło im się jednak podzielić - ze względu na nieomówione jeszcze sprawy, jednak mieli jeszcze przynajmniej dwanaście minut. Do tego wypadało wspomnieć, że kręciło się tutaj parę osób, acz większość ustawiała się w kolejce w okolicznym spożywczaku lub przy budce z kebabem skrzyżowanie dalej. Kilka jednostek wyprowadzało też pieski w pobliskim parku, ale nic... nadzwyczajnego. Do tego boczna uliczka nie miała w sobie nic szczególnego. Ot dwa kontenery na śmieci, czy rozrzucone obok jakieś worki.