Polanka

First topic message reminder :

Zwyczajna polanka koło wielkiego dołku. Dołek jak dołek, zwyczajny, ale o dziwo w tym dołku schowane są ruiny cmentarzu pewnej rodziny. Ale to nie o tym ten opis. Poza tym zwyczajna zielona łączka. Kilka kwiatków, jedno drzewko, które daje cień.

__________________________

Cyrk już był rozłożony. Zbierał ludzi po mieście, a przy okazji zwinął i dwójeczkę naszych bohaterów. Konkretnie była to kobieta o długich prostych włosach. Miała okrąglutką twarzyczkę i była obdarzona sowicie przez naturę. Dużo szczegółów nie dała. Potrzebowała po prostu nowych ludzi do cyrków z różnymi "talentami". W końcu każdy jej się może przydać. Po pół godzinnym zbieraniu oprócz was odnalazła się dwójka śmiałków. Dwunastką ochotników rozdzielono do osobnych boksów. Akurat At i Antek trafili do tego samego. W nim stała jeszcze jedna osoba. Dobrze zbudowany mężczyzna o srebrnych włosach i zielonych oczach. Miał dziwny tatuaż na twarzy, a na jednym jego ramieniu siedział wąż.
- No to skoro chcecie być w naszym cyrku pokażcie mi jakąś sztuczkę~- zarzucił jak was zobaczył, a grzywkę odrzucił na bok. Na jego twarzy pojawił się zaś tajemniczy uśmiech do tego zlustrował was wzrokiem!

MG

Cóż, jasne było, że dla małomównego i zamkniętego w sobie Willa rozmowa była najgorszym, co mogło się wydarzyć. A ku jego niepocieszeniu, kobieta wciąż wynajdowała kolejne tematy, byle tylko wyciągnąć jak najwięcej słów. Czy też może lepszym określeniem na to, co się rozgrywało było "wycisnąć. Mikoto przewróciła się na brzuch, obserwując Willa, a ogon zafalował łagodnie wraz z tym ruchem.
- No, to można podciągnąć pod dobrze zbudowane zdanie - rzuciła, zastanawiając się, czy faktycznie może tak być. Uśmiechnęła się po chwili. - W każdym razie, co chciałbyś trenować? - zapytała. Temat był znowu nieco poważniejszy, ale jej ton wciąż pozostawał lekki.

Milczał. Zdecydowanie większość czasu pozostawał w ciszy i spokoju, aż owy brak specyficznych odgłosów mógł powoli wywoływać spore uczucie dyskomfortu. Ba! Na tyle mocne, że: - Nie wiem - rzuciłby tylko cicho, by przerwać ciągnącą się pustkę dźwięków, która zapanowała w głowie brązowowłosego, a ten... Ten najwyraźniej myślał, co powinien zrobić, albo co powiedzieć. W końcu to nie on chciał trenować, a to go chciano trenować, więc skąd mógł wiedzieć, co chciał robić? Najpewniej to zapaść się podziemie, a raczej pójść do siebie, do pokoju i zostać tam - dalej? W spokoju?

MG

Mina kobiety w momencie "nie wiem" Willa zmieniła się diametralnie. Obecnie była znudzona i to bardzo. Ziewnęła ponownie. Oczywiście, zamierzała trenować chłopaczka, ale nie zamierzała decydować za niego. A przynajmniej nie teraz.
- Ah, tak? - mruknęła, odwracając się plecami do brązowowłosego i uniosła dłon do góry w geście pożegnania. - Pojawię się, jak tylko okaże się, że masz na swoich barkach za dużo. Do tego czasu naucz się wypowiadać - rzuciła na pożegnanie, otulając się własnym ogonem. Will... był wolny?

Cisza i spokój? No przynajmniej takie coś mogło zapanować na polance, bo mimo wszystko myśli Willa zbyt spokojne, czy harmonijne nie były. Co mogły znaczyć słowa nie-do-końca znajomej? O co mogło w tym wszystkim chodzić? I czemu początkowo nawet nie wiedział, jak zareagować, czy co zrobić? Pewnie dlatego sporą część czasu jeszcze przesiedział na polance nim z krótkim i niepewnym - Do widzenia - rzuconym pod nosem, ruszył w sobie znanym tylko kierunku. A gdzie szedł? Najpewniej przed siebie, a może i do gildii? A może po prostu gdzieś... Gdzieś, gdzie będzie sam.

zt?