Plac

First topic message reminder :



Więc... Calcio wrócił z zakupami z Magnolii, a co dokładniej posiadał chłopaczek? Ano w jednej torbie, którą właściwie dzierżył, przykładając ją do klatki piersiowej - zapakował on różne produkty spożywcze, poczynając od jakiś jabłek, czy innych owoców, które względnie dobrze znoszą podróż, a kończąc na wszelkiego rodzaju wytrzymalszych, długoterminowych rzeczach pokroju drobne zapasy słodyczy, czy jakieś makarony i takie. Jak już się bywa w stolicy, to trzeba było uzupełnić nieco hym... Lodówkę. Tia... Uznajmy, że to właśnie lodówka i tyle, co uzupełnia, bo nie ma co się nad takimi sprawami zastanawiać. Co jednak z drugą torbą, którą trzymał w prawej ręce, a także z jego plecakiem? Właściwie do plecaka zostały władowane bardziej stabilne przedmioty, które miały służyć do malowania. Nowy zestaw pędzli, kredki, czy tam flamastry i tego typu różne specjalności, które raczej ot tak nie zostaną uszkodzone, a w torbie... Spory zestaw farbek, bo zajmował niemalże pół wysokości sporego pojemnika i stosunkowo ciążył chłopaczkowi. Jednak tym przedmiotom towarzyszyły jakieś bloki z kartkami, czy coś pozwijane w rulony, jakby małe płótna, albo whatever... Nikt nie musi dokładnie wiedzieć, czym on tam dysponuje, nie? W końcu to jego prywatne przedmioty, za jego pieniądze. No... Jakby jego, ale to szczegół, o! Teraz właściwie skoro był w cieplejszym już Oak, tymczasowy rudowłosy Szczurek rozpiął pomarańczową kurtkę, ukazując światu ot zwyczajną czarną bluzkę. Czapkę czy inne takie wcześniej władował już do plecaka. Właściwie... Ostatecznie dziwił się, iż dopiero teraz rozpiął owy element ubioru, bo przez to w sumie tylko się zgrzał, a i dodatkowo zmęczył, to też postanowił przysiąść sobie w okolicy fontanny. W końcu kto mu zabroni odpocząć, nie? Odchylił tylko głowę na chwilę w górę, aby swoimi tymczasowo zielonymi tęczówkami wyłapać błękit nieba przepasany tu i ówdzie białym puchem chmur, a następnie opuścić wzrok na orzeźwiającą wodę.
- Eh... - westchnął tylko cicho, jak to on, tak, aby nikt go najlepiej nie słyszał. Pewnie niedługo będzie musiał iść dalej niczym taki pracowity ludek, bo czemu ma marnować czas, chociaż... Może coś usłyszy? Może czegoś się dowie? Plotki? Ploteczki? To ciągle informacje...

To była pierwsza misja Badzu w tym kraju. Nie czuł się podekscytowany bo już nie takie rzeczy robił w... w poprzednim życiu, teraz tak odległym od tego. Aczkolwiek nie mógł ukryć że nieco się denerwował. Reprezentował teraz radę magów a to coś znaczyło. Nie mógł przynieść wstydu panu Grahamowi, musiał pokazać na co go stać, dlatego teraz spojrzał na dwójkę z którą miał współpracować i coraz mniej mu się to podobało. Mała dziewczynka i facet który chociaż Badzu pewny nie był, pewnie nigdy nawet miecza na oczy nie widział. Cierpiący na jakąś dziwną włosową przypadłość Badzu podrapał się z roztargnieniem po rzucającej światlo czarnej czuprynie.-Witajcie nazywam się Badzu-Kim-Skłonił się lekko Wakamiyi, a przy Annie przyklęknął, patrząc jej z troską w oczy.-Nie jesteś za młoda na takie zadanie?-Zapytał poczym pogłaskał ją po głowie.-Dobrze, skoro już tu jesteś to pozwól chociaż że ja i ten drugi pan się tobą zajmiemy.-Cieszyło go że dzieci ciągnęło na misje, zwłaszcza jak obdarzone były mocą. Ale potwory? Walka? Czy na pewno było to odpowiednie do tych którzy nie skończyli nawet 15 roku życia? Będzie musiał poruszyć ten temat na spotkaniu rady. Może poprosić o powołanie jakiejś komisji etykl...
-Wybaczcie jeśli moje słowa was urażą, ale nie wyglądacie na wojowników.-Powiedział Badzu do Wakamiyi i Anny-Jeśli więc nie posiadacie ofensywnej magii, jeśli przyjdzie nam walczyć stanę w pierwszej liniii i dołąże wszelkich starań by was obronić. Liczę wtedy na wsparcie z waszej strony.-Raz jeszcze skłonił się lekko, ukazując swój szacunek Rinowi jak i małej Ani.-Zapewne przez kilka jeszcze godzin potwór nie zaatakuje, możemy więc zebrać ifnormację, ale czy powinniśmy się rozdzielać?-Zapytał-Nie wiem jakie macie pomysły i chętnie ich wysłucham. Sam proponuję przesłuchać przedstawiciela policji magicznej w tym mieście, tego całego Barona oraz posłuchać co mają ludzie w karczmie do powiedzenia. Co wy na to?-Spojrzał po towarzyszach. Kto wie, może byli bardziej doświadczeni od niego.

Kiedy Wakamiya przeglądał zlecenia starał się wybrać coś najbardziej normalnego. Czy raczej najbardziej naturalnego, co nie zakończyłoby się podobnie jak jego ostatnie zlecenie. Ubicie jakiegoś potwora wydawało się być właśnie czymś takim w miarę normalnym. Ale może było to tylko pobożne życzenie Lamijczyka?
Sam początek misji nie wydawał się obiecujący. Nie udzielono im żadnych informacji na temat tego całego potwora, który to niepokoił Oak. Trochę dziwne, że ludzie w Ratuszu chociaż trochę nie wysilili się, aby pomóc magom w pozbyciu się ich problemu. Dziwne, a raczej podejrzane, bo Czarnowłosy już tworzył jakieś czarne scenariusze, że to może nie jakiś potwór tylko zamieszany w to jest jakiś urzędnik wysokiej ranki i zadanie okaże się dużo bardziej kłopotliwe niż wydawało się na początku. Takie teorie nie były dla niego niczym nowym, widzenie wszystkiego w czarnych barwach towarzyszyło mu zawsze. A co się widzenia tyczyło w bardziej dosłownym sensie to chyba popsuły mu się patrzałki, bo widział wszystko tylko w czerni i bieli. Dziwne uczucie, które tylko utwierdzało go w przekonaniu, że sprawa ma jakieś drugie dno. I osoby, które nie chcą, aby zagadkę rozwiązać już zaczęły działać.
Na szczęście (albo nieszczęście) nie był sam. Prócz niego do misji zgłosiły się jeszcze dwie inne osóbki. Dziewczyna z jego gildii, chyba. Tam mu się zdawało, że ją widział. Acz imienia nie znał. Wypadało się więc jako starszy kolega przedstawić.
- Miło mi. Wakamiya Rin. - przedstawił się jednak jako drugi, bo został uprzedzony. Mało tego gościu wydawał się być w porządku. I palił się do zadania. Z kimś takim w teamie może nawet mimo nieprzewidzianych problemów Lamijczyk nie będzie musiał się napracować?
- Nie wyglądam no i nie jestem. - odparł. Jakoś szczególnie uwagą Badzu nie czuł się dotknięty. Tylko pokiwał głową kiedy ten zaproponował, że pójdzie na pierwszą linię. Sam Wakamiya się do tego nie specjalnie nadawał. Za to jako wsparcie mógł być nawet pomocny o czym nie omieszkał wspomnieć.
- Ja za bardzo nie mam jak cię wspierać. Za to mogę mocno uprzykrzyć życie temu naprzeciwko czego staniemy. Więc nie będę taki do końca bezużyteczny. - zaśmiał się ponuro pod nosem. Nieźle się zaprezentował, nie ma co.
Trzeba tylko było przyznać rację Badzu, że jeszcze minie trochę czasu zanim ten cały potwór się pojawi.
- A nie wydaje się wam dziwne, że w ratuszu nic nam nie powiedzieli? Jakby nie specjalnie im zależało, żeby sprawę rozwiązać... - stwierdził snując już spiskowe teorie.
- Ja byłbym za udaniem się do barona. Skoro to on nas finansuje to musi mieć jakiś powód. I pewnie więcej chęci do współpracy, może czegoś się u niego dowiemy? Chociaż karczma to też nie najgorszy pomysł. - o policji nie wspomniał. Wydawało mu się, że skoro ratusz im nie pomógł to i policja rwać się do tego nie będzie. A co do rozdzielenia się rzucił tylko "Czemu nie, mamy raczej jeszcze trochę czasu zanim coś się zacznie". I to byłoby na tyle.

Oj, złe się rzeczy działy w państwie Fiore. Kurczę, znalazła się na ławce w parku z blizną na mostku. Jakby tego było mało zupełnie nie pamiętała, co robiła i skąd typa kojarzyła a w jej przypadku to jak oznaka jakiejś ciężkiej choroby niż zapomnienie ze zwyczajnego niedbalstwa. Anie nie zapominają. A w tym wypadku zapomniały. Nie pamiętały. I jeszcze nie mogła mówić. No świetnie. Kartka, długopis i jedziemy. Skoro już byłą w Oak to na rozluźnienie postanowiła pójść na jakąś łatwą misje. Problem polegał na tym, ze co najwyżej mogła iść polować na jakąś bestie. No to... Poszła.

I znowu ma mieć jakiś towarzyszy. Zupełnie nie pamiętała tego, że ostatniego zaciukała bo nawet nie pamiętała, żeby była ostatnio na misji. Ostatnia jaką pamiętała to ta z Lindowem i Lilin. I w sumie szału nie było. Tymczasem spojrzała na swoich nowych towarzyszy. Zapowiadali się nie najgorzej, chociaż pytanie Badzu wywołało u niej minę pod tytułem "No co ty nie powiesz...". Wyciągnęła notes, długopis po czym szybko zanotowała.


Pokazała ją wszystkim, po czym schowała będąc gotowa na jakieś kolejne notatki. Jeny, byle żeby jej to minęło. Nie widziało jej się być niemową. Oh, i teraz co robić? W sumie nie wiedziała. Zdobyć informacje, taka najprostsza z możliwych rzeczy. Tylko mamy problem, bo nie bardzo miała jak się komunikować. Szlag, same utrudnienia.


Zaproponowała, po czym przewinęła kartkę, pisząc na niej po prostu "Dzień dobry, jestem magiem z Lamia Scale, poszukuję informacji na temat tutejszego potwora zabijających ludzi. Gdzie go znajdę? Kiedy się pojawia? Kto z reguły staje się jego ofiarą? Każda informacja jest na miarę złota." Tak, tyle. Dałaby więcej, ale komu by się chciało więcej czytać? No a jak by ją chcieli ludzie wyśmiać to pokaże znaczek. Ha! Tak też idzie, zaczepia ludzi i się stara czegoś dowiedzieć. Zupełnie nie przywykła do nie odzywania się aż tak. Pewnie, nie była zbyt rozmowna, ale co innego jak nie mówisz, bo nie chcesz a nie mówisz, bo nie możesz. Raczej lepiej by jej było gdyby miała świadomość, ze jednak może się odezwać. Ale niestety...

Badzu uśmiechnął się widząc jak jego współtowarzysze dobrze z nim współpracują. Jeszcze bardziej spodobał mu się zapał dziewczynki, chociaż sposób w jaki zabrała się do pracy był co najmniej nieodpowiedni, ale cóż, była dzieckiem i dopiero się uczyła. W sumie miała szczęścia że spotkała na misji Badzu. Będzie mógł otoczyć ją opieką i nauczyć jak odpowiednio wykonywać misje, a w tym, zbierać informacje.-Rin-san? Skieruj się do Barona, ja złapię naszą młodą koleżankę i wybadam sprawę na komisariacie. Spotkajmy się za 2 godziny tutaj i stąd razem przejdziemy do karczmy, zgoda?-Zapytał Rinja a potem dogonił Annie, akurat słysząc ostatnie słowa pary. Szybko podszedł do Annie i złapał ją za rękę.-Proszę mi wybaczyć za kłopoty które państwu sprawiła. Jestem jej opiekunem.-Powiedział lekko skłoniwszy głowę.-Chodź Aniu.-Powiedział i pociągnał dziewczynkę w kierunku komisariatu ciągle trzymając ją za rękę.-Posłuchaj, nie możesz tak postępować. Ludzie nie będą brać cię na poważnie, a poza tym takie metody nie są odpowiedni. Możesz wzbudzić panikę, zainteresować potencjalnego przeciwnika, albo co gorsza, narazić się na niebezpieczeństwo.-Zatrzymał się na chwilę i pogłaskał Annie.-Cieszy mnie twój zapał i na pewno go wykorzystamy, ale zaufaj mi dobrze? Nie możesz postępować w tak lekkomyślny sposób.-Uśmiechnał się do dziewczynky i pociągnał ją w stronę komisariatu.

Strzeliła facepalma. To była jedyna odpowiedź jakiej mogła udzielić dwójce. Wszyscy inni nie byli skorzy do pomocy, ale ci zrobili coś, co już kompletnie Ankę załamało. Właśnie potraktowali ją jak jakieś przeciętne dziecko nie mające do robić z życiem tylko szukające jakiegoś cudacznego stworka w Oak. Świetnie. Genialnie. Super... Już przewinęła kartkę, już zaczęła bardzo szybko kreślić kolejne litery przelewając w tą czynność całą swoją irytację. Nie zdążyła jednak przekazać tego, co chciała, bowiem została powstrzymana przez Badzu. Spojrzała na niego średnio zadowolona unosząc przy tym brew. Opiekunem? JEJ opiekunem? Ona nie potrzebowała niańki. Nigdy. Była na niego zła. Na ludzi też. Jacy ignoranci... Dlaczego ludzie nigdy nie chcą współpracować? Tak jakby im cokolwiek zależało, ehh... Ludzie są tacy problematyczni... Ale Badzu nie robił wcale lepiej. Nie miała sił by się wyrywać. Byłoby to bezsensowne i bezskuteczne więc po prostu zaakceptowała swój los. A jej los wyglądał tak, że miała być prowadzona za rączkę jak jakaś pięciolatka by broń Boże nie wybiegła na ulicę pod dorożkę. No i pojawił się inny problem - nie była w stanie pisać jedną ręką. Wiec chyba jedyna droga komunikacji prowadziła przez magię. Nie zostało więc nic innego jak użyć Transmisji (D/7mm) by jakoś "odezwać się" do towarzysza. I to jest problem ludzi. Widzą coś trochę bardziej młodszego od nich i już nie traktują tego poważnie, bo przecież to dziecko. Dzieci nie są poważne. Tylko tak się składa, że nie jestem dzieckiem. Wiem, co robię. Z resztą... Niebezpieczeństwo? Zależy mi na informacjach. Jestem po to, by je zbierać. Po to służy moja magia. Ale w porządku, zbierajcie je sami. Postoję i popatrzę... przekazała niezadowolona Anka przybierając minę dziecka, które jest złe bo jej rodzic nie kupił lizaka. Jednocześnie zaczęła się rozglądać. Skoro nie mają zamiaru ułatwić jej pytania ludzi i zdobywania danych w terenie, to może przy odrobinie szczęścia wypatrzy coś, co by nie pasowało do krajobrazu. Może coś, co by było jakąkolwiek wskazówką? I tak nie miała nic innego do roboty. No, prócz pójściem za Badzu. Tutaj nie bardzo miała wyjście. Ehh...

- Za dwie godziny tutaj, okey. Spróbuję się czegoś dowiedzieć. - rzucił kiwając głową. Acz na zachwyconego nie wyglądał. Ale on przecież nigdy nie wyglądał na zadowolonego. I nie było też tak, że jego część zadania wydawała mu się bezsensowna. Przeciwnie, widział większą szansę powodzenia w zdobyciu informacji u Barona niż na posterunku. Tylko trochę gorzej, że ludzie raczej go nie lubili. Znaczy... mistrzunio ostatnio powiedział, ze go lubi, ale mistrzunio był specyficzny.
Mniejsza z tym, miał dwie godziny. I przez te dwie godziny musiał się czegoś dowiedzieć, bo jeśli on sam wróci z pustymi łapkami, a Badzu i Ania czegoś się dowiedzą to troszkę się zasmuci. Więc jeśli sponsor nie pomoże to trzeba będzie zdobyć jakieś informacje gdzieś indziej. Albo nie? Z drugiej strony po co ma się tak starać? Przecież i Badzu i Ania starali się bardzo, tak bardzo, że on sam już nie musiał się tak przykładać. Tak jest, przecież oni mogą zrobić troszkę więcej. Więc nawet jeśli niczego się nie dowie to tragedii nie będzie. Ale to nie tak, że odpuści sobie całkowicie. Jak da radę to coś z barona spróbuje wyciągnąć. Bo też szkoda byłoby przejść taki kawał na darmo. Cóż, zobaczy się jak będzie. Póki co trzeba było tam dotrzeć.

Z początku Badzu nie zrozumiał co się dzieje po chwili odkrył że ta mała dziewczynka przekazuje mu swoje myśli. Dość... niecne, okropne i bardzo niekulturalne myśli. Początkowy szok i niedowierzanie szybko zostały zastąpione przez ogromny smutek który emanował z twarzy Badzu. Bo tu nie było o co się złościć, nie, tu trzeba było być smutnym. No bo jacy rodzice, jakie środowisko, mogły doprowadzić biedną dwunastoletnią dziewczynkę na skraj takiej patologii? To tylko utwierdzało Badzu w przekonaniu że winien zaproponować ograniczenie na misje dla niepełnoletnich magów. Tymczasem jednak zatrzymał się i przyklęknął przed Anią, odwracając ją do siebie przodem i wprawnym ruchem ręki ściskając jej nos.-Niewiem kto nauczył cię takiego słownictwa moja droga, ale jest ono nie tylko nieodpowiednie do osób w twoim wieku, ale nawet dla osób w moim.-Przekleństwa każdemu się zdarzały, ale nigdy nie powinny w takiej ilości i do tego rzucone tak po prostu. Zaraz potem jednak puścił nos Annie zamiast tego pogłaskał ją i przytulił.-Musiałaś dużo w życiu wycierpieć co? Bądź grzeczna a po misji zabiorę ciebie i Rina na ciasto czekoladowe dobrze?-Uśmiechnał się do niej a następnie raz jeszcze łapiąc za dłoń pociągnął dalej.-A tak, nie musisz używać magii by ze mną porozmawiać, jak pociagniesz mnie za rękaw, to cię puszczę a ty napiszesz co masz do napisania. A poza tym, dlaczego nic nie mówisz?-Zapytał Badzu, ciekawiąc się czy to stałe. Kiedy mijali kogoś na ulicy, Badzu kulturalnnie się skłaniając zapytał o drogą na posterunek a następnie właśnie tam skierował swoje i Anii kroki.

Ale że co się działo? Moment, bo Anka chyba nie rozumiała. Bardzo nie rozumiała. Że co się odwaliło? Spojrzała na Badzu zdezorientowana. Czyżby podczas transmisji doszło do przekłamania danych? Cokolwiek się wydarzyło, nie było zaplanowane. Definitywnie przetransferowała coś w złej formie i nie miała pomysłu, jakim cholernym cudem. Spojrzała na Badzu zaskoczona po raz kolejny strzelając facepalma. Tak, zdecydowanie przekazała coś, czego nie chciała. Albo to co chciała, tylko innymi słowami. I chyba faktycznie druga opcja miała prawa bytu. Pozwoliła mu skończyć po czym chwyciła za notatnik i długopis pisząc dość krótkie, wyraźne i treściwe:


Ogólnie kurczę, coś mało wiedziała ostatnio. Westchnęła głośno nie mając sił się kłócić. Z resztą pisemnie byłoby to ciężkie i upierdliwe. Może nawet żeby nie próbowała telepatii bo też coś zaczęła nawalać. Więc ciasto. Po kij ma iść na ciastko po misji? Powinna kampić w archiwach Ery a nie! Dobra, niech będzie co będzie. Skończy misję i i tak się zmyje. Póki co porobi za add-one'a. Niech się bawią. Nie jest im potrzebna. A przynajmniej nie uważają, że tak jest. A kij im wszystkim w oko. Nie zostało nic innego jak wycierpieć swoje do czasu znalezienia potwora i doczołgać się gdzie ją chce Badzu ciągnąć. Wolała jednak misje solo.

Plan Wakamiyi na znalezienie posiadłości barona był dość prosty. Może w ratuszu nie byli zbyt skłonni do współpracy i nie powiedzieli za wiele o tym całym potworze, ale chyba gdzie szukać barona mu wskażą, co nie? (O ile jakoś wcześniej przy pierwszym spotkaniu o tym nie wspomniano).
Więc szybka ponowna wizyta w ratuszu powinna rozwiązać problem niewiedzy Lamijczyka. A nawet jeśli nie to byle jaki przechodzień powinien mu wskazać kierunek, w którym powinien się udać. W końcu ktoś pokroju barona, i to takiego co finansuje misje na pozbycie się potwora z miasta powinien być osobą dość znaną. I nawet dziecko zaczepione przez ponurego maga klątw powinno być w stanie wskazać mu kierunek. A jakby i to zawiodło to mógł chociaż iść na jakieś wzniesienie, czy wyższy budynek. Bo i nie każdy w mieście jest baronem, a dom takiego powinien być raczej rozpoznawalny na tle zwykłych chałupek. Więc mimo wszystko dla nawet kogoś tak pesymistycznie nastawionego jak Wakamiya odnalezienie posiadłości barona mogło nie okazać się zadaniem niemożliwym. I nawet się do tego przyłożył wypytując kilku kolejnych przechodniów jeśli pierwszy mu nie pomógł. W końcu raczej głupio byłoby spotkać się z Badzu i Anią, żeby powiedzieć "Sorki, znalezienie domu barona było ponad moje siły". Nie nie, do czegoś takiego nie mógł dopuścić.

Nie wiedziała dlaczego nie może mówić? A może nie wiedziała czy dużo w życiu wycierpiała? Czyżby to była amnezja? W sumie Badzu coraz bardziej współczuł małej Ance, zastanawiał się też czy w jej gildii na pewno dobrze o nią dbają.-Gdzie są twoi rodzice Aniu? Czy mistrz twojej gildii dobrze cię traktuje? A może to on zmusił cię do tej pracy? Nie musisz się bać, powiedz mi jeśli w twojej gildii dzieje się coś nieodpowiedniego. Pracuję dla Rady magów wiesz? W razie czego na pewno jakoś ci pomożemy i ochronimy.-Mówił i mówił, w międzyczasie nawet poklepał Ankę po głowie, aż w końcu dotarli na posterunek na który wkroczył, trzymając Ankę za rękę. Tam podszedł do recepcji i skłonił lekko głowę.-Dzień dobry nazywam się Badzu-Kim, rada magów. A to jest Ania-Wskazał dziewczynkę.-Chciałbym się widzieć z osobą odpowiedzialną za śledztwo w sprawie potwora-Powiedział spokojnie, a jeśli ktoś po niego pójdzie, lub w skaże droge, to Badzu z Anią też się tam udadzą.

Spojrzała na Badzu jak na ostatniego kretyna sama nie wiedząc, co ona ma z nim zrobić. Czy ona wyglądała na dzie... Ok, dobra, mogła wyglądać. Ale nim nie była. I zupełnie to do typa nie docierało. Westchnęła głośno biorąc ponownie notatniczek i długopis. Rodzice? Jej rodzice? A bo ona była ich niańką?


Ostatnie słowa strzeliła na czerwono cienkopisem jakby martwiąc się o to, że Badzu je przeoczy. I tak pewnie zignoruje, bo przecież Anka w oczach wszystkich to mała, urocza dziewczynka którą trzeba się zając. Żeby tak jeszcze pamiętała, że jeszcze niedawno uratowała świat... Ale jakby pamiętała, i tak nikt by jej w to nie uwierzył. A posiadanie dwunastu lat miało to do siebie, ze nie wyglądała na bardzo przekonującą personę. Szła póki co z Badzu na komisariat. I w zasadzie zaczęła wyczekiwać momentu, w którym mogłaby się po prostu mu wymknąć. Zabrać niepostrzeżenie rączkę i zniknąć mu z oczu. Ona to załatwi po swojemu. Dłużej takiego traktowania nie zdzierży za długo.