Lodziarnia

Zostawiła Gumisia samego z tym obwiechem. Co jak co, ale mężczyźni swoje sprawy powinni załatwiać między sobą. Głupim byłoby tam zostać i narażać się na straty materialne, bo z pewnością właściciel nie ucieszy się, jeżeli w przypływie złości, któryś z panów rozwali co nieco knajpki.
Nie mając właściwie nic do roboty, odnalazła swoim sokolim wzrokiem lodziarnie, która obecnie zdawała się zbawieniem w oczekiwaniu na rozwikłanie akcji. Niewiele się zastanawiając, ruszyła do wnętrza, by zamówić trochę zimnych pyszności.

Akane po wyjściu z oberży rozglądała się trochę za Laurą, która wyszła chwilę przed nią. Chyba wypadałoby się jakoś poznać czy coś. Jakoś nie martwiła się losem Gumisia i tego drugiego, najwyżej sami będą płacić za szkody. Za to dziewczyna zauważyła wsppaniałe miejsce! Lodziarnia! Nie mogła się oprzeć wspaniałemu smaku lodów. Dlatego już nie myśląc o Laurze weszła do niej by najeść się zimnym deserkiem.
-Laura! - krzyknęła zdziwiona gdy ją zobaczyła w tym miejscu. Dziwny zbieg okoliczności czy może przeznaczenie?! Nie ma to jak dziwne myśli Akane - Nie sądziłam, że też tutaj będziesz - dodała i stanęła za nią w kolejce.

Gdy odwróciła się od miłej pani lodziarki, spotkała się twarzą w twarz z Akane. Widać ona też miała ochotę na jakieś słodycze. Tylko żeby czasem obie nie dostały tutaj cukrzycy. W każdym bądź razie uśmiechnęła się do niej, po przełamaniu zwyczajowych lodów. Akurat tak jakoś się założyło, że i ona się tu znalazła.
- Ja też nie sądziłam, że tu będę. Wyjdziemy na zewnątrz?
Tak by było wygodniej, bo i widok by miały doskonały, czy Guma nie próbuje właśnie zrobić małej wersji Ery sprzed niedawna i czy czasem nie trzeba mu pomóc na wypadek nagłej ingerencji policji czy innych dobrych organów.

MG

Lody, lody dla ochłody~! A przynajmniej tak powiadano. Dzień był piękny, lody pyszne, a do tego ewakuacja z miejsca zagrożonego zniszczeniem została przeprowadzona pomyślnie! I jak tu się z tego nie cieszyć? Nie tylko Laura i Akane postanowiły się nieco odprężyć. W końcu, kto nie lubi lodów? Tuż za dziewczynami stanęła parka wyglądająca do siebie niezwykle podobnie. Rodzeństwo... może? Czarne włosy, czerwone oczy, wysoki młody chłopak i drobniutka, piegowata dziewczyna. Żywiołowo ze sobą rozmawiali a dziewczyna energicznie gestykulowała. Przez przypadek pacnęła Akane w plecy.
- Ach... uch, przepraszam najmocniej! - zwróciła się do niej dziewczyna przepraszającym tonem, spuszczając głowę, zupełnie niepodobna do osoby, którą była jeszcze chwilę temu. Uśmiechnęła się niepewnie. Chłopak tylko poklepał ją po ramieniu i poprosił, by wybrała lody.

-Nie ma sprawy - odpowiedziała koleżance, jednak na jej twarzy nie było specjalnych emocji. Musi sie chyba jeszcze przekonać do Laury by się uśmiechnąć. Jednak tutaj może przełamią te "pierwsze lody" dziwny przypadek, że też lodziarnia? Tak czy siak, Akane już zaczęla się zastanawiać jakie smaki powinna wybrać. Na jednym na pewno się nie skończy, najchętniej wzięła by tą całą lodówkę, ale zapewne jej nie stać. Ludzie wychodzili i przychodzili tak jak i pewna para, dość głośna, Akane z czystej ciekawości się odwróciła i od razu pomyślała "Rodzeństwo" jednak dal postanowiła nie zwracać na nich uwagi kiedy nie została klepnięta w plecy. Odwróciła się i usłyszała od razu przeprosiny.
-W porządku, bywało gorzej - odpowiedziała cicho i patrzyła na dziewczynę, uniosła lekko jedną brew, ale stwierdziła, że nie ładnie się tak gapić i wróciła do myślenia o lodach.
-Laura, jakie wybierasz? - tak po prostu zadała pytanie, by jakoś ciągnąć tę rozmowę.

Usłyszawszy, że Akane, coś mówi, ale chyba nie w jej kierunku także się odwróciła i zlustrowała dwójkę rodzeństwa wzrokiem. Zmrużyła przy tym oczy, jakby to jej zrobili coś o wiele bardziej nieprzyjemnego. Szybko jednak o nich zapomniała przez pytanie które padło.
- Jakie? Wszystkie…
Spojrzała tęsknie na lodówkę, zajętą przez zimne przysmaki. Fizycznie nie było możliwe, żeby spróbowała każdego z nich. Nie miała aż tak pojemnego żołądka… Poza tym jej konto w banku ostatnio świeciło sobie pustkami. Więcej wydawała na broń niż na swoje podstawowe potrzeby. Musiałaby pomyśleć jakby tu zoptymalizować wydatki na takie zabawy w magię.
- Mam nadzieję, że szybko to skończą i pójdziemy szukać tego Ognia czy tam Alchemików…
Po tym krótkim stwierdzeniu wybrała najnudniejszy smak lodów. Śmietankowy.

-Hej, hej.. spokojnie. Ja też tutaj jestem - odpowiedziała, kiedy się okazało, że Laura najchętniej zjadłaby je wszystkie. Oczywiście Akane też miała ochotę to powiedzieć, no ale nie było jej stać. Dlatego musiała się nacieszyć góra trzema smakami. W sumie to już nawet nie pamięta kiedy ostatnio jadła ten zimny deser. Ostatnio dość sporo się włóczy i w sumie nie robi nic w kierunku odnalezienia swojego celu. Jest taka beznadziejna, w tym tempie do usranej śmierci będzie miała symbol Fairy Tail na plecach. Chociaż czy działanie incognito nie jest ciekawe? Przecież zawsze mogłaby robić za szpiega czy coś.
-Jak zobaczymy palącą się oberżę, to znaczy, że skończyli - odpowiedziała. Zaraz po koleżance wybrała trzy smaki tak jak planowała. Jagodowy, truskawkowy i cytrynowy. Wyszła na zewnątrz by usiąść przy pierwszym lepszym stoliku.

MG

Wszystko było w najlepszym spokoju i porządku. Dwie towarzyszki siedziały sobie spokojnie, jedząc losy, rozmawiając i obserwując oberże naprzeciwko. Nic odbiegającego od normy. No, do czasu. Z Lodziarni wyszła parka, którą wcześniej zauważyła Akane. Mężczyzna skierował swoje kroki w stronę knajpy, natomiast dziewczyna przystanęła niedaleko stolika, przy którym siedziała Laura i Akane, i nerwowo bawiła się swoimi krótkimi, brązowymi włosami. Odetchnęła głęboko kilka razy po czym ostrożnie podeszła.
- Umm... przepraszam was... Dlaczego chcecie wiedz o.. Ogniu? - zapytała cichutko i niepewnie, jakby bojąc się wam przeszkadzać.

Ruszyła za Akane delektując się wspaniałym smakiem lodów. Dobra, wcale się nie delektowała. Jedynie nie jadła jak każdy normalny człowiek. I pewnie nadal między nimi panowałoby nieco niezręczne milczenie, gdyby nie podeszła jakaś dziewoja i zapytała… tak! Zapytała o Ogień! Przestała na chwilę konsumować swoje słodkości, by dokładnie się jej przyjrzeć. Bardzo dokładnie. Wręcz świdrowała ją wzorkiem. Zaraz jednak odpuściła i uśmiechnęła się pogodnie.
- Bo go szukamy! Wiesz coś o nim? Bardzo byś nam pomogła, bo nasz kolega idiota zamiast nam pomóc rozpętał bójkę w tej oberży naprzeciwko…

Akane siedziała sobie i zajadała się smacznymi lodami, w sumie to je pożerała. Minęła chwila, a już zostały jej tylko dwie gałeczki i nagle usłyszała pytanie. Kiedy się rozejrzała zobaczyła dziewczynę, która stała za nią w kolejce. Nie powie, że się zdziwiła tym pytaniem. Prawie się nie wywaliła bo bujała się na krześle, ale szybko przestała. W sumie nie musiała już nic mówić bo Laura ją wyprzedziła.
-Jakby oberża się spaliła to nie mamy z nimi nic wspólnego - westchnęła i na moment oderwała rożek od ust -W ogóle to... albo nic - mruknęła i w lepiła swoje oczy w oberżę. Kiedy do cholery to się skończy? Miała nadzieję, że za nim skończy jeść w innym wypadku ponownie się tam przejdzie.

MG

Kiedy tylko dziewczyna usłyszała o bójce, bardzo się przejęła, zaczynając obgryzać paznokcie. Mina jej twarzy jasno wskazywała, że nie dzieje się najlepiej. W tym samym momencie dało się dostrzec dym z oberży, choć nie było widać żadnego ognia.
- A co jeśli Sey... - posiedziała cichutko, po czym bez wyjaśnienia pobiegła w stronę niefortunnej oberży, zostawiając Akane i Laurę bez odpowiedzi.

Akane miała ochotę wywalić swoje nóżki na stolik, ale bardziej od tego ciekawiło ją zachowanie dziewczyny. Po co tak od razu paznokcie obgryzać? Widać coś ją martwiło, siedziała przodem do oberży znajdującej się na przeciwko i co zobaczyła? Dym! Co teraz? Olać to i zająć się zajadaniem lodów czy może jednak pójść i ogarnąć facetów, którzy do tego doprowadzili? Kiedy dziewczyna obiegła w jej kierunku, Akane nawet się nie zastanawiała.
-Kurde- syknęła głośno i pobiegła za dziewczyną wyrzucając rożek z lodami za siebie. To był po prostu impuls, w sumie to głównie spowodowany przez tą dziewczynę.

z/t

MG

Po krótkiej, może pięciominutowej nieobecności, dziewczyna wróciła i przysiadła przy stoliku Laury, uśmiechając się do niej leciutko. Minęło trochę czasu w milczeniu, kiedy w końcu pojawił się Gumiś razem z Seymourem, po odbyciu spacerku do najbliższego odzieżowego. Gdy dotarli już do stolika, ten drugi przysiadł obok siostry i spojrzał wyczekująco na gromadkę magów.
- Więc, co byście chcieli wiedzieć o Ogniu? Nie wystarczy wam, że to nasza moc? - zapytał rzeczowo, nieco twardo. Jego spojrzenie też do przychylnych nie należało. Najwidoczniej nie uśmiechało mu się mówienie o tych sprawach.
- Um... nie przedstawiłam się jeszcze... nazywam się Atatai - przedstawiła się dziewczyna, skłaniając lekko głowę i ukazując ładny uśmiech, po czym znów się zakłopotała, unikając spojrzenia "nowych znajomych".
- A w ogóle po co wam te informacje, co? - dorzucił Seymour, ponownie lustrując wszystkich wzrokiem.

Zdążyła już zjeść swoje lody i miała nawet zamiar zamówić sobie jeszcze coś słodkiego, gdy niespodziewanie ta dziewucha wróciła. Na dodatek bezczelnie przysiadła się do niej, nie pytając wcześniej, czy właściwie może to zrobić.
- Czego tu chcesz?- zapytała już mniej przymilnie niż zazwyczaj. Chciała spokoju, a tutaj znowu się ktoś jej zwalił na głowę.
Ale ta dziewczyna nie była jedyna. O nie. Zaraz też wpadł Gumiś i wtedy już musiała zacząć się uśmiechać, bo tak wypadało. Postanowiła też zamilknąć, głównie dlatego, że nie wiedziała, co powiedzieć. Właściwie to w ogóle mało wiedziała i strasznie, strasznie ją to denerwowało, choć starała się być miła. Na dodatek imię tej dziewuchy… Patatai jakieś… Chyba trzeba się ewakuować, póki czas i lekko ochłonąć.
- To ja może przyniosę coś do jedzenia…- mruknęła nieco niepewnie i nim ktoś się odezwał zniknęła w środku lodziarni.

Niestety siostra Seymoura poszła od razu do lodziarni a on w towarzystwie jej brata na zakupy. Niestety musiał go znosić i na razie nic na to nie mógł poradzić. W sklepie oczywiście kupił czarne bokserki, skarpetki, nowe buty, czarne spodnie, koszulkę i nawet ciemne okulary. Tak ubrany, przykryty ciemnym płaszczem skierował swe kroki ku lodziarni. Oczywiście po drodze nie za dużo rozmawiał z Seymourem. Wszystko w swoim czasie jak to mówią. Jino też próbował zignorować, ale ten wraz z Akane zgubili się gdzieś po drodze. Kiedy tylko dotarli, Laura się ewakuowała. Przez głowę Gumisia przemknęło, że może ma okres i taka jakaś marudna się zrobiła, no ale nic, ciągle była siostra Seymoura która nawet się przedstawiła! Dlatego Gumiś na razie olał jej brata, oraz po raz kolejny sprawę z jaką tu przybył by zająć się dziewczyną.-Masz bardzo nietypowe imię, chodź dość przydługawe.-Zauważył Gumiś zdejmując okulary i chowając do płaszcza.-Ja będę ci mówił, Ata. Masz coś przeciwko?-Uśmiechnął się do niej ciepło, po czym już bez uśmiechu skierował wzrok na Seymoura. W sumie lepszy Seymour niż ten kundel Jino, niech zdechnie!-Wasza moc dość mało mi mówi, poza tym o ile się nie mylę to jest też coś w stylu frakcji..?-Nie był pewien jak ubrać to w słowa więc uznał że frakcja będzie pasowało.-Wasza wiedza o ogniu odbiega w znaczącym stopniu od mojej tak samo jak i techniki. Po co nam te informacje... Seymourze, chce stać się silniejszy.-Powiedział spokojnie, jak na niego.-A sądzę że kluczem do tego, jesteście wy.p-Wskazał palcem Seymoura.-Albo poprzez współpracę, będę się od was uczył, w zamian wam pomagając. Lub zniszczę was, ucząc się poprzez walkę, choćbym miał zginąć próbując.-Powiedział szczerze to, co sądził o tej sytuacji. Oczywiście istniało wiele innych "Ścieżek", lecz Gumiś w miarę możliwości chciał powędrować jedną z tych dwóch.-Jednak nie ważne którą drogą powędruje nasza znajomość, sądzę że powinniśmy zacząć od poznania siebie, więc, Ata-chan, może miałabyś ochotę, zjeść kiedyś zemną obiad?-Powiedział, olewając już całkowicie Seymoura. Bo zgłębiać relacje, to on lubił, zwłaszcza z kobietami. No i... głównie z kobietami.