Gabinet mistrza Lamia Scale

Oczywiście. Jak zwykle dla Ragny wszystko było utrapieniem i problemem. Świetnie rozumiała to, każdy gość o tej porze zostanie gościem nieproszonym. Mimo wszystko, z krzywym uśmiechem kontynuowała. Ta sprawa była zbyt ważna, aby pozwolić jej zasnąć. Szczegóły były nudne? Może i, ale zarówno były cholernie ważne. Wszystko było ważne. Musiał zrozumieć, popchać tą sprawe dalej, to nie mogło...
Zaskoczyła ją łagodność mistrza. Naprawdę, nie spodziewała się, że człowiek wprawiany w irytację praktycznie wszystkim w koło, będzie w stanie wyrażać... troskę. Zaraz. Ona nie potrzebowała troski. Nikt nie musiał przejmować się jej stanem, mogła poradzić sobie całkowcie sama. Nie potrzebowała odpoczynku. To była zwykła misja, nic więcej. Po prostu, szykowało się coś większego, aby temu zapobiec Ragna musiał podjąć odpowiednie kroki. Mimo to, kiedy Mistrz powiedział jej, że zajmie się sprawą, westchnęła. Czuła, jak całe napięcie z niej zeszło. Ulga, bo sprawa nie zostanie zignorowana, czy ulga bo to nie ona musiała się nią zajmować? Nie, to nie mogłi być to drugie. To była jej praca, a własnej pracy nie należy się bać.
- Dziękuję. - Odparła cicho w strachu, że jej głos zabrzmi inaczej niż zwykle. I miała rację, był... zbyt wiele ulgi było w nim słyszalne, lekko drżał. Beznadziejnie, gdzie jej profesjonalizm, powaga... Uśmiechnęła się lekko, aby ukryć zakłopotanie. Odpocząć, tak? Czemu nie... w sumie. Nie była pewna, czy po - w gruncie rzeczy - nieudanej misji zasługiwała na przerwę, jednakże... jak dają, to sie bierze. Wstała z krzesła i skłoniła głową Ragnie.
- Jeszcze raz dziękuję, za wysłuchanie. Przepraszam za kłopot, Mistrz również powinień odpocząć. - Nie była pewna, czy faktycznie tak uważała, ale była pewna, że tak powinna odpowiedzieć. Podczas naciskania klamki drzwi jeszcze na chwilę się obróciła.
- Dobranoc, Kezuma-san~. - Rzuciła na 'do widzenia' i po prostu wyszła z pomieszczenia.

Z/t

Ragna mógł zapomnieć o dalszym leniuchowaniu czy co tam robił, bo to pomieszczenia znów wszedł Don! Prowadząc ze sobą dwie kolejne osoby! Tym razem także był to chłopak i dziewczyna. Można by rzec że Don kolekcjonował sobie takie zwierzątka.-Mistrzu Rabarbarku!-Wrzasnął już na wejście-Nimue i Matsuda chcą dołączyć do naszej gildii-Wskazał na idących za sobą, po czym stanął za nimi i popchnął ich w kierunku biurka mistrza, samemu stając za Nimue.-Przyjmiesz Ją, nie? Nie? Nie?-Powiedział rozradowany, ciesząc się że zdobywa coraz to nowe siły, dla swojej kochanej gildii.

Dziewczyna zdziwiła się samym reakcjami Dona. Nie wiedziała, że można tak postępować w stosunku do mistrza gildii. Widocznie sama w główce źle sobie go wyobraziła, jako starego dziadka z brodą, co ciskałby w ludzi piorunami.
- Doberek Mistrzuniu- powiedziała trochę nieśmiało, jak na nią podeszła do sytuacji. No cóż czasami tak trzeba, a że póki co Don powiedział to co ona chcę powiedzieć to milczała.

W końcu dotarliśmy do budynku, czy też jak to lepiej nazwać siedziby gildii Lamia Scale. Na pierwszy rzut oka niczym takim szczególnym się nie wyróżnia. Pewnie z czasem może ukarze się prawdziwe oblicze tego miejsca i tych ludzi. Jedna rzecz nie dawała mi spokoju. Dokładniej mowa o zachowaniu chłopaka, który nas przyprowadził wobec swojego mistrza. Czy tutaj każdy tak się zachowuje i odnosi? Czy tylko może Don ma takie przywileje, lecz to wskazywałoby o jego sile czy też potędze. Cóż trzeba wykazać się kulturą i dobrym wychowaniem. Jako, że towarzysz tylko dziewczynę zaprowadził pod samo biurko, sam zrobiłem kilka kroków do przodu. Na mojej twarzy widniał delikatny uśmiech, lecz byłem bardzo spokojny i poważny. Następnie grzecznie się ukłoniłem, po czym wypowiedziałem.     - Nazywam się Michio Matsuda, mistrzu.

Ragna większość dzisiejszego poranka spędził przy swym biurku wypełniając jakieś dokumenty, bądź pisząc jakieś raporty, tak więc łagodnie mówiąc na nadmiar energii, już nie narzekał. Nie znaczy to jednak, że nie było innych rzeczy na które mógłby se całkiem wylewnie pozrzędzić. Przykładem mogłoby być chociażby to, że tej nocy się nie wyspał z powodu paru koszmarów, które zafundowała mu Rosalie swymi opowieściami o wampirach. Nie to żeby sami krwiopijcy byli powodem jego nie wyspania, choć w sumie jeden sen o tym jak atakują gildię też miał. Gorsze było jednak to jak zobaczył pannę Marie de la Ciel zamykają w wariatkowie, lub, to jak wszyscy jego podopieczni z gildii popadają w depresję nihilizm. Ech i niby jak się wyspać w takich warunkach, więc nic dziwnego, że już na początku dnia był zmęczony. By uzupełnić ten "miły" początek dnia jeszcze narzędzia biurowe odmawiały w współpracy, parę razy długopisy się zacięły, to wcięło spinacze, z kolei później skończyły się zszywki itp. Pomijając to parę innych nieciekawych rzeczy go dobijało,  więc planował zrobić sobie drzemkę by nieco odsapnąć. W pierw jednak zamierzał poczytać sobie jakąś książkę, by odciągnąć własne myśli od wszelkich nieprzyjemności. Nieszczęśliwie trójka nieproszonych gości raczyła zapukać dokładnie w chwili gdy siadł sobie spokojnie na kanapie w celu rozpoczęcia lektury.
- Ech, zobaczymy. Najpierw muszę z nimi pogadać. - Westchnął, w stronę Dona, który jak zwykle wykazywał przesadny poziom energii.
Widząc ich oczywiście wrócił na swe miejsce, a następnie gestem tak jak wcześniej wskazał, by goście siedli na fotelach na przeciwko niego, a Donowi by usadowił się póki co na kanapie.
- Ragna Kezuma, miło mi. - Rzucił spokojnym tonem, choć ostatnie dwa słowa mogły wydać się przymuszone. - Cóż skoro jesteście zainteresowani dołączeniem do mojej gildii to nie macie nic przeciw, że zadam parę pytań? Między innymi byłbym się dowiedzieć czym zajmowaliście się w przeszłości. Mała prezentacja magii też by nie zaszkodziła. - Odrzekł bez większych chęci spoglądając to na dokumenty, to na przyszłych nowych członków gildii.

W końcu nastał czas na spełnienie gildyjnego obowiązku. Mowa tutaj oczywiście o relacji z wypełnionej misji Mistrzowi Kezumie. Po wejściu do siedziby gildii od razu skierowałem się do wiadomego miejsca. Biuro mistrza było moim punktem docelowym. Zanim się zorientowałem w dużym zamyśleniu dotarłem na miejsce i co gorsza otworzyłem drzwi bez jakiegokolwiek pukania. Może to nic jednak dla mnie był to przejaw braku szacunku. Gdy tylko zorientowałem się, że jestem już w środku zobaczyłem, że mistrz nie jest sam.
-Dosyć tutaj gwarnie, czuję się jakbym nie trafił do biura Mistrza.
Jakoś nie mogłem sobie darować tego komentarza, znając Ragnę i wiedząc o jego miłości do petentów. Katem oka zauważyłem że oprócz dwóch nieznajomych w pokoju znajduję się mój stary druh Don. Podszedłem od razu do niego by wybadać zaistniałą sytuację..
-Nowi? Jesteś pewny, że się nadają? Jakoś specjalnie imponująco to nie wyglądają.. Swoją drogą od kiedy zacząłeś zajmować się rekrutacją do gildii co?
Ciekawiło mnie to wszystko, zdanie Dona na temat nowo przybyłych a także jego preferencji co do sprawowanej funkcji. Nie miałem nic przeciwko sprowadzaniu nowych magów lecz znając Dona i to, że jest on po prostu bardzo dziwną osobą to bałem się o zdrowie psychiczne tej dwójki. Miejmy nadzieję, że to normalni ludzie, jeden Don nam wystarczy. W końcu zawsze może się powielić i zapotrzebowanie na dziwaków znika w mgnieniu oka. W każdym razie nie przyszedłem tutaj tylko i wyłącznie na pogaduszki z Donem, gdy jest chwila ciszy kieruje kilka słów w stronę mistrza..
-Przybyłem tutaj mistrzu by zdać relację ze swojej misji. Otóż sprawa jest poważna bo chodzi o bezpieczeństwo całego Shirotsume, oczywiście poczekam aż załatwisz aktualne sprawy by porozmawiać w troszkę mniejszej grupce.
Starałem się być bardzo delikatny, nie żebym miał coś przeciwko nowym lecz te informacje były tajne i nie powinny dostać się w niepowołane ręce. Czekałem więc na rozwój wypadków obserwując tradycyjną formułkę przyjęcia w szeregi naszej gildii.

Skoro Rabarbarek rozpoczął proces rekrutacyjny to Don nie tracąc ani chwili, usiadł na swoim miejscu. Bo tu mu było dobrze i wygodnie i właśnie tu zamierzał siedzieć! A cóż to było za miejsce? Kanapa Rabarbarka oczywiście! I Don pewnie nudziłby się cały dzień, gdyby nie to że do środka wszedł też Ziemniaczek! Oczywiście Don bardzo ucieszył się na widok towarzysza i starego przyjaciela.-Ziemniak, cześć!-Wrzasnął do chłopaka z kanapy, machając ręką. Zupełnie jak by ziemniak mógł go nie zauważyć w tym niewielkim pomieszczeniu.-Hmm.. co do Mats sam nie wiem, ale Nimue oczywiście że się nadaje! Ona jest super i jest moją fanką!-Optymistycznie powiedział Don, nie bardzo ściszając głos, więc oczywiście był dość upierdliwie hałaśliwy.-Hehe, jakoś tak wychodzi-Podrapał się z zakłopotaniem po głowie. W sumie faktycznie ostatnio rekrutował strasznie dużo osób.-Oh coś grozi naszemu miastu? Co!? CO!? CO!!?-Zapytał Don zbliżając się z każdym "Co" coraz bardziej do ziemniaka, przejęty, bezpieczeństwem swojego kochanego miasta.

Ale tutaj jest gwarno i tłoczno. Z czterech osób w mgnieniu oka zrobiło się już pięć, z czego każda  person wykazywała się innym poziomem energii. Również każdy miał odmienny biznes przez co zapanował delikatny chaos. Pomimo niekorzystnego klimatu nie traciłem koncentracji. Dokładnie wysłuchiwałem wszystkiego, o czym mówił mistrz gildii. Teraz muszę zaimponować szefowi, ponieważ tylko dobre wrażenie oraz umiejętności dadzą mi jakiekolwiek szanse. Powoli udałem się w kierunku mistrza, tak aby dobre mnie widział i słyszał. Kiedy byłem w odpowiednim miejscu, pewnym głosem powiedziałem.   - Proszę o zadanie niezbędnych pytań, które rozwieją mistrza wszelkiego rodzaju wątpliwości. Wcześniej uczęszczałem do szkoły magicznej. Mój ojciec wychowywał mnie zgodnie z rygorystyczną dyscyplina, prze co jestem opanowanym i doświadczonym jak na swój wiek chłopakiem. Odnośnie drugiej kwestii pozwolę sobie od razu na udzielenie odpowiedzi. Jestem magiem specjalizującym się w  magicznej podmianie. Dokładniej rzecz mówiąc, potrafię przywołać uzbrojenie, które chwilowo staje się moim nowym pancerzem. Dodatkowo aby nie być bezbronny w walce, zakupiłem również tą samurajską katanę.  Poprawiłem swój oręż, który chwilowo wysunąłem za prawej nogi, ponieważ po tej strony mam przyczepiony do pasa. Robiłem do ostrożnie i powoli, gdy nie chciałem aby uznali to za próbę jakiegoś ataku. Moje zamiary są pokojowe. Teraz muszę tylko czekać na odpowiedź mistrza.

- Ano, może mistrz! - odparła od razu, a widząc Huanga vel ziemniaka vel łysola uradowała się jeszcze bardziej! W końcu znała chłopaka z tej misji, co akurat im nie wyszła. Ale mówi się trudno i tańczy się dalej ze złamaną nogą~
- No to ja nazywam się Nimue Darksworth,a mój brat do niedawna był  zaklęty przez trolla! - wykrzyknęła, unosząc łapki - Em.. W sumie wcześniej to.. Urodziłam się, żyłam zgodnie z rodzeństwem - tu opowiedziała historię swojego, calutkiego życia, nawet opowiedziała o swoim kocie - No i potem była taka misja na której poznałam Dona! On jest super bohaterem i w ogóle ! Jestem jego fanką nr. 1~! No, no i !  Chcę należeć do Lamia Scale - powiedziała ze z miną głodnego pisaka, który prosi o jedzonko. No cóż, chciała należeć do Lamii i nie ukrywała tego. Może mogła tam trochę nie pasować, ale chciala w końcu gdzieś należeć i mieć swój domek.
- A magii chyba nie mogę pokazać, bo magia łucznika lepiej by nie byłaby tu stosowana....

Heh, jak na złość tłok w gabinecie biednego mistrza z chwilę na chwilę się powiększał. W sumie zastanawiające, kiedy to pomieszczenie stało się miejscem publicznym. Raczej gdyby Ragna chciał na co dzień spotykać się z tłumami, to przeniósłby swe biuro do holu, ale tego nie zrobił, co znaczyło, że wolał mieć ciszę, spokój oraz odrobinę prywatności. Niestety, stanowisko mistrza gildii trochę mu to utrudniało.
- Ech, sam się zastanawiam, czy to aby na pewno mój gabinet. - Rzucił z lekka poirytowany.
Słysząc, iż po nowych będzie mieć kolejną sprawę na głowie westchnął zrezygnowany. Cóż Zapowiadało się że może nie mieć spokoju nawet przez większość dnia.
- W porządku, w takim razie usiądź na razie koło Dona. - Odrzekł niechętnie w stronę Huanga.
Informacje od Dona na temat pretendentów nieco niepokoiły białowłosego, gdyż prezentowały one chłopaka i dziewczynę z dość podejrzanej strony. No, ale trzeba było jeszcze ich wysłuchać, co oni sami mają do powiedzenia o sobie. Potem ze spokojem wysłuchał rzetelnych danych od chłopaka i tych chaotycznych od dziewczyny. Trochę niepokojącym było, to iż na Nimue olbrzymi wpływ miał Don, który jak wiadomo miał sieczkę w głowie. Z takim autorytetem dziewczyny Ragna raczej mógł się obawiać na co ta pannica wyrośnie.
- Hmm, rozumiem, dwie magie oparte na arsenale. Michio skoro zakupiłeś ostrze to twoja magia jest typowo defensywna? Nimue, nie sądzę by samo przyzwanie łuku zagroziło porządkowi w moim gabinecie. - Rzucił bez większej chęci oczekując odpowiedzi.
Gdy odpowiedzą mu na te kwestie, to sięga do szuflady po jakieś formularze. Kiedy te dokumenty zostały umieszczone przed petentami ci mogli zauważyć, że to zwykłe pisma w których trzeba wpisać swoje podstawowe dane personalne i medyczne, cóż w końcu każda ta informacja może okazać się potrzebna lub uratować czyjeś życie.
- Jak rozumiem nie macie problemów z prawem? - Spytał z miną jakby mu jeszcze tego było mało.
Jeśli okazało się, że nie są karani, to kontynuował.
- W takim razie proszę wypełnić te formularze. - Odrzekł nieco zmęczony swymi gośćmi.

Chyba już rozmowa, a co za tym idzie rekrutacja będzie się powoli kończyć. Cieszy mnie to, ponieważ nie mogę się doczekać pierwszego zlecenia. Dodatkowo zdaje sobie sprawę z tego, iż jako członek tejże fantastycznej gildii będę mógł się prawidłowo rozwijać. Wiem, że to będzie długa i ciężka droga, ale w sumie sam dobrowolnie obrałem sobie taki kierunek w życiu. Pomimo tak dużego tłumu skupiałem się tylko i wyłącznie na mistrzu. Dokładnie wysłuchiwałem wszystkiego co miał mi i dziewczynie do powiedzenia. Następnie sam błyskawicznie odpowiadałem na jego pytania, czy też stwierdzenia, które wymagały dokładniejszego wyjaśnienia.
- No nie do końca mistrzu. Wszystko zależy od tego, jaką zbroję przyzwę. Każda z nich ma odrębne właściwości. Może być bardzo ofensywna, czy też defensywna. Zakupiłem tą katanę, gdyż nie potrafię przyzwać ostrzy.
Sensei po chwili udał się do biurka. Tam zaczął bacznie przeszukiwać szuflady. Nie wiedziałem co takiego chciał odnaleźć. Mogłem się w tej chwili tylko i wyłącznie domyślać. Po upływie kilku minut mistrz wyciągnął kartki papieru. Jak się okazało trzeba je wypełnić. Nic prostszego. Odpowiedziałem mężczyźnie, że nie mam żadnych problemów z prawem, po czym przystąpiłem do drugiej części rekrutacji.

Faktycznie było głośno i każdy mówił praktycznie jednocześnie, cóż było począć, na początku postanowiłem skupić swoją uwagę na rozmowie z Donem i odpowiedzi na jego pytanie.
-Otóż jeśli tak dalej pójdzie to naszemu miastu zagrożą mutanci. Ni to ludzie ni zwierzęta coś po środku.mają kilka form i im silniejsza tym bardziej zwierzęca. Troszkę z nimi walczyłem, na prawdę są silni a do tego piekielnie szybcy... Gdy jeden wziął nas na poważnie nawet nie zauważyłem jak się porusza, jakby się teleportował lub coś takiego. Gdy zaś mnie trafił to poleciałem na kilkanaście metrów. Serio może być z nimi problem, dlatego też dobrze, że przyprowadzasz nowych ludzi. Trzeba wzmocnić ochronę miasta.
Słuchając kątem ucha rozmowy mistrza z nowymi, interesowało mnie jakie magie posiadają. Jeden to odmiana podmiany rycerskiej, Nimue zaś trudni się magią łuczniczą. Może to być interesujące. Gdy tylko wszystkie sprawy papierkowe zostały dopełnione, usiłuję spytać mistrza o zgodę co do pomysłu na który wpadłem opowiadając Donowi sytuację i wsłuchując się w dialog mistrza z nowymi.
- Mistrzu Ragno jako ostateczny test chciałbym sprawdzić ich siłę, moglibyśmy zrobić mały sparing. Oczywiście wszystko za Twoją zgodą, powalczylibyśmy na naszej "arenie" jestem po prostu ciekawy ich potencjału. Jeśli mistrz się nie zgadza to do niczego nie dojdzie, trzeba jednak pokazać nowicjuszom, że nasza gildia to nie plac zabaw jak u wróżek..
Czekałem na odpowiedź mistrza lub jakąkolwiek reakcję zgromadzonych, Don pewnie będzie zainteresowany, wszakże lubił jak ludzie się bij, choćby dla zabawy. Ciekaw jestem czy nowi podejmą rękawicę... Trzeba zobaczyć, czy są ulubieńcami Bogów czy może jest zupełnie odwrotnie i Bogowie się od nich odwrócili.

Łagodnie rzecz ujmując, Don z niedowierzaniem wpatrywał się w Huanga który tłumaczył mu jak mają się sprawy. Było źle, nawet bardzo źle, klarowanie rzecz ujmując. Jeśli Shirotsume zagrażały magiczne bojowe zwierzęta jak centaury i minotaury to... to... O BOŻE. To w zasadzie znaczyło że wciąż byli za słabi. Skoro ziemniak był w dupie, to nie świadczyło dobrze o ich sytuacji. Don z poważną miną położył rękę na ramieniu przyjaciela.-To oznacza jedno ziemniaku. Musimy stać się jeszcze potężniejszymi superbohaterami.-Pokiwał z powagą głową po czym odsunął się od swojego towarzysza i zlustrował go wzrokiem.-To oznacza że musimy spiąć pośladki i brać się za trening.-Uśmiechnął się na propozycję swojego towarzysza, ah te zabawy... nigdy mu się nie nudzą.-Zamierzasz brać oboje na klatę, czy drużynowo?-Zapytał z uśmiechem, oczywiście sugerując sprawdzenie dwóch nowych w walce z dwoma weteranami. Aczkolwiek zapewne Huang może uznać to za nudne, więc Don nie będzie miał mu za złe, jeśli ten odmówi.

Dziewczyna przysłuchiwała się każdemu z mężczyzn z nieukrywaną ciekawością. Jakieś takie dziwne stworzenia niedługo odwiedzą Shirotsume! Wszystko to brzmiało dosyć groźne, ale strasznie wierzyła w Dona i mimo że go nie znała Ziemniaka, a do tego Ragna. Może i by wyszła z nich fajna sałatka, a póki co zbliża się niebezpieczeństwo.
- Yyyy, no ja mogę walczyć, ale to nie będzie moja wina jak wbije wam strzałę. No nie? A to podobno bardzo boli! Ja tak w sumie nigdy nie dostałam strzałą, ale osoby które dostają często krzyczą z bólu! I wtedy jest takie.. Y.. No ten.. Aaa? - zaczęła i skończyła w dosyć zaplątany sposób. Właściwie nie lubiła walczyć z innymi, tym bardziej krótkodystansowcami. Nie miała z nimi większych szans, więc cóż się dziwić?

Ech, ta rozmowa rekrutacyjna jakoś szła, lecz z każdą chwilą męczyła białowłosego coraz bardziej. Cóż tyle spraw naraz poruszano, iż można było dostać migreny. No ale wszystko. Słysząc wytłumaczenie Matsudy westchnął, no jakby nie patrzeć raczej nie do końca się zrozumieli. Ragnie chodziło, o to, że chłopak magią głównie tworzy zbroje, a bronie już nie, jednakże nie bardzo miał ochotę to wyjaśniać. Dlatego już pozostał przy tym niedomówieniu.
- Ech, rozumiem. - Odparł bez większych chęci.
Następnie przysłuchał się trochę słowom Huanga. Niby te kwestie nie były kierowane do niego, lecz zamierzał to potraktować jako raport, cóż słuchanie tego samego drugi raz byłoby zbyt uciążliwe. Potem do jego uszu dobiegła kwestia przetestowania nowych.
- Hmm, raczej nie mam nic przeciw. Jednakże powiedz co za konkretną formę pojedynku planujesz? Wolałbym też byście się nie pozabijali. Rzucił spokojnym tonem spoglądając zmęczonym wzrokiem na wszystkich.
Na słowa dziewczyny nie zwrócił większej uwagi, gdyż to nie on miał walczyć. Z kolei po uzupełnieniu formularzy zebrał je i odpowiednio skatalogował.
- Pewnie będziesz chciał skorzystać z "tej" sali treningowej? Cóż obecnie chyba nikt z niej nie korzysta więc droga wolna. - Rzucił leniwie tym samym dając Huangowi dostęp do specjalnego pomieszczenia.