Wody przybrzeżne

First topic message reminder :

MG

Tora otworzył spuchnięte oczy, krew ściekała mu z nosa. Kawałki skóry oderwanej z klatki piersiowej zwisały na ostatnich skrawkach przy podbrzuszu. W głowie mu szumiało od uderzeń jakie otrzymywał wcześniej raz za razem od kata stojącego w kącie pokoju. Obok niego stał spokojnie mężczyzna o brązowych włosach, spokojnie po trzydziestce, ubrany w czerwoną szatę. W dłoniach trzymał dziwny zegarek.-Nie, nie. Powtarzam ci że to nie tak. Po prostu wpadliście. Zresztą i tak tego nie zapamiętasz, po co ci to tłumaczę? Ale dobrze. Niech będzie. Dam wam małe fory, następnym razem.-Powiedział i potrząsnął zegarkiem nad uchem Tory. Dziwne brzęczenie rozbrzmiewało mu w głowie...

...sprawiając że obudził się. Tak szybko jak otworzył oczy tak szybko brzęczenie umilkło. Leżał spocony w grupowej kajucie. Byli już w więcej niż połowie drogi do Midi. Powinni dotrzeć tam za dwa dni. Od kilku dni na pokładzie siedział jeden z Pergrandzkich kapłanów i za namową Ikiedy, leczył Torę z jego przypadłości. Niestety okazało się że egzorcyzm był czymś czego nie dało się przeprowadzić ot tak i trwało to często nawet miesiąc. W zależności od skomplikowania sprawy. W każdym razie dopiero zbliżał się świt. Nocna zmiana dalej pracowała na okręcie. A w kajucie było cicho, nie licząc pochrapywania współtowarzyszy. Znajdowali się na pokładzie "Złotego Orła", nie licząc normalnej załogi, przydzielono Iniecie kapłana dla Tory oraz pięciu żołnierzy, mających pilnować - głównie Tory. Mężczyzna dochodził do siebie po niemiłym przebudzeniu. Dziwny sen którego treści już nie pamiętał, zaczął niknąć w zakamarkach jego umysłu i wtedy kątem oka Tora dostrzegł coś czego nie powinno tu być. Nieopodal jego koji stał Sucharek, wpatrując się w niego smutno, martwymi oczami.

MG

Torashiro po swych codziennych i bardzo często powtarzanych czynnościach, stanął twarzą w twarz ze znaną sobie - choć nie do końca - osobą. Przybysz wydał dźwięk nie zadowolenia słysząc pytania Tory.-Odpuść sobie.-Powiedział, cokolwiek miał przez to na myśli.-Porozmawiajmy na osobności. Możesz mnie nawet spętać, ale nie marnujmy już wię--Westchnął przejeżdżając dłonią po twarzy.-Po prostu miejmy tą rozmowę za sobą...-Patrzył na Torę z nienawiścią i nie pozostawało wątpliwości że jest do niego wrogo nastawiony. Inna sprawa że nie próbował tego ukryć i oferował Torze pochwycenie go.

To co się tu działo było dziwne. Zdecydowanie.
-Nie. - odpowiedział lakonicznie, nawet nie siląc się na więcej słów. Nie wiedział kim jest ten dziwnie znajomy osobnik, ani czemu nim gardził, ale w żaden sposób nie sprawił, by Tora miał ochotę z nim gadać i to na jego zasadach. -Ty chcesz tego ode mnie. Ponadto są tu ludzie, którym ufam. - a następnie dodał już w myślach ~Lub chcąc nie chcąc musze.~, by ponownie wrócić do rozmowy z nieznajomym -Jeżeli więc masz jakąś sprawę przedstaw się i mów o co chodzi. Nie mam przed nimi nic do ukrycia w tej kwestii. - powiedział dość spokojnie. Gdyby jakoś dziwny osobnik planował go lub innych zaatakować, wtedy powstrzymywałby jego zaklęcia Tarczą Absorpcji (b) i opcjonalnie Ścianą (C), a go wtedy spróbowałby spętać Nićmi (D) i Łańcuchem (C). Ale tylko, gdyby wykazał się agresywnością i chęcią ataku jego współtowarzyszy.

MG

Mężczyzna słysząc odpowiedź Tory zwyczajnie przewrócił oczami.-W takim razie nie-Powiedział mężczyzna i podszedł do krawędzi statku, czekając aż Tora jednak zmieni zdanie. Lub go aresztują. Cokolwiek. Sytuacja była dziwna, ale mężczyzna nie zamierzał widocznie rozmawiać przy świadkach, a sami świadkowie nie bardzo wiedzieli co z mężczyzną zrobić.-Nie wygląda na twojego znajomego...-Zauważył Moss-Może wyrzucimy go za burtę...?-Zapytał w sumie Tory, bo to do Tory facet miał sprawę. Nie do niego.

Tora spojrzał zdziwiony na mężczyznę. Czyżby foch? A może zwyczajnie był uparty. Tory niezbyt to interesowało. To on tu przybył nic nie mówiąc i żądając nie wiadomo czego. Byakuton, choć miał dziwne wrażenie, że skądś go znał, to nie otrzymał niczego, co pozwoliłoby mu zaufać "znajomemu nieznajomemu" na tyle, by pójść za nim gdzieś i go wysłuchać. Westchnął, po czym spojrzał na Mossa.
-Nie wiem. Zróbcie to co z każdym intruzem na statku. - rzucił bez większych emocji. Był mu on obojętny. Tak samo jak jego los. Wróżek odwrócił się, chcąc udać się do kapłana i poprosić go o egzorcyzmy lub chociaż o mity Pergrande. A gdyby coś miało go pieprznąć to liczył, że jego Energetyczne Ciało (PWM) go ocali.

MG

-Jeśli chcesz uciec, milcz-Powiedział przybysz do pleców odchodzącego Tory. Cokolwiek miał na myśli, brzmiało to dość zagadkowo albo jak bełkot. Moss chciał go pojmać, ale ten przechylił się i runął do wody. A przynajmniej powinien, bo nagle rozległa się eksplozja. Co się jednak stało, Tora już nie zaważył, bo obudził się nagle w swoim łóżku. Czy to był sen? Jak na sen, było koszmarnie realistyczne. Nie mniej, wydarzenia sprzed chwili Tora pamiętał, tak samo jak ostatnie słowa gościa na statku.

~Co jest?~ pomyślał Tora budząc się. Ten sen... był realistyczny. Cholernie wręcz realistyczny. Złapał się za głowę. Potrząsnął głową, chcąc się rozbudzić. Zastanawiał się, czy jest w ogóle sens tak zastanawiać się nad zwykłym snem? Z drugiej strony, zwykle tak realistyczne odczucia bywały, gdy zdawało mu się, że spada i drgawkami budził się, myśląc, że upadł. Ale to... było zbyt wiele, by było czymś po prostu "zwykłym". Przetarł oczy i spojrzał za lufcik, chcąc określić, czy jest już ranek (a więc i wykonać stricte codzienne czynności), czy jednak jest noc i dobrze byłoby jeszcze się przespać. Tyle opcji.

MG

Już świtało, więc Tora wstał, oddając się codziennym czynnościom. Nikomu nie powiedział jednak o dziwnym śnie który miał. Jednak im dłużej dzień, tym więcej spraw się powtarzało. Zupełnie, jak by to wszystko już się wydarzyło. I tak kiedy wyszedł na pokład porozmawiać z Inietą, pojawił się mężczyzna z którym rozmawiał w swoim śnie. Wszyscy wyglądali na zaskoczonych tylko Tora i sam rozmówca nie.-Więc, porozmawiamy na osobności?-Zapytał, raz jeszcze w zasadzie, bo Tora pamiętał że ten o to pytał. W jego śnie. O ile to był sen.-Znasz go?-Zapytał zaskoczony Moss.

Im dłużej trwał ten dzień, tym bardziej był on dziwny. To się już wydarzyło. Deja vu? Trochę zbyt natężone. A przynajmniej tak się wróżkowi wydawało.I w sumie to wyglądał też na zaskoczonego, że to też się ponownie wydarzyło
-Co jest... - mruknął sam do siebie, zaskoczony, po czym powiedział już głośniej do nieznajomego znajomego -T-ta... co tu się dzieje? - rzuciłby niezbyt pewnie podchodząc do niego, ale zatrzymał się, gdy usłyszał pytanie Mossa. -Nie wiem... jeszcze. - odpowiedział znajomemu zgodnie z tą przedziwną prawdą, po czym podszedł do nieznajomego i gdyby ten go gdzieś zaprowadził na bok - tam też by podszedł.

MG

No i w końcu Tora posłuchał. Upierdliwie, jak by nie mógł tego zrobić wcześniej...-Będę się streszczał-Powiedział kiedy już się nieco odsunęli.-Uwięziłem nas w pętli czasu, by cię pokonać. Jednak kiedy już to zrobiłem... nic. Długi czas powtarzałem ten pieprzony dzień umierając i zabijając ciebie, szukając wyjścia. Ale skończyły mi się pomysły. Jeśli chcesz by ten dzień się skończył, myślę że musimy współpracować.-Powiedział krzywiąc się z obrzydzeniem na samą myśl. No i zakładał że Tora przy pierwszych kilku powtórzeniach może nie chcieć, współpracować.-Zakładam że na statkach Pergrande jest ktoś, kto zachował wspomnienia jak ja i to on kontroluje tą pętlę.-I zapewne dlatego, chciał rozmawiać na osobności.

Tora wysłuchał uważnie słów nieznajomego, znajomego. Wkrótce wszystko stało się jasne, ale Byakutonowi zaświeciły się oczy.
-Pętla czasowa?! - rzucił we Wspólnej Mowie, może niepotrzebnie głośno. Jak on uwielbiał takie motywy. Kochał niemalże. Kojarzyły mu się z wujkiem. Mimo wszystko, trzeba było się opanować. Odkaszlnął. -Chciałeś mnie pokonać... co między nami zaszło? Dlaczego potrzebna była pętla czasowa? - mówił spokojnie. W sumie rozumiał teraz trochę niechęć swojego "przeciwnika" do niego samego. Jak tyle razy walczyli i on cały czas to pamiętał, to szło się zdenerwować. Dlatego teraz mieli okazję to naprawić! A może nawet naumie się jakichś ciekawych sztuczek. -Która to jest nasza taka rozmowa? - spytał zaciekawiony, tak przy okazji. -Pergrande nie ma magów, z tego co kojarzę. Mają jakieś swoje egzorcyzmy czy coś takiego. Mantry chyba się nazywają. Jesteś pewny, że na pewno tutaj jest winny? Może ktoś postronny? - zasugerował przy okazji, pomijając kwestie, że może jakiś "przyjaciel" nieznajomego maczał w tym swoje magiczne paluszki -I jak się nazywasz? I czemu w sumie walczyliśmy? - tyle pytań, tak mało odpowiedzi.

MG

Widząc że Tora ma raczej masę upierdliwych pytań, prócz tych faktycznie istotnych, mężczyzna skrzywił się lekko, opierając jednak z większym luzem o deski statku. Wychodziło na to że Byakuton planował współpracować a to zwiększało ich szanse-Czy to ważne? Musimy się stąd wydostać. Powód dla którego tu jesteśmy, powód dla którego chcę cię zabić, to wszystko bez znaczenia.-Uśmiechnął się złowieszczo, może miał jakiś powód, a może zwyczajnie był magiem na usługach Midi. Cokolwiek w tym było, mężczyzna raczej nie planował tego zdradzać Torze.-Jestem pewien, że osoba kontrolująca sferę jest tutaj. Nie wiem co prawda co jest jej celem, ani dlaczego to robi, ale jest tutaj. Zapewne jeszcze jakieś 2-3 tysiące powtórzeń i byłbym w stanie nawet określić gdzie dokładnie, obawiam się jednak że wcześniej stracę rozum-Ogólnie, mężczyzna sprawiał wrażenie dość obłąkanego. W jednym momencie jego twarz, przypominała twarz ogarniętego żądzą krwi szaleńca, w innym zaś wyglądał na zmęczonego życiem starca, choć z wyglądu, mógł być co najwyżej kilka lat starszy od Byakutona.-Kontrola tej pętli nie wymaga tak naprawdę ani krzty magii. To co ją napędza to "Pragnienie". Moje pragnienie w momencie tworzenia pętli, musiało okazać się słabsze od innego "Pragnienia" w tym obszarze. Pragnienie, które można było zaspokoić, tworząc tą pętlę...-Mężczyzna raczej jak powiedział na początku, nie planował odpowiadać Torze, na pytania dotyczące ich konfliktu.

-Tak, to istotne. - odparł przekornie Tora. -Nie mam ochoty tkwić w nieskończoność w tej pętli czasu, ale nie zamierzam jej łamać, jeżeli jedyne co mnie poza nią spotka to śmierć z twoich rąk. Po złamaniu pętli wolałbym byśmy rozstali się w rozejmie. Może nie w przyjaźni. A także chciałbym mieć pewność, że nie wbijesz mi w ramach atrakcji noża w plecy. W końcu i tak ponownie przeżyjemy ten sam dzień. A do tego potrzebuję wiedzieć co między nami zaszło. - no cóż, tak uważał wróżek. Może jego nieznajomy znajomy nie podzielał tej opinii i wolał od razu działać, ale nie wróżek. Może nie był super inteligentnym geniuszem rodzącym się raz na dziesięć pokoleń, ale nie planował zostać czyimś bezmyślnym pionkiem. Wysłuchał jego słów i mimo wszystko nadal ciekawiła go ta pętla. -W jaki sposób wykorzystałeś to pragnienie do utworzenia pętli? Może jeśli wasze pragnienia się starły musimy zwyczajnie dorzucić kolejne? - zasugerował spokojnie. Domyślał się, że z typem czeka go ciężka przeprawa. Ale wróżek był uparty. Dlatego był wróżkiem, magiem Fairy Tail.

MG

Mężczyzna widząc że Tora nie odpuszcza, po chwili wzruszył ramionami.-Oczywiście że będę chciał cię zabić. Powód nie ma znaczenia, jesteś moją ofiarą, prędzej czy później. A może liczyłeś, że obiecam zostawić cię w spokoju?-Zaśmiał się na samą myśl o takim rozwiązaniu.-Czego ci nie powiem, nie dowiedziesz że mówię prawdę, więc i tak będziesz mi nie ufał. I tak, będziesz czujny i będziesz mnie obserwował. Powód dla którego chce cię zabić to coś, co nic nie zmieni. He, nawet nie mógłbyś mieć gwarancji, że jest prawdziwy. Tak bardzo zależy ci bym podał ci jakieś pierwsze z brzegu łgarstwo? Proszę bardzo - Zabiłeś mi mamę-Machnął dłonią, przynajmniej pozostając szczerym. Bo mówić że kłamie nie musiał, ale to zrobił. Jasno stawiając sprawę że chce Torę zabić oraz ze powodu mu nie zdradzi. O ile nie kłamał i w tej kwestii. Ciężka sprawa, ale w zasadzie kto w ogóle brał pod uwagę ufanie złolom? Pokręcił głową, słysząc pytanie Tory-W momencie tworzenia pętli, przedmiot użył pewnego pragnienia. Jeśli pragnienie pokrywa się z ideą pętli - pętla powstanie by zaspokoić pragnienie. Rzecz w tym, że przedmiot nie używa pragnienia osoby używającej go, a najsilniejszego pragnienia na pewnym obszarze. Skoro w momencie używania przedmiotu ktoś zwyczajnie dysponował silniejszym pragnieniem, to właśnie jego pragnienie zostało zaspokojone i to dla niego istnieje pętla. By zniknęła, ta osoba musi sama chcieć ją opuścić lub jej pragnienie musi zostać w pełni zniszczone. Rzecz w tym że jeśli ktoś zwyczajnie pragnie "Żyć wiecznie" to nic nie zrobimy, czekając. Co oznacza że trzeba odnaleźć odpowiedzialną osobę i zmusić ją do zniesienia pętli.-Potarł podbródek, spoglądając na boki-Problem polega na tym, że osoba kontrolująca pętlę może - ale nie musi - zdawać sobie sprawę co robi. W pierwszym przypadku sprawa jest całkiem prosta, w drugim jednak cóż... nie możemy pozwolić sobie nawet na drobny błąd przy zadawaniu pytań.-Pstryknął palcami-A tak, jako właściciel przedmiotu, zachowałem część jego mocy. Dlatego pamiętam powtórzenia i dlatego mogłem pozwolić na to tobie.-No cóż, sprawa prosta nie była, a na dodatek jak się wydawało jedyny sojusznik Tory, był jednocześnie osobą które Tora zaufać nie mógł.

Tora westchnął. Po raz kolejny w tej przygodzie w poszukiwaniu Tasi natrafił na kogoś, kto uważał, że nie ma sensu mówić wszystkiego, a wróżka i tak zmusi do posłuszeństwa lub przynajmniej pracy zgodnie z jego oczekiwaniami. Niestety... to już tak nie działało. Nie od śmierci Sucharka. Wysłuchał spokojnie reszty słów, wszystkie analizując i ostatecznie odpowiadając:
-W takim razie chyba musisz sobie poradzić sam. - stwierdził beznamiętnie. -Obecnie pętla ta jest jedyną rzeczą, która trzyma mnie przy życiu. Nie ma sensu, bym pomagał ci ją zdejmować. Nie zależy mi też na tym, że spędzę tu wieczność. Tak jak tobie nie zależy na mówieniu prawdy. - stwierdził kompletnie szczerze. Jeżeli to ma być jego kara za doprowadzenie do śmierci Sucharka, niech więc tak będzie. -Jak ci się uda wreszcie ją przełamać, może przynajmniej nie zwariujesz na tyle, by zabicie mnie było dla ciebie problemem. - stwierdził spokojnie. -Jeżeli usuniesz mi pamięć, mogę próbować złamać pętlę wówczas na własną rękę, a ty będziesz miał szansę na to, że w końcu również zwariuję. Ale wtedy będę wiedział, na co uważać po jej złamaniu. Jeżeli odbierzesz mi pamięć, ja nie oszaleję. - rzucił spokojnie. Przynajmniej wiedział, że drugi mag kompletnie nie ma mocy na utworzenie pętli. I do jej utworzenia potrzebował jakiegoś przedmiotu. Czy zachowa czy straci tę pamięć. Nie interesowało to Tory. -Na razie nie przedstawiłeś niczego, co w jakikolwiek sposób zachęcałoby mnie do pomocy tobie. Nie zależy mi. - okrutna prawda od człowieka z depresją. Z drugiej strony to on był na "wygranej" pozycji. Wszak to do niego przyszli z prośbą o pomoc.

MG

Słysząc to co mówi Tora, mężczyzna po raz kolejny westchnął.-Ok. Obiecuję że nic ci nie zrobię po wszystkim. A chcę cię zabić bo jestem patriotom a wy płyniecie splądrować mój kraj.-Powiedział bez zająknięcia patrząc Torze w oczy. Po chwili skrzywił się.-No i co ci to dało, powiedz mi? Teraz mi nagle zaczniesz ufać, uznasz że się dogadamy i wszystko co ci powiem jest prawdą?-Zapytał.-Mogę wymazywać i oddawać ci pamięć ile razy zechcę, pewnie wydłuży to czas, ale w kilka powtórzeń znajdę słowa, które przekonają cię do tego, że możesz mi ufać, lub chociażby ze mną współpracować - ba! To już mogą być te słowa.-Machnął dłonią.-Jednak szkoda mi tych kilku powtórzeń. Dlatego gramy w otwarte karty.-Bo co tak naprawdę Tora próbował ugrać? Prawdę której nie będzie mógł zweryfikować? Prawda z ust kłamcy, była mniej warta niż kłamstwo.