Recepcja

Asystentem!? Tak od razu? Badzu spodziewał się że może w przypływie dobrej woli będzie sprzątał biuro jakiegoś urzędasa, albo parzył kawę dla zapracowanych ministrów a tutaj od razu asystent jednego z nich. No proszę, prosze. W zasadzie Badzu nie był pewny czy to bardzo wysoko, czy nie do końca, aczkolwiek i tak nieco go to zaskoczyło, co zapewne odbiło sie na jego twarzy. Gdyby wiedział jak bardzo wysoko w hierarchi znajduje się taki asystent to może i nawet po raz kolejny pokazałby brak zaufania względem Grahama. Jednakże nie wiedział tego, więc poza zaskoczeniem że będzie wyżej niż podawacz kawy, nic innego nie zaprzątało jego głowy.-Oczywiście.-Odpowiedział, skłaniając lekko głowę w geście szacunku i podziękowania. A teraz... teraz w zasadzie nie wiedział co dalej. Powinien sobie iść, zadać jakieś pytania? Miał jakieś pytania? Chyba miał.-Dziękuję to... prawdziwy zaszczyt.-Chyba, w zasadzie nie był pewien.-Co będzie należało do moich obowiązków i kiedy mogę zacząć?-Zapytał spokojnie, dochodząc do wniosku że to dość ważne kwestie.

MG

Zaskoczenie widoczne na twarzy Badzu w jakiś dziwny sposób rozbawiło Grahama, który zakrył usta, jakby powstrzymując swój śmiech. Szybko jednak położył ją na stole i wyprostował się, nachylając bliżej rosłego mężczyzny. Pytania były ważne, jednak niewątpliwie nie było na nie za dużo czasu. Najważniejszym z nich jednak było - co właściwie miał robić na pozycji asystenta?
- To bardzo złożone pytanie. Przynajmniej to pierwsze - odpowiedział spokojnie Graham, wyciągając z szuflady biurka jedną kartkę papieru i przekazał ją Badzu.

Spoiler:

- Nie wiem, jakie umiejętności posiadasz, więc wypisz mi je na kartce i zobaczymy, w czym potrzebujesz szkolenia, a z czym mogę zostawić cię... powiedzmy samopas.... Tak nawiasem, potrafisz robić kawę? W każdym razie to tyle na dzień dzisiejszy. Przyjdź jutro o 8 do tego biura z listą umiejętności, które uważasz za ważne i przydatne - zadecydował Graham i podniósł się ze swojego krzesła. Wyciągnął dłoń w stronę Badzu-Kima, za pewne kończąc ich krótkie spotkanie. Przerwa obiadowa była ważna.

Badzu spojrzał na plan dnia radnego i uśmiechnął się podnosem, dochodząc do wniosku że w zasadzie czegoś takiego się spodziewał. Chyba będzie musiał przyzwyczaić się do picia kawy. Wyglądało na to że to nieodłączny element każdego pracownika rady. Jego podejrzenia szybko zostały potwierdzone przez pytanie Grahama.-Nie, ale nauczę się.-Odpowiedział Badzu wstając z krzesła.-Dziękuję i dowidzenia.-Ukłonił się raz jeszcze i opuścił teren rady.

A więc tak... od czegoś trzeba było zacząć, a w przypadku Tory, było to poszukiwanie Tasi. Wiedział, że Isenberg, wiedział, że E, ale mimo wszystko, jakoś chciał zacząć sensownie. A najsensowniej byłoby jeszcze przed wyjazdem dowiedzieć się, czy Rada Magii nie zna jakichś szczegółów tej sprawy. Dlatego też przybył do recepcji, a stamtąd już prosta droga, do dowiadywania się czegokolwiek. Chociażby wiedzy, że oni nic nie wiedzą. To też jakaś wiedza, a nawet dość istotna. Dlatego też podszedł do osoby siedzącej za biurkiem w recepcji (czy to mężczyzna czy kobieta) i zaczął:
-Witam, nazywam się Torashiro Byakuton, jestem magiem Fairy Tail i z racji, iż jedna z naszych członkiń zginęła, szukam jakichkolwiek informacji o miejscu jej pobytu lub miejscu pobytu kogoś, kto może coś wiedzieć. Kamishirosawa Takara, bo o niej mowa, była na wojnie między Isenbergiem a Pergrande, razem z Lordem E. Czy istnieje choć cień szansy, że czegokolwiek się u was dowiem? Proszę... - dodał ostatnie słowo, z lekko przepraszającym wygięciem ust, w niezbyt widoczny uśmiech. Wiedział, że czeka go długa droga. Długa, kręta, ale być może także i owocne w niesłychanie istotne wydarzenia w jego życiu. Tak tak, tak też może być.

MG

Rada magii czasami bywała miejscem spokojnym. Niczym jakaś tybetańska świątynia w której strudzony wędrowiec szuka źdźbła odwiecznej mądrości. Po cichu, powoli, byle do celu. Czasami bywało też tak że była jak mrowisko czy burdel. Każdy wchodził, wychodził, ludzie biegali to tu, to tam, zdawać by się mogło że bez celu. Podobna sytuacja miała miejsce dziś. Powód tego zamieszania w tym miejscu nie był Torze znany no i w zasadzie nawet go nie obchodził, on miał swoje problemy, swoje sprawy do załatwienia. Dlatego też musiał czekać i się pocić. Pocić się i czekać. Tak, minęło dobre piętnaście minut, nim w końcu go zauważono a co gorsza najwidoczniej zepsuta lacryma chłodząca i nagła fala upałów w Erze, sprawiały że załatwianie spraw w tym miejscu to była jakaś masakra. W każdym razie po tych piętnastu, kazano mu po prostu czekać. Dopiero po dobrych dwóch godzinach, w końću pojawił sie jakiś urzędasek i kazał za sobą iść. Jednak celem nie było żadne biuro. Te były bowiem zajęte zaaferowanymi urzędnikami i innymi osobami. Dlatego też koniec końców wylądował w kanciapie sprzątaczek, gdzie przemiła pani Helga podała jemu i jego rozmówcy, czarną mocną kawę. Jak szybko dowiedział się Tora w trakcie przeciskania korytarzami, jego rozmówca nazywał się Smith.-Dobrze panie Byakuton, Lord E mówił że ktoś może od was zawitać, chociaż nie wiem czy panu wiadomo, nie jest on już naszym pracownikiem-Upił kawy i skinieniem podziękował Heldze za kawę. Następnie wyjął zza marynarki papierową kopertę i podał Torze. W środku znajdował się plik pieniędzy, na oko 100.000 klejnotów, oraz naszkicowany rysunek przedstawiający podstrzałego pijaka z butelką Brandy w prawej dłoni. Miał on jednak pewną szczególną cechę. Złote kły i hak zamiast lewej dłoni.-To Inieta Konatsu. Jeden z informatorów Lorda E, mieszka w Berdace.-Powiedział Smith, chwilę potym gdy Helga opuściła wreszcie swoją kanciapę.-Aktualnie E prawdodpobnie rozprowadził już niewielką siatkę szpiegów, poruszył znajomościami, ale z tego co nam wiadomo brak mu ludzi. Jak sam widzisz - nam także. Dlatego polecił by jeżeli ktoś od was będzie chciał pomóc, mamy go odesłać do jednego z kontaktów. 100.000 pochodzi z personalnego majątku Lorda, powinno ci wystarczyć na drobne łapówki oraz wydatki. Pomoże poruszać ci się po Pergrande. Na razie nie wiemy w zasadzie nic. Lord podejrzewa jedynie że panna Takara znajduje się na terenie Pergrande. Nie ma świadków, nie ma śladów. Takara wsiadła do pociągu, lecz nikt nigdy nie widział by z niego wysiadała. Został on dokładnie zbadany, nasz zespół zresztą nadal dokładnie sprawdza ten trop. Nie wykryliśmy też użycia żadnej silnej magii na terenie trasy pociągu. Nic. Zupełnie jak gdyby twoja towarzyszka nagle zniknęła. Nie posiadamy, zupełnie żadnego tropu.-Mężczyzna bezradnie rozłożył ramiona. To była w zasadzie cała pomoc jaką mógł służyć Torze.

No i trudno, czasami wiedział, że musiał postać. Jak nie tu, to w kolejkach w kolei. Jak nie tam, to pociąg mógł się spóźnić. Wiele rzeczy mogło pójść nie tak, ale on musiał to dzielnie znieść. Siedział więc i czekał... i czekał. W końcu się jednakże doczekał, a to, czego się dowiedział, mimo wszystko, było bardzo przydatne. Spojrzał na pieniądze, które otrzymał z lekkim szokiem. No... tego to się niezbyt spodziewał, ale mimo wszystko kiwnął głową, pozwalając Smithowi się wypowiedzieć. Jedyne, co szybko jeszcze sprawdził, to czy hajs jest w klejnotach, czy jednak w tej pergrandzkiej walucie.
-Nie wiedziałem, że Lord E opuścił Radę. - przyznał Tora z lekkim zdziwieniem, po czym uważnie schował pieniądze oraz rysunek do torby, którą miał przy sobie. Te rzeczy nie mogły się zgubić. Musiał się spotkać z owym mężczyzną jak najszybciej to było możliwe, choć wiedział, że czeka go naprawdę dłuuuga podróż. -Jeśli mogę wiedzieć... czy Rada robi coś w związku z zaginięciem Takary, czy jednak nie może ona ingerować w sprawy Pergrande? - spytał spoglądając uważnie na Smitha. Zastanawiał się na szybko co kupić. Musiał znaleźć jakiś słownik i podręcznik do Pergrandzkiego, by chociaż móc się dogadać, cokolwiek, co pozwoliłoby mu też choć trochę poznać ich kulturę. Również jakiś fajny przedmiot by mu się przydał. No bo czemu nie. Musiał nad tym pomyśleć i załatwić to na szybko przed wyjazdem. Tasia zdecydowanie zbyt długo już czekała...

MG

Jak Tora dość szybko zauważył, Hajs miał w klejnotach. Widocznie Lord E nie miał czasu skoczyć do kantorku, czy podarować mu małego zastrzyku gotówki w multiwalucie jak złoto czy perły. No ale lepszy rydz niż nic.-Na razie toczą się debaty. Wysłaliśmy paru ludzi do zbadania miejsca zdarzenia, badamy pociąg... ale wiele nie możemy zrobić. Przynajmniej teraz. Gdy miejsce pobytu Kamishirosawy będzie znane może ta sytuacja się zmieni.-Powiedział Smith, odpowiadając na wątpliwości Tory. Mimo że za bardzo nie było mu wolno.

Tora z uwagą słuchał wszystkiego, co mówił mu przedstawiciel Rady. Niestety, nic z tego nie było optymistyczne. Musiał się śpieszyć. Takara raczej sobie poradzi... niestety. W jej wypadku słowo "poradzi" może oznaczać znacznie większe kłopoty w rzucie globalnym, aniżeli indywidualnym i to większe, niż ktokolwiek mógłby się spodziewać. A co gorsza... o niczym takim jeszcze słychać nie było. Może to lekka przesada, ale Tora się martwił. Zresztą chyba słusznie.
-Rozumiem... - powiedział powoli, wstając -Będę się zbierał. Sam też muszę jej poszukać. Obyśmy się kiedyś spotkali w lepszych okolicznościach. - to powiedziawszy, opuścił pomieszczenie i z hajsem przy sobie udał się w podróż... długą i męczącą podróż...

z/t

Fiołek wraz z Hermioną wstawiły się w Radzie Magii. Miały ze sobą wszystkie potrzebne dokumenty oraz różowe chlebki z tęczową posypką od pana piekarza, co podobno wolał chłopców, ale jakoś udało się go przekonać. Następnie skierowały się na trzecie piętro do pani Basi… Straszne, że robiła to, co zalecała Vista, ale musiała zaufać Radnej, bo za dużo roboty by z tym wszystkim było i nie miała siły się użerać. Tak więc podeszła do odpowiedniego okienka i położyła na nim ładnie zapakowane pudełko z tym chlebkiem z tęczową posypką.
– Ja jestem Fiołek Roxen, a to Hermiona  Metherlance. Jesteśmy od różowej V. Chcemy zgłosić wznowienie działalności gildii Mermaid Crest – powiedziała, podsuwając pudełko, a następnie wszystkie potrzebne papiery. W tym listę członkiń gildii. Z podpisem każdej z pań, akt własności Akane Resort, zobowiązanie Fiołek do prowadzenia gildii i co tylko tam było potrzebne.
Miała na sobie dyskretny protektor, a mianowicie na włosach, więc nici z odczytania. Przykro mi.

Lista członkiń MC:

Wyruszyła za mistrzynią do rady. Była cała podekscytowana, ponieważ nigdy nie znajdowała się wcześniej w tym budynku. Do tego niedługo syrenki oficjalnie powstaną z popiołów, niczym feniksy. Przecież to było coś za czym dziewczyna najbardziej czekała. Z każdym krokiem uśmiechała się coraz bardziej. Na razie nie chciała męczyć za bardzo mistrzyni. Po prostu szła razem z nią, gdy syrenki staną się oficjalnie gildią, wtedy będzie mogła być już Hermioną. Gdy Fiołek mówiła, Metherlance kiwała zadowolona głową. Nie uważała by jej słowa na tę chwilę były potrzebne.

W odpowiednim okienku na trzecim piętrze wcale nie siedziała pani Basia. Skierowano więc Fiołek i Hermionę do odpowiedniego biura w którym pani Basia być powinna. I tak Syreny, szukając odpowiedniego pomieszczenia trafiły na miejsce. Pani Basia była sympatyczną z wyglądu przysadzistą kobietą w okularach, która siedziała w swoim małym pomieszczeniu, połączonym z innymi. Siedziała za biurkiem, na którym stał magiczny komputer. Kiedy dziewczyny weszły do środka, kobieta szybko wygasiła monitor, spojrzała na nie znad okularów i poleciła im usiąść po drugiej stronie biurka. Akurat były tam dwa krzesełka.
- W jakiej sprawie? - zapytała krótko zanim Fiołek przeszła do rzeczy i przełożyła papiery z jednej strony biurka na drugą, aby wyglądać na zapracowaną.
- Od Różowej V? - powtórzyła z zaciekawieniem i przysunęła sobie pakunek z chlebkiem. Dyskretnie zaglądnęła do środka upewniając się, że jest tam to, co być powinno. Następnie schowała paczuszkę do biurka i przysunęła do siebie listę, którą podała jej kobieta. Poprawiła okulary wbijając w nią spojrzenie.
- Niektórych rzeczy nie da się przeskoczyć. Wszystkie wymagania zostały spełnione? - zapytała dalej przeglądając dokumentację, którą miała przed sobą.

Fiołek spoglądała na panią Basię, próbując się nawet wysilić na jakiś uśmiech, ale cholera wie jak to wyszło. Choć miała dziwne wrażenie, że te chlebki rzeczywiście zadziałały. Alleluja, Vista dostanie od Fiołek jakąś nagrodę specjalną, zasługiwała na to.
– Mówiła, że będzie wiedziała o kogo chodzi – odpowiedziała nieco konspiracyjnie, ze spokojem czekając, aż kobieta przejrzy wszystkie dokumenty. – Oczywiście. Odpowiednia ilość członkiń, posiadamy własną siedzibę – tu podsunęła pod nos akt własności Akane Resort. – Ostatnią rzeczą jest przyjście tutaj. Bardzo nam zależy, by móc już oficjalnie się odrodzić w świecie magii prawda? – To był moment, w którym Hermiona powinna się odezwać, potwierdzając słowa Mistrzyni. I dobrze by było, żeby trochę ożywiła atmosferę, bo z osobą Fiołek była ona raczej… grobowa.

Hermiona chodziła z wielkim bananem na twarzy. No po prostu bardziej uśmiechać się, nie mogła. Żadne labirynty w budynku rady nie wydawały się dla niej okropne. Chciała po prostu znów być syrenką. Była nią teraz, jednak bycie legalną gildią zdecydowanie dużo bardziej jej odpowiadało, niż gdyby MC miałoby być nielegalne. Dziwnie by się z tym czuła, zwłaszcza że raczej jest dobrą osobą. Przez całą drogę spoglądała ukradkiem na Fiołek. Metherlance była pewna, że nowa mistrzyni syren skrycie podziela jej zdanie.
Gdy jej towarzyszka mówiła, Hermi po prostu kiwała głową. Zgadzała się z nią w stu procentach. W końcu co, jak co ale ruda chciała już nazwać syreny oficjalnie gildią.
- Tak, tak - zaczęła wesoła Hermiona - Nasza szóstka chciałaby się nazwać gildią! Jesteśmy silne, niezależne i do tego odzyskałyśmy hotel! Chciałybyśmy pokazać wszystkim dlaczego nasza gildia jest taka suuuper! Oczywiście chcemy mieć zgodę rady. W końcu syreny są dobrą gildią, do tego silną. Wystarczy zobaczyć na każdą z naszych członkiń. Każda z nas jest wyjątkowa i na pewno może zapewnić Fiore bezpieczeństwo i nowe bohaterki.
Przez chwilę milczała.
- A wie Pani jaki jest najbardziej mokry narząd człowieka?
Oczywiście, szykował się suchar. Chciała lekko rozchmurzyć atmosferę. Nigdy nie nadawała się do takich rzeczy, może jednak pani Basia potraktuje zachowanie Hermiony ulgowo.

Pani Basia po przeglądnięciu wszystkich dokumentów wróciła do listy członkiń.
- Oczywiście, oczywiście, och! Panienka Viscotte też na liście! - powiedziała uśmiechając się szeroko po czym podniosła wzrok opuszczając tym samym okulary na czubek swojego nosa.
- Która z pań to Fiołek? - zapytała wodząc wzrokiem od Hermiony do Fiołek i z powrotem. Kiedy uzyska odpowiedź otworzy szufladę biurka, z której wyciągnie dosyć spory plik papierów. Szybko je przejrzy w poszukiwaniu odpowiednich, a kiedy je w końcu znajdzie podsunie dwie kartki do tej, która potwierdzi, że jest Fiołek. Obróci je w stronę kobiety.
- Szybki podpisik tutaj, tutaj i tutaj. Na dwóch egzemplarzach i załatwione. Opowiedzą mi panie jak się zebrałyście?- mówiąc to wskazywała miejsca długopisem w których należało złożyć podpis po czym podała pisadło kobiecie. Sięgnęła ręką po pustą teczkę, którą od razu podpisała dumnym mianem syren i włożyła do niej wszystkie dokumenty.
Spojrzała na Hermionę...
- Najbardziej mokry narząd człowieka? - powtórzyła zaciekawiona nadchodzącym sucharem - Hmm...może oko? - odpowie, bo wypadało spróbować.

Fiołek starała się sprawiać wrażenie mniej gburowatej niż zawsze, choć jak jej to wychodziło – ciężko stwierdzić. Na wieść, że Vista także jest na liście, przytaknęła tylko głową. Dobrze mieć Radną w swoich szeregach. Trzeba przyznać, że jej osoba dosyć pomogła, zwłaszcza teraz. Gdy zaś pani Basia zapytała, która z dwóch Syrenek jest Fiołkiem, odpowiedziała jednym słowem.
– Ja. – W tym momencie wzięła długopis i podpisała to, co trzeba. Oczywiście Hermiona również zrobiła dobrą robotę, mówiąc jak bardzo wszystkim zależy. Po części wyraziła nawet to, co Fiołek czuła gdzieś tam w głębi siebie, ale nie potrafiła tego wyrazić. Zaś te pytanie potraktowała jako ciekawostkę ze strony Hermi, w sumie czekając na jakiś zaskakujący jego finał.