Recepcja

- Vista jest suuuper, nie? - zagadała jeszcze Hermiona panią Basię. Była szczęśliwa, chociaż to byłoby leciutkie niedopowiedzenie. Gdy już Metherlenca wejdzie w tryb ploteczek, naprawdę trudno jej z niego wyjść. Mogłaby rozmawiać o wszystkim, może Visty długo nie znała, ale czuła że to jej bratnia dusza. Gdy zostały spytane o mistrzynie, ruda wykonała "tadaa", wskazując na Fiołek. Miało to wyjść w miarę teatralnie, chociaż nie wiedziała, czy wyjdzie to dobrze. Gdy Fiołek składała podpisy, Hermi błyszczały oczy. To był historyczny moment. W końcu syreny są gildią, do tego legalną. Czy coś lepszego mogłoby się dzisiaj stać? Z pewnością nie dla rudej!
- Z chęcią Pani opowiem, ale wpierw dokończę żart - odpowiedziała uśmiechnięta- Czyli nie wiecie? No dobra, uwaga... Staw! Hahaha, czaicie? Staw!
No to był suchar. Kto by się tego spodziewał? To było prawie tak dobre jak wzór na ucieczkę żyda (długość komina x prędkość wiatru). Spojrzała na reakcję zarówno na reakcję pani Basi, jak i samej Fiołek. W końcu nie z byle okazji opowiada żarty! Te biologiczne szczególnie ją bawiły. Gdy już śmiechy, hihy ustaną weźmie głęboki wdech i wydech.
- No to było tak - tu rozpoczęła całą historię jak to się stało. Cały czas mówiła podekscytowanym głosem. Trudno się jej dziwić. Dla niej syreny były rodziną.

Pani Basia przez chwilę wpatrywała się w Hermionę po czym wybuchnęła głośnym aczkolwiek sympatycznym śmiechem
- Staw! A to dobre! Staw... - powiedziała przecierając oczy. Wyglądało na to, że lubiła takie sucharki. I być może dawno ich nie słyszała...
A potem Hermiona zaczęła opowiadać jak to Syrenki zebrały się całkiem przez przypadek i wymyślił, aby wskrzesić gildię. W międzyczasie kobieta porządkowała wszystkie potrzebne dokumenty i w ogóle całą biurokrację z tym związaną raz na jakiś czas zadając bardziej szczegółowe pytania.
W ostateczności spakowała do teczki kilka papierów i podsunęła je do Fiołek,
- Proszę, to dla mistrzyni. Potwierdzenie wznowienia działalności gildyjnej. Nie powinno opuszczać budynku gildii na wypadek kontroli. Tak czy inaczej - tutaj pani Basia zamilkła na moment uśmiechając się do dziewczyn sympatycznie
- Powodzenia w dalszym rozwoju
I to chyba było wszystko co kobieta miała do powiedzenia.

Fiołek uniosła delikatnie prawy kącik ust, słysząc żart Hermiony. Minimalnie bo minimalnie, ale jednak zawsze coś! Trzeba przyznać, że Mistrzyni się cieszyła, że wzięła Hermi ze sobą. Robiła naprawdę dobrą robotę. Fiołek nie była taka ekspresywna, wyrażanie wszelkich uczuć przychodziło jej raczej z trudem, więc nie było po jasnowłosej widać zbytnio wielkiego szczęścia związanego z odrodzeniem Syren. Ale gdzieś głęboko w fiołkowym serduszku to była z tego faktu bardzo zadowolona!
– Oczywiście. Dziękujemy – powiedziała, biorąc od pani Basi teczkę z dokumentami. Na pożegnanie skinęła kobiecie głową i wyszła z Rady Magii. Tym razem bardzo kulturalnie, nie wyważając przy tym żadnych drzwi. – Dobrze się spisałaś – pochwaliła Hermionę, by następnie położyć jej dłoń na ramieniu w geście uznania, a następnie skierować swoje kroki do Hotelu.

[z/t Fiołek i Hermiona]

Weszła do pomieszczenia z wielkim uśmiechem na twarzy. Lubiła przebywać w takich miejscach, zawsze uważała że praca w takim miejscu, byłaby spełnieniem jej marzeń. Pomoc magom oraz rozwiązywanie problemów innych z pewnością pasowało do najlepszej gospodyni domowej w całym Fiore. Zresztą, nawet jakby przyjęliby ją na stanowisko kucharza, czy sprzątaczki z pewnością byłaby zadowolona. Wiedziała, gdzie chciałaby się dostać. Sama jednak była nastawiona do tego dosyć pesymistycznie. Pewnie bardzo mało ludzi może należeć do rady magicznej. Może czeka ją zaraz jakiś magiczny test, czy coś w ten deseń?  No nic, denerwowała się. Poprawiła jeszcze raz niebieską sukienkę, naciągnęła lekko sweterek i podeszła do recepcji.
- Dzień dobry - odezwała się niepewnie - chciałabym pracować u Państwa, ale nie jestem pewna, co dokładnie muszę zrobić. Czy mogłaby mi Pani wytłumaczyć, co muszę zrobić?

MG

Pani w recepcji nie była Panią Basią. Oj, nie. Z wyglądu przedstawiała się jak typowa urzędniczka, która przychodzi do pracy, by odbębnić 8 godzin i wrócić do domu. Bez wychylania się, bez stwarzania dodatkowych problemów. Dlatego gdy tylko Ame pojawiła się na horyzoncie z promiennym uśmiechem, kobieta obdarzyła ją spojrzeniem i wróciła do wypełniania swoich papierów, wewnętrznie licząc, że czarodziejka nie ma interesów na recepcji. Niestety, Carver miała inne plany i radośnie podeszła do biurka, oświadczając cel swojego przybycia.
- Z tego, co mi obecnie wiadomo, rada nie prowadzi rekrutacji na żadne stanowisko. Jaki rodzaj pracy ma pani na myśli? Widziała pani ogłoszenia na temat wolnych stanowisk? - zapytała po chwili przerwy, mierząc Ame długim spojrzeniem. Zaczynanie rozmowy od "chciałabym dla was pracować, ale nie wiem gdzie i co chcę robić", nie było dobrym początkiem, jakiejkolwiek rozmowy.

W głębi duszy marzyła o pani Basi. Mówi się jednak trudno, dziewczyna przez to przejdzie. Bardzo chciała pomagać w radzie, nawet jako sprzątaczka! Mimo chłodnych słów dalej uśmiechała się. Była do tego bardzo pozytywnie nastawiona. Nie chciała zdenerwować w żaden sposób recepcjonistki. Radosna mina nie schodziła z jej twarzy, ani na moment nie przestała być wesoła. Po prostu uśmiech na twarzy i nie pokazywała tego, co naprawdę myśli. Nie usłyszała, nawet zwyczajnego dzień dobry, ktoś jej nie nauczył manier.
- Nie, nie widziałam żadnego ogłoszenia - odparła dosyć spokojnym tonem - jednak w takiej dużej instytucji na pewno potrzeba dużo rąk do pracy. Chciałabym pomóc, mam sporo zapału do pracy, mogłabym zostać czyjąś asystentką, albo pomoc w zarządzaniu budynkiem.
Chciała brzmieć poważnie, nie wiedziała, czy się jej uda. W głębi duszy marzyła, by recepcjonistka nie spytała jej o zarządzanie budynkiem, bo myślała tylko i wyłącznie o wsparcie kulinarnym i sprzątającym. Nawet tutaj takie etaty na pewno by się znalazły. Marzyła jednak o czymś więcej, chciała opiekować się innymi i im pomagać.

MG

Entuzjazm Ame nie udzielał się zupełnie recepcjonistce, która na odpowiedź Carver westchnęła przeciagle i z wyczuwalną rezygnacją, po czym poprawiła okulary na nosie i rzeczowo spojrzała na kobietę.
- Proszę Pani. Dobrymi chęciami piekło jest wybrukowane. Jeżeli nie widziała pani nigdzie ogłoszenia o otwartej rekrutacji lub nie ma pani listu polecającego od szanowanych magów, nie jestem w stanie pani pomóc w spełnieniu pani... próśb. Proszę wrócić, gdy Rada faktycznie będzie potrzebować dodatkowych... "rąk do pracy", jak to pani ujęła. Wszystkie etaty są zajęte, wedle mojej najlepszej wiedzy - odpowiedziała, jasno dając do zrozumienie, żeby już więcej nie przychodziła na recepcję w sprawie "własnych marzeń". Tu się pracowało, a nie snuło bajki! A może był jakiś inny sposób by Amelie dostała posadę? Wydawało się, że na prostym "dzień dobry, ja w sprawie pracy" może się nie skończyć.

W Carver zagotowało się. Ona kiedyś zmieni to, co dzieje się w radzie. Nie lubiła takich niemiłych ludzi, najchętniej dałaby jej reprymendę jak porządna matka, jednak zaprzestanie jedynie na wielkim miłym uśmiechu. Czasem kobieta powinna wiedzieć, kiedy musi odejść od recepcji i pójść dalej wgłąb budynku. Może trafi na jakiegoś miłego szanowanego maga? Sama nie wiedziała, co chce konkretnie zrobić. Na razie spokojnie odeszła od recepcjonistki i zaczęła szukać czegoś w rodzaju planu budynku. Skoro kobieta jej nie pomoże to Amcia sama da sobie radę, byle znaleźć jakieś rozwiązanie. Marzyła o pracy w tym budynku, mogłaby być nawet sprzątaczką. Dobrze, wiedziała co chce osiągnąć. Jedna pani służbistka nie sprawi, że jej marzenia się ziszczą to trudno. Musiała wziąć sprawy w swoje ręce, a pierwszym takim krokiem może być znalezienie biura jakiegoś ważniaka. Tylko do kogo pójść? Jakie są ważne miejsca w tym budynku? Chciała się przyjrzeć dokładnie i dopiero później zdecydować, co dalej.

Kto by się spodziewał, że po tak krótkim czasie znów tutaj przyjdzie? Jednakże sytuacja, która wydarzyła się na Obradach Mistrzów gildii niestety nie mogła zostać przez nią przemilczana. Dlatego tutaj przyszła, by porozmawiać z odpowiednimi osobami. Miała nadzieję, że bardziej kompetentnymi niż pan Liang, który działał kobiecie na nerwach bardziej niż rozlana farba w jej gabinecie.
Weszła do siedziby Rady Magii z dumnie uniesioną głową, pewnie stawiając kroki, które odbijały się echem. Otaczała ją jak zwykle ta sama aura, nieco tajemnicza i wprawiająca bardziej lękliwych w dreszcze. Na twarzy Mistrzyni Syren nie malowały się żadne emocje. Bezuczuciowa maska, spod której było widać fiołkowe oczy, przeszywające duszę na wskroś.
Podeszła do recepcji, gdzie była jeszcze jakaś dziewczyna, ale nie zwróciła na nią specjalnie uwagi. Chciała zapytać tylko o jedną rzecz.
– Fiołek, Mistrzyni Mermaid Crest. Gdzie mogę złożyć skargę na Radnego? – zapytała panią, siedzącą za ladą. Dostanie odpowiednią informację i nie będzie jej przeszkadzać w rozmowie z Ame.

MG

Ame

Ame odeszła od biurka, szukając drogi przez budynek do ważniaków, jeszcze zanim mistrzyni Mermaid Crest podeszła do recepcji. Problem pojawił się dość szybko, ponieważ nie widziała ona żadnego planu budynku lub chociaż listy wydziałów, by szukać specjalistycznej porady u kogoś innego, jak recepcjonistka. Nie uszła też daleko, bo szybko na jej drodze stanęły magiczne barierki, które odgradzały biura od recepcji i poczekalni. No i klops. Nie widziała też żadnych urzędników, którzy przechadzaliby się korytarzami za barierkami, by chociaż krzyknąć o pomoc w bardzo, bardzo ważnej sprawie.

Fiołek
Tymczasem mistrzyni Mermaid Crest zmieniła się z Ame. Po przedstawieniu się i złożeniu celu swojej wizyty, recepcjonistka skinęła głową ze zrozumieniem i sięgnęła po lacrymę komunikacyjną, najwidoczniej dzwoniąc do innego biura. Po chwili cichej rozmowy, odłożyła przedmiot i wstała.
- Proszę za mną, Mistrzyni - powiedziała, opuszczając recepcję i prowadząc Fiołek wgłąb budynku. Nie spotkały na swojej drodze Ame, za to szybko natknęły się na platformy, dzięki którym szybko wjechały na wyższe piętro. Tam recepcjonistka zaprowadziła kobietę do biura opisanego jako "Radni" i cicho zapukała.
- Panie Sudek, Mistrzyni Mermaid Crest do pana - zapowiedziała kobietę, po czym wpuściła Roxen do środka. Pomieszczenie było... niechlujne. Wszędzie było widać papiery walające się gdzie popadnie. Niektóre z nich upstrzone były kawowymi plamami i odbiciami kubków, które ktoś nieopatrznie na nich postawił. Gdzieś tam widać było nadgryzioną kanapkę a stosy zgniecionych serwetek i chusteczek upstrzonych sosem mogły przyprawić biedną Fiołek o apopleksję. Pośrodku tego chaosu, na obrotowym krzesełku siedział mężczyzna w średnim wieku. Miał burzę ciemnych, kręconych loków, która chyba nigdy nie była czesana, a na nosie grube, brudne okulary, które co rusz poprawiał. Jego ubranie też pozostawiało wiele do życzenia. Poplamiony beżowy sweter nałożony był na już-szarą-białą koszulę z wywiniętym kołnierzem, której rękawy były zdecydowanie za długie na niskiego jegomościa. W jednej ręce trzymał kubek z kawą, a w drugiej FatBurgera.
- Och, zapraszam - powiedział, nieco zaskoczony i wyciągnął dłoń w stronę Fiołek. Tą z burgerem. Szybko jednak zorientował się, że coś jest nie tak i szybko cofnął dłoń, patrząc najpierw na kanapkę, później na kubek z kawą, po czym podrapał się kubkiem w głowę. - Pani wybaczy taki mały nieporządek. Jestem w trakcie sprzątania, ale... Słyszałem, że chodzi o skargę na Radnego. - Mówił niespiesznie, jakby chodziło o zeszłoroczny śnieg. Nie przejmując się manierami, zaczął dalej jeść przerwany Lunch.

Fiołek cierpliwie czekała, aż pani recepcjonistka powiadomi kogo trzeba, nie odzywając się przy tym ani słowem. Jedynie na te „proszę za mną” skinęła głową i ruszyła za kobietą, nadal nic nie mówiąc. Uważnie obserwowała całe otoczenie, przyglądając się mijanym korytarzom, w ten sposób chcąc zapamiętać drogę, którą szła. Następnie użyły platform, dzięki którym znalazły się na wyższym piętrze.
Mistrzyni Syrenek weszła do gabinetu i niemal od razu poczuła przebiegający ją dreszcz na widok tego kompletnego chaosu. Pedantyczna dusza Fiołek wręcz krzyczała, lecz twarz kobiety pozostawała niewzruszona, przybierając maskę obojętności, tak jak zawsze. Sam radny nie prezentował się lepiej… I ona ma niby traktować tę instytucję na poważnie, skoro to jest cyrk na kółkach?
Spojrzała na wyciągniętą w jej stronę dłoń z FatBurgerem, a potem na samego radnego, który szybko się zorientował, że coś jest nie tak. Fiołek nie potrzebowała żadnych manier w stosunku do jej osoby, aczkolwiek brak porządku przyprawiał ją o wewnętrzną kurwicę, która nie wyjdzie jednak na zewnątrz. Fiołek usiadła na krześle naprzeciwko (o ile jakiekolwiek było), wcześniej pozbywając się z nich niepotrzebnych rzeczy, starannie odkładając na ziemię, równo co do centymetra. Jeżeli nie było na czym usiąść, to tego nie robiła
– Owszem – powiedziała, spoglądając na mężczyznę, niemalże przeszywając go tymi swoimi fiołkowymi oczyma. – A mianowicie na pana Lianga i jego karygodne zachowanie podczas obrad Mistrzów Gildii – dodała po chwili. Na razie zamilkła. Pakiet rozmów Fiołek był ograniczony i lepiej, jeżeli będzie odpowiednio go dawkować.

Westchnęła głośno, nie to nic nie da. Widocznie musiała być milsza, albo używać lepszych argumentów. Nie była nigdy dobrze wygadana. Zdawała sobie doskonale z tego sprawę. Barierki totalnie odgrodziły jej przejście. Właściwie czego mogła się spodziewać. To budynek Rady Magii najważniejszej instytucji dla wszystkich magów. Podeszła jeszcze raz spokojnie do recepcji. Z kimś porozmawiać musiała. Nie pójdzie stąd z pustymi łapkami.
- Przepraszam, to znowu ja - starała się udawać pewną siebie osobę - w takim razie chciałabym widzieć z radnym, który byłby w stanie mnie poinstruować, co musiałabym wykonać, aby pracować tu. Proszę?
Ukłoniła się z grzeczności. Nie podnosiła głowy, czekała na odpowiedz od recepcjonistki. Denerwowała się tym, nie miała pomysłu, co konkretnie powinna zrobić.

MG

Ame
Po szybkich oględzinach bez większych rezultatów, Ame wróciła na recepcję. Ponieważ recepcjonistka, z którą wcześniej rozmawiała, zniknęła, Carver mogła porozmawiać z inną kobietą siedzącą za biurkiem, która do tej pory tylko przysłuchiwała się poprzedniej wymianie zdań.
- Przepraszam, a kim Pani jest? - zapytała po chwili namysłu. Bo jakby nie patrzeć, to Ame w ogóle się nie przedstawiła, a bez imienia ii nazwiska ciężko było nawet umówić wizytę z konsultantem.

Fiołek
Ondrej wysłuchał początku skargi Fiołek, powoli kończąc FatBurgera i najwidoczniej się nad czymś zastanawiając, bo gdy skończyła mówić, odwrócił się do niej plecami, by po chwili mieć notes i długopis w ręce, zamiast lunchu.
- Tak, tak, Liang Li Aaliyah, asystent panny Carter był na zebraniu, zgadza się. Czy coś się stało? Złapał kolkę? A może zabrakło mu werwy? - Wyglądało na to, że zamierzał zanotować uwagi Fiołek, bo jak na razie to nie miał pojęcia czym było to "karygodne zachowanie", o którym wspomniała kobieta.

Czyżby nowa recepcjonistka przyniosła jej nowe możliwości? Amelie znowu uśmiechnęła się. Był to miły uśmiech, którym czasem obdarzamy nieznajomych, gdy spotka nas coś niesamowitego. Kobieta z początku otworzyła buzię ze zdziwienia. No tak, racja kompletnie o tym zapomniała. Była w urzędzie, a sie nie przedstawiła? Zrobiło jej się przez to głupio. Wykazała się kompletnym brakiem manier. Szybko jednak wydukała kolejne słowa, które brzmialy niemalże jak wyuczona formułka.
- Amelie Anne Carver, córka Edwarda i Melissy. Pochodzę z Crocus. Lat 19. Znak zodiaku lew. Czarodziejka magii pani domu. Nie należę do żadnej z gildii - po czym uniosła lekko kąciki ust i czekała na reakcję recepcjonistki. Wyprostowała się, stała na baczność. Bała się, że jej niesława w świecie magii może coś tu popsuć.

MG

Ame
Tak, może faktycznie wystarczyło zacząć od przedstawienia się, a nie od razu stawiać roszczenia i strzelać fochami, jacy to ludzie pracujący na recepcji są źli? Ame przedstawiła się, a kobieta skrzętnie zarejestrowała te informacje i wprowadziła do jakiegoś systemu korzystając z dziwnej lacrymy. Pokiwała głową.
- Cel wizyty to spotkanie z działem kadr, tak? Czy ma pani wcześniej umówioną wizytę? - zapytała, dalej wypełniając jakiś formularz.