Biuro Ministra ds. Kultury i Zabytków

Bjorn został wezwany do Ery, w związku ze sprawą Shirotsume. Jako ktoś wysoko postawiony i na dodatek umiejscowiony wręcz w samym centrum wydarzeń nic dziwnego, że był potrzebny na obradach. Ale to nie znaczy, że nie miał czasu chwilę się przygotować do obrad. Akurat potrzebował dokumentów dotyczących Shirotsume. Cokolwiek. Znaczenie historyczne, kulturowe, strategiczne. Tylko... cała Rada została postawiona na nogi. Brakowało rąk, gdy próbowano ogarniać. A Christensen potrzebował dodatkowych papierów. I kawy. I czekał. I się zaczynał niecierpliwić...

Amelie od ostatniego czasu miała prawdziwe urwanie głowy. Jej zwierzchnicy byli na urlopie, a każdy chciał od niej jakiś papierów. Sama nie do końca zdawała sobie sprawę z tego, co obecnie działo się w radzie. Harmider, bałagan, chaos. Dużo kopiowania różnych papierów, które szybko kopiowała. Szybko spięła wszystkie najważniejsze rzeczy i zaczęła roznosić je po pracownikach. Na początku miała wejść do ministra. Stresowało ją to. Trochę drżała. Papiery trzymała w jednej ręce, w drugiej miała przygotowaną czarną kawę z mlekiem i jedną kostką cukru.
- Dzień dobry Panie Ministrze - przywitała się, wchodząc do biura - mam ze sobą papiery, kawę i ciastka. Czy potrzebuje Pan czegoś jeszcze?
Wszystko położyła na biurku. Plus od razu wyczarowała dla szefa tacę ciasteczek. Jemu też coś należy się od życia. Czekała na jego reakcję, nie do końca wiedziała, czy powinna stąd uciekać, czy nie.

Bjorn nie podniósł głowy znad papierów. Obok nich leżało zdjęcie Alezji, na które co jakiś czas zerkał. Po chwili dostał kawę i ciastka. Oraz papiery. Tylko...
-Dlaczego z mlekiem? Czemu cukier w kostkach? - spytał podnosząc wzrok na członkinię Rady, która poza papierami, do których nie miał zastrzeżeń, przyniosła mu nie tę kawę i cukier w złej postaci. Może jeszcze brązowy? Westchnął, po czym zdał sobie sprawę z czegoś... nie znał jej. -Jak masz w ogóle na imię, z jakiego ministerstwa jesteś? Nie znam cię. - oho, ktoś nowy. Pewnie jeszcze nieprzeszkolony, dlatego takie błędy walił. Nic dziwnego. Tylko Alezja była dostatecznie idealna, by przygotować odpowiedni napój i posłodzić go w sposób godny. Na myśl o mistrzyni Fairy Tail aż się uśmiechnął, choć po chwili wrócił do swojego normalnego, przebijającego wzroku, który to utkwił w dziewczynie, oczekując na jej odpowiedź.

Denerwowała się. Pierwszy raz znalazła się w tym gabinecie. Pracowała już w ministerstwie od tygodnia. Poznała pomniejszych pracowników, byli dla niej mili. Jednak spotkanie ministra ds. kultury i zabytków jest zupełnie innym doświadczeniem. Stała wyprostowana, a usłyszawszy pytanie zesztywniała. Nie tego się spodziewała.
- Myślałam, że pan minister taką lubi - odpowiedziała cichutko. Pierwszy raz nie poradziła sobie z obowiązkami asystentyki asystenta asystenta od magikopiarki. Podawanie i drukowanie papierów wydawało się jej w porządku,
- Amelie Carver, asystentka asystenta asystenta od magikopiarki i pracuję w Pana Ministra ministerstwie - trochę zestresowała się tą sytuacją, a miała tutaj tylko przynieść potrzebne papiery. To się nazywa okropny los.

-Źle myślałaś. - krótko podsumował wywód członkini Rady Magii, która najwidoczniej bardzo przeżywała zaistniałą sytuację. Była spięta. Westchnął. I niby z jego ministerstwa? Jeśli rada posiada tyłu asystentów, to wkrótce wszystko pieprznę. Mimo to, jego wcześniejszy ton nie był negatywnie nastawiony do najwyraźniej nowej pracownicy. Ot, oznajmił jej prosty fakt. Ale też jedna rzecz go zainteresowała -Kto był tak genialny, by wymyślić takie stanowisko, jak twoje? Jak długo tu już pracujesz. Jaki okres historyczny najbardziej cię interesuje? - spytał, wracając do papierów i pijąc tę kawę. Choć nie była to jego ulubiona. I z jakimś dziwnym cukrem. Poczęstował się również ciastkiem, chociaż to. No i przeglądając papiery czekał na odpowiedzi dziewczyny.

- W takim razie chciałam Pana Ministra za to bardzo przeprosić. Jaką mam przygotować następnym razem? - starała się być miła. Myślała nawet bardzo przyszłościowo. Jak się dowie jaką kawę robić już nigdy nie przyniesie złej. Trzeba wiedzieć jak powinno się pracować i egzystować w radzie. Dziewczyna chciała zostać tu na dłużej i wygryźć wszystkich ludzi, którzy są obecnie nad nią. W końcu kto jak nie ona? Chciała pomagać innym.
- Nie mam zielonego pojęcia, a pracuję tu od tygodnia - odpowiedziała spokojnym tonem, a nad ostatnim pytaniem musiała się przez chwilę zastanowić - wielkie czasy.
Czy on ją sprawdzał? Nie wiedziała jak do końca powinna się do tego wszystkiego odnieść. Zacisnęła piąstki. Nie lubiła być sprawdzana z własnej wiedzy. Podstawową umiejętności posiadała. W końcy kiedyś sama była nauczycielką dla rodzeństwa,

A ona nadal tutaj? Ech, w sumie sam zadał jej pytania, niech więc tu będzie... o ile nie przeszkadza. Podniósł wzrok znad dokumentów i zlustrował uważnie asystentkę asystenta asystenta ds. obsługi magikopiarki czy jak to tam działało.
-Czarną. - ironiczne, czyż nie? -I cukier nie w kostkach. - krótko i na temat. Co się będzie rozwodził. Usłyszał jej odpowiedź. Cóż, równie dobrze mogła strzelać, ale odpowiedź to odpowiedź, a to już jakiś plus. -Dlaczego? - spytał lakonicznie, licząc, że radna, jakkolwiek niskiej rangi by ona nie była, będzie potrafiła zrozumieć do czego odnosi się owe zapytanie. Szkoda byłoby załamać Christensena jeszcze bardziej, prawda?

No nie kazał jej odejść. Była nauczona, że wyżsi "stopniem i rangą" radni odprawiali ją. Sama nie wiedziała, czy Bjorn czegoś od niej chciał. Bała się przełożonego, a może to był szacunek? Czuła się jak między młotem, a kowadłem. Kiwnęła głową, słuchając jakiej to kawy życzy sobie minister. Następnym razem przyniesie zwykłą, małą czarną i nie będzie wydziwiać dla przełożonych. Ciastek też nie pochwalił, czy to jakaś obelga?!
- Interesuje mnie jaka była magia tamtych czasów. Skoro miała drastyczny rozwój, a my nie znamy wielu magii z tamtych Wielkich Czasów to odkrywanie jej jest interesujące. Poza tym interesują mnie powody, dlaczego magia zniknęła i ponownie się pojawiła... Wielkie czasy to nie tylko magia - wojny, powstawanie miast oraz narodziny wielkich osobowości.
No, powiedziała tak jak uważała. Właściwie bała się, że zaraz dostanie jakiś opierdziel od przełożonego. Jednak wydawało jej się, że odpowiedź była poprawna. W końcu powiedziała cokolwiek pewnym siebie tonem i jakby znała się na temacie.

Ech, te wszystkie dokumenty nie potrafią w prosty sposób przekazać wartościowych informacji. Im dłużej Bjorn się im przyglądał i je czytał, tym jego wiedza się nie poszerzała o żadne przydatne informacje. Albo może te papiery po prostu nie posiadały odpowiednich danych. Kto to mógł wiedzieć. Czarnoskóry mężczyzna mimo to, przez tę kawę i całą resztę mimo to był już lekko podrażniony. Sięgnął po drugie ciastko, by trochę umniejszyć smak kawy z mlekiem, a następnie spojrzał na Ame. Oczywiście, jej także wysłuchał:
-Np. kto? - kolejne lakoniczne pytanie. Chociaż rozmowa o historii będzie ciekawa. A raczej... lepiej, żeby była.

I co zrobić, co zrobić? Dalej nie kazał jej wyjść i jak tu się nie zestresować? Dobrze, że mimo wszystko zaczynała się uspokoić, choć czuła się jakby ktoś ją odpytywał o dostanie lepszej oceny, niż powinna mieć. Z jakiegoś powodu czuła się szczęśliwa, że mogła pochwalić się wiedzą. Nie odczuwała tego, co się tutaj działo za pozytywne. Minister był chłodny, stanowczy. Dziewczyna rozumiała, że ma ogromną ilość obowiązków na głowie. Jednak mógł chociaż podjąć z nią dłuższą rozmowę.
- No Dorwil, Eigrimor, Delos, prawdopodobnie też Zerefa... - możliwe, że o kimś zapomniała. Bała się podawać szczegółów. Mimo trochę stresu się najadła i pewnie jeszcze naje.

Bjorn, skupił teraz swoją uwagę w pełni na tej biednej, zestresowanej... Radnej. Bo jakby nie było, członkinią Rady Magii była. To, że na głupim stanowisku, to inna sprawa. Przynajmniej coś wiedziała, a to na plus. I nagle wpadł mi do głowy pewiem pomysł. Może trochę okrutny, ale co tam. Wstał i podszedł do segregatora, pełnego wzorów druków i papierów związanych z stanowiskami w jego ministerstwie.
-Nie nudzisz się na obecnym stanowisku? - zapytał raczej retorycznie, wypisując stosowny dokument. -Amelie Carver, tak? - upewnił się jeszcze, czy dobrze zapamiętał jej nazwisko, po czym podał jej dokument obarczony jego podpisem. - Od jutra będziesz moją asystentką. Zanieś ten dokument do działu kadr. Jeśli nie wpiszesz się osobiście dopilnuję, byś nie znalazła nigdy więcej pracy w radzie, jasne? - oj tak, asystentka mu się przyda. A to, że ta jest zestresowana? Będzie jakiś ubaw. Następnie wstał i udał się do drzwi, gestem dłoni nakazując Amelii wyjść - A teraz przepraszam, ale spieszę się na obrady. - a po wypuszczeniu przodem dziewczyny, sam opuścił swój gabinet oraz go zamknął.

zt x2

Wczorajszy dzień dla Carver był prawdziwym wariactwem. Ze zwyczajnej asystentki asystenta asystenta ds. magikopiarki stała się asystentką samego ministra. No szybko wspięła się po szczeblach kariery, ale wydawało się jej, że szybko tego pożałuję. Rano wstała wcześnie. Szybkie śniadanie, prysznic, wyjątkowo nałożyła sobie lekki makijaż, a włosy spięła w wysokiego koka. Wszystko, by zrobić drugie, lepsze wrażenie. Sama nie wiedziała, czego powinna się spodziewać po zmianie stanowiska. Nie wiedziała, nawet na którą przyjść do pracy. W związku z czym gdy tylko budynek rady został ponownie otwarty, Carver oczekiwała już na Bjorna. Co dziesięć minut wstawiała wodę, aby jak tylko jej szef, zasiadł w biurze, przynieść mu gorącą kawę.

Z kolei dla Bjorna ten dzień był jak najbardziej normalny. W sumie pewnie nawet z głowy mu wypadł fakt, że awansował randomową osobę na stanowisko swojego asystenta, ale w sumie dobrze będzie od czasu do czasu mieć kogoś, komu może zlecić nudniejsze zadania. Dlatego tego dnia miał nawet całkiem dobry humor. Trochę jak dzieciak, który dostał wczorajszego wieczora zabawkę. Aż nie mógł się doczekać ich dzisiejszego spotkania. No niemalże jakby się cieszył, że musiał iść do pracy. A grunt to czerpać radość z własnej roboty. Tak więc Bjorn się zjawił i spokojnie, jak to kultura nakazywała, witał się z każdym, choć trzeba było przyznać, że na widok swojej nowej asystentki, niemalże niezauważalnie drgnął mu kącik ust, jakby się chciał lekko uśmiechnąć. Ale była to tak niezauważalna różnica, że praktycznie niezauważalna. Podszedł i przywitał się również z Amelie:
-Dzień dobry. Wchodź. - powiedział otwierając biuro i zajmując swoje miejsce. Jednocześnie zaczął przygotowywać sobie całą porcję papierologii, jaka to na nim czekała, w międzyczasie zadając pytanie panience Carver -Jakim krajem, nie licząc Fiore, jesteś zainteresowana? - spytał neutralnie. I w sumie to mógłby jednak kawę i ciasteczka dostać. Nie pogardziłby... nimi. Asystentką, jak będzie zła kawa już tak.

Dziewczyna stresowała się kolejnym spotkaniem z Bjornem. Dosłownie serce biło jej coraz mocniej. Musiała robić dobrą minę do złej gry. W końcu ma obecnie wyższe stanowisko, szef niby dalej jest ten sam, ale poziom stresu dużo wyższy. Czuła się jakby dalej chodziła do szkoły, a w tym momencie miałyby mieć zaraz klasówkę z matematyki. Gdy tylko zobaczyła ministra, podskoczyła i zalała od razu zwykłą czarną kawę. Żadnego cukru wolała nie dodawać, może pomyli się z ilością, co by się wtedy stało? A warto pamiętać, że strzeżonego Pan Bóg strzeże. Ciastka czekoladowe już od dawna leżały blisko gabinetu ministra, a gdy mężczyzna był już blisko gabinetu, stała niemalże na baczność, by móc się z nim przywitać.
- Dzień Dobry Panie Ministrze - odpowiedziała z wielkim uśmiechem i szybko cofnęła się po kawę, ciastka, które położyła na biurku Bjorna. Zdecydowanie ta sytuacja nie była za komfortowa dla dziewczyny, przez ułamek sekundy zastanawiała się jak czuję się z tym Pan Minister. W końcu punkt widzenia zależy od punkty siedzenia...
- Seven, zastanawiam się dlaczego to akurat tam pojawiły się wiedźmy, dlaczego jedna z nich została żoną króla i dlaczego odeszły do Bosco... - tym razem była już przygotowana na to, że musi mówić dosyć wyczerpujące odpowiedzi. Akurat historia Seven wydała się jej interesująca... Do tego ta siódemka, tyle tajemnic do zgłębienia.

~Czy ona miotłę połknęła, czy po prostu bez kija w dupie do pracy nie przychodzi?~ pomyślał Bjorn widząc jak prosta stoi na jego drodze. Na szczęście nie utrudniała mu wejścia do gabinetu, bo by musiał westchnąć. Ale na szczęście nie musiał. Spojrzał na kawę, a następnie na swoją świeżo upieczoną asystentkę i spytał -Słodzona? - spytał wbijając swój wzrok w Ame. Usiadł wygodnie, a następnie, po rozłożeniu papierów i wysłuchaniu odpowiedzi swojej asystentki zadał kolejne pytanie -Najsłynniejsze zabytki, ustrój i ewentualne dynastie królewskie Seven. - oj tak, robimy test wiedzy. A czy Bjorn w ogóle wiedział cokolwiek o tym kraju? Cóż... tego Ame nie wiedziała.