Biuro Ministra ds. Kultury i Zabytków

First topic message reminder :


Bjorn został wezwany do Ery, w związku ze sprawą Shirotsume. Jako ktoś wysoko postawiony i na dodatek umiejscowiony wręcz w samym centrum wydarzeń nic dziwnego, że był potrzebny na obradach. Ale to nie znaczy, że nie miał czasu chwilę się przygotować do obrad. Akurat potrzebował dokumentów dotyczących Shirotsume. Cokolwiek. Znaczenie historyczne, kulturowe, strategiczne. Tylko... cała Rada została postawiona na nogi. Brakowało rąk, gdy próbowano ogarniać. A Christensen potrzebował dodatkowych papierów. I kawy. I czekał. I się zaczynał niecierpliwić...

Oczywiście, że była bardzo zdenerwowana tym, co się tutaj działo. Pierwszy dzień na nowym stanowisku, jeszcze jej bezpośrednim szefem jest takim poważnym człowiekiem. Była oczarowana tym, gdzie teraz się znajdowała. Pewnie dlatego marzyła o tym by wszystko było perfekcyjne. Pewnie dlatego zrobiła zwykłą czarną kawę, taką jaką chciał wcześniej.
- Tak, ale nie cukrem w kostkach. Zgodnie z tym co mi Pan Minister wczoraj powiedział - spięcie powoli jej przechodziło. Czuła, że powinna jednak pozostać czujna. Nigdy nie wiadomo, co może stać się w trakcie jednej krótkiej chwili. Chwilę później przełknęła ślinę i zaczęła mówić. Brzmiała niczym nauczyła się tego na pamięć, mimo wszystko historia od zawsze w jakikolwiek sposób pociągała ją. W końcu uczyła jej własnego rodzeństwa.
- Zamek Estera, teatr wielki w Rivierze, muzeum narodowe w Desmond i kamienne kręgi z Morii... Panuje tam tylko i wyłącznie ród Midnight, monarchia absolutna - chciała brzmieć profesjonalnie. Zresztą nie bez powodu od wczoraj studiowała dosyć poważnie historię. Zainteresowało ją to. Cieszyła się, że może się czymś zająć. Najchętniej opowiedziałaby wszystko, co wiedziała o tym kraju, ale nie będzie wychodzić poza wskazania przełożonego.

Mężczyzna spokojnie upił łyk kawy, słuchając jej pierwszych słów. Dobrze. Uczy się. Pamięta co i jak. Więc nie będzie trzeba jej powtarzać non stop tego samego. To dobrze. Mniej roboty dla Bjorna. Wsłuchał się też w jej słowa dotyczące kraju... w sumie niezbyt się tym akurat interesował, ale przepytajmy jeszcze odrobinę. A co!
-Wyznawane religie? Wierzą tam np. w Sukue? - spytał. Po części sprawdzał jej wiedzę, a po części... swoją uzupełniał. Może nie obnosił się z tym, ale też, gdyby go zapytała - nie kryłby się. Jest tylko człowiekiem, rzeczą ludzką jest nie mieć wiedzy o wszystkim.

Coraz bardziej poznawała i zaczynała ogarniać Bjorna. Nie przeszkadzał jej już jego pretensjonalny głos. Nie za bardzo wiedziała, co powinna odpowiedzieć. Każdy kraj wydawał się jej mieszanką wielu różnorodności. Czy aby na pewno nie było tam wyznawców Sukeu? Wzięła głęboki oddech i w końcu wydukała.
- Generalnie panuję tam wyższyzm. Bardziej to filozofia, niż jakakolwiek religia... Mam to tłumaczyć, czy nie?
Nie miała zielonego pojęcia, czy Bjorn będzie chciał to usłyszeć. Nie wydawało jej się to w żaden sposób ciekawe, ot zwykła religia.

Więc coś kojarzy, coś myśli. Może być. Może nie najlepszy materiał, ale wiadomo - lepiej taki niż żaden.
-Nie trzeba. - odpowiedział lakonicznie, gdy już jego asystentka odpowiedziała. Czas na lekcje historii się skończył, teraz nadszedł czas na zadania dotyczące ich departamentu. Tj. kultury i zabytków. A w świetle ostatnich wydarzeń trzeba było coś zrobić. Nawet, jeśli nie bezpośredniego aktywnego. -Przygotuj mi wykres zabytków oraz obiektów kulturowych jakie istniały na terenie Shirotsume, wraz z ich znaczeniem: historycznym, kulturowym oraz społecznym. Do tego przygotuj mi informacje dotyczące, które z nich zostały zniszczone w ostatnich wydarzeniach. - on sam natomiast będzie musiał zająć się organizacją wszelakich działań, które mogłyby wspomóc odbudowę tej ostoi kultury, która bezpowrotnie została utracona...

Czuła się jak na jakimś przesłuchaniu. Widocznie nie miał lepszego kandydata od niej. Była nerwowa. Musi przyzwyczaić się do nowej rzeczywistości, związanej z Bjornem. Nigdy wcześniej nie czuła takiej presji, by być jeszcze bardziej perfekcyjną. Normalnie wynikało to z różnych czynników niezależnych. A teraz? Na każdym kroku Amelie chce pokazać jedno - Bjorn nie popełnił błędów, gdy została jego asystentką. Nikogo lepszego nie znajdzie i żadna osoba nie zrobi lepszej kawy.
- Tak, jest - odpowiedziała krotko Carver i wyszła z biura Bjorna. Od razu wzięła się do pracy, przygotowała rzetelne informacje, dotyczące wszystkich zabytków oraz obiektów kulturalnych. Starała się, by wyszło to najlepiej jak tylko umiała. Gdy już skończyła zapukała z powrotem do biura Bjorna i weszła z teczką dokumentów.
- Wykonałam zadanie - powiedziała i od razu podała teczkę - Coś poprawic?
Oczywiście, dopiero się uczyła. Oczekiwała na jakąkolwiek informację zwrotną. W końcu chciała wykonywać powierzone zadania najlepiej jak tylko umiała.

MG

No i tak oto na wykresie zaznaczone było: Istnienie kilkudziesięciu pomników, parków, teatrów, burdeli a nawet bibliotek. Kilka innych ważnych rzeczy też się tam rzecz jasna znalazło. Z tego wszystkiego jakieś 50% szlag jasny trafił, ale być może coś z tego dało się odratować. Tak więc roboty było sporo, bo to dawało połowę z kilkudziesięciu pomników, parków, teatrów, burdeli, bibliotek i innych do odbudowania tudzież naprawienia. Tak się to miało. Dokładnie.

Raport nie przedstawiał się zadowalająco. Sporą ilość obiektów zniszczyli, część jednak mogła zostać uratowana. Bo miasto, poza ludźmi, składa się też z budynków, ale co ważniejsze - wspomnień i historii. Są to elementy, niezbędne do zachowania świadomości lokalnej. Wobec tego trzeba było działać.
-Trzeba zapewnić ludziom i osobom, które przeżyły tę tragedię tymczasowe schronienie. Upewnij się, że Ministerstwo Porządku Publicznego oraz Ministerstwo Bezpieczeństwa rozpoczęły już nad tym pracę. - powiedział spokojnie, po czym zaczął coś pisać. Jeśli jakieś zabytki przetrwały, potrzebowali dokładniejszych informacji. -Przekaż również im moją osobistą prośbę o dołączenie do każdej grupy zmierzającej do Shirotsume, grupy radnych z naszego Ministerstwa. Będą mieli za zadanie zabezpieczenie zabytków i innych obiektów kulturowych oraz ocenę, które z tych, co przetrwały nadają się do renowacji. - następnie zaczął pisać kolejną informację. -Tę informację przekaż do wiadomości publicznej. Może Shirotsume obecnie nie istnieje, ale to nie znaczy, że ich uchodźcy nie mogą korzystać z teatrów i innych obiektów kulturowych. Do czasu, gdy będą mogli wrócić do domu, za okazaniem dokumentu potwierdzającego, że mieszkali w Shirotsume będą mogli za darmo korzystać z obiektów kulturowych - teatrów, kin, oper i innych takich. Naturalnie - nadal muszą udać się po bilety i tym podobne, jednak nie będą one ich kosztować. - poinformował o wszystkich akcjach, jakie na chwilę obecną jego Ministerstwo mogło podjąć. Ame miała teraz robić za posłańca, ale przy okazji - była właśnie świadkiem tego, na czym polegała praca Ministrów Rady Magii. Niech się uczy.

Naprawdę starała się bardzo dokładnie, by przestawić cały raport. Tyle ile wiedziała i zostało to podane wiedzy ministerstwa, tyle podała. Mimo wszystko raport popsuł jej odrobinę humor. Tyle istnień musiało wycierpieć i nie tylko chodziło o budynku związane z kulturą czy zabytki. Zniszczenia były olbrzymie, a odbudowanie Shirotsume zajmie dużo czasu. W każdym razie po oddaniu raportu czekała z kartką, by zapisywać kolejne zadania od ministra.
Przy kolejnych zadaniach potakiwała głową. Minister miał dużo roboty, zresztą jak całe ministerstwo. Niecodziennie zdarzają się takie wielkie tragedie. Gdy wszystko miała zapisane, spojrzała jeszcze raz Bjorna.
- Coś jeszcze mam przygotować? Czy mam już iść się tym zajmować, a później zdać raport u Ministra? - spytała, by jeszcze się upewnić. Wolała dać Bjornowi krótki czas do namysłu. W końcu przy tak ogromnej sprawie coś może wypaść z głowy.

Bjorn spojrzał na Ame. Była rzetelna. To dobrze. Pokiwał przecząco głową.
-Na ten moment nie jest to konieczne. Załatw najpierw tę sprawę. Gdyby coś mi się przypomniało, pójdziesz jeszcze raz. - powiedział bez większego przejęcia w głosie. Taka była rzeczywistość. Była jego asystentką, czyli defakto - kimś na posyłki. Na razie zrobił to co mógł w swojej mocy zrobić i nic nowego nie przychodziło mu do głowy. Ponadto, inne ministerstwa mogły także w międzyczasie przynieść różnorodne prośby związane właśnie z zakresem funkcjonowania obowiązków Bjorna lub odpowiedzieć na jego wcześniejsze informacje lub wiadomości. Wszystko mogło się zdarzyć.

Nie lubiła, gdy ktoś odpowiadał jej tylko połowicznie. Postanowiła, jednak kiwnąć głową. Wzięła głęboki oddech, mimo wszystko to lepsze stanowisko niż asystentka asystenta asystenta ds. magikopiarki, ale tyle samo problemów.
- Przyjdę jak wszystko załatwię - odpowiedziała tylko krótko, a zaraz po tym wyszła. Zaczęła latać po ministerstwach. Za każdym razem musiała się przedstawiać. Ludzi dziwiło to, że Bjorn posiadał asystentkę. W końcu stosunkowo niedawno została zatrudniona. Nawet za dobrze nie znała własnego szefa. Trochę dziwnie się z tym czuła. Mimo wszystko załatwianie spraw w radzie nie okazało się proste, ale zrobiła to. Wszystkie papiery przejrzała, napisała raport i dodatkowo zaznaczyła części, które mogły zainteresować ministra. Gdy już skończyla zapukała do jego drzwi ze świeżo uparzoną kawą.

Trzeba się nauczyć, że nie zawsze otrzymuje się to, czego się chce. Jak w tym przypadku - odpowiedź na wszystkie zadane pytania. Mimo wszystko dziewczyna ruszyła załatwić wszystkie sprawy bez słowa zająknięcia. Nie współpracowali długo. Nie dało się powiedzieć, że już darzył ją ogromnym szacunkiem i bezgranicznym zaufaniem. Ale zdecydowanie Ame była na dobrej drodze ku temu. Na samym jej początku, ale każda podróż zaczyna się od jednego kroku. W międzyczasie Bjorn zajął się papierkową robotą. Zniszczenie miasta to nie jedyne zmartwienie ministra kultury i zabytków. Po sukcesie Igrzysk w Crocus gdzieś chyba nawet widział, że rada miasta chciała je ponownie zorganizować, tym razem pod patronatem Rady, a przynajmniej jednego z jej ministerstw. Rozrywka dla mas, hę? Choć sam Christensen upatrywał dla siebie tylko jedną atrakcję, tj. bycie w towarzystwie najpiękniejszej kobiety pod słońcem, tak rozumiał potrzebę takich atrakcji dla reszty społeczeństwa. Tym bardziej, że odwracały one uwagę mas od Gergovii. Ale to nie były jedyne papiery, jakimi musiał się zająć, gdy usłyszał pukanie:
-Proszę. - powiedział spokojnie, bez większych emocji, gdy do pokoju weszła jego asystentka z kawą oraz papierami. Kolejnymi. Odebrał je od niej i skinął lekko głową -Dziękuję. - po czym zaczął je przeglądać.

Załatwianie spraw w całej radzie nie wydawało się łatwą sprawą, a wręcz przeciwnie. Dziewczyna dopiero co poznawała pracujących tu ludzi. Właściwie pierwszy raz miała taki spacer po radzie z dokumentami. Dla szefa potrafiła załatwić wszystko szybko. Ludzi przekupywała ciastkami i kawą, by od razu wydawali jej dokumenty. Gdy już przyszła do Bjorna była zadowolona z siebie, chociaż nie dała tego po sobie poznać.
- Coś poprawić, przygotować coś jeszcze? - powie gdy Bjorn, oderwie wzrok od dokumentów. W końcu jest porządną asystentką, błędów nie powinno być, ale może szef sobie jeszcze o czymś przypomni?

Bjorn przeglądał papiery, co nie należało do jego pełnej pasji. Owszem, był lingwistą, jednakże... nie znaczyło to, że spędzanie czasu za toną papierów, raportów i innych takich należało do jego ulubionych czynności. Uwielbiał analizować, tłumaczyć, odkrywać znaczenia zapomnianych słów. No i oczywiście Alezję. Nie można było o niej zapomnieć. Nigdy by nie mógł. Uśmiechnął się lekko na wspomnienie ukochanej, po czym znów spoważniał. Odłożył dokumenty, splótł ręce i spojrzał uważnie na swoją asystentkę.
-Usiądź, proszę. - powiedział, wskazując jej na krzesło naprzeciwko biurka, po czy, odczekał, aż to zrobiła. -Opowiedz mi coś więcej o sobie. Dlaczego rada, jaki jest twój cel przynależności tutaj, co chciałabyś osiągnąć, co chciałabyś zrobić dla Fiore? - może i późna pora na wywiad środowiskowy, ale miał jeszcze książkę, której obiecał znaleźć kogoś do nauki.

Dostarczyła papiery. Myślała, że wszystko było w nich porządku. Dlatego zaniepokoiła się, gdy usłyszała, że ma usiąść. Popełniła jakiś błąd? Była przecież perfekcyjną panią domu, może to nie znaczyło tego, że była  perfekcyjną asystentką? W każdym razie tylko kiwnęła głową i usiadła na przeciwko Bjorna. Gdy już usłyszała o co chodziło, westchnęła, a później uśmiechnęła się.
- Pochodzę z wioski niedalekiej Crocus. Kiedyś miałam bardzo dużo rodzeństwa, większość z nich była ode mnie młodsza, oprócz Rogera. Pewnego dnia całe moje rodzeństwo zniknęło, by zostać silnymi magami... - tu na chwilę zawiesiła głos - z tego co wiem tylko Roger przeżył. Chciałabym go odnaleźć, a żeby to zrobić potrzebuję być kimś lepszym. Dlatego rada chcę odnaleźć brata, a poza tym chciałabym pomagać innym ludziom. To chyba dla mnie najważniejsza rzecz. Patrzenie na szczęście innych osób, uszczęśliwia mnie i kocham się nimi opiekować. Mimo wszystko rada opiekuje się całym społeczeństwem, więc to chyba idealne miejsce dla mnie...
Właściwie wszystko to co powiedziała, znajdowało się w formularzu zgłoszeniowym. Bjorn wziął ją jako takiego totalnego randoma? W sumie to nawet dla niej było to dziwne. Mimo wszystko czekała na jakąkolwiek reakcję Bjorna. Patrzyła tylko na swoje ręce, denerwowała się tą rozmową. Wcześniej po prostu wykonywała prace papierkową, opowiadała o wiedzy historycznej, a pierwszy raz jej szef spytał o nią. To naprawdę mogło ją zamurować.

W sumie to tak. Bjorn wziął ją bardziej jako randoma. Potrzebował asystentki od brudnej roboty, tj. głównie papierkowej i akurat się nawinęła. Gdyby zaczęła się nie wyrabiać lub zwyczajnie okazałoby się, że się do tej roboty nie nadaje - zwolniłby ją. Tak prosto. Nie potrzebował do tego jakiegoś skomplikowanego sensu logicznego. A ponieważ zaczęła się sprawdzać i najwidoczniej ich współpraca nie miałaby zostać zakończona w przeciągu najbliższych 5 minut, dobrze byłoby poznać dokładniej osobę, którą zatrudnił na tak ważne stanowisko oraz która będzie mimo wszystko jego najbliższą współpracownicą. Tak więc słuchał, słuchał. Smutna to historia, jednak jego pierwszy komentarz to... westchnięcie. Ciche, ale westchnięcie.
-Szczere kondolencje. - zaczął grzecznie, po czym spojrzał przenikliwie w oczy Ame. Pod warunkiem, że ta przestałaby się patrzeć na własne ręce. Gdyby tak nie było, upomniałby ją -Proszę na mnie spojrzeć. - proste polecenie, po którego wykonaniu by dopiero kontynuował -Proszę darować sobie bycie pełną altruistką. Dbanie o szczęście innych jest istotne, jednak nie może stać się sensem istnienia danej osoby. Proszę znaleźć sobie własny, egoistyczny cel, własną ambicję. To nas napędza. Nie można zapomnieć o własnym szczęściu i na drodze do niego można pozwolić sobie na bycie trochę egoistycznym. - powiedział coś dość zaskakującego, co mogłoby wręcz stać z przeciwieństwem do tego co robi Rada Magii, co on sam robi i niedawno robił. Jednak dla BJa miało to sens. Mniejszy bądź większy ale miało. A gdyby wprawiało w zakłopotanie - zawsze mogla go spytać, by jej to lepiej wytłumaczył.