Domki oraz droga do...

First topic message reminder :

Najogólniej rzecz biorąc są to domki postawione na wodzie, każdy na oddzielnym "mocowaniu i kładką na główną drogę, również zbudowaną na otwartym morzu. W sumie było ich 16, postawionych po 8 po obu stronach głównej drogi. Z zewnątrz nie wyróżniały się one prawie niczym. Każdy był jednopiętrowy, o powierzchni około 30 metrów kwadratowych, ze spadzistym dachem i trzema okienkami - dwoma dużymi, jednam mniejszym, zapewne łazienkowym. Każdy zbudowany był z jasnego drewna. Na drzwiach domów napisane było, do kogo tenże należy.
Z kolei droga biegnąca przez to małe osiedle krzyżowała się dokładnie po środku. Na chwilę obecną była wiadomo tyle, że jedna z czterech dróg prowadzi na plażę.

MG

Hotaru postanowiła zignorować cała resztę i ruszyć w poszukiwaniu jakiegoś przytulnego miejsca, w który mogła się odświeżyć oraz przebrać. Ruszyła kamienistą drogą łącząca dwie wyspy, jak mogłoby się zdawać, i po piętnastu minutach spokojnego marszu znalazła się między domami. To, co wcześniej uznała za wyspę, w rzeczywistości było domami zbudowanymi na wodzie. Zaczęła szukać po domkach tego "swojego" i szybko go znalazła, był tuż przy drodze, z której przyszła. Nie różnił się niczym od innych, a kładka, która do niego prowadziła wydawała się solidna... Tylko ze pod nią szumiało morze.

Czas odpisu: 23 marca

Mieczy nie było, ale Fem znalazł papierosy, więc w pierwszej kolejności po prostu sobie zapalił. A potem usiadł na łóżku i zdjął z siebie płaszcz, oraz koszulę. Rzucił je gdzieś w kąt. No cóż... nie miał pojęcia co miał ze sobą zrobić. Nie chciało mu się już zastanawiać nad tą cała sytuacją, bo i tak pewnie nic by nie wymyślił na podstawie informacji które miał dostępne. Zaciągnął się, wstał i zdjął spodnie.
Co by tu porobić przez resztę dnia? Może po prostu pójść spać? Dalej czuł się obolały i zmęczony, ale jak na złość spać mu się nie chciał. Postanowił więc, że weźmie kąpiel. I tak też zrobił.

Wyszedł z łazienki i nałożył na siebie nowe, czyste ubrania. Zaczął od bokserek bo to było przecież najważniejsze. Majtek nie tolerował. Były zbyt obcisłe i ... no. Na to naciągnął zwyczajowe czarne spodnie i spiął je przy pomocy grubego skórzanego pasa. Zwykł nosić przy nim swoje bronie, ale teraz ich ze sobą nie miał.. bez niego jednak spodnie wisiałyby mu w kroku. Założył też nową, czystą, biała koszulę. Płaszcz wolał tutaj zostawić, było tutaj zbyt ciepło, żeby się w nim kisić. Po dłuższym zastanowieniu i poszukiwaniach w szafie nałożył na siebie kamizelkę. Tak ubrany przysiadł na łóżku i zapalił kolejnego papierosa, po czym założył buty. Wypuścił w powietrze chmurę dymu i spróbował bawić się nim za pomocą swojego PWM... Ale nie zadziałało. Zerwał się na równe nogi. Co? Znaczy... Magia nie zadziałała? Spróbował jeszcze raz, tym razem z czarem... Nic. Usiadł na łóżku. O co tu chodziło? Zamknęli ich na wyspie, aby wyłonić ludzi do rady magicznej... Ale nie mogli używać tutaj magii? Zresztą, jak to możliwe? Musieli by zablokować ich zbiorniki... Albo podać im coś, co blokowało by przepływ mocy magicznej. Zaczął się gorączko obmacywać po całym ciele. Nic. Czyli nie wszczepili im niczego takiego... O co tu do jasnej cholery chodziło? Jego obawy wróciły. Nie podobała mu się ta sytuacja. W każdym razie nie miał zamiaru siedzieć w swoim domku przez cały czas - postanowił, że się przejdzie... I poszuka kogoś. Kogo? Sam nie wiedział. Ale miał nadzieję, że mieszka tutaj ktoś oprócz magów... Jakoś muszą ich nadzorować.
Wyszedł więc z domu i powoli zaczął kierować się w stronę baru z którego przyszli... Wcześniej wsadził paczkę papierosów do kieszeni spodni.

Szedł środkiem ścieżki i chłonął. Chłonął imiona na tabliczkach, ludzi których było widać, chłonął wszystko. Z bluzą zwiniętą w kulkę w dłoniach, kierował się ku swojej chatce. Gdy tam dotarł wszedł do środka i poszukał ciuchów do przebrania. Kiedy je znalazł, położył na łóżku i poszedł się umyć. Już jadł więc to było zbędne, kiedy umył się, wrócił i położył głowę na poduszce. Pora spać, oh tak spać. Bo spanie było bardzo ważne.

          Shinji podobnie jak większość za cel obrał sobie domki. On sam człapał powoli w towarzystwie Pace'a, z którym zapoznał się w barze. Obaj jednomyślnie wybrali za cel właśnie domki. W końcu czas leciał, a kiedy nadejdzie już noc dobrze byłoby mieć kąt do spania. Poszedł więc się rozeznać jak sytuacja z tym wygląda. Jak się spodziewał wszystko było dobrze zorganizowane. Na tabliczkach wypisane były imiona osób które zamieszkiwały konkretne domki. Przyjrzał się każdemu, ale żadne prócz Pace'a nic mu nie mówiło - to jest nie licząc swojego oczywiście. Faktycznie nie było tutaj nikogo kogo znał.

          Wzruszył ramionami zwracając się do nowego kumpla. - Dobra, idę obejrzeć mój domek. Za parę minut będę znowu gdzieś tutaj. i poszedł do domku na którym było jego własne imię. Jeszcze nie spać, najpierw trzeba było się umyć, może jeszcze coś zjeść, dopiero potem walnąć się w kimono. Póki co długowłosy chciał tylko rozejrzeć się po domku, zobaczyć co jest ukryte w szafkach i szufladach. Przygotował sobie ubranie. Potem zrzucił z siebie łachmany w łazience. Po prostu walnął je gdzieś na podłogę. Wziął szybki prysznic, wcisnął się w przygotowane ubranie - jakąś białą rozpinaną koszulę na krótki rękaw, luźne spodenki i sandały i walnął się na łóżko. Nie na długo, poleżał kilka minut, jeszcze raz rozejrzał się po domku po czym wyszedł na zewnątrz zobaczyć co porabia reszta towarzystwa.

Reszka jak przystało na pełną życia osobę szybko pokonała drogę dzielącą z baru do domków. Oczywiście każdemu mijanemu osobnikowi skinęła głową. Nie musiała tego robić, ale co dla niej było całkowicie dziwne chciała. Widocznie wolała żyć w neutralnych stosunkach ze wszystkimi tutaj. Myślała przez parę sekund, dlaczego Xaki jest tak irytujący i dlaczego musiał się przyczepić akurat do Baeka… Cóż widocznie tak chciał właśnie los. Po dłużej chwili znalazła swój domek, nawet nie zerknęła jakich ma sąsiadów, wolała na razie nie przejmować się takimi sprawami.
Przeszła przez pomieszczenie obojętnie, miała tylko jeden cel, który chciała spełnić jak najszybciej. Łazienka i przebrania ciuchów. I tak wygrała chęć odświeżenia się i sprowadzenia do stanu używalności. Gdy tylko zamknęła drzwi od łazienki od razu zdjęła ubranie, później je wypierze. Napuściła wody do wanny, dodając do niej pierwszy lepszy płyn do kąpieli, musiała się zrelaksować. Dodatkowo włosy wołały o pomstę do nieba, nadal nie miała bladego pojęcia jak je wysuszy.
Po krótkiej, ale relaksującej kąpiel owinęła się ręcznikiem i skierowała swoje kroki ku komodom. Teraz mogła na spokojnie przebrać się w świeże ubrania. Najpierw trafiła na ubrania, nie potrafiła odnaleźć nic na pierwszy rzut oka, ponieważ w większości były one białe. Tylko nieliczne sztuki miały inny kolor. Wygrzebała po dłuższej chwili zieloną sukienkę, biel założy jutro rano. Potem odszukała jeszcze komplet zielonej bielizny. Patrzyła niechętnie na stanik, który okazał się być w jej rozmiarze. Cóż… Jednak wiedzieli wszystko o nich.
Ubrała czyste ubrania i wyprała szybciutko swoją ulubioną sukienkę. Biedna przeszła dziś przez prawdziwe piekło. Nadszedł czas na najgorszą rzecz… Musiała okiełznać swoje zbuntowane włosy. Powolnymi ruchami rozczesała je dokładnie, po czym splotła w dwa, grube warkocze. Jakoś to będzie.
Gdy skończyła to wszystko poszła do pokoju i zaczęła w nim dokładnie szperać. Miała nadzieję, że odnajdzie w nim swoje rzeczy.

Po niezbyt długim spacerku Xaki znalazł się pośròd domów wybudowanych na wodzie. Każdy dom był podpisany toteż mag spędził chwile na tym by odnaleźć swój, ponieważ był prawie pod koniec "osiedla". Gdy wszedł do parterowca dostrzegł £adny minimalistyczny wystrój, który bardzo pasował do tego miejsca. Pierwsze co chłopak zrobił to udał się do łazienki i wziął prysznic. Ubrania, które posztywniały od wyschniętej morskiej wody namoczył w misce ze słodką wodą by wypłukać sól. Po szybkim praniu rozwiesił ubranie i zawinięty w sam ręcznik na biodrach udał się do sypialni by trochę się przespać, ale zanim to zrobił przeszukał komodę w celu znalezienia bokserek. Nie było to trudne zadanie. Potem poszedł spać.

W połowie drogi jednak zrezygnował. Z dwóch powodów - pierwszym był Baek, który też za swój cel obrał domki, a którego Fem obrzucił chłodnym spojrzeniem, a drugim... Była blond włosa dziewczyna, która towarzyszyła mu wtedy w klasie i na plaży. W sumie zaciekawiła go. Poczekał, aż zniknie w swoim domku, a potem podszedł do niego i przeczytał jej imię z tabliczki. I aż się roześmiał. Co to do cholery było za imię? Amatullahimititahllamis?
-Amu--- Amata--- Amatulla--- Amatulahimitahlama.-spróbował wymówić jej imię, czytając z tabliczki, ale chyba nie za bardzo mu wyszło. Język bolał go jak cholera. Czy w ogóle dało się wymówić jej imię? Westchnął cicho. Skoro już tu był... to może z nią porozmawia? Jej nie znienawidził od pierwszego spotkania, a to, że wtedy rozmawiała z Baekiem nie musiało znaczyć, że sama w sobie jest zła. Warto było pogadać... z potencjalnym wrogiem. Dlatego stanął przed jej drzwiami i zapukał. Raz, drugi. Bardzo głośno.

Zdziwiła się. Poszukiwania przerwał jej dźwięk, który zaintrygował ją. Usłyszała mierne próby wypowiedzenia jej imienia. Żałowała człowieka, porywającego się na taką rzecz. Ciekawe tylko kto chciał z nią porozmawiać. Myślała, że trafiła na czarną listę tutejszej ludności, bo wstawiła się i rozmawiała z Baekiem. A jak wiadomo on jest złym człowiekiem, pewnie jak był młody to kocięta topił… Nie interesowała jej jego przeszłość.
Podźwignęła się na nogi, gdy tylko usłyszała pukanie. Odczuła nagły napływ chęci do plotkowania i popijania herbatki z jakąś miłą personą. Otworzyła drzwi i szczerze się zdziwiła. Kojarzyła go, tylko… Chyba z głowy jej wyleciało jego imię. To chyba jedna z osób, które wstawiły się za Kirino. Tego to się nie spodziewała tym bardziej. Zmarszczyła brwi patrząc na chłopaka. Co zrobić? Trzeba być spokojnym i zachowywać się kulturalnie. To powinno wystarczyć.
- Amatullahimititahllamis – odpowiedziała, patrząc na chłopaka uważnie. – Jeżeli nie potrafisz tego wymówić, to proponuję nazywać mnie Reschehedera. – dodała w miarę miło i powoli, jakby tłumaczyła dziecku jakąś prostą i naturalną rzecz. – Czy potrzebujesz czegoś? – spytała kulturalnie. Jeszcze za wcześnie żeby go wpuszczać do środka. Nie wiadomo czego od niej chciał.

Ho... Stojąc sobie tak na zewnątrz przez ten cały czas ciekawie było obserwować ruchy wszystkich ludzi. Niektórzy przychodzili, niektórzy wychodzili, niektórzy nawet zawracali. Nikt nie zauważał zielonowłosej, która najwyraźniej w swoim nowym stroju wtopiła się w otoczenia tak bardzo, że być może nowi lokatorzy wyspy uznali ją za tubylca, któremu nie warto poświęcić czasu? Nie była przez to zirytowana, aaaaaaani troszeczkę. Ba, czemu miałaby być? To, że Pheam właśnie przemaszerował w pobliżu i nie zaszczycił jej nawet spojrzeniem kompleeeeeetnie jej nie obchodziło.

- Hmph... -

To, że ruszył w kierunku domku... dziewczyny, która wcześniej była z niebieskim patafianem również nie miało dla niej znaczenia. Być może gustował w dziewczynach, które z łatwością leciały za silniejszymi od siebie mężczyznami? Chciał przed nią zaszpanować? Biedaczek. Bez mieczy może być trudno. Właściwie czemu była taka złośliwa? Czemu ją to irytowa--... nie, wcale jej to nie irytowało. Co ją to. Pffff.

Nie żeby miała coś do dziewczyny tak naprawdę, po prostu uznawała jej wcześniejszy tekst przy niebieskim za idiotyczny. Kompletnie się z nim nie zgadzała i nie zamierzała ukrywać swojej złośliwości względem jej opinii. Tyle, że nie zamierzała też na siłę pchać się do niej i robić jej na złość kiedy mogła zwyczajnie ją zignorować.

Pfff. Baka bakashii. Nie, nie, nie. Nie mając niczego innego do roboty postanowiła podejść pod domek Ahiego i zobaczyć co tam się dzieje. Nie wchodziła do środka, ale mocno zapukała w drzwi. - Wszystko w porządku? Jesteś tam? Cały? Słyszysz mnie? Widzisz mnie? - zapytała, może nieco niezrozumiale dla chłopaka, ale ona już wiedziała co miała na myśli. Może została zamieniona w niewidzialną mgiełkę. A co. Wszystko było możliwe.

W końcu ją znalazł. Upadł na kolana przed szafką po czym złapał lalkę i przytulił mocno do piersi. Nie chce jej opuszczać, nie odda jej nikomu... jedyną osobą , której ją odda będzie Miyu... ale ona nie żyje... NIE! ONA MUSI ŻYĆ... Przecież w Est było powiedziane, że nie da się kogoś zabić, może on tylko kłamał i ją wyrzuciło gdzie indziej? Pewnie gdzieś na drugim krańcu Fiore... na pewno tam było więcej niż jedno wejście. Wziął głęboki oddech wpatrując się w nią. Rozejrzał się po pokoju patrząc jaki bajzel zrobił. Teraz nie było to ważne, miał ją w ręce... swój skarb. Przypiął ją do pasa, po czym udał się do toalety, by się odlać po całym tym dniu. Wiedział, że będzie musiał tu później ogarnąć, ale teraz nie miał na to czasu, zostawił ich przecież przed domkami. Szybko zapiał rozporek i umył ręce. Skierował się do okna. Chyba przez moment wołała go Kirino, przynajmniej tam mu się zdaje.
Spojrzał na Kirino, która aktualnie do niego pukała.
- Spokojnie, wszystko jest w porządku. Widzę, słyszę i nie wiem co jest. Znalazłem to czego szukałem – uśmiechnął się machając do dziewczyny. Skierował się do drzwi, jednak kątem oka zobaczył jak Fem właśnie dobijał się do dziewczyny od tego niebiesko włosego czuba. Wiedział jedno: Raczej będzie trzeba na niego uważać, by nagle nie odbiło mu się do niej dobierać. Jeszcze będzie skory przejść na ciemną stronę mocy, nie wydaje mu się, aby ona raczej chciała się stawiać panu Bogowi Robactwa Wszelkiego. Otworzył drzwi, ale nie zaprosił Kirino do środka.
- Trochę nabałaganiłem – z naciskiem na trochę wysyczał przez zęby. Chyba przyszedł ktoś nowy, bo zauważył jakiegoś Blond chłopaczka przed domkiem Takary. Zagwizdał do niego dość głośno.
- Hej, nowy! Chodź no tutaj – pomachał. Raczej nie miał złych zamiarów – Pogadamy chwilę – powiedział do niego. Spojrzał na Kirino – Jakby co to starajmy się go przeciągnąć na naszą stronę, gorzej będzie jak sobie niebieski więcej wyznawców znajdzie -

Zastukał do drzwi kolejny raz, jakby liczył na to, iż ktoś jednak otworzy... Otworzy i co? I w sumie nie wiedział co dalej, ale może to i lepiej, że drzwi mimo wszystko pozostały zamknięte, nie? Aż westchnął tylko i spojrzał przez chwilę w niebo, jakby chciał zobaczyć, czy jest już dość późno i czy nie powinien w sumie wrócić sam do domku i odpocząć... bez innych. Bez nikogo? I co dalej? Dalej wyrwał go z rozmyślań pewien odgłos, a dokładniej gwizdnięcie. - He? Ja? - rzucił tylko zdezorientowany blondasek, rozglądając się za źródłem dźwięku, jakby szukał osóbki, która stała za tym wszystkim! - Ale... em... - rzucił już bardziej pod nosem do siebie, jakby chciał argumentować jakąś niechęć podejścia próbą odwiedzenia i porozmawiania z kimś innym, ale jak się tak zastanowić... plan nie wypalił? Dlatego też podszedł do owej dwójki osób, zastanawiając się nad jedną rzeczą, a dokładniej: - Et-to... coś się stało?

O, kolejna z mniej licznych dobrych wiadomości tego dnia! Zielonowłosa odwzajemniła uśmiech, którym obdarzył ją Ahi, również zadowolona z faktu, iż ten odnalazł swoją zgubę. Sama pewnie byłaby w strasznym rozgardiaszu, gdyby coś co było dla niej bardzo ważne zaginęło nagle i nie mogła tego odnaleźć. Jej parasolka, nawet jeśli ważna dla niej, nie stanowiła jednak takiego przedmiotu, być może dlatego, że sama sobie ją sprezentowała. Zdecydowanie mocniej dziewczyna przywiązana była do rzeczy, które otrzymała w prezencie od drugiej osoby, ale tych... za wiele nie miała. Tak czy siak - dobrze, że chłopak miał jedno zmartwienie z głowy i mógł zająć swój łebek czymś bardziej... teraźniejszym. Ayame zauważyła spojrzenie, które posłał w kierunku Pheama, ale postanowiła tego nie komentować. Ona już w duszy pokusiła się o odpowiednie słowa i nie miała zamiaru ponownie ich przywoływać. Oczywiście to tez nie było tak, że nagle zaczęła chłopaka nienawidzić czy coś w ten deseń, ale zdenerwowana miała prawo być, prawda? Prawda. Kropka.

- Cieszę się, że jednak nie jestem niewidzialna. I dobra twoja, że znalazłeś to czego szukałeś. - odpowiedziała Ahiemu Kirino z delikatną ciekawością. Chciałaby zobaczyć jak wyglądała znajdźka chłopaka, ale też nie chciała się naprzykrzać i wtykać nos w nieswoje sprawy. Delikatny grymas na jej twarzy pojawił się, gdy chłopak postanowił nie zaprosić jej do środka, ale szybko odegnała go ze swojej twarzy, przysłuchując się kolejnym jego słowom. Z delikatną niechęcią przytaknęła mu głową. Ciekawe czy chłopaczek w ogóle ją zauważy? Czy też przegapi? W każdym razie dziewczyna wwierciła swoje spojrzenie w oczy blondynka. - Cześć. - zaczęła krótko, niespecjalnie wiedząc jak w tej sytuacji rozpocząć rozmowę. - Jestem Kirino. - dodała po chwili zastanowienia, wciąż nie spuszczając wzroku z chłopaka. Może jednak wciąż była naburmuszona? - Nic się nie stało, chcieliśmy się poznać. - tu zerknęła na Ahiego licząc, że to on przejmie dalszą część tej rozmowy. Cholerny Pheam. Nie miała zamiaru potem zajmować się jego dziećmi. I dziećmi Baeka. I pewnie całej wyspy niedługo.

Ze snu Xakiego wyrwały dziwne dźwięki dochodzące z ulicy. Do cholery jasnej czemu ludziom zawsze zbiera się na jakieś hałasy, gdy ten jest zmęczony i po ludzku chce przyciąć komara. Niestety nie było magowi dane doznanie takiego luksusu. Chłopak poderwał się z łòżka tak ja leżał, czyli w czerwonych pokserkach i wyszedł z domku w poszukiwaniu źròdła hałasów. Gdy wyszed£ z domku zobaczył kilka osób, które ochoczo rozmawiał i nie zanosiło się na to aby same nagle przestały, więc mag dźwięku podszedł do nich i lekko zaspanym głosem powiedzia£: - Jestem Xaki. - bo kultura wymaga najpierw się przedstawić, a dopiero później przechodzenie do sedna sprawy.
- Zostałem zakwaterowany w domku obok i chciałem się troche przespać, żeby "podleczyç" swoje sił. Niestety robicie troszeczke zbyt duży hałas i nie mogę spać, da£oby się troche ciszej? Byłbym bardzo wdzięczny. -
Ciekawe co na tą prośbe powie Kirino, Finny i Ryudogon. Czy zaryzykują gniew pluszowego Rambo z głową żyrafy i nakopią mu do dupska? A może po staropolsku go oleją? Czy może posłuchają prośby? Lub może zagają go o coś by go poznać i się z nim zaprzyjaźnić? Còż to zależy od "Hałasującego Trio".

Mężczyzna uśmiechnął się do Blondyna, po czym powiedział - Tak jak moja koleżanka, chcieliśmy cię poznać. W końcu dobrze znać swoich sąsiadów, nie? - powiedział miłym tonem, po czym wyciągnął do niego prawą dłoń, tą bez bandaża - Ahi, miło mi się poznać - miał to być zwykły uścisk dłoni, najnormalniejszy w świecie. Szybko przerzucił wzrok na Kirino puszczając jego rękę (o ile za nią złapał).
- A tak, zapomniałem ci pokazać... - odpiął laleczkę od paska - Może to głupie, ale ta laleczka to właśnie moja zguba. Niby zwykła szmacianka, ale należała do mojej znajomej, która na jednej misji... no... chyba wiesz, co mam na myśli? - trochę posmutniał na ryjku. Jego uwagę jednak przykuł jeden jegomość, który w sumie dziwnym trafem usłyszał ich, a nie sąsiadów obok, którzy raczej też rozmawiali... Ba! Jeden nawet pukał! Toż to skandal żeby zwracać im uwagę.
- Jesteś pewny, że mówisz do nas? Bo jakoś niezbyt słyszę, by ktoś z nas jakoś wybitnie hałasował... -szybko zlustrował go swoimi czerwonymi oczami. Jednak wiedział, że musi się hamować, bo przecież te zwierzaki... w duchu przeklnął. Szybko skierował się do domku Takary.
- Chodźcie, u niej pogadamy - powiedział idąc w jego kierunku. Gdy doszedł zapukał, po czym spróbował otworzyć.
- Heloł, inkwizycja przyszła z nowym kompanem - powiedział Ryu wchodząc.

Drzwi otworzyły się, a w nich pojawiła się niska blondynka. Fem nie odpowiedział od razu, wpierw dokładnie jej się przyjrzał, gdyż wcześniej nie miał takiej okazji. Wyglądała trochę jak mała dziewczynka... Ciekawe ile miała lat. Piętnaście? Trzynaście? Stawiał raczej na tą niższą liczbę. Uśmiechnął się do niej.
-Reschehedera. Zapamiętam.-odpowiedział i lekko kiwnął głową.-Jestem Pheam Darksworth, miło mi Cie poznać. Właściwie nie chciałem niczego konkretnego, pomyślałem, że może zgodzisz się na mały spacer? Chętnie poznałbym bliżej tak interesująca osobę jak Ty, Reschehedero.
Właściwie sam nie miał pojęcia czego od niej oczekuje. Może serio tylko chciał ją poznać? Nieważne. Powiedział co powiedział, teraz trzeba było czekać na reakcje. Pewnie się nie zgodzi, ale cóż! Warto było spróbować.

MG

Każdy spędził ten przyjemny wieczór w różne sposoby. Rozmawiając, śpiąc, podrywając, zwiedzając. Jednak musiało się zrobić zbyt późno i każdy, kto nie spał, wyruszył do domku, by przespać się po ciężkim... dniu? Dniach? Ile już właściwie minęło, odkąd opuścili Hargeon? Na tej wyspie nic nie było oczywiste.

Nastał ranek, budząc wszystkich jednocześnie wyciem dochodzącym z lacrymy w domku. Paliło się czy jak? Szybko jednak wycie syreny alarmowej przerwał nieco zachrypnięty głos Monolamy.
- Czy można prosić o uwagę?! A więc, moje drogie chomiczki, zbierzcie się na plaży! Macie godzinę, więc się nie spóźnijcie, mysie pysie! Nie chcę już was karać! - głosowa, irytująca transmisja się urwała, pozostawiając wszystkich w stanie otumanienia i wyrwania ze snu. Co tu się działo?

Uwagi od MG
Od teraz każdy ma 3 posty, które może przeznaczyć jakkolwiek chce - przechodząc z tematów lub rozmawiając. Wszelkie pytania proszę kierować na GG/PW. Kiri - twoje mieszkanko jest zielone.

Czas odpisu: 27 maja