Wieża Perintis Lagu

First topic message reminder :

Tereny północne.. No cóż szybka wyglądu wokół wieży można się spodziewać. Typowe pustkowie, ani jednej duszy, a do wieżyczki prowadzi jedna droga. Wokół Perintis Lagu rosną roślinki iglaste, które gdzieniegdzie pokrywają porosty, ew. mchy. Wieża się niczym nie różni od zwykłych romańskich wieży w naszym świecie.. Wyróżnia ją, tylko to, że ma około 100m wysokości.. No duża. Na górze zaś jej świeci za zwyczaj dziwny fioletowy promień.

MG:

Przez dłuższy czas czekaliście na dworcu na pociąg. Wtedy też Chieri obdarzyła waszą dwójkę bagażem, ciepłymi ubraniami i wszystkim, co się może przydać na północy w tym każdy z was dostał sztylet z niebieską rękojeścią. Weszliście do waszego transportu i pojechaliście. Podróż nie można zaliczyć do najłatwiejszej, bowiem jechaliście dwie doby. Przez to, że pociąg miał drobną awarię podczas doby. Trwała ona cztery godziny. Zły omen? Możliwe. W każdym razie chwilowo wydawało się to wam po prostu normalne. Podróż mimo swojego czasu można było zaliczyć do obiadu. Pospaliście, najadaliście się. Normalnie żyć, nie umierać!~
W każdym razie w końcu po dwóch dobach jazdy musieliście wysiąść z pociągu. Wysiedliście w małej wiosce, gdzie spędziliście noc. Każdego z was męczyły dziwne zjawiska przez, które nie mogliście spać spokojnie. U Tetsuny były to dziwne krzyki nawiedzające jej głowę, a zaś Packa wrażenie, że jest obserwowany. Obudziliście się jednak wyspani do dalszej podróży. Czekała was bowiem jeszcze podróż przez śnieżny kanion za nim dojdziecie to waszego celu misji. Kolejne wasze kroki trwały osiem godzin. Szliście przez zaspy, mijaliście iglaste drzewa oraz zwierzęta lodowej pustyni.
W końcu jednak dotarliście do tego miejsca.. Do celu waszej misji - Wieży Perintis Lagu. Zdziwiliście się, bo wieża była dosyć spora, a do tego z samego czubka świeciło dziwne, fioletowe światło. Aż mieliście ochotę się uśmiechać, czując to. Mogliście się już domyślać, że ów światełko jednak posiada jakieś magiczne właściwości. Nie wiedzieliście jeszcze jakie. Chieri tajemniczo uśmiechnęła się pod nosem.
- Jesteście gotowi moi mili? - powiedziała tajemniczym tonem i sama ruszyła przez ścieżkę. Dziewczynka była strasznie poważna, co było widać po jej zachowaniu, zresztą tak jak i po mimice twarzy.

Musiała się opanować! Nie mogła się poddać pomimo krzyków...Czekała na platformę. Gaz już znajdował się w odległości metra, a ona bała się, co się jeszcze wydarzy. Tesuna odwróciła się plecami i wzięłam głęboki oddech. Platforma natomiast, zbliżała się do mnie co raz szybciej. Iron Lady przygotowała się i gdy platforma, znajdowała się pół metra od niej...skoczyła. Musi dać radę!

Jakie jęki? No cóż może dziewczynie się coś uroiło. W każdym razie Tesuna czekała, aż gaz będzie metr od niej i wtedy ten dosięgnął jej pleców. Poczuła ostry kujący ból na plecach. Co to było? A kto tam wie. W każdym razie skoczyła na platformę i tak dotarła do reszty. Z dużymi ranami, ale co to tam dla naszej bohaterki.. Teraz Tesuna, Pacek i Chieri mogli się ewentualnie opatrzyć przed dalszą drogą. Teraz już wszyscy słyszeli przeraźliwe jęki i krzyki chyba.. Trzeba będzie odbudować przez chwilę stracone siły.


Nie piszcie niczego czego JA nie napisałam, bo jak wprowadzacie god mode to zginiecie.

Teraz wszyscy piszą.

Stan postaci:
Pace - nic
Tesuna - ostry kujący ból, który dochodzi z całych pleców, do tego jakbyś zdjęła ubranie prawdopodobnie skóra by ci zeszła.. Skóra pleców ma plamiste zabarwienie.

Widziałem jak gaz dotknął pleców Tesuny. Czułem się taki bezsilny, nie wiedziałem co zrobić. Spojrzałem na Cheri i wyjąkałem
-Cz-czy możesz ją opatrzeć? J-ja pójdę sprawdzić co dalej-
Czułem, że z jednej strony, jest to trochę moja wina. Na platformie było tyle miejsca, że zmieściliśmy się w trójkę... Nie wiedziałem jednak, że platforma ruszy tak od razu... Ale... Zaraz zaraz... Odzyskałem trochę rozumu i odwagi...
-Cheri, dlaczego nie zebrałaś ze sobą Tesuny? Widziałaś, że gaz się zbliża, a platforma jest na tyle duża, że zmieściłybyście się razem-
Nie ma co jednak rozdrabniać się nad błędami.
-Idę zobaczyć co dalej. Zajmij się Tesuną. Uważajcie na strzałki-
Wyciągnąłem kunaie, przedostałem się znowu przez drogę ze strzałkami i ruszyłem przed siebie, ostrożny, wypatrując swojego szalika i ewentualnych niebezpieczeństw...
Gdy ktoś mnie zaatakuje, a kunaie nie spełnią swojego zadania, używam [C] Wodne Ostrza i nacieram

O boże ! Jaki ból! Gdy byłam na platformie, to cały czas towarzyszyło mi ostre kłucie w plecach. Dopiero, gdy dostałam się na platformę, ból trochę się zmniejszył...albo zdawało mi się. Tak czy owak, mogłam chodzić i używać magii, więc było dobrze. Spojrzałam na Packa i Cherie, którzy przyglądali mi się z współczuciem:
-Spokojnie...-zaczęłam, ledwo, co uśmiechając się-Mogło być gorzej...zresztą nie utrudnia mi to tak bardzo poruszania się. A co do Cherii- spojrzałam na dziewczynę z pogodnym o dziwo wyrazem-
nie przejmuj się...też bym się zlękła i tak zareagowała...

Pacek postanowił opuścić dziewczyny i wszedł do arcy królewskiego pomieszczenia czerwone ściany i wielkie okna, z których było widać śnieżne szczyty. Złocone żyrandole oświecały pomieszczenie, a ze ścian zwisały gobeliny.

Nic ciekawego się nie działo. Szedłeś wzdłuż ów korytarza i nic specjalnego się nie działo. Doszedłeś i w końcu na rozwidlenia dróg. Z jednej strony dobiegała muzyka, z drugiej dziwne jęki, jedna - oświetlona, druga - ciemna, murowana, oświetlał drogę, tylko księżyc.

W bezkresie niebios szmat drogi stąd
Miliony gwiazd pokazać się chcą

Nagle słowa te padły do twojej głowy. Ni stąd, ni zowąd muzyka zaczęła lecieć dużo głośniej. Ów odgłosy dochodziły z jaśniejszego korytarza. Wydałoby się, że dziewczyny za drzwiami nie mogłyby tego usłyszeć jednak melodia docierała do ich serc. Ból Tesuny został znieczulony, a Chieri uspokoiła się, bo wcześniej drżała. Wydawać się mogło, że wszystko kieruje się ku dobremu. Jednak obie dziewczyny wstały jakby we śnie i skierowały się ku odgłosom.


Kolejne i ostatnie słowa, które mogliście usłyszeć. Muzyka leciała dalej tyle, że znacznie ciszej. Tesuna po ów melodii znowu zaczęła czuć mocny, przytłaczający ból pleców w końcu poparzenie chemiczne to nie przelewki, a nasi bohaterzy stali wszyscy razem na rozstaju dróg.

Stan postaci:
Pace - nic
Tesuna - ostry kujący ból, który dochodzi z całych pleców, do tego jakbyś zdjęła ubranie prawdopodobnie skóra by ci zeszła.. Skóra pleców ma plamiste zabarwienie.

Odpis 14 czerwca przez moją nieobecność.

O rany! Myślałam, że to będzie o duuużo prostsze ! No ale, cóż...Właśnie stałam na rozstaju dróg, z czego jedna wyglądała na bezpieczną, druga natomiast, trochę jak z horroru. Szczerze, nie wiedziałam co o tym myśleć. Spodziewałam się już prawie wszystkiego.
-Wydaje mi się...-zaczęłam, nieco drżącym głosem, od bólu-że powinniśmy wybrać, tą mniej bezpieczniejszą drogę. Wydaje mi się, że to może być podstęp... 
Po tych słowach, stałam i już nic nie mówiłam...po prostu, czekałam na ich reakcje.

Stojąc przy rozwidleniu, zastanawiałem się, którą stronę wybrać... Myślę, że dziewczyny powinny pójść tą oświetloną drogą, ja sam sprawdzę co wydaje te jęki... Chciałem właśnie przedstawić dziewczynom mój plan, gdy Tesuna mnie ubiegła i sama wygłosiła swoje "orędzie" do narodu...
-Emm... myślę, że nie ma tu żadnego podstępu... Zastanawiałaś się, co wydaje te jęczące dźwięki? Właśnie... Myślę, że we dwie powinniście iść oświetloną drogą, a ja pójdę zobaczyć co jest grane w ciemnym korytarzu...-
Zanim jeszcze ruszyłem zastanowiłem się nad znaczeniem słów piosenki, którą usłyszałem... była naprawdę piękna... Czyżby to właśnie była melodia, którą musimy zdobyć? Ech... 
Nie czekając na żadne inne protesty, czy dyskusje na ten temat, z wyciągniętymi kunai'ami ruszyłem ciemnym korytarzem. To, czy dziewczyny pójdą za mną, czy zostaną i pójdą światłą drogą, pozostawiam im do wyboru...
W razie ataku z bliska, i niemożności obronienia się kunai'ami, używam [C] Wodne Ostrza. Jeśli atak nastąpiłby z daleka, albo ktoś, kto niewątpliwie chce mnie zaatakować, stał daleko, atakuje na dystans [B] Wodne Pociski

Czyli to już, jest mój koniec...taki po prostu, zwykły bez niczego ? Nawet...nie miałam szans, dowiedzieć, się kim jestem...ale teraz wiem, że jestem z dala od tej wariatki...mam taką nadzieje. Jednakże ja się nie poddam ! W chwili lotu skupiam magiczną moc i za pomocą Kolczastego Osądu, tworze Metalowy pręt wyrastający ze ścian na długość 2 metrów i grubości 2,5. Gdy upadam, staram się skierować swoje ciało na pręt, aby upaść na niego i mieć, czego się chwycić. Ponadto, za pomocą PWM naginam nieznacznie pręt, aby był bardziej spłaszczony i przypominał coś w rodzaju deski.

Ruszyłem więc ciemnym korytarzem... Z każdym krokiem przez głowę przelatywały mi co rusz to straszniejsze obrazy. Wszędzie jęki, krzyki... Powoli zaczynałem wpadać w panikę... A co, jeśli to ludzie, którzy też próbowali zdobyć melodię? Co jeśli ja też tak skończę? Swoją drogą ciekawe jak radzi sobie Tesuna i Cheri... mam nadzieję, że nic im nie jest i znalazły się w miejscu.. hmm... lepszym od mojego obecnego położenia... Kątem oka ujrzałem coś, co nie lada mnie wystraszyło. Obejrzałem się ale nic tam nie było... To chyba kolejny z majaków, które mnie w tej chwili nawiedzają... Kurde, kurde, kurde! Jestem facetem, nie mogę się bać. Ogarnij się Pace! Do odważnych świat należy! Nie możesz srać w gatki po każdym razie, gdy cię coś wystraszy. Zebrałem się w sobie i poczułem przypływ pozytywnej energii... No, tak lepiej. Uzbrojony w moje nieodłączne kunai'e ruszyłem przed siebie.
Gdy w końcu doszedłem do końca korytarza, stanąłem przed wyborem, mogącym zaważyć nad moją przyszłością. Co znajdę za drewnianymi, a co za metalowymi drzwiami? Co, co, co? Kurde... trzeba było wziąć jedną ze świeczek, albo kurde latarkę... Uch... dobra! Biorę drewniane!
Sprawdziłem, czy drzwi nie są zamkniete. Jeśli jednak tak nie jest to kopem przywalam w drewniane drzwi. Powinno to być na tyle mocne uderzenie, że rozwaliło drzwi... Jeśli jednak nie, to próbuję z bara i z rozpędu... Teraz to już powinny paść...
No i jak już po wszystkim itd. to wchodzę ostrożnie do pomieszczenia rozglądając się uważnie. Jak już nic na mnie nie wyskoczy, a pokój czy co tam będzie, będzie wyglądał bezpiecznie, to jest bez żadnych otworów w ścianach itp. to idę dalej...

///Wybacz Hociu że tak późno ale w obecnej sytuacji nie zawsze będę mógł szybko albo w ogóle odpisać. Ale będę się starał *u*///

Tesuna: Widocznie dziewczyna nie zamierzała umierać w tak małym wieku i sięgnęła po rozum do głowy, bowiem wyczarowała metalowy pręt. Starała się spaść na niego by ponownie nie zacząć lecieć. Cóż plan genialny i za razem epicki. Niestety są w nim drobne luki. Jednak spadła. Trochę ją pogruchotała, a ból wywołał dziewczyny wstrząs mózgu.

// W następnej turze dopiero piszesz.

Pace: Pace po długich i rozkminach, które drzwi wybrać, postanowił postawić na te wykonane z drewna. Otworzył i ukazała mu się komnata. Miała wysokość około 20m, a 20 metrów długości tak na oko. Przy kolumnach stały wielkie posągi, a na ścianach wisiały obrazy krwawych scen z życia wieży.Niby wszystko było w porządku jęki ustały tak samo dziwne myśli. W jednej chwili Packowi zrobiło się gorąco, a pomieszczenie przybrało trochę innego wyglądu. Bowiem chłopak znalazł się na pustyni, a trochę daleko od niego widział drzwi. Stał tam i miał wrażenie, że ktoś go obserwuje, a poza tym było widać również jakieś dziwne zielone błyski.


Tesuna: Prawa ręka - złamana kość łokciowa i promieniowa. Jedno z żeber prawdopodobnie tez. Ból na plecach powoli ustaje. Wstrząs mózgu. Jednak trzymasz się na pręcie.
Pace: gorąco.

Przeszedłem spokojnie przez drzwi, obawiając się ataku z zaskoczenia jakiegoś stwora broniącego melodii, ale nic takiego nie nastąpiło... znalazłem się za to w komnacie wyglądającej jak jakaś sala hmmm... poległych bohaterów? Tak... to mogło być to... zanim jednak na dobre się rozgościłem i rozejrzałem, sala zniknęła, a ja znalazłem się na pustyni... Cholera... pustynia... gorzej być nie mogło... Przede mną za to widziałem drzwi... niedaleko jakieś zielone błyski... kolejny trudny wybór... w którą stronę podążać? Co znajdę tam, dokąd zdecyduje się pójść? Skończy się to moją śmiercią, czy chwalebnym zwycięstwem nad nią? Tyle niewiadomych... tyle pytań bez odpowiedzi...
Może warto zobaczyć co tak błyska... Najpierw jednak sprawdzę drzwi... Jeśli są zamknięte, rezygnuje z wyłamywania, jeśli jednak otwarte to wystawiam głowę i rozglądam się. Wracam i udaję się do zielonych błysków. Jeśli zobacze jakieś stworzenia, padam na piasek i obserwuję...

Pace :Kolejne Packowe rozkminy i ich wyniki. Drzwi, czy światełka? Cóż, najpierw nastąpiła wędrówka do drzwi. Kilka dobrych minut chodzenia w piasku i są !~ Drewniane, dwumetrowe drzwi. Oczywiście, nasz bohater, jak każdy ciekawski mężczyzna otworzył je i wychylił swoją głowę.. Szybko jednak ją cofnął, a gdyby by tego nie zrobił prawdopodobnie zostałby zjedzone przez rybę. Dostrzegł, tylko wielkie rębiska prawie jak u krokodyla, resztki jedzenia i poczuł ten ogromny fetor z twarzy potwora. Po chwili, jednak drzwi zostały przez mężczyznę zamknięte.

Tesuna: Powoli odzyskujesz przytomność~ piszesz


Tesuna: Prawa ręka - złamana kość łokciowa i promieniowa. Jedno z żeber prawdopodobnie tez. Ból na plecach powoli ustaje. Odzyskujesz powoli przytomność. Jednak trzymasz się na pręcie.

Ocknęłam się przed chwilą. Ręka zaczęła mnie piekielnie bolec...pewnie złamana. Właśnie leżałam na pręcie, który sobie wyczarowałam. Już są jakieś plusy. Nie wiem ile magii zużyłam, ale szczerze powiedziawszy, raczej mam jej wystarczająco, aby ocalić sobie życie...tak myślę. Rozejrzałam się wokół. Sama pustka i ciemność. Jedynie z góry było widać światło. Eeeech...trzeba jakoś sobie poradzić. Usiadłam i wzrokiem prześledziłam cały tunel. Pewnie gdzieś ma swój koniec...ale ja raczej nie chcę go szukać. Jeśli gdzieś w pobliżu znajduje się gałąź. Bez wahania sprawdzam czy jest wytrzymała, a jeśli tak to próbuje się wczołgać, za pomocą zdrowej ręki.