Wieża Perintis Lagu

Tereny północne.. No cóż szybka wyglądu wokół wieży można się spodziewać. Typowe pustkowie, ani jednej duszy, a do wieżyczki prowadzi jedna droga. Wokół Perintis Lagu rosną roślinki iglaste, które gdzieniegdzie pokrywają porosty, ew. mchy. Wieża się niczym nie różni od zwykłych romańskich wieży w naszym świecie.. Wyróżnia ją, tylko to, że ma około 100m wysokości.. No duża. Na górze zaś jej świeci za zwyczaj dziwny fioletowy promień.

MG:

Przez dłuższy czas czekaliście na dworcu na pociąg. Wtedy też Chieri obdarzyła waszą dwójkę bagażem, ciepłymi ubraniami i wszystkim, co się może przydać na północy w tym każdy z was dostał sztylet z niebieską rękojeścią. Weszliście do waszego transportu i pojechaliście. Podróż nie można zaliczyć do najłatwiejszej, bowiem jechaliście dwie doby. Przez to, że pociąg miał drobną awarię podczas doby. Trwała ona cztery godziny. Zły omen? Możliwe. W każdym razie chwilowo wydawało się to wam po prostu normalne. Podróż mimo swojego czasu można było zaliczyć do obiadu. Pospaliście, najadaliście się. Normalnie żyć, nie umierać!~
W każdym razie w końcu po dwóch dobach jazdy musieliście wysiąść z pociągu. Wysiedliście w małej wiosce, gdzie spędziliście noc. Każdego z was męczyły dziwne zjawiska przez, które nie mogliście spać spokojnie. U Tetsuny były to dziwne krzyki nawiedzające jej głowę, a zaś Packa wrażenie, że jest obserwowany. Obudziliście się jednak wyspani do dalszej podróży. Czekała was bowiem jeszcze podróż przez śnieżny kanion za nim dojdziecie to waszego celu misji. Kolejne wasze kroki trwały osiem godzin. Szliście przez zaspy, mijaliście iglaste drzewa oraz zwierzęta lodowej pustyni.
W końcu jednak dotarliście do tego miejsca.. Do celu waszej misji - Wieży Perintis Lagu. Zdziwiliście się, bo wieża była dosyć spora, a do tego z samego czubka świeciło dziwne, fioletowe światło. Aż mieliście ochotę się uśmiechać, czując to. Mogliście się już domyślać, że ów światełko jednak posiada jakieś magiczne właściwości. Nie wiedzieliście jeszcze jakie. Chieri tajemniczo uśmiechnęła się pod nosem.
- Jesteście gotowi moi mili? - powiedziała tajemniczym tonem i sama ruszyła przez ścieżkę. Dziewczynka była strasznie poważna, co było widać po jej zachowaniu, zresztą tak jak i po mimice twarzy.

Podróż była długa i bardzo męcząca. Po drodze ujrzeć mogłem wiele krajobrazów, które zmieniały się co godzinę. W miarę zbliżania się do Mroźnych Ziem, temperatura obniżała się, a za oknem zaczął pojawiać się śnieg.
Zaraz przed wysiadką, postanowiłem ubrać się w ciepłe ubrania. Ciepły sweter, grube spodnie, wysokie buty i gruby płaszcz. Do tego czapka, szalik i gogle. Tak ubrany zdjąłem swój bagaż przygotowując się do wyjścia.
Wysiedliśmy w małej wiosce, całkiem uroczej. Postanowiliśmy spędzić tam noc.
Nie mogłem zasnąć do późnej godziny, gdyż miałem dziwne wrażenie, że ktoś mnie obserwuje. Jednak znużony, w końcu popadłem w głęboki sen. Nazajutrz wyspany, ruszyliśmy w dalszą drogę.
Wędrówka była długa i nużąca. Jedyne co można było robić w czasie podróży, to podziwiać śnieżne krajobrazy tych terenów. W końcu po ok 8 godzinach dotarliśmy do celu naszej podróży. Była nim wieża, wielka, wspaniała, wręcz majestatyczna. Z zapartym tchem zapytałem.
-Czym jest ta piękna budowla?... To znaczy, jaką funkcję pełni?-
Chwilę później, nadal obserwując wieżę, ruszyłem za Cheri...

No dużo nie zrobiliście. Poszliście w stronę wieżyczki. Nic nadzwyczajnego miliony osób tak to robi, no nie? W każdym razie po wypowiedzi Packa, Chieri lekko się skrzywiła i popatrzyła na niego jak na głupa. Po chwili usłyszeliście jej wzdychnięcie i mogliście zauważyć jak biały dymek taki jak się mówi, gdy jest bardzo zimno.
- Emm.. Jeszcze się nie domyśliłeś? Cóż.. Na górze jest melodia. To raczej.. Oczywiste? - mruknęła pod nosem. Nie była zadowolona z tego, że musiała tłumaczyć oczywistą rzecz. W każdym razie z każdym krokiem do wieży czuliście w sobie jeszcze więcej motywacji, pasji? W każdym razie, co każe wam się ruszyć i działać.
W końcu jednak dotarliście do 4m wrót. Były one ozdobione motywami roślinnymi, a kilka centymetrów nad drzwiami lśniło niebieskie światło w kształcie.. Właściwie trudne jest do opisania po prostu coś błyszczało. Po chwili wasza zleceniodawczyni wyjęła z kieszeni kurtki stary, mosiężny klucz i włożyła zamek, a po chwili popchnęła drzwi. Jak tylko weszliście drzwi się za wami zamknęły. A jaki był pokój? Miał mnóstwo świec o dziwo każda ze świeczek paliła się na inny oryginalny kolor. Na ścianach widzieliście malowidła. Czego dotyczyły? Trzeba byłoby się się przyjrzeć. Schody na dalsze poziomy znajdowały się na końcu korytarza.

Weszła do wieży bez większych problemów. Pomimo krzyków, które ją napotykały w głowie i zmęczenia, nie chciała zrezygnować z misji. Popatrzyła na świece i zaraz skojarzyła jej się tęcza. Różne barwy i ciepło jakie dawały, relaksowały ją i uspokajały.
-A, zatem...-zaczęła spokojnie--gdzie jest haczyk? Przecież nie będziemy tylko wchodzili po schodach i oglądali obrazki...
Sama z przyjemnością skorzystałaby z takiej propozycji, ale niestety...życie jest okrutne.

Zdziwiła mnie odpowiedz Cheri... Tak jakby pomyliła pytania i odpowiedziała mi, patrząc na mnie jak na głupka... Będę musiał sprostować to kiedy znajdziemy się już w środku... Mam nadzieję, że będzie tam cieplej niż w tym miejscu...
Gdy weszliśmy do środka, rozejrzałem się po pomieszczeniu... Trzeba przyznać, wnętrze robiło wrażenie. Zanim zaczęliśmy eksplorację tego miejsca, odezwałem się do naszej drogiej przewodniczki.
-Etto, wracając do poprzedniego. Wybacz, nie chce być niegrzeczny, ale nie zapytałem "co to se tam u góry tak świeci?" tylko chodziło mi o to, czy znasz jakieś legendy o tym miejscu i czy możesz mi o tym opowiedzieć... Widzisz, jestem typem człowieka, który uwielbia wiedzę i chętnie dowiaduje się wielu nowych rzeczy, zwłaszcza tak interesujących, jak historia tej wieży...-
Niezależnie od tego, czy uzyskam jakąkolwiek odpowiedź, ruszam, by przyjrzeć się obrazom... Może znajdę coś, co mnie zainteresuje... Może dowiem się nawet więcej o tej tajemniczej Melodii...
Po skończeniu oględzin miejsca podchodzę do Cheri
-To jak, idziemy na górę? I, właśnie... mamy spodziewać się jakiś niespodzianek?

W każdym razie Tesuna weszła i tyle. Pacek zaś obejrzał wszystkie obrazki na ścianach. Po nich mógł dużo wnioskować wiele. Głównie powstanie melodii, ale jej kształt ktoś zamalował. Nie chciał, żeby ktoś znał prawdziwy kształt melodii. Poza tym można było wywnioskować, że melodia naprawdę była stworzona z uczuć ludzi. Jakich konkretnie? Tego z obrazków niestety nie dało się wywnioskować.
- A wieża? - zakaszlnęła - Wiecie to chyba jasne, że jest haczyk. Jakby nie było to bym was chyba nie brała, no nie? Właściwie nie wiem, co będzie na górze. Może nawet lepiej. Ta wieża to jest swoistego rodzaju labirynt. Nie wygląda tak jak myślicie. Jej prawdziwy na zewnątrz jest po prostu iluzją. A to czym my weszliśmy jest to ten... Wejściem bocznym.. - powiedziała chłodnym, poważnym głosem i ruszyła do przodu. Na schody weszła, a Pacek i Tes razem ruszyli za Chieri. Kobietce się widocznie śpieszyło. A złe czasy dały źle znać. W końcu kto normalny atakuje cukiernie? W każdym razie tak nie może być. Weszliście na górę i mogliście już zobaczyć, że to co powiedziała niebieskowłosa była prawdą, bowiem ujrzeliście kolejny korytarz, który miał jedną drobna przeszkodę. Znaleźliście się w dziwnym pokoju. Nie było w nim żadnych świeczek, można było poczuć zimno, a cały zrobiony był z kamiennych cegieł. Przeszkodzą była jednak przepaść. Stała jedna platforma w korytarzyku, a za wami zaczął ulatniać się dziwaczny gaz. Lepiej się do niego nie zbliżać. W głębi korytarza było widać dziwne otwory. Platforma zaś miała wymiary 3x3m.

Spojrzała na Pace i towarzyszkę. Zastanawiała się jakie posiadają oni umiejętności. Bo teraz przydałaby się jakaś magia tworzenia...czegokolwiek. Swój wzrok przeniosła na przepaść. Cheria mówiła, coś o iluzji, więc...no właśnie więc? ma spróbować sobie przejść jak gdyby nigdy nic ? Nie może tyle ryzykować...
Wzięła głęboki oddech i od razu skierowała pytanie do swoich współtowarzyszy:
-Jakie posiadacie rodzaje magii?-po chwili dodała z uśmiechem-Ja korzystam z magii żelaza, ale mogę przywoływać i nieznacznie zmieniać kształt, więc...może być ciężko.

No i tutaj kończy się nasza sielanka. Zaraz po wejściu na górze można było zobaczyć pierwsze przeszkody... Znaleźliśmy się w dziwnym pokoju... Po krótkich oględzinach można było wywnioskować, że to pokój pułapka...
Mam pomysł... Zanim jednak zdążyłem cokolwiek zrobić, Tesuna zadała pytanie...
-Etto... No, ja używam elementu wody. Jestem Wodnym Magiem...-
Teraz realizacja planu.
Wziąłem mój szalik i przywiązałem go do jednego z moich kunai, którego wyciągnąłem chwilę wcześniej. No więc wziąłem tego kunaia z przywiązanym szalikiem i cisnąłem nim przez pokój, by przeleciał pomiędzy otworami, by sprawdzić, czy nie wylecą jakieś zatrute strzałki, czy coś tego typu. Zaś co się tyczy platformy... trudna sprawa...
Jeśli platforma jest blisko od krawędzi przepaści, to sprawdzam ją nogą. Jeśli nie to:
-Tesuna, możesz wyczarować i rzucić czymś ciężkim na tą platformę? Ewentualnie wyczaruj coś, a ja tym rzucę...-

No i wszystko ładnie, pięknie weszliście do pomieszczenia. Ani Pacek, ani Tes nie zwrócili uwagi na dym, który zaczął się ulatniać. W każdym razie wymieniliście krótko zdanie.
- Ja mam magię muzyki.. Tu się raczej no ten.. nie przyda - powiedziała cichutko Chieri. Może nie chciała, żebyście cokolwiek wiedzieli na owy temat. W końcu musiała wziąć magów, a zawsze mogła pójść sama jako mag. W każdym razie Pacek wziął szalik, obwiązał kunaia i rzucił go. Z otworów poleciały strzały. Cóż.. Chyba było to do przewidzenia. Dalej sprawdził platformę. Sprawdził, czy jest bezpieczna. Jak, tylko stopnął na niej ruszyła się, ale kiedy wziął nogę z powrotem platforma wróciła do starego miejsca.

-Cholera...-powiedziała po cichu-Moje umiejętności bardziej skupiają się na osobie niż na przywoływaniu...ale...-po chwili spojrzała po sobie i towarzyszach-Od suńcie się...- po czym skupiła swoją magiczną moc i wypowiedziała zaklęcie-Kolczasty osąd!.
Z ziemi wyłonił się jeden ostry stożek, o wysokości jednego metra i średnicy pół.
-Mam nadzieje, że ci się przyda, ale najpierw będziesz musiał odciąć go od platformy...
Spojrzała na Cheri. Wydawała się zawstydzona, jakby jej magia była jakaś gorsza od innych!
Odwróciłam głowę i przesunęłam się nieco, oddalając swoje ciało od ulatniającego się gazu.

Obserwowałem, jak leci kunai z szalikiem. Był to wręcz wspaniały pomysł, bo z otworów poleciały strzałki... Spojrzałem na to co robi Tesuna. Wyczarowała specjalnie dla mnie czarny pręt, którym mógłbym rzucić... Teraz tylko trzeba go odciąć...
Używam [C] Wodne Ostrza i staram się odciąć ok 1,5 metra... Następnie biorę i rzucam go na platformę. Jeśli nic się nie dzieje, typu, że platforma zapadła się, skruszyła czy cokolwiek, to przeskakuję po niej na drugą stronę, uważając by nie wejść w zasięg otworów ze strzałkami. Następnie, jeśli jest taka możliwość, staram się przeczołgać, przejść na kolanach, albo po prostu pochylony pod otworami. Po zeskoczeniu z platformy oczywiście wyciągam kunaie, i poruszam się z nimi, by mnie nic nie zaskoczyło

Tesuna wyczarowała wpierw kolczasty osąd i z ziemi wyrosły kolce. Można by rzec good job, ale co tam.. Po chwili Pacek ucina jeden z kolcy i rzuca na platformę, która się nie ruszyła. Widząc, to Egregoris II wskoczył na nią, a ona się poruszyła i przetransportowała go na drugi koniec korytarza. Chłopak ładnie uniknął wszelkich
strzał i pozostawił Chieri i Tesunę samymi sobie, które tylko odsunęły się od gazów.

Stan postaci:
Tesuna - 90MM%
Pace- 90%MM

Widząc, że platforma nie wróciła z powrotem, postanowiłem wrócić... ech... a byłem już troszkę dalej... myślałem, że platforma wróci na swoje miejsce.
No dobrze więc...
Wchodzę ponownie na platformę, ówcześnie unikając strzałek i wróciłem po dziewczyny (jeśli oczywiście platforma zechce mnie przetransportować)
-Przepraszam, myślałem, że platforma wróci. Dalej, wskakujcie, starczy miejsca dla nas wszystkich-
Gdy już dziewczyny wejdą i platforma łaskawie przewiezie nas z powrotem.
-Uważajcie na otwory, strzelają... a założę się nawet, że strzelają nie byle strzałkami... zapewne są zatrute... A tak poza tym... Tesuna, dobra robota-
Spojrzałem w głąb korytarza... Troszkę ciemno... Kurde, wiedziałem, żeby zabrać zapalniczkę. Albo przynajmniej kilka świec z pokoju na dole... No nic, bynajmniej już tam nie wrócimy... przez ten niebezpiecznie ulatniający się gaz... Może dziewczyny mają jakiś ogień
-Hej, nie ma przypadkiem żadna z was jakiegoś światełka?-
No jeśli żadna nie ma, to w ugiętej pozycji, z kunaiami w rękach ruszam w głąb korytarza... Może znajdę szalik... trochę tu ziębi... bynajmniej będę się za nim rozglądał...

Spojrzała po wszystkich. Nagle, w najmniej spodziewanej chwili usłyszała krzyk. Bez wahania odwróciła głowę i zrobiła przy tym taką minę, jakby z ciemności miał zaraz wyłonić się jakiś potwór! Musiała się opanować. W końcu musi zrobić co w swojej mocy. Od razu zawołał w stronę Packa:
- Pace-kun! Wiesz może co powinniśmy zrobić? Bo jak tak dalej pójdzie, to dowiemy się do czego jest zdolny ten gaz!
Krzyki w jej głowię to dawały pełnią siły to nic się nie działo...i tak w kółko

Kiedy Pacek był już na drugiej stronie korytarza platforma się cofnęła po dziewczyny. Za to on został sam, a zaraz za nim drzwi. Za to Tesuna usłyszała krzyk, którego nie było i spoglądała z przerażoną twarzą na gaz. Po chwili platforma była już przy dziewczynach i na nią od razu skończyła Chieri i dołączyła do Packa. Następnie znowu wszystko się powtórzyło i Tesuna mogła skoczyć na platformę. Gaz już prawie docierał do niej. Pacel razem z Chieri na razie jest bezpieczny, chociaż słyszał teraz przeraźliwe jęki, krzyki..

W tej turze, tylko Tes piszę.