Wioska Hvaat

First topic message reminder :

Wioska taka o. Są krowy i domki. Pola i Łąki. Nawet świnie są. I ludzie pewnie też.
~~

MG

Wieś jak wieś, znalezienie dużo Feelanowi nie zajęło. Dotarł więc na czas wraz z Sisi. W samej wiosce jakaś miła staruszka wskazała mu drogę do domu jego nowego mistrza i tak w końcu Feelan dotarł. A była to rezydencja mało imponująca. Zwykła chatka, z słomianym dachem. Po podwórzu biegały gęsi, na łące brykały kozy, w stajni rżały konie. Przed domem znajdowała się również studnia. Nim jeszcze chłopak zapukał do drzwi, rycerz wyszedł mu na spotkanie, zapewne się go spodziewając. Ubrany był w jednoczęściową brązową piżamę, taką z klapką na tyłku. Podrapał się po biodrze opierając o framugę drzwi z fajką w buzi.-Spodziewałem się tutaj ciebie, jakieś 6h temu.-Powiedział rycerz, wskazując na słońce. Była może 11

MG

-Dobrze że jesteś-Odparł Sir Connor, kiedy to pojawił się Feelan i zaraz się skrzywił.-Chłopcze miałeś je tym nakarmić, a nie się w tym kąpać.-Zatkał nos.-Weź prysznic. zaraz wyruszamy pomóc Jonathanowi z jednym kłopotem. I chłopcze, weź miecz.-Zapowiadało się że Feelan będzie mógł porobić coś więcej niż tylko karmić świnie! Kimkolwiek był Jonathan. Tak czy inaczej, przed kolejnym, prawdopodobnie bardziej emocjonującym zadaniem, wypadało wziąć jednak kąpiel. Świńskie żarcie trochę cuchnie.

Starałem się, ale prosięta miały przewagę liczebną... Przez to znowu muszę w oczach Sir Connora wyglądać na niegodnego rycerskiego stanu. Chyba jeszcze dużo pracy przede mną... Ale młody jeszcze jestem, mam czasu wystarczająco wiele na naukę! Tym razem może uda się wykazać z dobrej strony! W końcu zapowiada się nie byle jakie zadanie, skoro potrzebny jest miecz! Raczej do wyrąbywania chwastów nie posłuży. Od tego są nożyce, lub ręce, by je po prostu wyrywać. Zaś po miecz rycerz sięga jedynie dla słusznej i wyniosłej sprawy!
- Tak jest! - oznajmiam posłusznie, stając na baczność, po czym za zezwoleniem udaję się do łazienki, by się umyć, zmienić ubranko na świeższe, no i przygotować się do dalszych zmagań! Zawiązuję włosy za głową, przypinam miecz do pasa, a także zarzucam łuk przez ramię. Zakładam także swe srebrzyste karwasze i nagolennice, dla zapewnienia sobie większej ochrony, po czym ruszam na spotkanie z Sir Connorem, zwarty i gotowy!

MG

Jonathan, podstarzały farmer, stał przy swoim wozie z sianem, na drodze przed domem sir Connora. Miął w dłoniach skórzaną czapeczkę, czekając na mężczyzn.-Oh dziękuję, że się tym zajmiesz Connor. Nie wiem co byśmy bez ciebie zrobili.-Powiedział przejęty mężczyzna, Sir Connor poklepał go po ramieniu.-Od tego tu jestem Nathan. To jest Feelan-Wskazał kciukiem na blondyna.-Oh, ten giermek o którym słyszałem, tak? Miło mi-Wyciągnął dłoń do Feelana, by ją uścisnąć.-Jonathanowi, porwano krowy. Złodzieje bydła to jedna ze zmor rolników. Musimy wytropić bandytów i sprowadzić krowy, zrozumiałe?-Zapytał Connor wsiadając na wóz. Widocznie na razie jechali z Jonathanem.

- Mi również jest bardzo miło - oznajmiam, uśmiechając się do pana Nathana. Ściskam jego dłoń, lekko przy tym skłaniając głowę.
Może i nie przyszło mi trafić na dwór królewski i zamiast ratowania księżniczek, przychodzi mi wyruszać na ratowanie krów, to jednak cieszy mnie to wszystko. Ta cała prostota ma w sobie coś wspaniałego. Taki spokój, porządek, pozbawiony skomplikowanych intryg. Jest tu dużo dobra i radości. Nawet jeśli jacyś bandyci porywają zwierzęta, to przecież nie ujdzie im to bezkarnie!
- Wszystko jasne, niczym płomień na świecy! - odpowiadam Sir Connorowi, umiejscawiając się na wozie, na sianie. Jeśli tylko można... Spoglądam na niebo i nasłuchuję odgłosów natury, upewniając się czy nic ich nie zakłóca. O ile rozbójnicy gdzieś się chowają przy drodze, przygotowując pułapkę, to łatwiej mi będzie ich usłyszeć, aniżeli zobaczyć. Ale na obserwację też jest sposób!
- Sisi, czy mogłabyś wzlecieć i z góry obserwować jak to wygląda? - pytam mojej ślicznej i wspaniałej gołębicy, głaszcząc ją po główce. - Daj znać, jakbyś zauważyła coś podejrzanego.
Wypuszczam ją i mimowolnie, uniesiony urokami podróży, zaczynam wygwizdywać radosną melodyjkę. Bo nic tak nie urozmaica podróży, jak muzyka! Nawet, jeśli tylko gwizdana.

MG

Sisi grzecznie poleciała do góry, skąd obserwowała otoczenie. Connor zaś nic na gwizdanie Feelana nie powiedział, można więc założyć że nie było tragicznie. Koniec końców dotarli gdzie mieli dotrzeć. Przed dom Nathana. Tam zeskoczyli z wozu i farmer poprowadził ich na pole, gdzie widać już z daleka było zniszczenie w płocie. Tam też farmer pokazał im na ślady, prowadzące do lasu.-Tędy poszły, prostaki jedne.-Powiedział niezadowolony mężczyzna. Connor postał chwilę i popatrzał.-Widzę.-Rzekł, a następnie spojrzał na Feelana.-Mam nadzieję że umiesz tym machać chłopcze. Tacy zazwyczaj się poddają, dopiero po tym jak poleje się krew.-Mruknął Connor i wyciągnął swój miecz, ruszając po śladach.

Nie rozumiem i pewnie nigdy nie zrozumiem, co może kierować takimi bandytami, że kradną cudze, wyhodowane zwierzęta. Nawet jeśli są biedni, to zamiast brać się do złej kradzieży, mogliby spróbować uczciwie zdobyć to, czego pragną. Gdyby każdy na świecie był uczciwy, wtedy ludzie nie cierpieliby tak bardzo z swojego powodu i może na pewno łatwiej byłoby im żyć w zgodzie! Chciwość i lenistwo prowadzą zwykle do głupich rzeczy, które nie mają zwykle dobrych konsekwencji, o czym bandyci będą się mogli niebawem przekonać!
Kiwam niepewnie głową, w odpowiedzi Connorowi. Co prawda nie byłem jakoś szczegółowo szkolony w technikach walki mieczem, ale kilka starć już wygrałem. Potrafię też całkiem dobrze się bronić, a kiedy trzeba uderzyć, to mogę całkiem mocno!
W ślad za Sir Connorem, wyciągam miecz i idę po jego prawej stronie, rozglądając się za bandytami i nasłuchując. Proste zbiry zazwyczaj są dość hałaśliwe, a ze słów Sir Connora wynika, że nie będzie to zbyt problematyczna banda. Raczej nic, z czym nie dalibyśmy sobie rady!
Skoro jednak ich jeszcze nie ma, to może jest to też dobra okazja, by się czegoś dowiedzieć o samym rycerzu. Jakoś wcześniej nie było sposobności z nim tak na spokojnie porozmawiać. Niby tropienie bandytów wymaga skupienia, ale chyba nie takiego całkowitego.
- Sir Connorze? Masz jakąś damę swego serca, której dedykujesz wszystkie swoje walki i zwycięstwa? - pytam w międzyczasie. Także uważam, żeby nie wdepnąć w żadną krową kupę. Zwierzęta pokroju bydła mają w zwyczaju często się wypróżniać... Te porywane chyba również przed tym się nie wstrzymują.

MG

Pytanie pytaniu nie równe. Można kogoś zapytać o to czy ma cukier, albo czy też kibicuje FC Magnolii, ale pytanie o kobiety, było nieco bardziej intymne. Na tyle że rycerz aż przystanął, całkowicie zaskoczony nagłym pytaniem Feelana. No bo, dlaczego? Skąd? Connor pokręcił w końcu jednak głową i wrócił do tropienia.-Nie mam na razie czasu na takie pierdoły. Jeśli chcesz więc porad sercowych, to myślę że źle trafiłeś.-Odparł w końcu rycerz, zapewne źle odczytując intencje Feelana stojące za tym pytaniem. Ale kto tam wie, może blondyn faktycznie chciał porad miłosnych? Rycerz i jego giermek zapuścili się już w las, krów jednak dalej nie było widać.

Och... Chyba Sir Connor źle mnie zrozumiał! To nie tak, żebym miał z czymś takim problemy! Po prostu chciałem się dowiedzieć jak to jest u rycerzy. W opowieściach bardzo często są wychwalani właśnie za swe oddanie i służbę pięknym białogłowom.
- N-nie! To nie o mnie chodzi. Tak ogólnie pytam jak to jest. Ponoć takie oddanie sprawia, że wszystko przychodzi z większą łatwością. Bo w sumie jak coś się czyni z myślą o konkretniej osobie, to jest łatwiej, aniżeli miałoby się wszystko robić dla ogółu, lub samego siebie.
Widocznie Sir Connor nie jest rycerzem jak z opowieści. Nie mieszka w pięknym pałacu, nie ma ściany na której wiszą głowy ubitych przez niego smoków, ani też nie otacza się dwornym towarzystwem. Co wcale nie znaczy, że jest  złym rycerzem! Wręcz przeciwnie! Jego prostota jest bardzo szlachetna, ale wydaje się być nieco zamknięta w obszarze jego wioski i jej problemów. To dobre, że zajmuje się prostym ludem i jego problemami, ale tym mogliby się zajmować sami prości ludzie, gdyby byli nieco lepsi i mądrzejsi. I tu właśnie widać, jak bardzo ważna jest edukacja i wychowanie w życiu człowieka. Ludzie, gdyby byli prawdziwie mądrzy, nie byliby wobec siebie źli, lecz wspieraliby się nawzajem. I nawet tacy bandyci, złodzieje krów, znaleźliby wtedy swoje miejsce w społeczeństwie. Ale to utopijna i idealistyczna wizja świata. Sir Connor chyba nie jest idealistą... Robi po prostu to, co do niego należy. A jeśli chodzi o to, to las i drzewa wydają się być całkiem dobrym miejscem na zasadzkę... Zatem jak się do tej pory było ostrożnym, tak teraz trzeba być ostrożnym jeszcze bardziej... I nasłuchiwać, czy nic złego się w krzakach nie czai... Aby w razie czego być gotowym do obrony! I strzał unikać, lub przynajmniej na zbroje je przyjąć. Tak, żeby obeszło się bez ran, skaleczeń lub innych urazów.

MG

No cóż, powód zadania tego pytanie wcale nie był mniej zaskakujący, niż samo pytanie. I zdecydowanie bardziej zaskakujący niż gdyby Feelan faktycznie problemy sercowe miał.-Zawsze łatwiej walczyć dla kogoś, ale to nie oznacza że trzeba sobie od razu żony szukać. No i rycerz zawsze walczy dla kogoś. Dla prostych ludzi, którzy sami nie mogą lub nie chcą walczyć-I tak w końcu zaczęli słyszeć odległe śmiechy, aż w końcu między drzewami dostrzegli ognisko i jakichś ludzi. Było ich pięciu, w tym pięść koni i trzy krowy. Polanka była malutka, z wielkim kamieniem, przy którym siedzieli mężczyźni. Connor i Feelan mieli kamień po lewej przed sobą, krowy natomiast po prawej. Między kamieniem a krowami było ognisko ze zbójami a za nimi pasły się konie.

Miłość w rycerskich opowieściach nie zawsze dotyczyła małżeństwa. Większość rycerzy, byli tylko częściowo oddali swoim damom. Ich cnotom, piękności, lub czynnościom, a niekiedy samemu imieniu. Ale zdaje się, że to dość drażliwy temat dla Sir Connora, dlatego chyba lepiej go bardziej nie drążyć. Poza tym, brak mi jeszcze tytułu i autorytetu i doświadczenia, żeby się wymądrzać na tematy miłosne. Zresztą, na chwilę obecną trzeba zająć się innym problemem, a konkretnie bandytami. Trochę ich jest, ale nie wyglądają na takich, co by się spodziewali ataku. Zapewne Sir Connor sam by sobie z nimi bez problemu poradził, ale skoro ma mnie do pomocy, to może wszystko pójdzie o wiele łatwiej i sprawniej. Dlatego lepiej nie przeszkadzać, nie szarżować i grzecznie poczekać na rozkazy rycerza. To on jest tu wyższy rangą i doświadczeniem oraz w jego rękach jest dowodzenie. Przystaję za jednym z drzew, by pozostać niezauważonym, ściskam miecz w swej prawicy i spoglądam na rycerza, wyczekując jego poleceń. Nie chciałbym własną nadgorliwością zepsuć okazji, ani też zawieść oczekiwań rycerza.

MG

Connor przysiadł sobie w krzaku, na przykucu, prawilnie i przejechał dłonią po brodzie, mrużąc nieco oczy.-No dobra.-Szepnął przyglądając się sytuacji i nieco, również swojemu giermkowi.-Jak dobrze tym machasz?-Wskazał na miecz, Feelana, pozwalając mu uzewnętrznić swoje umiejętności, a następnie wstał, podciągnął nosem i wypchnął Feelana z krzaków, samemu znów się w nich chowając. Tak więc no, jeden na pięciu, potencjalnie bez wsparcia. Do boju Feelanie! Bo na razie złodzieje byli nieco zaskoczeni widokiem gówniaka z mieczem.

- Cóż... - odpowiadam nieco zakłopotany, spoglądając na miecz. Nie udaje mi się jednak rozwinąć kwestii walki mieczem, ponieważ nagle zostaję wypchnięty, by okazać to w praktyce. Tyle, że to dość niespodziewane zagranie ze strony Sir Connora! Mógłby przynajmniej ostrzec o takim planie! A teraz... Teraz to wydaje mi się, żem nie mniej zaskoczony jest od zbirów, ale wiem, że rycerz na mnie patrzy! I Sisi też! Nie mogę ich zawieść. Chwytam oburącz swój miecz, wyciągając ostrze przed siebie, w kierunku bandytów, nieco po prawej stronie. Co prawda nikt mnie nie uczył technik walki, ani fechtunku, ale własna wiedza oraz zdolności fizyczne może wystarczą, by wygrać to starcie. Choć przeciwnicy mają przewagę liczebną... Ale ja mam powód, dla którego walczę! I poza tym... To nie wiem czy mam jeszcze jakąś przewagę... Ano Sir Connora za plecami! On z pewnością nie pozwoli, aby coś mi się stało, gdyby coś miało mi się stać! Zatem do boju!
- Mam was złodzieje! - wykrzykuję hardo. - Poddajcie się, lub zakosztujcie mej stali! Walczcie pojedynczo jeśliście odważni, lub wszyscy razem, jeśliście tchórze! I tak i tak dam sobie z wami radę! - czy to aby nie są czcze przechwałki? Może mnie nie docenią i podejdą do sprawy z lekceważeniem. Tak... To będzie moja kolejna przewaga! Zatem robię dwa kroki w ich kierunku, przygotowując się do starcia. Niech zacznie się taniec! Jak się któryś zbliży z uzbrojeniem, to z potężnym zamachem uderzyłbym, w jego broń, a będąc silnym chłopcem, mogę swą siłą zaskoczyć przeciwników! A gdyby uderzali wszyscy naraz z wielu stron? Wtedy uderzałbym jak najobszerniej, odganiając się od nich, co by jakby się jakiś za bardzo zbliżył, to niech go miecz mój trafi! No i też ważne, aby samemu nie dać się zranić... Nie chciałbym zawieść Sir Connora... A Sisi mogłaby być smutna... Nie chciałbym, żeby jej było smutno...

MG

Chwila zaskoczenia minęła i mężczyźni rozluźnili się, śmiejąc z Feelana.-Daj spokój i odłóż to bo sobie krzywdę zrobisz.-Powiedział jeden ze zbirów. Drugi podszedł do Feelana, ale pozostawał poza zasięgiem miecza.-Albo gorzej my ci zrobimy.-Powiedział ten bliżej.-Poza tym nie ładni taki innych od złodziei. Co niby ci ukradliśmy? Dziewictwo ukochanej?-Powiedział jeszcze inny a pozostali wtórowali mu śmiechem. Jak na razie to Feelan był raczej obiektem kpin i drwin, a nie postrachem złodziei.

Odnoszę wrażenie, że jestem tutaj bardzo mocno niedoceniany. To jednak dla bandytów będzie zgubne, a nie dla mnie. Jeśli sądzą, że zmartwią mnie, lub przestraszą ich słowa, to się mylą! Opuszczam miecz, lecz nie z lęku, czy też z chęci odpuszczenia. Pozwoliłem tym zbirom podjęcia honorowej walki, ale ci zdecydowali się sięgnąć po ordynarne środki, jak groźby i obraźliwe słowa. Gdybym miał ukochaną, niewątpliwie byłyby to na nią obraźliwe słowa. Aż wstręt pomyśleć, co takim złoczyńcom może chodzić po głowie... Gdyby jednak którykolwiek z nich zrobił krzywdę Sisi, to czy mógłbym na to bezczynnie pozwolić? Czyż nic nie powinienem im zrobić? Czyż ich słowa nie wymagają kary, podobnie wielkiej, jak gdyby dopuścili się równych im czynów? Niewątpliwie byliby do tego zdolni... A lepiej złu zapobiegać, aniżeli je karać.
- Usta ich błotem były wypełnione, niczego wartościowego nie wydawały. Uszy głuche, oczy zaś ślepe. Jedynie walką z nimi można rozmawiać - mówię spuszczając głowę.
Nie ma sensu z nimi negocjować. Trzeba przejść do działania, póki pozostają w lekceważącym nastawieniu. Przesuwam miecz na lewą stronę, cały czas ściskając rękojeść oburącz. Z opuszczonym ostrzem ruszam w kierunku bliższego bandyty, aby wepchnąć się w niego opancerzonym barkiem i łokciem uderzyć go pod żebra, żeby wpierw wytrącić go z równowagi tą potężną szarżą, a następnie dopełnić dzieła uderzając go głowicą miecza prosto w nos, z całej siły, z zamiarem powalenia tego ordynarnego łotra. Następnie doskoczyłbym do drugiego i z potężnym zamachem ciąłbym go po kolanach, po czym wycofałbym się z szybkim obrotem, by mieć widok na pozostałych bandytów. Miecz zaś trzymałbym przed sobą, żeby w razie czego być gotowym na blokowanie ich ataków. Ważne, aby nie dać się im złapać, ani otoczyć. Ale miecz mam długi, więc w razie czego, silnym wymachem uda się nim od nich odgonić. A jeśli pojawi się okazja do skontrowania, lub jeden jakoś wyszedłby poza szyk, wtedy wpierw wepchnąłbym się barkiem, żeby zmniejszyć dystans, a potem uderzałbym mieczem, tak żeby zranić, ale nie zabić. Na to sobie nie zasługują.

MG

Feelan nie planował być dłużej poniżanym. Zamierzał rozprawić się ze zbójami tak jak chciał tego od niego rycerz. Tak więc przygotował się do swojej szarży i ruszył. Złoczyńca jednak okazał się na tyle zwinny że mimo zaskoczenia, odskoczył na bok, okręcając się tak by być wciąż twarzą do Feelana. Mogli być zwykłymi złodziejami krów, ale widać że coś tam jednak umieli. Nie mając jak dokończyć epickiego comba, Feelan spróbował ciąć drugiego po kolanach, ale ten również wykonał unik. I teraz wszyscy złoczyńcy, już nieco groźniejsi, zaczęli Feelana okrążać.