Wody Dessertio

First topic message reminder :


Hermi wraz z jej transporto-okrętem trafili w końcu, po wielu wielu dniach wyprawy na wody Dessertio. Z oddali widziała złote piaski tego kraju, a niemiłosierny żar lał się z nieba, wyciskając z syrenki siódme poty. Miała nawet wrażenie, że jeszcze zaraz się odwodni. Ona. Syrenka. Pośrodku morza. Trochę smutne i ironiczne. Ale jednocześnie nic nie wskazywało na to, że nie może to być prawdą. Nawet marynarze wydawali się być padnięci takimi warunkami. I choć chłodna, morska bryza pomagała, tak żar wciąż był niemiłosierny. A co dopiero w głębi lądu...

Ląd. Dawno już nie była w Dessertio. Ostatnio tylko przechodziła nie zgłębiała się w ten kraj i jego tradycję. Zadanie miała proste - obserwować ludzi, kupić jedzenie, wrócić na statek. Wydawało się jej to dosyć proste. Bała się wyjść ze statku. Co jeżeli jednak coś się stanie? Westchnęła cicho i stanęła na suchym lądzie. Niespecjalnie przejęła się ubiorem do stolicy Dessertio. Założyła jak zawsze krótkie jeansowe spodenki, luźną koszulkę i sandały. Postanowiła zdać się na swój ewolucyjny zmysł, znaleźć jak najlepsze owoce oraz inne produkty.

Hermiona miała całkiem ekskluzywną sytuację. Miała bowiem dowolność w wyborze składników i wszelakich innych rzeczy do zakupu. Tylko no... trafiła na rynek. Duży rynek. I wiele składników było naprawdę dobrej jakości. Aż mogło się w głowie zakręcić od tego dobrobytu. Tylko co wybrać. Ruchliwe to było miejsce. Na szczęście, słyszała nie tylko mowę ludu Dessertio. Także inne języki dało się słyszeć w tłumie, ale czy jest się czemu dziwić przy portowym targowisku? Skoro jednak miała tak szeroki wybór... należało wybrać czym będzie karmiła przemytników (i siebie) w drodze do Pergrande.

Dowolność w wyborze składników nie zawsze była ekskluzywna. Ruda wolałaby dużo bardziej wypunktowane rzeczy, które ma kupić. Po prostu miała odwieczny kobiecy problem, nie wiedziała na co konkretnie powinna zdecydować się. Po dłuższych namysłach postanowiła nic nie kupować dzisiaj. Dziś nie wróci z niczym konkretnym na statek. Chciała jednak posłuchać rozmów innych, a nóż usłyszy coś o wyspie, na którą zmierza.

Problem był jeden. Nie rozumiała. Nic nie kupowała, a wszelakie rozmowy, jakie działy się w porcie, były albo w narodowym języku Dessertio, albo w językach przyjezdnych. A z Fiore nie było najwidoczniej odpowiednio dużej liczby przybyszy, by cokolwiek jej znajomego wpadło do uszu. To co natomiast mogło przykuć jej uwagę to dwie rzeczy: Stoisko z drogocennymi kamieniami i dziełami jubilerskimi, a także sporo patrolów wojskowych. I to zdecydowanie zbyt wiele jak na ochronę jednego schroniska. Ba, zdecydowanie zbyt wiele jak na ochronę samego targu. Tylko wtedy... dlaczego by tu oni wszyscy byli?

Właściwie, dlaczego nie olać tej całej wyprawy i nie pojechać w Bieszczady? W sumie to już to zrobiła. Zostawiła w cholerę własną gildię. Fiołek i Asteria poradzą sobie bez małego, rudego problemu, aż nie wróci. Nie myślała za bardzo o tym, co działo się w gildii. Uwielbiała te dziewczyny i własną chlubę bycia w tej gildii. Jednak czasem pobyt w wiecznym PMS'ie zaczyna być wkurwiający. Dlatego dzisiaj Hermiona postanowiła odpocząć i zająć jakieś miejsce w cieniu, z którego mogłaby obserwować sklep jubilerski. Poczeka tutaj tyle ile może, poczeka na rozwój wypadków.

A sklep jubilerski sobie działał. I funkcjonował. I w ogóle było najs najs. Pobliscy strażnicy skutecznie odstraszali złodziei. A Hermi sobie siedziała w cieniu. Wciąż było w wuchtę gorąco. Nawet dla niej. W końcu to chędożona pustynia. I tak sobie siedziała i siedziała, aż nagle podszedł do niej kapitan z jednym pytaniem:
-Kupiłaś już coś na dzisiejszy obiad? - spytał spokojnie, wszak zbliżała się pora obiadowa, a ludzie muszą jeść. A Hermi całkiem całkiem gotowała. Inaczej by ją wyrzucili za burtę jakieś... bo ja wiem... gdy opuściliby tereny morskie Fiore i wpłynęli na międzynarodowe. Ale jakoś tu dopłynęła, nie?

Widocznie sklepu jubilerskiego nie były takie ważne jak myślała Hermiona. Westchnęła cicho. Niczym nadzwyczajnym się nie odznaczał. Czas zająć się własnymi sprawami, jednak ilość ludzi przy tym stoisku, wydawała się rudej dziwna. Gorąc może nie pozwalał jej myśleć? Gdy usłyszała głos kapitana, drgnęła lekko. Zapomniała za cholerę o dzisiejszym obiedzie, a ludzie są pewnie głodni.
- Jeszcze nie, miałam się właśnie zbierać - powiedziała Hermiona i pobiegła w stronę straganu, aby kupić makaron i wuchte owoców. Chciała sprawić marynarzom przyjemność z zupy owocowej. Także gdy kupi potrzebne składniki, wróci na pokład i zacznie przyrządzać obiad. Sama nie była w stanie uwierzyć w to, że zapomniała o tym.

Kapitan spojrzał zdziwiony na Hermionę i westchnął. Wszak nie było już aż tyle czasu. Jak to ona nie przygotowana.
-Masz mało czasu, śpiesz się. - rzucił uśmiechając się pobłażliwie do odbiegającej syrenki. A ta cóż... ruszyła w stragany. I zaczęło się. A makaron to jaki? Bo w sumie mają setki rodzai. Pszenny, antyalergiczny, bezglutenowy, hipsterski, dla feministek, robiony przez silne, niezależne kobiety z Ca=Elum, dla homoseksualistów, zawijane, kręcone, splątane, ugotowane, smażone, gotowe, niegotowe, w formie ciasta do pokrojenia, w formie pokrojonej do przygotowania, w normalnej barwie, zielonej, niebieskiej, czerwonej, w kolorach tęczy, ze znakiem jakości tysiąca różnych firm. Co tylko było. I to tylko na jednym straganie. A dwa inne, gdzie też widziała makarony też taka opcja. I co tu wybrać. Co tu wybrać. A czas leciał... oj leciał...

Bycie nieprzygotowanym na efekty eksperymentu to jedna z domen prawdziwego naukowca! Zerwała się jak mało kiedy i pobiegła do makaronowego świata. Wybrała najbardziej pospolity makaron jaki marynarze mogli widzieć. Owoce, które chciała znaleźć były dosyć pospolite - truskawki, wiśnie, jabłka. To wszystko, a gdy tylko zrobi zakupy pomknie na statek przygotować najlepszy i najzdrowszy obiad jaki marynarze mogliby zakosztować!

Ale czy Hermiona wiedziała co było najpopularniejszym makaronem wśród marynarzy? Grunt, że chociaż wiedziała jakie owoce zgarnąć. Bo tak z makaronem lekko strzelała. Tak czy inaczej ruszyła dumnie do kuchni na okręcie. Przynajmniej w porcie tak nie bujało jak na morzu podczas żeglugi i mogła się bardziej postarać w kuchni, bez ryzyka, że coś się rozleje bo większa fala. Tylko co dokładnie chciała przygotować? Tym bardziej, że czasu już za wiele nie miała. A wiadomo. Lepiej nie irytować morskich przestępców słabym obiadem. Nawet jak przybili do portu.

Doskonale zdawała sobie sprawę, co chciała ugotować. Od samego początku zakupów w myślach powtarzała sobie przepis. Dlatego zaraz po przyjściu przystąpiła do przyrządzania zupy owocowej, która nie jest jakimś wielkim wyczynem kucharskim. Do tego w miarę szybko się ją przyrządza. W trakcie ogarniania samej zawartości zupy, wstawiła wodę na makaron. Ot tyle rzeczy do zrobienia, oczywiście wszystko robiła bardzo sprawnie!

Wspaniała Hermiona w bardzo przecięty i pozbawiony większych chęci opisów przygotowała zupę. Zupa jak zupa. Gorąca, wodnista i do podania marynarzom. Ci tak spojrzeli, zobaczyli i zjedli. Choć chyba mieli nadzieję, że jak wreszcie przybili do portu poda się im coś... bardziej wykwintnego. Więc zjedli choć byli zawiedzeni. Po to przybijali do portu by dostać trochę smakowanej wody z dodatkami? Owszem, dobrej i pożywnej, ale oni już kilka tygodni spędzili na morzu. Ba, a w swoim życiu pewnie i jeszcze więcej. Ale tak to w sumie Hermiona też się najdła i była wolna. Przynajmniej o kolacji. Może przynajmniej o niej nie zapomni...

Wolność, wolność, wolność!~ Przynajmniej przez ułamek sekundy mogła świętować  nic nierobienie! Wspaniała Hermiona nie wiedziała sensu w większym rozprawianiu się o gotowaniu. Czyżby Mg chciałby dowiedzieć się jak gotuje się pewne rzeczy? To niech liczy na piękne i długie instrukcje od samej użytkowniczki. W każdym razie Metherlance usiadła na krześle i spisała na spokojnie wszystkie rzeczy, które potrzebowała by zapewnić marynarzom kolacje i śniadanie. Następnie poszłaby na porządne zakupy i odhaczałaby kolejne produkty. Tym razem wiedziała od razu, co chciała kupić. Szybkie zakupy, a potem powrót do kuchni. Taki był plan, a produkty wybierała najlepszej jakości oczywiście!

Lista zakupów[spoiler]
drożdże, mąka pszenna, sól, zarodki, pszenicy, otręby pszenne, wędzone ryby, szynka, ogórki, pomidory, szczypiorek, serek wiejski, ser żółty, jabłka, cytryna, cukier [/spoiler

Tak oto minął Hermionie dzień. Targ w stolicy Dessertio był naprawdę rozległy i ten sam towar można było dostać na różnych stoiskach, w różnej jakości i cenie. Niekoniecznie współgrających. Syrenka musiała naprawdę poszukać, by znaleźć jak najlepsze produktu i to w normalnej cenie. I w ten oto sposób dostała koniec końców wszystko, acz widziała też dużo egzotycznych owoców i warzyw, w ciekawych kształtach i barwach, wyglądających bardzo apetycznie. Ba, nawet mogła spróbować kilka okazów i naprawdę były smaczne. Ach ten marketing. Tak czy inaczej, kolacyjkę zrobiła. Jaką? Cóż... to od niej zależało. Ale nakupiła na tyle by było na śniadanie. I miała czas wolny. Po tym jak opisze jaki obiad dała przemy... marynarzom... legalnym. Tak jakby.

Zakupy dla kobiety są czystą przyjemnością. Za każdym razem można odkryć nowy smakołyk. Owoce, warzywa, słodycze, pieczenie, mięso to gratka dla każdego początkującego kucharza, no i nie możemy zapominać o przyprawach. Oglądając owoce, z pewnością niejeden raz poprawiała okulary, aby udawać bardziej inteligentną osobę. Takie osoby mają mniejszy odsetek oszust, chyba. W każdym razie po wróceniu na statek porządnie zabierze się za kolacje. Wpierw upiecze chleb. Wpierw wymiesza wszystkie składniki na zaczyn i osłoni go folią. Poczeka godzinę, a w tym czasie zacznie ogarniać już dżem. Wpierw obierze jabłka, a następnie niczym master chef zetrze ja na tarce. Potem uszykuje duży garnek, do którego wrzuci utarte owoce i doda tam sok z cytryny, odrobinę soli i cukier. Całość zagotuje na dużym ogniu, cały czas mieszając! Powstającą pianę Hermi wyrzuci, ot co! Jej dżemik musi być doskonały. W końcu nie mogą jej zjeść na obiad. Później ruda zmniejszy gaz. Raz po raz będzie spoglądać na gar. Gdy masa zgęstnie, wyłączy gaz i z powrotem zajmie się pieczeniem chleba! Wpierw Metherlance to zaczynu wleje wodę, porządnie wymiesza powstałe coś drewnianą łychą. Później doda mąkę, drożdże, sól, oliwę i zacznie wyrabiać ciasto. Będzie je masowała jak głupia. Wyrobione ciasto odstawi w misce na godzinę. Później już będzie prosto! Uformuje ciasto i włoży je na blachę. Niektóre kroki wykona ponownie. W końcu jeden chleb nie starczy dla marynarzy. Na kolację pokroi szynkę, ogórki i pomidory w plastry. Wszystko postawi na talerzykach, a dżem będzie ustawiony w miseczkach. Natomiast cieplutki chleb położy na drewnianych deskach. Uczta godna przemytników.