Plain sette foglie

First topic message reminder :



Po niedawnych zajściach, gdy zniszczono rzekome przejście, przez które owe stwory dostały się do tego świata, udało się zgromadzić je w jednym miejscu, chociaż zdawać by się mogło, że same się tam nagromadziły. Tak czy inaczej, problem nie był jeszcze rozwiązany bo ich ilość uniemożliwiała łatwą eliminację celu. Obecnie bardziej przypominało to nagromadzenie wojska przed bitwą. Bo tak to miało się rozegrać. Po wypłoszeniu stworów z gór, udało się ograniczyć ich przestrzeń poruszania się, a teraz? Cóż, magowie, przybyli na tę misję (tu chodzi jeno o graczy) dostali przydział do 2 czerwonego oddziału, o czym świadczyły opaski na ich ramionach. No i musieli je nosić. Bo inaczej won z obozu albo kosa pod żebra od strażników za naruszenie terenu. Problem trzeba było rozwiązać. No, a na razie byli w swoim namiocie i mieli czas na ogar.

Info od MG:

72h na odpis, na razie taki bardziej zapoznawczy post

Hermi dalej stała z tyłu. Prowadziła badania dotyczące wpływu zagrożenia ze strony magów na demony. Nic nie istotnego, prawda? Raz po raz spoglądała na pole bitwy. Musi wiedzieć jak sobie radzą dziewczyny. Syreny, gildia to coś co sprawiało Hermionie dużo radości. Dlatego pomagała kobietom jak tylko by mogła. Sama raz po raz podnosi łepetynę i patrzy czy jakiś stwór nie idzie na nią, czy na Lenę. Mimo wszystko jako support musi trzymać się na uboczu. Metherlance stara trzymać się blisko dziewczyn, ale na tyle by nie musiała zbliżać się do żadnego z demonów i w odpowiednim momencie zanotować odpowiednie rzeczy.
Najpierw podbiega do demona Kaomy i nakłada na niego szybkość. Spojrzała także na pole bitwy. Przez chwilę zastanawiała się czy pomagać randomom, które spotkała w namiocie. Na razie tak myśl szybko poszła w dal. Nie myślała o niej. Na ten moment nie chciała wspierać nikogo poza własną gildią.

Nie wszystko poszło zgodnie z planem, jednakże pani Fiołek pozostawała spokojna, choć lekko się zdziwiła faktem, że cokolwiek było w stanie przeżyć nadzianie na serce, główny organ życia każdej istoty. Ale niech będzie. No ale nie wszystko jeszcze było stracone i zamierzała pokonać tę bestię tak czy inaczej. Musiały z Ast w trochę inny sposób sobie z tym czymś poradzić, ale spokojnie. To dopiero początek zabawy.
Gdy bestia zabrała jej miecz, odsunęła się na kilka metrów od niej, tak by mieć możliwość rozbiegu. Przy użyciu PWM: Self Control zmniejsza swój ciężar o połowę, dzięki czemu jest w stanie się rozbiec z dodatkową prędkością, by następnie w odpowiednim momencie wyskoczyć z zamiarem pochwycenia swojego miecza z ciała olbrzyma. Fiołek była wysoka, dzięki PWM była w stanie wyżej skakać, nie powinno być problemem doskoczenie na niecałe trzy metry – bądź co bądź, ale miecz był wbity na wysokości klatki piersiowej. Jakby jakimś cudem, to było za mało, to użyje Gravity: Flight (C) w celu pochwycenia miecza, dalej działanie takie samo. Jak uda się pochwycić miecz, znowu używa PWM: Self Control, zwiększa przyciąganie swojej osoby. Jaki miała w tym cel? Przekroić potwora na pół, a zwiększone przyciąganie Fiołek do ziemi było jednoznaczne z tym, że katana, którą trzymała w ręce, poleci w dół razem z nią… a ceramiczne ostrza miały to do siebie, że były w stanie przeciąć nawet i kości. Potwór będzie próbował zapewne się bronić, więc gdyby atakował,  Fiołek broni się przy użyciu Gravity: Wall (D), ewentualnie wytwarza kopułę otaczającą tylko jej osobę przy użyciu Anti-gravity: Shield (B). Stara się być na tyle czujna, że gdyby coś ją próbowało atakować od tyłu to używa Anti-gravity: Push (D). Jakby zobaczyła, że coś próbuje atakować Asterię, to używa Gravity: Wall (D) bądź Anti-gravity: Shield (B) , w zależności od tego, jak duże jest niebezpieczeństwo i czy niebezpieczeństwo nadchodzi z więcej niż jednej strony.
– Czerwiec! – odkrzyknęła Viście, o cokolwiek jej chodziło. Ale w kwietniu to jeszcze pogoda bywa kiepska, może deszcz padać... Czerwiec bezpieczniejszy pod tym względem!

Wielkie, muskularne cielska, które nie miały w sobie żadnej gracji, stworzone tylko po to, by niszczyć i zabijać. Lena westchnęła ciężko, przypatrując się tak smutnej egzystencji, jakim byli jej przeciwnicy. Ich zadaniem było tylko siać zniszczenie, po czym umrzeć i być zastąpionym przez następnego potwora, z takim samym celem. Kto w ogóle tworzył takie szkarady? Jaki był jego cel? To niezwykle psuło ustalony rytm natury i prostą zasadę, że każde życie czemuś służy. Choć na jej buzi niewiele było widać, wewnątrz czuła tą samą smoczą wściekłość, którą smoki niegdyś czuły do ludzi. Głupie, destruktywne, mające gdzieś prawa. Demony w dodatku cuchnęły tak, że musiała odgrodzić się od nich świeżym powietrzem. Wraz z tym, jak emocje brały górę nad dziewczyną, na jej ciele zaczęły pojawiać się delikatne wzory przypominające smoczą łuskę. To, co mówił dowódca oraz Fiołek jakoś do niej nie docierało i była niemalże gotowa rzucić się w stronę najbliższego przeciwnika, gdyby nie miecz, który podawała jej Asteria. Spojrzała na ostrze, nie do końca wiedząc, co powinna z nim zrobić, jednak bardzo szybko zrozumiała. Tak, jej bokken niewiele mógł się przydać w starciu z tym opasłym, czerwonym cielskiem. Ściągnęła brwi, przytakując czarnowłosej kobiecie. Możliwe, ze pierwszy raz czarodziejki z Mermaid widziały ją w tak poważnym stanie. Wzięła miecz do ręki, próbując go wyczuć, zanim sama przeszła do czynów.
Chciała chronić Hermionę, ale ta postanowiła pomóc Kaomie w jej walce, przez co niebezpiecznie się narażała na obrażenia. Sorvegen nie miała innego wyjścia, jak ruszyć razem z nią. Poprawiła miecz w dłoni. Im szybciej pozbędą się problemu, którym był obrzydliwy stwór tuż przed nią, tym szybciej jej wściekłość minie.
- Trzymaj się z tyłu - powiedziała do Hermiony, po czym wyminęła dziewczynę, licząc na to, że będzie trzymać się bezpiecznie z dala od zasięgu demona, po czym zamierzała pomóc Kaomie z jej śmierdzącym problemem. Jej twarz wykrzywiła się z gniewu i obrzydzenia, gdy stanęła bliżej stwora. Użyła przedłużenia na swojej broni oraz lekkiego kroku, by szybciej móc wyminąć nadchodzące ataki i wykonywać szybsze uniki, jeżeli przyszłoby co do czego. Najtrudniejsze było przewidzieć, co zrobi towarzyszka z gildii, ale z drugiej strony, byli na wojnie i musiały patrzeć na wszystkie strony, by nie zostać zaskoczonym.
Lena upewniła się, że znajduje się nie dalej, niż trzy metry od przeciwnika, co jednak znaczyło, że znajdowała się bardzo blisko i narażała się na ewentualne ataki. Gdyby jednak nie mogła uniknąć ataku ze strony ohydztwa uskokiem w bok lub w tył, zamierzała ratować się Odbiciem, by uskoczyć w górę.
Jej atak był prosty. Zamierzała wykonać trzy najsilniejsze cięcie, na jakie pozwalały jej obecne siły, w trzech kierunkach - poziomo, pionowo i na krzyż, by przeciąć przeciwnika na wielu płaszczyznach przez całe ciało. Oczywiście starała się nie trafić Kaomy, ale nie mogła tego zagwarantować. Gdyby znalazła się w powietrzu z powodu skoku, planowała zaatakować tak samo. Jej celem było pozbawienie przeciwnika przynajmniej połowy ciała.

O nie.
Zabrał jej miecz?
Jak on śmiał?!
Asteria warknęła, kiedy wyrwano jej z dłoni miecz. Przecież to nie było możliwe, aby tak łatwo mu to poszło. Wyglądało na to, że jej chwyt nie był jeszcze tak pewny jak sądziła.
Tak sobie pogrywał?
Trudno!
Pierwsze co Asteria postanowiła zrobić w tej sytuacji to naturalnie odzyskać swoją broń. Bez broni jak bez ręki, a to była bitwa. Przy pomocy PWM postanowiła spróbować najpierw ostrożnie i logicznie. Chwyci swoimi magicznymi zmysłami swój miecz i pociągnie mocno do siebie. Powinno się udać, stwór był dosyć blisko.
Ale jeśli to się nie uda, Asteria się wkurzy i to nie na żarty.
- Lena, uważaj! - zawoła do swojej towarzyszki, która posiadała jeden z jej mieczy i użyje zaklęcia powielenie, jeśli nie uda się w normalny sposób wyciągnąć miecza. Jej miecz powinien powielić się w ciele przeciwnika. Teraz powinny być dwa miecze tutaj i dwa u Leny. W tej sytuacji drugi miecz powinien pojawić się obok pierwszego. Asteria również od razu łapie swoją świadomością drugi miecz. I nawet jeśli jej miecze nie chcą opuścić ciała przeciwnika trudno - będzie nimi poruszać w najbardziej irytujący sposób licząc na powiększenie się ran tego stwora, aż w końcu miecze puszczą i grzecznie wrócą do jej rąk. Cały czas stara się pozostać na dystansie umożliwiającym jej działanie. Było to zdecydowanie za blisko stwora, ale Asteria wiedząc o tym, cały czas zwraca uwagę na wszelkie ruchy przeciwnika. Dostał w serce? Ale chyba jeszcze stoi prawda? Trzeba było mieć to na uwadze. I musiała też mieć na uwadze Fiołek, aby i jej nie wejść w drogę jej zaklęć.
- Czerwiec? Ja bym wolała grudzień - również odkrzyknęła Viście. Lubiła śnieg. A zimą w kurorcie zawsze było nieco spokojniej niż w sezonie letnim, a to znaczyło też mniejszy ruch, mniej pracy a tym samym więcej czasu wolnego, jeśli chodziło o prace dodatkowe.

~...~

Ściąga!
Zaklęcia użyte w poście wg kolejności:
PWM - kontrola - dowolna kontrola mieczy (czyli lewitacja etc) na dystansie 1,5m
Powielenie [C] - Z każdego miecza robią się dwa. Miecze pojawiają się obok powielanego. Asteria używa zaklęcia jeśli nie odzyska miecza za pomocą kontroli i tradycyjnych metod
PWM - kontrola - ponownie to samo, jednak na dwóch mieczach

Ryu o włos uniknął ataku. Siła podmuchu wywołana jednak masywną łapą lekko nim zatrzęsła, przez co nie mógł natychmiastowo zaatakować, ale nie wpłynęło to aż tak bardzo na jego działania. Potwór najwyraźniej wybrał go na cel, gdyż brał kolejny już zamach. Ale cóż. Granacik był szybszy. Potężny wybuch objął potwora i odrzucił go od maga. Przez moment pył zasłaniał jakikolwiek widok, gdy nagle rozległ się ryk. Bestia żyła. Acz patrząc po jej stanie, nie wyglądało to za dobrze dla niej. Ale cóż, czarno-szara fala ognia właśnie leciała w stronę Ryudogona. I to taka dość pokaźna, bo miała jakieś 5 metrów na lewo i drugie tyle na prawo. A była zaledwie 10 metrów od niego. I mknęła dość szybko.

Na szybko stworzony duet Vita z Illem zawalczył z potworem. Vit schylił się, a wówczas dwa wybuchy wybiły bestię z rytmu, przez co fala szarego płomienia pomknęła nad olbrzymem. Kilka osób nią dostało, ale musieli dalej walczyć. A wówczas kombinacja dalszych ataków zraniła mocno bestię. Najpierw uderzenie w ryj, a potem wbita siekiera w tułów. Czerwony stwór zaryczał w furii i wziął zamach prawą ręką. No i był ciężki. Na tyle, że nawet sam Ferlicz miałby problem żeby efektywnie nim rzucić. Znaczy mógł. Ale na pewno nie tak, jakby to był koń. Gruba bestia. I to na dodatek jeszcze dysząca! Z Brunhildą mocno wbitą w jej tors.

Szczęśliwie, Sally była mała. I nie atakowała stworów. Więc te się skupiały na reszcie wojsk. Przez co ta mogła sobie rysować runy.

Kaoma walczyła, ile fabryka dała. Była mniejsza od bestii, przez co łatwiej unikała. Nie zmienia to faktu, że sama siła wymachu sprawiła, że fala wiatru uniemożliwiła natychmiastowy kontratak. Mimo wszystko, ta postanowiła dalej zaatakować, chcąc zranić bestię w nogę. Gdy jednak się szykowała do cięcia, ta... kopnęła ją. Ot, szybko wystawiła grubą nogę w tył, odrzucając dziewczynę i zadając jej dużo bólu. Tak czy inaczej, atak nie był zbyt celny, więc nic się poważnego nie stało. Tylko zabolało trochę. Ale ogólnie chyba jakby był bardziej ociężały. Bo Hermionie udało się spowolnić i pozostawać nadal poza czynną walką. Co w sumie było plusem. A wtedy spowolniony stwór otrzymał natarcie Leny. Dziewczyna była zwinniejsza, mniejsza i nie spowolniona, w przeciwieństwie do bestii, przez co zadała kilka naprawdę poważnych cięć i ran, sprawiając bestii dużo bólu i cierpienia. Wciąż jednak egzystował i dyszał. I zbierał kulę ognia przed ryjem, chcąc chyba zaatakować tym pociskiem zarówno Hermionę, jak i Kaomę. Ale w sumie był już na tyle poharatany, że było to ostatnie, co mógł zrobić.

Vista postanowiła wesprzeć Fiołek i Asterię. Ta ostatnia odzyskała miecz i w sumie... tyle. Bo Fiołek skoczyła, a w międzyczasie laser, a następnie mistrzyni MC zgarnęła miecz i frontalnie cięła stwora. Ten jednak nie planował dać się pociachać i wziął zamach. Ale wtedy ściana grawitacyjna uniemożliwiła mu atak z pełną siłą. Ten jednak przebił się przez barierę i odrzucił Fiołek na bok, raniąc jej lewy bok. Czy też bardziej "obijając". Stwór zaryczał, biorąc zamach na pobliską Asterię, będąc wyraźnie wkurzonym. I wycieńczonym. Bo DMG solidny nawet dostał.

Vista: 107 MM | Gwiezdna Strażniczka
Kaoma: 123 MM | Zangetsu, Wytrzymałość 2/2 | Ból brzucha, obita i pobolewa
Ryudogon: 87 MM | Krew Demona 2/3
Fiołek: 103 MM | Wytrzymałość 2/2 | Obolały lewy bok oraz lewe ramię, nadal funkcjonują, acz pewnie będą siniaki
Asteria: 120 MM | Powielenie
Hermiona: 110 MM
Raekwon: 165 MM | -2 shurikeny
Lena: 113 MM | Przedłużenie 1/3, Lekki krok 1/2

Ta bestia była wielka i w dodatku bardzo denerwująca, czemu to nie może po prostu umrzeć? Kiedy dostrzegła kątem oka Hermione wzięła krótki oddech.
-Nie zbliżaj sie - ostrzegła ją jedynie. Wtem na pomoc przebiegła Lena, była jej za to wdzięczna. Unikała jej ciosów aczkolwiek sama została zaatakowana przez potwora. Kiedy została odrzucona starała się. zminimalizować upadek. Podniosła się trzymając jedną rękę na brzuchu, który ją zabolał.
-Zginiesz śmiercią tragiczną śmieciu   - warknęła podnosząc się z ziemi. Przyzwała  miecz żelazny i scisnęła mocno rękojeść miecza. Widząc jak zbiera energię ognia w pysku zamilkła patrząc w kogo celuje. Wyglądało to tak jakby całował w nią i Hermione. W pierwszej chwili po prostu przesunęła się bliżej dziewczyny w celu ochronienia jej, jednak szybko musiała wymyśleć jak go zatrzymać. Ma ponad trzy metry... Nie uda mi się dosięgnąć jego głowy. Bronić siebie i Hermiony oraz Lene? Musze wybrać najlepsze wyjście!
-Nie oddalaj się ode mnie Hermi   - orzekła dość spokojnie. Aczkolwiek dłoń na rękojeści wciąż mocno była zaciśnięta. Jeżeli stwór w jakiś sposób szybko naładuje tą umiejętność Kao zacznie tworzyć Tarczę najpierw jedną, a z każdą chwilą będzie pojawiać się ich coraz więcej. Tarczę beda pojawiać się pojedynczo aczkolwiek wyglądało to bardziej jak układanka Lego, beda one sie łączyć ze soba. Stworzy tarcze 3 metry przed sobą na tyle szeroką by mogła ochronić Hermi i Lene. Tarczę utworzą się w pół okrąg i średnio będzie miał on kolo dwa metry szerokości oraz wysokości i piętnaście centymetrów grubości. Nie ważne jak silne to zaklęcie będzie powinno ono zostać zablokowane przez tarcze, miała taką nadzieję. Gorzej będzie jak dostanie któraś z syren przez jej obronę, aczkolwiek dziewczyny z jej gildii są silne i na pewno sobie poradzą.
*Jeżeli choć częściowo uda jej się zatrzymać atak stwora to dobrze,
*Jednak gdyby wytrzymałość tarczy była by za mała a kula mimo to przedostanie się złapie za rękę Hermi i próbuje paść na ziemię LUB odskoczy by nie dostać zraniona.

Widząc ich tryumf nad bestią, Vit znów wrzasnął, chcąc podnieść morale swoich. Bo w osłabianie morale tych bestii specjalnie nie liczył. Następnie złapał łapami za morde bestii i zaciagnął ciągnąć lewą dłonią za żuchwę w dół, a prawą pchając szczękę do góry, rzecz jasna pakując bestii paluchy do buzi. Był siłaczem więc zamierzał w ten sposób wykończyć bestie. Rozrywając jej twarz. Jeśli stawiałaby zbyt duży opór, to puszcza a następnie łapiąc za barki uderza ze trzy razy z główki i jeszcze raz łapie za łep bestii, tym razem próbując go po prostu skręcić. Jeśli zajebał bydle, to wyszarpuje z niego Brunhilde i rozgląda się czy jakiś towarzysz nie potrzebuje pomocy, lub jakas bestia na niego nie szarżuje. Jeśli ktoś potrzebuje jego pomocy, to wiadomo, albo wpada w bestie z bara od boku, o ile to nikogo nie uszkodzi, albo zachodząc od boku uderza bestię oburącz Brunhildą w czerep. Ewentualnie też, jest gotów zasłonić kogoś własnym ciałem jeśli zajdzie taka absolutna konieczność. Jeżeli jakaś bestia go atakuje, to nachyla się, a następnie niczym zawodnik Rugby wpadan w nią całym ciałem, chcąc ścierwo przewrócić. Jak nie wyjdzie, to jebs brunhildą w jaja, szarpnięcie do przodu w celu wyrwania siekiery i lewy sierpowy na skroń. A jeżeli sam ma ruszyć na jakąś randomową bestie, to najlepiej taką, która go nie widzi. Wtedy oburącz uderza Brunhildą w czerep. A jak przeżyje to podskok i z prawego papcia na klate, niech się maszkara wywali. A jeśli to zrobi do Vit się na nią rzuci i zacznie okładać pięściami po pysku. Póki nie zdechnie.

Po odzyskaniu miecza miała chwilę na działanie, więc użyła powielenia po raz kolejny, aby mieć teraz dwa miecze w dłoni. Miała nadzieję, że Lena nie zdziwi się, kiedy i z jej miecza zrobią się dwa. Asteria w prawej ręce trzymała swój prawdziwy miecz, zaś w lewej dzierżyła teraz miecz, który sobie stworzyła. Potrzebowała do walki ich obu...
- Fiołek! - wykrzyknęła, kiedy kobieta została odrzucona przez stwora. Ale nie mogła pomóc jej wstać...
Skupiając się na przeciwniku i na otoczeniu dostrzegła, że znajduje się w zbyt niekorzystnej pozycji względem stwora. Najpierw musiała przeżyć...
* Jeśli zamach nadciąga z góry, Asteria stara się jak najszybciej odskoczyć w bok, aby cios jej nie trafił, tym samym sama wykona szybkie machnięcie swoim mieczem, w jego rękę. Tak, żeby mu ją skrócić jeśli się uda.
* Jeśli zamach nadciąga z boku, niezależnie którego, Asteria będzie próbowała odskoczyć od przeciwnika kierując się w tył, a kiedy stwór już machnie, powinien otworzyć się na potencjalny atak, więc Asteria znowu do niego doskoczy i będzie bardzo upierdliwa. Zamierza ciąć stwora tak dużo razy pomiędzy jego atakami, a kiedy ten znowu będzie próbował zaatakować, dziewczyna będzie odskakiwać w bok, lub w tył, aby nie dać się zranić, czekać na kolejną sposobność do zadania jak największej ilości ran i wykończyć go.
Dziewczyna liczy, że stwór prędzej się wykrwawi lub padnie z wyczerpania. A będzie dla niego na prawdę upierdliwa.
- Wszystko w porządku? - zapyta Fiołek kiedy tylko znajdzie ku temu sposobność.

~...~

Zaklęcia w poście:
Powielenie [C] - na polu bitwy powinny znajdować się teraz 4 miecze. Jeden oryginalny i 3 stworzone przez Asterią. Po dwa dla Asterii i Leny.

Cholerstwo miało naprawdę sporo siły, żeby zwykłym uderzeniem przebić się przez ścianę grawitacyjną, czego się tak naprawdę nie spodziewała, nie miała tak naprawdę też czasu na ewentualną reakcję, więc dostała po boku, będąc odrzuconą przez potwora. Jedyne, co mogła zrobić to to użyć PWM Gravity: Assurance , żeby trochę zmniejszyć obicie tyłka podczas upadku (Fiołek będzie używać tego PWM za każdym razem, gdy będzie dane jej spadać na ziemię). Kobieta tak naprawdę nawet się nie zająknęła. Gdy znalazła się na ziemi, od razu wstała, bo leżenie na ziemi to nigdy nie jest mądry pomysł.
– Bez obaw! – rzuciła jedynie do Asterii.
Widząc, że potwór się na nią zamachuje, jest gotowa użyć Anti-gravity: Shield (B), gdyby czarnowłosa nie była w stanie uniknąć tego ataku. Fiołek nie zamierza oczywiście stać bezczynnie. Potwór był zajęty teraz Asterią, więc miała idealną okazję do ataku. Kobieta używa zaklęcia Gravity: Flight (C), żeby podlecieć do bestii od tyłu z zamiarem wbicia mu katany w kark, a następnie odcięcia mu po prostu łba. Podczas lotu nie wydawała żadnych dźwięków, więc bestia nie powinna się spodziewać ataku od tyłu, no i wyczerpanie też robiło swoje, nieprawdaż? Oczywiście panna Fiołek jest domyślna i jakby cokolwiek próbowało ją zaatakować, używa Anti-gravity: Shield (B).

Nadszedł czas, w którym choć na moment musiała przerwać własne badania. Miała wspierać przyjaciółki i będzie to robiła. Tym razem rzuca na Kaomę wytrzymałość. Sama stara się unikać wszelkich stworów jak tylko może. W końcu mogą wziąć jako małego demona, jest mała i ruda! To musiało coś znaczyć. Dlatego ruda rozgląda się po polu walki by sprawdzić komu jeszcze mogłaby pomóc. Rzuca szybkość na demona z którym walczy Asteria. Nie wie, czy dziewczyny zauważą jej pomoc ale naprawdę na to liczyła. Po wszystkich akcjach dziewczyna używa pwm, doboru sztucznego. Stara się określić, która z dziewczyn najbardziej potrzebuje pomocy przy walce. Używa także pwm groźnego zawodnika i robi z siebie ofiarę życia. Ma nadzieję, ze przez to demony nie będą jej atakowały.

Bohaterowie nie mają czasu na odpoczynek. Vista w niczym się tutaj nie różniła. Ta z pewnością niejednokrotnie ratowała sytuację, czy przezwyciężała zło, jednak tym razem musiała skupić się na tym, co najważniejsze. Wyglądało na to, że ciemnowłosa koleżanka z gildii tak bardzo chciała ceremonii ślubnej, że nie pozostało jej nic innego, jak wkupić się w łaski księży katedralnych, aby znaleźli dla niej odpowiedni termin. Do tego czasu, nie mogła pozwolić, by którejkolwiek z syrenek choćby włos z głowy spadł. Zdenerwowana demonicznym jestestwem, które podniosło już rękę na Fiołek, a do tego miało zamiar zranić także Asterie, dziewczyna skupiła wszelkie emocje w swojej strzale. Nie mogła pozwolić na to, aby to zła istota skrzywdziła jej sojuszniczki. Korzystając z odległości - skupiła się tak, aby trafić czerwoną bestię w jej zakuty łeb i wbić jej do głowy to, co znaczyły prawdziwe emocje. Prawdziwe uczucia takie jak przyjaźń i miłość, o które teraz walczyła. Liczyła, że odrobina zwątpienia oraz sama dekoncentracja wywołana z oberwania, odwrócą uwagę potwora, a Bohaterska Strzała, załatwi swoje. Wszystko to po to, aby zapewnić reszcie czas na swego rodzaju odwrót, czy kontrofensywę. Ba! Nawet jeśli trafiłaby przypadkiem Fiołek, czy Asterie, te nie otrzymałyby żadnych obrażeń, a zostały wsparte moralnie w swoich zamierzeniach, co mogłoby im dopomóc w boju. Wszystko tylko w jednym celu, jednym prostym i nieco uszczęśliwiającym celu:
- Więc najpierw grudzień... - mruknęła już tylko pod nosem, będąc gotową, coby po raz wtóry wystrzelić swoją strzałę, ratując jakoś zaistniałą sytuacje, ale wierzyła w siłę Syrenek.

- O chuj - Powiedział Ryu od razu spierdalając przed Falą, w sumie jakby się dało to padnie na ziemie i spróbuje jej uniknąć, o ile będzie na tyle miejsca, jak nie to przypał. Jeśli fala będzie zbytnio po ziemi to spierdala i ewentualnie gdy będzie za blisko to spróbuje sparować przynajmniej trochę mieczem. A jeśli udało się przyjąć lub uniknąć fali no to lecim znowu na bestię, tym razem z wyskoku, by wbić ostrze jak najwyżej tylko może. Cios będzie wykonany znad głowy, by wbił się jak najgłębiej może, najwyżej zawiśnie na rękojeści. Wtedy też zaprze się o bestię nogami i spróbuje wyskoczyć razem z mieczem w swoich rękach, co by nie utkwił. Przynajmniej bestia będzie bardziej krwawic jakby się to udało. Jeśli jednak bestia spróbuje zamachem strącić Ryu to zmieni on miecz w naszyjnik i podrzuci do góry niszczyciel piekła (B), po czym go zdetonuje odskakując w tym samym momencie. Przynajmniej może da on radę powalić tego potwora. Zaraz po tym znowu krótkie "Czarny czerwiec by mieć miecz w ręku". Dalej żyje? No to wtedy spróbuje powtórzyć taktykę z atakiem od tyłu. Znowu fala będzie lecieć? No to ślizg obok nogi potwora i wskakuje mu na plecy, co by miał problem z trafieniem go tym. Stwór upadnie na plecy? No to Ryu od razu się wybije z prawej nogi w tył, a gdy tylko stwór upadnie to wbije mu miecz w głowę i tyle.

Gdy obydwa shurikeny sięgnęły celu, Ill uśmiechnął się, patrząc spod byka na to, co działo się później. Duet stworzony na szybko, jednak jakże udany i zgrany. Blady mag już wiedział, kto ty razem będzie robił za tarczę, podczas gdy on będzie pakował kolejne wybuchowe shurikeny wprost we łby diabelskich pomiotów. Dodatkowo nic go nie nękało, więc Ill mógł poświecić chwilę na swoje sprawy. Wpierw, rozejrzał się za drzewami. Grubymi, masywnymi drzewami, na które mógłby się wspiąć i móc obserwować całą walkę z góry, tak jak w Bodrow. Po cichu liczył na kolejną misję, po której mógł się pochwalić brakiem jakichkolwiek zadrapań. Nie wiedzieć dlaczego, ale Ill bardzo cieszył się z tego osiągnięcia i postanowił kontynuować dobrą passę. Nie leciał jednak na oślep, próbując wdrapać się na pierwsze lepsze drzewo. Nie chciał narażać siebie i kumpli z oddziału na niespodzianki. Cofnął się znowu na tyły oddziału, po czym... usiadł w bezpiecznym miejscu, gdzieś za skałą, lub właśnie za wielkim drzewem i zaczął sklejać kulki z gliny. Zerkał co jakiś czas zza winkla, chcąc na szybko ocenić sytuację, czy przypadkiem nie leci na niego stado grubych czerwonych demonów, lub grad szarych ognistych pocisków.

-Clay Bomb - C4 (A)

Sally postanowiła dalej nie angażować się zbytnio w walkę. Jej cel był prosty - w walce wręcz była średnia, więc zapewne wchodziłaby tylko w drogę bardziej doświadczonym. Chciała więc po prostu otoczyć teren barierą, która uniemożliwi stworom wydostanie się z niej. I ewentualnie całkiem je unieruchomi, ale nie była pewna, czy starczy jej do tego mocy magicznej. W każdym razie nie miała niczego lepszego do roboty, więc aktualnie zajmowała się tym. Miała nadzieję, że uda jej się zarobić trochę pieniędzy, w końcu musiała się odkuć z dołka finansowego. Była szlachcianką, nie mogła żyć w spartańskich warunkach.

Wykonała kilka cięć, które sprawiły, że potwór ledwo dyszał, ale to wciąż było za mało. Wciąż dychał i miał siły na to, by przeprowadzić kolejny atak, tym razem biorąc sobie za cel Kaomę i Hermionę. Ona nie zamierzała na to pozwolić. Pytanie tylko, czy uda jej się odrąbać łeb maszkarze, nim ta wypuści z siebie masę energii. W pierwszej kolejności zamierzała podbiec jeszcze bliżej demona, by mieć większe szanse na przeszycie demona na wylot, po czym zamierzała wykonać pchnięcie w okolicę szyi demona (lub na wysokość barków, jeżeli tłuścioch jest za gruby, by mieć szyję) by przeszyć go na wylot, a następnie planowała wykonać dwa cięcia w dwie strony, by ostatecznie całkowicie odrąbać jego głowę. Jeżeli zauważyłaby, że ma za mało czasu na taki atak a później uskok, zamierzała zrobić to nieco inaczej, w pierwszej kolejności odsuwając się z linii rażenia wroga poprzez bardzo szybkie obejście go w bok i stanięcie za jego plecami. Najpierw zamierzała odrąbać mu nogi, celując w stawy kolanowe. To już samo w sobie powinno zmienić nieco trajektorię jego ataku, tym samym ratując Kaomę i Hermionę przed przyjęciem frontalnego ataku. Niezależnie od tego, czy to wyszło nie, Lena zamierza użyć Odbicia, by zyskać wysokość niezbędną do wyprowadzenie czystego cięcia. Zamierza odbić się raz od ziemi, a następnie odbić od cielska potwora w górę, by znaleźć się w pozycji, z której może albo rozrąbać potwora na pół, albo odciąć mu głowę jednym góra dwoma cięciami. Korzystając ze Skrytobójcy, smoczych zmysłów, smoczej anatomii oraz smoczego lotu stara się koordynować swoje ciało w stanie niezawisłości tak, by wyprowadzić możliwie najsilniejszy atak. W zależności od swojej pozycji w powietrzu (wysokość względem cielska potwora), decyduje się albo na przecięcie cielska na pół, albo na odrąbanie mu głowy. Zależy, co uzna za łatwiejsze do zrobienia. Jeżeli chce go przeciąć na pół, ciągnie cięcie go końca, czyli do momentu, w którym jej stopy nie dotkną ziemi. Pozostałe odbicie, czyli poduszeczki powietrza pod jej stopami powinny pomóc jej na zamortyzowanie upadku, choć na pewno go odczuje. Tuż po wylądowaniu na ziemi, Lena zamierza zaczerpnąć głęboki oddech, chcąc odzyskać nieco sił (Smocza Regeneracja). Jeżeli przeciwnik wciąż dyszy, stara się go dobić pchnięciem przez klatkę piersiową i pociągnięciem pchnięcia w cięcie, by rozorać jego klatkę piersiową na dobre. Jeżeli demon padł, to rusza pomóc Fiołkowi, Asterii i Viście, korzystając z tego, ze wciąż szybciej się porusza oraz jej broń jest wzmocniona. Zamierza wbić na ich demona od boku z pchnięciem w bok, pod żebra, a następnie pociągnięciem ciosu w górę, by dokonać jak największych zniszczeń wewnętrznych w ciele stwora. Gdyby ten chciał się zamachnąć na nią ręką lub nogą, odskakuje w tył lub w bok korzystając z własnej zwinności, przerywając atak. Wolała uniknąć obrażeń niż je zadać.